Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nives+o

  • 21 molior

    mōlĭor, īri, ītus sum [moles] - tr. et intr. - [st2]1 [-] mettre en mouvement, remuer avec peine, remuer avec effort. [st2]2 [-] se remuer, se mettre en mouvement, s'occuper de, travailler à, s'efforcer de, tâcher de. [st2]3 [-] entreprendre, préparer, ourdir, machiner, tramer, songer à. [st2]4 [-] faire avec effort, bâtir, construire. [st2]5 [-] provoquer, occasionner, causer, susciter.    - inf. présent - molirier = moliri, Lucr. 5.    - moliri ancoras, Liv.: lever l'ancre (avec peine).    - moliri montes de sede suâ, Liv.: déplacer des montagnes.    - moliri ferrum, Ov.: lancer le fer.    - moliri corpora ex somno, Liv.: chercher à arracher leur corps au sommeil.    - agam per me ipse et moliar, Cic. Fam. 6: j'agirai par moi-même et de toutes mes forces.    - moliri in insulam, Tac.: se diriger vers une île.    - moliri nulla opera, Cic.: ne rien faire.    - moliri locum, Virg.: fortifier une position.    - moliri iter, Virg.: se mettre en route, aller.    - Atarrhias clausum aditum domus moliebatur, Curt. 6: Atarrhias travaillait à forcer la porte qui se trouvait fermée.    - in demoliendo signo permulti homines moliebantur, Cic. Verr. 2, 4: un grand nombre d'hommes s'efforçaient de desceller la statue.    - quis igitur optimatium discordiam molitur? Cic. Har.: qui donc travaille à semer la discorde entre les grands?    - dum moliuntur... annus est, Ter. Heaut. 2: elles mettent un siècle à se déplacer.    - videmus cotidie perniciem rei publicae molientem, Cic.: nous le voyons tous les jours en train de méditer la ruine de la république.    - res novas moliri, Suet.: tenter de provoquer une révolution.    - moliri + inf.: s'efforcer de, entreprendre de.    - vos redire (Antonium) molientem reppulistis, Cic. Phil. 14: vous avez repoussé Antoine, qui s'efforçait de revenir.    - moliri ut: s'efforcer de.    - id molitur ut omnia perturbet, Cic.: il travaille à tout brouiller.    - gelidas moliri nives, Cic. Tusc. 1: chasser les neiges glaciales (en parl. de l'aquilon).    - moliri moram, Virg.: retarder.    - moliri morbos, Virg.: causer des maladies.    - moliri somnum, Cels.: provoquer le sommeil.
    * * *
    mōlĭor, īri, ītus sum [moles] - tr. et intr. - [st2]1 [-] mettre en mouvement, remuer avec peine, remuer avec effort. [st2]2 [-] se remuer, se mettre en mouvement, s'occuper de, travailler à, s'efforcer de, tâcher de. [st2]3 [-] entreprendre, préparer, ourdir, machiner, tramer, songer à. [st2]4 [-] faire avec effort, bâtir, construire. [st2]5 [-] provoquer, occasionner, causer, susciter.    - inf. présent - molirier = moliri, Lucr. 5.    - moliri ancoras, Liv.: lever l'ancre (avec peine).    - moliri montes de sede suâ, Liv.: déplacer des montagnes.    - moliri ferrum, Ov.: lancer le fer.    - moliri corpora ex somno, Liv.: chercher à arracher leur corps au sommeil.    - agam per me ipse et moliar, Cic. Fam. 6: j'agirai par moi-même et de toutes mes forces.    - moliri in insulam, Tac.: se diriger vers une île.    - moliri nulla opera, Cic.: ne rien faire.    - moliri locum, Virg.: fortifier une position.    - moliri iter, Virg.: se mettre en route, aller.    - Atarrhias clausum aditum domus moliebatur, Curt. 6: Atarrhias travaillait à forcer la porte qui se trouvait fermée.    - in demoliendo signo permulti homines moliebantur, Cic. Verr. 2, 4: un grand nombre d'hommes s'efforçaient de desceller la statue.    - quis igitur optimatium discordiam molitur? Cic. Har.: qui donc travaille à semer la discorde entre les grands?    - dum moliuntur... annus est, Ter. Heaut. 2: elles mettent un siècle à se déplacer.    - videmus cotidie perniciem rei publicae molientem, Cic.: nous le voyons tous les jours en train de méditer la ruine de la république.    - res novas moliri, Suet.: tenter de provoquer une révolution.    - moliri + inf.: s'efforcer de, entreprendre de.    - vos redire (Antonium) molientem reppulistis, Cic. Phil. 14: vous avez repoussé Antoine, qui s'efforçait de revenir.    - moliri ut: s'efforcer de.    - id molitur ut omnia perturbet, Cic.: il travaille à tout brouiller.    - gelidas moliri nives, Cic. Tusc. 1: chasser les neiges glaciales (en parl. de l'aquilon).    - moliri moram, Virg.: retarder.    - moliri morbos, Virg.: causer des maladies.    - moliri somnum, Cels.: provoquer le sommeil.
    * * *
        Molior, moliris, pen. prod. molitus sum, moliri. Remuer.
    \
        Num montes moliri sua sede paramus? Liu. Oster de leur place, Desplacer.
    \
        Moliri. Cic. Tascher et s'efforcer de faire quelque chose.
    \
        Dum moliuntur, dum comuntur, annus est. Terent. Ce pendant qu'elles taschent à s'accoustrer et attifer.
    \
        Moliri. Cicero. Faire.
    \
        Minoribus aratris moliuntur. Columel. Labourent.
    \
        Struere et moliri aliquid calamitatis alicui. Cic. Machiner, Brasser.
    \
        Amorem, odium in iudicum animis oratione moliri. Cic. Faire.
    \
        Arcem moliri. Virgil. Edifier, Bastir.
    \
        Sublime moliri atrium. Horat. Construire.
    \
        Bellum moliri. Columel. Faire guerre.
    \
        Classem moliri. Virgil. Edifier, Apprester.
    \
        Corpora moliri ex somno. Liu. Lever à peine.
    \
        Corruptelam iudicii moliri. Cic. S'efforcer de corrompre le jugement.
    \
        Dolos molitur apertos. Valer. Flac. Il forge et machine.
    \
        Fores moliri. Tacit. Tascher à rompre.
    \
        Fugam moliri. Colum. Virgil. Cercher le moyen de s'enfuir.
    \
        Fulmina molitur dextera. Virgil. Il jecte, Il darde.
    \
        Gressus moliri. Claud. Marcher, Cheminer.
    \
        Habenas moliri manu. Virgil. Gouverner.
    \
        Ignem moliri. Virgil. Jecter.
    \
        Inepte aliquid moliri. Horat. Commencer sottement et ineptement.
    \
        Insidias auibus moliri. Virg. Chasser, ou tendre aux oiseaulx.
    \
        Insidias filio moliri. Cic. L'espier et guetter.
    \
        Iter moliri. Virgil. Poursuivre son chemin.
    \
        Laborem moliri super sua laude. Virgil. Travailler et prendre peine pour acquerir honneur et louange.
    \
        Locum moliri. Virgil. Preparer, Accoustrer.
    \
        Moliri in aliquem locum. Tacit. Aller.
    \
        Moram moliri. Virgil. Retarder.
    \
        Naues moliri ab terra. Liu. Les reculer de terre.
    \
        Nuptias Domitii et Octauiae moliri. Tacit. Tascher à les marier ensemble.
    \
        Obices moliri. Liu. Tascher à rompre.
    \
        Opera moliri. Colum. Besongner.
    \
        Nihil enim agit, nullis occupationibus est implicatus, nulla opera molitur. Cic. Il ne s'applique à rien faire.
    \
        Periculum alicui moliri. Cic. Machiner, Brasser.
    \
        Terram moliri. Liu. Labourer.
    \
        Triumphos moliri. Ouid. Apprester.
    \
        Viam moliri. Virgil. Cercher le chemin à peine, ou Faire voye à difficulté.
    \
        Moliri, Passiuum. Lucil. Estre retenu et retardé.

