Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

saltus

  • 1 saltus

        saltus ūs, m    a forest, woodland, untilled mountain land, forest-pasture, woodland-pasture, thicket, jungle: de saltu detruditur: quas (familias) in saltibus habent: latebris aut saltibus se eripere, Cs.: fugā silvas saltūsque peragrat, V.: in silvestrem saltum, Cu.: coëmptis saltibus, H.: saltūs venatibus apti, O.—A narrow pass, ravine, mountain-valley, glen: saltūs duo montibus circa perpetuis inter se iuncti, L.: omnia vada ac saltūs eius paludis obtinebat, Cs.: angustiae saltibus crebris inclusae, L.: ante saltum Thermopylarum, L.: nemorum iam claudite saltūs, V.
    * * *
    I
    narrow passage (forest/mountain); defile, pass; woodland with glades (pl.)
    II
    leap, spring, jump; stage, step

    Latin-English dictionary > saltus

  • 2 (saltus

        (saltus ūs), m    [2 SAL-], a leaping, leap, spring, bound.—Only acc. and abl sing. and plur: saltu uti: corpora saltu Subiciunt in equos, V.: saltum dare, make a leap, O.: praeceps saltu sese In fluvium dedit, V.: (crura) saltibus apta, O.

    Latin-English dictionary > (saltus

  • 3 saltus

    1.
    saltus, ūs, m. [2. salio], a leaping, leap, spring, bound (class.), Sen. Ep. 15, 4: saltu uti, * Cic. Sen. 6, 19: cum alacribus saltu, cum velocibus cursu certabat, Sall. Fragm. ap. Veg. Mil. 1, 9 fin.:

    saltu pernici tollere corpus,

    Lucr. 5, 559; cf.:

    (monocoli) mirae pernicitatis ad saltum,

    Plin. 7, 2, 2, § 23:

    corpora saltu Subiciunt in equos,

    Verg. A. 12, 287:

    saltu Emicat in currum,

    id. ib. 12, 326;

    9, 553: saltu superare viam,

    id. G. 3, 141:

    saltum dare,

    to make a leap, Ov. M. 4, 551; so in plur.:

    dare saltus,

    id. ib. 2, 165; 3, 599; 3, 683; 11, 524; cf.:

    praeceps saltu sese In fluvium dedit,

    Verg. A. 9, 815:

    ut eadem (sc. crura ranarum) sint longis saltibus apta,

    Ov. M. 15, 377.—
    II.
    Trop.:

    ab egestate infimā ad saltum sublati divitiarum ingentium,

    Amm. 22, 4, 3.
    2.
    saltus, ūs ( gen. salti, Att. ap. Non. 486, 1), m. [etym. dub.; perh. akin to Sanscr. sar-, sal-, to go; v. Corss. Ausspr. 2, 71], a woody district, uncultivated but used for pasture, a forest-pasture, woodland-pasture, woodland (level or mountainous); freq. and class.; cf.: silva, nemus, lucus).
    I.
    Lit.: saltus est, ubi silvae et pastiones sunt, quarum causā casae quoque. Si qua particula in eo saltu pastorum aut custodum causā aratur ea res non peremit nomen saltui, non magis quam fundi, qui est in agro culto, et ejus causā habet aedificium, si qua particula in eo habet silvam, Ael. Gall. ap. Fest. p. 302 Müll.; cf. Varr. L. L. 5, 6, 10:

    conductor saltūs, in quo fundus est,

    Dig. 19, 1, 52:

    in saltu habente habitationes,

    ib. 3, 5, 27:

    saltum pascuum locare,

    ib. 19, 2, 19:

    silvestribus saltibus delectantur,

    Varr. R. R. 2, 3, 6:

    saltibus in vacuis pascunt,

    Verg. G. 3, 143:

    floriferis in saltibus,

    Lucr. 3, 11:

    de saltu agroque vi detruditur,

    Cic. Quint. 6, 28:

    silvis aut saltibus se eripere,

    Caes. B. G. 6, 43 fin.; cf.:

    montium domina ut fores, Silvarumque virentium Saltuumque reconditorum,

    Cat. 34, 11; so (with silvae) Verg. G. 3, 40; 4, 53; id. A. 4, 72; Ov. M. 2, 498; (with nemora) Verg. E. 10, 9; cf.:

    in silvestrem saltum,

    Curt. 4, 3, 21:

    unde tot Quinctilianus habet saltus,

    Juv. 7, 188; 10, 194; Hor. C. 2, 3, 17; 3, 4, 15; id. E. 2, 2, 178.—In the poets also as the abode of wild animals:

    saepire plagis saltum canibusque ciere,

    Lucr. 5, 1251; Verg. G. 1, 140; 2, 471; id. A. 4, 121:

    saltus venatibus apti,

    Ov. H. 5, 17; id. M. 2, 498.—
    2.
    Esp., a narrow pass, ravine, mountain - valley:

    omnia vada ac saltus hujus paludis certis custodiis obtinebat,

    Caes. B. G. 7, 19:

    Pyrenaeos saltus occupari jubet,

    id. B. C. 1, 37; cf. id. ib. 1, 37 fin.; 1, 38;

    3, 19: saltu angusto superatis montibus,

    Liv. 42, 53; cf.:

    angustiae saltibus crebris inclusae,

    id. 28, 1:

    ante saltum Thermopylarum in septentrionem versa Epirus,

    id. 36, 15:

    premendo praesidiis angustos saltus inclusit,

    id. 40, 40; cf.:

    nemorum jam claudite saltus,

    Verg. E. 6, 56:

    saltibus degressi scrupulosis et inviis,

    Amm. 19, 13, 1.—
    3.
    In partic., in agriculture, a portion of the public lands, consisting of four centuriae, Varr. R. R. 1, 10, 2.—
    B.
    Transf., = pudendum muliebre, Plaut. Cas. 5, 2, 41; id. Curc. 1, 1, 56.—
    * II.
    Trop.:

    meumque erum ex hoc saltu damni salvum ut educam foras,

    from this forest of danger, this ticklish situation, Plaut. Men. 5, 6, 28; v. Ritschl ad h. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > saltus

