Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

the+senses

  • 21 accidō

        accidō cidī, —, ere    [ad + cado], to fall upon, fall to, reach by falling: ut tela missa a Gallis gravius acciderent, Cs.: tela ab omni parte accidebant, L.—Of persons, to arrive, come: de inproviso, had come unexpectedly, S.: alqd simulare, quo inprovisus gravior accideret, that his attack might be a surprise, and more formidable, S. — Esp., to fall before, fall at the feet: ad genua accidit Lacrumans, T.: ad pedes omnium.—Of the senses, to strike, reach, come: nihil quod ad oculos animumque acciderit: ad aurīs tuas: unde nec ad nos nomen famaque eius accidere posset, reach, L.: auribus, L.: animo, T.— Absol, to come to the ears, come, be heard, be raised: clamor deinde accidit novus, L.: concitatior accidens clamor ab increscente certamine, L.: ut vox etiam ad hostes accideret (with acc. and inf.), L.—To befit, become, suit (poet.): istuc verbum vere in te accidit, was true of you, T.—Fig., to come to pass, happen, occur, fall out, take place, befall: res eo gravius ferre, quo minus merito accidissent, Cs.: si quid mali accidisset, S.: cum tantum periculi accidisset, Cs.: quae victis acciderent enumeravere, the fate of the conquered, S.: si gravius quid acciderit, if any calamity occur, Cs.: casu accidit ut: sic accidit, uti, etc., thus it happened, that, Cs. — Pleonast. in narrations: accidit ut esset luna plena, Cs.: neque saepe accidit, ut, etc., Cs.—Of what is fortunate or welcome: quid optatius populo R. accidere potuit, quam, etc.? interea aliquid acciderit boni, T.— Esp., si quid cui accidat, or si quid humanitus accidat, if anything should happen to one (euphemist. for die): si quid mihi humanitus accidisset: si quid ei gravius a Caesare accidisset, i. e. if Cœsar should put him to death, Cs.: si quid accidat Romanis, if the Romans are destroyed, Cs.—To end, result, turn out: contra opinionem, disappoint us, Cs.: peius victoribus quam victis accidisse, Cs.
    * * *
    I
    accidere, accidi, - V
    fall upon/down/to/at or near, descend, alight; happen, occur; happen to (DAT)
    II
    accidere, accidi, accisus V TRANS
    cut, cut into/down/up, hack, hew, fell; overthrow, destroy; cut short; weaken

    Latin-English dictionary > accidō

  • 22 probatio

    prŏbātĭo, ōnis, f. [probo].
    I.
    A trying, proving; a trial, inspection, examination (class.):

    athletarum probatio,

    Cic. Off. 1, 40, 144:

    futura,

    id. Verr. 2, 1, 54, § 142; Varr. R. R. 1, 20, 1:

    oesypi,

    Plin. 29, 2, 10, § 36:

    croci sinceri,

    id. 21, 6, 17, § 32:

    pumicis,

    id. 36, 21, 42, § 155:

    gemmae recusant limae probationem,

    id. 37, 13, 76, § 200:

    equitum,

    a review, Val. Max. 2, 2, 9.—
    II.
    In partic.
    A.
    Approbation, approval, assent (class.):

    ob probationem pretium datum,

    Cic. Font. 4, 17:

    tale visum nullum esse ut perceptio consequatur, ut autem probatio, multa,

    i. e. the assent of belief, though not the direct evidence of the senses, id. Ac. 2, 31, 99.—
    B.
    Proof, demonstration (post-Aug.), Quint. 5, 10, 8:

    firma,

    id. 11, 3, 2:

    potentissimae,

    id. 5, 10, 103:

    ad cujus rei probationem immittit indices,

    Just. 32, 2, 9:

    oculorum,

    ocular demonstration, Plin. 2, 2, 2, § 5.—
    C.
    In partic., in rhet., the third part of a discourse, also called confirmatio or fides orationis, in which the orator enumerates his arguments, Quint. 3, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > probatio

  • 23 intellectus

    1.
    intellectus, a, um, Part., from intellego.
    2.
    intellectus, ūs, m. [intellego], a perceiving, discerning.
    I.
    Lit., perception, discernment by the senses:

    saporum,

    Plin. 11, 37, 65, § 174:

    acrimoniae,

    id. 19, 8, 54, § 171:

    nec est intellectus ullus in odore vel sapore,

    i. e. the poison cannot be perceived either by the taste or smell, id. 11, 53, 116, § 280:

    intellectus in cortice protinus peritis,

    good judges know a tree by its bark, id. 16, 39, 76, § 196.—
    II.
    Trop.
    A.
    Understanding, comprehension:

    quīs neque boni intellectus neque mali cura,

    Tac. A. 6, 36:

    alicujus rei intellectum amittere,

    Sen. Ben. 3, 17:

    capere intellectum disciplinarum,

    Quint. 1, 1, 15:

    intellectu consequi aliquid,

    id. 2, 5, 22:

    elephantis intellectus sermonis patrii,

    Plin. 8, 1, 1, § 1:

    nullum animal minus docile existimatur minorisve intellectus,

    id. 29, 6, 34, § 106:

    dissimulare intellectum insidiarum,

    Tac. A. 13, 38:

    intellectu carere,

    to be unintelligible, Quint. 1, 1, 28:

    rudis Corinthiorum,

    Vell. 1, 13, 5: intellectum habere, to be understood:

    hiems et ver et aestas intellectum ac vocabula habent, autumni perinde nomen ac bona ignorantur,

    Tac. G. 26.—
    B.
    Meaning, sense, signification of a word:

    verba quaedam diversos intellectus habent, ut cerno,

    Quint. 7, 9, 2:

    in obscenum intellectum sermo detortus,

    id. 8, 3, 44; id. 1, 7, 13.—
    C.
    Knowledge of a language, understanding:

    Latini sermonis intellectum habere,

    Gai. Inst. 3, 93.—
    D.
    Understanding, i. e. the faculty of understanding, intellect:

    per analogiam nostro intellectu et honestum et bonum judicante,

    Sen. Ep. 120:

    in errorem intellectum inducere,

    App. Dogm. Plat. 1, p. 7, 3:

    intellectu carere,

    to be without understanding, Dig. 29, 2, 92:

    aliquem intellectum habere,... nullum intellectum habere,

    Gai. Inst. 3, 109.

