-
1 przewodzić
глаг.• вести• водить• дирижировать• командовать• направить• направлять• отвести• отводить• повести• предводительствовать• привести• приводить• проводить• руководить• увести• управлять• устремить• устремлять* * *1) (dowodzić) верховодить, возглавлять, лидировать, предводительствовать, руководить2) przewodzić (np. prąd) проводить (напр. электричество)przelewać (przelewem bankowym) переводить (банковским переводом)przestawiać переводить (в другой режим)przeliczyć, zamienić переводить (в другую систему счёта)promować (do następnej klasy) переводить (в следующий класс)tłumaczyć, przekładać переводить (выражать другим языком)nabrać, zaczerpnąć (tchu) переводить (дух)przenosić (np. wzrok) переводить (напр. взгляд)przekazywać переводить (передавать)przestawiać, przesuwać переводить (передвигать)przenosić (przemieszczać) переводить (перемещать, переносить)przeprowadzać переводить (помогать перейти)przepisywać (przenosić prawa) переводить (права)* * *przew|odzić\przewodzićodzę, \przewodzićódź, \przewodzićodził, \przewodzićodzony несов. 1. komu-czemu предводительствовать, руководить кем-чем;2. физ. хим. проводить; ● \przewodzić nad kimś верховодить кем-л.+1. dowodzić, kierować
* * *przewodzę, przewódź, przewodził, przewodzony несов.1) komu-czemu предводи́тельствовать, руководи́ть кем-чем2) физ., хим. проводи́ть•Syn: -
2 przewodzić
przewodzić bandzie eine Bande anführen;przewodzić ciepło FIZ Wärme leiten -
3 przewodzić
przewodzić [pʃɛvɔʥ̑iʨ̑]I. vt1) bio leiten, übertragen2) fiz leiten\przewodzić komuś/czemuś jdn/etw anführen [ lub leiten] -
4 przewodzić
1. -odzę, -odzisz; imp - ódź; vt(+dat: dowodzić, kierować) to lead2.* * *ipf.- ódź1. (= kierować) lead, conduct (komuś/czemuś sb/sth).2. el., fiz., fizj. conduct.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przewodzić
-
5 przewodzić
1. conduire2. diriger3. guider4. mener -
6 przewodzić
1 iompar 2 luaidhe 3 tosach -
7 przewodzić
shpie -
8 przewodzić
skatintivadovautivesti -
9 przewodzić
1. головувати;2. проводити (хім., фіз.) -
10 przewodzić
1 agalì2 gawî3 mamuno4 mauna5 pumatnubay6 pumatnugot7 tinggâ -
11 przewodzić prze·wodzić
-
12 przewodzić nad kimś
верхово́дить ке́м-л. -
13 переводить
-
14 przewodniczyć
глаг.• возглавлять• председательствовать* * *несов. 1. председательствовать;\przewodniczyć obradom председательствовать на заседании;
2. komu-czemu уст. руководить кем-чем+2. przewodzić, kierować
* * *несов.1) председа́тельствоватьprzewodniczyć obradom — председа́тельствовать на заседа́нии
2) komu-czemu уст. руководи́ть кем-чемSyn:przewodzić, kierować 2) -
15 przywodzić
глаг.• приводить* * *przyw|odzić\przywodzićodzę, \przywodzićódź, \przywodzićodzony несов. 1. приводить; ср. przywieść;2. уст. предводительствовать, верховодить+1. doprowadzać 2. dowodzić, przewodzić, komenderować
* * *przywodzę, przywódź, przywodzony несов.1) приводи́ть; ср. przywieść2) уст. предводи́тельствовать, верхово́дитьSyn: -
16 przew|odzić
impf Ⅰ vt 1. Fiz. to conduct [ciepło, prąd]- dobrze/słabo przewodzić ciepło to be a good/poor heat conductor2. Fizj. [nerwy] to transmit [bodźce, impulsy] 3. Bot. [komórki] to conduct [wodę, sole mineralne] Ⅱ vi to lead- przewodzić grupie/wyprawie to lead a group/an expeditionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przew|odzić
-
17 dowodzić
I 1. (-odzę, -odzisz); imp -ódź; dowieść; vt dowodzić czegoś — ( udowadniać) to prove sth; ( ukazywać) to show; ( być dowodem) to prove2. viII (-odzę, -odzisz); imp - ódź; vidowieść, że... — to prove that...
dowodzić ((+instr)) — to command, to be in command (of)* * *ipf.- ódź1. (= przekonywać) argue (że... that...).2. (= dawać dowody czegoś) prove; to niczego nie dowodzi this doesn't prove anything; to zostało naukowo dowiedzione it's been scientifically proven.3. tylko ipf. (= przewodzić komuś) command ( czymś sth) be in command ( czymś of sth); dowodzić pułkiem command a regiment, be in command of a regiment; kompania dowodzona przez doświadczonego oficera a company commanded by an experienced officer.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dowodzić
-
18 panować
-uję, -ujesz; vi1) (o królu, dynastii) to rule, to reign (o ciszy, terrorze) perf za-2) to reign; (o zwyczajach, poglądach) to prevailpanować nad kimś/czymś — to be master of sb/sth
panować nad sobą — to be in control of o.s.
panowało przekonanie, że... — it was generally believed that...
