-
1 saturō
saturō āvī, ātus, āre [satur], to fill, glut, cloy, satiate: animalia earum (mammarum) ubertate saturantur: Nec cytiso saturantur apes, V.: caede leones, O.— To fill, furnish abundantly, saturate: fimo pingui sola, V.: murice pallam, i. e. color richly, O.—Fig., to fill, satisfy, content, sate: mens saturata bonarum cogitationum epulis: homines saturati honoribus: se sanguine civium: crudelitatem: necdum antiquum saturata dolorem, her old grudge not yet assuaged, V.* * *saturare, saturavi, saturatus Vfill to repletion, sate, satisfy; drench, saturate -
2 saturo
I.Lit.:B.animalia duce naturā mammas appetunt earumque ubertate saturantur,
Cic. N. D. 2, 51, 128:armenta,
Verg. A. 8, 213:nec cytiso saturantur apes,
id. E. 10, 30:caede leones,
Ov. M. 10, 541; id. Am. 2, 16, 25:testudines,
Plin. 9, 10, 12, § 36:saturabat glebula talis Patrem ipsum,
Juv. 14, 166:famem,
i. e. to satisfy, appease, Claud. Phoen. 13; Vulg. Deut. 14, 29 et saep. —Transf., in gen., to fill, furnish abundantly, saturate with a thing ( poet. and in post-Aug. prose):II.nec saturare fimo pingui pudeat sola,
Verg. G. 1, 80:novalia stercore,
Col. 2, 9, 15:betam multo stercore,
Pall. Febr. 24, 10:jejunia terrae fimo, Col. poët. 10, 82: culta aquis,
i. e. to water, irrigate, Mart. 8, 28, 4; cf.: pallam Tyrio murice, to saturate, to dye or color richly, Ov. M. 11, 166; Mart. 8, 48, 5; Claud. in Ruf. 1, 208:capillum multo amomo,
to anoint, Stat. S. 3, 4, 82:tabulas pice,
to smear, cover, Vitr. 10, 11 fin.; cf.:aditus murium querno cinere,
Pall. 1, 35, 11:horrea,
to fill, stuff, Lucil. Aetn. 266.—Trop.A.In gen., to fill, satisfy, content, sate:* B.mens erecta saturataque bonarum cogitationum epulis,
Cic. Div. 1, 29, 61:homines saturati honoribus,
id. Planc. 8, 20:ex eorum agris atque urbibus expleti atque saturati cum hoc cumulo quaestus decederent,
id. Verr. 2, 3, 42, § 100:saturavi perfidiam et scelus proditorum,
id. Dom. 17, 44; Cat. 64, 220:saturavit se sanguine civium,
Cic. Phil. 2, 24, 59:crudelitatem,
to satisfy, sate, id. Vatin. 3, 6.—In a Gr. construction: Juno necdum antiquum saturata dolorem, not yet satisfied or assuaged, Verg. A. 5, 608.—In partic., subject. (for the usu. satio), to cause to loathe, to make weary of or disgusted with a thing: hae res vitae me saturant, * Plaut. Stich. 1, 1, 18.—Hence, sătŭ-rātus, a, um, P. a. (acc. to I. B.); of color, full, rich:color saturatior,
Plin. 21, 8, 22, § 46. -
3 saturo
to fill, satisfy. -
4 ex-saturō (exat-)
ex-saturō (exat-) —, ātus, āre, to satisfy satiate, sate: belua exsaturanda visceribus meis, O.: exsaturata lubido, Poët. ap. C.: eius supplicio animum: odiis exsaturata quievi, V. -
5 ob-saturō
ob-saturō —, —, āre, to sate, cloy: istius obsaturari, have enough of him, T. -
6 satur
satur ura, urum, adj. [2 SA-], full, sated, having eaten enough (opp. esurientes): pulli: ut puer satur sit facito, T.: conviva, H.: capellae, V.: Ambrosiae suco quadrupedes, O.: omnium rerum, T.: altilium, H.—Of color, full, deep, strong, rich: vellera saturo fucata colore, V.— Full, rich, abundant, fertile: praesaepia, V.—Fig., rich, fruitful: nec satura ieiune (dicet).* * *satura, saturum ADJwell-fed, replete; rich; saturated -
