Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

magnificus

  • 21 eximius

    exĭmĭus, a, um, adj. [eximo].
    I.
    Taken out from the mass, i. e. excepted, exempt (rare but class. = exemptus, exceptus):

    eximium neminem habere,

    Ter. Hec. 1, 1, 9: neque esset veri simile, cum omnibus Siculis faceret injurias, te illi unum eximium, cui consuleret, fuisse, you should be the only excepted one, Cic. Div. ap. Caecil. 16, 52:

    tu unus eximius es, in quo hoc praecipuum valeat,

    Liv. 9, 34, 11.— Far more freq. and class.,
    II.
    Select, choice, distinguished, extraordinary, uncommon, excellent (syn.:

    egregius, praeclarus, divinus, lautus, magnificus): ea quae eximia plerisque et praeclara videntur, parva ducere,

    Cic. Off. 1, 20, 67; cf.:

    haec ipsa semper in te eximia et praestantia fuere,

    id. de Or. 2, 28, 126:

    Pompei singularis eximiaque virtus,

    id. de Imp. Pomp. 1, 3:

    mulier facie eximia,

    id. Verr. 2, 5, 31, § 82; cf.:

    pulchritudine eximia femina,

    id. Div. 1, 25, 52:

    eximii forma pueri,

    Plin. 7, 12, 10:

    eximii praestanti corpore tauri,

    Verg. G. 4, 538 et saep.:

    ingenium,

    Cic. Fam. 6, 5, 3:

    gloria belli,

    id. Rep. 1, 12; cf.:

    gloria virtutis,

    id. ib. 2, 10:

    opinio virtutis,

    Caes. B. G. 2, 8, 1; cf.

    also: virtus,

    id. B. C. 1, 46, 4:

    quo e collegio laus est illa eximia C. Julii, qui, etc.,

    Cic. Rep. 2, 36:

    herba eximii usus ad vulnera,

    Plin. 24, 16, 95, § 152:

    ignes Aetnae,

    Lucr. 2, 594 et saep.— Poet. with partitive gen.:

    eximii regum,

    Stat. Th. 6, 15.—And with inf.:

    eximius animam servare sub undis,

    exceedingly, skilful, expert, Luc. 3, 697.—Hence adv.: exĭmĭe (acc. to II.), exceedingly, very much, uncommonly, excellently (syn.:

    egregie, unice): C. Marius L. Plocium eximie dilexit,

    Cic. Arch. 9, 20:

    eximie et unice delectare,

    Gell. 11, 3, 4:

    e. atque verissime opinari,

    id. 13, 8, 1:

    cenare,

    Juv. 11, 1:

    polliceri omnia,

    Liv. 42, 29, 6:

    prodesse,

    Plin. 29, 6, 38, § 126:

    mederi,

    id. ib.; cf.:

    curari,

    id. 27, 12, 104, § 127:

    ornatum templum,

    Liv. 25, 40, 2:

    utilis,

    Plin. 20, 22, 89, § 241:

    optimum stagnum,

    Col. 8, 17, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > eximius

  • 22 facetus

    făcētus, a, um, adj. [root fa- of fari; Sanscr. bhā-, shine, appear; Gr. pha- in phêmi, phainô; strengthened făc, as in fax, facies], well-made, choice, elegant, fine.
    I.
    Lit. (very rare): nae illi sunt pedes faceti ac deliciis ingredienti molles, Brutus ap. Quint. 6, 3, 20:

    facetis victibus vivere,

    Plaut. Most. 1, 1, 43.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of behavior, fine, courteous, polite, gentle (very rare):

    vir facetus atque magnificus,

    Plaut. Most. 2, 2, 84:

    mulier commoda et faceta,

    Ter. Heaut. 3, 2, 11:

    ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta,

    Hor. Ep. 1, 6, 55:

    est qui (ambulet tunicis) subductis usque facetus,

    i. e. who thinks to be very fine, id. S. 1, 2, 26.—
    B.
    Of speech.
    * 1.
    Elegant, fine:

    molle atque facetum Vergilio annuerunt gaudentes rure Camenae,

    Hor. S. 1, 10, 44; cf.: decoris hanc et excultae cujusdam elegantiae appellationem ( faceti) puto, Quint. 6, 3, 20.—
    2.
    Merry, witty, jocose, humorous, facetious (the predominant signif. of the word).
    a.
    Of persons: dulcem et facetum festivique sermonis atque in omni sermone simulatorem, quem eirôna Graeci nominarunt, Socratem accepimus, Cic. Off. 1, 30, 108:

    elegantes, faceti,

    id. Brut. 16, 63:

    esse quamvis facetum atque salsum,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    in altercando cum aliquo aculeo et maledicto facetus,

    id. Brut. 47, 173:

    imitatores et narratores faceti,

    id. de Or. 2, 54, 219:

    etiam quodam loco facetus esse voluisti,

    id. Phil. 2, 8, 20:

    conviva joco mordente facetus,

    Juv. 9, 10 et saep.—
    b.
    Of inanim. and abstr. things:

    duplex omnino est jocandi genus: unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum, alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum,

    Cic. Off. 1, 29, 104:

    ironia faceta et elegans,

    id. Brut. 85, 292:

    faceta et urbana innumerabilia,

    id. de Or. 2, 56, 227:

    sermo,

    id. ib. 1, 8, 32:

    dictum,

    id. ib. 2, 54, 219:

    joci,

    Just. 39, 2.— Comp.: Quo facetior videare, Lucil. ap. Fest. s. v. REDARGUISSE, p. 273, 10 Müll. — Sup.:

    Aristophanes facetissimus poëta veteris comoediae,

    Cic. Leg. 2, 15, 37:

    argutiae facetissimi salis,

    Plin. 35, 10, 37, § 117.—Hence, adv.: făcēte,
    1.
    (Acc. to II. A.) Finely, properly, elegantly (anteclass.):

    hanc ego rem exorsus sum facete et callide,

    Plaut. Pers. 4, 1, 7; id. Mil. 1, 1, 39; id. Stich. 1, 3, 114:

    facete dictum,

    well said! good! id. Capt. 1, 2, 73; Ter. Eun. 2, 2, 57; 3, 1, 37.—
    2.
    (Acc. to II. B.) Wittily, pleasantly, humorously, facetiously (class.):

    numquam tam male est Siculis, quin aliquid facete et commode dicant,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:

    facete et urbane Stoicos ridere,

    id. Fin. 1, 11, 39:

    multa colligere ridicule ac facete,

    id. de Or. 1, 57, 243: praeclare et apposite et facete scripsit, Gell. 2, 23, 11:

    (Cicero) plura quam quisquam dixit facete,

    Quint. 6, 3, 4.— Comp.:

    nos ab isto nebulone facetius eludimur,

    Cic. Rosc. Am. 44, 128:

    disputare,

    id. de Or. 2, 54, 217.— Sup.:

    noster hic facetissime tres de jure civili libellos tribus legendos dedit,

    Cic. de Or. 2, 55, 223:

    dicere,

    Plin. Ep. 1, 9 fin.:

    ludere,

    id. ib. 9, 22, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > facetus

  • 23 gloriosus

    glōrĭōsus, a, um, adj. [gloria].
    I.
    (Acc. to gloria, I.) Full of glory, glorious, famous, renowned (syn.:

    illustris, praeclarus, magnificus): de clarorum hominum factis illustribus et gloriosis satis hoc loco dictum,

    Cic. Fin. 1, 11, 37:

    quae si in privatis gloriosa sunt,

    id. Deiot. 14, 40:

    magnificum illud Romanisque hominibus gloriosum, ut Graecis de philosophia libris non egeant,

    id. Div. 2, 2, 5:

    in illa fuga, nobis gloriosa,

    id. ib. 1, 28, 59:

    mors,

    id. ib. 1, 24, 51:

    consilia,

    id. Att. 8, 12, 5:

    illa,

    Vell. 2, 49, 4:

    princeps,

    Suet. Calig. 8:

    gloriosissimae victoriae,

    id. Tib. 52; cf.:

    dies gloriosissimus,

    Tac. H. 5, 17:

    quod ipsi Agamemnoni fuit honestum, habere, etc.... mihi vero gloriosum, te juvenem consulem florere laudibus,

