-
1 abblitzen
abblitzen fam. vi (sn) odejść pf z niczym, dostać pf kosza;jemanden abblitzen lassen odprawi(a)ć k-o z kwitkiem, da(wa)ć k-u kosza -
2 abfertigen
-
3 abhalten
-
4 abweisen
abweisen ( irr) Bittsteller odprawi(a)ć; Antrag usw odrzucać <- cić>; Klage a oddalać <- lić>;abgewiesen werden spotkać się z odmową; →LINK="abwehren" abwehren -
5 fortschicken
fortschicken Person odprawi(a)ć -
6 lesen