7 saturātus
saturātus P. of saturo. -
8 exaturo
ex-sătŭro ( exat-), āvi, ātum, 1, v. a., to satisfy completely, to satiate, sate (syn. explere;rare but class.): belua exsaturanda visceribus meis,
Ov. M. 5, 19: quae exsaturata lubido hausit, Poët. ap. Cic. Tusc. 5, 35, 101:cum ejus cruciatu atque supplicio pascere oculos animumque exsaturare vellent,
Cic. Verr. 2, 5, 26, § 65:odiis exsaturata quievi,
Verg. A. 7, 298; Stat. Th. 6, 176; Amm. 14, 7, 16. -
9 exsaturo
ex-sătŭro ( exat-), āvi, ātum, 1, v. a., to satisfy completely, to satiate, sate (syn. explere;rare but class.): belua exsaturanda visceribus meis,
Ov. M. 5, 19: quae exsaturata lubido hausit, Poët. ap. Cic. Tusc. 5, 35, 101:cum ejus cruciatu atque supplicio pascere oculos animumque exsaturare vellent,
Cic. Verr. 2, 5, 26, § 65:odiis exsaturata quievi,
Verg. A. 7, 298; Stat. Th. 6, 176; Amm. 14, 7, 16. -
10 fuco
I.In gen.:II.Alba nec Assyrio fucatur lana veneno,
Verg. G. 2, 465; so,vellera Milesia saturo hyali colore,
id. ib. 4, 334:tabulas colore,
Tac. A. 2, 14:pinnas vario veneno,
Nemes. Cyneg. 309:frena spumis sanguineis (equus),
Claud. Laud. Stil. 3, 350:humida creta colorque Stercore fucatus crocodili,
i. e. paint made of crocodile's dung, Hor. Epod. 12, 11 (cf. Plin. 28, 8, 28, § 109).—In partic., with cosmetics, to paint, to rouge.A.Lit.:B.fucandi cura coloris,
Ov. Tr. 2, 487:corpora vulsa atque fucata,
Quint. 8 praef. § 19.—Trop.:unumquodque genus (dicendi) cum fucatur atque praelinitur, fit praestigiosum,
is embellished too much, Gell. 7, 14, 11.—Hence, fūcātus, a, um, P. a. (acc. to II. B.), painted, colored, beautified, falsified, counterfeit (a favorite word of Cic.; syn.: simulatus;opp. sincerus, verus, naturalis): secerni blandus amicus a vero et internosci tam potest adhibita diligentia quam omnia fucata et simulata a sinceris atque veris,
Cic. Lael. 25, 95:naturalis non fucatus nitor,
id. Brut. 9, 36; cf.:fucati medicamenta candoris et ruboris omnia repellentur: elegantia modo et munditia remanebit,
id. Or. 23, 79:signa probitatis non fucata forensi specie, sed domesticis inusta notis veritatis,
id. Planc. 12, 29:iisdem ineptiis fucata sunt illa omnia,
id. Mur. 12, 26:puer subdolae ac fucatae vernilitatis,
Plin. 34, 8, 19, § 79.— Comp.:versus Homeri fucatior (opp. simplicior et sincerior),
Gell. 13, 26, 3.— -
11 hyalus
hyălus, i, m., = hualos, glass.I.Lit.:II.Milesia vellera Carpebant hyali saturo fucata colore,
i. e. with glass - green color, Verg. G. 4, 335.—Transf., glassgreen color, Prud. steph. 12, 53; Aus. Idyll. 10, 418. -
12 obsatullo
ob-sătullo, āre, v. dim. a. [saturo], to sate: obstrudant, obsatullent, Poët. ap. Paul. ex Fest. p. 193 Müll. (Com. Rel. v. 73 Rib.). -
13 obsaturo
ob-sătŭro, āre, v. a., to sate, cloy, glut; trop.:ne tu propediem istius obsaturabere,
you'll soon have enough of him, Ter. Heaut. 4, 8, 28. -
14 satio