    Dictionarium latinogallicum > molior

  • 22 proluo

    prōlŭo, ĕre, lŭi, lūtum - tr. - [st2]1 [-] emporter dans son cours. [st2]2 [-] faire couler, relâcher (le ventre). [st2]3 [-] laver, baigner, inonder, arroser; humecter en buvant.    - tempestas ex omnibus montibus nives proluit, Caes. BC. 1, 48: la tempête entraîna la neige des montagnes.    - ventrem proluere, Col. 7, 3, 25: relâcher le ventre, provoquer la diarrhée.
    * * *
    prōlŭo, ĕre, lŭi, lūtum - tr. - [st2]1 [-] emporter dans son cours. [st2]2 [-] faire couler, relâcher (le ventre). [st2]3 [-] laver, baigner, inonder, arroser; humecter en buvant.    - tempestas ex omnibus montibus nives proluit, Caes. BC. 1, 48: la tempête entraîna la neige des montagnes.    - ventrem proluere, Col. 7, 3, 25: relâcher le ventre, provoquer la diarrhée.
    * * *
        Proluo, proluis, prolui, prolutum, pen. prod. proluere. Ex pro et lauo compositum. Plaut. Fort laver.
    \
        Pruinosa herba pecudi ventrem proluit. Colum. Fait avoir le flux de ventre.
    \
        Cruor saucia proluit pectora. Stat. Mouille.
    \
        Praecordia melius prolueris leni mulso. Horat. Tu ferois beaucoup mieulx si tu beuvois et te lavois les intestins de bon vin, etc.

