haud

haud or haut (in the form hau, before consonants, several times in Plautus acc. to the Cod. Ambros., and in Inscr. Orell. 4848: HEIC. EST. SEPVLCRVM. HAV. PVLCRVM. PVLCRAI. FEMINAE; also Tac. A. 2, 36; 6, 43 (49), Nipperdey, Ritter; hence, also hauscio = haud scio; cf. Ritschl, prol. ad Plaut. Trin. p. 99 sq. and p. 325), adv. [perh. orig. hau = ou, v. Ritschl l. l. But cf. Hand, Turs. III. 15.—Acc. to Corss. Ausspr. 1, 205, haud = pronom. stem ho + au (Sanscr. ava, away) + de, as in unde, etc.], a subjective and intensive negative particle, not at all, by no means; in class. prose most freq. with adverbs; rarely with adjectives, pronouns, or verbs (the last construction in Cic. only in the formulae: haud scio an, and haud dubito; in Caes. it occurs but once; v. also Krebs, Antibarb. p. 516).

With advv.:

hau longe,

Plaut. Bacch. 4, 2, 13:

hau longe abesse oportet,

id. Am. 1, 1, 166:

haut sane diu est,

it is but a very little while ago, id. Merc. 3, 1, 44:

haud sane commodum,

Ter. Ad. 5, 2, 8:

haud sane intellego, quidnam sit, quod laudandum putat,

Cic. Off. 2, 2, 5; cf.

also: rem haud sane difficilem admirari videmini,

id. de Sen. 2, 4:

haud sane facile,

id. ib. 23, 83:

facio quod manifesto moechi haud ferme solent,

Plaut. Poen. 4, 2, 40: haud ferme Ter. And. 3, 1, 2:

haud ita jussi,

id. ib. 5, 4, 52:

haud ita est,

id. Phorm. 2, 1, 35; cf.:

eia, haud sic decet,

id. Eun. 5, 9, 35; id. Ad. 3, 4, 7:

haut aliter esse duco,

Plaut. Bacch. 3, 1, 2:

aliter hau dicetis,

id. Most. 1, 2, 15:

haud aliter censeo,

Ter. Ad. 5, 8, 5; cf.

also: ac veluti lupus... Haud aliter Rutulo, muros et castra tuenti, Ignescunt irae,

Verg. A. 9, 65; v. aliter;

and cf. also secus: nam ego hau diu apud hunc servitutem servio,

Plaut. Mil. 2, 1, 17 Ritschl, N. cr.:

haud diu est,

Ter. Eun. 2, 3, 67; cf.:

scies hau multo post,

Plaut. Bacch. 4, 8, 12; Ter. Phorm. 5, 6, 39:

haud paulo plus,

Cic. Fam. 7, 1, 3:

haud minus aegre patior,

Ter. Heaut. 5, 2, 5:

haud minus,

Liv. 2, 60, 3:

Getae praetorii praefecto haud satis fidebant,

Tac. A. 11, 33:

sed haud facile dixerim, cur, etc.,

Cic. Rep. 1, 3 fin.; so,

haud facile,

Sall. J. 17, 2; id. C. 13, 5; cf.:

eorum animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,

id. ib. 14, 5:

haud cito,

Ter. Ad. 3, 3, 89: haud temere est, quod tu tristi cum corde gubernas, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 329 (Ann. v. 473 Vahl.):

haud temere est visum,

Verg. A. 9, 375:

familiaris accipiere faxo hau familiariter,

Plaut. Am. 1, 1, 199:

haud stulte sapis,

Ter. Heaut. 2, 3, 82:

haud commode,

id. Hec. 1, 2, 20:

consul haud dubie jam victor,

Sall. J. 102, 1:

Vergilius haud dubie proximus,

Quint. 10, 1, 85:

dubie: mihi hau saepe eveniunt tales hereditates,

Plaut. Curc. 1, 2, 33:

morbus haud saepe quemquam superat,

Sall. J. 17, 6:

haud cunctanter,

Suet. Tit. 6. For the connection with dum and quamquam, v. infra fin. —

With adjj.:

id esse hau perlonginquom,

Plaut. Bacch. 5, 2, 76:

in aetate hau bonum'st,

id. Trin. 2, 4, 61: haut doctis dictis certantes, sed male dictis, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 274 Vahl.): ille vir haut magna cum re, id. ap. Cic. de Sen. 1, 1 (Ann. v. 342 ib.):

