-
1 stipulor
stipulor ātus, ārī, dep. [STIP-], to engage, bargain, covenant, stipulate: alqd: Quantum vis stipulare, i. e. bargain for what you will, Iu.: pecunia stipulata, promised.* * *stipulari, stipulatus sum V DEPextract solumn promise/guarantee (oral contract); promise in a stipulatio -
2 stipulor
stĭpŭlor, ātus, 1 ( inf. paragog. stipularier, Plaut. Ps. 4, 6, 14), v. dep. [acc. to Varr. L. L. 5, § 182 Müll., kindr. with stips: qui pecuniam alligat, stipulari et restipulari; cf.I.also: cum spondetur pecunia, stipulari dicitur,
Fest. p. 297 Müll.—More prob. from unused adj. stipulus, firm, from root stip-; v. stipo], jurid. t. t., to demand a formal promise; to bargain, covenant, stipulate.Lit.:II.stipularier,
Plaut. Ps. 4, 6, 14 sq.; cf. id. ib. 1, 1, 115; Gai. Inst. 3, 92 sq.:itaque stipulantur sic, Illas capras hodie recte esse et bibere posse habereque recte licere, haec spondesne?
Varr. R. R. 2, 3, 5; cf. id. ib. 2, 5, 11:si is, cui legatum est, stipulatus est id ipsum, quod legatum est, ut ea pecunia ex stipulatione debeatur,
Cic. Leg. 2, 21, 53:reliquum est, ut stipulatum se esse dicat.... Stipulatus es? ubi? quo praesente? quis spopondisse me dicit?
id. Rosc. Com. 5, 13:quantumvis stipulare, et protinus accipe quod do,
i. e. ask, demand, Juv. 7, 165:quod stipulanti spoponderam,
Col. 10 praef.; Dig. 45, 1, 4; 46, 7, 3.—Sometimes transf., of him who gives the promise or pledges himself (for the usu. promittere), to promise, engage, pledge one's self:si quis usuras solverit, quas non erat stipulatus,
Dig. 46, 3, 5; so ib. 12, 6, 26 fin.; 13, 4, 7. -
3 re-stipulor
re-stipulor —, ārī, dep., to stipulate in return, exact a reciprocal promise. -
4 astipulor (ad-st-)
astipulor (ad-st-) ātus, ārī [ad + stipulor]. — In law, to join the principal, in accepting a verbal contract.—Hence, fig., to agree with, humor: consuli, L. -
5 stipulātiō
stipulātiō ōnis, f [stipulor], a formal promise, engagement, agreement, bargain, covenant, stipulation: pacta, stipulationes: ut ea pecunia ex stipulatione debeatur: stipulationum formulae.* * *demanding of guarantee from debtor by formal question; contract created thereby; promise; bargain; (demanding spondesne from debtor/contract w/answer spondeo) -
6 adstipulo
a-stĭpŭlor ( adst-, Weissenb., Jan), āri, 1, v. dep. ( act. adstĭpŭlo, āre, Jul. Val. Rer Gest. Alex. M 1, 18), to join in a stipulation, to stipulate with, Gai Inst. 3, 112.— Trop, to agree with one, = adsentiri:adstipulari irato consuli,
Liv. 39, 5:Hellanico adstipulatur Damastes memorans, etc.,
Plin. 7, 48, 49, § 154. -
7 adstipulor
a-stĭpŭlor ( adst-, Weissenb., Jan), āri, 1, v. dep. ( act. adstĭpŭlo, āre, Jul. Val. Rer Gest. Alex. M 1, 18), to join in a stipulation, to stipulate with, Gai Inst. 3, 112.— Trop, to agree with one, = adsentiri:adstipulari irato consuli,
Liv. 39, 5:Hellanico adstipulatur Damastes memorans, etc.,
Plin. 7, 48, 49, § 154. -
8 astipulor
a-stĭpŭlor ( adst-, Weissenb., Jan), āri, 1, v. dep. ( act. adstĭpŭlo, āre, Jul. Val. Rer Gest. Alex. M 1, 18), to join in a stipulation, to stipulate with, Gai Inst. 3, 112.— Trop, to agree with one, = adsentiri:adstipulari irato consuli,
Liv. 39, 5:Hellanico adstipulatur Damastes memorans, etc.,
Plin. 7, 48, 49, § 154. -
9 instipulor
in-stĭpŭlor, 1, v. dep., to bargain, stipulate for (Plautinian):dolo malo,
Plaut. Rud. 5, 3, 25 (but id. Ps. 4, 6, 7, est stipulatus, Ritschl). -
10 paciscor
păciscor, pactus, 3, v. dep. n. and a. ( act. collat. form, v. supra) [1. paco], to make a bargain, contract, or agreement with any one; to covenant, agree, stipulate, bargain, contract respecting any thing (cf.: transigo, stipulor, pango).I.Lit.A.In gen.(α).Neutr.:(β).pacisci cum illo paululā pecuniā potes,
Plaut. Bacch. 4, 8, 24; Cic. Verr. 2, 3, 14, § 36; Ov. M. 4, 702:paciscitur magnā mercede cum Celtiberorum principibus, ut, etc.,
Liv. 25, 33; cf.:pacti sunt inter se, ut die statutā,
Just. 1, 10, 4; 16, 4, 7; 38, 3, 5; cf. esp. id. 3, 6, 10:votis pacisci, Ne Cypriae Tyriaeque merces Addant avaro divitias mari (= votis transigere cum dis),
Hor. C. 3, 29, 59:de mercedibus,
Suet. Gram. 7.—Act.:B.quae pacisci modo scis, set quod pacta's, non scis solvere,