1.sătĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [satis], to fill, satisfy; to sate, satiate with food (class.; esp. freq. in the trop. sense; syn. saturo).I.Lit.:B.satiat semimodius cibi in diebus singulis vicenos et centenos turtures,
Col. 8, 9, 3:se (orca),
Plin. 9, 6, 5, § 14:desideria naturae,
to satisfy, appease, Cic. Fin. 2, 8, 25:sitim,
Mart. 6, 35, 5:famem,
Ov. M. 11, 371.—In part. perf.:satiati agm ludunt,
Lucr. 2, 320:canes sanguine erili,
Ov. M. 3, 140:vultur humano cadavere,
Plin. 30, 10, 27, § 92.—Transf., in gen., to fill sufficiently; to saturate, impregnate, furnish [p. 1633] abundantly with any thing (not anteAug.):II.solum stercore,
Col. 2, 10, 23; Plin. 19, 8, 42, § 148:parietem palea, Petr. poët. 135, 8, 8: Tyrium colorem pelagio,
to saturate, Plin. 9, 38, 62, § 135:fretum aquis,
Ov. M. 8, 836; so,Nilum,
Plin. 5, 9, 10, § 51:odoribus ignes,
Ov. M. 4, 758:robora Dalmatico lucent satiata metallo,
Stat. S. 1, 2, 153:lumine Phoebi,
Mart. 8, 36, 9.—Trop., to still, satisfy, content; to glut, satiate a desire (in a good or bad sense):B.in ejus corpore lacerando ac vexando cum animum satiare non posset, oculos paverit,
Cic. Phil. 11, 3, 8:explere bonis rebus satiareque,
Lucr. 3, 1004:neque enim expletur umquam nec satiatur cupiditatis sitis,
Cic. Par. 1, 1, 6; id. Part. 27, 96:libidines,
id. Rep. 6, 1, 1; cf.in the foll: populum libertate,
id. ib. 2, 28, 51:funeribus,
id. ib. 2, 41, 68:aviditatem legendi,
id. Fin. 3, 2, 7; cf. id. Rep. 2, 1, 1:satiari delectatione non possum,
id. Sen. 15, 52:nec satiare queunt spectando corpora coram,
Lucr. 4, 1098; Quint. 2, 4, 5:cum satiaverit iram,
Ov. Tr. 3, 8, 19:cor,
id. M. 9, 178:oculos amore,
Prop. 2, 16, 23:lumina longo visu,
Stat. S. 4, 6, 34.—In part. perf.:satiatis et expletis jucundius est carere quam frui,
Cic. Sen. 14, 47:ait se nequaquam esse satiatum,
id. Verr. 2, 4, 28, § 65:satiatus somno,
Liv. 2, 65:satiatus poenā,
id. 29, 9 fin.:suppliciis satiati nocentium,
id. 8, 20:libido mentis satiata,
Cat. 64, 147:ira satiata caedibus,
Luc. 7, 803:patrum cognitionibus,
Tac. A. 1, 75:heu nimis longo satiate ludo,
Hor. C. 1, 2, 37.— Poet. with gen. (on account of satis, or also in analogy with expletus):cum satiata ferinae Dextera caedis erat,
Ov. M. 7, 808:satiata sanguinis hasta,
Sil. 4, 437:satiatus et aevi Et decoris,
id. 16, 605.—In partic., subject., to overfill, cloy; to satiate, disgust; pass., to be cloyed, wearied, disgusted with a thing (rare but class.; cf.a.satias, II., and satietas, II. B.): secretae (figurae) ut novitate excitant, ita copia satiant,
Quint. 9, 3, 5:primum numerus agnoscitur, deinde satiat,
Cic. Or. 64, 215:horum vicissitudines efficient, ut neque ii satientur, qui audient, fastidio similitudinis, nec, etc.,
id. de Or. 3, 50, 193 (cf. id. ib. 2, 41, 177:similitudinis satietate defatigetur, v. satietas, II. B.): agricola assiduo satiatus aratro,
Tib. 2, 1, 51:senem et prosperis adversisque satiatum,
Tac. H. 3, 66:(Domitianus) secreto suo satiatus,
id. Agr. 39 fin. — Hence, advv.: *sătĭanter, sufficiently, to satiety (syn.:b.ad satietatem, affatim): equi satianter pasti,
App. M. 7, p. 195, 6.—sătĭātē, sufficiently, to satiety (postAug.):2.tilia ignis et aëris habendo satiate atque umoris temperate,