hau mala'st mulier,

Plaut. Bacch. 5, 2, 42:

conveni hodie hominem haud impurum,

Ter. Eun. 2, 2, 4:

anus haud impura,

id. Heaut. 4, 1, 16:

servum haud illiberalem praebes te,

id. Ad. 5, 5, 5:

haud mediocris vir,

Cic. Rep. 2, 31:

haut consimili ingenio,

Plaut. Bacch. 3, 3, 50:

compendium haut aetati optabile,

id. ib. 1, 2, 51:

hau permultum attulit,

id. ib. 2, 3, 86:

haud mirabile est,

Ter. Heaut. 2, 4, 8:

bene dicere haut absurdum est,

Sall. C. 3, 1; cf.:

ingenium ejus haut absurdum,

id. ib. 25, 5:

haud ignotae belli artes,

Liv. 21, 1, 2:

annus haud dubiis consulibus,

id. 4, 8;

v. dubius and dubium: certe extrema linea Amare haud nihil est,

Ter. Eun. 4, 2, 13.—

With pronn.:

haut quisquam quaeret, qui siem,

no one certainly, Plaut. Am. prol. 130:

eum salutat magis haut quiquam quam canem,

id. ib. 2, 2, 48; id. Bacch. 1, 1, 25; cf.:

faxo haut quicquam sit morae,

id. Am. 3, 3, 17; Ter. And. 2, 1, 36:

hic se ipsus fallit, haud ego,

id. ib. 3, 2, 15; cf.:

haud pol me quidem,

id. Hec. 2, 3, 5.—

With verbs: Ni. Etiam dimidium censes (eum attulisse)? Ch. Non edepol scio:

Verum haut opinor,

Plaut. Bacch. 2, 3, 88:

hauscio, quid eo opus sit,

id. ib. 5, 2, 15:

hau nosco tuum,

id. Trin. 2, 4, 44:

ne ego cum illo pignus haut ausim dare,

id. Bacch. 4, 9, 133:

quod dixi semel, hau mutabo,

id. ib. 5, 2, 85; cf.: haud muto factum, Ter. And. 1, 1, 13:

hau moror,

Plaut. Bacch. 5, 1, 30: philosophari est mihi necesse; nam omnino haut placet, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 1, 1 (cf. id. de Or. 2, 38, 156; id. Rep. 1, 18; Gell. 5, 15 fin.;

Trag. v. 417 Vahl.): pol me hau paenitet,

Plaut. Am. 5, 1, 72:

facit ille, quod vulgo hau solent,

id. ib. 1, 1, 30:

ego faxo hau dicet nactam, quem deluserit,

id. Bacch. 3, 4, 7; 4, 8, 23:

nae ille haud scit, quam, etc.,

Ter. Heaut. 2, 1, 10; cf. id. ib. 4, 4, 25:

tum ille haud dubitavit, etc.,

Cic. Rep. 1, 15:

quod somno supererit, haud deerit,

Quint. 10, 3, 26:

haud erit, ut merito immortalis possit haberi,

it cannot be, Lucr. 3, 715;

v. sum: quem (Drusum) haud fratris interitu trucem quam remoto aemulo aequiorem sibi sperabat,

not so much... as, Tac. A. 3, 8.—For the phrase haud scio an (in Plautus hauscio an), see an; cf. also, haud scio, -ne: idque adeo haud scio, mirandumne sit, etc., * Caes. B. G. 5, 54, 5: Am. Exspectatusne advenio? So. Hau vidi magis exspectatum, I never saw any one welcomer, ironically, Plaut. Am. 2, 2, 47; so,

hau vidi magis,

id. Capt. 3, 4, 29; id. Poen. 1, 1, 13.—Pleonastic with another negative:

neque ego haut committam, ut, si peccatum siet, etc.,

Plaut. Bacch. 4, 9, 114:

neque ille haud obiciet mihi, Pedibus sese provocatum,

id. Ep. 5, 1, 57:

post si quis vellet te, haut nevelles dividi?

id. Aul. 2, 4, 7.—Ellipt.: Al. Quid istuc est, mi vir, negoti, quod tu tam subito domo Abeas? Ju. Edepol haut quod tui me neque domi distaedeat, Plaut. Am. 1, 3, 5.—Hence,

Esp., joined with dum and quaquam.

haud dum, or, as one word, haud-dum, an intensive nondum, not at all as yet, not yet (very rare):

concilione... Pro Superi! Ausonius miles sedet? armaque tantum Hauddum sumpta viro?

