Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

rash

  • 21 caldus

    calda -um, caldior -or -us, caldissimus -a -um ADJ
    warm, hot; fiery, lusty; eager, rash, on the spot; having a warm climate/place

    Latin-English dictionary > caldus

  • 22 calidus

    calida -um, calidior -or -us, calidissimus -a -um ADJ
    warm, hot; fiery, lusty; eager, rash, on the spot; having a warm climate/place

    Latin-English dictionary > calidus

  • 23 inconsultus

    inconsulta, inconsultum ADJ
    rash, ill-advised, thoughtless, injudicious; unconsulted, not asked

    Latin-English dictionary > inconsultus

  • 24 Consensus audacium

    An agreement of rash men. (a conspiracy) (Cicero)

    Latin Quotes (Latin to English) > Consensus audacium

  • 25 inconsultus

    without asking advise, precipately / imprudent, rash

    Latin-English dictionary of medieval > inconsultus

  • 26 scabies

    the itch, mange, a rash.

    Latin-English dictionary of medieval > scabies

  • 27 temerarus

    -a-um, rash, imprudent, heedless

    Latin-English dictionary of medieval > temerarus

  • 28 albus

    albus, a, um, adj. [cf. Umbr. alfu and Sab. alpus = white; alphos = white rash; O. H. Germ. Elbiz = a swan; to this have been referred also Alba Longa, Albunea, Alpes from their snowy summits (Paul. ex Fest. p. 4 Müll.), Albion from its chalky cliffs, Alpheios, and Albis = Elbe], white (properly dead white, not shining; e. g. hair, complexion, garments, etc., opp. ater, black that is without lustre; while candidus denotes a glistening, dazzling white, opp. niger, shining black.—Hence, trop., albus and ater, a symbol of good or ill fortune; on the other hand, candidus and niger of moral worth or unworthiness; cf. Doed. Syn. III. 193 sq.—So Serv. ad Verg. G. 3, 82: aliud est candidum, i. e. quādam nitenti luce perfusum esse; aliud album, quod pallori constat esse vicinum; cf. Verg. E. 7, 38: Candidior cycnis, hederā formosior albā, with id. ib. 3, 39: diffusos hederā vestit pallente corymbos; but this distinction is freq. disregarded by the poets).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    barba,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 15:

    corpus,

    id. Capt. 3, 4, 115:

    color albus praecipue decorus deo est, maxime in textili,

    Cic. Leg. 2, 18, 45: albus calculus, the small white stone used in voting, as a sign of acceding to the opinion of any one, or of the acquittal of one who is under accusation (opp. ater calculus;

    v. calculus).— Hence, trop.: alicui rei album calculum adicere,

    to allow, approve of, authorize, Plin. Ep. 1, 2, 5.—In Enn. an epithet of the sun and moon: sol, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 92 Vahl.): jubar Hyperionis, Enn. ap. Prisc. p. 658 P. (Ann. v. 547 ib.).—The following are examples of the opposition of albus and niger (instead of ater) as exceptions to the gen. rule; so always in Lucr. (who also uses albus and candidus or candens promiscuously), 2, 810; 822 sqq.; 731 sq.; 790; 767-771. Once in Cic.: quae alba sint, quae nigra dicere, Div. 2, 3; so Phaedr. 3, 15, 10; Ov. M. 2, 541; cf. with id. ib. 2, 534 and 535; also id. ib. 12, 403; 15, 46; id. H. 15, 37 al.:

    albi et nigri velleris,

    Vulg. Gen. 30, 35:

    non potes unum capillum album facere aut nigrum,

    ib. Matt. 5, 36.—
    B.
    Esp.
    1.
    Pale, from sickness, terror, care, and the like:

    aquosus albo Corpore languor, of dropsical persons,

    Hor. C. 2, 2, 15:

    pallor,

    id. Epod. 7, 15:

    vivat et urbanis albus in officiis,

    pale from the cares of his public office, Mart. 1, 56 fin. et saep. —
    2.
    Of clothing, white: alba decent Cererem;

    vestes Cerealibus albas Sumite,

    Ov. F. 4, 619:

    vidit duos Angelos in albis,

    Vulg. Joan. 20, 12; ib. Apoc. 3, 4.—Hence, poet. transf. to the person, clothed in white, Hor. S. 1, 2, 36: pedibus qui venerat albis, who had come with white feet, i. e. marked with chalk, as for sale, Juv. 1, 111 (cf. gypsatus and also Plin. 35, 17, 58, §§ 199-201; Mayor ad 1. 1.).—
    3.
    Prov. phrases.
    a.
    Dentibus albis deridere, to deride one by laughing so as to show the teeth, for to deride much, Plaut. Ep. 3, 3, 48 (cf. id. Capt. 3, 1, 26).—
    b.
    Albus an ater sit, nescio or non curo, I know not, care not whether he is white or black, i. e. he is entirely indifferent to me:

    vide, quam te amārit is, qui albus aterve fueris ignorans, fratris filium praeteriit,

    Cic. Phil. 2, 16:

    unde illa scivit, ater an albus nascerer,

    Phaedr. 3, 15, 10; Cat. 93, 2; cf. Quint. 11, 1, 38.—
    c.
    Albo rete aliquid oppugnare, to attack or seize upon something with a white net, i. e. in a delicate, skilful manner:

    qui hic albo rete aliena oppugnant bona,

    Plaut. Pers. 1, 2, 22 (so the passage seems to be more simply explained than acc. to the opinion of Gron.: qui albo (by the register of the prætor) tamquam rete, which omission of the tamquam is a Horatian, but not a Plautinian idiom). —
    d.
    Albā lineā aliquid signare, to make a white line upon a white ground, i. e. to make no distinction: et amabat omnes, nam ut discrimen non facit... signat linea alba, Lucil. ap. Non. 282, 28 (where the common editions have neque before signare, which gives the expression a directly opposite sense): albā, ut dicitur, lineā sine curā discriminis convertebant, Gell. praef. 11.—
    * e.
    Alba avis, a white sparrow, for something rare, uncommon, strange:

    quasi avem albam videntur bene sentientem civem videre,

    Cic. Fam. 7, 28 (quasi novum quiddam; proverbium ex eo natum, quia rarae aves albae, Manut. ad h. 1.).—
    * f.
    Filius albae gallinae, fortune's favorite child, Juv. 13, 141, prob. an allusion to the miracle that happened to Livia in regard to a white hen, v. Plin. 15, 30, 40; Suet. Galb. 1 (Ruperti ad h. 1, refers this expression to the unfruitfulness of a white hen, and conpares Col. R. R. 8, 2, 7).—
    * g.
    Equis albis praecurrere aliquem, to excel, surpass one, Hor. S. 1, 7, 8 (the figure being drawn from the white horses attached to a triumphal chariot; cf. Suet. Ner. 25; id. Dom. 2).—
    II.
    Trop.
    A.
    Favorable, fortunate, propitious:

    simul alba nautis Stella refulsit,

    i. e. the twin-star Castor, favorable to sailors, Hor. C. 1, 12, 27:

    dies,

    Sil. 15, 53:

    sint omnia protinus alba,

    Pers. 1, 110.—
    B.
    Poet. and act., of the wind, making clear or bright, dispersing the clouds; hence, dry:

    Notus,

    Hor. C. 1, 7, 15 (as a transl. of the Gr. leukonotos):

    iapyx,

    id. ib. 3, 27, 19 (cf.:

    clarus aquilo,

    Verg. G. 1, 460).—Whence,
    III.
    album, i, n., whiteness.
    A.
    White color, white:

    maculis insignis et albo,

    Verg. G. 3, 56;

    sparsis pellibus albo,

    id. E. 2, 41:

    columnas polire albo,

    to make white, whiten, Liv. 40, 51.—Hence,
    2.
    Esp.,
    a.
    The white of the eye:

    oculorum,

    Cels. 2, 6; so id. 7, 7, n. 6 and 12.—
    b.
    The white of an egg:

    ovi,

    Cels. 6, 6, n. 7.—
    c.
    In Col. 6, 17, 7, a white spot on the eye, i. e. a disease of it, = albugo.—
    B.
    In the lang. of polit. life, a white tablet, on which any thing is inscribed (like leukôma in Gr.).
    1.
    The tablets on which the Pontifex Maximus registered the principal events of the year, the Annales maximi (v. annales): in album referre, to enter or record in, Cic. de Or. 2, 12, 52; Liv. 1, 32, 2.—
    2.
    The tablets of the prœtor, on which his edicts were written, and which were posted up in some public place, Paul. Sent. l. 1, t. 14.—Hence, sedere ad album, to be employed with the edicts of the prœtor, Sen. Ep. 48:

    se ad album transferre,

    Quint. 12, 3, 11 Spald.—
    3.
    Esp., a list of names, a register, e. g. Album senatorium, the tablet on which the names of the senators were enrolled, the roll, register, which, by the order of Augustus, was to be posted up annually in the senate-house, Diom. 55, 3, and Fragm. 137:

    aliquem albo senatorio eradere,

    Tac. A. 4, 42 fin. —Also, the list of the judges chosen by the quœstors:

    aliquem albo judicum eradere,

    Suet. Claud. 16; so id. Dom. 8.—And transf. to other catalogues of names:

    citharoedorum,

    Suet. Ner. 21.

    Lewis & Short latin dictionary > albus

  • 29 audax

    audax, ācis, adj. [from audeo, as ferax from fero, capax from capio], daring, in a good, but oftener in a bad sense, bold, courageous, spirited; audacious, rash, presumptuous, foolhardy (syn.: fortis, temerarius).
    I.
    Lit.
    a.
    Absol.:

    qui me alter est audacior homo, aut qui me confidentior?

    Plaut. Am. 1, 1, 1:

    quae non deliquit, decet Audacem esse,

    id. ib. 2, 2, 207:

    o scelestum atque audacem hominem,

    Ter. Eun. 4, 4, 42:

    O hominem audacem!

    id. And. 4, 4, 30:

    rogitas, audacissime?

    id. Eun. 5, 4, 26:

    Verres homo audacissimus atque amentissimus,

    Cic. Verr. 1, 1, 2 fin.; id. Rosc. Am. 1:

    temerarius et audax,

    id. Inv. 1, 3:

    petulans et audax,

    id. ad Q. Fr. 2, 4:

    alii audaces, protervi,

    id. Fin. 1, 18, 61:

    audaces, sibi placentes,

    Vulg. 2 Pet. 2, 10:

    de improbis et audacibus,

    Cic. Phil. 14, 3:

    adulescentes quosdam eligit cum audacissimos tum viribus maximis,

    Nep. Dion, 9, 3:

    da facilem cursum atque audacibus annue coeptis,

    Verg. G. 1, 40:

    poëta,

    a poet who remains unmoved amid praise and blame, Hor. Ep. 2, 1, 182 Schmid:

    audax Iapeti genus,

    id. C. 1, 3, 25; 3, 27, 28:

    conjunx timidi aut audacis Ulixis,

    Ov. M. 14, 671:

    furit audacissimus omni De numero Lycabas,

    id. ib. 3, 623 al.—
    b.
    Constr.,
    (α).
    With abl.:

    viribus audax,

    Verg. A. 5, 67:

    audax juventā,

    id. G. 4, 565.—
    (β).
    With gen.:

    audax ingenii,

    Stat. S. 3, 2, 64; 5, 3, 135:

    animi,

    id. Th. 10, 495; Claud. Rapt. Pros. 2, 4; Sil. 14, 416.—
    (γ).
    With inf.:

    audax omnia perpeti,

    Hor. C. 1, 3, 25:

    leges inponere,

    Prop. 5, 5, 13:

    casus audax spondere secundos,

    Luc. 7, 246.—
    (δ).
    With ad:

    ad facinus audacior,

    Cic. Cat. 2, 5.—
    II.
    Transf. to things:

    audax facinus,

    Ter. Eun. 4, 3, 2; so id. And. 2, 3, 27; id. Phorm. 1, 3, 4; so,

    animus,

    Sall. C. 5, 4:

    consilium,

    Liv. 25, 38:

    lingua,

    Vulg. Eccli. 21, 8:

    res,

    Liv. 26, 38:

    spes audacior,

    Plin. 28, 4, 7, § 35:

    paupertas,

    Hor. Ep. 2, 2, 51:

    dithyrambi,

    id. C. 4, 2, 10: verba, bold, i. e. unusual, poetic, Quint. 10, 5, 4:

    hyperbole audacioris ornatūs,

    id. 8, 6, 67:

    volatus,

    Ov. M. 8, 223 al. —
    III.
    Meton., violent, fierce, proud: Nunc audax cave sis, *Cat. 50, 18:

    ambitiosus et audax,

    Hor. S. 2, 3, 165:

    Cerberus,

    Tib. 1, 10, 35:

    leones,

    Vulg. Sap. 11, 18:

    Hecate,

    Sen. Med. 844.— Adv., boldly, courageously, audaciously; in two forms,
    a.
    audācĭter (the original but unusual form; cf.: licet omnes oratores aliud sequantur, i. e. the form audacter, Quint. 1, 6, 17): Multa scelerate, multa audaciter, multa improbe fecisti, Cic. Rosc. Am. 36, 104 B. and K.; cf. Prisc. p. 1014 P.;