Plaut. Ps. 1, 2, 89:argentum,
id. ib. arg. 1, 9:quam (provinciam) sibi pactus erat,
Cic. Sest. 25, 55:rem,
Auct. Her. 2, 13, 20:pecuniam cum aliquo, Auct. B. Alex. 55: omnibus proscriptis, reditum salutemque pactus est,
Vell. 2, 77, 2:ab aliquo vitam,
Sall. J. 26, 1; so,pactus in singulos (homines) minas decem a tyranno,
Plin. 35, 10, 36, § 99:cum Xerxe nuptias filiae,
Just. 2, 15, 14.—With object-clause:Leucippo fieri pactus uterque gener,
Ov. F. 5, 702:dimitti (eum) pactus, si, etc.,
Plin. 8, 7, 7, § 18.—In part. fut. pass.:ut firma fierent paciscenda,
Amm. 31, 12, 13.—In partic., of a marriage-contract, to betroth a woman (syn.:II.despondeo, spondeo): ex quā pactus esset vir domo, in matrimonium duceret,
Liv. 4, 4, 10:Etutam pacto fratri eum invidisse,
id. 44, 30, 4.— -
11 pango
pango, nxi, nctum, and pēgi or pĕpĭgi, pactum (v. Neue, Formenl. 2, 474 sq.), 3, v. a. [root pac-; Sanscr. pāca, band, fetter; Gr. pêgnumi, fix; pachnê, frost; passalos, peg, etc.; cf.: pagus, pagina, paciscor; old form paco, pago; cf.: rem ubipacunt, XII.Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20; v. Prisc. 894 P.], to fasten, make fast, fix; to drive in, sink in (syn.: figo, configo).I.Lit.: pangere, figere;B.unde plantae pangi dicuntur,
Fest. p. 213 Müll.:clavum,
Liv. 7, 3; v. clavus: tonsillam pegi laevo in litore, Pac. ap. Fest. s. v tonsilla, p. 356 Müll.; Col. poët. 10, 252; Pall. 3, 9, 7.—Transf.1.To set, plant any thing:2.ramulum,
Suet. Galb. 1:vicena millia malleolorum,
Col. 3, 12, 3: lactucam id. 11, 3, 26:taleam olearum,
id. 11, 2, 42;hence, transf.: filios,
to beget children, Tert. Apol. 9 fin. —To set or plant any thing with any thing:II.ipse seram vites pangamque ex ordine colles,
Prop. 3, 17 (4, 16), 15:vitiaria malleolis,
Col. 11, 2, 18.—Trop.A.Versus carmina or facta (like componere), to make, compose, write, record: hic vostrum panxit maxuma facta patrum, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. v. 2 Vahl. p. 162;B.but the verse: horrida Romuleum certamina pango duellum, is spurious): carmina,
Lucr. 4, 8:versus de rerum naturā,
id. 1, 25:aliquid Sophocleum,
Cic. Fam. 16, 18, 3: anekdota, id. Att. 2, 6, 2:poëmata,
Hor. Ep. 1, 18, 40:chartas,
Mart. 11, 3, 7:pangendi facultas,
Tac. A. 14, 16; Val. Max. 2, 1, 10:de pangendo nihil fieri potest,
Cic. Att. 2, 14, 2.—In gen., to make:C.neque prima per artem temptamenta tui pepigi,
Verg. A. 8, 142.—To fix, settle, determine, agree upon, agree, covenant, conclude, stipulate, contract (class., but only in the perf. forms; for the pres. and fut. pacisci was used; v. Quint. 1, 6, 10 sq.: paciscor facit et pepigi et pactus sum, Serv. ad. Verg. A. 8, 144; cf.:paciscor, stipulor, despondeo): ducentis Philippis rem pepigi,
Plaut. Bacch. 4, 8, 38:pactam rem habeto,
id. Poen. 5, 3, 38:terminos, quos Socrates pepigerit (al. pegerit),
Cic. Leg. 1, 21, 56:fines,
id. Pis. 16, 37.—With ne:si quis pepigerit ne illo (medicamento) usquam postea uteretur,
Cic. Off. 3, 24, 92; so Tac. A. 13, 14:pacem nobiscum pepigistis, ut, etc.,
Liv. 9, 11:inducias pepigisse,
id. 27, 30:non fuit armillas tanti pepigisse Sabinas,
Ov. Am. 1, 10, 49:resumere libertatem occultis insidiis pepigerant,
Tac. A. 14, 31:cui pretium pepigerat,
id. ib. 14, 42. —Freq. of a marriage contract, to promise, engage, pledge, etc.: habeon' pactam (Sororem)? Plaut. Trin. 2, 4, 99; 5, 2, 59:quod pepigere viri, pepigerunt ante parentes,
Cat. 62, 28:te peto quam lecto pepigit Venus aurea nostro,
Ov. H. 16, 35: haec mihi se pepigit;pater hanc tibi,
id. ib. 20, 157. -
12 recipio
rĕ-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 ( fut. apoc. recipie, for recipiam, Cato ap. Fest. p. 138 and 236 Müll.; v. dico init.:I. A.recepso, for recepero,
Cat. 44, 19), v. a. [capio].Lit. (very freq. and class.):b.dandis recipiendisque meritis,
Cic. Lael. 8, 26:tu me sequere ad trapezitam... recipe actutum,
Plaut. Curc. 5, 3, 49 (just before, ni argentum refers); cf.:centum talenta et credidisse eos constat, et non recepisse,
Quint. 5, 10, 111; and (opp. mutuum dare) Mart. 3, 40, 4:si velit suos recipere, obsides sibi remittat,
Caes. B. G. 3, 8 fin.:obsides,
Suet. Aug. 21:reges,
Liv. 2, 15:recepto amico,