Vitr. 2, 9 med. (cf. satietas, I.):eadem dicere,
Arn. 6.— Sup.:cetera Hermippus satiatissime exhibebit,
Tert. Anim. 46:sentire,
Aug. de Mus. 4, 14.sătĭo, ōnis, f. [1. sero], a sowing, a planting (syn. sementis), Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112; Varr. R. R. 1, 39, 1; Col. 2, 9, 6; 3, 14, 2; 11, 2, 80; Liv. 32, 34; Verg. G. 2, 319 al.—In plur., sowed fields, cultivated lands, Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38; Vulg.Ecclus. 40, 22. -
15 satur
I.Lit.:(β).ubi satur sum (opp. quando esurio),
Plaut. Men. 5, 5, 27; so (opp. esurientes) id. Poen. prol. 6 sq.:sopor quem satur aut lassus capias,
Lucr. 4, 957: esurientibus pullis res geri poterit;saturis nihil geretur,
Cic. Div. 1, 35, 77:postquam isti a mensā surgunt saturi, poti,
Plaut. Ps. 1, 3, 62:cum tu satura atque ebria eris, puer ut satur sit facito,
Ter. Hec. 5, 2, 3;so (with ebrius and crudus),
Quint. 11, 3, 27:et exacto contentus tempore vita Cedat, uti conviva satur,
Hor. S. 1, 1, 119:capellae,
Verg. E. 10, 77:colonus,
Tib. 2, 1, 23:histrio,
Mart. 12, 79, 1.—Humorously, of a pregnant woman, Plaut. Am. 2, 2, 35.—With abl.:(γ).qui non edistis, saturi fite fabulis,
Plaut. Poen. prol. 8:quadrupedes suco ambrosiae,
Ov. M. 2, 120:nepos anseris extis,
Pers. 6, 71.—With gen.:B.postquam intus sum omnium rerum satur,
Ter. Ad. 5, 1, 3; so,rerum (with plenus),
Lucr. 3, 960:altilium,
Hor. Ep. 1, 7, 35.— Comp.:agnus saturior lactis,
Col. 7, 4, 3.—Transf., of things ( poet. and in post-Aug. prose).1.Of color, full, deep, strong, rich:2.color,
Plin. 37, 10, 61, § 170:vellera saturo fucata colore,
Verg. G. 4, 335:(purpura) quo melior saturiorque est,
Sen. Q. N. 1, 5, 12:vestes Tyrio saturae ostro,
richly dyed, Sen. Thyest. 956.—In gen., well filled, full; rich, abundant, fertile:* 3. II.praesepia,
Verg. G. 3, 214:Tarentum,
id. ib. 2, 197; cf.rus,
Pers. 1, 71:auctumnus, Col. poët. 10, 43: messes,
Lucil. Aetn. 12:locis ob umidam caeli naturam saturis et redundantibus,
Sen. Q. N. 5, 9, 1.—Trop., rich, fruitful (opp. dry, simple; very rare;A.perh. only in the two foll. passages): nec satura jejune, nec grandia minute (dicet),
Cic. Or. 36, 123:gestus,
i. e. various, Manil. 5, 474.—Hence, sătŭra, ae, f. (sc. lanx), orig., a dish filled with various kinds of fruits, a plate of fruit; hence, also, food composed of various ingredients, a mixture, medley, olio, etc. (both significations, however, rest only on the statements of the grammarians); and hence, transf.,Per saturam, in the gross or in the lump, i. e. without order or distinctness, confusedly:B.lanx plena diversis frugibus in templum Cereris infertur, quae saturae nomine appellatur, Acro,