    Lewis & Short latin dictionary > intellectus

  • 24 intellegentia

    I.
    Lit.:

    Deus intellegentiam in animo inclusit,

    Cic. Univ. 3:

    intellegentia est, per quam animus ea perspicit, quae sunt,

    id. Inv. 2, 53:

    pars animi, rationis atque intellegentiae particeps,

    id. de Div. 1, 32, 70:

    infixam nostram intellegentiam capere, etc.,

    id. N. D. 1, 19, 49 fin.:

    fretus intellegentia vestra dissero brevius,

    id. ib. 1, 19, 49:

    quod in nostram intellegentiam cadit,

    id. Off. 3, 4; 2, 9 fin.:

    ratione et intellegentia tenere aliquid,

    id. ib. 3, 17 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    Understanding, knowledge:

    quia difficilis erat animi, quid, aut qualis esset, intellegentia, nullum omnino animum esse dixerunt,

    Cic. Tusc. 1, 22:

    quae nos magis ad cognitionem intellegentiamque convertant,

    id. ib. 5, 24:

    juris,

    id. Phil. 9, 5: somniorum, the knowledge of dreams, i. e. the art of interpreting dreams, Just. 36, 2:

    eam calamitatem vestra intellegentia sedabit,

    discrimination, Ter. Hec. prol. 23. —
    (β).
    Plur.:

    rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere,

    Cic. Leg. 1, 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    Art, skill, taste, connoisseurship: intellegentia in rusticis rebus, Cic. Rosc. Am. 17:

    in homine intellegentiam esse, non avaritiam,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 46:

    pecuniae quaerendae,

    id. Inv. 1, 29.—
    2.
    Perception, discernment by the senses:

    in gustu et odoratu intellegentia,

    Cic. Ac. 4, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > intellegentia

  • 25 intelligentia

    I.
    Lit.:

    Deus intellegentiam in animo inclusit,

    Cic. Univ. 3:

    intellegentia est, per quam animus ea perspicit, quae sunt,

    id. Inv. 2, 53:

    pars animi, rationis atque intellegentiae particeps,

    id. de Div. 1, 32, 70:

    infixam nostram intellegentiam capere, etc.,

    id. N. D. 1, 19, 49 fin.:

    fretus intellegentia vestra dissero brevius,

    id. ib. 1, 19, 49:

    quod in nostram intellegentiam cadit,

    id. Off. 3, 4; 2, 9 fin.:

    ratione et intellegentia tenere aliquid,

    id. ib. 3, 17 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    Understanding, knowledge:

    quia difficilis erat animi, quid, aut qualis esset, intellegentia, nullum omnino animum esse dixerunt,

    Cic. Tusc. 1, 22:

    quae nos magis ad cognitionem intellegentiamque convertant,

    id. ib. 5, 24:

    juris,

    id. Phil. 9, 5: somniorum, the knowledge of dreams, i. e. the art of interpreting dreams, Just. 36, 2:

    eam calamitatem vestra intellegentia sedabit,

    discrimination, Ter. Hec. prol. 23. —
    (β).
    Plur.:

    rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere,

    Cic. Leg. 1, 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    Art, skill, taste, connoisseurship: intellegentia in rusticis rebus, Cic. Rosc. Am. 17:

    in homine intellegentiam esse, non avaritiam,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 46:

    pecuniae quaerendae,

    id. Inv. 1, 29.—
    2.
    Perception, discernment by the senses:

    in gustu et odoratu intellegentia,

    Cic. Ac. 4, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > intelligentia

  • 26 deliciae

    dēlĭcĭae, ārum, f. (sing. dēlĭcĭa, ae, f.;

    ante-and post-class.,

    Plaut. Truc. 5, 29; id. Rud. 2, 4, 13; id. Poen. 1, 2, 152; Inscr. Grut. 1014, 5: dēlĭcĭum, ii, n., Phaedr. 4, 1, 8; Verg. Copa, 26; Mart. 7, 50, 2; 13, 98, 1; Inscr. Orell. 680; 1724; 2679 sq.; 4394; 4958. And dēlĭcĭus, ii, m., Inscr. Don. cl. 1, 132, and ap. Gorium Columb. Liv. p. 73, no. 4) [delicio; that which allures, flatters the senses], delight, pleasure, charm, allurement; deliciousness, luxuriousness, voluptuousness, curiosities of art; sport, frolics, etc. (freq. and class.; for syn. cf.: voluptas, libido, delectatio, oblectatio, delectamentum, oblectamentum).
    I.
    Prop.:

    cogitatio amoenitatum ad delectationem, aut supellectilis ad delicias, aut epularum ad voluptates,

    Cic. Par. 1, 2; cf. Hor. Od. 4, 8, 10 et saep.:

    deliciarum causa et voluptatis cives Romanos cum mitella saepe vidimus,

    Cic. Rab. Post. 10:

    multarum deliciarum comes est extrema saltatio,

    id. Mur. 6:

    deliciis diffluentes,

    id. Lael. 15; id. Verr. 2, 4, 57; Sall. C. 31, 3; Hor. Ep. 1, 6, 31 et saep.:

    Herodotus Thucydidesque longissime a talibus deliciis vel potius ineptiis afuerunt,

    Cic. Or. 12 fin.; cf. Quint. 1, 11, 6; 12, 8, 4: delicias facere, to play tricks, to joke, to make sport of one, Plaut. Men. 2, 3, 30; id. Poen. 1, 2, 68; 83; on the contrary, to sport as lovers, Catull. 45, 24;

