Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

poorly

  • 1 sordidē

        sordidē adv. with comp.    [sordidus], meanly, basely: sordidius et abiectius nati, Ta.—Fig., vulgarly, unbecomingly, poorly: dicere: contionari. — Meanly, stingily, penuriously, sordidly: nimis sordide dixisse.
    * * *
    sordidius, sordidissime ADV
    meanly, basely; vulgarly, unbecomingly, poorly; stingily; sordidly, squalidly

    Latin-English dictionary > sordidē

  • 2 (obsolētē)

       (obsolētē) adv.    [obsoletus], in an old style, poorly, shabbily.—Only comp: obsoletius vestitus.

    Latin-English dictionary > (obsolētē)

  • 3 percutiō

        percutiō cussī (percusti, H.), cussus, ere    [per+quatio], to strike through and through, thrust through, pierce, transfix: gladio percussus: Mamilio pectus percussum, L.: coxam Aeneae, Iu.: non percussit locum, i. e. the right place (for a fatal blow).— To strike hard, beat, hit, smite, shoot: cum Cato percussus esset ab eo, had been struck: res de caelo percussae, struck by lightning: ab imbre percussis solibus, O.: manu pectus percussa, V.: lyram, play, O.: (lacernae) male percussae pectine, i. e. poorly woven, Iu.— To slay, kill: aliquem securi, behead: collum percussa securi Victima, O. —Fig., to smite, strike, visit, overwhelm, ruin: percussus calamitate: percussus fortunae volnere.— To strike, shock, impress, affect deeply, move, astound: percussit animum, it impressed me: animos probabilitate: amore percussus, H.: fragor aurem percutit, Iu.— To cheat, deceive, impose upon: hominem strategemate.
    * * *
    percutere, percussi, percussus V
    beat, strike; pierce

    Latin-English dictionary > percutiō

  • 4 tenuiter

        tenuiter adv. with comp. and sup.    [tenuis], thinly: alutae confectae, Cs.— Indifferently, poorly: Da. Quid rei gerit? Ge. sic, tenuiter, T.— Fig., simply, plainly, directly: disserere: illae (argumentationes) tenuius tractantur.— Lightly, triflingly, inadequately: Siculorum erga te voluntatis argumenta conligere: tenuissime aestimare, at the lowest possible valuation.

    Latin-English dictionary > tenuiter

  • 5 caecutio

    caecutire, -, - V INTRANS
    be blind, see poorly/faultily

    Latin-English dictionary > caecutio

  • 6 caecuttio

    caecuttire, -, - V INTRANS
    be blind, see poorly/faultily

    Latin-English dictionary > caecuttio

  • 7 vapide

    Latin-English dictionary > vapide

  • 8 inhabilis

    unmanageable, ill-fit, poorly adapted, unsuiited.

    Latin-English dictionary of medieval > inhabilis

  • 9 Axylos

    Axylŏs terra [axulos], a poorly wooded region in Galatia, Liv. 38, 18, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Axylos

  • 10 casa

    căsa, ae, f. [Sanscr. khad, to cover; cf.: cassis, castrum], any simple or poorly-built house, a cottage, hut, cabin, shed, etc., Varr. R. R. 2, 10, 6; Lucr. 5, 1011; 6, 1254; Cic. Tusc. 5, 34, 97; Vitr. 2, 1; Verg. E. 2, 29; Tib. 2, 1, 24 et saep.; Cic. Fam. 16, 18, 2; a small country-house, Mart. 6, 43; Caes. B. G. 5, 43 Herz.; Veg. Mil. 2, 10.—Of babyhouses, Hor. S. 2, 3, 247.—
    b.
    Casae, in late Lat. meton., a country estate, a farm, Cassiod. Var. 5, 14.—
    B.
    Prov.: ita fugias, ne praeter casam, i. e. do not run so far as to pass the safest hiding-place, in allusion to a game of hide-and-seek, Ter. Phorm. 5, 2, 3. —
    II.
    Esp.:

    casa Romuli,

    the thatched cottage of Romulus on the Capitoline Hill, Vitr. 2. 1; cf. Verg. A. 8, 654; Ov. F. 3, 183 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > casa

  • 11 malignus

    mălignus, a, um, adj. [for maligenus, malus, and gen-, root of gigno; cf. the opp. benignus], of an evil nature or disposition, ill-disposed, wicked, mischievous, malicious, spiteful, envious, malignant, malign ( poet. and post-Aug.; syn.: invidus, malevolus, parcus).
    I.
    In gen.:

    maligni caupones,

    Hor. S. 1, 5, 4:

    magnaque numinibus vota exaudita malignis,

    unkind, Juv. 10, 111.—

    Of inanim. and abstr. things: malignissima capita,

    Sen. Vit. Beat. 18:

    litus,

    Luc. 8, 565:

    portus,

    id. 5, 651:

    leges,

    Ov. M. 10, 329:

    votum,

    Cat. 67, 5:

    verba,

    Manil. 4, 573:

    mente malignā,

    Cat. 68, 37:

    studia,

    Ov. Tr. 4, 1, 101:

    vulgus,

    Hor. C. 2, 16, 40:

    oculi,

    Verg. A. 5, 654.—
    II.
    In partic.
    A.
    Stingy, niggardly:

    malignus, largus,

    Plaut. Bacch. 3, 2, 17.—Of favors, Ter. Hec. 1, 2, 84: vagae ne parce malignus arenae ossibus particulam dare, Hor. C. 1, 28, 23.— Trop.:

    fama,

    Ov. H. 16, 143:

    in laudandis dictionibus,

    Quint. 2, 2, 6.—
    B.
    Transf.
    1.
    Barren, unfruitful:

    terra malignior ceteris,

    Plin. Ep. 2, 17, 15:

    colles,

    Verg. G. 2, 179.—
    2.
    Scanty, insufficient, dim, petty, small, narrow:

    ostium,

    too narrow, Sen. Q. N. 3, 27:

    aditus,

    Verg. A. 11, 525:

    ignis,

    Mart. 10, 96, 7:

    lux,

    Verg. A. 6, 270:

    conspecta est parva maligna Unda procul venā,

    Luc. 9, 500:

    munus,

    Plin. 7, 50, 51, § 167.—Hence, adv.: mălignē.
    1.
    In gen., ill-naturedly, spitefully, enviously, malignantly (not in Cic. or Cæs.):

    maledice ac maligne loqui,

    Liv. 45, 39.— Comp.:

    malignius habitum esse sermonem,

    Curt. 8, 1, 8.—
    2.
    In partic.
    a.
    Stingily, grudgingly:

    ager maligne plebi divisus,

    Liv. 8, 12:

    famem exstinguere,

    sparingly, Sen. Ep. 18, 9: non mihi fuit tam maligne, ut, etc., it has not gone so poorly with me that, etc., Cat. 10, 18:

    dispensare,

    Sen. Ben. 6, 16, 7:

    laudare,

    Hor. Ep. 2, 1, 209.— Comp.:

    dicis, malignius tecum egisse naturam,

    Sen. Ep. 44, 1.—
    b.
    Little, scantily:

    terra eorum, quae seruntur, maligne admodum patiens,

    a very little, Mel. 2, 2:

    apertus,

    Sen. Ben. 6, 34, 3:

    virens,

    Plin. 34, 11, 26, § 112.

    Lewis & Short latin dictionary > malignus

  • 12 modicum

    mŏdĭcus, a, um, adj. [modus], having or keeping a proper measure, moderate (cf. mediocris); esp. in behavior, modest, temperate; also, of size, moderate-sized; middling, ordinary, mean, bad (class.; syn.: moderatus, mediocris).
    I.
    In a good sense:

    modico gradu ire,

    Plaut. Poen. 3, 1, 19:

    potiones,

    Cic. Div. 1, 51, 115:

    convivia,

    id. Sen. 13, 44:

    severitas,

    id. ib. 18, 65:

    industrios, supplices, modicos esse,

    Sall. J. 85, 1:

    domi modicus,

    id. ib. 63, 2:

    modicum quoddam corpus (historiae),

    a book of a tolerable size, Cic. Fam. 5, 12, 4:

    amant (mala) modicas rigationes,

    gentle, moderate, Pall. 3, 25, 14.—
    II.
    In a disparaging sense, middling, ordinary, mean, scanty, small, etc.:

    genus dicendi subtile in probando, modicum in delectando,

    Cic. Or. 21, 69:

    oculi,

    middling-sized, Plin. 11, 37, 53, § 141:

    ea, valde et modica, et illustria sunt,

    few in number, Cic. de Or. 2, 32, 137:

    Graecis hoc modicum est,

    not frequent, id. Fin. 2, 19, 62:

    pecunia,

    little, scanty, id. Par. 6, 2, 47:

    acervus,

    Hor. Ep. 2, 2, 190:

    incrementa,

    small, Just. 7, 1:

    tempus,

    short, Quint. 1, 2, 12:

    rem pateris modicam,

    a trifling affliction, Juv. 13, 143:

    modici amici,

    humble, poor, id. 5, 108.—With gen.:

    Sabinus modicus originis,

    Tac. A. 6, 39:

    virium,

    Vell. 1, 12, 4:

    pecuniae,

    Tac. A. 3, 72:

    voluptatum,

    id. ib. 2, 73. —As subst.: mŏdĭcum, i, n. (sc. spatium), a little way:

    modicum progredi,

    a little, App. M. 6, p. 180, 38: modico contentus. [p. 1155] Juv. 9, 9.—Also, in abl., modico adverbially:

    modico deinde regressa,

    i. e. after a short time, App. M. 1, p. 112, 20:

    modico prius, quam Larissam accederem,

    a short time before, id. ib. p. 105 med.:

    modico secus progredi,

    to go a little farther, id. ib. p. 112, 10.—Hence, adv.: mŏdĭcē, with moderation, moderately; modestly; in a proper manner; also, in an ordinary manner, meanly, poorly (class.).
    1.
    Modice hoc faciam, Cic. Fam. 4, 4, 4:

    dolorem modice ferre,

    quietly, calmly, id. Tusc. 1, 46, 111; id. Phil. 11, 3, 7:

    se recipere,

    quietly, in good order, Liv. 28, 15: verecunde et modice, Enn. ap. Non. 342, 23 (Trag. v. 241 Vahl.):

    modice et modeste vitam vivere,

    Plaut. Pers. 3, 1, 18:

    dicere,

    Cic. Sull. 29, 80:

    modice et scienter uti re aliquā,

    id. de Or. 1, 29, 132.—
    2.
    Slightly, not very, not much:

    minae Clodii modice me tangunt,

    Cic. Att. 2, 19, 1:

    modice vinosus,

    Liv. 41, 4:

    locuples,

    id. 38, 14, 9:

    modice instratus torus,

    slightly, meanly, scantily, Suet. Aug. 73.

