-
1 mitrailler
-
2 mitrailler
vt.1. milit. вести́* ipf. пулемётный ого́нь (по + D), обстре́ливать/обстреля́ть [из пулемёта];mitrailler un convoi ennemi (un avion) — обстре́ливать вра́жеский соста́в (самолёт)
2. fam. уси́ленно снима́ть ipf.;les journalistes le mitraillent de questions — журнали́сты забра́сывают <↑бомбардиру́ют> его́ вопро́самиles photographes mitraillent le vainqueur — фото́графы уси́ленно щёлкают затво́рами, фото́графируя победи́теля;
-
3 mitrailler
1. vi2) уст. стрелять картечью2. vt1) обстреливать3) (de) перен. разг. забрасывать (жалобами, насмешками, вопросами) -
4 mitrailler
гл.1) общ. обстреливать, стрелять из пулемёта2) устар. стрелять картечью3) перен. щёлкать, фотографировать (безостановочно), (de) забрасывать (жалобами, насмешками, вопросами) -
5 mitrailler qn de questions
Dictionnaire français-russe des idiomes > mitrailler qn de questions
-
6 бить
1) battre vt3) перен.бить по чему-либо — flageller qch ( бичевать); nuire à qch, porter dommage à qch ( вредить); porter un coup à qch ( наносить удар)4) ( разбивать) casser vt, briser vt5) ( резать скот) abattre vt6) охот. chasser vt, vi7) ( об орудиях - на такое-то расстояние) porter vi à8) ( обстреливать) bombarder vt ( из пушек); mitrailler vt ( из пулеметов); tirer vt sur... (бить по...)9) ( побеждать) battre vt10) (о воде, нефти) jaillir vi••бить ключом перен. — battre son pleinбить тревогу — donner l'alarme; воен. battre le généraleбить карту — couvrir une carteбить по карману — revenir (ê.) ( или coûter) cher à qnбить в одну точку — enfoncer le clou -
7 обстреливать
tirer vi dessus (abs)обстрелять что-либо — bombarder qch, canonner qch ( из орудий); mitrailler qch ( из пулеметов)обстреливать местность — soumettre le terrain à un tir nourri -
8 обстрелять
tirer vi dessus (abs)обстрелять что-либо — bombarder qch, canonner qch ( из орудий); mitrailler qch ( из пулеметов)обстреливать местность — soumettre le terrain à un tir nourri -
9 пулеметный
-
10 расстреливать
1) fusiller vt2) ( израсходовать при стрельбе) consumer vt; brûler les cartouches -
11 расстрелять
1) fusiller vt2) ( израсходовать при стрельбе) consumer vt; brûler les cartouches -
12 question
f
См. также в других словарях:
mitrailler — [ mitraje ] v. <conjug. : 1> • 1794; de mitraille I ♦ V. intr. Vx Tirer à mitraille. II ♦ V. tr. 1 ♦ Prendre pour objectif d un tir à mitraille (vx); d un tir de mitrailleuse (mod.). Mitrailler des soldats ennemis. Mitrailler un train.… … Encyclopédie Universelle
mitrailler — (mi trâ llé, ll mouillées, et non mi trâ yé) v. n. Tirer le canon à mitraille. On a mitraillé pendant une heure. Activement. Mitrailler l ennemi. Se mitrailler, v. réfl. Les deux corps se mitraillèrent quelque temps avec un grand carnage.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Mitrailler quelqu'un de questions — ● Mitrailler quelqu un de questions le soumettre à un grand nombre de questions … Encyclopédie Universelle
MITRAILLER — v. n. Tirer le canon à mitraille. On a mitraillé pendant une heure. Il est aussi actif. On a mitraillé l ennemi. MITRAILLÉ, ÉE. participe … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
MITRAILLER — v. intr. Tirer le canon à mitraille. On a mitraillé pendant une heure. Il est aussi transitif. On a mitraillé l’ennemi. Nous avons été mitraillés pendant toute la nuit … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
mitrailler — vt. mitralyî (Albanais) … Dictionnaire Français-Savoyard
mitraillage — [ mitrajaʒ ] n. m. • 1937; de mitrailler ♦ Action de mitrailler. Mitraillage au sol (par avion). ● mitraillage nom masculin Action de mitrailler. mitraillage n. m. Action de mitrailler. mitraillage [mitʀɑjaʒ] n. m … Encyclopédie Universelle
mitralia — MITRALIÁ, mitraliez, vb. I. tranz. A supune un obiectiv tirului de mitralieră. ♦ intranz. (Rar) A trage cu mitraliera. [pr.: li a] – Din fr. mitrailler, it. mitragliare. Trimis de Anonim, 02.06.2004. Sursa: DEX 98 mitraliá vb. (sil. tra li a) … Dicționar Român
arroser — [ aroze ] v. tr. <conjug. : 1> • 1155; bas lat. arrorare; de ad et lat. class. rorare, de ros, roris « rosée » 1 ♦ Humecter ou plus souvent mouiller en versant un liquide, de l eau sur. Arroser une terre, des plantes, les fleurs. ⇒… … Encyclopédie Universelle
fusiller — [ fyzije ] v. tr. <conjug. : 1> • 1732; de fusil 1 ♦ Exécuter (un condamné) par une décharge de coups de fusil (cf. Passer par les armes). Être fusillé pour trahison. « on les fusille immédiatement, douze balles dans la peau, vlan ! »… … Encyclopédie Universelle
mitraillade — [ mitrajad ] n. f. • 1794 « décharge de mitraille »; de mitrailler 1 ♦ Tir, décharge de mitrailleuse. ⇒ mitraille. 2 ♦ Rare Mitraillage. « la mitraillade de femmes et d enfants » ( Dorgelès). ● mitraillade nom féminin Décharge de mitraille … Encyclopédie Universelle