-
1 opiparē
opiparē adv. [opiparus], richly, sumptuously: edere: apparatum convivium.* * *splendidly, richly, sumptuously -
2 opipare
ŏpĭpărē, adv., v. opiparus fin. -
3 opiparus
ŏpĭpărus, a, um (post-class. collat. form ŏpĭpăris, e), adj. [ops-paro], richly furnished, rich, splendid, sumptuous (anteand post-class.): opiparum magnarum copiarum apparatum, Paul. ex Fest. p. 188 Müll.:Athenae,
Plaut. Pers. 4, 4, 1:opimitates,
id. Capt. 4, 1, 2:obsonia,
id. Mil. 2, 1, 29:munera,
App. M. 5, p. 165, 37.—In the form opiparis, App. M. 1, p. 113, 13.— Adv.: ŏpĭpărē, richly, splendidly, sumptuously (class.):instructa domus opime atque opipare,
Plaut. Bacch. 3, 1, 6:apparatum convivium,
Cic. Off. 3, 14, 58; cf. id. Att. 13, 52, 1; App. M. 5, p. 162, 14. -
4 adparo
ap-păro ( adp-, Ritschl, Fleck., Bait.; app-, Lachm., Kayser, Weissenb., Halm), āvi, ātum, 1, v. a., to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).I.Lit.:II.alicui prandium adparare,
Plaut. Men. 1, 2, 61:cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium,
id. Ad. 5, 9, 8:ornare et apparare convivium,
Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26:nuptias,
Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20:bellum apparare,
Cic. Imp. Pomp. 12, 35:ludos magnificentissimos,
id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.):iter ad caedem faciendam,
id. Mil. 10, 28:aggerem,
Caes. B. G. 7, 17:bellum armaque vi summā,
Liv. 4, 1; 6, 21.—With ad:ad hostes bellum apparatur,
Liv. 7, 7.— With in:in Sestium adparabantur crimina,
Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.—Trop.:A.nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo,
Plaut. Poen. 5, 2, 139:ut tibi auxilium adparetur,
id. Ep 3, 2, 18.—Constr. with inf. as object:delinire adparas,
Plaut. As. 2, 4, 28:meam exscindere gentem apparat,
Stat. Th. 4, 670:traicere ex Siciliā,
Suet. Aug. 47.— Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2):dum adparatur,
Ter. Eun. 3, 5, 35:cum in apparando esset occupatus,
Nep. Hann. 7, 1.—With ut:ut eriperes, adparabas,
Plaut. Aul. 5, 18.—Se apparare with inf. in Plaut.:qui sese parere adparent legibus,
Plaut. As. 3, 3, 11.—Hence, appărā-tus ( adp-), a, um, P. a., pr. prepared; hence,Of persons, prepared, ready:B.adparatus sum, ut videtis,
Plaut. Merc. 5, 2, 10:adparatus et meditatus ad causam accedo,
Cic. Leg. 1, 4, 12.—Of things, well supplied, furnished with every thing:domus omnibus instructior rebus et apparatior,
Cic. Inv. 1, 34.—Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.):ludi apparatissimi et magnificentissimi,
Cic. Sest. 54:apparatis accipere epulis,
Liv. 23, 4 Drak.:apparatissimae epulae,
Sen. Ep. 83:apparatissimum funus,
Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.— Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so,verba apparata,
id. ib. (cf. apparatio).— Adv.: appărātē ( adp-), sumptuously:et edit et bibit opipare sane et adparate,
Cic. Att. 13, 52:ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt),
Liv. 31, 4.— Comp.: Potes apparatius cenare apud multos;nusquam hilarius,
Plin. Ep. 1, 15. -
5 apparo
ap-păro ( adp-, Ritschl, Fleck., Bait.; app-, Lachm., Kayser, Weissenb., Halm), āvi, ātum, 1, v. a., to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).I.Lit.:II.alicui prandium adparare,
Plaut. Men. 1, 2, 61:cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium,
id. Ad. 5, 9, 8:ornare et apparare convivium,
Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26:nuptias,
Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20:bellum apparare,
Cic. Imp. Pomp. 12, 35:ludos magnificentissimos,
id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.):iter ad caedem faciendam,
id. Mil. 10, 28:aggerem,
Caes. B. G. 7, 17:bellum armaque vi summā,
Liv. 4, 1; 6, 21.—With ad:ad hostes bellum apparatur,
Liv. 7, 7.— With in:in Sestium adparabantur crimina,
Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.—Trop.:A.nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo,
Plaut. Poen. 5, 2, 139:ut tibi auxilium adparetur,
id. Ep 3, 2, 18.—Constr. with inf. as object:delinire adparas,
Plaut. As. 2, 4, 28:meam exscindere gentem apparat,
Stat. Th. 4, 670:traicere ex Siciliā,
Suet. Aug. 47.— Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2):dum adparatur,
Ter. Eun. 3, 5, 35:cum in apparando esset occupatus,
Nep. Hann. 7, 1.—With ut:ut eriperes, adparabas,
Plaut. Aul. 5, 18.—Se apparare with inf. in Plaut.:qui sese parere adparent legibus,
Plaut. As. 3, 3, 11.—Hence, appărā-tus ( adp-), a, um, P. a., pr. prepared; hence,Of persons, prepared, ready:B.adparatus sum, ut videtis,
Plaut. Merc. 5, 2, 10:adparatus et meditatus ad causam accedo,
Cic. Leg. 1, 4, 12.—Of things, well supplied, furnished with every thing:domus omnibus instructior rebus et apparatior,
Cic. Inv. 1, 34.—Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.):ludi apparatissimi et magnificentissimi,
Cic. Sest. 54:apparatis accipere epulis,
Liv. 23, 4 Drak.:apparatissimae epulae,
Sen. Ep. 83:apparatissimum funus,
Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.— Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so,verba apparata,
id. ib. (cf. apparatio).— Adv.: appărātē ( adp-), sumptuously:et edit et bibit opipare sane et adparate,
Cic. Att. 13, 52:ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt),
Liv. 31, 4.— Comp.: Potes apparatius cenare apud multos;nusquam hilarius,
Plin. Ep. 1, 15. -
6 fabricor
fā̆brĭcor, ātus, 1 (archaic inf. fabricarier, Poëta ap. Cic. N. D. 2, 63, 159), v. dep. a., and ( poet. and in post-Aug. prose) făbrĭ-co, āvi, ātum, 1, v. a. [fabrica], to make out of wood, stone, metal, etc., to frame, forge, construct, build.I.Lit.(α).Form fabricor: heu Mulciber, arma ignavo es invictā fabricatus manu, Att. ap. Macr. S. 6, 5 (Rib. Trag. Rel. p. 208):(β).ii, qui signa fabricantur,
Cic. Off. 1, 41, 147:Capitolii fastigium,
id. de Or. 3, 46, 180:gladium, id. Rab. Post, 3, 7: Jovi fulmen,
id. Div. 2, 19, 43:naves,
Tac. A. 14, 29:pontes et scalas fabricati,
id. ib. 4, 51:(mundum) globosum est fabricatus,
Cic. Univ. 6 Orell. N. cr. et saep.—Form fabrico:II. (α).hunc (cratera) fabricaverat Alcon,
Ov. M. 13, 683; cf.:pugnabant armis, quae post fabricaverat usus,
Hor. S. 1, 3, 102:ratem,
Phaedr. 4, 6, 9:fabricavit deceris Liburnicas,
Suet. Calig. 37:vasa fabricabis,
Vulg. Exod. 27, 3; id. Num. 32, 16 al.—In pass.:fabricata fago pocula,
carved, made, Ov. M. 8, 670; cf.:simulacra ex auro vel argento fabricata,
cast, molten, Suet. Ner. 32:in amphitheatro ligneo intra anni spatium fabricato,
built, id. ib. 12:tela reponuntur manibus fabricata Cyclopum,
forged, Ov. M. 1, 259; cf. Quint. 2, 16, 6; 3, 2, 2; Vell. 2, 79, 2:in nostros fabricata est machina muros,
Verg. A. 2, 46: di qui hominis manu fabricati sunt, Vulg. Deut. 4, 28 et saep.—Form fabricor:(β).hoc affirmare potes, Luculle, esse aliquam vim cum prudentia et consilio scilicet, quae finxerit, vel, ut tuo verbo utar, quae fabricata sit hominem?