Hor. S. 1, 1: satura et cibi genus ex variis rebus conditum et lex multis aliis legibus conferta (this latter signif. has perh. arisen from an erroneous explanation of the foll. expression, per saturam). Itaque in sanctione legum ascribitur: neve per saturam abrogato aut derogato. Ti. Annius Luscus in eā, quam dixit adversus Ti. Gracchum: Imperium, quod plebes per saturam dederat, id abrogatum est. Et C. Laelius in eā, quam pro se dixit... (Sall. J. 29, 5) Dein postero die quasi per saturam sententiis exquisitis in deditionem accipitur, Fest. p. 314 Müll.: satira dicta a saturā lance, quae referta variis multisque primitiis in sacro apud priscos diis inferebatur... sive a quodam genere farciminis, quod multis rebus refertum, saturam dicit Varro vocitatum. Est autem hoc positum in II. libro Plautinarum Quaestionum: Satura est uva passa et polenta et nuclei pinei mulso conspersi: ad haec alii addunt et de malo Punico grana. Alii autem dictam putant a lege saturā, quae uno rogatu multa simul comprehendat, quod scilicet et satura carmina multa simul et poëmata comprehenduntur: cujus legis Lucilius meminit in primo: Per saturam aedilem factum qui legibus solvat et Sallustius in Jugurtha: Deinde quasi per saturam sententiis exquisitis in deditionem accipitur, Diom. p. 483 P.:hoc opus legentibus tradebatur non secundum edicti perpetui ordinationem sed passim et quasi per saturam collectum et utile cum inutilibus mixtum, Just. praef. Dig. ad Antecess. § 1: Pescennius Festus in libris historiarum per saturam refert, Carthaginienses, etc.,
Lact. 1, 21, 13.—sătŭra, and after the class. per. sătĭra (erroneously sătyra), ae, f., a satire, a species of poetry, originally dramatic and afterwards didactic, peculiar to the Romans (not connected with the Greek Satyri); it first received a regular poetic form from Ennius, and after him was cultivated by Lucilius, Horace, Persius, and Juvenal; Liv. 7, 2:sunt quibus in saturā videar nimis acer,
Hor. S. 2, 1, 1; Stat. S. 1, 3, 103; Amm. 16, 6, 3.—Personified:Satura jocabunda,
Mart. Cap. 6, § 576. -
16 saturamen
sătŭrāmen, ĭnis, n. [saturo], a filling, satisfying (late Lat.):inopum,
Paul. Nol. Carm. 27, 194. -
17 saturatio
sătŭrātĭo, ōnis, f. [saturo], a filling, satisfying, Aug. Tract. in Joann. 24. -
18 saturatus
sătŭrātus, a, um, Part. and P. a. of saturo. -
19 satyra
I.Lit.:(β).ubi satur sum (opp. quando esurio),
Plaut. Men. 5, 5, 27; so (opp. esurientes) id. Poen. prol. 6 sq.:sopor quem satur aut lassus capias,
Lucr. 4, 957: esurientibus pullis res geri poterit;saturis nihil geretur,
Cic. Div. 1, 35, 77:postquam isti a mensā surgunt saturi, poti,
Plaut. Ps. 1, 3, 62:cum tu satura atque ebria eris, puer ut satur sit facito,
Ter. Hec. 5, 2, 3;so (with ebrius and crudus),
Quint. 11, 3, 27:et exacto contentus tempore vita Cedat, uti conviva satur,
Hor. S. 1, 1, 119:capellae,
Verg. E. 10, 77:colonus,
Tib. 2, 1, 23:histrio,
Mart. 12, 79, 1.—Humorously, of a pregnant woman, Plaut. Am. 2, 2, 35.—With abl.:(γ).qui non edistis, saturi fite fabulis,
Plaut. Poen. prol. 8:quadrupedes suco ambrosiae,
Ov. M. 2, 120:nepos anseris extis,
Pers. 6, 71.—With gen.:B.postquam intus sum omnium rerum satur,
Ter. Ad. 5, 1, 3; so,rerum (with plenus),
Lucr. 3, 960:altilium,
Hor. Ep. 1, 7, 35.— Comp.:agnus saturior lactis,
Col. 7, 4, 3.—Transf., of things ( poet. and in post-Aug. prose).1.Of color, full, deep, strong, rich:2.color,
Plin. 37, 10, 61, § 170:vellera saturo fucata colore,
Verg. G. 4, 335:(purpura) quo melior saturiorque est,