  • 4 saliō

        saliō uī, saltus, īre    [2 SAL-], to leap, spring, bound, jump, hop: calamo salientes ducere pisces, O.: de muro, L.: in aquas, O.: ultra Limites clientium, H.: per praecipitia, L.: multa in tectis crepitans salit horrida grando, V.: Farre pio et saliente micā, H.—Fig.: aliena negotia Per caput saliunt, H.
    * * *
    I
    salire, salivi, salitus V TRANS
    salt, salt down, preserve with salt; sprinkle before sacrifice
    II
    salire, salivi, saltus V
    leap, jump; move suddenly/spasmodically (part of body under stress), twitch; spurt, discharge, be ejected under force (water/fluid); mount/cover (by stud)
    III
    salire, salui, saltus V
    leap, jump; move suddenly/spasmodically (part of body under stress), twitch; spurt, discharge, be ejected under force (water/fluid); mount/cover (by stud)

    Latin-English dictionary > saliō

  • 5 illicio

    illĭcĭo ( inl-), lexi, lectum, 3 ( inf. perf. sync. illexe, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68; Fragm. Trag. v. 205 Rib.; Plaut. Merc. 1, 1, 45), v. a. [in-lacio], to allure, entice, attract, seduce, inveigle, decoy (most freq. in a bad sense; allicere oftenest in a good sense; cf.: invito, prolecto, inesco; mostly poet. and in post-Aug. prose; perh. only once in Cic.; not in Cæs.): qui non sat habuit conjugem illexe in stuprum, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68 (Trag. Rel. p. 137 Rib.):

    is me ad illam illexit,

    Plaut. Aul. 4, 10, 7:

    homines mente alienatos ad se (hyaena),

    Plin. 28, 8, 27, § 92:

    aliquem in fraudem,

    Plaut. Mil. 5, 42; id. Truc. 2, 2, 43; Ter. And. 5, 4, 8:

    quos ad bellum spes rapinarum illexerat,

    Sall. C. 59, 1:

    aliquem ad proditionem,

    id. J. 47 fin.:

    illectus praemio,

    id. ib. 97, 3:

    Gallorum fraude illectus,

    Tac. H. 4, 56; id. A. 13, 37:

    quin etiam illud par in utroque nostrum, quod ab eisdem illecti sumus,

    misled, led astray, Cic. Att. 9, 13, 3:

    cavere, ne illiciaris,

    Lucr. 4, 1145:

    invexisse in Galliam vinum, inliciendae gentis causa,

    Liv. 5, 33, 3:

    inlicite lucro mercatorem, ut, etc.,

    id. 10, 17, 6:

    quietos Inlicere, ut cuperent vitam mutare priorem,

    id. 5, 169; so with ut, Lact. 2, 12, 18:

    inescandae illiciendaeque multitudinis causa,

    Vell. 2, 13, 2:

    pars dialectica utilis saepe illiciendo, implicando,

    Quint. 12, 2, 13.— Poet.: saltus, i. e. to surround with nets, Naev. ap. Non. 6, 18 dub. (Rib. Trag. Rel. v. 32 conject.:

    sublimen alios in saltus inlicite). —In a good sense: ut populus illiciatur ad magistratus conspectum,

    be summoned, Varr. L. L. 6, § 94 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > illicio

  • 6 impedio

    impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

    inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

    Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).
    I.
    Lit. (rare):

    impediunt teneros vincula nulla pedes,

    Ov. F. 1, 410; cf.:

    et illis crura quoque impediit,

    id. M. 12, 392:

    ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

    Plaut. Mil. 4, 9, 11:

    in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

    Phaedr. 1, 12, 10:

    impedita cassibus dama,

    Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—
    B.
    Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

    narrare parantem Impedit amplexu,

    Ov. M. 2, 433:

    nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    Hor. C. 1, 4, 9:

    crines (vitta),

    Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

    cornua sertis,

    id. M. 2, 868:

    remos (hederae),

    id. ib. 3, 664:

    medium crus pellibus,

    Hor. S. 1, 6, 27:

    equos frenis,

    to bridle, Ov. F. 2, 736:

    ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

    surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

    orbes orbibus,

    id. ib. 5, 585:

    plana novo munimenti genere (with saepire),

    Curt. 6, 5; cf.:

    Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

    rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To entangle, embarrass (class.):

    impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

    qui me et se hisce impedivit nuptiis,

    Ter. Phorm. 2, 4, 2:

    dum alios servat, se impedivit interim,

    Plaut. Rud. prol. 37:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    mentem dolore,

    Cic. Cael. 24, 60.—
    B.
    Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.
    (α).
    With the simple acc.:

    me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

    Cic. Fam. 9, 19, 2:

    suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

    id. Off. 1, 9, 28; cf.:

    aetate et morbo impeditus,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    ne forte qua re impediar atque alliger,

    Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

    or abstr. objects: sinistra impedita,

    Caes. B. G. 1, 25, 3:

    mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    iter,

    id. Lael. 20, 75:

    navigationem (Corus),

    Caes. B. G. 5, 7, 3:

    magnas utilitates amicorum,

    Cic. Lael. 20, 75:

    res magnas,

    id. ib.; cf.:

    belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

    id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

    quanto magis animi morbis impediri necesse est?

