Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

magnificence

  • 1 splendor

        splendor ōris, m    [SPLEND-], brightness, brilliance, lustre, splendor, sheen: flammae, O.: argenti, H.— Splendor, magnificence, sumptuousness, grandeur: omnia ad gloriam splendoremque revocare.—Fig., distinguished merit, lustre, splendor, honor, dignity, excellence, eminence: homines summo splendore praediti: senator populi R. splendor ordinis: dignitatis: M. Catonis splendorem maculare.— Impressiveness: splendore nominis capti: verborum Graecorum.
    * * *
    brilliance, luster, sheen; magnificence, sumptuousness, grandeur, splendor

    Latin-English dictionary > splendor

  • 2 apparātus (adp-)

        apparātus (adp-) ūs, m    [apparo], a preparing, providing, preparation, getting ready: operis: strepere apparatu belli, L.: belli apparatūs. — Apparatus, tools, implements, engines, supplies, material, instruments: ingens belli, L.: apparatus et munitiones, military engines, N.: oppugnandarum urbium, L.: auxiliorum apparatus, L.—Magnificence, splendor, pomp, state: prandiorum: Persicos odi apparatūs, H.: apparatu regio uti, N.: ludorum. — Of style, display, elaboration: dicere nullo apparatu.

    Latin-English dictionary > apparātus (adp-)

  • 3 lautitia

        lautitia ae, f    [lautus], elegance, splendor, magnificence, luxury: mea nova: illa tua.
    * * *
    elegance, splendor, sumptuousness, luxury

    Latin-English dictionary > lautitia

  • 4 lūxus

        lūxus ūs (dat. lūxū, S.)    [LIC-], excess, indulgence, luxury, debauchery: adulescens luxu perditus, T.: in vino ac luxu: omnia luxu antecapere, S.: per luxum aetatem agere, i. e. luxuriously, S.: turpi luxu, Iu.— Splendor, pomp, magnificence, state: domus regali luxu Instruitur, V.: erudito luxu, Ta.
    * * *
    luxury, soft living; sumptuousness

    Latin-English dictionary > lūxus

  • 5 māgnificentia

        māgnificentia ae, f    [magnificus], loftiness, grandeur, nobleness, high-mindedness: liberalitatis.—Of things, grandeur, magnificence, splendor, sumptuousness: ludorum: extra modum magnificentiā prodire: publicorum operum, L.— Display, pomposity, boastfulness: verborum, bombast: istaec, T.: composita in magnificentiam oratio, Ta.
    * * *
    greatness; loftiness, nobleness; generosity; grandeur, splendor, luxury; pride

    Latin-English dictionary > māgnificentia

  • 6 apparatus

    equipment, gear, machinery/ splendor, magnificence.

    Latin-English dictionary of medieval > apparatus

  • 7 adparatus

    1.
    appărātus ( adp-), a, um, P. a., from apparo.
    2.
    appărātus ( adp-), ūs, m. [apparo].
    I.
    A preparing, providing, preparation, getting ready; abstr. (class.; but, except in Hor. C. 1, 38, 1, scarcely to be found in any poet):

    requiro omnem totius operis designationem atque adparatum,

    Cic. N. D. 1, 8, 20:

    totius belli instrumentum et adparatus,

    id. Ac. 2, 1, 3:

    sacrorum,

    id. Rep. 2, 14:

    operum ac munitionum,

    Liv. 21, 7:

    sacrificii,

    Suet. Ner. 56.—More freq.,
    II.
    Meton., a preparation, provision; concr., equipment, apparatus ( instruments, furniture, machines, etc.).
    A.
    In gen.:

    in reliquo Darei adparatu,

    movables, Plin. 13, 1, 1, § 3; so,

    argenteus,

    id. 22, 23, 47, § 99: apparatus ( military engines) et munitiones, Nep. Eum. 5, 7; Caes. B. C. 3, 41 al.:

    arma promta ex regio apparatu,

    Liv. 5, 5:

    apparatus oppugnandarum urbium,

    id. 34, 33; so id. 25, 14; 26, 47.—Also of men:

    auxiliorum apparatus,

    Liv. 9, 7 al. —
    B.
    Esp., magnificent preparation, splendor, pomp, magnificence, state:

    magnifici adparatus vitaeque cultus cum elegantiā et copiā,

    Cic. Off. 1, 8, 25:

    omitto festum diem, argento, veste, omni apparatu ornatuque virendo,

    id. Vatin. 13; id. Or. 25, 83; id. Fam. 9, 19:

    regio adparatu accepti, etc.,

    id. Rep. 6, 10; so Nep. Paus. 3, 2;

    so also of the pomp and parade attending public spectacles or other festive celebrations: ludorum venationumque adparatus,

    Cic. Off. 2, 16, 55; Liv. 27, 6; Suet. Caes. 10 (cf. apparo).