Sen. Q. N. 1, 5, 12:vestes Tyrio saturae ostro,
richly dyed, Sen. Thyest. 956.—In gen., well filled, full; rich, abundant, fertile:* 3. II.praesepia,
Verg. G. 3, 214:Tarentum,
id. ib. 2, 197; cf.rus,
Pers. 1, 71:auctumnus, Col. poët. 10, 43: messes,
Lucil. Aetn. 12:locis ob umidam caeli naturam saturis et redundantibus,
Sen. Q. N. 5, 9, 1.—Trop., rich, fruitful (opp. dry, simple; very rare;A.perh. only in the two foll. passages): nec satura jejune, nec grandia minute (dicet),
Cic. Or. 36, 123:gestus,
i. e. various, Manil. 5, 474.—Hence, sătŭra, ae, f. (sc. lanx), orig., a dish filled with various kinds of fruits, a plate of fruit; hence, also, food composed of various ingredients, a mixture, medley, olio, etc. (both significations, however, rest only on the statements of the grammarians); and hence, transf.,Per saturam, in the gross or in the lump, i. e. without order or distinctness, confusedly:B.lanx plena diversis frugibus in templum Cereris infertur, quae saturae nomine appellatur, Acro,
Hor. S. 1, 1: satura et cibi genus ex variis rebus conditum et lex multis aliis legibus conferta (this latter signif. has perh. arisen from an erroneous explanation of the foll. expression, per saturam). Itaque in sanctione legum ascribitur: neve per saturam abrogato aut derogato. Ti. Annius Luscus in eā, quam dixit adversus Ti. Gracchum: Imperium, quod plebes per saturam dederat, id abrogatum est. Et C. Laelius in eā, quam pro se dixit... (Sall. J. 29, 5) Dein postero die quasi per saturam sententiis exquisitis in deditionem accipitur, Fest. p. 314 Müll.: satira dicta a saturā lance, quae referta variis multisque primitiis in sacro apud priscos diis inferebatur... sive a quodam genere farciminis, quod multis rebus refertum, saturam dicit Varro vocitatum. Est autem hoc positum in II. libro Plautinarum Quaestionum: Satura est uva passa et polenta et nuclei pinei mulso conspersi: ad haec alii addunt et de malo Punico grana. Alii autem dictam putant a lege saturā, quae uno rogatu multa simul comprehendat, quod scilicet et satura carmina multa simul et poëmata comprehenduntur: cujus legis Lucilius meminit in primo: Per saturam aedilem factum qui legibus solvat et Sallustius in Jugurtha: Deinde quasi per saturam sententiis exquisitis in deditionem accipitur, Diom. p. 483 P.:hoc opus legentibus tradebatur non secundum edicti perpetui ordinationem sed passim et quasi per saturam collectum et utile cum inutilibus mixtum, Just. praef. Dig. ad Antecess. § 1: Pescennius Festus in libris historiarum per saturam refert, Carthaginienses, etc.,
Lact. 1, 21, 13.—sătŭra, and after the class. per. sătĭra (erroneously sătyra), ae, f., a satire, a species of poetry, originally dramatic and afterwards didactic, peculiar to the Romans (not connected with the Greek Satyri); it first received a regular poetic form from Ennius, and after him was cultivated by Lucilius, Horace, Persius, and Juvenal; Liv. 7, 2:sunt quibus in saturā videar nimis acer,
Hor. S. 2, 1, 1; Stat. S. 1, 3, 103; Amm. 16, 6, 3.—Personified:Satura jocabunda,
Mart. Cap. 6, § 576.
