Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to+be+dull

  • 101 stolidus

    stŏlĭdus, a, um, adj. [root star-; Gr. stereos, firm; cf. stultus; v. Corss. Ausspr. 2, 155 sq.].
    I.
    Unmovable; and hence, slow, coarse, uncultivated, rude (class.; cf.: fatuus, insipiens, stupidus, stultus, insulsus).—
    B.
    Lit.: stolidum genus Aeacidarum Bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 187 Vahl.):

    nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt,

    id. ib. 2, 56, 116 (Ann. v. 109 id.).—
    II.
    Dull, senseless, slow of mind, obtuse, stupid, stolid:

    mī stolido,

    Plaut. Capt. 3, 4, 123:

    stulti, stolidi, fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    quid, stolide, clamas?

    id. Aul. 3, 2, 1; id. Ep. 3, 3, 40; id. Bacch. 3, 6, 19:

    vix tandem sensi stolidus,

    Ter. And. 3, 1, 12: indocti stolidique, * Hor. Ep. 2, 1, 184: Lentulus perincertum stolidior an vanior, Sall. ap. Gell. 18, 4, 4 (H. 4, 35 Dietsch):

    dux ipse inter stolidissimos,

    Liv. 22, 28, 9:

    o vatum stolidissime, falleris,

    Ov. M. 13, 774.—Of the Stoics, Lucr. 1, 641; 1, 1068.—
    B.
    Transf., of things:

    nihil est stultius neque stolidius,

    Plaut. Trin. 1, 2, 162; cf.:

    nullum est hoc stolidius saxum,

    id. Mil. 4, 2, 33:

    aures (Midae),

    Ov. M. 11, 175; cf.

    barba (Jovis),

    Pers. 2, 28:

    vires,

    Liv. 28, 21, 10: hujus generis causarum alia sunt quieta, nihil agentia, stolida quodammodo, i. e, inert, inoperative, * Cic. Top. 15, 59:

    stolida impudensque postulatio,

    Liv. 21, 20:

    fiducia,

    id. 34, 46, 8:

    superbia,

    id. 45, 3:

    audacia,

    Tac. H. 4, 15:

    procacitas,

    Mart. 1, 42, 19.—Hence, adv.: stŏlĭdē, stupidly, stolidly.
    I.
    Lit.:

    id non promissum magis stolide quam stolide creditum,

    Liv. 25, 19; 7, 5:

    laetus,

    id. 7, 10; 27, 17; cf. Tac. A. 1, 3; Just. 2, 3:

    stolide castra subgressus,

    Sall. H. 4, 67 Dietsch.— Comp., Amm. 19, 5, 2.—
    II.
    Transf., of things:

    stolide tument pulmonea (mala),

    Plin. 15, 14, 15, § 52.

    Lewis & Short latin dictionary > stolidus

  • 102 stupidus

    stŭpĭdus, a, um, adj. [stupeo], struck [p. 1770] senseless, confounded, amazed.
    I.
    Lit. (rare but class.):

    stupida sine animo asto,

    Plaut. Poen. 5, 4, 79:

    quid stas stupida? quid taces?

    id. Ep. 4, 2, 13:

    stupidi timore obmutuerunt,

    Auct. Her. 4, 52, 65:

    Echionis tabula te stupidum detinet,

    Cic. Par. 5, 2, 37; cf.:

    populus studio stupidus,

    Ter. Hec. prol. 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    Senseless, dull, stupid, foolish, stolid:

    Zopyrus physiognomon stupidum esse Socratem dixit et bardum,

    Cic. Fat. 5, 10:

    maritus,

    Mart. 11, 7, 1; cf. Capitol. M. Aur. 29; Juv. 8, 197; Arn. 7, 239.— Sup.: homo, Varr. ap. Non. 400, 12; Tert. adv. Marc. 1, 26.—
    B.
    Of things: colles, i. e. not susceptible of tillage, Ven. Carm. 3, 12, 39.— Adv. seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > stupidus

  • 103 tardicors

    tardĭcors, cordis, adj. [tardus-cor], slow-minded, i. e. of a dull, heavy disposition, stupid, stolid:

    ingeniosos, tardicordes, fatuos,

    Aug. Enchir. 103.