    id. Fin. 1, 18, 59.—
    (β).
    With ab or in aliqua re or the simple abl.:

    sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

    Cic. Balb. 20, 47; cf.:

    ab delectatione omni negotiis impedimur,

    id. Mur. 19, 39; so,

    aliquem a suo munere,

    id. Rep. 5, 3:

    aliquem ab opere,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    aliquem a vero bonoque,

    Sall. J. 30, 2:

    non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

    Caes. B. G. 1, 36, 2:

    quem dignitas fugā impediverat,

    Tac. A. 1, 39.—
    (γ).
    With ne, quin, quominus. —With ne:

    id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

    Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

    ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

    Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

    nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

    Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

    quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—
    (δ).
    With inf.:

    quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

    Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—
    (ε).
    With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—
    (ζ).
    Absol.:

    omnia removentur, quae obstant et impediunt,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    ut omnia quae impediant, vincat intentio,

    Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

    de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

    Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.
    A.
    Of persons:

    neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

    Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    agmen,

    Liv. 43, 23, 1:

    itinere impediti,

    Caes. B. C. 3, 75, 3:

    nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

    i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

    2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

    Cic. Sest. 45, 97:

    viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

    Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin.
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

    difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

    silvae,

    id. ib. 5, 21, 3:

    saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

    Liv. 9, 19, 16:

    vineae nexu traducum,

    Tac. H. 2, 25:

    navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

    troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

    impedito animo,

    i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

    omnium impeditis animis,

    Caes. B. G. 5, 7, 5:

    tempora rei publicae,

    Cic. Pis. 1, 3:

    dies tristi omine infames et impediti,

    Gell. 4, 9, 5:

    disceptatio,

    Liv. 37, 54, 7:

    oratio fit longa et impedita,

    Quint. 8, 6, 42:

    bellum (with arduum),

    Tac. A. 4, 46:

    cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

    Caes. B. G. 2, 28, 1:

    tu rem impeditam et perditam restituas,

    intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

    longius impeditioribus locis secuti,

    Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

    saltus artior et impeditior,

    Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

    silvae undique impeditissimae,

    i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

    itinera,

    Caes. B. C. 3, 77, 2:

    quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

    exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > impedio

  • 7 inlicio

    illĭcĭo ( inl-), lexi, lectum, 3 ( inf. perf. sync. illexe, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68; Fragm. Trag. v. 205 Rib.; Plaut. Merc. 1, 1, 45), v. a. [in-lacio], to allure, entice, attract, seduce, inveigle, decoy (most freq. in a bad sense; allicere oftenest in a good sense; cf.: invito, prolecto, inesco; mostly poet. and in post-Aug. prose; perh. only once in Cic.; not in Cæs.): qui non sat habuit conjugem illexe in stuprum, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68 (Trag. Rel. p. 137 Rib.):

    is me ad illam illexit,

    Plaut. Aul. 4, 10, 7:

    homines mente alienatos ad se (hyaena),

    Plin. 28, 8, 27, § 92:

    aliquem in fraudem,

    Plaut. Mil. 5, 42; id. Truc. 2, 2, 43; Ter. And. 5, 4, 8:

    quos ad bellum spes rapinarum illexerat,

    Sall. C. 59, 1:

    aliquem ad proditionem,

    id. J. 47 fin.:

    illectus praemio,

    id. ib. 97, 3:

    Gallorum fraude illectus,

    Tac. H. 4, 56; id. A. 13, 37:

    quin etiam illud par in utroque nostrum, quod ab eisdem illecti sumus,

    misled, led astray, Cic. Att. 9, 13, 3:

    cavere, ne illiciaris,

    Lucr. 4, 1145:

    invexisse in Galliam vinum, inliciendae gentis causa,

    Liv. 5, 33, 3:

    inlicite lucro mercatorem, ut, etc.,

    id. 10, 17, 6:

    quietos Inlicere, ut cuperent vitam mutare priorem,

    id. 5, 169; so with ut, Lact. 2, 12, 18:

    inescandae illiciendaeque multitudinis causa,

    Vell. 2, 13, 2:

    pars dialectica utilis saepe illiciendo, implicando,

    Quint. 12, 2, 13.— Poet.: saltus, i. e. to surround with nets, Naev. ap. Non. 6, 18 dub. (Rib. Trag. Rel. v. 32 conject.:

    sublimen alios in saltus inlicite). —In a good sense: ut populus illiciatur ad magistratus conspectum,

    be summoned, Varr. L. L. 6, § 94 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > inlicio

  • 8 inpedio

    impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

    inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

    Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).
    I.
    Lit. (rare):

    impediunt teneros vincula nulla pedes,

    Ov. F. 1, 410; cf.:

    et illis crura quoque impediit,

    id. M. 12, 392:

    ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

    Plaut. Mil. 4, 9, 11:

    in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

    Phaedr. 1, 12, 10:

    impedita cassibus dama,

    Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—
    B.
    Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

    narrare parantem Impedit amplexu,

    Ov. M. 2, 433:

    nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    Hor. C. 1, 4, 9:

    crines (vitta),

    Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

    cornua sertis,

    id. M. 2, 868:

    remos (hederae),

    id. ib. 3, 664:

    medium crus pellibus,

    Hor. S. 1, 6, 27:

    equos frenis,

    to bridle, Ov. F. 2, 736:

    ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

    surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

    orbes orbibus,

    id. ib. 5, 585:

    plana novo munimenti genere (with saepire),

    Curt. 6, 5; cf.:

    Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

    rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To entangle, embarrass (class.):

    impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

    qui me et se hisce impedivit nuptiis,

    Ter. Phorm. 2, 4, 2:

    dum alios servat, se impedivit interim,

    Plaut. Rud. prol. 37:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    mentem dolore,