    Lewis & Short latin dictionary > modicum

  • 13 modicus

    mŏdĭcus, a, um, adj. [modus], having or keeping a proper measure, moderate (cf. mediocris); esp. in behavior, modest, temperate; also, of size, moderate-sized; middling, ordinary, mean, bad (class.; syn.: moderatus, mediocris).
    I.
    In a good sense:

    modico gradu ire,

    Plaut. Poen. 3, 1, 19:

    potiones,

    Cic. Div. 1, 51, 115:

    convivia,

    id. Sen. 13, 44:

    severitas,

    id. ib. 18, 65:

    industrios, supplices, modicos esse,

    Sall. J. 85, 1:

    domi modicus,

    id. ib. 63, 2:

    modicum quoddam corpus (historiae),

    a book of a tolerable size, Cic. Fam. 5, 12, 4:

    amant (mala) modicas rigationes,

    gentle, moderate, Pall. 3, 25, 14.—
    II.
    In a disparaging sense, middling, ordinary, mean, scanty, small, etc.:

    genus dicendi subtile in probando, modicum in delectando,

    Cic. Or. 21, 69:

    oculi,

    middling-sized, Plin. 11, 37, 53, § 141:

    ea, valde et modica, et illustria sunt,

    few in number, Cic. de Or. 2, 32, 137:

    Graecis hoc modicum est,

    not frequent, id. Fin. 2, 19, 62:

    pecunia,

    little, scanty, id. Par. 6, 2, 47:

    acervus,

    Hor. Ep. 2, 2, 190:

    incrementa,

    small, Just. 7, 1:

    tempus,

    short, Quint. 1, 2, 12:

    rem pateris modicam,

    a trifling affliction, Juv. 13, 143:

    modici amici,

    humble, poor, id. 5, 108.—With gen.:

    Sabinus modicus originis,

    Tac. A. 6, 39:

    virium,

    Vell. 1, 12, 4:

    pecuniae,

    Tac. A. 3, 72:

    voluptatum,

    id. ib. 2, 73. —As subst.: mŏdĭcum, i, n. (sc. spatium), a little way:

    modicum progredi,

    a little, App. M. 6, p. 180, 38: modico contentus. [p. 1155] Juv. 9, 9.—Also, in abl., modico adverbially:

    modico deinde regressa,

    i. e. after a short time, App. M. 1, p. 112, 20:

    modico prius, quam Larissam accederem,

    a short time before, id. ib. p. 105 med.:

    modico secus progredi,

    to go a little farther, id. ib. p. 112, 10.—Hence, adv.: mŏdĭcē, with moderation, moderately; modestly; in a proper manner; also, in an ordinary manner, meanly, poorly (class.).
    1.
    Modice hoc faciam, Cic. Fam. 4, 4, 4:

    dolorem modice ferre,

    quietly, calmly, id. Tusc. 1, 46, 111; id. Phil. 11, 3, 7:

    se recipere,

    quietly, in good order, Liv. 28, 15: verecunde et modice, Enn. ap. Non. 342, 23 (Trag. v. 241 Vahl.):

    modice et modeste vitam vivere,

    Plaut. Pers. 3, 1, 18:

    dicere,

    Cic. Sull. 29, 80:

    modice et scienter uti re aliquā,

    id. de Or. 1, 29, 132.—
    2.
    Slightly, not very, not much:

    minae Clodii modice me tangunt,

    Cic. Att. 2, 19, 1:

    modice vinosus,

    Liv. 41, 4:

    locuples,

    id. 38, 14, 9:

    modice instratus torus,

    slightly, meanly, scantily, Suet. Aug. 73.

    Lewis & Short latin dictionary > modicus

  • 14 obsolesco

    obsŏlesco, lēvi, lētum, 3, v. inch. n. [obs-olesco], to wear out, to grow old, decay, fall into disuse, lose value, become obsolete [p. 1244] (class.;

    syn. exolesco): his (verbis) oportet, si possis, non uti: sic enim obsolescent,

    Varr. L. L. 9, § 16 Müll.:

    haec ne obsolescerent, renovabam, cum licebat, legendo,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    obsolevit jam oratio,

    id. Imp. Pomp. 17, 52:

    vectigal, quod in bello non obsolescat,

    id. Agr. 1, 7, 21:

    laus,

    Tac. A. 4, 26:

    enituit aliquis in bello, sed obsolevit in pace,

    Plin. Pan. 4, 5.—Hence, obsŏlētus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., old, worn out, thrown off:

    erat veste obsoletā,

    Liv. 27, 34:

    vestitus,

    Nep. Ages. 8, 2:

    amiculum,

    Curt. 6, 9, 25:

    vestitu obsoletiore, Cig. Agr. 2, 5, 13: homo obsoletus,

    in a worn-out dress, id. Pis. 36, 89:

    tectum,

    old, ruinous, Hor. C. 2, 10, 6:

    verba,

    obsolete, Cic. de Or. 3, 37, 150:

    obsoleta et vulgaria,

    id. Quint. 18, 56.—
    B.
    Transf., common, ordinary, poor, mean, low:

    crimina,

    Cic. Verr. 2, 5, 44, § 177:

    gaudia,

    Liv. 30, 42.— Comp.:

    obsoletior oratio,

    a too ordinary, too negligent style, Cic. de Or. 3, 9, 33:

    honores,

    of little worth, Nep. Milt. 6, 2:

    color,

    Col. 4, 30:

    o nec paternis obsoleta sordibus,

    Hor. Epod. 17, 46:

    dextra obsoleta sanguine,

    defiled, Sen. Agam. 977.—Hence, adv.: obsŏlētē, in an old or worn-out style, poorly, meanly:

    paulo tamen obsoletius vestitus,

    Cic. Verr. 2, 1, 58, § 152.