    Lewis & Short latin dictionary > tardicors

  • 104 tardus

    tardus, a, um, adj., slow, not swift, sluggish, tardy (freq. and class.; syn.: lentus, languidus).
    I.
    Lit., of motion or action:

    velox an tardus sit,

    Cic. Inv. 1, 24, 35:

    tardi sumus nos,

    Plaut. Poen. 3, 1, 66:

    aetate tardiores,

    id. ib. 3, 1, 6; cf. id. ib. 1 and 4:

    fatuus est, insulsus, tardus, stertit noctes et dies,

    Ter. Eun. 5, 8, 49:

    redemptor non inertiā aut inopiā tardior fuit,

    Cic. Div. 2, 21, 47:

    qualem existimas, qui in adulterio deprehenditur? tardum,

    id. de Or. 2, 68, 275:

    nemo erat adeo tardus aut fugiens laboris,

    Caes. B. C. 1, 69:

    tarda aliqua et languida pecus,

    Cic. Fin. 2, 13, 40:

    asellus,

    Verg. G. 1, 273:

    juvenci,

    id. ib. 2, 206: aves, quas Hispania tardas appellat, Graecia ôtidas, Plin. 10, 22, 29, § 56:

    Caesar ubi reliquos esse tardiores vidit,

    Caes. B. G. 2, 25:

    ad injuriam tardiores,

    Cic. Off. 1, 11, 33:

    tardior ad judicandum,

    id. Caecin. 4, 9:

    ad deponendum imperium,

    id. Rep. 2, 12, 23:

    ad discedendum,

    id. Att. 9, 13, 4; cf.:

    Bibulus in decedendo erit, ut audio, tardior,

    id. ib. 7, 3, 5:

    proci loripedes, tardissimi,

    Plaut. Poen. 3, 1, 7:

    Apollo,

    i. e. unpropitious, Prop. 1, 8, 41. —
    b.
    Of things concr. and abstr.:

    tardiores tibicinis modi et cantus remissiores,

    Cic. de Or. 1, 60, 254:

    omnia tarda et spissa,

    id. Att. 10, 18, 2:

    fumus,

    Verg. A. 5, 682:

    frumenti tarda subvectio,

    Liv. 44, 8, 1:

    poena tardior,

    Cic. Caecin. 3, 7; Quint. 7, 2, 42:

    portenta deum tarda et sera nimis, Cic. poët. Div. 2, 30, 64: sic mihi tarda fluunt tempora,

    Hor. Ep. 1, 1, 23:

    noctes,

    coming on late, Verg. G. 2, 482:

    tardiora fata,

    Hor. Epod. 17, 62:

    anne novum tardis sidus te mensibus addas,

    i. e. to the long summer months, Verg. G. 1, 32:

    nox,

    Ov. P. 2, 4, 26:

    tarda Genua labant,

    Verg. A. 5, 432:

    podagra,

    i. e. that makes one move slowly, Hor. S. 1, 9, 32:

    senectus,

    id. ib. 2, 2, 88; Tib. 2, 2, 19; cf.

    passus,

    Ov. M. 10, 49:

    abdomen,

    Juv. 4, 107:

    onus,

    Sen. Phoen. 568:

    sapor,

    i. e. that lingers long on the palate, Verg. G. 2, 126:

    lingua,

    Sen. Oedip. 293.— Poet., with gen.:

    tardus fugae,

    delaying his flight, Val. Fl. 3, 547; and with inf.:

    nectere tectos Numquam tarda dolos,

    Sil. 3, 234. —
    II.
    Trop., slow of apprehension, dull, heavy, stupid.
    A.
    In gen.: Ch. Prorsum nihil intellego. Sy. Hui, tardus es, Ter. Heaut. 4, 5, 28:

    sensus hebetes et tardi,

    Cic. Ac. 1, 8, 31:

    nimis indociles tardique,

    id. N. D. 1, 5, 12:

    si qui forte sit tardior,

    id. de Or. 1, 28, 127:

    tardi ingenii est, rivulos consectari, fontes rerum non videre,

    id. ib. 2, 27, 117:

    tardo ingenio esse,

    id. Agr. 3, 2, 6:

    mentes,

    id. Tusc. 5, 24, 68:

    ingenium,

    Quint. 1, 3, 2.—
    B.
    In partic., of speech or of a speaker, slow, not rapid, measured, deliberate:

    in utroque genere dicendi principia tarda sunt,

    Cic. de Or. 2, 53, 213:

    stilus,

    Quint. 10, 3, 5:

    tardior pronuntiatio,

    id. 10, 7, 22:

    tarda et supina compositio,

    id. 9, 4, 137:

    tardus in cogitando,

    Cic. Brut. 59, 216:

    Lentulus non tardus sententiis,

    id. ib. 70, 247.—Hence, adv.: tardē.
    A.
    Slowly, tardily:

    tarde percipere (opp. celeriter arripere),

    Cic. Rosc. Com. 11, 31; Plaut. Pers. 5, 1, 20; id. Ps. 4, 3, 15; Cic. Fam. 14, 5, 1; id. Att. 3, 7, 3; 5, 15, 3; 11, 22, 2; id. Mil. 20, 54; Verg. G. 2, 3. — Comp.:

    tardius moveri,

    Cic. N. D. 2, 20, 51; id. Tusc. 1, 31, 75; 4, 14, 32; id. Prov. Cons. 14, 35; Caes. B. G. 4, 23; id. B. C. 3, 28 al.— Sup.:

    tardissime judicare,

    Cic. Caecin. 2, 7. —
    B.
    Late, not in time, not early, Pall. 11, 14, 3.— Sup.:

    tardissime,

    at latest, Plin. 18, 7, 10, §§ 51 and 56: quam tardissime, as late as possible, Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tardus

  • 105 tero

    tĕro, trīvi, trītum, 3 ( perf. terii, acc. to Charis. p. 220 P.; perf. sync. tristi, Cat. 66, 30), v. a. [root ter; Gr. teirô, truô, tribô, to rub; cf. Lat. tribulare, triticum; akin to terên, tender, Lat. teres], to rub, rub to pieces; to bruise, grind, bray, triturate (syn.: frico, tundo, pinso).
    I.
    Lit. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    In gen.: num me illuc ducis, ubi lapis lapidem terit? (i. e. into a mill), Plaut. As. 1, 1, 16:

    lacrimulam oculos terendo vix vi exprimere,

    Ter. Eun. 1, 1, 23:

    teritur lignum ligno ignemque concipit attritu,

    Plin. 16, 40, 77. § 208: sed nihil hederā praestantius quae [p. 1860] teritur, lauro quae terat, id. ib.:

    aliquid in mortario,

    id. 34, 10, 22, § 104:

    aliquid in farinam,

    id. 34, 18, 50, § 170:

    bacam trapetis,

    Verg. G. 2, 519:

    unguibus herbas,

    Ov. M. 9, 655:

    dentes in stipite,

    id. ib. 8, 369:

    lumina manu,

    Cat. 66, 30:

    sucina trita redolent,

    Mart. 3, 64, 5:

    piper,

    Petr. 74:

    Appia trita rotis,

    Ov. P. 2, 7, 44:

    cibum in ventre,

    i. e. to digest, Cels. 1 praef. med. — Poet.: labellum calamo, i. e. to rub one ' s lip (in playing), Verg. E. 2, 34:

    calcemque terit jam calce Diores,

    treads upon, id. A. 5, 324:

    crystalla labris,

    Mart. 9, 23, 7.—
    B.
    In partic.
    1.
    To rub grain from the ears by treading, to tread out, thresh:

    frumentum,

    Varr. R. R. 1, 13, 5:

    milia frumenti tua triverit area centum,

    Hor. S. 1, 1, 45:

    area dum messes teret,

    Tib. 1, 5, 22:

    teret area culmos,

    Verg. G. 1, 192; cf.:

    ut patria careo, bis frugibus area trita est,

    i. e. it has twice been harvest-time, Ov. Tr. 4, 6, 19.—
    2.
    To cleanse or beautify by rubbing, to smooth, furbish, burnish, polish, sharpen (syn.:

    polio, acuo): oculos,

    Plaut. Poen. 1, 2, 103:

    crura mordaci pumice,

    Ov. A. A. 1, 506:

    hinc radios trivere rotis,

    smoothed, turned, Verg. G. 2, 444:

    vitrum torno,

    Plin. 36, 26, 66, § 193:

    catillum manibus,

    Hor. S. 1, 3, 90:

    tritus cimice lectus,

    Mart. 11, 33, 1.—
    3.
    To lessen by rubbing, to rub away; to wear away by use, wear out:

    (navem) ligneam, saepe tritam,

    Plaut. Men. 2, 3, 52:

    hoc (tempus) rigidas silices, hoc adamanta terit,

    Ov. Tr. 4, 6. 14:

    ferrum,

    to dull, id. M. 12, 167:

    mucronem rubigine silicem liquore,

    Prop. 2, 25 (3, 20), 15:

    trita labore colla,

    Ov. M. 15, 124:

    trita subucula,

    Hor. Ep. 1, 1, 96:

    trita vestis,

    id. ib. 1, 19, 38:

    librum,

    i. e. to read often, Mart. 8, 3, 4; 11, 3, 4; cf.:

    quid haberet, Quod legeret tereretque viritim publicus usus?

    Hor. Ep. 2, 1, 92:

    pocula labris patrum trita,

    Mart. 11, 12, 3: ut illum di terant, qui primum olitor caepam protulit, crush, annihilate, Naev. ap. Prisc. p. 681 P.—
    4.
    Of persons, pass., to be employed in. occupied with:

    nos qui in foro verisque litibus terimur,

    Plin. Ep. 2, 3, 5:

    litibus,

    id. ib. 10, 12, 3.—
    5.
    To tread often, to visit, frequent a way or place (cf.:

    calco, calcito): angustum formica terens iter,

    Verg. G. 1, 380:

    iter propositum,

    Prop. 2, 30 (3, 28), 14:

    Appiam mannis,

    Hor. Epod. 4, 14:

    viam,

    Ov. A. A. 1, 52; Lucr. 1, 927:

    via trita pede,

    Tib. 4, 13, 10:

    ambulator porticum terit,

    Mart. 2, 11, 2:

    limina,

    id. 10, 10, 2:

    mea nocturnis trita fenestra dolis,

    Prop. 4 (5), 7, 16:

    nec jam clarissimorum virorum receptacula habitatore servo teruntur,

    Plin. Pan. 50, 3: flavaeque terens querceta Maricae Liris, Claud. Cons. Prob. et Olybr 259. —
    6.
    In mal. part.:

    Bojus est, Bojam terit,

    Plaut. Capt. 4, 2, 108; so Prop. 3, 11 (4. 10), 30; Petr. 87. —
    II.
    Trop. (freq. in good prose).
    A.
    To wear away, use up, i. e. to pass, spend time; usu. to waste, spend in dissipation, etc. (syn.:

    absumo, consumo): teritur dies,

    Plaut. Truc. 5, 20:

    diem sermone terere segnities merast,

    id. Trin. 3, 3, 67:

    naves diem trivere,

    Liv. 37, 27, 8:

    tempus in convivio luxuque,

    id. 1, 57, 9:

    tempus ibi in secreto,

    id. 26, 19, 5:

    omnem aetatem in his discendis rebus,

    Cic. de Or. 3, 31, 123:

    teretur interea tempus,

    id. Phil. 5, 11, 30:

    jam alteram aetatem bellis civilibus,

    Hor. Epod. 16, 1:

    omne aevum ferro,

    Verg. A. 9, 609:

    spe otia,

    id. ib. 4, 271:

    otium conviviis comissationibusque inter se,

    Liv. 1, 57, 5. —
    B.
    To expend, employ (late Lat.):

    qui operam teri frustra,

    Amm. 27, 12, 12. —
    C.
    To exert greatly, exhaust:

    ne in opere longinquo sese tererent, Liv 6, 8, 10: ut in armis terant plebem,

    id. 6, 27, 7.—
    D.
    Of language, to wear out by use, i. e. to render common, commonplace, or trite (in verb finit. very rare, but freq. as a P. a.):

    jam hoc verbum satis hesterno sermone trivimus,

    Cic. Ac. 2, 6, 18:

    quae (nomina) nunc consuetudo diurna trivit,

    id. Fin. 3, 4, 15.—
    * E.
    To tread under foot, i. e. to injure, violate a thing:

    jurata deorum majestas teritur,

    Claud. in Rufin. 1, 228. — Hence, P. a.: trītus, a, um.
    A.
    Prop. of a road or way, oft-trodden, beaten, frequented, common:

    iter,

    Cic. Phil. 1, 3, 7:

    via,

    id. Brut. 81, 281:

    quadrijugi spatium,

    Ov. M. 2, 167. — Sup.:

    tritissima quaeque via,

    Sen. Vit. Beat. 1, 2. —
    B.
    Fig.
    1.
    Practised, expert:

    tritas aures habere,

    Cic. Fam. 9, 16, 4; so id. Brut. 32, 124.— Comp.:

    tritiores manūs ad aedificandum perficere,

    Vitr. 2, 1, 6. —
    2.
    Of language, used often or much, familiar, common, commonplace, trite:

    quid in Graeco sermone tam tritum atque celebratum est, quam, etc.,

    Cic. Fl. 27, 65:

    nomen minus tritum sermone nostro,

    id. Rep. 2, 29, 52:

    ex quo illud: summum jus summā injuriā factum est jam tritum sermone proverbium,

    id. Off. 1, 10, 33.— Comp.:

    faciamus tractando usitatius hoc verbum ac tritius,

    Cic. Ac. 1, 7, 27:

    compedes, quas induere aureas mos tritior vetat,

    Plin. 33, 12, 54, § 152.

    Lewis & Short latin dictionary > tero

  • 106 torpeo

    torpĕo, ēre, v. n. [Sanscr. root tarp-, to sate; Gr. terpô], to be stiff, numb, motionless, inactive, torpid, sluggish, etc. (syn.: langueo, languesco, stupeo, rigeo).
    I.
    Lit.:

    torpentes gelu,

    Liv. 21, 56, 7; 21, 55, 8; cf.:

    digitus torpens frigore,

    Suet. Aug. 80:

    languidi et torpentes oculi,

    Quint. 11, 3, 76:

    torpentes rigore nervi,

    Liv. 21, 58, 9:

    membra torpent,

    Plin. 7, 50, 51, § 168; cf.:

    torpentes membrorum partes,

    id. 24, 4, 7, § 13:

    torpent infractae ad proelia vires,

    Verg. A. 9, 499:

    duroque simillima saxo Torpet,

    Ov. M. 13, 541:

    quid vetat et nervos magicas torpere per artes?

    id. Am. 3, 7, 35:

    serpentes torpentes inveniantur,

    Plin. 24, 16, 92, § 148:

    hostem habes aegre torpentia membra trahentem,

    Sil. 4, 68:

    non eadem vini atque cibi torpente palato Gaudia,

    Juv. 10, 203; cf.:

    non exacuet torpens sapor ille palatum,

    Ov. P. 1, 10, 13.—
    B.
    Transf., of inanim. things, to be still, motionless, sluggish:

    torpentes lacus,

    Stat. Th. 9, 452:

    amnis,

    id. ib. 4, 172:

    locus depressus hieme pruinis torpet,

    Col. 1, 4, 10:

    Orpheus tacuit torpente lyrā,

    Sen. Med. 348:

    antra Musarum longo torpentia somno,

    Claud. Rapt. Pros. 2, praef. 51; 1, 262.—
    II.
    Trop., to be stupid, stupefied, astounded; to be dull, listless, inactive (cf. stupeo):

    timeo, totus torpeo,

    Plaut. Am. 1, 1, 179; cf.:

    timore torpeo,

    id. Truc. 4, 3, 50:

    torpentibus metu qui aderant,

    Liv. 28, 29, 11:

    deum volumus cessatione torpere,

    Cic. N. D. 1, 37, 102:

    quidnam torpentes subito obstupuistis Achivi? id. poët. Div. 2, 30, 64: torpentes metu,

    Liv. 28, 29, 11:

    defixis oculis animoque et corpore torpet?