Sil. 2, 332; Liv. 2, 52; 10, 6; 25; 22, 12; 28, 2; 33, 11 al.—

haud quāquam, or, as one word, haudquāquam, by no means whatever, not at all (class.): haudquaquam quemquam semper Fortuna secuta est, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 299 Vahl.):

haudquaquam etiam cessant,

Ter. Heaut. 1, 2, 1:

haudquaquam id est difficile Crasso,

Cic. de Or. 2, 33, 143:

haudquaquam hercle mirandum est esse, etc.,

id. ib. 3, 22, 82:

haudquaquam boni est, ratione vinctum velle dissolvere,

id. Univ. 11:

homo prudens et gravis, haudquaquam eloquens,

id. de Or. 1, 9, 38:

accedat huc suavitas quaedam oportet sermonum atque morum haudquaquam mediocre condimentum amicitiae,

id. Lael. 18, 66:

haudquaquam par gloria,

Sall. C. 3, 2:

haudquaquam certamine ambiguo,

Liv. 7, 26, 8:

tibi has, miserabilis Orpheus Haudquaquam ob meritum, poenas, ni Fata resistant, Suscitat,

Verg. G. 4, 455:

haudquaquam dictis violentia Turni flectitur,

id. A. 12, 45 al.

    Haud, Aduerbium negandi, significat non. Terent. Non, Ne.

\

    Haud muto factum. Terentius. Je ne me repen pas de l'avoir faict.

\

    Haud ab re duxi. Liuius. Je n'ay point estimé que ce fust hors de propos.

\

    Haud commodi ei est. Plaut. Il ne luy vient point à prouffit.

\

    Haud consimili ingenio atque ille est. Plaut. Il n'ha pas pareil esprit.

\

    Id nunc facis haud consuetudine. Plaut. Non point de coustume.

\

    Haud diu est. Terent. Il n'y a pas long temps.

\

    Haud sane difficilis. Cic. Qui n'est pas fort difficile.

\

    Haud difficile. Liu. Non difficile, Facile.

\

    Haud dubie. Liu. Sans doubte, Certainement, Asseureement.

\

    Haud dudum. Plaut. Il n'y a pas fort long temps.

\

    Haud dum exoleuisset. Liu. Point encore.

\

    Haud erat sane quod quisquam, etc. Cice. Il ne falloit point que, etc.

\

    Haud faciam. Terent. Je n'en feray rien.

\

    Haud facile. Cic. Point aiseement.

\

    Fidelem haud ferme mulieri inuenias virum. Terent. A grand peine, Malaiseement.

\

    Haud grauate. Plaut. Voluntiers, De bon courage, Point à regret.

\

    Haud immerito. Plin. Non sans cause.

\

    Ad aures haud inuito sermo mihi accessit tuus. Terent. Point envi, Je t'ay voluntiers ouy dire ces parolles.

\

    Haud ita multum interim temporis fuit. Liu. Non pas beaucoup.

\

    Haud magni pretii. Plaut. Qui n'est pas de grand pris.

\

    Haud malus. Plaut. Il n'est pas des pires.

\

    Haud mora intelligitur verbum Fit. Virgil. Tout soubdain, Sans delay.

\

    - certe extrema linea Amare, haud nihil est. Terent. Ce n'est pas chose de neant, n'est pas peu de chose.

\

    Haud nihil ambigam, hiccine fuerit Ascanius, an maior, etc. Liuius. Je doubteray aucunement si, etc.

\

    Haud parum. Liu. Non point peu, Beaucoup.

\

    Militem haud perinde vulneribus, quam spatiis itinerum, danno armorum affici. Tacit. Non tant par playes, que par, etc.

\

    Haud potuit melius fieri. Terent. Il ne se povoit mieux faire.

\

    Haud procul abfuit quin. Liu. Il ne s'en fallut gueres que.

\

    Haud promeruit. Plaut. Il ne l'a pas merité.

\

    Haud quisquam quaeret qui siem. Plaut. Personne ne demandera qui je suis.

\

    Haud scio an illam nunc misere amat. Terent. Je ne scay si, etc.

\

    Commeatus tamen haud secus quam in pace ex agris portabant. Liu. Non autrement, Tout ainsi que.

