-
21 rozprowadzać
глаг.• разводить• раздавать• размещать• распределить• распределять• распространить• распространять• рассылать* * *rozprowadza|ć\rozprowadzaćny несов. 1. разводить;2. (przewodzie) проводить (ток, тепло etc.); 3. размазывать, смазывать; 4. разг. распределять, распространять; ср. rozprowadzić* * *rozprowadzany несов.1) разводи́ть2) ( przewodzić) проводи́ть (ток, тепло и т. п.)3) разма́зывать, сма́зывать -
22 wodzić
глаг.• вести• водить• дирижировать• запустить• отводить• проводить• руководить* * *1) (przewodzić) командовать, править, руководить2) wodzić (pozostałe znaczenia) водить (другие значения)kierować, prowadzić (np. samochód) водить (напр. нашину)* * *wodz|ić\wodzićę, wódź, \wodzićony несов. водить (чём-л. по чему-л.);● \wodzić za nos kogo а) водить за нос;
б) командовать, править кем* * *wodzę, wódź, wodzony несов.води́ть (чем-л. по чему-л.) -
23 dow|odzić2
impf vt 1. (sprawować zwierzchnictwo) to command, to lead- dowodzić plutonem/pułkiem to command a platoon/regiment, to have command of a. be in command of a platoon/regiment- kto tu dowodzi? who’s in command here?- dowodzić powstaniem to lead an uprising- sztab dowodzenia headquarters2. (przewodzić) to lead [grupą ludzi, gangiem]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dow|odzić2
-
24 pan|ować
impf vi 1. (władać) to rule; (królować) to reign- dynastia panująca the ruling dynasty- Stefan Batory panował w latach 1576-1586 Stefan Batory reigned in the years 1576-15862. (przewodzić, rządzić) to rule, to dominate- klasa panująca the ruling class- religia panująca the dominant religion- w rodzinie panował ojciec father dominated a. controlled family life3. (podporządkowywać sobie) to have control- panować nad uwagą słuchaczy to have a. hold the attention of the audience ⇒ zapanować4. (kontrolować) to be in a. to have control- nie panować nad uczuciami to be unable to control a. to have no control over one’s feelings- nie panować nad nerwami to lose one’s temper- panować nad sytuacją to be in (full) control of the situation- panować nad sobą to be in control of oneself- poeta panuje nad słowem the poet displays complete mastery of his craft- panować nad kierownicą to be in a. to have control of the (steering) wheel- panować nad nartami to be in control of one’s skis ⇒ zapanować5. (trwać) to prevail- od kilku dni panował jesienny chłód cool autumn weather has prevailed for the last few days- dziwne zwyczaje tutaj panują strange customs prevail here- powszechnie panuje opinia, że… the prevailing opinion is that…- w obozie dla uchodźców panowała epidemia tyfusu the refugee camp was in the grip of an epidemic- na stacji benzynowej panuje dziś wyjątkowy ruch the petrol station is exceptionally busy today ⇒ zapanować6. (przeważać) to dominate- w lesie panowały drzewa iglaste the forest was mainly a. predominantly coniferous7. (górować nad okolicą) to dominate- wieża ratusza panuje nad miastem the tower of the Town Hall dominates the city- twierdza panuje nad okolicą the fortress dominates the surrounding areaThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pan|ować
-
25 rokowa|nie
Ⅰ sv ⇒ rokować Ⅱ n 1. zw. pl Polit. negotiations pl- prowadzić/zerwać rokowania pokojowe to conduct/break off peace negotiations- przewodzić rokowaniom o zawieszenie broni to chair ceasefire negotiations- nastąpił impas w rokowaniach negotiations have reached a stalemate- nastąpił przełom w rokowaniach there was a breakthrough in negotiations2. Med. prognosisThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rokowa|nie
-
26 wi|eść2
impf (wiodę, wiedziesz, wiódł, wiodła, wiedli) książk. Ⅰ vt 1. (prowadzić) to lead 2. (przewodzić) to lead- wieść oddział do ataku to lead the detachment in(to) the attack3. (stanowić dojście) [ścieżka, ulica] to lead- ta droga wiedzie do miasta the road leads into town4. (przeciągać) to slide, to move- wiódł smyczkiem po strunach he slid the bow over the strings5. (powodować) to drive, to guide- wiedziony ciekawością zajrzał przez okienko driven by curiosity he looked through the window6. (prowadzić) to lead- wiódł z nią długie rozmowy he had long talks with herⅡ wieść się v imp. wiedzie mu się całkiem nieźle he’s quite well off- jak ci się wiedzie? how are you doing?- nie wiodło jej się w miłości she was unlucky in loveThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wi|eść2