См. также в других словарях:
saturo — / saturo/ agg. [lat. satur ŭra ŭrum sazio, pieno ]. 1. (ant.) [completamente soddisfatto nel bisogno di cibo] ▶◀ e ◀▶ [➨ sazio (1. a)]. 2. (chim.) [di soluzione la cui concentrazione in un determinato soluto ha raggiunto il massimo valore… … Enciclopedia Italiana
saturo — sà·tu·ro agg. TS chim. 1. di composto organico in cui gli atomi di carbonio sono uniti tra loro con legami semplici 2. di soluzione, che contiene disciolta una quantità di sostanza pari alla solubilità di questa in un dato solvente Contrari:… … Dizionario italiano
saturo — {{hw}}{{saturo}}{{/hw}}agg. 1 (scient.) Che ha raggiunto la saturazione | Soluzione satura, in cui non si può sciogliere ulteriore sostanza | Vapore –s, che è a contatto con fase liquida e in equilibrio con essa. 2 (fig.) Pieno, traboccante:… … Enciclopedia di italiano
saturo — pl.m. saturi sing.f. satura pl.f. sature … Dizionario dei sinonimi e contrari
saturo — agg. (fig.) pieno, ricolmo, traboccante, saturato, impregnato, gravido, pregno CONTR. vuoto, privo … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Terao Saturo — Satoru Terao Nation Japan Geburtstag 25. Juli 1975 … Deutsch Wikipedia
Phalantus — Der Mythos Phalantus im antiken Borgo in Tarent Phalantus war Sohn des Spartaners Aratus und Führer der Parthenier ( Jungfrauensöhne ). Nach der Legende ist seine Figur an die Stadt Tarent gebunden. Er sei der Gründer der antiken griechischen… … Deutsch Wikipedia
Phalantos — Der Mythos Phalantos im antiken Borgo in Tarent Phalantos (griechisch Φάλανθος) war Sohn des Spartaners Aratus und Führer der Parthenier ( Jungfrauensöhne ). Nach der Legende ist seine Figur an die Stadt Tarent gebunden. Er sei der Gründe … Deutsch Wikipedia
MYRTEUS Color — idem cum presso, Servio et Isisoro: Myrteum, quem in purpurae pressum vocamus. Est autem pressus color, qui aliter satur us aut saturatus, Graecis κατακορὲς dicitur, quô nomine intensiorem colorem et minime dilutum appelant. Porphyrio Myrteus… … Hofmann J. Lexicon universale
insaturo — in·sà·tu·ro agg. TS chim. 1. di composto organico, che contiene almeno due atomi di carbonio reciprocamente uniti da un legame doppio o triplo Contrari: saturo. 2. di soluzione, che contiene disciolta una quantità di sostanza inferiore alla… … Dizionario italiano
saturazione — sa·tu·ra·zió·ne s.f. 1a. TS chim., fis. processo attraverso cui determinate caratteristiche chimiche o fisiche raggiungono la massima concentrazione possibile, compatibilmente con le condizioni esterne: raggiungere la saturazione, valore di… … Dizionario italiano