    72, 2: amores et hae deliciae quae vocantur,

    Cic. Cael. 19:

    votorum,

    a dallying with, fondly prolonging, Juv. 10, 291: ecce aliae deliciae ( pretensions) equitum vix ferendae, Cic. Att. 1, 17, 9:

    esse in deliciis alicui,

    to be any one's favorite, Cic. Verr. 2, 4, 1 fin.; so id. Vatin. 8 fin.; Lucr. 4, 1152:

    aliquid in deliciis habere,

    Cic. Div. 1, 34 fin.:

    habere aliquem in deliciis,

    Suet. Vit. 12:

    in deliciis vivere,

    Vulg. Apoc. 18, 9. —
    II.
    Transf., of living beings: delight, darling, sweetheart, beloved:

    tu urbanus scurra, deliciae popli,

    Plaut. Most. 1, 1, 14:

    mea voluptas, meae deliciae, mea vita, mea amoenitas,

    id. Poen. 1, 2, 152:

    amores ac deliciae tuae Roscius,

    Cic. Div. 1, 36, 79; cf. id. Att. 16, 6 fin.; id. Phil. 6, 5;

    and the well-known appellation of Titus: amor ac deliciae generis humani,

    Suet. Tit. 1: C. Sempronium Rufum mel ac delicias tuas, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8:

    Corydon ardebat Alexim, Delicias domini,

    Verg. E. 2, 2; cf. id. ib. 9, 22, Cat. 6, 1:

    verba ne Alexandrinis quidem permittenda deliciis,

    favorite slaves, Quint. 1, 2, 7:

    aegrae solaque libidine fortes Deliciae,

    a voluptuary, minion, Juv. 4, 4; Petr. 67; Stat. Silv. 5, 5, 67; cf.

    Plutarch, Anton. 59: delicias hominis,

    a precious fellow! Juv. 6, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > deliciae

  • 27 delicius

    dēlĭcĭae, ārum, f. (sing. dēlĭcĭa, ae, f.;

    ante-and post-class.,

    Plaut. Truc. 5, 29; id. Rud. 2, 4, 13; id. Poen. 1, 2, 152; Inscr. Grut. 1014, 5: dēlĭcĭum, ii, n., Phaedr. 4, 1, 8; Verg. Copa, 26; Mart. 7, 50, 2; 13, 98, 1; Inscr. Orell. 680; 1724; 2679 sq.; 4394; 4958. And dēlĭcĭus, ii, m., Inscr. Don. cl. 1, 132, and ap. Gorium Columb. Liv. p. 73, no. 4) [delicio; that which allures, flatters the senses], delight, pleasure, charm, allurement; deliciousness, luxuriousness, voluptuousness, curiosities of art; sport, frolics, etc. (freq. and class.; for syn. cf.: voluptas, libido, delectatio, oblectatio, delectamentum, oblectamentum).
    I.
    Prop.:

    cogitatio amoenitatum ad delectationem, aut supellectilis ad delicias, aut epularum ad voluptates,

    Cic. Par. 1, 2; cf. Hor. Od. 4, 8, 10 et saep.:

    deliciarum causa et voluptatis cives Romanos cum mitella saepe vidimus,

    Cic. Rab. Post. 10:

    multarum deliciarum comes est extrema saltatio,

    id. Mur. 6:

    deliciis diffluentes,

    id. Lael. 15; id. Verr. 2, 4, 57; Sall. C. 31, 3; Hor. Ep. 1, 6, 31 et saep.:

    Herodotus Thucydidesque longissime a talibus deliciis vel potius ineptiis afuerunt,

    Cic. Or. 12 fin.; cf. Quint. 1, 11, 6; 12, 8, 4: delicias facere, to play tricks, to joke, to make sport of one, Plaut. Men. 2, 3, 30; id. Poen. 1, 2, 68; 83; on the contrary, to sport as lovers, Catull. 45, 24;

    72, 2: amores et hae deliciae quae vocantur,

    Cic. Cael. 19:

    votorum,

    a dallying with, fondly prolonging, Juv. 10, 291: ecce aliae deliciae ( pretensions) equitum vix ferendae, Cic. Att. 1, 17, 9:

    esse in deliciis alicui,

    to be any one's favorite, Cic. Verr. 2, 4, 1 fin.; so id. Vatin. 8 fin.; Lucr. 4, 1152:

    aliquid in deliciis habere,

    Cic. Div. 1, 34 fin.:

    habere aliquem in deliciis,

    Suet. Vit. 12:

    in deliciis vivere,

    Vulg. Apoc. 18, 9. —
    II.
    Transf., of living beings: delight, darling, sweetheart, beloved:

    tu urbanus scurra, deliciae popli,

    Plaut. Most. 1, 1, 14:

    mea voluptas, meae deliciae, mea vita, mea amoenitas,

    id. Poen. 1, 2, 152:

    amores ac deliciae tuae Roscius,

    Cic. Div. 1, 36, 79; cf. id. Att. 16, 6 fin.; id. Phil. 6, 5;

    and the well-known appellation of Titus: amor ac deliciae generis humani,

    Suet. Tit. 1: C. Sempronium Rufum mel ac delicias tuas, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8:

    Corydon ardebat Alexim, Delicias domini,

    Verg. E. 2, 2; cf. id. ib. 9, 22, Cat. 6, 1:

    verba ne Alexandrinis quidem permittenda deliciis,

    favorite slaves, Quint. 1, 2, 7:

    aegrae solaque libidine fortes Deliciae,

    a voluptuary, minion, Juv. 4, 4; Petr. 67; Stat. Silv. 5, 5, 67; cf.