-
27 wieść wi·eść
-
28 wieść
wieść [vjɛɕʨ̑], f1.Nachricht fprzepaść [ lub zniknąć] bez wieści verschollen sein, spurlos verschwinden( prowadzić)wiedziony intuicją von der Intuition geleitetdroga wiedzie przez las der Weg führt durch den Wald\wieść życie das Leben führen\wieść spór einen Streit führen( przewodzić) leiten( przeciągać)wodzić palcem po mapie mit dem Finger über die Landkarte fahrenwodzić za kimś spojrzeniem den Blick über jdn schweifen lassenjak ci się wiedzie? wie geht es dir? -
29 führend
-
30 leiten
lei ten ['laɪtən]vt1) ( verwalten)jdn/etw \leiten kierować kimś/czymś2) (hin\leiten)jdn durch ein Museum \leiten oprowadzać [ perf oprowadzić] kogoś po muzeumStrom [ins Netz] \leiten doprowadzać [ perf doprowadzić] energię elektryczną [do sieci]sich von Gefühlen \leiten lassen kierować się uczuciamiStrom/Wärme \leiten przewodzić prąd/ciepłogut \leiten Metall: być dobrym przewodnikiem
- 1
- 2
См. также в других словарях:
przewodzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, przewodzićdzę, przewodzićdzi, przewodzićwódź, przewodzićdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kierować jakąś organizacją, zespołem ludzi, czyjąś działalnością; stać na czele,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przewodzić — ndk VIa, przewodzićdzę, przewodzićdzisz, przewodzićwódź, przewodzićdził, przewodzićdzony 1. «kierować czymś, czyjąś działalnością; stać na czele, dowodzić, przewodniczyć; narzucać komuś swoją wolę, wodzić rej w czymś» Przewodzić wyprawie,… … Słownik języka polskiego
wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś … Słownik języka polskiego
ton — 1. Coś jest w dobrym tonie, należy do dobrego tonu «coś jest odpowiednie, zgodne ze sposobem zachowania obowiązującym w jakimś środowisku»: W tej części świata nie ma ustalonej jednej ceny, o każdą trzeba walczyć i targować się, jest to nawet… … Słownik frazeologiczny
wieść — I. Głucha wieść zob. głuchy 1. Hiobowa wieść zob. hiobowy. Wieść głosi, niesie zob. głosić. Wieść gruchnęła zob. gruchnąć. Wieść o kimś, o czymś zaginęła zob. zaginąć. II. Wieść, wodzić prym, rej «górować, celować w czymś, mieć … Słownik frazeologiczny
dowodzić — ndk VIa, dowodzićdzę, dowodzićdzisz, dowodzićwódź, dowodzićdził, dowodzićdzony 1. forma ndk czas. dowieść (p.) 2. «kierować kimś albo czymś; stać na czele» a) «w wojsku: być zwierzchnikiem jednostki wojskowej, kierować akcją wojenną;… … Słownik języka polskiego
dzierżyć — ndk VIb, dzierżyćrżę, dzierżyćrży, dzierż, dzierżyćrżył 1. książk. lub żart. «trzymać» W ręce dzierżył gruby kij. ◊ Dzierżyć prym «przewodzić komuś gdzieś, zajmować pierwsze miejsce, wybijać się na czoło» ◊ Dzierżyć władzę, rządy, ster rządów… … Słownik języka polskiego
kasza — ż II, DCMs. kaszaszy; lm D. kasz «ziarna zbożowe oczyszczone i łuszczone, grubo zmielone lub utłuczone, czasem całe (np. kasza gryczana); krupy, potrawa z tych ziaren» Kasza gryczana, jęczmienna, jaglana, krakowska, kukurydziana, owsiana,… … Słownik języka polskiego
komenderować — ndk IV, komenderowaćruję, komenderowaćrujesz, komenderowaćruj, komenderowaćował 1. «dawać komendę; rozkazywać; być dowódcą, dowodzić» Komenderować oddziałem. Ognia! komenderuje dowódca. 2. pot. «przewodzić komuś, narzucać komuś swoją wolę,… … Słownik języka polskiego
panoszyć się — ndk VIb, panoszyć sięszę się, panoszyć sięszysz się, panoszyć sięnosz się, panoszyć sięszył się «wynosić się nad innych, chcieć panować, przewodzić; rządzić się» Zwycięzcy panoszyli się w mieście. W górach panoszyły się bandy rabusiów. przen.… … Słownik języka polskiego
panować — ndk IV, panowaćnuję, panowaćnujesz, panowaćnuj, panowaćował 1. «być władcą, panem kraju; władać, królować» Dynastia Burbonów panowała w Hiszpanii. ∆ hist. Dom panujący «rządząca dynastia, rodzina panującego władcy» przen. Lew panował wśród… … Słownik języka polskiego