    Cic. Cael. 24, 60.—
    B.
    Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.
    (α).
    With the simple acc.:

    me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

    Cic. Fam. 9, 19, 2:

    suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

    id. Off. 1, 9, 28; cf.:

    aetate et morbo impeditus,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    ne forte qua re impediar atque alliger,

    Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

    or abstr. objects: sinistra impedita,

    Caes. B. G. 1, 25, 3:

    mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    iter,

    id. Lael. 20, 75:

    navigationem (Corus),

    Caes. B. G. 5, 7, 3:

    magnas utilitates amicorum,

    Cic. Lael. 20, 75:

    res magnas,

    id. ib.; cf.:

    belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

    id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

    quanto magis animi morbis impediri necesse est?

    id. Fin. 1, 18, 59.—
    (β).
    With ab or in aliqua re or the simple abl.:

    sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

    Cic. Balb. 20, 47; cf.:

    ab delectatione omni negotiis impedimur,

    id. Mur. 19, 39; so,

    aliquem a suo munere,

    id. Rep. 5, 3:

    aliquem ab opere,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    aliquem a vero bonoque,

    Sall. J. 30, 2:

    non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

    Caes. B. G. 1, 36, 2:

    quem dignitas fugā impediverat,

    Tac. A. 1, 39.—
    (γ).
    With ne, quin, quominus. —With ne:

    id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

    Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

    ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

    Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

    nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

    Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

    quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—
    (δ).
    With inf.:

    quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

    Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—
    (ε).
    With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—
    (ζ).
    Absol.:

    omnia removentur, quae obstant et impediunt,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    ut omnia quae impediant, vincat intentio,

    Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

    de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

    Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.
    A.
    Of persons:

    neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

    Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    agmen,

    Liv. 43, 23, 1:

    itinere impediti,

    Caes. B. C. 3, 75, 3:

    nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

    i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

    2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

    Cic. Sest. 45, 97:

    viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

    Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin.
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

    difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

    silvae,

    id. ib. 5, 21, 3:

    saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

    Liv. 9, 19, 16:

    vineae nexu traducum,

    Tac. H. 2, 25:

    navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

    troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

    impedito animo,

    i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

    omnium impeditis animis,

    Caes. B. G. 5, 7, 5:

    tempora rei publicae,

    Cic. Pis. 1, 3:

    dies tristi omine infames et impediti,

    Gell. 4, 9, 5:

    disceptatio,

    Liv. 37, 54, 7:

    oratio fit longa et impedita,

    Quint. 8, 6, 42:

    bellum (with arduum),

    Tac. A. 4, 46:

    cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

    Caes. B. G. 2, 28, 1:

    tu rem impeditam et perditam restituas,

    intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

    longius impeditioribus locis secuti,

    Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

    saltus artior et impeditior,

    Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

    silvae undique impeditissimae,

    i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

    itinera,

    Caes. B. C. 3, 77, 2:

    quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

    exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > inpedio

  • 9 inpeditus

    impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

    inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

    Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).
    I.
    Lit. (rare):

    impediunt teneros vincula nulla pedes,

    Ov. F. 1, 410; cf.:

    et illis crura quoque impediit,

    id. M. 12, 392:

    ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

    Plaut. Mil. 4, 9, 11:

    in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

    Phaedr. 1, 12, 10:

    impedita cassibus dama,

    Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—
    B.
    Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

    narrare parantem Impedit amplexu,

    Ov. M. 2, 433:

    nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    Hor. C. 1, 4, 9:

    crines (vitta),

    Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

    cornua sertis,

    id. M. 2, 868:

    remos (hederae),

    id. ib. 3, 664:

    medium crus pellibus,

    Hor. S. 1, 6, 27:

    equos frenis,

    to bridle, Ov. F. 2, 736:

    ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

    surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

    orbes orbibus,

    id. ib. 5, 585:

    plana novo munimenti genere (with saepire),

    Curt. 6, 5; cf.:

    Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

    rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To entangle, embarrass (class.):

    impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

    qui me et se hisce impedivit nuptiis,

    Ter. Phorm. 2, 4, 2:

    dum alios servat, se impedivit interim,

    Plaut. Rud. prol. 37:

    tot me impediunt curae,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    mentem dolore,

    Cic. Cael. 24, 60.—
    B.
    Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.
    (α).
    With the simple acc.:

    me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

    Cic. Fam. 9, 19, 2:

    suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

    id. Off. 1, 9, 28; cf.:

    aetate et morbo impeditus,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    ne forte qua re impediar atque alliger,

    Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

    or abstr. objects: sinistra impedita,

    Caes. B. G. 1, 25, 3:

    mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    iter,

    id. Lael. 20, 75:

    navigationem (Corus),

    Caes. B. G. 5, 7, 3:

    magnas utilitates amicorum,

    Cic. Lael. 20, 75:

    res magnas,

    id. ib.; cf.:

    belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

    id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

    quanto magis animi morbis impediri necesse est?

    id. Fin. 1, 18, 59.—
    (β).
    With ab or in aliqua re or the simple abl.:

    sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

    Cic. Balb. 20, 47; cf.:

    ab delectatione omni negotiis impedimur,

    id. Mur. 19, 39; so,

    aliquem a suo munere,

    id. Rep. 5, 3:

    aliquem ab opere,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    aliquem a vero bonoque,

    Sall. J. 30, 2:

    non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

    Caes. B. G. 1, 36, 2:

    quem dignitas fugā impediverat,

    Tac. A. 1, 39.—
    (γ).
    With ne, quin, quominus. —With ne:

    id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

    Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

    ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

    Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

    nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

    Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

    quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—
    (δ).
    With inf.:

    quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

    Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—
    (ε).
    With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—
    (ζ).
    Absol.:

    omnia removentur, quae obstant et impediunt,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    ut omnia quae impediant, vincat intentio,

    Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

    de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

    Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.
    A.
    Of persons:

    neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

    Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

    Caes. B. G. 3, 19, 2:

    agmen,

    Liv. 43, 23, 1:

    itinere impediti,

    Caes. B. C. 3, 75, 3:

    nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

    i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

    2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

    Cic. Sest. 45, 97:

    viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

    Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin.
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

    difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

    silvae,

    id. ib. 5, 21, 3:

    saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

    Liv. 9, 19, 16:

    vineae nexu traducum,

    Tac. H. 2, 25:

    navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

    troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

    impedito animo,

    i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

    omnium impeditis animis,

    Caes. B. G. 5, 7, 5:

    tempora rei publicae,

    Cic. Pis. 1, 3:

    dies tristi omine infames et impediti,

    Gell. 4, 9, 5:

    disceptatio,

    Liv. 37, 54, 7:

    oratio fit longa et impedita,

    Quint. 8, 6, 42:

    bellum (with arduum),

    Tac. A. 4, 46:

    cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

    Caes. B. G. 2, 28, 1:

    tu rem impeditam et perditam restituas,

    intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

    longius impeditioribus locis secuti,

    Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

    saltus artior et impeditior,

    Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

    silvae undique impeditissimae,

    i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

    itinera,

    Caes. B. C. 3, 77, 2:

    quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

    exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > inpeditus

  • 10 Nemus

    nĕmus, ŏris, n. [root nem-, distribute; Gr. nemô, nomos; cf. nemos, pasturage, and Lat. Numa, numerus], = nemos, a wood with open glades and meadows for cattle, a wood with much pasture-land, a grove; poet., a wood in gen. (cf.: saltus, silva, lucus).
    I.
    Lit.:

    cras foliis nemus Multis tempestas Sternet,

    Hor. C. 3, 17, 9:

    multos nemora silvaeque commovent,

    Cic. Div. 1, 50, 114: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.):

    montium custos nemorumque (Diana),

    Hor. C. 3, 22, 1:

    gelidum,

    id. ib. 1, 1, 30:

    nemorum saltus,

    Verg. E. 6, 56:

    nemus arboribus densum,

    Ov. F. 6, 9:

    nemorum avia,

    id. M. 1, 479:

    nemora in domibus sacros imitantia lucos,

    Tib. 3, 3, 15:

    sacri fontis nemus,

    Juv. 3, 17.—
    B.
    In partic., a heath or grove consecrated to a divinity:

    Angitiae nemus,

    Verg. A. 7, 759.—Also alone: Nĕmus, the sacred grove of Diana at Aricia, where Cæsar had a villa, Cic. Att. 15, 4, 5; cf.:

    tabulam pictam in nemore Dianae posuit,

    Plin. 35, 7, 33, § 52; v. nemorensis, II. B.—
    II.
    Poet. transf., a tree:

    nemora alta,

    Luc. 1, 453; Mart. 9, 62, 9; cf. Verg. G. 2, 401.—Also, wood:

    strictum acervans nemore congesto aggerem,

    Sen. Herc. Fur. 1216.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemus

  • 11 nemus

    nĕmus, ŏris, n. [root nem-, distribute; Gr. nemô, nomos; cf. nemos, pasturage, and Lat. Numa, numerus], = nemos, a wood with open glades and meadows for cattle, a wood with much pasture-land, a grove; poet., a wood in gen. (cf.: saltus, silva, lucus).
    I.
    Lit.:

    cras foliis nemus Multis tempestas Sternet,

    Hor. C. 3, 17, 9:

    multos nemora silvaeque commovent,

    Cic. Div. 1, 50, 114: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.):

    montium custos nemorumque (Diana),

    Hor. C. 3, 22, 1:

    gelidum,

    id. ib. 1, 1, 30:

    nemorum saltus,

    Verg. E. 6, 56:

    nemus arboribus densum,

    Ov. F. 6, 9:

    nemorum avia,

    id. M. 1, 479:

    nemora in domibus sacros imitantia lucos,

    Tib. 3, 3, 15:

    sacri fontis nemus,

    Juv. 3, 17.—
    B.
    In partic., a heath or grove consecrated to a divinity:

    Angitiae nemus,

    Verg. A. 7, 759.—Also alone: Nĕmus, the sacred grove of Diana at Aricia, where Cæsar had a villa, Cic. Att. 15, 4, 5; cf.:

    tabulam pictam in nemore Dianae posuit,

    Plin. 35, 7, 33, § 52; v. nemorensis, II. B.—
    II.
    Poet. transf., a tree:

    nemora alta,

    Luc. 1, 453; Mart. 9, 62, 9; cf. Verg. G. 2, 401.—Also, wood:

    strictum acervans nemore congesto aggerem,

    Sen. Herc. Fur. 1216.