    Sall. H. Fragm. ap. Prisc. l. l.: audaciter se laturum fuisse de etc.,

    Liv. 22, 25:

    audaciter negantem,

    id. 40, 55 Weissenb.; Sen. Prov. 4.—
    b.
    audacter (the usu. class. form):

    loquere audacter patri,

    Plaut. Trin. 2, 2, 82:

    monere,

    Ter. Heaut. 1, 1, 6:

    audacter inter reges versari,

    Lucr. 2, 50; Cat. 55, 16; Cic. Verr. 2, 2, 54, id. Rosc. Am. 11; id. Fin. 2, 9, 28; id. Ac. 2, 25, 81; Liv. 9, 34; 44, 4:

    patrare,

    Vulg. Gen. 34, 30; ib. Jud. 20, 31; ib. Marc. 15, 43 al.— Comp.:

    quoi tuum concredat filium audacius,

    Plaut. Capt. 2, 2, 98; Cic. Or. 8, 26; 60, 202; Caes. B. G. 1, 15; 1, 18; Nep. Epam. 9, 1:

    scribere,

    Vulg. Rom. 15, 15.— Sup.:

    audacissume oneris quid vis inpone,

    Ter. Phorm. 3, 3, 28; Caes. B. G. 2, 10; 5, 15; Liv. 30, 30 (on these forms, v. Neue, Formenl. II. p. 661 sq.).

    Lewis & Short latin dictionary > audax

  • 30 linguarium

    linguārĭum, ĭi, n. [lingua], tonguemoney; a comic expression to denote a penalty for rash sayings:

    linguarium dare,

    Sen. Ben. 4, 36, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > linguarium

  • 31 parcus

    parcus, a, um, adj., = pauros [v. parco], sparing in any thing, esp. in expenditure; in a good and bad sense, frugal, thrifty, economical; niggardly, penurious, parsimonious (syn.: tenax, restrictus).
    I.
    Lit.
    (α).
    Absol.:

    detrusisti me ad senem parcissimum,

    Plaut. Aul. 2, 5, 9:

    patre parco ac tenaci,

    Cic. Cael. 15, 36:

    optimus colonus, parcissimus, modestissimus, frugalissimus,

    id. de Or. 2, 71, 287:

    parcumque genus patiensque laborum,

    Ov. M. 7, 656:

    parcā manu offerre aliquid,

    Hor. C. 3, 16, 43.—
    (β).
    With gen.:

    veteris non parcus aceti,

    Hor. S. 2, 2, 62:

    donandi parca juventus,

    id. ib. 2, 5, 79:

    pecuniae,

    Tac. H. 1, 49:

    pecuniae parcus ac tenax,

    Suet. Tib. 46.—
    B.
    In gen., sparing, chary, moderate in any thing:

    operā haud fui parcus meā,

    Plaut. Rud. 4, 2, 14:

    nimium parcus in largiendā civitate,

    Cic. Balb. 22, 50:

    non tam vereor, ne me in laudibus suis parcum, quam ne nimium putet,

    Plin. Pan. 3, 3:

    quam modica cultu, quam parca comitatu,

    id. ib. 83, 7:

    civium sanguinis parcus,

    Tac. H. 3, 75:

    parcissimus somni,

    Luc. 9, 590:

    parcissimus vini,

    Suet. Aug. 77:

    acies non parca fugae,

    Sil. 10, 30:

    beneficiorum parcissimus aestimator,

    Plin. Pan. 21, 2:

    parcus Deorum cultor,

    Hor. C. 1, 34, 1:

    in libidinem projecti, in cibum parci,

    Just. 41, 3, 13.—With inf.:

    parcusque lacessere Martem,

    Sil. 1, 680:

    haud parci Martem coluisse,

    id. 8, 464.—In gen., moderate, not rash nor self-indulgent:

    somnus sanitatis in homine parco,

    Vulg. Ecclus. 31, 24.— Comp.:

    parcior somni,

    Just. 11, 13, 2.— Sup.:

    parcissimus somni,

    Luc. 9, 590.—
    II.
    Transf., spare, scanty, little, small, slight ( poet. and in post-Aug. prose):

    parco sale contingere,

    Verg. G. 3, 403:

    tellus,

    Stat. S. 4, 5, 13:

    lucerna,

    Prop. 4 (5), 3, 60:

    vulnus,

    Sil. 16, 111:

    merito parcior ira meo,

    Ov. P. 1, 2, 98:

    questaque sum vento lintea parca dari,

    id. H. 21, 79:

    optima mors parca quae venit apta die,

    after a short time, Prop. 3, 3, 40 (Parcae quae venit acta die, id. 3, 4, 18 Müll.):

    et brevis somnus,

    Plin. Pan. 49.— Adv., in two forms, parce (class.) and parciter (ante- and post-class.).
    A.
    Form parcē.
    1.
    Sparingly, frugally, thriftily; penuriously, parsimoniously:

    parce parcus,

    Plaut. Aul. 2, 4, 35: vivere parce, continenter, severe, sobrie, Cic. Off. 1, 30, 106; cf.:

    parce ac duriter se habere,

    Ter. Ad. 1, 1, 20:

    parce et duriter vitam agere,

    id. And. 1, 1, 47:

    nimium parce facere sumptum,

    id. ib. 2, 6, 19:

    frumentum parce et paulatim metiri,

    Caes. B. G. 7, 71:

    cur id tam parce tamque restricte faciant,

    Cic. Fin. 2, 13, 42:

    parce seminat,

    Vulg. 2 Cor. 9, 6.— Comp.:

    implet manum parcius,

    Juv. 6, 546.—
    2.
    In gen., sparingly, moderately, cautiously:

    scripsi de te parce et timide,

    Cic. Fam. 6, 7, 3:

    parce et molliter aliquem laedere,

    id. ib. 1, 9, 23:

    gaudere,

    Phaedr. 4, 16:

    mirari,

    Sil. 10, 474; 15, 756; Plin. Ep. 5, 16, 3; 5, 7, 4.— Comp.:

    parcius dicere de laude alicujus,

    Cic. Mur. 13, 29:

    parcius ista viris tamen obicienda memento,

    Verg. E. 3, 7:

    parcius Andromachen vexavit Achaia victrix,

    Ov. H. 8, 13:

    parcius quatiunt fenestras,

    rarely, seldom, Hor. C. 1, 25, 1; Quint. 9, 2, 69.— Sup.:

    civitatem Romanam parcissime dedit,

    Suet. Aug. 40:

    ut parcissime dicam, nemo historicorum commendavit magis,

    Quint. 10, 1, 101.—
    B.
    Form parcĭter, sparingly, Pompon. ap. Non. 515, 6: praelibare, Claud. Mam. praef.