    Dictionarium latinogallicum > proluo

  • 23 cado

    cado, cecidī, cāsūrus, ere (altind. çad-, Perf. çaçáda, Fut. çatsyanti, »abfallen, ausfallen«), fallen, sinken, zuw. auch sich senken, I) im allg.: A) eig.: a) v. lebl. Subjj., absol.: quare calix, si cecidit, frangitur; spongia, si cecidit, non frangitur, Sen.: bis patriae cecidere manus, Verg.: articulus ad numerum cadens, der nach dem Takte sich senkende Finger, Cic. – a mento cadit manus, Ov.: arma alci cadunt de manibus, Cic. (u. arma de manibus alcis delapsa cadunt, Cic.): cadere ex muro, Liv.: ex arbore, Plin.: e celsiore scopulo, von einer steilen Höhe herabstürzen (bildl.), Amm.: de tertio cenaculo deorsum, ulg.: tum arbores in te cadent, Plaut.: caelo u. de caelo (v. Meteorsteinen), Liv.: sinu, Ov. – in terram, Cic., od. ad terram, Quint.: in sinum, Ov.: in alqm, Plaut.: supra caput alcis, Lucr. – in Euboico litore saxea pila cadit, Verg. – deorsum, Plaut.: gravatim, Lucr. So nun bes.: α) v. Geschossen, fallen, cadunt tela retusa, Ov.: in hostem, Curt.: in humum, Curt. – frustra, Sen.: ut tela in vanum cadant, Sen.: levius, auffallen, Caes. – so auch v. Blitzen, cadentia (einschlagende) fulmina, Curt.: quaecumque cadent, in te fulmina missa putes, Ov.: caelo cadunt fulmina, Petr.: fulmina paucorum periculo cadunt, omnium metu, Sen. – β) v. Würfel u. Wurf, fallen, ut (talus) cadat rectus, Cic. Tusc. 3, 54: u. (im Bilde) iudice fortunā cadat alea, Petr. poët.
    ————
    122. v. 174; vgl. auch Ter. adelph. 741. – u. v. Lose, im Bilde, Liv. 2, 12, 16. – γ) v. Segeln, eingezogen werden, vela cadunt, Verg. Aen. 3, 207. Ov. fast. 3, 585. Gloss. IV, 468, 28. u. (bildl. = der Zorn legt sich) Ov. art. am. 1, 373. – δ) v. Gewändern, pallium interdum cadit, ut candidos nudet umeros, Hieron. ep. 117, 7 extr. – ε) v. Flüssigkeiten (v. Regen, Schnee, Tau, Wassertropfen, Wellen, Gewässern, Tränen usw.), fallen, sich ergießen, cadere imbres, Lucr.: imbres cadentes, Mela: nix cadens, Lucr.: cadentes assidue nives, Mela: ad cenam non ibo, si nives cadent, Sen. (vgl. nix): guttae cadentes, Cic.: ros cadit, Plaut., rores cadunt, Plin.: lacrimae tam iuste cadentes, Sen.: ha lacrimae per elisionem cadunt nolentibus nobis, Sen.: sine fine cadentes aquae (Regengüsse), Sen.: haemorrhoides cadere cogit, Scribon.: e capillis ros cadit, Ov.: cadunt toto de corpore guttae, Ov.: u. (im Bilde) Graeco fonte cadent (verba), Hor.: ut (Athos) aestimetur altior, quam unde imbres cadunt, Solin. – in ora, per genas (von Tränen), Ov.: in petram (v. einer Quelle), Curt.: in sinum maris (v. einem Flusse), Liv.: u. so in mare (v. einem Sumpfe), Curt.: in Maeandrum (v. einem Flusse), Liv.: ex India in Hyrcaniam (v. Meere), Curt. – silanus iuxta cadens (plätschernder), Cels. – ζ) v. Schatten, fallen, altis de montibus, Verg.: umbra modo brevior modo longior hāc vel illā cadit, Sen.: arboris antiquae quā levis
    ————
    umbra cadit, Tibull.: in ea India umbrae in meridiem cadunt, Plin.: ne umbrae in corpora cadant (auf einem Gemälde), Quint.: longius cadentes umbrae, die sich verlängernden (der Menschen), Flor. – η) v. dem, was auf natürlichem Wege von selbst od. künstlich sich trennt, sich loslöst u. abfällt, fallen, ab-, ausfallen, ausgehen, priora (medicamenta) fasciā deliganda sunt, ne per somnum cadant, Cels. – an od. von Bäumen od. Pflanzen, folia nunc cadunt, Plaut.: arbori od. ex arbore folia cadunt, Plin.: u. casuri flosculi, Quint.: motis poma cadunt ramis, Ov.: u. folia de arboribus cadunt, Mythogr. Lat. – am od. vom tier. Körper, donec crustae cadant, Cels.: vitiosi ungues cadunt, Cels.: cadunt capilli, Petr.: cadit pilus quadrupedibus, Plin.: a fronte (am Vorderhaupt) cadunt pili, Vulg.: tondenti barba cadit, Verg.: cadit dens, Cels.: dentes cadunt, Plaut. u. Plin.: cadunt alci dentes, Sen. – θ) v. der Sonne u.a. Gestirnen, v. Tage, v. Jahreszeiten, sinken, sich neigen, untergehen (Ggstz. oriri), in densam umbram, Curt., od. in mare, Flor. (v. der Sonne): in Oceanum (v. Gestirnen), Prop.: Delia (Mond) exoriens simul atque cadens, Manil. – infra caelum et sidera nox cadit, die Nacht erhebt sich nicht bis zum Himmel u. bis zu den Sternen, Tac.: quā (wo) tristis Orion cadit, Hor. – hiems cecidit (ist dahin), referent illam sui menses, Sen. ep. 36, 11. – dah. sol cadens, poet. = Abend,
    ————
    Westen, iuxta solem cadentem, Verg. Aen. 4, 480: soli subiecta cadenti arva, Avien. descr. orb. 273. – ι) v. Winden, Stürmen, Orkanen, sich legen (Ggstz. surgere; vgl. Drak. Liv. 26, 39, 8 u. 29, 27, 10), ventus premente nebulā cecidit, Liv.: ubi primum aquilones (ii namque per aliquot dies tenuerunt) cecidere, Liv.: cadente iam euro, Liv.: sic cunctus cecidit pelagi fragor, Verg. – κ) v. Worten usw., dem Munde entfallen, sic iterat voces et verba cadentia tollit, Hor.: haec aliis male dicta cadant, Tibull.: neu tibi pro vano verba benigna cadant, Prop.: haud irritae cecidere minae, Liv. – λ) (als gramm. u. rhet. t. t.) v. Wort- u. Tonfall, abfallen, verlaufen, enden, quod verba melius in syllabas longiores cadunt, Cic.: quā (litterā m) nullum Graecum verbum cadit, Quint.: quae cadunt similiter, gleiche Abfälle (ὁμοιόπτωτα; dagegen quae similiter desinunt, gleiche Ausgänge [wie unsere Reime], ὁμοιοτέλευτα), Cic. de or. 3, 206: similiter cadens (Gleichheit des Falles) exornatio appellatur, cum etc., Cornif. rhet. 4, 28: ultima syllaba in gravem cadit, Quint. – cadere numerose, aptissime, Cic.: numerus opportune cadens, Quint.
    b) v. leb. Wesen, α) übh.: ubi circumvortor (mich im Tanze herumdrehe), cado, Plaut.: et labaris oportet et arietes et cadas, Sen.: cecidit coxamque fregit, Plin. ep.: sanis pedibus suis cecidit, pedem fregit, Augustin.: fratrem suum pugno ictum a Kaesone cecidis-
    ————
    se, Liv.: si prolapsus cecidisset, Liv.: cadere solere u. saepius cadere (v. Fallsüchtigen), Cels. u. Plin. Val.: u. (im Bilde) magnus orator minime in lubrico versabitur, et si semel constiterit, numquam cadet, Cic.: u. (im Bilde), securus cadat an recto stet fabula talo, Hor. – ab alto (v. Vögeln), Plin.: de equo, Plaut. u. Cic.: de sella, Augustin. – alci ad pedes, Eutr.: in terram, in die Erde sinken (v. Körper), Cic.: alte in terram, Varr. fr.: in pedes alcis, Sen. rhet.: in patrios pedes, Ov.: in vulnus, Liv.: in vultus, Ov.: in transtra, sich ganz auf die Ruderbänke niederbeugen (= mit voller Kraft rudern), Lucan.: alci ad pedes, Eutr. 4, 7. Augustin. serm. 143, 4: alcis ad pedes, Vulg. Luc. 8, 41 u. Ioann. 11, 32: super collum alcis (jmdm. um den Hals), Vulg. Luc. 15, 20. – praecipitem, Verg.: pronum, Ov.: supinum, Suet.: honestius, Suet. – β) vom Weibe = sich einem Manne hingeben (Ggstz. demitti), Plaut. Pers. 656. Tibull. 4, 10, 2. Sen. contr. 1, 3, 7. – γ) v. Neugeborenen, de matre cadens, Stat. Theb. 1, 60: matre cadens, Val. Flacc. 1, 355. – u. v. der Sitte, Neugeborene vor die Füße des Vaters zu legen, tellure cadens, Stat. silv. 1, 2, 209 u. 5, 5, 69.
    B) übtr.: a) wohin fallen = kommen, geraten, α) übh.: abrupte in narrationem, in die E. wie mit der Tür ins Haus fallen (v. Redner), Quint. 4, 1, 79. – β) in od. auf eine Zeit fallen, in ihr eintreten, in id saeculum Romuli cecidit aetas, Cic.: considera, ne in al-
    ————
    ienissimum tempus cadat adventus tuus, Cic. – bes. v. Zahlungen, fällig werden, einkommen, in eam diem cadere nummos, qui a Quinto debentur, Cic.: sed ei ex praediis, ut cadet, ita solvetur, Cic. – γ) in die Sinne od. geistige Anschauung fallen, kommen, ihr anheimfallen, unterworfen werden, sub sensum aliquem, Cic.: sub sensum cernendi, Cic.: sub oculos, sub aspectum, in conspectum, Cic.: sub aspectum et tactum, Cic.: sub aurium mensuram aliquam, Cic.: sub iudicium sapientis et delectum, Cic.: sub intellegentiam, Cic.: in deliberationem, in nostram intellegentiam, Cic.: ne in cogitationem quidem, nicht einmal gedacht werden können, Cic. – δ) in eine gewisse Klasse usw. fallen, ihr zufallen, anheimfallen, zu ihr gehören, in idem genus orationis, Cic.: u. sub eandem rationem, Cic.: in unam quaestionem (v. mehreren), Quint.: sub nullam regulam cadere posse, unter keine Regel gebracht werden können, Sen.: ultra medicinae professionem, Scrib. – ε) in einen Zustand, in ein Verhältnis fallen, verfallen, geraten, ihm anheimfallen, von Pers., in morbum, Cic.: in unius potestatem, Cic.: sub populi Romani imperium ditionemque, Cic.: in offensionem alcis, Cic.: in suspicionem alcis, Nep.: u. in aliquam vituperationem, Cic.: in peccatum, der S. verfallen, Augustin. in psalm. 65, 13. – ζ) an jmd. fallen, jmdm. zufallen, anheimfallen = zuteil werden, m. Ang. an wen?