    Plutarch, Anton. 59: delicias hominis,

    a precious fellow! Juv. 6, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > delicius

  • 28 usurpo

    usurpo, āvi, ātum, 1, v. a. [perh. contr. from usu rapio, to seize to one's own use], to take into use; to make use of; to use, employ, apply, practise, exercise, enjoy (class.; cf. utor).
    I.
    In gen.:

    inter novam rem verbum usurpabo vetus,

    Plaut. Cist. 2, 1, 29:

    nomen tantum virtutis usurpas: quid ipsa valeat, ignoras,

    Cic. Par. 2, 17:

    at quam crebro usurpat Et consul, et Antonius!

    id. Phil. 2, 28, 70; cf.:

    praeclare est hoc usurpatum a doctissimis,

    id. Par. 5, 1, 33:

    peregrinae condicionis homines vetuit usurpare Romana nomina, duntaxat gentilicia,

    Suet. Claud. 25: o barathrum! ubi nunc es? ut ego te usurpem lubens! I would occupy thee ( cast myself into thee), Plaut. Bacch. 1, 2, 41:

    hoc genus poenae saepe in improbos cives hac in re publicā esse usurpatum recordatur,

    Cic. Cat. 4, 4, 7:

    conclusio, quā credo usuros veteres illos fuisse, si jam nota atque usurpata res esset,

    id. Or. 51, 169:

    id nunc jure imperii nostri quotannis usurpatum,

    id. Verr. 2, 5, 20, § 51; consolationes, a sapientissimis viris usurpatae, id. Fam. 5, 16, 3:

    paucas tribus ad usurpandam libertatem vocare,

    id. Agr. 2, 7, 17:

    officium, quod semper usurpavi,

    id. Lael. 2, 8:

    quis est, qui C. Fabricii, M'. Curii non um caritate aliquā benevolentiae memoriam usurpet?

    who does not cherish the memory of, id. ib. 8, 28:

    nec patrum nec avorum memoriā quemquam id jus usurpasse,

    Liv. 27, 8, 9:

    solita munia,

    Tac. H. 4, 49 fin.:

    modo comitatem et temperantiam, saepius violentiam ac libidines usurpans,

    id. A. 11, 16:

    otium post labores,

    id. ib. 14, 55:

    nec puduit has vestis usurpare etiam viros,

    Plin. 11, 23, 27, § 78:

    sibi quisque dominorum usurpat servitutem,

    Dig. 8, 6, 6, § 1.—With de:

    sed de hoc post erit usurpandum, cum de poëtis dicemus,

    Varr. L. L. 6, § 52 Müll.— Impers.: usurpatum est, it is usual, customary; with a foll. ut, Dig. 50, 13, 1, § 6: quod in quibusdam provinciis usurpatur, Co. 2, 2, 22.—
    II.
    In partic.
    A.
    Aliquid oculis, auribus, etc., to take possession or cognizance of, i. e. to perceive, observe, etc., through the senses (ante-class.):

    nec calidos aestus tuimur, nec frigora quimus Usurpare oculis,

    Lucr. 1, 301:

    advenio ex Seleuciā, Macedoniā atque Arabiā, Quas ego neque oculis neque pedibus umquam usurpavi meis,

    I have never seen nor set foot in, Plaut. Trin. 4, 2, 4:

    aliquid sensibus,

    Lucr. 4, 975:

    unde meae usurpant aures sonitum?

    Plaut. Cas. 3, 5, 9.—
    B.
    In jurid. lang., to get possession of, to acquire, obtain a thing:

    amissam possessionem ex jure civili surculo defringendo,

    Cic. de Or. 3, 28, 110:

    nec interest is qui usurpaverit (possessionem) dominus sit, necne,

    Dig. 41, 3, 5:

    mercatores, qui de fundis fiscalibus mercari consuerunt, nullam immunitatem solvendi publici vectigalis usurpare possunt,

    ib. 39, 4, 9, § 8.— Abscl.: Mucium dicere solitum, lege non isse usurpatum mulierem, quae, cum Kal. Jan. apud virum matrimonii causā esse coepisset, a. d. IIII. Kal. Jan. sequentis usurpatum isset;

    non enim posse impleri trinoctium, quod abesse a viro usurpandi causa ex XII. tabulis deberet, because, unless absent from him at least three full days of the year, she became subject to him as his wife by prescription,

    Gell. 3, 2, 12 sq. Weiss (Herz. legi: non esse usurpatam mulierem); cf. Macr. S. 1, 3, 9; Serv. ad Verg. G. 1, 31; Gai Inst. 1, 111; Gell. 18, 6, 8 sq.—
    2.
    To assume or appropriate unlawfully, to usurp (not ante-Aug.):

    civitatem Romanam usurpantes securi percussit,

    Suet. Claud. 25:

    dominium totius loci,

    Cod. Just. 8, 10, 8:

    cognomina,

    Plin. 35, 10, 36, § 71:

    illicitum collegium,

    Dig. 47, 22, 2:

    cujus jus tyranni quaque usurparunt,

    Liv. 34, 32, 2:

    alienam possessionem,

    id. 33, 40, 5:

    possessionem Armeniae,

    Tac. A. 14, 26.—
    C.
    To make use of or be acquainted with under any name, i. e. to name or call, to speak of habitually, adopt, assume in words or speech (cf. nuncupo):

    Jovem atque Junonem, reliquos, quos fratres inter se agnatosque usurpari atque appellari videmus,

    Cic. Univ. 11:

    soleo saepe ante oculos ponere idque libenter crebris usurpare sermonibus, omnis posse, etc.,

    id. Marcell. 2, 5:

    Graecum verbum usurpavi,

    id. Phil. 1, 1, 1:

    admonet saepe usurpatae Dionysi tyranni vocis, quā, etc.,

    Liv. 24, 22, 8:

    saepe eum usurpasse vocem, multo miserius seni exilium esse,

    id. 2, 40, 11:

    tabulata instituenda sunt: hoc enim nomine usurpant agricolae ramos truncosque prominentes,

    Col. 5, 6, 11:

    C. Laelius, is, qui Sapiens usurpatur,

    Cic. Off. 2, 11, 40; Vulg. Deut. 5, 11:

    cum hoc decere... quod semper usurpamus in omnibus dictis et factis..cum hoc, inquam, decere dicimus,

    speak of, insist on, Cic. Or. 22, 73.