    Lewis & Short latin dictionary > parcus

  • 32 pertemerarius

    per-tĕmĕrārĭus, a, um, adj., very rash; in tmesi:

    cum perabsurdum perque temerarium sit,

    Cod. Just. 12, 21, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > pertemerarius

  • 33 praefidens

    prae-fīdens, entis, Part. [fido], trusting too much, over-confident (rare but class.): exsultantem te et praefidentem tibi Repriment legum habenae, self-confident, rash, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; so,

    homines sibi praefidentes,

    Cic. Off. 1, 26, 90.— Adv.: praefīdenter, too confidently (late Lat.); comp.:

    praefidentius,

    Aug. Ep. 55.

    Lewis & Short latin dictionary > praefidens

  • 34 praefidenter

    prae-fīdens, entis, Part. [fido], trusting too much, over-confident (rare but class.): exsultantem te et praefidentem tibi Repriment legum habenae, self-confident, rash, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; so,

    homines sibi praefidentes,

    Cic. Off. 1, 26, 90.— Adv.: praefīdenter, too confidently (late Lat.); comp.:

    praefidentius,

    Aug. Ep. 55.

    Lewis & Short latin dictionary > praefidenter

  • 35 praeproperus

    prae-prŏpĕrus, a, um, adj., too quick or hasty, over-hasty, sudden, precipitate (class.):

    praepropera festinatio,

    Cic. Fam. 7, 8, 1:

    prensatio,

    id. Att. 1, 1, 1:

    celeritas,

    Liv. 31, 42:

    ingenium,

    rash, id. 22, 41:

    nisus,

    Sil. 15, 757:

    amor,

    Val. Max. 6, 3, 6.— Hence, adv.: praeprŏpĕrē, very quickly, very hastily, with over-haste (rare;

    not in Cic. or Cæs.): peri praepropere,

    Plaut. Mil. 2, 4, 10 (v. Ritschl ad h. l.):

    festinans praepropere,

    Liv. 37, 23, 10:

    raptim omnia praepropere agendo,

    id. 22, 19, 10; Quint. 12, 6, 2; Suet. Oth. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > praeproperus

  • 36 praerumpo

    prae-rumpo, rūpi, ruptum, 3, v. a., to break or tear off before or in front (class.):

    retinacula classis,

    Ov. M. 14, 547:

    funes praerumpebantur,

    were broken off, Caes. B. G. 3, 14:

    uncus praerumpitur,

    Col. 3, 18, 2. —
    II.
    Trop., to wrench, tear to pieces (late Lat.):

    purgativa medicamina praerumpunt corpora,

    Cael. Aur. Acut. 2, 21, 128.—Hence, prae-ruptus, a, um, P. a., broken or torn off; hence, of places, steep, abrupt, rugged (syn.: abscisus, abruptus).
    A.
    Lit.:

    saxa,

    Cic. Verr. 2, 5, 56, § 145:

    loca,

    Caes. B. G. 7, 86:

    praeruptum atque asperum jugum,

    id. B. C. 2, 24:

    praeruptum undique oppidum,

    Hirt. B. G. 8, 40:

    praeruptus et difficilis descensus,

    id. ib.:

    nemus,

    Hor. S. 2, 6, 91:

    mons,

    Verg. A. 1, 105:

    rupes,

    Suet. Tib. 40:

    fossae,

    Tac. H. 2, 41.— Absol.: praerupta, ōrum, n., steep or rugged places:

    praerupta collium,

    Just. 41, 1, 11:

    petere,

    Plin. 8, 42, 64, § 156.—In sing.:

    ad praeruptum petrae,

    Vulg. 2 Par. 25, 12.— Comp.:

    praeruptior collis,

    Col. 3, 13.— Sup.:

    omnes oppidi partes praeruptissimis saxis munitae,

    Hirt. B. G. 8, 33.—
    B.
    Trop., hasty, rash, precipitate (post-Aug.).
    1.
    Of persons:

    juvenis animo praeruptus,

    Tac. A. 16, 7.—
    2.
    Of things:

    praerupta audacia, tanta temeritas ut non procul abhorreat ab insaniā,

    Cic. Rosc. Am. 24, 68:

    dominatio,

    hard, stern, Tac. A. 5, 3:

    praeruptum atque anceps periculum,

    critical, extreme, Vell. 2, 2, 3:

    seditio,

    dangerous, Dig. 28, 3, 6.—Hence, praerūpium, ii, n. [prae - rupes], the rocky wall, line, or wall of rocks (late Lat.):

    fluminis,

    App. Mag. 8, p. 278 med. (dub.; al. praeripia, q. v.); Serv. Verg. A. 6, 704; sing., Tert. adv. Marc. 4, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > praerumpo

  • 37 praerupium

    prae-rumpo, rūpi, ruptum, 3, v. a., to break or tear off before or in front (class.):

    retinacula classis,

    Ov. M. 14, 547:

    funes praerumpebantur,

    were broken off, Caes. B. G. 3, 14:

    uncus praerumpitur,

    Col. 3, 18, 2. —
    II.
    Trop., to wrench, tear to pieces (late Lat.):

    purgativa medicamina praerumpunt corpora,

    Cael. Aur. Acut. 2, 21, 128.—Hence, prae-ruptus, a, um, P. a., broken or torn off; hence, of places, steep, abrupt, rugged (syn.: abscisus, abruptus).
    A.
    Lit.:

    saxa,

    Cic. Verr. 2, 5, 56, § 145:

    loca,

    Caes. B. G. 7, 86:

    praeruptum atque asperum jugum,

    id. B. C. 2, 24:

    praeruptum undique oppidum,

    Hirt. B. G. 8, 40:

    praeruptus et difficilis descensus,

    id. ib.:

    nemus,

    Hor. S. 2, 6, 91:

    mons,

    Verg. A. 1, 105:

    rupes,

    Suet. Tib. 40:

    fossae,

    Tac. H. 2, 41.— Absol.: praerupta, ōrum, n., steep or rugged places:

    praerupta collium,

    Just. 41, 1, 11:

    petere,

    Plin. 8, 42, 64, § 156.—In sing.:

    ad praeruptum petrae,

    Vulg. 2 Par. 25, 12.— Comp.:

    praeruptior collis,

    Col. 3, 13.— Sup.:

    omnes oppidi partes praeruptissimis saxis munitae,

    Hirt. B. G. 8, 33.—
    B.
    Trop., hasty, rash, precipitate (post-Aug.).
    1.
    Of persons:

    juvenis animo praeruptus,

    Tac. A. 16, 7.—
    2.
    Of things:

    praerupta audacia, tanta temeritas ut non procul abhorreat ab insaniā,

    Cic. Rosc. Am. 24, 68:

    dominatio,

    hard, stern, Tac. A. 5, 3:

    praeruptum atque anceps periculum,

    critical, extreme, Vell. 2, 2, 3:

    seditio,

    dangerous, Dig. 28, 3, 6.—Hence, praerūpium, ii, n. [prae - rupes], the rocky wall, line, or wall of rocks (late Lat.):

    fluminis,

    App. Mag. 8, p. 278 med. (dub.; al. praeripia, q. v.); Serv. Verg. A. 6, 704; sing., Tert. adv. Marc. 4, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > praerupium