Hor. C. 2, 7, 27; 4, 2, 47. — Freq. of places, etc., once captured and lost, to retake:cum Tarento amisso... aliquot post annos Maximus id oppidum recepisset... nunquam ego (Tarentum) recepissem, nisi tu perdidisses,
Cic. de Or. 2, 67, 273; cf. id. Sen. 4, 11:Lavinium,
Liv. 2, 39;so of other things: recipere suas res amissas,
Liv. 3, 63:praeda omnis recepta est,
id. 3, 3:signa, quae ademerant Parthi,
Suet. Tib. 9:arma,
Liv. 9, 11; Curt. 4, 12, 17: pectore in adverso totum cui comminus ensem Condidit assurgenti, et multā morte recepit, drew out again, = retraxit, Verg. A. 9, 348; so,sagittam ab alterā parte,
Cels. 7, 5, 2: suos omnes incolumes receperunt (sc. ex oppido in castra), drew off, withdrew, = reduxerunt, Caes. B. G. 7, 12 fin.; so,milites defessos,
id. B. C. 1, 45 fin.:exercitum,
Liv. 10, 42:equitatum navibus ad se intra munitiones,
Caes. B. C. 3, 58:illum ego... medio ex hoste recepi,
bore away, rescued, Verg. A. 6, 111.—With se, to draw back, withdraw from or to any place, to betake one ' s self anywhere; in milit. lang., to retire, retreat:2.se ex eo loco,
Plaut. Aul. 4, 8, 10; cf.:se e fano,
id. Poen. 4, 1, 5:se ex opere,
id. Men. 5, 3, 7:se ex hisce locis,
Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21:se e Siciliā,
id. Brut. 92, 318:se ex fugā,
Caes. B. G. 7, 20 fin.; id. B. C. 3, 102:se inde,
id. B. G. 5, 15:se hinc,
id. B. C. 1, 45 et saep.:recipe te,
Plaut. Trin. 4, 3, 8:se,
Cic. Off. 3, 10, 45 (just before, reverti); Caes. B. C. 3, 45 (coupled with loco excedere); 3, 46; cf.:sui recipiendi facultas,
id. B. G. 3, 4 fin.; 6, 37;for which: se recipiendi spatium,
Liv. 10, 28:recipe te ad erum,
Plaut. Trin. 4, 3, 20:se ad dominum,
id. ib. 4, 3, 1:se ad nos,
Cic. Att. 4, 15, 2:se ad suos,
Caes. B. G. 1, 46; 7, 82; id. B. C. 3, 38; 3, 50; 3, 52 fin.:se ad Caesarem (Allobroges, legati),
id. B. G. 1, 11; 4, 38:se ad agmen,
id. ib. 7, 13; id. B. C. 3, 75 fin.:se penitus ad extremos fines,
id. B. G. 6, 10:se ad legionem,
id. ib. 7, 50 fin.:se ad oppidum llerdam,
id. B. C. 1, 45:se ad ordines suos,
id. ib. 2, 41:se ad signa,
id. B. G. 5, 34 fin.; id. B. C. 1, 43 fin.:se a pabulo ad stabulum,
Plaut. Mil. 2, 3, 33:inde se in currus,
Caes. B. G. 4, 33 fin.:se ex castris in oppidum,
id. B. C. 2, 35:se in castra,
id. B. G. 2. 11 fin.; 2, 24; 3, 6; 3, 26 fin.;4, 15 et saep.: se in fines,
id. ib. 4, 16:se in Galliam,
id. ib. 4, 19 fin.:se in montem,
id. ib. 1, 25: se in antiquas munitiones, id. B. C. 3, 54 fin.:se in silvas ad suos,
id. B. G. 2, 19:se in castra ad urbem,
id. B. C. 2, 25; 2, 26; cf.:se retro in castra,
Liv. 23, 36;and with this cf.: sese retro in Bruttios,
id. 23, 37;and so, se, with rursus,
Plaut. Capt. 1, 2, 25; id. Pers. 4, 5, 6; id. Rud. 4, 6, 19; Caes. B. G. 5, 34 fin.; id. B. C. 2, 41 et saep.:se in novissimos,
Liv. 7, 40:se intra munitiones,
Caes. B. G. 5, 44; cf.:se intra montes,
id. B. C. 1, 65:se per declive,
id. ib. 3, 51:se sub murum,
id. ib. 2, 14:se trans Rhenum,
id. B. G. 6, 41:se Larissam versus,
id. B. C. 3, 97:se domum ex hostibus,
Plaut. Am. 2, 2, 52:se domum,
id. ib. 2, 2, 31; id. Capt. 1, 2, 25; id. Aul. 2, 1, 55:se Adrumetum,
Caes. B. C. 2, 23:se Hispalim,
id. ib. 2, 20:se Dyrrhachium ad Pompeium,
id. ib. 3, 9 fin.:se illuc,
Plaut. Most. 3, 1, 10; id. Merc. 5, 2, 40; id. Ps. 3, 1, 23 al.; cf.:se huc esum ad praesepim suam,
id. Curc. 2, 1, 13:se eo,
Caes. B. G. 1, 25 et saep. — In the same meaning, without se: neque sepulcrum, quo recipiat, habeat portum corporis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 415 Vahl.); cf.of a military retreat: si quo erat longius prodeundum aut celerius recipiendum,
Caes. B. G. 1, 48 fin.; so without se after the verbum finitum several times in Plaut.:rursum in portum recipimus,
Plaut. Bacch. 2, 3, 60:dum recipis,
id. Rud. 3, 6, 42:actutum face recipias,
id. Merc. 2, 4, 30. —Transf.(α).In business lang., to keep back, retain, reserve (cf. Gell. 17, 6, 6):(β). B.posticulum hoc recepit, quom aedis vendidit,
Plaut. Trin. 1, 2, 157; so in a sale, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 55, 226; Cic. Top. 26, 100; Dig. 19, 1, 53; 8, 4, 10: mulier magnam dotem dat et magnam pecuniam recipit, Cato ap. Gell. 17, 6, 8. — With object-clause, Cato, R. R. 149, 2. — With dat.:aqua, itinere, actu domini usioni recipitur,