    ————
    durch ad m. Akk., regnum praeceps ad servitia (die Sklaven) cadit, Liv.: ad regna alcis, Lucr. – u. durch Dat., quibus ad portas cecidit custodia sorti (Abl.), Verg. – η) auf jmd. fallen, d.i. jmd. treffen, auf jmd. od. etw. Anwendung finden, auf od. für jmd. od. etw. passen, jmdm. beigelegt-, zugemutet werden können, mit etw. stimmen, non cadit in hos mores, non in hunc hominem ista suspicio, Cic.: hoc verbum, hoc nomen cadit in alqm, Cic.: non cadit in te superbia, Curt.: cadit ergo in bonum virum mentiri emolumenti sui causā, criminari etc.? Cic.: cadit igitur in eundem et misereri et invidere, Cic.: in consuetudinem nostram non caderet, es würde mit unserem Sprachgebrauche nicht übereinstimmen, Cic.
    b) seinem Verlaufe od. Erfolge nach fallen = eintreten, sich ereignen, sich zutragen, so u. so ausfallen, ablaufen, von Ereignissen, Versprechen u. dgl., quae tum maxime acciderant, casura praemonens, Liv.: si quid adversi casurum foret, Liv.: quid, si hostem habuissemus, casurum fuisset, Liv.: vota cadunt, treten ein, d.i. gehen in Erfüllung, Tibull. 2, 2, 17 (versch. von omnia ingrato litore vota cadunt, im Bilde = bleiben unerfüllt, Prop. 1, 17, 4). – c. fortuito, Cic.: c. feliciter, Sen. rhet.: c. male, Caes.: hoc adhuc percommode cadit, quod (daß usw.), Cic.: quod melius caderet nihil vidi, Cic.: res cecidit praeter opinionem, Nep., od. aliter ac putaram, Cic.: cecidit
    ————
    ut volumus et optamus (ganz erwünscht), Cic.: commodius cadere non potuit, Cic.: durius et contra praedicta cadentibus rebus, Suet. – si non omnia caderent secunda, Caes.: ut irrita promissa eius caderent, Liv. – res quocunque cadent etc., Verg.: leviter curare videtur, quo promissa cadant, Hor.: etsi verebar, quorsum id casurum esset, Cic.: aliorsum vota ceciderunt, Flor. – ni misericordia in perniciem casura esset, Cic.: cadere ad od. in irritum, fehlschlagen, vereitelt werden, fruchtlos bleiben (v. Hoffnung usw.), Liv. u. Tac.: so auch in cassum, Plaut. u. Lucr., u. frustra, Tac. – m. Ang. wem? etw. eintritt, sich ereignet, begegnet, durch Dat., ut nihil ipsis iure incommodi cadere possit, Cic.: insperanti mihi cecidit, ut etc., Cic.: hoc cecidit mihi peropportune, quod etc., Cic.: nihil mihi optatius cadere potest, quam ut etc., Cic.: qua in re mihi videtur illud perquam venuste (ganz allerliebst) cecidisse, ut (daß) etc., Cael. in Cic. ep.: sed certe a te mihi omnia semper honesta et iucunda ceciderunt, Cic. – nimia illa libertas et populis et privatis in nimiam servitutem cadit, schlägt um in usw. (wie μεταβάλλει), Cic. de rep. 1, 68.
    c) gleichs. zu Boden fallen, sinken, α) v. Pers., αα) durch Verlust der Macht, des Ansehens, des Kredits im Staats- u. Privatleben, turpius est enim privatim cadere quam publice, Cic.: tam graviter c.,
    ————
    Cic.: eminentis vitae exitus est cadere, Sen. – ββ) durch Verlust des Prozesses, fallen = den Prozeß verlieren, verurteilt werden, absol., Tac. hist. 4, 6: in iudicio, Cic.: causā, Cic. u. ICt., od. formulā, Sen. u. Quint., infolge eines Formfehlers den Prozeß verlieren (s. Piderit Cic. de or. 1, 166. Halm Cic. Mur. 9): coniurationis crimine, Tac.: ore impudico (accusatoris), Tac. – γγ) durch Verlust des moralischen Haltes, Mutes, frangi repente et ita cadere, ut nulla res te ad aequitatem animi possit postea extollere, Cic.: non debemus ita cadere animis (den Mut verlieren), quasi etc., Cic. ep. 6, 1, 4. – β) v. Lebl., αα) durch Abnahme der extensiven od. intensiven Stärke, sinken, schwinden, cadunt vires, Lucr.: cadit vis venti, Liv. – cadit alci ira, Liv., u. (poet.) cadit ira fulminis, Prop.: cadit ira metu, Ov. – ββ) durch Abnahme des moral. Haltes, sinken, entsinken, nec debilitari animos aut cadere patitur (amicitia), Cic.: castris amissis od. alienis cladibus ceciderant animi, Liv. (s. Drak. Liv. 1, 11, 3): cecidere illis animique manusque, Ov. – γγ) durch Abnahme od. Verlust der Geltung, Macht, fallen, sinken, an Geltung-, an Bedeutung-, an Ansehen verlieren, pretia militiae casura in pace, Liv.: tua laus pariter cum re publica cecidit, Cic.: tanta civitas si cadet, Cic.: auctoritas principum cecidit, Cic.: multa renascentur, quae cecidere, cadentque quae nunc sunt in honore vocabula, Hor.: si magnus vir ce-
    ————
    cidit, magnus iacuit, Sen. – huc cecidisse Germani exercitus gloriam, ut etc., so weit (so tief) sei der R. des germ. H. gesunken, daß usw., Tac. – Unpers., periculum est, ne cadatur, Augustin. de dono persev. 1.
    II) prägn., fallen = hinsinken, zusammensinken, a) v. lebl. Subjj.: α) fallen = einfallen, einsinken, zusammenfallen, -sinken, verfallen, versinken, cadunt toti montes, Lucr.: at mundus aliquando est casurus? Ps. Quint. decl. – v. menschl. Gliedmaßen, cadunt alci oculi, fallen zu, Cic.: cadentes in ipso opere oculi, Sen.: cadentes iam oculos ad meum nomen erexit, Sen. rhet.: venas cadentes vino fulcire od. reficere, Sen. – β) fallen = erobert u. zerstört werden, von Städten, non tota cadet Troia, Ov.: cadere Argolico sub milite Troiam, Ov.
    b) v. leb. Wesen, fallen, sinken = tot hinsinken, α) von Menschen, teils gewaltsam, sowohl durch fremde Hand, im Kampfe, Kriege, od. durch Gift, durch das Henkerschwert usw., hinterlistig usw., pauci de nostris cadunt, Caes.: pauci utrimque cecidere, Liv.: ante signa circaque omnes ceciderant, Liv.: adversum femur tragulā graviter ictus cecidit, Liv.: confossi ceciderunt, Liv. – cadere in acie, Cic., in proelio, in eo bello, Nep.: acie civili, Ov.: pugnā Cannensi, Liv.: inter signa Samnitium, Liv.: in Hispania, Liv. – in pio officio, Ov. – telis, Tac.: iaculo eminus, Ov.: u. Marte suo per mutua vulnera, Ov.: u. per
    ————
    alqm iustā morte, Hor.: per acies aut proscriptione, Tac.: fraude muliebri, Tac.: poenali gladio (unter dem Henkerschwert), Amm. 27, 12, 3. – pro patria, Quint.: pro optimatibus, Tac. – neque illius interest, quemadmodum aut ubi cadam, Iustin.: in pugna acceptis a forti adversario vulneribus honeste cadere, Cic.: super LX milia non armis telisque Romanorum, sed... oblectationi oculisque ceciderunt, Tac.: cadere cum dignitate, Cic.: iure belli, Tac. – m. Ang. von wem? durch ab m. Abl. (s. Burm. Ov. met. 5, 192. Nipp. Tac. ann. 16, 9. Ruhnk. Suet. Oth. 5, 1): a tanto viro, Ov.: a centurione advorsis vulneribus tamquam in pugna, Tac.: nihil referre an ab hoste in acie an in foro sub creditoribus caderet, Suet.: poet. durch bl. Abl., Thessalo victore, Hor. – m. Ang. wem zuliebe? durch Dat., illud rogo, legi potius quam scorto cadat (hingerichtet werde), Sen. contr. 9 (4), 25. § 8. – als durch eigene Hand, suā manu, Tac.: exitu voluntario, Tac. – teils durch Schicksals Hand, in den Tod-, ins Grab sinken, vivam, si vivet; si cadet illa, cadam, Prop. – cadere ferrove fatove, Ov. – β) v. Opfertieren, fallen = als Opfer geschlachtet werden, geopfert werden, si tener pleno cadit haedus anno, Hor.: hostia cadit ante aras, Verg.: quae prima hostia ante foculum cecidit, Val. Max. – m. Ang. wem? durch Dat., agna cadet vobis, Tibull.: ovis cadit deo, Ov.: u. (im Bilde) nostrae cadens ferus Hannibal irae,
    ————
    Corn. Sever. (poët.) bei Sen. suas. 6, 26. – Abl. Partiz. Präs. cadenti, Lucr. 3, 466: Genet. Plur. cadentum, Verg. Aen. 10, 674 u. 12, 410. Sil. 4, 424.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cado