  • 38 praeruptus

    prae-rumpo, rūpi, ruptum, 3, v. a., to break or tear off before or in front (class.):

    retinacula classis,

    Ov. M. 14, 547:

    funes praerumpebantur,

    were broken off, Caes. B. G. 3, 14:

    uncus praerumpitur,

    Col. 3, 18, 2. —
    II.
    Trop., to wrench, tear to pieces (late Lat.):

    purgativa medicamina praerumpunt corpora,

    Cael. Aur. Acut. 2, 21, 128.—Hence, prae-ruptus, a, um, P. a., broken or torn off; hence, of places, steep, abrupt, rugged (syn.: abscisus, abruptus).
    A.
    Lit.:

    saxa,

    Cic. Verr. 2, 5, 56, § 145:

    loca,

    Caes. B. G. 7, 86:

    praeruptum atque asperum jugum,

    id. B. C. 2, 24:

    praeruptum undique oppidum,

    Hirt. B. G. 8, 40:

    praeruptus et difficilis descensus,

    id. ib.:

    nemus,

    Hor. S. 2, 6, 91:

    mons,

    Verg. A. 1, 105:

    rupes,

    Suet. Tib. 40:

    fossae,

    Tac. H. 2, 41.— Absol.: praerupta, ōrum, n., steep or rugged places:

    praerupta collium,

    Just. 41, 1, 11:

    petere,

    Plin. 8, 42, 64, § 156.—In sing.:

    ad praeruptum petrae,

    Vulg. 2 Par. 25, 12.— Comp.:

    praeruptior collis,

    Col. 3, 13.— Sup.:

    omnes oppidi partes praeruptissimis saxis munitae,

    Hirt. B. G. 8, 33.—
    B.
    Trop., hasty, rash, precipitate (post-Aug.).
    1.
    Of persons:

    juvenis animo praeruptus,

    Tac. A. 16, 7.—
    2.
    Of things:

    praerupta audacia, tanta temeritas ut non procul abhorreat ab insaniā,

    Cic. Rosc. Am. 24, 68:

    dominatio,

    hard, stern, Tac. A. 5, 3:

    praeruptum atque anceps periculum,

    critical, extreme, Vell. 2, 2, 3:

    seditio,

    dangerous, Dig. 28, 3, 6.—Hence, praerūpium, ii, n. [prae - rupes], the rocky wall, line, or wall of rocks (late Lat.):

    fluminis,

    App. Mag. 8, p. 278 med. (dub.; al. praeripia, q. v.); Serv. Verg. A. 6, 704; sing., Tert. adv. Marc. 4, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > praeruptus

  • 39 subeo

    sŭb-ĕo, ĭi, ĭtum, īre ( perf. subīvit, Ov. F. 1, 314; Stat. S. 2, 1, 155: subivimus, Claud. ap. Tac. A. 11, 24 dub.), v. n. and a., to come or go under any thing; to come or go up to, to approach, draw near, advance or proceed to a place; to come or go on; to follow, succeed; to go down, sink; to come up, spring up (cf. succedo).
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    subire sub falas,

    Plaut. Most. 2, 1, 10:

    in nemoris latebras,

    Ov. M. 4, 601; cf.: in aliquem locum, to enter, Auct. B. Alex. 74, 4:

    in adversum Romani subiere,

    Liv. 1, 12, 1:

    in adversos montes,

    id. 41, 18, 11:

    testudine factā subeunt,

    advance, Caes. B. G. 7, 85, 7:

    Albani subiere ad montes,

    Liv. 1, 28, 5:

    subire ad portam castrorum,

    id. 34, 16, 2; cf.:

    ad urbem subeunt,

    id. 31, 45, 4; 39, 27, 10; 36, 19, 1; and:

    subeundum erat ad hostes,

    id. 2, 31, 4:

    ad tecta subibant,

    Verg. A. 8, 359.—With dat.:

    muro subibant,

    Verg. A. 7, 161; so,

    muro,

    id. ib. 9, 371:

    portu Chaonio (with accedere urbem),

    id. ib. 3, 292:

    luco,

    id. ib. 8, 125:

    dumis,

    Sil. 5, 283:

    ingenti feretro,

    Verg. A. 6, 222:

    age cervici inponere nostrae: Ipse subibo umeris,

    id. ib. 2, 708:

    per vices subeunt elephanti,

    Plin. 8, 7, 7, § 23:

    pone subit conjux,

    follows, Verg. A. 2, 725; so Val. Fl. 4, 197; cf.:

    dexterae alae sinistra subiit,

    Liv. 27, 2, 7:

    subeuntis alii aliis in custodiam,

    id. 25, 37, 6; and:

    subiit argentea proles,

    Ov. M. 1, 114:

    subit ipse meumque Explet opus,

    succeeds me, takes my place, id. ib. 3, 648:

    Volscus saxa objacentia pedibus ingerit in subeuntes,

    climbing, Liv. 2, 65, 4:

    vel eodem amne vel Euphrate subire eos posse,

    i. e. sail up stream, Curt. 9, 10, 3; cf.:

    adverso amne Babylona subituros,

    id. 10, 1, 16.—
    b.
    Of things:

    stamen a stando: subtemen, quod subit stamini,

    Varr. L. L. 5, § 113 Müll.:

    cum luna sub orbem solis subisset,

    Liv. 37, 4, 4:

    tertio die mixtum flumini subibat mare,

    Curt. 9, 9, 7:

    venae nonnumquam incipiente febre subeunt,

    the pulse sinks, Cels. 3, 6 med.:

    subeunt herbae,

    come up, spring up, Verg. G. 1, 180; so,

    barba,

    i. e. sprouts, grows, Mart. 7, 83, 2:

    subisse aquam in caelum,

    Plin. 31, 3, 21, § 32.—
    2.
    In partic., to come on secretly, to advance or approach stealthily, to steal upon, steal into ( poet.), Prop. 1, 9, 26; Ov. Am. 1, 2, 6; id. A. A. 1, 742.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to come in, succeed, take place; to enter stealthily, come secretly or by degrees: in quarum locum subierunt inquilinae impietas, perfidia, impudentia, Varr. ap. Non. 403, 27:

    fugere pudor verumque fidesque: In quorum subiere locum fraudesque dolique,

    Ov. M. 1, 130:

    pulchra subit facies,

    id. ib. 14, 827:

    subit ecce priori Causa recens,

    id. ib. 3, 259:

    an subit (amor) et tacitā callidus arte nocet?