Cato, R. R. 149, 2.—Trop., to get back, bring back; to receive again, regain, recover:b.ut antiquam frequentiam recipere vastam ac desertam bellis urbem paterentur,
Liv. 24, 3:jus,
Quint. 5, 10, 118:et totidem, quot dixit, verba recepit,
got back, Ov. M. 3, 384:quam (vitam) postquam recepi,
received again, id. ib. 15, 535: anhelitum, to recover one ' s breath, Plaut. Ep. 2, 2, 21; id. Merc. 3, 4, 16; cf.spiritum,
Quint. 11, 3, 55:animam,
Ter. Ad. 3, 2, 26; Quint. 6, prooem. §13: a tanto pavore recipere animos,
Liv. 21, 5, 16 Weissenb.:a pavore animum,
id. 2, 50, 10:e pavore recepto animo,
id. 44, 10, 1;for which: animos ex pavore,
id. 21, 5 fin.:recepto animo,
Curt. 6, 9, 2; 9, 5, 29:animum vultumque,
Ov. F. 4, 615:mente receptā,
Hor. Ep. 2, 2, 104:(vocem) ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipere,
to bring it back, Cic. de Or. 1, 59, 251. —In zeugma (cf. I. A. supra): arma et animos,
Curt. 4, 12, 17.—With se.(α).To betake one ' s self, withdraw, retire from or to any place:(β).ad ingenium vetus versutum te recipis tuum,
Plaut. As. 2, 1, 7:ad frugem bonam,
Cic. Cael. 12, 28:ad reliquam cogitationem belli,
Caes. B. C. 3, 17 fin.:se a voluptatibus in otium,
Plin. Pan. 82, 8:se in principem,
to resume his princely air, id. ib. 76, 5.— More freq.,To recover, to collect one ' s self:II.difficulter se recipiunt,
regain strength, Varr. R. R. 2, 5, 17:quae cum intuerer stupens, ut me recepi, Quis hic, inquam, etc.,
Cic. Rep. 6, 18, 18:nullum spatium respirandi recipiendique se dedit,
Liv. 10, 28:se ex terrore ac fugā,
Caes. B. G. 2, 12:se ex timore,
id. ib. 4, 34:se ex fugā,
id. ib. 4, 27:nondum totā me mente recepi,
Ov. M. 5, 275.(Acc. to re, I. b.) To take to one ' s self, admit, accept, receive; constr. with the simple acc., with ad, or in and acc., in and abl., with simple abl., with a local acc.A.Lit.(α).With simple acc.:(β).quos homines quondam Laurentis terra recepit, Enn. ap. Prisc. p 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.): (ego) excludor, ille recipitur,
Ter. Eun. 1, 2, 79:aliquem,
Cic. Off. 3, 11, 48:hic nulla munitio est, quae perterritos recipiat,
Caes. B. G. 6, 39; cf.:hos tutissimus portus recipiebat,
id. B. C. 3, 27; 1, 15; cf. id. ib. 3, 11 fin.;3, 35: eum Jugurtha accuratissime recepit,
Sall. J. 16, 3:neque quisquam aut expulsus invidiosius aut receptus est laetius,
Vell. 2, 45, 3; Quint. 7, 1, 14; 9, 2, 89:nisi nos vicina Trivici Villa recepisset,
Hor. S. 1, 5, 80 [p. 1533] et saep.:quisnam istic fluvius est, quem non recipiat mare?
Plaut. Curc. 1, 1, 86; cf. Caes. B. G. 4, 10; and:(Peneus) accipit amnem Orcon nec recipit,
i. e. does not take it to itself, does not mingle with it, Plin. 4, 8, 15, § 31:equus frenum recepit,
received, submitted to, Hor. Ep. 1, 10, 36:necesse erat, ab latere aperto tela recipi,
Caes. B. G. 5, 35. —With ad:(γ).recipe me ad te,
Plaut. Cist. 3, 9; id. Am. 3, 2, 11; id. Rud. 2, 3, 20; id. Ps. 3, 6, 6; Ter. Heaut. 3, 3, 6; Suet. Caes. 63:aliquem ad epulas,
Cic. Top. 5, 25; cf.:ad lusum,
Suet. Ner. 11. —With in and acc.:(δ).recipe me in tectum,
Plaut. Rud. 2, 7, 16:concubinam in aedes,
id. Mil. 4, 3, 3:nos in custodiam tuam,
id. Rud. 3, 3, 34:Tarquinium in civitatem,
Cic. Rep. 2, 20, 35; id. Balb. 13, 31; Liv. 2, 5; Hor. Ep. 2, 1, 6:aliquem in ordinem senatorium,
Cic. Phil. 7, 5, 15:aliquem in fidem,
id. Fam. 13, 19, 2; id. Att. 15, 14, 3; Caes. B. G. 2, 15; 4, 22:aliquem in civitatem,
Cic. Balb. 12, 29:aliquem in caelum,
id. N. D. 3, 15, 39:aliquem in deditionem,
Caes. B. G. 3, 21 fin.; Liv. 8, 13; Suet. Calig. 14 al.:aliquem in jus dicionemque,
Liv. 21, 61:aliquem in amicitiam,
Sall. J. 14, 5; 5, 4 Kritz N. cr.:aliquam in matrimonium,
Suet. Caes. 50; Just. 9, 5, 9 et saep. —With in and abl. (rare and in purely local relations; v. Kritz ad Sall. J. 5, 4):(ε).aliquem in loco,
Plaut. Stich. 5, 4, 3:loricati in equis recipiuntur, Auct. B. Hisp. 4, 2: sidera in caelo recepta,
Ov. M. 2, 529 (but in Liv. 24, 32, 6, the correct read. is tuto Hexapylo, without in; v. Weissenb. ad h. l.). —With simple abl. (mostly in purely local relations):(ζ).ut tuo recipias tecto servesque nos,