  • 24 molior

    mōlior, ītus sum, īrī (moles), I) v. tr. durch angewandte Kraft in Bewegung setzen, von der Stelle-, vom Flecke bewegen, -rühren, fortbewegen, fortschaffen, fortschleudern usw., A) im allg.: a) v. lebl. Objj.: clauda et inhabilia navigia languide, Curt.: maiora onera postremis pedibus, von den Ameisen, Plin.: currum, emportreiben, Ov.: ancoras, aufwinden, lichten, Liv.: naves ab terra, losmachen, Liv.: montes sede suā, Berge versetzen, Liv.: unde horrifer aquilonis stridor gelidus molitur nives, in Masse herweht u. aufhäuft, Acc. fr. – poet., fulmina dextrā, fortschleudern, Verg.: u. so ignem, Verg.: ferrum, schwingen, Ov.: habenas, handhaben, lenken, Verg.: bipennem in vites, schlagen an usw., Verg.: sagittas in pectus, schleudern, Ov. – b) lebende Wesen, deren Körper od. Geist in Bewegung setzen (bringen), ultimas gentes aegre per praefectos suos moliebatur, Curt.: corpora ex somno, aus dem Schlafe reißen, Liv.: animum eius, Liv. 33, 49, 7. – B) prägn.: 1) etwas wankend od. weichen machen, ab-, aufbrechen, sprengen, untergraben, zerstören, obices portarum, Liv.: fores, Tac.: portas, Liv. u. Tac.: clausum aditum domus, Curt.: fundamenta murorum ab imo, Curt.: moliri ima et vertere ferro moenia, Lucan.; vgl. Drak. Liv. 24, 46, 5. – übtr., fidem, den Kredit wankend machen, untergraben, Liv. – 2)
    ————
    den Boden umwühlen, umackern, umgraben, fodiens aut alio genere terram moliens, Colum.: u. so terram altius, Liv.: arva ferro, Lucr.: sabulum aegre moliuntur pedes, durchwaten, Curt.: übtr.: molire animum, bilde den Geist, Ov. art. am. 2, 119. – 3) etwas ins Werk setzen, gründen, schaffen, machen, erbauen, errichten u. dgl., a) konkr. Objj.: muros, arcem, Verg.: aditum per saxa, bahnen, Curt.: aedem, Flor.: nidos biformi accessu, Solin.: hoc opus (die schwebenden Gärten), Curt.: classem, Verg.: mille navium classem et exercitus, Curt.: in lapidibus ac parietibus et tectis moliendis occupati, im Auftürmen u. Aufbauen von usw., Sen. – absol., ubi ad moliendum clitellae defuerant, zum Anlegen des Bollwerks nicht ausgereicht hatten, Liv. – übtr., flumen stagnat insulasque molitur, läßt entstehen, setzt an, Curt.: stridor aquilonis molitur nives, erzeugt, Acc. fr. – b) abstr. Objj. = unternehmen, beginnen, schaffen, ictus, Curt.: aditum, Curt., viam, Verg., bahnen: nulla opera, Cic.: iter, fortsetzen, Cic.: super sua laude laborem, das mühsame Werk bestehen, Verg. – 4) ein Unternehmen, eine Tat usw. im Werke haben, mit etw. umgehen, auf etw. hinarbeiten, etw. beabsichtigen, im Schilde führen, zu bewerkstelligen suchen, vorhaben, erstreben, quid ille in praeda molitus sit, Cic.: nihil est quod moliare, dein Bemühen ist vergeblich, Cic.: moliri crimina et accusatorem,
    ————
    anstiften, Tac.: Histricum bellum, Liv.: defectionem, Liv.: peregrinum regnum, Liv.: multa, Nep. – sibi opem, Verg.: struere et moliri alci aliquid calamitatis, Cic.: alci insidias, Cic.: bellum Antipatro, Curt.: sibi imperium, für sich nach der Herrschaft trachten, Tac.: letum patruelibus, Ov. – gratiam ab alqo, Petron. – id moliri, ut etc., Cic.: id moliri clam atque struere, ut etc., Liv.: id agere ac moliri coepit, ut etc., Liv.: nihil aliud moliri, quam ut etc., Nep. – mit folg. Infin., mundum efficere moliens deus, Cic. Tim. § 13: de quo molimur aliquid exquisitius dicere, Cic. or. 37: quae populus Carthaginiensis in nostram civitatem facere molitus est, ea etc., Liv. 29, 27, 4: u. so Amm. 23, 1, 7. Augustin. epist. 159, 4 u. serm. 1, 1. Val. Flacc. 3, 491 u. 6, 625. – 5) einen Zustand erregen, erwecken, erzeugen, moram, Verg.: morbos, Verg.: somnum, facultatem vorandi, Cels. – haec fere maxime sunt in animis iudicum oratione molienda, amor odium iracundia invidia etc., Cic. – II) v. refl., sich in Bewegung setzen, sich von der Stelle (vom Flecke) bewegen, -rühren, sich von der Stelle (vom Flecke) zu rühren suchen, sich abmühen, sich abarbeiten, a) eig.: viden ut misere moliuntur! nequeunt complecti satis, v. zwei Ringern, Plaut.: dum moliuntur, dum conantur, annus est, Ter.: pompa moliebatur, Apul.: evolabat iam e conspectu fugiens quadriremis, cum etiam ceterae naves suo in loco moliebantur, sich
    ————
    noch auf ihrem Flecke rührten, sich abarbeiteten, Cic. – horā amplius iam in demoliendo signo permulti homines moliebantur, arbeiteten (mühten) sich ab, Cic. – m. Ang. von wo? moliens hinc Hannibal, aufbrechend, Liv.: moliri a od. ab terra, vom Lande abstoßen od. abzustoßen suchen (v. Schiffen u. Schiffahrern), Liv. – u. m. Ang. wohin? erat insula, in quam gladiatores navibus molientes (sich heranarbeitend) Germani nando praelabebantur, Tac. – b) übtr.: agam per me ipse et moliar (mich rühren), Cic.: – Synk. Imperf. molibar, Ov. met. 2, 582. – Parag. Infin. molirier, Lucr. 5, 931 (934).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > molior

  • 25 pruina

    pruīna, ae, f. (aus *prusuina, vgl. altind. prušvá, Tropfen, Reif, gotisch frius, Frost, ahd. friosan, frieren), I) der Reif, im Sing. u. Plur., Cic. u.a.: pruinae ac nives, Curt., nives ac pruinae, Veget. mil.: pr. matutinae, Ov.: nive pruināque concrescere, Cic.: obrigescere pruinā, Varro LL., per pruinam, Pacuv. tr., nive pruināque, Cic. – im Ggstz. zu ardor solis, Cic., u. Plur. pruinae im Ggstz. zu ardores solis, Gell. – II) Plur. pruinae meton.: A) = Winter, ad medias pruinas sementem extende, Verg. georg. 1, 230. – B) der Schnee, pruinae gelidae, Lucr.: circumfusa pruinis corpora magna boum, Verg.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pruina