    Lewis & Short latin dictionary > usurpo

  • 29 ācer

        ācer ācris, ācre, adj. with comp. and sup.    [2 AC-], to the senses, sharp, piercing, penetrating, cutting, irritating, pungent: oculi: favilla non acris, no longer glowing, O.: acrior voltus, keener look, O.: acrem flammae sonitum, V.: acri tibiā, H.: canes naribus acres, O.: acetum, H.: stimuli, V.: sol acrior, fierce, H.: stomachus, irritated, H.: hiemps, severe, H.: Aufidus, impetuous, H.— Of mind, etc., violent, vehement, consuming, bitter: odium: dolor, V.: supplicia.—Of intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd: animus: ingenium: memoria, ready. — Of moral qualities, active, ardent, eager, spirited, keen, brave, zealous: milites: in armis, V.: acerrimus armis, V.: acer equis, spirited charioteer, V. — Violent, hasty, quick, hot, passionate, fierce, severe: cupiditas: pater acerrimus, enraged, angry, T.: acres contra me: voltus in hostem, H.: virgines in iuvenes unguibus, H.: leo, N.—As subst: ridiculum acri fortius magnas secat res, more effectually than severity, H. — Fig.: prima coitiost acerruma, i. e. most critical, T.: amor gloriae, keen: pocula, excessive, H.: concursus, Cs.: fuga, impetuous, V.: (vos) rapit vis acrior, an irresistible impulse, H.: regno Arsacis acrior est Germanorum libertas, more formidable, Ta.
    * * *
    I
    maple tree; wood of the maple tree; maple
    II
    acris -e, acrior -or -us, acerrimus -a -um ADJ
    sharp, bitter, pointed, piercing, shrill; sagacious, keen; severe, vigorous

    Latin-English dictionary > ācer

  • 30 acerbus

        acerbus adj. with comp. and sup.    [2 AC-].—In taste, harsh, bitter, unripe: uva, Ph. — Meton., to the senses, harsh, sharp, bitter: frigus, H.: recitator, of harsh voice, H. — Neut. plur. As adv.: acerba sonans, V. — Fig., of character and conduct, rough, harsh, violent, rigorous, crabbed, severe, repulsive, hard, morose: acerbus odistis et fugis, H.: occupat speciem taciturnus acerbi, morose, H.: convicium, Ph. — Neut. plur. As adv.: acerba fremens, chafing with rage, V. — Of things, events, etc., premature, crude, unripe: virginis aures, O.: funus, V.: mors, O. — Grievous, bitter, severe, oppressive, burdensome, distressing: dilectus, a rigid conscription, L.: acerba fata Romanos agunt, H.: volnus, V.: imperium acerbius, N.: luctus: mors acerbissima.— Subst: quidquid acerbi est, all the bitterness (of death), V.: tot acerba, V.
    * * *
    acerba -um, acerbior -or -us, acerbissimus -a -um ADJ
    harsh, strident, bitter, sour; unripe, green, unfinished; grievous; gloomy

    Latin-English dictionary > acerbus

  • 31 suāvis

        suāvis e, adj. with comp. and sup.    [SVAD-].— To the senses, sweet, agreeable, grateful: odor: res, H.: anima, Ph.—Fig., to the mind, pleasant, agreeable, grateful, attractive, gratifying: homo, T.: homines: sermo Suavior, H.: vita suavissima: eius suavissimi mores: Tibi ut non sit suave vivere, T.: litterae tuae.
    * * *
    suave, suavior -or -us, suavissimus -a -um ADJ
    agreeable, pleasant, gratifying, sweet; charming, attractive

    Latin-English dictionary > suāvis

  • 32 suāvitās

        suāvitās ātis, f    [suavis].—To the senses, sweetness, pleasantness, agreeableness: piscium: odorum: villa mirificā suavitate: conquirere suavitates.—Fig., to the mind, pleasantness, agreeableness, attractiveness: mira in cognoscendo: sermonum atque morum: propter multas suavitates humanitatis tuae.
    * * *
    charm, attractiveness; sweetness

    Latin-English dictionary > suāvitās

  • 33 suāviter

        suāviter adv. with comp. and sup.    [suavis].— To the senses, sweetly, pleasantly, delightfully: sensibus blandiri: dicere.—Fig., to the mind, agreeably, attractively, delightfully, pleasantly: secunda meminisse: suavissime scriptae litterae: victurus suavius, ac si, etc., H.
    * * *
    pleasantly, sweetly

    Latin-English dictionary > suāviter

  • 34 adventicius

    adventīcĭus (not - tĭus), a, um, adj. [advenio], that is present by coming, coming from abroad, foreign, strange (extrinsecus ad nos perveniens non nostrum, aut nostro labore paratum, Ern. Clav. Cic.; opp. proprius, innatus, insitus, etc.; in Cic. very freq., elsewhere rare).
    I.
    In gen.:

    genus (avium),

    Varr. R. R. 3, 5, 7 (cf. advena):