Plaut. Rud. 1, 5, 18; so,aliquem tecto,
Caes. B. G. 7, 66 fin.:exercitum tectis ac sedibus suis,
Cic. Agr. 2, 33, 90:aliquem suis urbibus,
id. Fl. 25, 61:aliquem civitate,
id. Balb. 14, 32:aliquem finibus suis,
Caes. B. G. 6, 6; 7, 20 fin.:aliquem oppido ac portu,
id. B. C. 3, 12; 3, 102 fin.:aliquem moenibus,
Sall. J. 28, 2:Romulus caelo receptus,
Quint. 3, 7, 5:receptus Terra Neptunus,
Hor. A. P. 63 et saep. —With local acc.:(η).me Acheruntem recipere Orcus noluit,
Plaut. Most. 2, 2, 68:aliquem domum suam,
Cic. Arch. 3, 5; cf.:aliquem domum ad se hospitio,
Caes. B. C. 2, 20.—Absol.:2.plerosque hi, qui receperant, celant,
Caes. B. C. 1, 76.—Transf.a.In business lang., to take in, receive as the proceeds of any thing:b.dena milia sestertia ex melle,
Varr. R. R. 3, 16, 11:pecuniam ex novis vectigalibus,
Cic. Agr. 2, 23, 62:pecunia, quae recipi potest,
id. ib. 2, 18, 47. —In gladiator's lang.: recipe ferrum, receive your death-blow, the cry of the people to a vanquished gladiator whom they were not inclined to spare, Cic. Sest. 37, 80; id. Tusc. 2, 17, 41 Kühn.; Sen. Tranq. 11, 1;c.for which: totum telum corpore,
Cic. Rosc. Am. 12, 33; and:ense recepto,
Luc. 2, 194 Corte.—Milit. t. t., to seize, capture, take possession of, occupy: mittit in Siciliam Curionem pro praetore cum legionibus duo;d.eundem, cum Siciliam recepisset, etc.,
Caes. B. C. 1, 30:Praeneste non vi, sed per deditionem receptum est,
Liv. 6, 29:Aegyptum sine certamine,
Just. 11, 11, 1:eo oppido recepto,
Caes. B. G. 7, 13 fin.:civitatem,
id. ib. 6, 8; 7, 90; id. B. C. 1, 12; 1, 16; 1, 30;3, 16: Aetoliam,
id. ib. 3, 55:rempublicam armis,
Sall. C. 11, 4:Alciden terra recepta vocat,
the subjugated earth, Prop. 5, 9, 38. —In the later medical lang., of medicines, to receive, i. e. be compounded of various ingredients:B.antidotos recipit haec: stoechados, marrubii, etc.,
Scrib. Comp. 106; so id. ib. 27; 28; 37; 52 al. (hence the mod. Lat. receptum, receipt, and recipe).—Trop.1.To take to or upon one ' s self, to assume; to receive, accept, admit, allow, endechomai:(β).non edepol istaec tua dicta nunc in aures recipio,
Plaut. Cist. 2, 1, 34; cf. Quint. 11, 1, 91:jusjurandum,
id. 5, 6, 1; 3; cf. id. 7, 1, 24: in semet ipsum religionem recipere, to draw upon one ' s self, Liv. 10, 40:quae legibus cauta sunt, quae persuasione in mores recepta sunt,
admitted, Quint. 5, 10, 13; cf. id. 10, 7, 15:antiquitas recepit fabulas... haec aetas autem respuit,
Cic. Rep. 2, 10; cf. Quint. 6, 4, 19:nec inconstantiam virtus recipit nec varietatem natura patitur,
Cic. Rep. 3, 11, 18; cf. Vell. 2, 130, 3: non recipit istam Conjunctionem honestas, Cic. Off. 3, 33, 119:assentatio nocere nemini potest, nisi ei, qui eam recipit atque eă delectatur,
id. Lael. 26, 97:timor misericordiam non recipit,
Caes. B. G. 7, 26:casus recipere (res),
to admit, be liable to, id. B. C. 1, 78; so,aliquem casum (res),
id. ib. 3, 51:re jam non ultra recipiente cunctationem,
Liv. 29, 24; Vell. 2, 52, 3:sed hoc distinctionem recipit,
Just. Inst. 1, 12 pr.:si recipiatur poëtica fabulositas,
Plin. 7, 28, 29, § 101:in hoc genere prorsus recipio hanc brevem annotationem,
Quint. 10, 7, 31; cf. id. 8, 3, 31:nos necessarios maxime atque in usum receptos (tropos) exequemur,
id. 8, 6, 2; cf. id. 8, 6, 32; 5, 11, 20; 11, 3, 104; so with a subj.-clause, id. 1, 3, 14; 6, 3, 103; Plin. 28, 2, 5, § 24 al.—Of opinions, etc., to adopt, embrace (late Lat.):2.alicujus sententiam,
Sulp. Sev. Chron. 2, 39, 1:opinionem,
id. Dial. 1, 17, 5.—In partic.a.To take upon one ' s self, undertake, accept the performance of a task consigned or intrusted to one (whereas suscipio denotes, in gen., the voluntary undertaking of any action; cf.:b.spondeo, stipulor, polliceor): recepi causam Siciliae... ego tamen hoc onere suscepto et receptā causā Siciliensi amplexus animo sum aliquanto amplius. Suscepi enim causam totius ordinis, etc.,
Cic. Verr. 2, 2, 1, § 1:in hoc judicio mihi Siculorum causam receptam, populi Romani susceptam esse videor,
id. Div. in Caecil. 8, 26; and:in quo est illa magna offensio vel neglegentiae susceptis rebus vel perfidiae receptis,
id. de Or. 2, 24, 101; cf. also Quint. 12, 1, 39:verebamini, ne non id facerem, quod recepissem semel?