    Hor. Ep. 1, 6, 14:

    cum Pausiacā torpes tabellā,

    when you are lost in admiration, id. S. 2, 7, 95:

    nec torpere gravi passus sua regna veterno,

    Verg. G. 1, 124:

    frigere ac torpere senis consilia,

    Liv. 6, 23, 7:

    consilia re subitā,

    id. 1, 41, 3:

    torpebat vox spiritusque,

    id. 1, 25, 4:

    Tyrii desperatione torpebant,

    Curt. 4, 3, 16:

    rursus ad spem et fiduciam erigere torpentes,

    id. 4, 10, 7; 4, 14, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > torpeo

  • 107 Atilla bolivianus

    ENG dull-capped atilla

    Animal Names Latin to English > Atilla bolivianus

  • 108 Eumyias sordida

    ENG dull-blue flycatcher

    Animal Names Latin to English > Eumyias sordida

  • 109 Myiagra hebetior

    ENG dull flycatcher

    Animal Names Latin to English > Myiagra hebetior

  • 110 Myrmeciza laemosticta

    ENG dull-mantled antbird

    Animal Names Latin to English > Myrmeciza laemosticta

  • 111 Tiaris obscura

    ENG dull-coloured grassquit

    Animal Names Latin to English > Tiaris obscura

См. также в других словарях:

  • dull´ness — dull «duhl», adjective, verb. –adj. 1. not sharp or pointed; blunt: »It is hard to cut with a dull knife. 2. not bright or clear; lacking in vividness, brightness, or intensity: »a dull sound, a dull green, a dull day of rain. SYNONYM(S): obscure …   Useful english dictionary

  • Dull — Dull, a. [Compar. {Duller}; superl. {Dullest}.] [AS. dol foolish; akin to gedwelan to err, D. dol mad, dwalen to wander, err, G. toll mad, Goth. dwals foolish, stupid, cf. Gr. ? turbid, troubled, Skr. dhvr to cause to fall. Cf. {Dolt}, {Dwale},… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • dull — adj 1 *stupid, slow, dumb, dense, crass Analogous words: *lethargic, sluggish, comatose: phlegmatic, stolid, *impassive, apathetic: *backward: retarded (see DELAY vb) Antonyms: clever, bright …   New Dictionary of Synonyms

  • dull — [dul] adj. [ME dul < OE dol, stupid, akin to Ger toll < IE * dh(e)wel < base * dheu , blow, be turbid > DUMB, DWELL, OIr dall, blind, Gr thanatos, death] 1. mentally slow; stupid 2. lacking sensitivity; blunted in feeling or… …   English World dictionary

  • Dull Knife Fight — Part of the Great Sioux War of 1876 Date November 25, 1876 Location Wyoming Territory …   Wikipedia

  • Dull —    DULL, a parish, in the county of Perth, 4 miles (W. by N.) from Aberfeldy; containing, with parts of the late quoad sacra parishes of Foss and Tenandry, and part of the village of Aberfeldy, 3811 inhabitants, of whom 145 are in the village of… …   A Topographical dictionary of Scotland

  • Dull-mantled Antbird — Male, nominate subspecies, at Tapir Lodge trails near Braulio Carrillo National Park (Costa Rica) Conservation status …   Wikipedia

  • Dull Knife Battlefield — U.S. National Register of Historic Places …   Wikipedia

  • dull — [dʌl] adjective JOURNALISM if business on a financial market is dull, not many people are buying or selling: • Shares closed lower in dull trading. • Investors were busy moving in and out of two year Treasury notes yesterday, providing a bit of… …   Financial and business terms

  • Dull, Ohio —   Unincorporated community   …   Wikipedia

  • Dull — may refer to: Boring Dull, Perth and Kinross, Scotland, United Kingdom Dull Gret, a figure of Flemish folklore People with the surname Dull: Jack Dull (1930 1995), professor at the University of Washington John Dull (21st century), American… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»