Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

mūnĕror

  • 1 mūneror

        mūneror ātus, ārī, dep.    [munus], to give, bestow, present, honor, reward: aliud alii: ea, quibus te rex munerari constituerat: Quā (uvā) te, H.
    * * *
    munerari, muneratus sum V DEP
    give, present

    Latin-English dictionary > mūneror

  • 2 muneror

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > muneror

  • 3 dē-mūneror

        dē-mūneror —, ārī, dep.,    to fee, bribe: ancillas, T.

    Latin-English dictionary > dē-mūneror

  • 4 re-mūneror

        re-mūneror ātus, ārī, dep.,    to repay, reward, recompense, remunerate: gratiam in remunerando cumulare: remunerandi voluntas: te simillimo munere: magno se praemio, Cs.: quibus autem officiis Anni beneficia remunerabor?: meritum, L.

    Latin-English dictionary > re-mūneror

  • 5 moenero

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > moenero

  • 6 munero

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > munero

  • 7 mungo

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > mungo

  • 8 demuneror

    dē-mūneror, āri, 1, v. dep., to fee, reward:

    demunerarier ancillas,

    Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub. Umpf. and Fleck. munerarier).

    Lewis & Short latin dictionary > demuneror

  • 9 munerabundus

    mūnĕrābundus, a, um, adj. [muneror], that gives or brings presents (postclass.), App. M. 11, p. 265, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > munerabundus

  • 10 remuneror

    rĕ-mūnĕror, ātus, 1, v. dep. a., to repay, reward, recompense, remunerate (class.; syn. retribuo).
    (α).
    Aliquem, Varr. R. R. 2, 1, 2; Cic. Att. 8, 1, 7; id. Fam. 3, 9, 3:

    aliquem munere,

    id. ib. 9, 8, 1; id. Brut. 4, 15:

    aliquem magno praemio,

    Caes. B. G. 1, 44 fin.:

    aliquem officio,

    Q. Cic. Petit. Cons. 9, 38 Orell. N. cr.:

    te his suppliciis remunerabor,

    punish, Cat. 14, 20. —
    (β).
    Aliquid:

    quibus autem officiis T. Annii beneficii remunerabor?

    Cic. Red. in Sen. 12, 30:

    quasi remunerans meritum,

    Liv. 2, 12:

    sophisma,

    to refute, Gell. 18, 13, 7.—Of an inanim. subject: quod (solum) impensam coloni laboremque magno fetu remuneratur, Col. 2, 2, 5.—
    (γ).
    Absol.:

    nullam esse gratiam tantam, quam non vel capere animus meus in accipiendo vel in remunerando cumulare atque illustrare posset,

    Cic. Fam. 2, 6, 2:

    ut mihi ad remunerandum nihil suppetat praeter voluntatem,

    id. ib. 15, 13, 2; so,

    remunerandi voluntas,

    id. Inv. 2, 53, 161.
    1.
    Act. collat. form rĕmūnĕro, āre, to repay, reward, etc. (post-class.):

    ille puellae artificium pari motu remunerabat,

    Petr. 140, 8:

    si laborem dominus remunerare voluerit,

    Dig. 17, 1, 7; Quint. Decl. 2, 6; Tert. Apol. 25.—
    2.
    Pass.:

    philosophi statuis et salariis remunerantur,

    Tert. Apol. 46:

    remuneratus est a me mutuo,

    Front. Ep. ad M. Caes. 2, 1; App. M. 7, p. 194, 13:

    neque enim obligandus sed remunerandus est in amoris officio qui prior coepit,

    Plin. Ep. 7, 31, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > remuneror

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»