* * *ipf.1. ( rządzić) rule, reign.2. (= przewodzić komuś) dominate.3. (= kontrolować coś) control ( coś sth); be in control of sth ( coś of sth); have control ( coś over l. of sth); panować nad sytuacją have the situation in hand; panować nad sobą be in control, exercise self-control l. self-restraint; panować nad namiętnościami control one's emotions.4. (o błędnym poglądzie, wierzeniu) persist, prevail.5. (w jakimś miejscu, na jakimś obszarze) (np. o pogodzie) pervade.6. (= górować nad okolicą) dominate; wieża kościoła panuje nad miasteczkiem the church tower dominates the town.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > panować
-
19 wieść
I - ci; -ci; gen pl; -ci; fksiążk newsII 1. (-odę, -edziesz); imp - edź; pt -ódł, -odła, -edli; vt1) ( życie) to lead; ( spór) to have; (o przywódcy, przewodniku: kierować) perf; po- to lead perf za-2) to lead2. vi(książk) (o drodze itp.) to leadwieść prym — to make the running (przen)
* * *I.wieść1f.news; Adam zniknął bez wieści Adam has disappeared without (a) trace; wieść niesie, że... rumor has it that...; wieści ze świata world news.II.wieść2ipf.1. (= prowadzić) lead; ( spór) have.2. (= przewodzić) lead; nie wódź mnie na pokuszenie lead me not into temptation; wieść prym make the running.3. ( o drodze) lead.4. (= przeciągnąć czymś po jakiejś powierzchni) run; wieść za kimś oczyma follow sb with one's eyes.ipf.(= powodzić się) do; fare; dobrze/źle mu się wiedzie he's doing well/badly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wieść
-
20 wyprzedzać
impf ⇒ wyprzedzić* * *( jechać szybciej) to pass, to overtake; ( być bardziej postępowym) to be ahead of* * *ipf.1. mot. (= jechać szybciej niż) pass; Br. overtake.2. (= przewodzić) be l. keep l. stay l. remain ahead of.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyprzedzać
- 1
- 2
См. также в других словарях:
przewodzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, przewodzićdzę, przewodzićdzi, przewodzićwódź, przewodzićdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kierować jakąś organizacją, zespołem ludzi, czyjąś działalnością; stać na czele,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przewodzić — ndk VIa, przewodzićdzę, przewodzićdzisz, przewodzićwódź, przewodzićdził, przewodzićdzony 1. «kierować czymś, czyjąś działalnością; stać na czele, dowodzić, przewodniczyć; narzucać komuś swoją wolę, wodzić rej w czymś» Przewodzić wyprawie,… … Słownik języka polskiego
wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś … Słownik języka polskiego
ton — 1. Coś jest w dobrym tonie, należy do dobrego tonu «coś jest odpowiednie, zgodne ze sposobem zachowania obowiązującym w jakimś środowisku»: W tej części świata nie ma ustalonej jednej ceny, o każdą trzeba walczyć i targować się, jest to nawet… … Słownik frazeologiczny
wieść — I. Głucha wieść zob. głuchy 1. Hiobowa wieść zob. hiobowy. Wieść głosi, niesie zob. głosić. Wieść gruchnęła zob. gruchnąć. Wieść o kimś, o czymś zaginęła zob. zaginąć. II. Wieść, wodzić prym, rej «górować, celować w czymś, mieć … Słownik frazeologiczny
dowodzić — ndk VIa, dowodzićdzę, dowodzićdzisz, dowodzićwódź, dowodzićdził, dowodzićdzony 1. forma ndk czas. dowieść (p.) 2. «kierować kimś albo czymś; stać na czele» a) «w wojsku: być zwierzchnikiem jednostki wojskowej, kierować akcją wojenną;… … Słownik języka polskiego
dzierżyć — ndk VIb, dzierżyćrżę, dzierżyćrży, dzierż, dzierżyćrżył 1. książk. lub żart. «trzymać» W ręce dzierżył gruby kij. ◊ Dzierżyć prym «przewodzić komuś gdzieś, zajmować pierwsze miejsce, wybijać się na czoło» ◊ Dzierżyć władzę, rządy, ster rządów… … Słownik języka polskiego
kasza — ż II, DCMs. kaszaszy; lm D. kasz «ziarna zbożowe oczyszczone i łuszczone, grubo zmielone lub utłuczone, czasem całe (np. kasza gryczana); krupy, potrawa z tych ziaren» Kasza gryczana, jęczmienna, jaglana, krakowska, kukurydziana, owsiana,… … Słownik języka polskiego
komenderować — ndk IV, komenderowaćruję, komenderowaćrujesz, komenderowaćruj, komenderowaćował 1. «dawać komendę; rozkazywać; być dowódcą, dowodzić» Komenderować oddziałem. Ognia! komenderuje dowódca. 2. pot. «przewodzić komuś, narzucać komuś swoją wolę,… … Słownik języka polskiego
panoszyć się — ndk VIb, panoszyć sięszę się, panoszyć sięszysz się, panoszyć sięnosz się, panoszyć sięszył się «wynosić się nad innych, chcieć panować, przewodzić; rządzić się» Zwycięzcy panoszyli się w mieście. W górach panoszyły się bandy rabusiów. przen.… … Słownik języka polskiego
panować — ndk IV, panowaćnuję, panowaćnujesz, panowaćnuj, panowaćował 1. «być władcą, panem kraju; władać, królować» Dynastia Burbonów panowała w Hiszpanii. ∆ hist. Dom panujący «rządząca dynastia, rodzina panującego władcy» przen. Lew panował wśród… … Słownik języka polskiego