    Lewis & Short latin dictionary > nemus

  • 12 aestīvus

        aestīvus adj.    [aestas], of summer, as in summer, summer-like, summer: tempus, Cs.: dies: sol, V.: aura, H.: umbra, O.: per aestivos saltūs, summer pastures, L.: aves, summer birds, L.—Adverb.: aestivum tonat, Iu.
    * * *
    aestiva, aestivum ADJ
    summer-like, summer; pertaining to/occurring in/used for/appearing in summer

    Latin-English dictionary > aestīvus

  • 13 aptus

        aptus P. and adj.    [P. of *apo; cf. apiscor].    I. As part, fastened, joined, fitted, bound, attached: gladium e setā. — Fig., depending upon, arising from: causae aliae ex aliis aptae: ex verbis ius: vita apta virtute: rudentibus fortuna, dependent on cables. — Fitted together, connected, joined: apta dissolvere... dissipata conectere: omnia inter se apta et conexa. — Poet., adorned, fitted: caelum stellis, studded, V. —    II. adj. with comp. and sup, suited, suitable, proper, ready, fit, appropriate, adapted, conformable: locus ad insidias aptior: castra ad bellum ducendum aptissima, C.: genera dicendi aptiora adulescentibus: dies sacrificio, L.: portūs puppibus, O.: amicis, serviceable, H.: pinus antemnis ferendis, O.: formas deus in omnes, easily changed into, O.: aptior persona, quae loqueretur: apta (ficus) legi, O.: saltūs eligit aptos, promising, O.: lar, satisfactory, H.: exercitus, ready for battle, L. — Of style: oratio.
    * * *
    apta -um, aptior -or -us, aptissimus -a -um ADJ
    suitable, adapted; ready; apt, proper; tied, attached to; dependent on (w/ex)

    Latin-English dictionary > aptus

  • 14 artus

        artus (not arctus), adj. with comp. and sup.    [1 AR-], close, strait, narrow, confined, short: laquei: saltus, L.: compages, V.: nexus, O.: toga, narrow, H.: convivia, i. e. crowded, H.: artiores silvae, dense, Cs.: custodia, Ta. — As subst n., a narrow place, narrow passage: in arto, L.: in artius coire, Cu. — Fig., straitened, scanty, small, close, binding: vincula amoris artissima: vinculum ad astringendam fidem: commeatūs, L.—As subst: ne spem sibi ponat in arto, diminish expec<*> tation, O.: desilire in artum, into straits, H.— Needy, indigent, straitened: artis in rebus, O.—As subst: ne in arto res esset, L. — Of sleep, deep: artior somnus. — Narrow, frugal: animus, H.
    * * *
    I
    arta -um, artior -or -us, artissimus -a -um ADJ
    close, firm, tight; thrifty; dense, narrow; strict; scarce, critical; brief
    II
    arm/leg/limb, joint, part of the body; frame (pl.), body; sexual members/organs

    Latin-English dictionary > artus

  • 15 circum-dō

        circum-dō dedī, datus, are,    to place around, cause to surround, set around: moenibus ignes circumdatosque restinximus: exercitum hostium castris, L.: lectis aulaea purpura, Cu.: collo dare bracchia circum, V.: obsessum te dicis, sarmenta circumdata: custodias: armata circumdatur R. legio, L.: exercitu circumdato, S.: turrīs toto opere circumdedit, Cs.: cancelli, quos mihi ipse circumdedi: maiora vincula vobis quam captivis, L.: egregiam famam paci circumdedit, i. e. conferred, Ta.—To surround, encompass, enclose, encircle: portum moenibus, N.: regio insulis circumdata: canibus saltūs, V.: domum spatio, Ta.: (aurum) circumdatum argento: stola circumdata pallā, H.: circumdata corpus amictu, O.: chlamydem circumdata limbo, V.—Esp., in war, to surround, encompass, invest, besiege: castris oppidum, Cs.: vallo atque fossā moenia, S.: oppidum coronā, L.: exiguis finibus oratoris munus, have circumscribed.

    Latin-English dictionary > circum-dō

  • 16 claudō (clūdō)

       claudō (clūdō) sī, sus, ere    [CLAV-], to shut, close, shut up: forem cubiculi: portas, Cs.: rivos, to dam up, V.: clausae fores, Tb.: ostia, Ct.: ocellos, Pr.: clausae hieme Alpes, L.: pupulas: lumina, V.—Fig., to shut, close: domus clausa pudori: aurīs ad voces: fugam hostibus, to cut off, L.: clausa consilia habere, i. e. to conceal: deum clausum pectore habere, O.: animam laqueo, i. e. to end one's life, O. — To close, end, conclude: lustrum, H.: opus, O.: epistulam, O.: agmen, to bring up the rear, Cs.—To shut in, enclose, encompass, surround, imprison, hide, confine: quae (urbs) loci naturā clauderetur: stabulis armenta, V.: claudens textis cratibus pecus, H.: rivus clausus ripis, L.: nemus claudit Silva, O.: (apes) in arbore inani, O.—To encompass, invest, besiege, blockade: portūs custodiā clausos teneri, Cs.: urbem obsidione, N.: multitudine, N. — To shut in, hem in: hinc Tusco claudimur amni, are hemmed in, V.: nemorum saltūs, V.: tibi clauduntur rete capreae, O.—To close, limit, restrict: Nolo tibi ullum commodum in me claudier, i. e. that you be deprived of, T.: nec ita claudenda est res familiaris, ut, etc.: numeris sententias, to express in poetical form: pedibus verba, i. e. to compose verses, H.

    Latin-English dictionary > claudō (clūdō)