    id. Am. 1, 2, 6: subeunt morbi [p. 1775] tristisque senectus, Verg. G. 3, 67:

    namque graves morbi subeunt segnisque senectus,

    Nemes. Cyn. 117; cf.:

    duo pariter subierunt incommoda,

    arise, come up, Quint. 5, 10, 100:

    ne subeant animo taedia justa tuo,

    Ov. P. 4, 15, 30:

    regio, quā vero ipsa subit ad Medos,

    approaches, Plin. 6, 26, 29, § 115. —
    2.
    In partic., to come into the mind, to occur, suggest itself:

    omnes sententiae verbaque omnia sub acumen stili subeant et succedant necesse est,

    Cic. de Or. 1, 34, 151:

    cum in loca aliqua post tempus reversi sumus, quae in his fecerimus, reminiscimur personaeque subeunt,

    Quint. 11, 2, 17:

    cum subeant audita aut cognita nobis,

    Ov. M. 15, 307:

    subit umbra,

    id. ib. 12, 591:

    subeunt illi fratresque parensque,

    id. ib. 11. 542:

    subiit cari genitoris imago... subiit deserta Creusa Et direpta domus et parvi casus Iuli,

    Verg. A. 2, 560 sq.; Tac. A. 1, 13:

    subeant animo Latmia saxa tuo,

    Ov. H. 18, 62:

    ne subeant animo taedia,

    id. P. 4, 15, 30:

    quantum subire animo sustinueris, tantum tecum auferas,

    to grasp with the mind, Val. Max. 3, 3, ext. 7.—
    (β).
    Subit, with subj. - or rel.-clause ( poet. and in postAug. prose), Ov. M. 2, 755:

    quo magis ac magis admirari subit,

    Plin. 12, prooem. § 2;

    35, 7, 31, § 49: misereri sortis humanae subit,

    id. 25, 3, 7, § 23:

    quid sim, quid fuerimque subit,

    Ov. Tr. 3, 8, 38.
    II.
    Act.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen., to come or go under, to enter; to submit to; to approach, etc.:

    exercitatissimi in armis, qui inter annos XIV. tectum non subissent,

    had not come under a roof, Caes. B. G. 1, 36:

    tecta,

    Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 6, 669:

    jam subeunt Triviae lucos atque aurea tecta,

    Verg. A. 6, 13:

    limina victor Alcides subiit,

    id. ib. 8, 363:

    domos,

    Ov. M. 1, 121:

    penates,

    id. ib. 5, 650:

    macra cavum repetes artum, quem macra subisti,

    Hor. Ep. 1, 7, 33:

    cum novies subiere paludem,

    had plunged under, Ov. M. 15, 358; id. F. 1, 314:

    et juncti currum dominae subiere leones,

    Verg. A. 3, 313:

    leones jugum subeant,

    Plin. 10, 45, 62, § 128:

    asellus gravius dorso subiit onus,

    i. e. submits to, receives, Hor. S. 1, 9, 21:

    subire iniquissimum locum,

    Caes. B. G. 2, 27: iniquum locum, Auct. B. Alex. 76, 2; id. B. Hisp. 24, 3:

    collem,

    to go up, mount, climb, scale, Hirt. B. G. 8, 15:

    consules utrimque aciem subeuntium jam muros adgrediuntur,

    Liv. 7, 12, 3:

    muros,

    id. 27, 18:

    impositum saxis Anxur,

    Hor. S. 1, 5, 25:

    si subeuntur prospera castra,

    Juv. 16, 2 et saep.:

    perfurit, Fadumque Herbesumque subit,

    comes up to, attacks, assails, Verg. A. 9, 344; cf.:

    interim fallendus est judex et variis artibus subeundus,

    Quint. 4, 5, 5:

    precibus commota Tonantem Juno subit,

    approaches, Stat. Th. 9, 510:

    subit ille minantem,

    id. ib. 8, 84:

    Aeneae mucronem,

    Verg. A. 10, 798:

    qui procul hostium conspectu subibant aquam,

    Curt. 4, 13, 10:

    Hispo subit juvenes, i. e. paedicat,

    Juv. 2, 50.—
    b.
    Of things:

    umbra subit terras,

    Ov. M. 11, 61:

    quos (lucos) aquae subeunt et aurae,

    enter, Hor. C. 3, 4, 8:

    montes Trasimenus,

    Liv. 22, 4, 2:

    litora pelagus, Mel. praef. 2: mare quod Ciliciam subit,

    Curt. 7, 3, 19:

    radices (petrae) Indus amnis subit,

    id. 8, 11, 7:

    clarus subit Alba Latinum,

    succeeds, Ov. M. 14, 612 (al. clarus subit ecce Latinum Epytus); cf. id. ib. 1, 114:

    furcas subiere columnae,

    come into the place of, succeed, id. ib. 8, 700:

    aqua subit altitudinem exortus sui,

    rises to, reaches, Plin. 31, 6, 31, § 57:

    lunamque deficere cum aut terram subiret aut sole premeretur,

    Curt. 4, 10, 5.—
    2.
    In partic., to approach secretly, to steal upon or into (cf. supra, I. A. 2.):

    multi Nomine divorum thalamos subiere pudicos,

    Ov. M. 3, 282:

    subit furtim lumina fessa sopor,

    id. H. 19, 56.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen. (very rare):

    sera deinde poenitentia subiit regem,

    came upon, overtook, Curt. 3, 2, 19.—
    2.
    In partic.
    a.
    To come into, enter, occur to one's mind (cf. supra, I. B. 2.):

    deinde cogitatio animum subiit, indignum esse, etc.,

    Liv. 36, 20:

    ut beneficiorum memoria subiret animos patrum,

    id. 37, 49, 3:

    spes animum subibat deflagrare iras vestras posse,

    id. 40, 8, 9:

    otiosum animum aliae cogitationes,

    Quint. 11, 2, 33:

    majora intellectu animos non subibunt,

    id. 1, 2, 28:

    mentem subit, quo praemia facto, etc.,

    Ov. M. 12, 472; 7, 170:

    subit ergo regem verecundia,

    Curt. 5, 2, 15:

    me recordantem miseratio,

    Plin. Ep. 3, 7, 10: feminas voluptas, id. Pan. 22, 3:

    horum cogitatio subibat exercitum,

    Curt. 7, 1, 4.—
    b.
    To follow in speech, interrupt, answer (post - class. and rare):

    dicturum plura parentem Voce subis,

    Claud. IV. Cons. Hon. 352:

    subit ille loquentem talibus,

    id. Cons. Mall. Theod. 173; id. Rapt. Pros. 3, 133.—
    c.
    (The figure taken from stooping under a load, under blows, etc.) To subject one's self to, take upon one's self an evil; to undergo, submit to, sustain, endure, suffer it (class.;

    a favorite expression of Cic.): omnes terrores periculaque omnia succurram atque subibo,