    Lewis & Short latin dictionary > obsolesco

  • 15 obsolete

    obsŏlesco, lēvi, lētum, 3, v. inch. n. [obs-olesco], to wear out, to grow old, decay, fall into disuse, lose value, become obsolete [p. 1244] (class.;

    syn. exolesco): his (verbis) oportet, si possis, non uti: sic enim obsolescent,

    Varr. L. L. 9, § 16 Müll.:

    haec ne obsolescerent, renovabam, cum licebat, legendo,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    obsolevit jam oratio,

    id. Imp. Pomp. 17, 52:

    vectigal, quod in bello non obsolescat,

    id. Agr. 1, 7, 21:

    laus,

    Tac. A. 4, 26:

    enituit aliquis in bello, sed obsolevit in pace,

    Plin. Pan. 4, 5.—Hence, obsŏlētus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., old, worn out, thrown off:

    erat veste obsoletā,

    Liv. 27, 34:

    vestitus,

    Nep. Ages. 8, 2:

    amiculum,

    Curt. 6, 9, 25:

    vestitu obsoletiore, Cig. Agr. 2, 5, 13: homo obsoletus,

    in a worn-out dress, id. Pis. 36, 89:

    tectum,

    old, ruinous, Hor. C. 2, 10, 6:

    verba,

    obsolete, Cic. de Or. 3, 37, 150:

    obsoleta et vulgaria,

    id. Quint. 18, 56.—
    B.
    Transf., common, ordinary, poor, mean, low:

    crimina,

    Cic. Verr. 2, 5, 44, § 177:

    gaudia,

    Liv. 30, 42.— Comp.:

    obsoletior oratio,

    a too ordinary, too negligent style, Cic. de Or. 3, 9, 33:

    honores,

    of little worth, Nep. Milt. 6, 2:

    color,

    Col. 4, 30:

    o nec paternis obsoleta sordibus,

    Hor. Epod. 17, 46:

    dextra obsoleta sanguine,

    defiled, Sen. Agam. 977.—Hence, adv.: obsŏlētē, in an old or worn-out style, poorly, meanly:

    paulo tamen obsoletius vestitus,

    Cic. Verr. 2, 1, 58, § 152.

    Lewis & Short latin dictionary > obsolete

  • 16 olla

    olla, ae (old form aula:

    aulas antiqui dicebant, quas nos dicimus ollas, quia nullam litteram geminabant. Itaque aulicocia exta, quae in ollis coquebantur, dicebant, id est elixa,

    Fest. p. 23 Müll.—Examples with aula, for olla, are found in Cato, R. R. 52, 1; 81; 85 sq.; Plaut. Aul. 2, 8, 20; 22; 3, 6, 44; 47; 4, 2, 4; 7; id. Capt. 1, 1, 21; 4, 2, 66 et saep.; Inscr. Orell. 2473; 3001; 4537 sqq.; cf. also Non. 543, 8), f. [root uk-, Sanscr. ukha, pot; aula for aukula], a pot or jar:

    quadrilibrem aulam onustam auro habeo,

    Plaut. Aul. 5, 1, 2; Varr. ap. Non. 543, 12:

    ollam denariorum implere,

    Cic. Fam. 9, 18, 4:

    fictilis,

    Col. 8, 8, 7:

    monendus qui vasa emturus est, ne bibulas aut male coctas emat,

    id. 12, 43, 11: ET OLLAS PRECATI SVNT, Inscr. Fratr. Arv. tab. 41 a; cf.

    Marini Atti, p. 593: grandes fumabant pultibus ollae,

    Juv. 14, 171.—For preserving the ashes of the dead, Inscr. Grut. 865, 10; cf. Inscr. Orell. 4544; Jahn, Specim. Epigr. p. 29 sq.—Prov.: olla male fervet, the pot boils poorly, i. e. the affair looks bad, Petr. 38, 13: ipsa holera olla legit, the pot culls its own herbs, i. e. serves itself, Cat. 94, 2:

    vultus redigentur in ollam,

    made as black as a pot, Vulg. Joel, 2, 6.—
    2.
    Trop.:

    olla cujus rubigo in eā est,

    i. e. the city full of the vile, Vulg. Ezech. 24, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > olla

  • 17 pauper

    pauper, pĕris ( fem. paupera, Plaut. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 12, 519, called obsolete by Varr. L. L. 8, § 77 Müll.— Neutr. pauperum, Cael. Aur. Tard. 1, 1, 33.— Gen. plur. pauperorum, Petr. 46 dub.; Inscr. ex Ann. p. Chr. n. 341: AMATOR PAVPERORVM, ap. Fea, Framm. de' Fasti Cons. p. 90), adj. [root pau- of pauros (cf. paucus, etc.), and per- of pario, pe-per-i, producing little], poor, i. e. not wealthy, of small means, that has only enough for his moderate expenses (cf.: indigus, egenus, inops).— Absol.:

    pauper, cui opera vita erat, ruri fere Se continebat,

    Ter. Phorm. 2, 3, 16:

    qui (judices) saepe propter invidiam adimunt diviti, Aut propter misericordiam addunt pauperi,

    id. ib. 2, 1, 47:

    optavit honeste in patriā pauper vivere,

    id. And. 4, 5, 3:

    servus domini pauperis,

    id. Eun. 3, 2, 33; Cic. Par. 6, 3, 50:

    sisne ex pauperrimo dives factus,

    id. Vatin. 12, 29:

    si abundans opibus pauperem se vocet,

    Quint. 11, 1, 21:

    quod Aeque pauperibus prodest, locupletibus aeque,

    Hor. Ep. 1, 1, 25.—With in and abl.:

    meo sum pauper in aere,

    Hor. Ep. 2, 2, 12.—
    (β).
    With gen.:

    horum Semper ego optarim pauperrimus esse bonorum,

    Hor. S. 1, 1, 79:

    pauper Opimius argenti positi intus et auri,

    id. ib. 2, 3, 142:

    aquae,

    id. C. 3, 30, 11.— Subst.: pauper, ĕris, comm., a poor man:

    pauperum tabernae,

    Hor. C. 1, 4, 13:

    pauperum cenae,

    id. ib. 3, 29, 14:

    pauperum sepulcra,

    id. Epod. 17, 47:

    pauperiorum turbae,

    id. S. 1, 1, 111.—
    2.
    Of things, poor, scanty, inconsiderable, small, meagre (mostly poet. and in post-Aug. prose).— Absol.:

    pauperes res inopesque,

    Plaut. Rud. 1, 5, 24:

    ager,

    Tib. 1, 1, 23 (19):

    mensa,

    id. 1, 1, 37:

    pauperis tuguri culmen,

    Verg. E. 1, 69:

    domus,

    id. A. 12, 519:

    et carmen venā pauperiore fluit,

    Ov. P. 4, 2, 20:

    pauper pudor,

    Phaedr. 2, 1, 14:

    nomina pauperis aevi,

    Luc. 10, 151:

    eloquentia,

    Quint. 10, 5, 5.— With gen.:

    pauper sulci cerealis Abella,

    Sil. 8, 545.—With abl.: exemplis pauperior, App. Flor. fin.
    B.
    Transf., for egenus, needy, indigent: homo Pauper, qui educit in egestate liberos, Caecil. ap. Gell. 2, 23, 21:

    inopes ac pauperes,

    Cic. Par. 6, 3, 52.—
    II.
    Trop., poor, feeble, intellectually (very rare; cf.

    miser, misellus): miser enim et (ut ita dicam) pauper orator est, qui, etc.,

    Quint. 8 prooem. § 28.—
    (β).
    Pauperes spiritu, i. e. humble, Vulg. Matt. 5, 3.—Hence, adv., poorly; in comp.:

    pauperius incedit,

    Tert. Cult. Fem. 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > pauper

  • 18 sorbilo

    sorbĭlō, adv. [id.], sippingly; hence, transf., drop by drop, bit by bit (ante-class.):

    victitare,

    i. e. poorly, sparely, Plaut. Poen. 1, 2, 185: senectutem ducat usque ad senium sorbilo, Caecil. ap. Fest. p. 339 Müll. (Com. Rel. v. 73 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > sorbilo

  • 19 sordidus

    sordĭdus, a, um, adj. [sordeo], dirty, unclean, foul, filthy, squalid, sordid (class.).
    I.
    Lit. (syn.: squalidus, obscenus): vestem squalam et sordidam, Enn. ap. Non. 504, 6 (Trag. v. 370 Vahl.):

    amictus,

    Verg. A. 6, 301; cf.:

    sordidior toga,

    Mart. 1, 104, 5:

    mappa,

    Hor. Ep. 1, 5, 22; Mart. 7, 20, 8:

    lana,

    Ov. A. A. 3, 222:

    fumus,

    Hor. C. 4, 11, 11:

    at pol nitent, haud sordidae videntur ambae,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 6:

    servolicolae,

    id. Poen. 1, 2, 55:

    nati,

    Hor. C. 2, 18, 28; cf.:

    magnos duces Non indecoro pulvere sordidos,

    id. ib. 2, 1, 22:

    puer sordidissimus dentibus,

    Petr. 64, 6 et saep.—Esp.:

    sordido in loco sedere,

    Val. Max. 9, 13, 2.— Transf., of mourners, clad in mourning, Cic. Mur. 40, 86.— Poet.:

    Auctumnus calcatis sordidus uvis,

    Ov. M. 2, 29; id. F. 4, 897;

    Col. poët. 10, 44: terga suis,

    sooty, dingy, Ov. M. 8, 648.—Prov.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, wisdom is often hid under a ragged cloak, Caecil. ap. Cic. Tusc. 3, 23, 56.—
    B.
    Transf., low, base, mean, as to birth, rank, or condition; poor, humble, small, paltry (syn.:

    illiberalis, infimus): causam commisisse homini egenti, sordido, sine honore, sme censu,

    Cic. Fl. 22, 52; id. Att. 8, 4, 2; id. Leg. 3, 16, 35; Hor. C. 1, 28, 14.— Sup.:

    sordidissimus quisque,

    Liv. 1, 47, 11:

    familiae sordidissima pars,

    Petr. 132, 3; cf.:

    loco non humili solum sed etiam sordido ortus,

    Liv. 22, 25, 18:

    a sordidis initiis ad summa crevere,

    Just. 2, 6, 2:

    sordidum et obscurum Macedonum nomen,

    id. 6, 9, 7:

    genus alicujus,

    id. 22, 1, 1:

    panis,

    Plaut. As. 1, 2, 16; Sen. Ep. 18, 5:

    villula,

    Cic. Att. 12, 27, 1; cf.