  • 26 Pyrene

    Pȳrēnē, ēs, Akk. ēn, f. (Πυρήνη; bei Dicht. mit kurzem y, wie Tibull. 1, 7, 9), I) eine der fünfzig Töchter des Danaus, Hyg. fab. 170. – II) Tochter des Bebryx, Geliebte des Herkules, die auf dem nach ihr benannten pyrenäischen Gebirge begraben wurde, Sil. 3, 420 sqq. – dah. meton.: a) = das pyrenäische Gebirge, die Pyrenäen, Tibull. 1, 7, 9. Lucan. 1, 689. Sil. 1, 353: Alpis Pirene, Ven. Fort. carm. 6, 1, 113. – b) = Hispanien, Sil. 15, 45 u. 16, 246. – Dav.: A) Pȳrēnaeus (Pȳrēnēus), a, um (bei Dicht. mit kurzem y, wie Lucan. 4, 83), a) nach der Pyrene benannt, pyrenäisch, Pyrenaei montes, das pyrenäische Gebirge zwischen Spanien u. Gallien, die Pyrenäen, Caes. b. G. 1, 1, 7. Liv. 21, 23, 2: dass. Pyrenaei saltus, Caes. b. c. 1, 37, 1 u. Pyrenaea iuga, Sall. hist. fr. 4, 29 (53). Plin. 3, 1: u. Pyrenaeus mons, Sil. 3, 415. Mela 2, 5, 1 (2. § 74): u. Pyrenaeus saltus, Caes. b. c. 3, 19, 2. Liv. 21, 23, 4: u. subst. bl. Pyrenaeus, ī, m., Liv. 21, 24, 1. Sen. ad Helv. 6, 9 (7, 2). Flor. 2, 17, 3. Plin. 3, 22 u. 29 sq. – b) zu den Pyrenäen gehörig, Pyrenäen-, pyrenäisch, nives, Lucan.: iuvenci, Claud.: Venus, auf den Pyrenäen verehrt, Plin. 3, 22. – B) Pȳrēnāicus, a, um, pyrenäisch, nives, Auson. ordo urb. nobil. 112. p. 101 Schenkl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pyrene

  • 27 tabesco

    tābēsco, tābuī, ere (Inchoat. zu tabeo), allmählich vergehen, schwinden, I) v. Lebl., vergehen, schwinden, zergehen, zerfließen, schmelzen, verwesen, in Verwesung übergehen, a) eig., m. Abl., sol glaciem dissolvit et altis montibus altas exstructasque nives radiis tabescere cogit, Lucr. 6, 964: et aquilonibus reliquisque frigoribus adstrictus durescit umor, et idem vicissim mollitur tepefactus et tabescit calore, Cic. de nat. deor. 2, 26: quaecumque corpora calore tabuerint, Ov. met. 15, 363: maesta neque assiduo tabescere lumina fletu cessarent, Catull. 68, 55. – absol., omnia paulatim tabescere, Lucr. 2, 1173: tabuerant cerae, Ov. art. am. 2, 89 u. met. 8, 227: quasi igni cera super calido tabescens multa liquescat, Lucr. 6, 516: congestae saeculis tabuerunt nives, Sen. nat. qu. 3, 27, 7: coepit sal tabescere, Plin. 31, 95: donec sal desiverit od. desinat tabescere, Cato r.r. 88, 1. Cels. 6, 15. p. 252, 15 D.: quin (corpus) in taetro tabescat odore, Lucr. 3, 579: qui vivorum corpora cadaveribus adversa adversis alligata... tabescere simul patiebantur, Val. Max. 9, 2. ext. 10: ficus recentes in eo iure (Jauche) tabescere pati, Colum. 12, 17, 2: tabuit in calido vulnere mucro (Dolch = Eiszapfen) tener, Mart. 4, 18, 6: ubi ignis tabuit, ausgegangen, erloschen ist, Solin. 22, 10: sorbitiones, in quibus porrum incoctum tabuerit (zergangen ist), Ceb. 4, 10 (=
    ————
    4, 4. § 4) extr.: vena omnis, quae noxia est, aut adusta tabescit, aut manu eximitur, Cels. 7, 31 in.: odor tabescentium membrorum, Aur. Vict. de Caes. 39, 1: tabescenda viscera, der Verwesung anheimgegebene, Lact. de mort. pers. 33, 9. – b) übtr., crescere itemque dies licet et tabescere noctes, Lucr. 5, 678 (vgl. im Bilde, quasi nix tabescit dies, Plaut. Stich. 648): nolite pati regnum Numidiae, quod vostrum est, per scelus et sanguinem familiae nostrae tabescere, dahinsieche (zugrunde gehe), Sall. Iug. 14, 25: bisque tuum decies non toto tabuit anno, schwand dahin, ging auf, Mart. 9, 82, 5: praestatur laus virtuti, sed multo ocius verno gelu tabescit, Liv. Andr. tr. 17. – II) v. Menschen u. deren Gemüt, sich auszehren, sich verzehren, verschmachten, verkommen, sich abhärmen, a) übh., mit Abl., misero diuturnoque morbo tabescens, Cic. de nat. deor. 3, 84: adeo atroci tabuimus fame, ut etc., Amm. 25, 8, 15 (u. so fame, ignavissimo mortis genere, tabescentes, Amm. 17, 9, 4). – ego, qui tuo maerore maceror, macesco, consenesco et tabesco miser, Plaut. capt. 134: tab. dolore ac miseriā, Ter. adelph. 603: dolore, Cic. ad Att. 2, 21, 4: aeterno luctu, Lucr. 3, 909: luctibus, Ov. met. 14, 432: molestiis, Cic. Tusc. 4, 37: desiderio, Cic. Cat. 2, 6. Gell. 6 (7), 8, 7: otio, in Ruhe versumpfen, Cic. ad Att. 2, 14, 1: nolumus assiduis animum tabescere curis, Ov. trist. 5, 1, 77: Victorini mei lacrimis tabes-
    ————
    co, conliquesco, Fronto de nep. am. 2. p. 232, 17 N. – absol., perspicio nobis in hac calamitate tabescendum esse, Cic. ad Att. 3, 25 in.: absque ullo egressus effectu deinde tabescebat immobilis, versumpfte in gänzlicher Ruhe, Amm. 14, 3, 4. – bes. tabescas (mögest du verwesen!), als Wunsch oder Verwünschung, tabescas utinam, Sabelle belle! Mart. 12, 39, 4: Barca tabescas, Corp. inscr. Lat. 4, 75. – b) vor Liebesgram, ecquem, qui sic tabuerit, longo meministis in aevo? Ov. met. 3, 445: gaudet me vacuo solam tabescere lecto, Prop. 3, 6, 23. – m. Abl. od. m. ex u. Abl. des Gegenstandes der Liebe, Haemonio hospitio (= hospite), Prop. 1, 15, 20: ex illo, Ov. met. 4, 259. – m. Abl. u. folg. ne u. Konj., illa quidem interea famā tabescet inani, haec tua ne virtus fiat amara tibi, Prop. 3, 12, 9. – c) gleichsam die Schwindsucht kriegen, vor Neid vergehen, quod aliena capella gerat distentius uber, tabescat, Hor. sat. 1, 1, 111.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tabesco

  • 28 Pyrenaeum

    Pyrēnē (y scanned short, Tib. 1, 7, 10), ēs, f., = Purênê.
    I. II.
    Daughter of Bebryx, beloved by Hercules, and buried upon the mountains called after her name; cf. Sil. 3, 420 sq.—
    2.
    Transf.
    a.
    The Pyrenæan Mountains, the Pyrenees, Tib. 1, 7, 9; Luc. 1, 689; Sil. 1, 487:

    Pyrenes promunturium,

    Liv. 26, 19.—
    b.
    Spain, Sil. 15, 451; 16, 247:

    Pyrenes populi,

    id. 1, 190.—Hence,
    1.
    Pyrēnaeus (y scanned short, Luc. 4, 83), a, um, adj.
    (α).
    Of or belonging to Pyrene, Pyrenæan:

    Pyrenaei montes or Pyrenaeus saltus,

    the Pyrenæan Mountains, the Pyrenees, Caes. B. G. 1, 1; id. B. C. 1, 37; 3, 19; Liv. 21, 23 sq.; Mel. 2, 5, 1; Plin. 16, 16, 28, § 71; Sil. 3, 415; Aus. Ep. 24, 69.—
    (β).
    Of or belonging to the Pyrenees, Pyrenæan:

    nives,

    Luc. 4, 83:

    juvenci,

    Claud. in Eutr. 1, 406:

    Venus,

    who was worshipped on the Pyrenees, Plin. 3, 3, 4, § 22.— Also, subst.: Pyrēnaeum, i, n., Plin. 3, 3, 4, § 18.—
    2.
    Pyrēnāĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Pyrenees, Pyrenæan: nives, Aus. Urb. in Narbone, 13, 6 dub. (al. Pyrenaeis).

    Lewis & Short latin dictionary > Pyrenaeum

  • 29 Pyrene

    Pyrēnē (y scanned short, Tib. 1, 7, 10), ēs, f., = Purênê.
    I. II.
    Daughter of Bebryx, beloved by Hercules, and buried upon the mountains called after her name; cf. Sil. 3, 420 sq.—
    2.
    Transf.
    a.
    The Pyrenæan Mountains, the Pyrenees, Tib. 1, 7, 9; Luc. 1, 689; Sil. 1, 487:

    Pyrenes promunturium,

    Liv. 26, 19.—
    b.
    Spain, Sil. 15, 451; 16, 247:

    Pyrenes populi,

    id. 1, 190.—Hence,
    1.
    Pyrēnaeus (y scanned short, Luc. 4, 83), a, um, adj.
    (α).
    Of or belonging to Pyrene, Pyrenæan:

    Pyrenaei montes or Pyrenaeus saltus,

    the Pyrenæan Mountains, the Pyrenees, Caes. B. G. 1, 1; id. B. C. 1, 37; 3, 19; Liv. 21, 23 sq.; Mel. 2, 5, 1; Plin. 16, 16, 28, § 71; Sil. 3, 415; Aus. Ep. 24, 69.—
    (β).
    Of or belonging to the Pyrenees, Pyrenæan:

    nives,

    Luc. 4, 83:

    juvenci,

    Claud. in Eutr. 1, 406:

    Venus,

    who was worshipped on the Pyrenees, Plin. 3, 3, 4, § 22.— Also, subst.: Pyrēnaeum, i, n., Plin. 3, 3, 4, § 18.—
    2.
    Pyrēnāĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Pyrenees, Pyrenæan: nives, Aus. Urb. in Narbone, 13, 6 dub. (al. Pyrenaeis).

    Lewis & Short latin dictionary > Pyrene

  • 30 affero

    af-fero, attulī, allātum, afferre
    1) приносить, доставлять (pacem ad aliquem Pl; alicui auxilium Lcn; litteras ad aliquem a. C; ager segetes affert Col; bruma nives affert Lcr)
    consilium a. L, QCподать совет
    dentes in aliquem a. Vr — вонзить зубы в кого-л.
    vim alicui a. C etc. — применить насилие к кому-л. (силой заставить кого-л.)
    manus a. alicui C — броситься (напасть) на кого-л.
    manus alicui rei a. C — разграбить (украсть) что-л., но тж. Sen испортить (исказить, извратить или обесценить) что-л.
    multum (тж. multam utilitatem) a. Cбыть весьма полезным
    nihil a. ad aliquid C — быть бесполезным для чего-л.
    detrimentum a. Csнанести ущерб
    alicui laetitiam a. C — доставлять кому-л. радость
    alicui magnam cladem a. C — послужить причиной чьего-л. большого поражения
    consolationem a. Cдавать утешение
    2) добавлять, вносить (addere atque a. multa C)
    in rebus aliquid certius allaturi L — (историки), надеющиеся внести в историю несколько большую достоверность
    3) уведомлять, сообщать (aliquid novi C; rumores crebri ad eum afferebantur Cs)
    4) возвр.
    se a. и pass. afferri — приходить, отправляться, появляться ( ad aliquem locum L)
    5) приводить ( exemplum PM); представлять ( argumentum QC); ссылаться, возражать
    ad ea, quae dixi, affer, si quid habes C — возрази, если можешь, на то, что я сказал
    cur credam, afferre possum C — могу обосновать, почему я так думаю

    Латинско-русский словарь > affero

  • 31 Alpinus

    I Alpīnus, a, um [ Alpes ]
    альпийский (nives V; gentes L)
    II Alpīnus, ī m. H = Alpicus

    Латинско-русский словарь > Alpinus

  • 32 anteeo

    ante-eo, iī (īvī), —, īre (в поэзии anteo)
    1) идти впереди, шествовать перед (кем-л.) ( alicui C или aliquem H)
    alicui (aliquem) aetate a. C — быть старше кого-л. годами
    3) превосходить, опережать, быть выше (alicui sapientiā C; alicui in aliquā re AG; omnes intellegentiā C; aliquem virtutibus Nep; ab aliquo honore anteiri Sen)
    poscit equos... qui candore nives anteirent, cursibus auras V — (Турн) требует коней... белее снега, быстрее ветров
    immanitas (Neronis) omnium questūs anteibat T — жестокость Нерона превосходила всё, что могли выразить всеобщие жалобы
    5) предотвращать, предупреждать ( damnationem veneno T); отводить ( periculum T)
    7) поэт. предугадывать, знать наперёд (quid vellet aliquis Sil)