    Cic. Rosc. Am. 11, 31:

    omnia tela intenta in patriam subire atque excipere,

    id. Prov. Cons. 9, 23; cf.:

    quis est non ultro appetendus, subeundus, excipiendus dolor?

    id. Tusc. 2, 5, 14:

    subire vim atque injuriam,

    id. Prov. Cons. 17, 41:

    inimicitiae sunt: subeantur,

    id. Verr. 2, 5, 71, § 182:

    maximas rei publicae tempestates,

    id. Mur. 2, 4:

    invidiam, pericula, tempestates,

    id. Fam. 15, 4, 12:

    nefarias libidinum contumelias turpitudinesque,

    id. Pis. 35, 86:

    potentiam, victoriam,

    id. Fam. 6, 1, 6:

    contumeliarum verbera,

    id. Rep. 1, 5, 9:

    majora Verbera,

    Hor. S. 1, 3, 120:

    non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem,

    Cic. Rep. 1, 4, 7:

    fortunam,

    id. Fam. 14, 5, 1:

    judicium multitudinis imperitae,

    id. Fl. 1, 2:

    odium eorum,

    id. Att. 11, 17, 2:

    usum omnium,

    id. de Or. 1, 34, 157:

    aliquid invidiae aut criminis,

    id. N. D. 3, 1, 3:

    quemque casum,

    id. Att. 8, 1, 3:

    quamvis carnificinam,

    id. Tusc. 5, 27, 78:

    dupli poenam,

    id. Off. 3, 16, 65:

    legis vim,

    id. Caecin. 34, 100:

    summae crudelitatis famam,

    id. Cat. 4, 6, 12; cf.:

    minus sermonis,

    id. Att. 11, 6, 2:

    poenam exsilii,

    Val. Max. 6, 5, 3:

    simultates,

    Plin. Ep. 2, 18, 5:

    offensas,

    id. ib. 13, 9, 26:

    periculum,

    Vulg. 2 Macc. 11, 7:

    jam tum peregrinos ritus novā subeunte fortunā,

    Curt. 4, 6, 29. —With inf., to attempt, try, undertake:

    adversa tela pellere,

    Stat. S. 5, 2, 105:

    clavum torquere,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 46.— Hence, sŭbĭtus, a, um, P. a., that has come on suddenly or unexpectedly, i. e. sudden, unexpected (freq. and class.; cf.:

    repens, improvisus): res subita,

    Plaut. Curc. 2, 3, 23:

    in rebus tam subitis,

    Cic. Fam. 10, 16, 2:

    maris subita tempestas,

    id. Tusc. 3, 22, 52:

    subita et improvisa formido,

    id. Prov. Cons. 18, 43:

    laetitia, etc.,

    Auct. Her. 1, 8, 13:

    subita pugna, non praeparata,

    Quint. 7, 1, 35:

    ut sunt Gallorum subita et repentina consilia,

    Caes. B. G. 3, 8:

    novae rei ac subitae admiratio,

    Liv. 2, 2:

    bellum,

    Caes. B. G. 3, 7:

    incursiones hostium,

    Hirt. B. G. 8, 11:

    ministeria belli,

    Liv. 4, 27:

    imbres,

    Lucr. 5, 216:

    vis,

    id. 1, 286; 4, 1210:

    res,

    id. 6, 1282:

    mors,

    Quint. 7, 2, 14:

    casus,

    id. 10, 3, 3; Suet. Aug. 73:

    tristia,

    Val. Max. 1, 6, 12:

    silentium,

    Quint. 12, 5, 3: miles, hastily collected (opp. vetus expertusque;

    syn. subitarius),

    Tac. H. 4, 76; cf.:

    aqua mulsa subita ac recens (opp. inveterata),

    Plin. 22, 24, 51, § 110: imagines non subitae, not newly sprung up, i. e. old, ancient, Plin. Ep. 8, 10, 3:

    homo,

    rash, Cic. Pis. Fragm. 5: clivi, sudden, i. e. steep, Stat. Th. 6, 258.—Esp., = subito (post-Aug.):

    non percussor ille subitus erumpet?

    Quint. 6, 2, 31; so,

    manūs dux Trapezuntem subitus irrupit,

    Tac. H. 3, 47:

    subitum inopinatumque venisse,

    Plin. Ep. 1, 13, 3:

    evadere,

    Flor. 4, 2, 59.—
    2.
    As subst.: sŭbĭtum, i. n., a sudden or unexpected thing, a sudden occurrence, etc.:

    Lesbonicum foras evocate: ita subitum'st, propere eum conventum volo,

    Plaut. Trin. 5, 2, 51; cf.:

    subitum est ei remigrare,

    Cic. Fam. 13, 2:

    si tibi subiti nihil est,

    Plaut. Pers. 4, 4, 36:

    in subito,

    Plin. 7, 44, 45, § 143.—In plur.:

    ut subitis ex tempore occurrant,

    Quint. 10, 7, 30; cf.:

    etiam fortes viros subitis terreri,

    Tac. A. 15, 59:

    quamvis non deficeretur ad subita extemporali facultate,

    Suet. Aug. 84:

    si repentina ac subita dominantur,

    Sen. Ep. 16, 6: sive meditata sive subita proferret, whether he spoke after deliberation or off-hand, Plin. Ep. 1, 16, 2.—With gen.:

    ad subita rerum,

    Liv. 9, 43:

    ad subita belli,

    id. 6, 32; 25, 15, 20; Flor. 1, 1, 11.—
    b.
    Adverb., suddenly, unexpectedly:

    per subitum erumpit clamor,

    Sil. 10, 505; so,

    per subitum,

    id. 7, 594; 8, 628; 12, 654; 14, 330; 15, 145;