  • 17 cōgō

        cōgō coēgī, coāctus, ere    [com- + ago], to drive together, collect, crowd, bring together, summon, congregate, convene: certe cogit is qui congregat homines: coacti sunt si, etc.: pecus, V.: talenta ad quindecim Coëgi, collected, T.: pecunias, to exact: pecuniam a civitatibus, to extort: ad iudicium familiam, Cs.: concilio coacto, Cs.: (equites) ex Latio, levy, S.: copias in unum locum, Cs.: ingens coacta vis navium est, L.: milites in provinciam, L.: ad militiam aliquos, S.: auxilia undique, V.: senatum, to convene, L.: cogimur in senatum: coguntur senatores gratiā: in senatum acerbe cogi, to be summoned: ovīs stabulis, V. — Of fluids, to thicken, condense, curdle, coagulate, gather: caelum in quo nubes coguntur: in nubem cogitur aër, V.: frigore mella, V.: lac coactum, O. — To contract, narrow, straiten: saltus in artas coactus fauces, L.: amnem in tenuem alvum, Cu.—To force, drive, press: quercum cuneis coactis scindere, V.: vitīs in sulcum, V.—With agmen, to bring up the rear, L.: ut nec agmen cogamus, are the last: stellae, quarum agmina cogit Lucifer, O. — Fig.: in angustum meae coguntur copiae, my resources are brought into straits, T.: me defensionis in semihorae curriculum, restrict. — To urge, force, compel, constrain: coactus legibus Eam uxorem ducet, T.: tam vehemens fui quam cogebar: vis cogendae militiae, L.: huic leges cogunt nubere hanc, T.: Orgetorigem causam dicere, Cs.: Iugurtham spem salutis in fugā habere, S.: vi ut rediret, T.: ut vos eum condemnetis: vi, ut eos paterentur, etc., Cs.: senatus cogitur ut decernat, ut, etc.: ingratiis ad depugnandum omnes, N.: ad proelia, V.: alquem in deditionem, L.: et scis in breve te cogi (of a book), are rolled up tightly, H.: finitumos armis sub imperium suum, S.: quod vos vis cogit, id, etc., T.: quod sua quemque mala cogebant, L.: quid non mortalia pectora cogis? V.: ad id, quod natura cogeret, accelerare, N.: quidquid cogebat ventris furor, Iu.: Invitus feci, lex coëgit, T.: ‘non licet.’ At causa cogit: vagi quas nox coëgerat sedes habebant, S.: nullo cogente, spontaneously, O.: lacrimae coactae, forced, V.: lacrimae coactae, uncontrollable, O.: nihil feci nisi coactus, on compulsion: coactus metu.— To conclude: ex quibus id cogitur.
    * * *
    cogere, coegi, coactus V TRANS
    collect/gather, round up, restrict/confine; force/compel; convene; congeal; felt

    Latin-English dictionary > cōgō

  • 18 dē-pāscō

        dē-pāscō pāvī, pāstus, ere,    to feed down, feed off, give for food: saltūs, O.: luxuriem segetum, V.—To feed upon, graze, consume: agros: (tauri) summa Lycaei, V.: saepes Hyblaeis apibus florem depasta salicti, V.—Poet.: depasta altaria, the offerings, V.—To prune away, remove: (orationis) luxuries stilo depascenda. — To destroy, waste: possessionem Academiae.

    Latin-English dictionary > dē-pāscō

  • 19 gaudium

        gaudium ī, n    [GAV-], inward joy, joy, gladness, delight: gaudium atque laetitiam agitabat, S.: Prae gaudio ubi sim nescio, T.: lacrimo gaudio, T.: gaudio compleri: exsilui gaudio: conti nere gaudium non potuerunt, quin, etc., L.: nox gaudio laeta victoribus, Ta.: gaudium periculosi saltūs superati, L.: feminarum gaudia insignia erant, expressions of delight, L.: quibus gaudiis exsultabis?: gaudia quanta fuerunt! H.: mea gavisurus gaudia, T.: scin me in quibus sim gaudiis? T.—Prov.: Gaudia principium nostri sunt doloris, O.—Person.: mala mentis Gaudia, i. e. Malice, V.— Sensual pleasure, enjoyment (usu. plur.): pestiferum, L.: dediti corporis gaudiis, S.: impermissa, H.: gaudia sumit, O.: Gaudia quanta tuli! enjoyed, O.: quanti sibi gaudia constent, Iu. — A joy, cause of joy, source of pleasure, delight: duci falso gaudio, T.: gaudium clade foedatum est, L.: fugiunt tua gaudia, O.
    * * *
    joy, delight, gladness; source/cause of joy; physical/sensual delight; everlasting blessedness; gaud/gaudy, bead of rosary (Latham)