Cic. Ac. 2, 27, 87; cf.:quanto quasi artificio natura fabricata esset primum animal omne, deinde hominem maxime,
id. ib. 2, 10, 30:opus est fabricanda ad fulmina nubi,
Lucr. 6, 365 Lachm. N. cr.; imitated:fabricantes fulmina nubes,
Manil. 1, 853:ut ea ipsa dii immortales ad usum hominum fabricati paene videantur,
Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. de Or. 3, 45, 178:prandium opipare,
App. M. 7, p. 192, 31: quod nihil esset clarius enargeia, ut Graeci:(perspicuitatem aut evidentiam nos, si placet, nominemus fabricemurque, si opus erit, verba), etc.,
Cic. Ac. 2, 6, 17:fabricare quidvis, quidvis comminiscere,
Plaut. As. 1, 1, 89; cf.:compara, fabricare, finge quod lubet,
id. Bacch. 4, 4, 42. — Absol.:age modo, fabricamini,
Plaut. Cas. 2, 8, 52.—Form fabrico:philosophia animum format et fabricat,
Sen. Ep. 16, 3:qui fabricaverat illum (Platonem),
Manil. 1, 772:ne fabricate moras,
Sil. 16, 671.—In pass.:dum illa verba fabricentur et memoriae insidant,
Quint. 10, 7, 2. -
7 moenero
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
8 munero
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
9 muneror
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
10 mungo
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
11 opima
ŏpīmus, a, um, adj. [ob, and obsolete pimo, to swell, make fat; akin to Gr. piôn, pimelê; cf. pinguis], fat, rich, plump, corpulent; of a country, etc., rich, fertile, fruitful.I.Lit.:II.regio opima et fertilis,
Cic. Imp. Pomp. 6, 14:campus,
Liv. 31, 41:arva,
Verg. A. 2, 782:Larissa,
Hor. C. 1, 7, 11:vitis,
Plin. 14, 3, 4, § 36.—Of living beings:boves,
Cic. Tusc. 5, 34, 100:victima,
Plin. 10, 21, 24, § 49:habitus corporis,
Cic. Brut. 16, 64:stabulis qualis leo saevit opimis,
of fat cattle, Val. Fl. 6, 613.— Comp.:membra opimiora,
Gell. 5, 14, 25.— Sup.:boves septem opimissimos,
Tert. ad Nat. 2, 8.—Trop.A.Enriched, rich:B.opimus praedā,
Cic. Verr. 2, 1, 50, § 132:accusatio,
enriching, gainful, id. Fl. 33, 81:alterius macrescit rebus opimis,
i. e. prosperity, Hor. Ep. 1, 2, 57:cadavera,
from which their spoilers enrich themselves, Val. Fl. 3, 143:opus opimum casibus,
rich in events, Tac. H. 1, 2.—In gen., rich, abundant, copious, sumptuous, noble, splendid: dote altili atque opimā, Plaut. Fragm. ap. Non. 72, 18:C.divitiae,
id. Capt. 2, 2, 31:opima praeclaraque praeda,
Cic. Rosc. Am. 3, 8:dapes,
Verg. A. 3, 224:quaestus,
Plin. 10, 51, 72, § 142:palma negata macrum, donata reducit opimum,
Hor. Ep. 2, 1, 181:animam exhalare opimam,
victorious, Juv. 10, 281. —So esp.:opima spolia,
the arms taken on the field of battle by the victorious from the vanquished general, the spoils of honor, Liv. 1, 10; 4, 20; cf.:aspice, ut insignis spoliis Marcellus opimis Ingreditur,
Verg. A. 6, 856.—Also, in gen., the arms taken from an enemy's general in single combat, Liv. 23, 46; Verg. A. 10, 449; cf. Fest. p. 186 Müll.:opimum belli decus,
honorable, high, noble, Curt. 7, 4, 40:triumphus,
Hor. C. 4, 4, 51:gloria,
Val. Max. 4, 4, 10 fin. —As subst.: ŏpīma, ōrum, n., honorable spoils, Plin. Pan. 17.—In rhet., gross, overloaded:opimum quoddam et tamquam adipale dictionis genus,
Cic. Or. 8, 25:Pindarus nimis opimā pinguique facundiā esse existimabatur,
Gell. 17, 10, 8.— Hence, adv.: ŏpīmē, richly, sumptuously, splendidly (ante-class.):instructa domus opime atque opipare,
Plaut. Bacch. 3, 1, 6; Varr. L. L. 5, § 92 Müll. -
12 opimus
ŏpīmus, a, um, adj. [ob, and obsolete pimo, to swell, make fat; akin to Gr. piôn, pimelê; cf. pinguis], fat, rich, plump, corpulent; of a country, etc., rich, fertile, fruitful.I.Lit.:II.regio opima et fertilis,
Cic. Imp. Pomp. 6, 14:campus,
Liv. 31, 41:arva,
Verg. A. 2, 782:Larissa,
Hor. C. 1, 7, 11:vitis,
Plin. 14, 3, 4, § 36.—Of living beings:boves,
Cic. Tusc. 5, 34, 100:victima,
Plin. 10, 21, 24, § 49:habitus corporis,
Cic. Brut. 16, 64:stabulis qualis leo saevit opimis,
of fat cattle, Val. Fl. 6, 613.— Comp.:membra opimiora,
Gell. 5, 14, 25.— Sup.:boves septem opimissimos,