    15, 404: in subitum,

    id. 7, 527: ad subitum, Cassiod. Var. praef. med. —Hence, adv.: sŭbĭtō, suddenly, unexpectedly (freq. and class.; cf.: repente, extemplo, ilico): ut subito, ut propere, ut valide tonuit! Plaut. Am. 5, 1, 10; cf. id. Curc. 2, 3, 4:

    nova res subito mihi haec objecta est,

    id. Ps. 2, 2, 7:

    ita abripuit repente sese subito,

    id. Mil. 2, 2, 21:

    subito tanta te impendent mala,

    Ter. Phorm. 1, 4, 2:

    cum tot bella subito atque improviso nascantur,

    Cic. Font. 19, 42:

    ex oculis subito fugit,

    Verg. G. 4, 499:

    cum subito ecce,

    Cic. Caecin. 10, 30:

    ut subito nostras Hymen cantatus ad aures Venit,

    Ov. H. 12, 137; Curt. 9, 9, 19:

    subito deficere,

    Quint. 7, 2, 14:

    quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

    Cic. Rep. 1, 15, 23:

    tantus subito timor omnem exercitum occupavit,

    Caes. B. G. 1, 39:

    subito opprimi,

    Liv. 41, 3:

    si vespertinus subito te oppresserit hospes,

    Hor. S. 2, 4, 17 et. saep.:

    subito dicere,

    without preparation, extempore, Cic. de Or. 1, 33, 150:

    quod vox et gestus subito sumi non potest,

    id. ib. 1, 59, 252:

    neque potest quisquam nostrum subito fingi,

    id. Sull. 25, 69:

    aliquid subito ex tempore conjectura explicare,

    id. Div. 1, 33, 72; so,

    dicere,

    Quint. 10, 3, 30; 11, 3, 12:

    inventa (opp. domo allata),

    id. 4, 5, 4:

    cum subito evaserunt,

    Col. 9, 9, 3:

    tam subito copias contrahere non potuit,

    so quickly, Nep. Dat. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > subeo

  • 40 temerarius

    tĕmĕrārĭus, a, um, adj. [temere].
    I.
    That happens by chance, accidental, casual (so very rare; cf.

    fortuitus): sed quid hoc, quod picus ulmum tundit? hau temerarium'st,

    Plaut. As. 2, 1, 14:

    non temerarium est, ubi dives blande appellat pauperem,

    id. Aul. 2, 2, 7: quaestus temerarius incertusque, Fest. s. v. navalis scriba, p. 169 Müll.;

    tributum temerarium,

    id. p. 364, b, ib.; cf. Becker, Antiq. 3, 2, p. 129 sq. —
    II.
    Rash, heedless, thoughtless, imprudent, inconsiderate, indiscreet, unadvised, audacious (freq. and class.;

    syn.: audax, audens): temulenta mulier et temeraria,

    Ter. And. 1, 4, 2:

    homines temerarii atque imperiti,

    Caes. B. G. 6, 20:

    hominem esse barbarum, iracundum, temerarium,

    id. ib. 1, 31:

    caeca ac temeraria dominatrix animi cupiditas,

    Cic. Inv 1, 2, 2:

    non sum tam temerarius nec audax,

    Mart. 4, 43, 2:

    parce meo, juvenis, temerarius esse periclo,

    Ov. M. 10, 545.—

    Of things: ea sunt et turbulenta et temeraria et periculosa,

    Cic. Caecin. 12, 34; id. N. D. 1, 1, 1; Liv. 25, 37, 17:

    duabus animi temerariis partibus conpressis,

    Cic. Div. 1, 29, 61: consilium, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 2;

    vox, Liv 23, 22, 9: virtus,

    Ov. M. 8, 407:

    error,

    id. ib. 12, 59:

    querela,

    id. Tr. 5, 13, 17:

    bella,

    id. M. 11, 13:

    tela,

    i. e. sent thoughtlessly, id. ib. 2, 616:

    temerarium est, ante crassitudinem pollicarem viti imperare,

    Plin. 17, 22, 35, § 177:

    temerarium est, secundis non esse contentum,

    Plin. Ep. 4, 9, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > temerarius

См. также в других словарях:

  • rash — rash …   Dictionnaire des rimes

  • Rash — Rash, a. [Compar. {Rasher} ( [ e]r); superl. {Rashest}.] [Probably of Scand. origin; cf. Dan. & Sw. rask quick, brisk, rash, Icel. r[ o]skr vigorous, brave, akin to D. & G. rasch quick, of uncertain origin.] 1. Sudden in action; quick; hasty.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rash — [ raʃ ] n. m. • 1800; mot angl., p. ê. du moy. fr. ra(s)che « teigne » ♦ Méd. Éruption cutanée transitoire, lors de maladies fébriles (ordinairement non éruptives). ⇒ érythème. Des rashs ou des rashes. ● rash, rashs ou rashes nom masculin ( …   Encyclopédie Universelle

  • Rash — Rash, n. [OF. rasche an eruption, scurf, F. rache; fr. (assumed) LL. rasicare to scratch, fr. L. radere, rasum, to scrape, scratch, shave. See {Rase}, and cf. {Rascal}.] (Med.) A fine eruption or efflorescence on the body, with little or no… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rash — rash1 [rash] adj. [ME rasch, prob. < OE * ræsc, akin to ON röskr, Ger rasch] 1. too hasty or incautious in acting or speaking; reckless 2. characterized by too great haste or recklessness [a rash act] 3. Obs. bringing quick results rashly adv …   English World dictionary

  • rash — dermat. Erupción en la piel propia de muchas reacciones alérgicas y enfermedades eruptivas como las que se producen en el sarampión y la escarlatina. Medical Dictionary. 2011. rash …   Diccionario médico

  • RASH — Saltar a navegación, búsqueda La palabra rash puede referirse a: Una alteración de la piel. El acrónimo de la organización anarquista y comunista Red Anarchist Skin Heads. Obtenido de RASH Categoría: Wikipedia:Desambiguación …   Wikipedia Español

  • Rash —   [ræʃ, englisch] der, s/ s, Vor|exanthem, flüchtige Hautrötung an den Innenseiten beider Oberschenkel vor Ausbruch einer Infektionskrankheit (z. B. bei Windpocken, bei Masern oder bei Scharlach). * * * Rash [ræʃ], der; [es], s [engl. rash <… …   Universal-Lexikon

  • rash — Ⅰ. rash [1] ► ADJECTIVE ▪ acting or done impetuously, without careful consideration. DERIVATIVES rashly adverb rashness noun. ORIGIN Germanic. Ⅱ. rash [2] …   English terms dictionary

  • rash|er — «RASH uhr», noun. a thin slice of bacon or ham for frying or broiling. ╂[origin uncertain; perhaps < obsolete rash to cut, slash] …   Useful english dictionary

  • Rash — Rash, n. [Cf. F. ras short nap cloth, It. & Sp. raso satin (cf. {Rase}); or cf. It. rascia serge, G. rasch, probably fr. Arras in France (cf. {Arras}).] An inferior kind of silk, or mixture of silk and worsted. [Obs.] Donne. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»