Ter. Phorm. 5, 7, 9:causam Sex. Roscii,
Cic. Rosc. Am. 1, 2:mandatum,
id. ib. 38, 112:officium,
id. Verr. 2, 5, 71, § 183:curam ad se,
Suet. Tit. 6.—To take an obligation upon one ' s self, to pledge one ' s self, pass one ' s word, be surety for a thing, to warrant, promise, engage a thing to any one, = anadechomai (a favorite word of Cic., esp. in his Epistles): Pe. Tute unus si recipere hoc ad te dicis... Pa. Dico et recipio Ad me, Plaut. Mil. 2, 2, 74; cf.:c.ad me recipio: Faciet,
Ter. Heaut. 5, 5, 12:promitto in meque recipio, fore eum, etc.,
Cic. Fam. 13, 10, 3; cf.:spondeo in meque recipio eos esse, etc.,
id. ib. 13, 17, 3.—With obj.-clause:promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit,
Cic. Phil. 5, 18, 51; so with hoc, id. Fam. 13, 50, 2 (with spondeo); 6, 12, 3; 13, 41, 2 (with confirmo); id. Att. 5, 13, 2; Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4; Liv. 7, 14 Drak.; 33, 13 fin.:pro Cassio et te, si quid me velitis recipere, recipiam,
Cic. Fam. 11, 1, 4. — With de:de aestate polliceris vel potius recipis,
Cic. Att. 13, 1, 2; Liv. 40, 35; cf.also: sed fidem recepisse sibi et ipsum et Appium de me,
had given him a solemn assurance, Cic. Att. 2, 22, 2.— With dat. (after the analogy of promitto, polliceor, spondeo):ea, quae tibi promitto ac recipio,
Cic. Fam. 5, 8, 5; cf.: omnia ei et petenti recepi et ultro pollicitus sum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 1; 7, 1:mihi,
id. ib. 10, 13, 3; Caes. B. C. 3, 82 fin.:quid sibi is de me recepisset, in memoriam redegit,
Cic. Fam. 1, 9, 9.—With dat. and obj.-clause:mihi in Cumano diligentissime se, ut annui essemus, defensurum receperat,
Cic. Att. 5, 17, 5;so,
id. Fam. 6, 12, 3 Manut. (with confirmare); 13, 72, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17, 1; Caes. B. C. 3, 17; Suet. Caes. 23 fin. —In jurid. lang.: recipere nomen, of the prætor, to receive or entertain a charge against one, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94; 2, 2, 42, § 102; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2; Val. Max. 3, 7, 9;A.for which: recipere reum,
Tac. A. 2, 74 fin.; 4, 21:aliquem inter reos,
id. ib. 3, 70; 13, 10. —Hence,rĕceptus, a, um, P. a. (acc. to II. B. 1.), received, usual, current, customary (post-class. and very rare):B.auctoritas receptior,
Tert. adv. Marc. 4, 5: scriptores receptissimi, Sol. praef.—rĕceptum, i, n. subst. (acc. to II. B. 2. b.), an engagement, obligation, guaranty:satis est factum Siculis, satis promisso nostro ac recepto,
Cic. Verr. 2, 5, 53, § 139; cf.:promissum et receptum intervertit,
id. Phil. 2, 32, 79. -
13 restipulor
rē-stĭpŭlor, āri, v. dep. a., to stipulate, promise, or engage in return (syn.:recipio, despondeo),
Cic. Rosc. Com. 13, 38; App. Mag. p. 338, 25; Val. Max. 2, 8, 2. -
14 spondeo
spondĕo, spŏpondi, sponsum, 2 ( perf. spepondi, Cic., Caes., and Val. Antias ap. Gell. 7, 9, 12 sq.; Inscr. Orell. 4358;I.without redup. sponderat,
Tert. Carm. adv. Mart. 3, 135; subj. sponsis = spoponderis, an ancient formula of prayer in Fest. p. 351 Müll.), v. a. [akin with spendô, to pour out, = libare; cf. spondai, league].Jurid. and publicists' t. t.A.In bargains, covenants, treaties, etc., to promise solemnly, to bind, engage, or pledge one's self (class.; syn.: recipio, stipulor, promitto; cf.: vadimonium obire, vadari); according to the civil law in its original form, it was essential to a binding contract verbally made (verbis) that a proposition and its acceptance should be expressed by the question spondes? and the answer spondeo; and only at a later period was the use of promitto, etc., valid (v. Sandars, Introd. ad Just. Inst. p. LV): verbis obligatio fit ex interrogatione et responsione, velut, Dari spondes? Spondeo. Dabis? Dabo. Promittis? Promitto;B.sed haec quidem verborum obligatio: dari spondes? spondeo, propria civium Romanorum est, cetera vero juris gentium sunt,
Gai. Inst. 3, 91 sq.; Dig. 45, 1, 126; 45, 1, 133; cf.the whole title,
ib. 45, 1: De verborum obligationibus: He. Aeternum tibi dapinabo victum, si vera autumas... Er. Sponden' tu istut? He. Spondeo, Plaut. Capt. 4, 2, 118: qui stulte spondet, Cato ap. Rufin. 18, p. 210:quis stipulatus est? Ubi? Quo die? Quis spopondisse me dicit? Nemo,
Cic. Rosc. Com. 5, 13:ut aliquando spondere se diceret,
id. Verr. 2, 5, 54, § 142:si quis quod spopondit, quā in re verbo se obligavit uno, si id non facit, etc.,
id. Caecin. 3, 7:faeneris, quod stipulanti spoponderam tibi, reliquam pensiunculam percipe,
Col. 10 praef.:ego meā fide spondeo futurum ut omnia invenias, etc.,
Plin. Ep. 1, 14, 10.—To promise for another, to become security for a person, to enter bail, etc.:2.quod multis benigne fecerit, pro multis spoponderit,
has become security, Cic. Planc. 19, 47:sed tamen scire velim quando dicar spopondisse et pro patre anne pro filio,
id. Att. 12, 14, 2:quod pro Cornificio me abhinc annis XXV. spopondisse dicit Flavius,
id. ib. 12, 17:et se quisque paratum ad spondendum Icilio ostendere,
Liv. 3, 46, 7:sponsum diceres advocasse, Cic. Fragm. Clod. et Cur. 3, 4, p. 29 B. and K.: hic sponsum vocat,
Hor. Ep. 2, 2, 67:sponsum descendam, quia promisi,
Sen. Ben. 4, 39, 2. —Transf., of promises or pledges made in behalf of a government, etc.:C.non foedere pax Caudina, sed per sponsionem facta est... Spoponderunt consules, legati, quaestores, tribuni militum,
Liv. 9, 5, 4:quod spondendo pacem servassent exercitum,
id. 9, 8, 15:quid tandem si spopondissemus urbem hanc relicturum populum Romanum?