    Cic. Fam. 9, 14, 2; cf.:

    bene de re publica mereri, gloriosum est,

    id. Phil. 1, 14, 33:

    quod quaesitur gloriosum an indecorum sit,

    Sall. H. 4, 61, 1 Dietsch:

    in saecula,

    Vulg. Dan. 3, 56.—
    II.
    Vainglorious, boasting, bragging, haughty, conceited, ostentatious (syn.: jactans, arrogans, superbus, insolens, vanus, ostentator).
    A.
    In gen.:

    vos nequam et gloriosae,

    Plaut. Truc. 1, 2, 55:

    (vir) mendax et gloriosus,

    id. Curc. 4, 1, 10; 5, 2, 34; id. Ps. 3, 2, 5:

    ubi illa magnifica et gloriosa ostentatio civitatis?

    Cic. Fl. 22, 52:

    praepotens et gloriosa philosophia,

    id. de Or. 1, 43, 193:

    epistolae jactantes et gloriosae,

    Plin. Ep. 3, 9, 13:

    pavo, gloriosum animal,

    Plin. 10, 20, 22, § 44:

    esse gloriosi animi,

    eager for glory, Suet. Claud. 1:

    miles,

    Ter. Eun. prol. 31; 38; cf.

    B. infra: vir,

    a braggart, Vulg. Prov. 25, 14.—
    B.
    Esp.: Miles gloriosus, the title of a comedy of Plautus. To this refers:

    deforme est, de se ipsum praedicare, falsa praesertim, et cum irrisione audientium imitari Militem gloriosum,

    Cic. Off. 1, 38, 137; and:

    milites,

    id. Lael. 26, 98.—Hence, adv.: glōrĭōse.
    1.
    (Acc. to I.) Gloriously: res magnas manu gerere, Naev. ap. Gell. 6, 8, 5:

    triumphare,

    Cic. Fam. 2, 12, 3; Vulg. Exod. 15, 1.— Comp.:

    quia relicua gloriosius retinebat,

    Sall. H. 1, 55 Dietsch. — Sup.:

    quod per ipsos confici potuit, gloriosissime et magnificentissime confecerunt,

    Cic. Att. 14, 4, 2.—
    2.
    (Acc. to II.) Boastfully, vauntingly, pompously:

    exorsus es non gloriose magis a veritate quam, etc.,

    Cic. de Or. 2, 8, 31:

    mentiri,

    id. Mil. 27, 72; cf.

    proloqui,

    Plaut. Stich. 2, 1, 4: amiciri, id. Pers. 2, 5, 6:

    amicitiam ostentare,

    Sall. H. 4, 61, 8 Dietsch.

    Lewis & Short latin dictionary > gloriosus

  • 24 magnifice

    magnĭfĭcē and magnĭfĭcenter, advv., v. magnificus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > magnifice

  • 25 magnificens

    magnĭfĭcens, v. magnificus.

    Lewis & Short latin dictionary > magnificens

  • 26 magnificenter

    magnĭfĭcē and magnĭfĭcenter, advv., v. magnificus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > magnificenter

  • 27 magnificentia

    magnĭfĭcentĭa, ae, f. [magnificus], greatness in action or in sentiment, nobleness, distinction, eminence, high-mindedness, magnanimity; in a bad sense, boasting, bragging, etc.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    magnificentia est rerum magnarum et excelsarum cum anima ampla quadam et splendida propositione agitatio atque administratio,

    Cic. Inv. 2, 54, 163:

    et magnificentia et despicientia adhibenda est rerum humanarum,

    greatness of soul, id. Off. 1, 21, 72; id. Agr. 2, 8, 22.—
    B.
    Transf., of inanimate things, grandeur, magnificence, splendor, sumptuousness:

    epularum,

    Cic. Or. 25, 83:

    villarum,

    id. Off. 1, 39, 140:

    funerum et sepulcrorum,

    id. Leg. 2, 26, 66:

    liberalitatis,

    id. Rosc. Com. 8, 24:

    extra modum sumptu et magnificentia prodire,

    id. Off. 1, 39, 40:

    exhaustus magnificentiā publicorum operum,

    Liv. 1, 57:

    magnificentiae studium,

    Tac. A. 3, 55:

    publica magnificentia,

    Vell. 2, 1, 2.—
    II.
    Esp.
    1.
    Rhet. t. t., an imposing style, sounding or dignified language: his tribus narrandi virtutibus adiciunt quidam magnificentiam, quam megaloprepeian vocant, Quint. 4, 2, 61 sq.—
    2.
    In a bad sense:

    verborum magnificentia,

    pomposity of language, bombast, Cic. Lael. 6, 21:

    i hinc in malam crucem cum istac magnificentiā,

    Ter. Phorm. 5, 7, 37.—
    3.
    In partic., greatness of talent, great artistic skill, Plin. 36, 5, 4, § 19.

    Lewis & Short latin dictionary > magnificentia

  • 28 magnifico

    magnĭfĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [magnificus].
    I.
    To make much of, to value greatly, esteem highly, set a high value on (ante-class. and late Lat.):

    aliquem,

    Plaut. Stich. 1, 2, 44:

    te quia me colitis et magnificatis,

    id. Cist. 1, 1, 22:

    unum ex omnibus Venus voluit me magnificare,

    id. Men. 2, 3, 19:

    illam haud minus quam se ipsum,

    Ter. Hec. 2, 2, 18:

    ob tuam perfidiam te amo et metuo et magnifico,

    Plaut. Ps. 3, 1, 34:

    quid est homo, quia magnificas eum,

    Vulg. Job, 7, 17.—
    II.
    Transf., to magnify, extol, praise highly (post-Aug.):

    Arcesilaum quoque magnificat Varro,

    Plin. 35, 12, 45, § 155; 36, 5, 4, § 41:

    aliquid,

    id. 17, 9, 6, § 50; cf. id. 36, 12, 18, § 83; Auct. Her. 3, 4, 8 Klotz. —
    B.
    To praise, glorify, worship:

    magnificate Dominum mecum,

    Vulg. Psa. 34, 3:

    Deum Israël,

    id. Matt. 15, 31.—
    C.
    To exalt, honor:

    nomen tuum,

    Vulg. Gen. 12, 2:

    Salomonem,

    id. 1 Paral. 29, 25.— Pass.:

    magnificabor,

    Vulg. Ezech. 38, 23.—
    D.
    To enlarge:

    fimbrias,

    Vulg. Matt. 23, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > magnifico

  • 29 permagnificus

    per-magnĭfĭcus, a, um, adj., very sumptuous, very magnificent:

    convivium,

    Vulg. Esther, 2, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > permagnificus

  • 30 Piraceus

    Pīraceus (trisyll.) and Pīraeus, i, m., = Peiraieus; also Pīraea, ōrum, n. ( poet.), the celebrated port of Athens, about five Roman miles from the city, with which it was connected by long walls; the Pirœus, now Porto Dracone or Porto Leone:

    In Piraeea cum exissem,

    Cic. Att. 6, 9, 1:

    venio ad Piraeea: in quo magis reprehendendus sum, quod homo Romanus Piraeea scripserim, non Piraeeum (sic enim omnes nostri locuti sunt), quam in quod addiderim: non enim hoc ut oppido praeposui, sed ut loco... Secutus sum Terentium (Eun. 3, 4, 1): heri aliquot adulescentuli coimus in Piraeeum,

    Cic. Att. 7, 3, 10:

    curre in Piraeum,

    Plaut. Trin. 4, 4, 11:

    ex Piraeeo abire,

    Ter. Eun. 2, 2, 59:

    Piraeeus ille magnificus,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Brut. 13, 51:

    e litoribus Piraei,

    Cat. 64, 74:

    Piraeeus et Phalera portuus,

    Plin. 4, 7, 11, § 24; Vell. 2, 23, 3.— In neutr.:

    Sunion expositum Piraeaque tuta recessu Linquit,

    Ov. F. 4, 563.—Hence, Pīraeus, a, um, adj., of or belonging to the Pirœus, Pirœan:

    Piraea litora,

    Ov. M. 6, 446:

    litus,

    Sil. 13, 754:

    portus,

    Prop. 3 (4), 21, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > Piraceus

  • 31 Piraea

    Pīraceus (trisyll.) and Pīraeus, i, m., = Peiraieus; also Pīraea, ōrum, n. ( poet.), the celebrated port of Athens, about five Roman miles from the city, with which it was connected by long walls; the Pirœus, now Porto Dracone or Porto Leone:

    In Piraeea cum exissem,

    Cic. Att. 6, 9, 1:

    venio ad Piraeea: in quo magis reprehendendus sum, quod homo Romanus Piraeea scripserim, non Piraeeum (sic enim omnes nostri locuti sunt), quam in quod addiderim: non enim hoc ut oppido praeposui, sed ut loco... Secutus sum Terentium (Eun. 3, 4, 1): heri aliquot adulescentuli coimus in Piraeeum,

    Cic. Att. 7, 3, 10:

    curre in Piraeum,

    Plaut. Trin. 4, 4, 11:

    ex Piraeeo abire,

    Ter. Eun. 2, 2, 59:

    Piraeeus ille magnificus,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Brut. 13, 51:

    e litoribus Piraei,

    Cat. 64, 74:

    Piraeeus et Phalera portuus,

    Plin. 4, 7, 11, § 24; Vell. 2, 23, 3.— In neutr.:

    Sunion expositum Piraeaque tuta recessu Linquit,

    Ov. F. 4, 563.—Hence, Pīraeus, a, um, adj., of or belonging to the Pirœus, Pirœan:

    Piraea litora,

    Ov. M. 6, 446:

    litus,

    Sil. 13, 754:

    portus,

    Prop. 3 (4), 21, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > Piraea

  • 32 Piraeus

    Pīraceus (trisyll.) and Pīraeus, i, m., = Peiraieus; also Pīraea, ōrum, n. ( poet.), the celebrated port of Athens, about five Roman miles from the city, with which it was connected by long walls; the Pirœus, now Porto Dracone or Porto Leone:

    In Piraeea cum exissem,

    Cic. Att. 6, 9, 1:

    venio ad Piraeea: in quo magis reprehendendus sum, quod homo Romanus Piraeea scripserim, non Piraeeum (sic enim omnes nostri locuti sunt), quam in quod addiderim: non enim hoc ut oppido praeposui, sed ut loco... Secutus sum Terentium (Eun. 3, 4, 1): heri aliquot adulescentuli coimus in Piraeeum,

    Cic. Att. 7, 3, 10:

    curre in Piraeum,

    Plaut. Trin. 4, 4, 11:

    ex Piraeeo abire,

    Ter. Eun. 2, 2, 59:

    Piraeeus ille magnificus,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Brut. 13, 51:

    e litoribus Piraei,

    Cat. 64, 74:

    Piraeeus et Phalera portuus,

    Plin. 4, 7, 11, § 24; Vell. 2, 23, 3.— In neutr.:

    Sunion expositum Piraeaque tuta recessu Linquit,

    Ov. F. 4, 563.—Hence, Pīraeus, a, um, adj., of or belonging to the Pirœus, Pirœan:

    Piraea litora,

    Ov. M. 6, 446:

    litus,

    Sil. 13, 754:

    portus,

    Prop. 3 (4), 21, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > Piraeus

  • 33 splendidus

    splendĭdus, a, um, adj. [splendeo], bright, shining, glittering, brilliant, etc. (class.; syn.: nitidus, lucidus, coruscus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: o magna templa caelitum, commixta stellis splendidis, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Trag. v. 227 Vahl.); so,

    signa caeli,

    Lucr. 4, 444:

    lumina solis,

    id. 2, 108:

    caelum cum aequaliter totum erit splendidum,

    Plin. 18, 35, 80, § 351; cf. comp.:

    quanto splendidior quam cetera sidera fulget Lucifer,

    Ov. M. 2, 722:

    sol splendidior,

    Tib. 4, 1, 123.— Sup.:

    splendidissimus candor,

    Cic. Rep. 6, 16, 16:

    color (with flam neus),

    Lucr. 6, 208:

    ostro crinis,

    Ov. M. 8, 8: venabula. id. ib. 8, 419:

    fons splendidio vitro,

    Hor. C. 3, 13, 1; cf.: Galatea Splendidior vitro, Ov. M. 13, 791:

    umor sudoris,

    Lucr. 6, 1187: bilis, bright yellow, cholê xanthê, Hor. S. 2, 3, 141 (cf.:

    vitrea bilis,

    Pers. 3, 8). —
    B.
    In partic., of style of living, dress, etc., brilliant, splendid, magnificent, sumptuous (syn. magnificus):

    quorum in villā ac domo nihil splendidum fuit praeter ipsos,

    Cic. Par. 5, 2, 38:

    splendida domus gaudet regali gaza,

    Cat. 64, 46; Verg. A. 1, 637:

    vestis,

    Petr. 12; cf.:

    splendidus et virilis cultus,

    Quint. 11, 3, 137:

    homo (opp. luxuriosus),

    Vell. 2, 105, 2:

    secundas res splendidiores facit amicitia,

    Cic. Lael. 6, 22.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., brilliant, illustrious, distinguished, noble (cf.:

    egregius, amplus): C. Plotius, eques Romanus splendidus,

    Cic. Fin. 2, 18, 58; cf.:

    vir splendidissimus atque ornatissimus civitatis suae,

    id. Fl. 20, 48:

    homo propter virtutem splendidus,

    id. Verr. 2, 4, 18, § 38; Plin. Ep. 4, 4, 2:

    splendidissima ingenia,

    Cic. Off. 1, 8, 26; 1, 18, 61:

    causa splendidior,

    id. Rosc. Am. 49, 142; cf.:

    splendida facta,

    Hor. Ep. 2, 1, 237:

    ratio dicendi,

    Cic. Brut. 75, 261; so,

    splendida et grandis oratio,

    id. ib. 79, 273; cf.:

    splendidius et magnificentius (genus dicendi),

    id. ib. 55, 201; cf.: figurarum commentis splendida loca attentare, brilliant passages of a speech, Amm. 29, 2, 8:

    splendidis nominibus illuminatus est versus,

    Cic. Or. 49, 163:

    splendidioribus verbis uti,

    id. Brut. 58:

    vox suavis et splendida,

    clear, id. ib. 55, 203:

    cum de te splendida Minos Fecerit arbitria,

    Hor. C. 4, 7, 21.—
    B.
    In partic. (with the accessory idea of mere appearance, opp. to what is real or actual), showy, fine, specious, = speciosus:

    non tam solido quam splendido nomine,

    Cic. Fin. 1, 18, 61:

    praetendens culpae splendida verba tuae,

    Ov. R. Am. 240.—
    C.
    Clear, distinct:

    vox,

    Cic. Brut. 55, 203.—Hence, adv.: splendĭdē, brightly, brilliantly.
    1.
    Lit.:

    ornare magnifice splendideque convivium,

    Cic. Quint. 30, 93; cf.:

    apparatus splendidissime expositus,

    Petr. 21.—
    2.
    Trop., brilliantly, splendidly, nobly:

    acta aetas honeste ac splendide,

    honorably, with distinction, Cic. Tusc. 3, 25, 61; cf. id. Sen. 18, 64:

    splendidius contra regem quam, etc., bellum gerere, Auct. B. Alex. 24, 2: ornate splendideque facere,

    Cic. Off. 1, 1, 4:

    dicta,

    id. Fin. 1, 2, 6:

    in parentem Splendide mendax,

    Hor. C. 3, 11, 35:

    splendidissime natus,

    of very high birth, Sen. Ep. 47, 8; cf. Plin. Ep. 6, 33, 2.—
    (β).
    Clearly, intelligibly:

    loqui,

    Cic. de Or. 2, 16, 68.—
    (γ).
    Ostentatiously:

    invitare,

    Auct. Her. 4, 50, 63; cf.:

    parum se splendide gerere,

    with too little show, meanly, Nep. Att. 14, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > splendidus

  • 34 splendor

    splendor, ōris, m. [splendeo], sheen, brightness, brilliance, lustre, splendor.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose;

    syn.: fulgor, nitor): splendor acer adurit saepe oculos,

    Lucr. 4, 304:

    splendor clipeo clarior, Plaut Mil. 1, 1, 1: caelum splendore plenum,

    id. Merc. 5, 2, 39:

    flammae,

    Ov. F. 5, 366:

    auri (with nitor gemmae),

    Auct. Her. 4, 50, 63:

    argenti,

    Hor. S. 1, 4, 28:

    jussine in splendorem dare bullas has foribus nostris?