    Latin-English dictionary > gaudium

  • 20 iam

        iam adj.    I. Of time, at the moment, at the present moment, now, at this time, just now, at present: iam satis credis sobrium esse me, T.: saltūs reficit iam roscida luna, V.: Iam melior, iam, diva, precor, V.: iura ipsa iam certa propter vetustatem: iam iam intellego quid dicas, now, precisely now: Iam iam nulla mora est, V.—At the moment, just, at the time spoken of, then, now: iam ut limen exirem, T.: iam invesperascebat, L.: Helvetii iam traduxerant, etc., Cs.—Just, but now, a moment ago, a little while ago: primum iam de amore hoc comperit, T.: hiems iam praecipitaverat, Cs.: domum quam tu iam exaedificatum habebas.—Just now, forthwith, immediately, presently, straightway, directly: iam adero, T.: cum iam te adventare arbitraremur: iam faciam quod voltis, H.: Accede ad ignem... iam calesces, T.: iam hic conticescet furor, L.: Iam te premet nox, H.: Sed iam age, carpe viam, V.: Iam iam futurus rusticus, H.: iam inde a principio, from the very beginning: iam inde a consulatu meo, ever since.—Already, by this time, ere now, so soon: (animi) aut iam exhausti aut mox exhauriendi, L.: quia luserat Iam olim ille ludum, T.: vos, quem ad modum iam antea, defendite: antea iam, S.—At last, now, only now: iamque eum ad sanitatem reverti arbitrabatur, Cs.: iam tandem, L., V.—Already, by this time, ere now, till now, hitherto: amisso iam tempore: quos iam aetas a proeliis avocabat.—Until now, ever, all the time: dederas enim iam ab adulescentiā documenta: iam ab illo tempore, cum, etc., from the very time when, etc.: iam inde a puero, T.: iam ex quo, ever since, L.—With a neg, no longer: si iam principatum obtinere non possint, Cs.: si iam non potestis: cum iam defenderet nemo, Cs.: cum nulla iam proscriptionis mentio fieret: Nullane iam Troiae dicentur moenia? never more, V.— With comp, from time to time, gradually: inferiora habent rivos et iam humano cultu digniora loca, L.—In phrases, iam iamque, once and again, continually, every moment: iam iamque esse moriendum, that death is always impending: Caesar adventare iam iamque nuntiabatur, Cs.: iam iamque tenere Sperat, O.: iam iamque magis, more and more, V.: iam nunc, just now, at this very moment, even at this time: quae cum cogito, iam nunc timeo quidnam, etc.: dux, iam nunc togatus in urbe, L.: iam pridem (iampridem), long ago, long since, a long time ago: ad mortem te duci iam pridem oportebat: erat Iam pridem apud me, etc., T.: cupio equidem, et iam pridem cupio, etc., this long time: veritus ne traderetur Philippo, iam pridem hosti, L.—With dudum (iamdudum, iandudum), long since, long before, a long time ago, this long time: Iam dudum dixi idemque nunc dico, T.: quem iam dudum exspectat: iam dudum flebam, had long been weeping, O.—Forthwith, immediately, at once, directly (poet.): iam dudum sumite poenas, V.: expulsi iam dudum monte iuvenci petunt, etc., O.—With tum, at that very time, even then, then already: iam tum erat suspitio, etc., T.: se iam tum gessisse pro cive: iam tum dicione tenebat Sarrastīs populos, V.—With tunc, at that very time, even then: nisi iam tunc omnia negotia confecissem.—With diu, this long time, see diu.    II. Of assurance, in a conclusion, now, then surely, then, at once, no doubt: si cogites, remittas iam me onerare iniuriis, T.: si iubeat eo dirigi, iam in portu fore classem, L.: iam hoc scitis: quae cum ita sint, ego iam hinc praedico, L.—In transitions, now, moreover, again, once more, then, besides: iam de artificiis... haec fere accepimus: iam illud senatus consultum, quod, etc.: at enim iam dicetis virtutem non posse constitui, si, etc. —In enumerations, besides, too: et aures... itemque nares... iam gustatus... tactus autem.— Repeated: iam... iam, at one time... at another, now... now, at this time... at that, once... again: Qui iam contento, iam laxo fune laborat, H.: iam secundae, iam adversae res, L.—For emphasis, now, precisely, indeed: quem iam cur Peripateticum appellem, nescio: cetera iam fabulosa, Ta.—With et: et iam, and indeed, and in fact: et iam artifex, ut ita dicam, stilus: et orare et iam liberius accusare.—Rarely with ergo: iam ergo aliquis Condemnavit, in very truth.—After non modo... sed, now, even, I may say: non cum senatu modo, sed iam cum diis bellum gerere, L. —In climax, now, even, indeed, really: iam in opere quis par Romano miles? L.: iam illa perfugia minime sunt audienda.

    Latin-English dictionary > iam

См. также в других словарях:

  • Saltus — ist der Familienname folgender Personen: Edgar Evertson Saltus (1855–1921), US amerikanischer Schriftsteller Saltus steht für zwei verschiedene Unternehmen in Solingen: Saltus Technology, ein Werkzeugbauunternehmen Saltus Werk Max Forst GmbH,… …   Deutsch Wikipedia

  • saltus — [saltys] n. m. ÉTYM. 1842; mot lat., proprt « saut ». ❖ ♦ Didactique. I Antiq. 1 Mesure agraire romaine (plus de 200 hectares). 2 Grand domaine impérial non cultivé …   Encyclopédie Universelle

  • Saltus — (lat.), 1) Springen, Sprung; der S. gehörte zu den gymnastischen Übungen, s. Sprung; S. naturae, Sprung in der Natur; S. jura, Gebühren, welche in Deutschland sonst niedere Adelige dafür bezahlen mußten, wenn bei ihnen in der Rangordnung eine… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Saltus — Sur les autres projets Wikimedia : « Saltus », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) Le saltus est pour les Romains et les Gallo Romains une terre non cultivée ou sauvage (espaces plus ou moins boisés), éventuellement vouée… …   Wikipédia en Français

  • SALTUS — I. SALTUS Gymnicae olim exercitationis species, Graece Α῞λμα, cursui non parum similis erat; nempe qui, sicut cursus continuatus est saltus, ita ipse intercisus sit cursus: a Saltatione de qua supra, merito discriminandus; huius enim opus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Saltus, S. — S. Saltus (7. Mai), ein Martyrer in Africa. S. S. Celerinus.5 (II. 136.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Saltus — Sạltus   [lateinisch »Sprung«] der, , Logik: Fehler im syllogistischen Schluss, wobei eine Prämisse weggelassen wird. * * * Sạl|tus, der; [lat. saltus, ↑Salto] (Philos.): durch das Weglassen einer ↑Prämisse (1) entstandener Fehler im… …   Universal-Lexikon

  • Saltus — Sal|tus der; , [...tu:s] <aus lat. saltus »Sprung« zu salire »springen, hüpfen«> Fehler im syllogistischen Schluss, wobei eine Prämisse weggelassen wird (Logik) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Saltus-Werk Max Forst — GmbH Rechtsform GmbH Gründung 1919 Sitz …   Deutsch Wikipedia

  • Saltus Grammar School — Saltus Grammar School, founded in 1888, is an independent school in Hamilton, the capital of Bermuda. It was a boys school until 1992 when it became fully co educational. It has two campuses, one for the Preparatory Department (ages 5–7) and one… …   Wikipedia

  • Saltus Technology — AG Rechtsform Aktiengesellschaft ISIN DE0007161002 Gründung …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»