\

    Perpulchra credo dona, haud nostris similia. Terent. Ils n'ont garde d'estre tels que les nostres.

\

    Haud stulte sapis. Terent. Ton advis n'est pas des pires.

\

    Haud vereor, si in te solo sit situm. Ter. Je ne crains pas si, etc.

haud (haut) u. altlat. hau, Adv., eben nicht, gerade nicht, wohl nicht, u. stark verneinend = wohl gar nicht, wohl ganz u. gar nicht, keineswegs, bei weitem nicht, a) im allg.: α) neben Verben, zB. h. abhorreo, Liv.: h. ambigo, Liv.: h. celabis, Plaut.: h. convenit, Acc. fr.: h. dubito, Cic.: h. moror, Plaut.: hau scio ( als ein Wort hauscio), Komik.: haud scio, Cic.: bes. hauscio od. haud scio, an etc., Komik., Cic. u.a., od. haud sciam, an etc., Cic. (s. an S. 408). – β) neben Adjektt., z.B. h. absurdus, Liv.: h. aequus, Plaut. u. Hor.: h. alienus, Liv.: h. consimilis, Plaut.: h. dissimilis, Liv.: h. dubius, Liv. (s. Drak. Liv. 34, 43, 5): h. fallax, Val. Max.: h. ignobilis, Hor. u. Liv.: h. magnus, Plaut.: h. bonus, h. malus, Plaut.: h. mediocris, Cic.: h. mirabile est, Ter.: haud pauci, Liv.: h. surdus, Liv. – γ) neben Pronom., zB. h. alius, Plaut. u. Liv.: h. quisquam, schwerlich jemand, sicherlich niemand, Komik. u. Liv.: h. quisquam alius ante, Liv.: haud quicquam, schwerlich irgend etwas, Ter.: h. tantus, Liv.: h. ullus, Liv.: h. meum est, Acc. fr. – δ) neben Substst. ohne u. mit Präposit., zB. haud iniuriā, Liv.: h. ab re duxi, Liv.: cum h. e re publica esset, Liv.: h. per ambages, Liv.: h. sine causa, Liv. – ε) neben Adverbien, die einen negativen Sinn haben, zB. h. aegre pati, Liv.: h. ambigue, Liv.: h. dubie, ganz unzweifelhaft, Sall. u. Liv.: h. gravate, h. gra-

————

vatim, Liv.: h. impigre, Sall. fr. u. Liv.: h. impune, Verg. u. Liv.: h. parum, Liv.: h. procul, Liv.: h. secus, Liv.: hau multo secus, Liv. Andr. com. – neben andern Adverbien, h. aeque, Liv.: h. facile, Liv. u. Col.: h. longe, Caes.: h. ita longe, Nep.: h. mediocriter, Liv.: h. omnino, Liv. u. Cels.: h. ita multo post, Liv.: h. satis dignus, Liv.: h. tam facile dictu est, Liv.: h. vidi magis, es fällt mir gar nicht ein, ich denke nicht daran, ich dächte gar! (mit aus dem Vorhergehenden zu ergänzendem Ausdruck), Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 559). – b) in Gegensätzen, haud... sed, Enn., Komik., Cic., Catull. u. Verg.: hau... verum, Plaut.: sed ut... ita haud, Cic.: haud quia... sed quia, Hor.: quod ni... haud, Cic.: quod si... haud, Cic.: u. mit Auslassung der Partikeln, me, haut uxorem ulciscitur, Plaut.: factionis Barcinae opibus, haud sane voluntate principum in imperio positus, Liv. – c) m. Negationen, neque haud, haud non od. nil, Komik.: haud... nec, Verg. – d) korrespondierend mit andern Partikeln, haud... tam, Liv. u. Tac.: haud tantum... quantum, Liv. – Vgl. übh. Hand Tursell. 3. 14 sqq. Otto Tac. ann. 1, 14. p. 113 sq. M. Müller Zum Sprachgebr. des Livius, I. (Stendal, 1877); u. über hau Lorenz Plaut. most. 770. Ritschl Prolegg. ad Plaut. trin. p. XCIX sqq. u. opusc. 2, 591 sq.

1) общ. могила

2) поэт. гроб

(négation), non pas, pas du tout

no, not at all, by no means.

могила

hauta

(haudan, haudoid)

bedre

siloshaud – skābbarības bedre

  adv.

  не вполне, совсем не, не