    tecta,

    Luc. 4, 396:

    sedes,

    id. 5, 9:

    lar villae,

    Mart. 12, 57, 2:

    rura (with humiles casae),

    Verg. E. 2, 28:

    aratra,

    Claud. IV. Cons. Hon. 414;

    hence also, otia, i. e. ruris,

    Mart. 1, 56, 4 —
    II.
    Trop., low, mean, base, abject, vile, despicable, disgraceful (syn. turpis).
    A.
    In gen., Cic. Phil. 1, 8, 20:

    iste omnium turpissimus et sordidissimus,

    id. Att. 9, 9, 3:

    multo homo sordidissimus,

    id. Scaur. 2, § 23:

    homo furiosus ac sordidus,

    id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:

    nec minus laetabor, cum te semper sordidum, quam si paulisper sordidatum viderem,

    id. Pis. 41, 99:

    illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emuntur... Sordidi etiam putandi, qui mercantur a mercatoribus, quod statim vendant, etc.... Opifices omnes in sordidā arte versantur, etc.... mercatura autem, si tenuis est, sordida putanda est, etc.,

    id. Off. 1, 42, 150:

    lucrum,

    Quint. 1, 2, 16 sq.; cf.: sordidissima ratio et inquinatissima, Cic. Off. 2, 6, 21:

    qui (oratores) ne sordidiores quidem (artis) repudiarint (opp. praeclarissimas),

    id. de Or. 3, 32, 128:

    virtus repulsae nescia sordidae,

    Hor. C. 3, 2, 17:

    adulterium,

    Liv. 1, 58:

    nomen,

    Quint. 8, 3, 21:

    verba,

    id. 8, 3, 17; 8, 3, 49; 2, 5, 10:

    multa,

    id. 2, 12, 7:

    omnia, id 10, 1, 9: homines nullā re bonā dignos, cum quibus comparari sordidum, confligere autem miserum et periculosum sit,

    Cic. Rep. 1, 5, 9; id. Off. 2, 14, 50; cf.:

    qui pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment,

    id. Lael. 17, 63.—
    B.
    In partic., mean, niggardly, penurious, sordid (cf. parcus):

    ita sordidus, ut se Non umquam servo melius vestiret,

    Hor. S. 1, 1, 96; 1, 1, 65; 1, 2, 10; 2, 3, 164; Quint. 5, 13, 26; Plin. Ep. 2, 6, 1 (opp. sumptuosus):

    perjurium,

    Phaedr. 4, 19, 23:

    cupido,

    Hor. C. 2, 16, 16; cf. Cic. Off. 1, 42, 150 supra.—Hence, adv.: sordĭdē.
    1.
    Lit., dirtily, foully:

    per plateas tractus est sordidissime,

    through the deepest mire, Lampr. Heliog. 33 med.
    2.
    Transf., meanly, basely:

    quo sordidius et abjectius nati sunt,

    Tac. Or. 8.—
    3.
    Trop.
    a.
    Vulgarly, unbecomingly, poorly:

    loquitur laute et minime sordide,

    Plaut. Mil. 4, 2, 11:

    dicere,

    Cic. de Or. 2, 83, 339:

    contionari,

    id. Att. 15, 2, 2:

    declamare (opp. splendide atque ornate),

    Suet. Rhet. 6; Gell. 15, 4, 3.—
    b.
    Meanly, stingily, penuriously, sordidly:

    nimis illum sordide Simonidi dixisse, se dimidium ejus ei, quod pactus esset, pro illo carmine daturum,

    Cic. de Or. 2, 86, 352:

    facere aliquid (opp. largissime),

    Suet. Dom. 9:

    gerere proconsulatum,

    Plin. Ep. 3, 9, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sordidus

  • 20 tenue

    tĕnŭis, e (in the poets also as dissyl. tēnuis, and hence sometimes written ten-vis, Lucr. 1, 875; 2, 232; 3, 232 al.; cf.

    tenuia and tenuius, trisyl.,

    id. 4, 66; 4, 808; 3, 243, v. Carey, Lat. Prosody, § 47), adj. [root in Sanscr. tanu; ten., Gr. teinô; prop. stretched out, drawn out; v. teneo; hence], thin, fine, close, etc. (syn.: gracilis, exilis).
    I.
    Lit.
    1.
    Of texture, fine, thin:

    subtemen,

    Plaut. Merc. 3, 1, 20:

    vestes,

    Tib. 2, 3, 53:

    vestes,

    Ov. A. A. 3, 707:

    amictus,

    id. M. 4, 104:

    togae,

    Hor. Ep. 1, 14, 32:

    toga filo tenuissima,

    Ov. A. A. 3, 445:

    tunicae,

    id. F. 2, 319:

    natura oculos membranis tenuissimis vestivit et saepsit,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    pellis,

    Ov. A. A. 3, 77:

    arietes tenuioris velleris,

    Col. 7, 2, 5.—
    2.
    Of substance, thin, rare, fine:

    tenue caelum (opp. crassum),

    Cic. Fat. 4, 7; so,

    tenue purumque caelum,

    id. Div. 1, 57, 130: aër, rare (with purus), id. N. D. 2, 16, 42; cf.:

    aethereus locus tenuissimus est,

    id. ib. 2, 15, 42:

    capilli,

    Ov. Am. 1, 14, 5:

    comae,

    Tib. 1, 9, 68:

    rima,

    Ov. M. 4, 65:

    vinum,

    thin, watery, Plin. 14, 9, 11, § 80; 15, 28, 33, § 110; 23, 1, 22, § 39:

    aqua,

    clear, Ov. F. 2, 250; cf.