    Латинско-русский словарь > anteeo

  • 33 cado

    cecidī, casūrus, ere
    1) падать (in и ad terram C, Q); сваливаться ( ex и de equo C); выпадать (de manibus C; dentes cadunt Pl, Sen etc.; cadunt capilli Pt); ( об атмосферных осадках) падать, идти (imbres cadunt Lcr, Mela; nives cadunt Sen etc.); выпадать, ложиться ( ros cadit Pl и rores cadunt PM); литься, капать, катиться ( lacrimae cadunt Sen); ( о реках) впадать ( in sinum maris L); (о листьях, цветах, плодах) опадать (folia cadunt arbori и ex arbore PM; poma cadunt ramis O); ( о молнии) ударять, поражать (fulmina cadunt Sen, Pt); ( о парусах) убираться ( vela cadunt V); валиться, обрушиваться (vetustate cecidisse C; concussae cadunt urbes Lcr); ( о тенях) падать, ложиться ( majores cadunt de montibus umbrae V); попадать ( in laqueos O)
    2) ( о небесных светилах) заходить (cadentia sidera V; Arcturus cadens H)
    sol cadens V — заходящее солнце, тж. запад
    3) падать, погибать (in acie C и acie O; in proelio Nep; pugnā Canensi L)
    c. ab aliquo O, T, Su — пасть от чьей-л. руки
    4) перен. впадать (in servitutem C; ad servitia L; in potestatem alicujus C)
    c. in morbum Cзаболеть
    5) приходиться (на какое-л. время), совпадать (in id saeculum Romuli cecĭdit aetas C)
    res, quae sub sensūs (sub oculos, sub aspectum, in conspectum) cadunt C — вещи, бросающиеся в глаза (непосредственно ощутимые, очевидные)
    7) выпадать на долю, доставаться (alicui aliquid cecĭdit C etc.)
    vota cadunt Tib — желания исполняются, но
    omnia vota cadunt Prp (ср. 10.) — все (мои) мечты рушатся
    8) случаться, складываться (fortuĭto C; male Cs; feliciter Sen; praeter opinionem Nep)
    si quid adversi casurum foret L — если приключится какая-л. беда
    c. in irrĭtum T, ad irritum L или in cassum Lcr — кончаться ничем, оказываться бесплодным
    9)
    а) падать, понижаться ( prctium cadit L); уменьшаться, убывать, слабеть ( vires cadunt Lcr)
    c. animo C etc.падать духом
    б) ослабевать, утихать (cadit vis venti L; cadit ira L, O, Prp; pelagi cecĭdit fragor V)
    10) пропадать, погибать (cecĭdit superbum Ilium V; mundi alii nascentes, alii cadentes C)
    multa renascentur, quae jam cecĭdēre, cadentque quae nunc sunt in honore vocabula H — многие, уже забытые, слова воскреснут и придут в забвение (многие из тех), которые теперь в чести (ср. 6.)
    11) проваливаться, не иметь успеха (у публики) ( fabula cadit H); проигрывать тяжбу (in judicio C)
    12) подходить, быть свойственным
    minime c. in aliquid C — совершенно не вязаться с чем-л.
    in consuetudinem alicujus non c. C — не быть в чьих-л. привычках
    verebar quorsum id casurum esset C — я боялся того, чем это может кончиться (т. е. дурного исхода)
    14) быть закалываемым, приноситься в жертву ( ovis cadit deo O)
    15) ( о женщине) отдаваться, вступать в любовную связь Pl, Tib, Sen

    Латинско-русский словарь > cado

  • 34 constrictus

    1. cōnstrictus, a, um
    part. pf. к constringo
    2. adj.
    ограниченный ( voluptas compressa et constricta C); подрезанный, подстриженный ( arbor PM); уплотнённый ( nives QC); густой ( pulticula CA)

    Латинско-русский словарь > constrictus

  • 35 constringo

    cōn-stringo, strīnxī, strictum, ere
    1) стягивать, завязывать, подвязывать (galeam VF; sarcĭnam Pl); связывать (aliquem vinculis C; alicui manus Ter)
    constringentia (sc. medicamina или remedia) CAвяжущие средства
    2) сдвигать, морщить ( frons constricta Pt)
    3) сгущать, уплотнять
    nives gelu constrictae QC — снег, уплотнившийся от мороза
    4) укреплять, упрочивать (concordia sanguinis vinculo constricta VM)
    5) сдерживать, удерживать, обуздывать (aliquem C; scelus suppliciis C; legibus constringi VM)
    7) сдавливать, сжимать
    9) pass. constringi сокращаться, садиться ( charta constricta PM). — см. тж. constrictus

    Латинско-русский словарь > constringo

  • 36 diffugio

    dif-fugio, fūgī, —, ere
    1) разбегаться, рассеиваться ( diffugiunt metu perterriti C)
    2) рассеиваться, улетучиваться ( spiritus unguenti suavis diffugit in auras Lcr)

    Латинско-русский словарь > diffugio

  • 37 dimadesco

    dī-madēsco, maduī, —, ere

    Латинско-русский словарь > dimadesco

  • 38 extero

    ex-tero, trīvī, trītum, ere
    1) вытирать, стирать, удалять трением ( rubiginem ferro PM); добывать трением ( ignem Lcr); растирать, разжёвывать ( cibum C); вытаптывать, молотить ногами ( grana ex spicis Vr); раздавливать ( aliquem magno pondere Sen); растаптывать ( nives O)
    3) грам. выбрасывать, элидировать ( litteram Vr)

    Латинско-русский словарь > extero

  • 39 glacio

    āvī, ātum, āre [ glacies ]
    1) замораживать, превращать в лёд ( nives H)
    3) делать твёрдым, свёртывать ( glaciatus caseus Col)
    4) свёртываться, застывать ( adeps glaciat PM)

    Латинско-русский словарь > glacio

  • 40 liquo

    I āvī, ātum, āre
    1) делать жидким, разжижать, растоплять ( nives Vtr); плавить (aes, vitrum PM)
    2) очищать, процеживать (vinum H, PM); промывать ( silĭcem rivo saliente Man)
    II līquo арх. Acc = linquo

    Латинско-русский словарь > liquo

См. также в других словарях:

  • Nives — (Aussprache: ) ist ein weiblicher und männlicher Vorname romanischen Ursprungs. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft und Bedeutung 2 Verbreitung 3 Varianten 4 Bekannte …   Deutsch Wikipedia

  • Nives — Nives …   Wikipédia en Français

  • NIVES — titulus Epigr. 117. l. 14. Martial. quod sic habet: Non potare nivem, sed aquam potare rigentem De nive, commenta est ingeniosa siris. Nempe aquâ nivatâ seu gelidâ e nivibus expressâ, vina generosiora diluebant Romani. Idem l. 5. Epigr. 66. v. 1 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Nives Celzijus — Birth name Nives Zeljković Also known as Nives Celzijus, Nives Celzijus Drpić Born 18 December 1981 (1981 12 18) (age 29) Zagreb, Croatia …   Wikipedia

  • Nives Meroi — Nives Meroi, Rom, Ordensverleihung 2010 Nives Meroi (* 17. September 1961 in Bonate Sotto, Provinz Bergamo) ist eine italienische Bergsteigerin. Nives Meroi gehört zu den besten und erfolgreichsten Höhenbergsteigerinnen. Seit 1989 ist sie mit… …   Deutsch Wikipedia

  • Nives Meroi — Nives Meroi, Roma, 2010 Nives Meroi nacida en Bonate Sotto, Italia el 17 de septiembre, de 1961 es una montañera italiana de alta cota. Contenido 1 B …   Wikipedia Español

  • Nives Meroi — Nives Meroi, Rome, 2010 Nives Meroi (née le 17 septembre 1961 à Bonate Sotto, dans la province de Bergame en Lombardie) est une alpiniste italienne, qui s est rendue célèbre en devenant la première femme à avoir vaincu dix sommets de… …   Wikipédia en Français

  • Nives Meroi — Nives Meroi, Rome, 2010 Nives Meroi (born 17 September, 1961 at Bonate Sotto, Italy) is an Italian mountaineer. As of 2008, she had climbed to the summit of eleven of the fourteen eight thousanders, utilizing the alpine style of climbing.[1]… …   Wikipedia

  • Nives Celzijus — Drpić (geborene: Nives Zeljković; * 18. Dezember 1981 in Zagreb) ist eine kroatische Sängerin, Model und Schriftstellerin. Sie ist mit dem Fußballer Dino Drpic liiert. Diskografie 2002: Nives 2005: Cura moderna 2007: Bijesna Bibliografie 2008:… …   Deutsch Wikipedia

  • Nives Widauer — (* 22. Januar 1965 in Basel) ist eine Schweizer Künstlerin. Sie lebt in Wien. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke (Auswahl) 3 Auszeichnungen 4 …   Deutsch Wikipedia

  • NIVES seu NIVIUM — NIVES, seu NIVIUM Insul. Anglis Mewis, una ex Antillis, freto tantum dissita ab Insul. S. Christophori ad Meridiem, probe culta et abundans; 6. leuc. in circuitu, sub Anglis, ab A. C. 1628. cum arce et coloniis Anglic …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»