id. 9, 9, 6:ea demum sponsio esset, quam populi jussu spopondissemus,
id. 9, 9, 13:hosti nihil spopondistis, civem neminem spondere pro vobis jussistis,
id. 9, 9, 16.—Esp., to promise or engage in marriage, betroth: qui uxorem ducturus erat ab eo unde ducenda erat, stipulabatur eam in matrimonium ductam iri; [p. 1746] qui daturus erat itidem spondebat. Tum quae promissa erat sponsa appellabatur, qui spoponderat ducturum, sponsus, Sulp. Dot. ap. Gell. 4, 4, 2: Ly. Istac lege filiam tuam sponden' mihi uxorem dari? Ch. Spondeo. Ca. Et ego spondeo idem hoc, Plaut. Trin. 5, 2, 38 sq.; 2, 4, 172: Me. Etiam mihi despondes filiam? Eu. Illis legibus, Cum illā dote quam tibi dixi. Me. Sponden' ergo? Eu. Spondeo, id. Aul. 2, 2, 78: Ph. Spondesne, miles, mi hanc uxorem? Th. Spondeo. Ph. Et ego huic victum spondeo, id. Curc. 5, 2, 73 sq.: sponden tu ergo tuam gnatam uxorem mihi? Ch. Spondeo et mille auri Philippum dotis, id. Trin. 5, 2, 34.—Hence, of women, alicui sponsam esse, to be betrothed, engaged to a man:D.si volt Demipho Dare quantum ab hac accipio, quae sponsa est mihi,
Ter. Phorm. 4, 3, 52:scis, sponsam mihi (esse)?
id. Eun. 5, 9 (8), 6; Plaut. Trin. 2, 4, 101 sq.; 2, 4, 172; 2, 4, 174; id. Poen. 5, 3, 43.—= sponsionem facere (v. sponsio, II.), to lay a judicial wager, to enter into an agreement to pay contingent on the truth or falsity of an assertion: si hoc ita est, qui spondet mille nummūm? P. Afric. ap. Gell. 6 (7), 11, 9.— So, absol.:II. 1.cum illi jacenti latera tunderentur, ut aliquando spondere se diceret,
should declare that he made the required wager, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142 (cf. sponsum, P. a. fin. infra); Dig. 11, 5, 3.—With fut. inf.:2.promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit,
Cic. Phil. 5, 18, 51:ut (eum) inimicissimum huic conjurationi futurum esse, promittam et spondeam,
id. Mur. 41, 90:et ipse spondeo et omnes hoc tibi tui pro me recipient, te fructum esse capturum, etc.,
id. Fam. 13, 50, 2:quis est qui spondeat eundum, si differtur bellum, animum postea fore,
Liv. 5, 5, 9:quae si perpetua concordia sit, quis non spondere ausit, maximum hoc imperium brevi futurum esse?
id. 5, 3, 10:spondebant animis id (bellum) P. Cornelium finiturum,
with full conviction, id. 28, 38, 9; cf. id. 3, 59, 3:sponde affore reges,
Val. Fl. 3, 504.—With inf. pres., to warrant, give assurance of an existing fact:3.spondebo enim tibi, vel potius spondeo in meque recipio, eos esse M'. Curii mores,
Cic. Fam. 13, 17, 2.—With acc. of thing (and often dat. pers.):4.quibus cum consulem suum reliquissent, honores et praemia spopondistis,
Cic. Phil. 5, 11, 28: mihi sex menses sati' sunt vitae, septimum Orco spondeo, Poët. ap. Cic. Fin. 2, 7, 22: ea spondent, confirmant, quae, quidem mihi exploratiora essent, si remansissem, Cic Att. 11, 6, 3:quod ego non modo de me tibi spondere possum, sed de te etiam mihi,
id. Fam. 15, 21, 1:ac de infante (Tiberio) Scribonius mathematicus praeclara spopondit,
Suet. Tib. 14:tantum sibi vel de viribus suis, vel de fortunā spondentes,
Just. 3, 4, 1; Amm. 24, 1, 8:illius et dites monitis spondentibus Indi,
Val. Fl. 6, 117:non si mihi Juppiter auctor Spondeat, hoc sperem Italiam contingere caelo,
Verg. A. 5, 18:spondere fidem,
Ov. M. 10, 395:officium Amori,
id. ib. 10, 418.—Transf., of inanim. or abstract subjects (mostly poet. and post-Aug.):A.nec quicquam placidum spondentia Martis Sidera presserunt,
Ov. Ib. 217:quod prope diem futurum spondet et virtus et fortuna vestra,
Liv. 7, 30, 8:eorum hominum erat, qui, quantum spes spopondisset, cuperent, ni, etc.,
id. 45, 19, 7:magna de illo (Philippo) spes fuit propter ipsius ingenium, quod magnum spondebat virum,
Just. 7, 6, 1.— Hence, sponsus, a, um, P. a., promised, engaged, betrothed, affianced; substt,sponsus, i, m., a betrothed man, a bridegroom: virgo Sponso superba, Titin. ap. Non. 305, 5:B.accede ad sponsum audacter,
id. ib. 227, 15; Cic. Inv. 2, 26, 78:sponsus regius,
Hor. C. 3, 2, 10.— Poet., of Penelope's suitors, Hor. Ep. 1, 2, 28.—spon-sa, ae, f., a betrothed woman, a bride:C.scio equidem, sponsam tibi esse et filium ex sponsā tuā,
Plaut. Truc. 4, 4, 12; Ter. And. 2, 1, 24:flebilis sponsa,
Hor. C. 4, 2, 21 et saep.—Prov.: suam cuique sponsam, mihi meam, i. e. every one to his taste, Atil. ap. Cic. Att. 14, 20, 3.—sponsum, i, n., a covenant, agreement, engagement: sponsum negare, to break or disown one's pledge, Hor. S. 1, 3, 95:(β).sponsus contra sponsum rogatus,
Varr. L. L. 7, § 107 Müll.—Esp., a judicial wager (cf. sponsio, II.):ex sponso egit,
Cic. Quint. 9, 32. -
15 stipo