    Mithridates magnis adventiciis copiis juvabatur,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 24; so,

    auxilium,

    id. Verr. 2, 4, 37:

    externus et adventicius tepor,

    id. N. D. 2, 10:

    externa atque adventicia visio,

    proceeding from the senses, id. Div. 2, 58, 128:

    doctrina transmarina et adventicia,

    id. de Or. 3, 33:

    dos,

    given by another than the father, Dig. 23, 3, 5.—
    II.
    Esp.
    A.
    That is added to what is customary, or happens out of course, unusual, extraordinary:

    fructus,

    Liv. 8, 28; so,

    casus,

    Dig. 40, 9, 6. —
    B.
    That is acquired without one's own effort: adventicia pecunia, obtained, not from one's own possessions, but by inheritance, usury, presents, etc., Cic. Inv. 2, 21; id. Rab. Post. 17:

    humor adventicius,

    rain, Varr. R. R. 1, 41, 3:

    adventiciae res,

    Sen. ad Helv. 5.—
    C.
    That pertains to arrival (adventus):

    adventicia cena,

    a banquet given on one's arrival, Suet. Vit. 13 (cf. adventorius).— Adv. phrase: ex adventicio, from without, extrinsically:

    quidquid est hoc, quod circa nos ex adventicio fulget, liberi, honores, etc.,

    Sen. Consol. ad Marc. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > adventicius

  • 35 adventitius

    adventīcĭus (not - tĭus), a, um, adj. [advenio], that is present by coming, coming from abroad, foreign, strange (extrinsecus ad nos perveniens non nostrum, aut nostro labore paratum, Ern. Clav. Cic.; opp. proprius, innatus, insitus, etc.; in Cic. very freq., elsewhere rare).
    I.
    In gen.:

    genus (avium),

    Varr. R. R. 3, 5, 7 (cf. advena):

    Mithridates magnis adventiciis copiis juvabatur,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 24; so,

    auxilium,

    id. Verr. 2, 4, 37:

    externus et adventicius tepor,

    id. N. D. 2, 10:

    externa atque adventicia visio,

    proceeding from the senses, id. Div. 2, 58, 128:

    doctrina transmarina et adventicia,

    id. de Or. 3, 33:

    dos,

    given by another than the father, Dig. 23, 3, 5.—
    II.
    Esp.
    A.
    That is added to what is customary, or happens out of course, unusual, extraordinary:

    fructus,

    Liv. 8, 28; so,

    casus,

    Dig. 40, 9, 6. —
    B.
    That is acquired without one's own effort: adventicia pecunia, obtained, not from one's own possessions, but by inheritance, usury, presents, etc., Cic. Inv. 2, 21; id. Rab. Post. 17:

    humor adventicius,

    rain, Varr. R. R. 1, 41, 3:

    adventiciae res,

    Sen. ad Helv. 5.—
    C.
    That pertains to arrival (adventus):

    adventicia cena,

    a banquet given on one's arrival, Suet. Vit. 13 (cf. adventorius).— Adv. phrase: ex adventicio, from without, extrinsically:

    quidquid est hoc, quod circa nos ex adventicio fulget, liberi, honores, etc.,

    Sen. Consol. ad Marc. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > adventitius

  • 36 blandimentum

    blandīmentum, i, n. [blandior].
    I.
    flattering words, blandishment, complimentary speech, flattery (class.; most freq. in plur. and in Tac.):

    nec eam (virtutem) minis aut blandimentis corrupta deseret,

    Cic. Tusc. 5, 31, 87:

    pessum dedisti me blandimentis tuis,

    Plaut. Rud. 2, 6, 23; id. Truc. 2, 2, 63:

    multa igitur blandimenta plebi per id tempus ab senatu data,

    Liv. 2, 9, 6:

    captus blandimentis,

    Plin. Ep. 2, 19, 4:

    per blandimenta juvenem aggredi,

    Tac. A. 13, 13; 12, 64:

    muliebribus blandimentis infectae epistulae,

    id. H. 1, 74.—In sing., Tac. A. 14, 4.—And in poet. exuberance:

    cui blandimenta precesque Verbaque jactanti mitissima, desine, dixit, etc.,

    Ov. M. 2, 815.—
    II.
    Trop.
    A.
    Any thing that pleases the senses, an object that charms, an allurement, a pleasure, charm, delight:

    multa nobis blandimenta natura ipsa genuit,

    Cic. Cael. 17, 41: blandimenta vitae [p. 241] = res, quae vitam jucundam reddunt), Tac. A. 15, 64; id. H. 2, 53 (cf.:

    delinimenta vitae,

    id. A. 15, 63):

    aestivi caloris,

    Pall. Sept. 17:

    vecturae,

    Veg. 2, 28, 37.—Of the spices, seasoning, condiments in food, Petr. 141, 8; Tac. G. 23.—
    B.
    Healing applications, cures:

    alia quoque blandimenta excogitabat,

    Plin. 26, 3, 8, § 14.—
    C.
    Careful culture:

    hoc blandimento (i. e. blanda cultura) impetratis radicibus,

    Plin. 17, 13, 21, § 98.

    Lewis & Short latin dictionary > blandimentum

  • 37 comprehensibile

    comprĕhensĭbĭlis ( conp-), e, adj. [comprehendo], that can be seized or laid hold of (very rare; prob. first used by Cic.).
    I.
    Prop.:

    comprehensibile et solidum corpus,

    Lact. 7, 12, 2.—As subst.: comprĕ-hensĭbĭle, is, n. (opp. incomprehensibile), Tert. Apol. 48.—
    II.
    Trop.
    * A.
    Perceptible by the senses, evident:

    comprehensibilia oculis foramina,

    Sen. Q. N. 6, 24, 1.—
    * B.
    Perceptible to the mind, conceivable, intelligible: id autem visum, cum ipsum per se cerneretur, comprehensibile, feretis haec? Nos vero, inquit, quonam enim modo katalêpton diceres? etc., * Cic. Ac. 1, 11, 41:

    natura non comprehensibilis,

    Cels. 1 pr. §

    46: causae,

    Arn. 1, p. 37.