    to be polished, Plaut. As. 2, 4, 20; cf. id. Aul. 4, 1, 16:

    clarus vestis purpureaï,

    Lucr. 2, 52; cf.:

    magnificus Babylonicorum,

    id. 4, 1029:

    aquaï,

    clearness, id. 4, 211:

    aquarum,

    Front. Aquaed. 89:

    minii,

    Plin. 33, 7, 40, § 121:

    lapidis phengitae,

    Suet. Dom. 14 et saep.— Plur.:

    nitores et splendores auri,

    Gell. 2, 6, 4: tremuli splendores, Claud. Cons. Prob. et Olyb. 123. —
    B.
    In partic., of style of living, etc., splendor, magnificence, sumptuousness (class.;

    syn. magnificentia): (majores nostri) in publicā dignitate omnia ad gloriam splendoremque revocarunt,

    Cic. Fl. 12, 28:

    si quem horum aliquid offendit, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,

    id. Cael. 31, 77:

    splendor domūs atque victūs,

    Gell. 1, 14, 1.—
    II.
    Trop., lustre, splendor, honor, dignity, excellence, etc. (so most freq. in Cic.):

    honesti homines et summo splendore praediti,

    Cic. Clu. 69, 198:

    summorum hominum splendor,

    id. de Or. 1, 45, 200: senator [p. 1745] populi Romani, splendor ordinis, id. Caecin. 10, 28:

    equester,

    id. Rosc. Am. 48, 140; cf. id. Fam. 1, 3, 1; 1, 12, 27:

    imperii,

    id. Imp. Pomp. 14, 41:

    animi et vitae,

    id. Rep. 2, 42, 69:

    vitae,

    Liv. 3, 35, 1:

    dignitatis,

    Cic. Sull. 1:

    M. Catonis splendorem maculare,

    id. Sest. 28, 60:

    harum rerum splendor omnis et amplitudo,

    id. Off. 1, 20, 67:

    splendore nominis capti,

    id. Fin. 1, 13, 42:

    verborum Graecorum,

    id. Or. 49, 164; cf. id. ib. 31, 110; Plin. Ep. 7, 9, 2; Hor. Ep. 2, 2, 111:

    actio ejus habebat in voce magnum splendorem,

    clearness, Cic. Brut. 68, 239; so,

    vocis,

    id. ib. 71, 250; Plin. 20, 6, 21, § 47.

    Lewis & Short latin dictionary > splendor

См. также в других словарях:

  • Magnifĭcus — (lat.), an Universitäten übliche Abkürzung für Rector oder Prorector magnificus. Magnifica, scherzweise dessen Gattin. S. Rektor und Magnifizenz …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Magnifĭcus — (lat.) herrlich, u. Magnificentĭa Herrlichkeit, 1) unter den römischen Kaisern Titel des Praefectus praetorio; des Magister militum, des Magister officiorum, des Quästor, des Comes domesticorum etc.; 2) in neuerer Zeit (Magnificenz) Titel der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Magnificus — 1. Herlig. 2. Titel for universitetsrektorer eller universitetskanslere …   Danske encyklopædi

  • Ptiloris magnificus — Paradisier gorge d acier …   Wikipédia en Français

  • Megaloprepia magnificus — Ptilope magnifique Ptilope magnifique …   Wikipédia en Français

  • Ptilinopus magnificus — Ptilope magnifique Ptilope magnifique …   Wikipédia en Français

  • Pilosocereus magnificus — Saltar a navegación, búsqueda ? Pilosocereus magnificus Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Ptilinopus magnificus —   Tilopo magnífico …   Wikipedia Español

  • Enteroctopus magnificus — Southern Giant Octopus Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Cephalopoda …   Wikipedia

  • Pilosocereus magnificus — Systematik Ordnung: Nelkenartige (Caryophyllales) Familie: Kakteengewächse (Cactaceae) Unterfamilie: Cactoideae Tribus …   Deutsch Wikipedia

  • Siganus magnificus — Sigan magnifique Sigan …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»