stīpo, āvi, ātum, 1, v. a. [stephô, to surround, crowd upon, stemma, stephanos; cf.: stipator, stipulor], to crowd or press together, to compress (class.; esp. of personal objects, and in part. perf.; cf.: comprimo, compono).I.Lit.:II.qui acceperant majorem numerum (assium), non in arcā ponebant, sed in aliquā cellā stipabant, id est componebant, quo minus loci occuparet,
Varr. L. L. 5, § 182 Müll.:ingens argentum,
Verg. A. 3, 465:apes mella Stipant,
id. G. 4, 164; id. A. 1, 433:materies stipata,
Lucr. 1, 345:nec tamen undique corporea stipata tenentur omnia naturā,
id. 1, 329; cf. id. 2, 294; 1, 611; 1, 664:Graeci stipati, quini in lectulis, saepe plures,
Cic. Pis. 27, 67:velut stipata phalanx,
Liv. 33, 18:ita in arto stipatae erant naves, ut, etc.,
id. 26, 39:fratrum stipata cohors,
Verg. A. 10, 328.— Poet.: stipare Platona Menandro, i. e. to pack up together the works of Plato, Menander, etc., Hor. S. 2, 3, 11:custodum gregibus circa seu stipat euntem,
closely surrounds her with, Prop. 3, 8 (4, 7), 13; cf.mid.: cuncta praecipiti stipantur saecula cursu,
throng, crowd, Claud. Rapt. Pros. 2, 311.—Transf., to press, cram, stuff, or fill full of any thing:B.ut pontes calonibus et impedimentis stipatos reperit,
Suet. Calig. 51:hos (poëtas) ediscit et hos arcto stipata theatro Spectat Roma,
Hor. Ep. 2, 1, 60; cf.:curia cum patribus fuerit stipata,
Ov. P. 3, 1, 143:multo Patrum stipatur curia coetu,
Sil. 11, 503:recessus equi,
Petr. 89:tribunal,
Plin. Ep. 6, 33, 4:calathos prunis,
Col. 10, 405:nucein sulfure,
Flor. 3, 19:calceum,
Tert. Virg. Vel. 12:tectum omne,
App. M. 3, p. 130, 13.—With a personal object, of a dense crowd, to surround, encompass, environ, attend, accompany, [p. 1761] etc. (syn.:comitor, prosequor): Catilina stipatus choro juventutis, vallatus indicibus atque sicariis,
Cic. Mur. 24, 49:qui stipatus semper sicariis, saeptus armatis, munitus indicibus fuit,
id. Sest. 44, 95:stipati gregibus amicorum,
id. Att. 1, 18, 1; cf. id. Mil. 1, 1:telis stipati,
id. Phil. 5, 6, 17:qui senatum stiparit armatis,
id. ib. 3, 12, 31:stipatus lictoribus,
id. Verr. 2, 4, 40, § 86:senectus stipata studiis juventutis,
id. Sen. 9, 28:comitum turba est stipata suarum,
Ov. M. 3, 186:juventus stipat ducem,
Val. Fl. 7, 557; Plin. Pan. 23; Capitol. Max. et Balb. 13.— Absol.:magnă stipante catervă,
Verg. A. 4, 136; Liv. 42, 39:huc coetus ministrūm stipantur,
Stat. S. 3, 1, 87. —Hence, * stīpātus, a, um, P. a., begirt, surrounded:ab omni ordine, sexu, aetate stipatissimus,
Sid. Ep. 3, 2. -
16 stipulatio
stĭpŭlātĭo, ōnis, f. [stipulor], jurid. t. t., a promise given on demand; an engagement, agreement, bargain, covenant, stipulation, obligation (syn. pactum), Gai. Inst. 2, 31:stipulatio est verborum conceptio, quibus is qui interrogatur, daturum facturumve se, quod interrogatus est, respondet,
Dig. 45, 1, 5:stipulatio non potest confici, nisi utroque loquente, etc.,
ib. 45, 1, 1 sq.:pacta, conventa, stipulationes,
Cic. de Or. 2, 24, 100:ut ea pecunia ex stipulatione debeatur,
id. Leg. 2, 21, 53:aliquem stipulatione alligare,
id. Rosc. Com. 12, 36:nondum stipulationes legeram,
id. Att. 16, 11, 7:stipulationum et judiciorum formulas conponere,
id. Leg. 1, 4, 14; Nep. Att. 9, 5; Just. Inst. 3, 19 pr.; Paul. Sent. 5, 7, 1: is contractus stipulationum sponsionum sponsalia, Serv. Suip. ap. Gell. 4, 4, 2; Vulg. Jer. 32, 11. -
17 stipulator
stĭpŭlātor, ōris, m. [stipulor], jurid. t. t., one who demands a formal promise or covenant (opp. promissor, the one who gives the promise); a bargainer, stipulator, Dig. 2, 10, 3; 45, 1, 41 sq.; 45, 38, 5; Suet. Vit. 14; Isid. Orig. 10, 5. -
18 stipulo
stĭpŭlo, āre, 1, v. a. (collat. form of stipulor), to exact, bargain for, stipulate, Symm. Ep. 1, 11: eperôtô, stipulo, Gloss.; mostly pass.: Suetonius autem passivo protulit in IIII. Pratorum, Laetoria, quae vetat minorem annis viginti quinque stipulari (eperôtasthai), Prisc. 8, 4, 21, p. 794 P.; cf. id. 18, 19, 149, p. 1164 ib.— Part. pass.:pecunia stipulata (for promissa),
Cic. Rosc. Com. 5, 14.
См. также в других словарях:
stipuler — [ stipyle ] v. tr. <conjug. : 1> • 1289; lat. jurid. stipulare, lat. stipulari; p. ê. de « rompre la paille (stipula) »; cf. stipe, stipule 1 ♦ Dr. Énoncer comme condition (dans un contrat, un acte). Stipuler des avantages particuliers, un… … Encyclopédie Universelle
stē̆ ib(h)-, stī̆ b(h)-, stē̆ ip-, stī̆ p- — stē̆ ib(h) , stī̆ b(h) , stē̆ ip , stī̆ p English meaning: pole, stick; stiff Deutsche Übersetzung: ‘stange, Stecken; steif” and “zusammendrängen” etc. Material: 1. stē̆ ib(h) , stī̆ b(h) : O.Ind. stibhi m. “Rispe, tussock “; Gk.… … Proto-Indo-European etymological dictionary