    Lewis & Short latin dictionary > comprehensibile

  • 38 comprehensibilis

    comprĕhensĭbĭlis ( conp-), e, adj. [comprehendo], that can be seized or laid hold of (very rare; prob. first used by Cic.).
    I.
    Prop.:

    comprehensibile et solidum corpus,

    Lact. 7, 12, 2.—As subst.: comprĕ-hensĭbĭle, is, n. (opp. incomprehensibile), Tert. Apol. 48.—
    II.
    Trop.
    * A.
    Perceptible by the senses, evident:

    comprehensibilia oculis foramina,

    Sen. Q. N. 6, 24, 1.—
    * B.
    Perceptible to the mind, conceivable, intelligible: id autem visum, cum ipsum per se cerneretur, comprehensibile, feretis haec? Nos vero, inquit, quonam enim modo katalêpton diceres? etc., * Cic. Ac. 1, 11, 41:

    natura non comprehensibilis,

    Cels. 1 pr. §

    46: causae,

    Arn. 1, p. 37.

    Lewis & Short latin dictionary > comprehensibilis

  • 39 conprehensibilis

    comprĕhensĭbĭlis ( conp-), e, adj. [comprehendo], that can be seized or laid hold of (very rare; prob. first used by Cic.).
    I.
    Prop.:

    comprehensibile et solidum corpus,

    Lact. 7, 12, 2.—As subst.: comprĕ-hensĭbĭle, is, n. (opp. incomprehensibile), Tert. Apol. 48.—
    II.
    Trop.
    * A.
    Perceptible by the senses, evident:

    comprehensibilia oculis foramina,

    Sen. Q. N. 6, 24, 1.—
    * B.
    Perceptible to the mind, conceivable, intelligible: id autem visum, cum ipsum per se cerneretur, comprehensibile, feretis haec? Nos vero, inquit, quonam enim modo katalêpton diceres? etc., * Cic. Ac. 1, 11, 41:

    natura non comprehensibilis,

    Cels. 1 pr. §

    46: causae,

    Arn. 1, p. 37.

    Lewis & Short latin dictionary > conprehensibilis

  • 40 intellego

    intellĕgo (less correctly intellĭgo), exi, ectum (intellexti for intellexisti, Ter. Eun. 4, 6, 30; Cic. Att. 13, 32, 3:

    intellexes for intellexisses,

    Plaut. Cist. 2, 3, 81; subj. perf.:

    intellegerint,

    Sall. H. Fragm. 1, 41, 23 Dietsch), 3, v. a. [inter-lego], to see into, perceive, understand.
    I.
    Lit.
    A.
    To perceive, understand, comprehend:

    qualem autem deum intellegere nos possumus nulla virtute praeditum,

    Cic. N. D. 3, 15, 38 Schoemann ad loc.:

    haec dumtaxat in Graecis intellego, quae ipsi, qui scripserunt, voluerunt a vulgo intellegi,

    Cic. de Or. 2, 14:

    puderet me dicere non intellegere, si vos ipsi intellegeretis, qui ista defenditis,

    id. N. D. 1, 39:

    corpus quid sit intellego,

    id. ib. 1, 26:

    quare autem in his vis deorum insit, tum intellegam cum cognovero,

    id. ib. 3, 24:

    quam sis audax hinc omnes intellegere potuerunt, quod,

    id. Rosc. Am. 31:

    magna ex parvis,

    id. Off. 1, 41:

    intellexi ex tuis litteris, te audisse,

    id. Att. 6, 9:

    de gestu intellego, quid respondeas,

    id. Vatin. 15:

    intellegere et sapere plus quam ceteros,

    id. Off. 2, 14:

    cernere aliquid animo atque intellegere,

    id. Top. 5:

    facile intellectu est,

    Nep. Dion. 9:

    intellegi necesse est: esse deos,

    Cic. N. D. 1, 17; id. Tusc. 3, 5:

    quocirca intellegi necesse est, in ipsis rebus invitamenta inesse,

    id. Fin. 5, 11.—In answers, intellego corresponds to our I understand, go on, very well, Plaut. Ep. 2, 2, 63; Ter. Phorm. 2, 3, 93.— Abl. absol.: intellecto; with rel. clause:

    quidam bonorum caesi, postquam, intellecto in quos saeviretur, pessimi quoque arma rapuerant,

    Tac. A. 1, 49;

    intellecto quantum bellum suscitaret,

    Just. 38, 3, 6.—
    B.
    In partic., to have an accurate knowledge of or skill in a thing, to be a connoisseur:

    faciunt intellegendo ut nihil intellegant,

    Ter. And. prol. 17:

    tametsi non multum in istis rebus intellego,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    hoc nugatorium sciebam esse, ista intellegere,

    id. ib. 2, 4, 14, §

    33: quoniam non intellexerunt in operibus domini,

    Lact. 4, 13, 18:

    illi qui linguam ejus intellegebant,

    Petr. S. 73, 3; Sen. Apoc. 5, 2.—
    C.
    To distinguish:

    oraculorum praestigias profani a veritate intellegere non possunt,

    Lact. 2, 16.—
    D.
    To see, perceive, observe by the understanding:

    vehementer nunc mihi est irata: sentio atque intellego,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64:

    ubi neque cohortationes suas neque preces audiri intellegit,

    Caes. B. C. 2, 42:

    illi, ante inito, ut intellectum est, consilio,

    id. B. G. 2, 33:

    intellego, quid loquar,

    Cic. Lig. 5.—
    E.
    Of persons, to understand, comprehend, judge rightly (post-Aug.):

    quod Catonem aetas sua parum intellexisset,

    Sen. de Const. Sap. 1:

    quando Socrates ab hominibus sui temporis parum intellegebatur,

    Quint. 11, 1, 10; Vell. 2, 114, 5; Tac. A. 3, 3:

    quem legatum tribunus ita et intellexit et cepit, ut, etc.,

    Plin. Ep. 8, 23, 5. —
    F.
    To understand a language: isti qui linguam avium intellegunt, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131 (Trag. v. 83 Rib.):

    in iis linguis quas non intellegimus,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116:

    quantum ego Graece scripta intellegere possum,

    id. de Or. 2, 13, 55:

    linguam ejus,

    Sen. de M. Claud. 5, 2; Petr. 73.—
    G.
    To understand by any thing, to take a thing to mean.
    1.
    With in or sub aliqua re, or per aliquid: illa est eutaxia, in qua intellegitur ordinis conservatio, Cic. Off. 1, 40, 142:

    sub hoc themate intellegere non hoc, sed, etc.,

    Sen. Contr. 9, 28, 10:

    intellego sub hoc verbo multa,

    id. ib. 1, 2, 15:

    per nemo homo,

    Donat. ad Ter. Eun. 3, 5, 1:

    solem sub appellatione Jovis,

    Macr. S. 1, 23, 5:

    per sagittas vim radiorum,

    id. ib. 1, 17, 12. —
    2.
    With two acc.:

    non habeo quod intellegam bonum illud,

    Cic. Tusc. 3, 18, 41. —
    3.
    With acc. and abl.: consuetudo omnibus his nominibus Argesten intellegi, Plin. 2, 47, 46, § 121.—
    II.
    Transf., to perceive, discern by the senses; to see, feel, notice. Alcumenam ante aedis stare saturam intellego, Plaut. Am. 2, 2, 35: Si. Statum vide hominis, Callipho.... Ca. Bene confidenterque astitisse intellego, id. Ps. 1, 5, 41:

    illa quidem primo nullos intellegit ignes,

    Ov. M. 9, 456:

    frigus,

    Col. Arbor. 13:

    vestigia hominum intellegi a feris,

    Plin. 8, 16, 21, § 58; 28, 4, 14, § 55.— Hence, in-tellĕgens, entis, P. a., that has understanding or that understands a thing; intelligent, acquainted with.
    A.
    In gen.:

    semperne vulgi judicium cum intellegentium judicio congruit?

    Cic. Brut. 49:

    intellegens dicendi existimator,

    id. ib. 54:

    judicium,

    id. Opt. Gen. Or. 4:

    vir,

    id. Fin. 3, 5.—With gen.:

    cujusvis generis ejus intellegens,

    id. ib. 2, 20.— Comp.:

    aliquid intellegentiore mente discutere,

    Aug. Retract. 1, 19.—
    B.
    In partic.
    1.
    Intellegens alicujus, that understands a person, rightly estimates his character:

    intellegens principis nostri, cujus videbam hanc esse laudem,

    Plin. Ep. 6, 27, 2 Döring ad loc.—
    2.
    Well skilled in matters of taste, a connoisseur:

    signa pulcherrima quae non modo istum hominem, ingeniosum atque intellegentem, verum etiam quemvis nostrum, quos iste idiotas appellat, delectare possent,

    Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4:

    ut putetur in istis rebus intellegens esse,

    id. ib. 2. 4, 15, § 33.— Adv.: intellĕgenter, intelligently:

    ut amice, ut intelligenter, ut attente audiamur,

    Cic. Part. 8, 28:

    lectitare,

    Plin. Ep. 5, 16, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > intellego

См. также в других словарях:

  • The Senses Resort Patong Beach Phuket — (Патонг Бич,Таиланд) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес …   Каталог отелей

  • The Senses Resort — (Suan Phung,Таиланд) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: 163 Moo.7 T. Suanpueng, Ratc …   Каталог отелей

  • The Senses (song) — Infobox Animaniacs song episode name = The Senses Song image caption = season no = 1 episode no = 44 prod code = airdate = November 18, 1993 episode theme = singer = Rob Paulsen, Tress MacNeille, Jess Harnell writer = Randy Rogel Tom Ruegger… …   Wikipedia

  • delirium of the senses —    The German term Sinnesdelirien (i.e. delirium of the senses) was introduced in or shortly before 1885 by the Russian psychiatrist Victor Kandin sky (1849 1889) to denote a type of illusion commonly designated as intermetamorphosis (i.e.… …   Dictionary of Hallucinations

  • Pushing the Senses — Infobox Album | Name = Pushing The Senses Type = Album Artist = Feeder Released = January 31, 2005 Recorded = 2004 Genre = Alternative rock Length = 40:13 Label = Echo Producer = Ken Nelson, Grant Nicholas, Gil Norton Reviews = * Q Rating|4|5… …   Wikipedia

  • Pushing the Senses (song) — Infobox Single Name = Pushing the Senses Artist = Feeder from Album = Pushing The Senses Released = 2005 Format = CD, 7 single Recorded = 2005 Genre = Rock Length = Label = Echo Producer = Grant Nicholas, Gil Norton Chart position = * #30 (UK) *… …   Wikipedia

  • Mystery of the Senses — Genre Documentary Presented by Diane Ackerman Composer(s) Startled Insects Country of origin United States Languag …   Wikipedia

  • Pushing The Senses — Album par Feeder Sortie 31 janvier 2005 Enregistrement 2004 Durée 40:13 Genre(s) Britpop/Rock indépendant Producteur(s) Grant Nicholas …   Wikipédia en Français

  • In the Realm of the Senses — Infobox Film name = In the Realm of the Senses caption = Japanese theatrical poster director = Nagisa Oshima producer = Anatole Dauman writer = Nagisa Oshima starring = Eiko Matsuda, Tatsuya Fuji, Aoi Nakajima, Yasuko Matsui, Meika Seri music =… …   Wikipedia

  • Pushing the Senses — Album par Feeder Sortie 31 janvier 2005 Enregistrement 2004 Durée 40:13 Genre Britpop/Rock indépendant Producteur Grant Nicholas, Ken Nel …   Wikipédia en Français

  • A Natural History of the Senses — is a non fiction book by Diane Ackerman. In this book, Ackerman examines both the science of how the different senses work, and the varied means by which different cultures have sought to stimulate the senses.“What is most amazing is not how our… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»