Tert. ad Nat. 2, 8.—Trop.A.Enriched, rich:B.opimus praedā,
Cic. Verr. 2, 1, 50, § 132:accusatio,
enriching, gainful, id. Fl. 33, 81:alterius macrescit rebus opimis,
i. e. prosperity, Hor. Ep. 1, 2, 57:cadavera,
from which their spoilers enrich themselves, Val. Fl. 3, 143:opus opimum casibus,
rich in events, Tac. H. 1, 2.—In gen., rich, abundant, copious, sumptuous, noble, splendid: dote altili atque opimā, Plaut. Fragm. ap. Non. 72, 18:C.divitiae,
id. Capt. 2, 2, 31:opima praeclaraque praeda,
Cic. Rosc. Am. 3, 8:dapes,
Verg. A. 3, 224:quaestus,
Plin. 10, 51, 72, § 142:palma negata macrum, donata reducit opimum,
Hor. Ep. 2, 1, 181:animam exhalare opimam,
victorious, Juv. 10, 281. —So esp.:opima spolia,
the arms taken on the field of battle by the victorious from the vanquished general, the spoils of honor, Liv. 1, 10; 4, 20; cf.:aspice, ut insignis spoliis Marcellus opimis Ingreditur,
Verg. A. 6, 856.—Also, in gen., the arms taken from an enemy's general in single combat, Liv. 23, 46; Verg. A. 10, 449; cf. Fest. p. 186 Müll.:opimum belli decus,
honorable, high, noble, Curt. 7, 4, 40:triumphus,
Hor. C. 4, 4, 51:gloria,
Val. Max. 4, 4, 10 fin. —As subst.: ŏpīma, ōrum, n., honorable spoils, Plin. Pan. 17.—In rhet., gross, overloaded:opimum quoddam et tamquam adipale dictionis genus,
Cic. Or. 8, 25:Pindarus nimis opimā pinguique facundiā esse existimabatur,
Gell. 17, 10, 8.— Hence, adv.: ŏpīmē, richly, sumptuously, splendidly (ante-class.):instructa domus opime atque opipare,
Plaut. Bacch. 3, 1, 6; Varr. L. L. 5, § 92 Müll.
См. также в других словарях:
Walter Savage Landor — (30 January 1775 – 17 September 1864) was an English writer and poet. His best known works were the prose Imaginary Conversations, and the poem Rose Aylmer, but the critical acclaim he received from contemporary poets and reviewers was not… … Wikipedia
ACETUM — praecipui olim in condimentis usus, inde ἧδος per excellentiam Graecis dictum: nec Silphii minor commendatio. Unde ὄξος et σίλφιον iungit Aristophanes in Avibus. Α᾿λλ᾿ ὑπιχνῶσιν, τυρον`, ἔλαιον, Σίλφιον, ὀξος καὶ τρίψαντες Κατάχυςμ᾿ ἕτερον. Et… … Hofmann J. Lexicon universale
banquet — Banquet, Coena, Concoenatio, Conuiuium, Symposium. Banquets, quand on convie l un l autre, Circumpotatio. Petit banquet et repeüe franche, ou l argent que bailloient les riches Romains à ceux qui au matin à leur lever leur venoient faire la cour … Thresor de la langue françoyse
largement — Largement, Affatim, Ampliter, Benigne, Large, Liberaliter, Munifice, Opipare. Promettre largement, Prolixe promittere. Donner largement, Elargiri. Qui donne largement, Largitor. Largement et liberalement promettre, Benignissime promittere. C est… … Thresor de la langue françoyse
magnifiquement — Magnifiquement, Amplifice, Eleganter, Magnifice, Speciose, Opipare. Magnifiquement et hautement, Sublate. Traitté magnifiquement, Acceptus ampliter. Parler trop magnifiquement, Ampullari. B. ex Horat … Thresor de la langue françoyse
present — I. Qui est Present, Praesens, Instans. Estre present, Adesse, Coram adesse, Praesto esse. Estre present chez aucun, Adesse apud aliquem. Il est present, Adest praesens. Estre present, Se trouver tousjours prest, et ne desplacer point, Se… … Thresor de la langue françoyse
richement — Richement, Opipare, Opulenter, Pretiose. Richement mentir, Ampliter mentiri … Thresor de la langue françoyse
table — Table, f. penac. Vient par syncope du Latin Tabula, comme de Seculum, Crustulum, Seclum, Crustlum, et signifie en general un ais de bois long et quarré. Selon laquelle signification on dit Entablature, où plusieurs tels ais sont rengez pair à… … Thresor de la langue françoyse
tenir — à fable, Pro fabula ac nugis habere. Herberay au prologue de Josephe, Dont plusieurs Romans parlent et escrivent si loing de la verité, que toute personne de bon esprit le doit tenir plus à fable qu autrement. Tenir, Tenere. Tenir à perdu, c est… … Thresor de la langue françoyse