poczucie

См. также в других словарях:

• poczucie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. poczuć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} uświadamianie sobie czegoś, co istnieje jako fakt obiektywny lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• poczucie — n I 1. rzecz. od poczuć. 2. «zdawanie sobie sprawy z pewnych faktów, zjawisk zachodzących w otaczającym świecie, stanów wewnętrznych; świadomość, czucie, wrażenie» Poczucie bezpieczeństwa. Poczucie obowiązku, odpowiedzialności. Poczucie niższości …   Słownik języka polskiego

• sumienie — 1. Brać, wziąć kogoś, coś na swoje sumienie «brać, wziąć, przyjmować, przyjąć za kogoś, za coś odpowiedzialność moralną»: Ale tak kapitan, jak i pierwszy mechanik, którzy dostatecznie przejrzeli przestępczą grę swego armatora, nie chcieli wziąć… …   Słownik frazeologiczny

• sumienie — n I; lm D. sumienieeń «właściwość psychiczna, zdolność pozwalająca odpowiednio oceniać własne postępowanie jako zgodne lub niezgodne z przyjętymi normami etycznymi; świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, postępowanie» Czułe,… …   Słownik języka polskiego

• duma — ż IV, CMs. dumamie 1. blm «poczucie osobistej godności, wartości własnej, własnego środowiska; ambicja; także nieraz zbyt wygórowane pojęcie o sobie, nieprzystępność, wyniosłość, pycha» Szlachetna, niepohamowana, obrażona duma. Duma rozpiera,… …   Słownik języka polskiego

• godność — ż V, DCMs. godnośćści 1. blm «poczucie, świadomość własnej wartości, szacunek dla samego siebie; honor, duma» Godność człowieka, pisarza, żołnierza itp. Mieć poczucie godności. Odejść, odmówić z godnością. 2. lm MD. godnośćści «zaszczytne… …   Słownik języka polskiego

• kompleks — m IV, D. u, Ms. komplekssie; lm M. y 1. «zespół przedmiotów lub zjawisk uzupełniających się wzajemnie, tworzących pewną całość» Kompleks architektoniczny, przemysłowy. Kompleks leśny, skalny. Kompleks budynków, gmachów. Kompleks witamin. 2.… …   Słownik języka polskiego

• niższość — ż V, DCMs. niższośćści, blm «mniejsze znaczenie kogoś lub czegoś, czyjaś mniejsza wartość pod jakimś względem» Niższość umysłowa. Poczucie niższości. Dać komuś odczuć jego niższość. Uznać swoją niższość wobec kogoś, w jakiejś dziedzinie. ∆… …   Słownik języka polskiego

• razić — ndk VIa, rażę, razićzisz, raź, razićził, rażony 1. «obrażać poczucie estetyczne, poczucie przyzwoitości, uczciwości; sprawiać przykre wrażenie, niemile uderzać, zrażać» Raził otoczenie swoim zachowaniem. Nikogo nie raził jej strój. Mieszkanie… …   Słownik języka polskiego

• wynarodowić — dk VIa, wynarodowićwię, wynarodowićwisz, wynarodowićdów, wynarodowićwił, wynarodowićwiony wynaradawiać ndk I, wynarodowićam, wynarodowićasz, wynarodowićają, wynarodowićaj, wynarodowićał, wynarodowićany «zniszczyć poczucie przynależności do… …   Słownik języka polskiego

• zatracić — dk VIa, zatracićcę, zatracićcisz, zatracićtrać, zatracićcił, zatracićcony zatracać ndk I, zatracićam, zatracićasz, zatracićają, zatracićaj, zatracićał, zatracićany «stracić (pewne cechy); przestać się czymś odznaczać» Zatracić poczucie… …   Słownik języka polskiego