    sanguis (opp. crassus),

    Plin. 11, 38, 90, § 221:

    agmen (militum),

    Liv. 25, 23, 16:

    acies,

    Tac. A. 1, 64; cf.

    pluviae,

    Verg. G. 1, 92.—
    3.
    Of form, slim, thin, lank, slender, fine:

    penna,

    Hor. C. 2, 20, 1:

    cauda (piscis),

    Ov. M. 4, 726:

    acus,

    id. Am. 3, 7, 30:

    tabellae,

    Mart. 14, 3, 1:

    nitedula,

    thin, lank, meagre, Hor. Ep. 1, 7, 29; cf.:

    canes macie tenues,

    Nemes. Cyn. 137:

    Gellius,

    Cat. 89, 1:

    Thais,

    Mart. 11, 101, 1:

    umbra (defuncti),

    Tib. 3, 2, 9; cf.:

    animae (defunctorum),

    Ov. M. 14, 411; id. F. 2, 565. —
    4.
    Of sounds, weak, thin: vox, Pompon. ap. Macr. S. 6, 4, 12 (Com. Rel. v. 59 Rib.); Quint. 11, 3, 32. —
    B.
    Transf., in gen., little, slight, trifling, poor, mean, etc.:

    oppidum tenue sane,

    Cic. Verr. 2, 2, 22, § 53; cf.:

    magnae quondam urbis tenue vestigium,

    Plin. 3, 4, 5, § 32:

    murus,

    Cic. Rep. 4, 4, 4:

    amnis,

    Plin. 3, 5, 9, § 53:

    aqua,

    shallow, Liv. 1, 4, 6; Ov. F. 2, 250; Quint. 12, 2, 11:

    rivulus,

    Cic. Rep. 2, 19, 34:

    sulcus,

    Verg. G. 1, 68:

    foramen,

    Plin. 16, 36, 66, § 165:

    intervallum,

    id. 31, 2, 2, § 4:

    insignis tenui fronte Lycoris,

    Hor. C. 1, 33, 5:

    tenuem victum antefert copioso,

    Cic. Tusc. 3, 20, 49; so,

    victus,

    id. Fin. 2, 28, 90; id. Lael. 23, 86; Hor. S. 2, 2, 53:

    mensa,

    id. C. 2, 16, 14:

    cibus,

    Phaedr. 4, 13, 7:

    tenuissimum patrimonium,

    Auct. Her. 4, 38, 50:

    opes,

    Cic. Quint. 1, 2:

    res (familiaris),

    Hor. Ep. 1, 20, 20; cf.

    census,

    id. ib. 1, 7, 56:

    honores,

    Nep. Milt. 6, 2:

    praeda,

    Caes. B. G. 6, 35:

    tenuissimum lumen,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    pumex,

    i. e. light, Prop. 3 (4), 1, 8. — Transf., of poor persons:

    tenuis (opp. locuples),

    Cic. Off. 2, 20, 70:

    servus sit an liber, pecuniosus an tenuis,

    id. Inv. 1, 25, 35:

    fortunae constitui tenuiorum videbantur,

    id. Sest. 48, 103; cf.:

    locupletissimi cujusque census extenuarant, tenuissimi auxerant,

    id. Verr. 2, 2, 55, § 138:

    tenuis et obaeratus,

    Suet. Caes. 46:

    Regulus,

    Plin. Ep. 2, 20, 13.—With gen.:

    tenuis opum,

    Sil. 6, 19.—
    II.
    Trop.
    A.
    Fine, nice, delicate, subtle, exact (syn.:

    elegans, subtilis): tenuis et acuta distinctio,

    Cic. Ac. 2, 14, 43; cf.:

    tenues autem differentias (praecepta) habent,

    Sen. Ep. 94, 35:

    (oratores) tenues, acuti,

    Cic. Or. 5, 20; so,

    orator,

    id. ib. 24, 81; Quint. 12, 10, 21:

    aures,

    Lucr. 4, 913:

    cura,

    Ov. P. 4, 6, 37:

    Athenae,

    elegant, Mart. 6, 64, 17:

    rationes latiore specie, non ad tenue limatae,

    Cic. Ac. 2, 20, 66:

    textum dicendi,

    Quint. 10, 1, 64.— Subst.: tĕnŭe, is, n., that which is subtle (opp. comprehensibile), Lact. 7, 4, 12.—
    B.
    Transf. (acc. to I. B.), weak, trifling, insignificant, mean, low:

    cum tenuissimā valetudine esset,

    weak, feeble, delicate, Caes. B. G. 5, 40:

    tenuis atque infirmus animus,

    id. B. C. 1, 32:

    ingenium (opp. forte),

    Quint. 10, 2, 19:

    tenuis et angusta ingeni vena,

    id. 6, 2, 3: tenuis exsanguisque sermo, Cic. de Or. 1, 13, 57; Quint. 8, 3, 18:

    in ininimis tenuissimisque rebus labi,

    Cic. de Or. 1, 37, 169:

    tenuissimarum rerum jura,

    id. Caecin. 12, 34:

    artificium perquam tenue et leve,

    id. de Or. 1, 28, 129:

    grammatica, ars tenuis ac jejuna,

    Quint. 1, 4, 5:

    inanis et tenuis spes,

    Cic. Rosc. Com. 14, 43; cf.:

    spes tenuior,

    id. Att. 3, 19, 2:

    suspitio,

    id. Caecin. 15, 43:

    causa tenuis et inops,

    id. Fam. 9, 12, 2:

    curae,

    Verg. G. 1, 177:

    gloria,

    id. ib. 4, 6:

    damnum,

    Tac. A. 12, 39:

    negotia paulo ad dicendum tenuiora,

    Quint. 12, 9, 8:

    nec sua plus debet tenui Verona Catullo,

    i. e. to the author of trifling, amorous lays, Mart. 10, 103, 5; v. tenuo, II. —
    2.
    Esp., of rank, standing, etc., low, inferior, common:

    tenuiores,

    men of lower rank, the lower orders, Cic. Leg. 3, 10, 24; cf.:

    tenuis L. Virginius unusque de multis,

    id. Fin. 2, 20, 66:

    tenuissimus quisque,

    id. Verr. 2, 1, 47, § 123:

    homines,

    id. Mur. 34, 70; cf.:

    commoti animi tenuiorum,

    id. ib. 23, 47:

    si obscuri erunt aut tenues,

    id. Part. Or. 34, 117:

    qui tenuioris ordinis essent,

    id. Leg. 3, 13, 30:

    adulescentes tenui loco orti,

    Liv. 2, 3, 2. — Hence, adv.: tĕnŭĭter.
    1.
    Lit.
    a.
    Thinly:

    alutae tenuiter confectae,

    Caes. B. G. 3, 13.—
    b.
    Indifferently, poorly: Da. Quid rei gerit? Ge. Sic, tenuiter. Da. Non multum habet, Quod det, etc., Ter. Phorm. 1, 2, 95.—
    2.
    Trop.
    a.
    Finely, acutely, exactly, subtilely:

    tenuiter disserere,

    Cic. Or. 14, 46:

    tenuiter multa, multa sublimiter tenere,

    Plin. Ep. 4, 27, 1:

    scribere (with argute),

    id. ib. 6, 21, 4:

    tenuiter et argute multa disserit,

    Gell. 6, 2, 6.— Comp.:

    illae (argumentationes) tenuius et acutius et subtilius tractantur,

    Cic. Inv. 2, 16, 51.—
    b.
    Lightly, slightly, superficially:

    mihi nimium tenuiter Siculorum erga te voluntatis argumenta colligere videor,

    Cic. Verr. 2, 2, 65, § 157; Auct. Her. 3, 8, 15; 4, 36, 48.— Sup.:

    tenuissime aestimare,

    Cic. Verr. 2, 4, 16, § 35.

    Lewis & Short latin dictionary > tenue

См. также в других словарях:

  • Poorly — Poor ly, adv. 1. In a poor manner or condition; without plenty, or sufficiency, or suitable provision for comfort; as, to live poorly. [1913 Webster] 2. With little or no success; indifferently; with little profit or advantage; as, to do poorly… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • poorly — is both an adverb (They all performed poorly) and an adjective (= unwell, Her husband had been poorly for months). As in this example, the adjective is normally used after a verb (such as be), rather than in attributive position (before a noun) …   Modern English usage

  • Poorly — Poor ly, a. Somewhat ill; indisposed; not in health. Having been poorly in health. T. Scott. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • poorly — [adj] not well ailing, below par, failing, ill, indisposed, low, mean, out of sorts*, rotten*, sick, sickly, under the weather*, unwell; concept 314 Ant. healthy, well poorly [adv] unsatisfactorily badly, crudely, defectively, inadequately,… …   New thesaurus

  • poorly — [poor′lē] adv. 1. in a poor manner, as scantily, badly, or defectively 2. with a low opinion; disparagingly [thought poorly of it] adj. Informal in poor health …   English World dictionary

  • poorly — (adv.) c.1300, from POOR (Cf. poor) + LY (Cf. ly) (2). Meaning in ill health is from 1750 …   Etymology dictionary

  • poorly — ► ADVERB ▪ in a poor manner. ► ADJECTIVE chiefly Brit. ▪ unwell …   English terms dictionary

  • poorly — poor|ly1 [ˈpo:li US ˈpurli] adv badly ▪ Jana s doing poorly in school. ▪ poorly educated workers ▪ The article was poorly written. poorly 2 poorly2 adj BrE informal ill ▪ Matt s wife s been very poorly …   Dictionary of contemporary English

  • poorly — 1 adverb badly: poorly paid | Jana s doing poorly in school. | a poorly written article 2 adjective (not before noun) informal especially BrE ill: Matt s wife s been feeling poorly …   Longman dictionary of contemporary English

  • poorly — I UK [ˈpɔː(r)lɪ] / UK [ˈpʊə(r)lɪ] / US [ˈpʊrlɪ] adverb * badly a poorly paid job The hospital is poorly equipped. • be poorly off II UK [ˈpɔː(r)lɪ] / UK [ˈpʊə(r)lɪ] / US [ˈpʊrlɪ] adjective British informal ill …   English dictionary

  • poorly — / pɔ:li/ adverb badly ● The offices are poorly laid out. ● The plan was poorly presented. ♦ poorly paid staff staff with low wages …   Dictionary of banking and finance

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»