    Lewis & Short latin dictionary > adparatus

  • 8 apparatus

    1.
    appărātus ( adp-), a, um, P. a., from apparo.
    2.
    appărātus ( adp-), ūs, m. [apparo].
    I.
    A preparing, providing, preparation, getting ready; abstr. (class.; but, except in Hor. C. 1, 38, 1, scarcely to be found in any poet):

    requiro omnem totius operis designationem atque adparatum,

    Cic. N. D. 1, 8, 20:

    totius belli instrumentum et adparatus,

    id. Ac. 2, 1, 3:

    sacrorum,

    id. Rep. 2, 14:

    operum ac munitionum,

    Liv. 21, 7:

    sacrificii,

    Suet. Ner. 56.—More freq.,
    II.
    Meton., a preparation, provision; concr., equipment, apparatus ( instruments, furniture, machines, etc.).
    A.
    In gen.:

    in reliquo Darei adparatu,

    movables, Plin. 13, 1, 1, § 3; so,

    argenteus,

    id. 22, 23, 47, § 99: apparatus ( military engines) et munitiones, Nep. Eum. 5, 7; Caes. B. C. 3, 41 al.:

    arma promta ex regio apparatu,

    Liv. 5, 5:

    apparatus oppugnandarum urbium,

    id. 34, 33; so id. 25, 14; 26, 47.—Also of men:

    auxiliorum apparatus,

    Liv. 9, 7 al. —
    B.
    Esp., magnificent preparation, splendor, pomp, magnificence, state:

    magnifici adparatus vitaeque cultus cum elegantiā et copiā,

    Cic. Off. 1, 8, 25:

    omitto festum diem, argento, veste, omni apparatu ornatuque virendo,

    id. Vatin. 13; id. Or. 25, 83; id. Fam. 9, 19:

    regio adparatu accepti, etc.,

    id. Rep. 6, 10; so Nep. Paus. 3, 2;

    so also of the pomp and parade attending public spectacles or other festive celebrations: ludorum venationumque adparatus,

    Cic. Off. 2, 16, 55; Liv. 27, 6; Suet. Caes. 10 (cf. apparo).

    Lewis & Short latin dictionary > apparatus

  • 9 lautitia

    lautĭtĭa, ae, f. [lautus], elegance, splendor, magnificence in one's style of living, in one's house, furniture, food, etc.
    I.
    In gen., Sen. Ep. 114, 9:

    fama ad te de mea nova lautitia veniet,

    Cic. Fam. 9, 16, 8:

    esse in lautitiis,

    Petr. 32:

    accuratissimae lautitiae,

    id. 34:

    summa cenarum lautitia,

    Plin. 35, 12, 46, § 162:

    lautitiae causa,

    id. 36, 6, 5, § 45:

    munditiarum lautitiarumque studiosissimus,

    Suet. Caes. 46: lautitia, epularum magnificentia, Paul. ex Fest. p. 117 Müll.—
    II.
    Lautitia farina appelabatur ex tritico aqua consperso, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > lautitia

  • 10 luculentitas

    lūcŭlentĭtas, ātis, f. [id.], excellence, splendor, magnificence: luculentitate captus, Lab. ap. Non. 135, 2 (Com. Rel. v. 71 Rib.): alicujus, Caecil. ib. (Com. Rel. v. 90 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > luculentitas

  • 11 luxum

    1.
    luxus, a, um, adj. [= Gr. loxos; v. luxo], dislocated:

    luxum si quod est,

    Cato, R. R. 160: luxo pede, Sall. Fragm. ap. Prob. p. 1476 P. (Hist. 5, 2); cf.: luxa membra e suis locis mota et soluta, Paul. ex Fest. p. 119, 17 Müll.— Subst.: luxum, i, n., a dislocation:

    emplastrum utile ad luxa, vel fracta,

    Marc. Emp. 36.
    2.
    luxus, ūs, m. [1. luxus], a dislocation (ante- and post-class.):

    ad luxum aut fracturam alliga: sanum fiet,

    Cato, R. R. 160; App. Flor. p. 354 med.; Plin. Val. 2, 49.
    3.
    luxus, ūs (dat. luxu, Sall. J. 6; Tac. A. 3, 34; id. H. 2, 71) [root luc-; cf. pol-luceo, pol-lucte; v. Corss. Ausspr. 1, 368 sq.].
    I.
    Excess, extravagance in eating and drinking, luxury, debauchery:

    adulescens luxu perditus,

    Ter. Ad. 4, 7, 42:

    in vino ac luxu,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    aliquid luxu antecapere,

    Sall. C. 13:

    luxu atque desidiā corrupta civitas,

    id. ib. 57:

    luxu et saginae mancipatus,

    Tac. H. 2, 71; 4, 14:

    per luxum et ignaviam aetatem agere,

    i. e. luxuriously and slothfully, Sall. J. 2:

    flagitiosus, Mos. et Rom. Leg. Coll. 5, 3, 2: turpi fregerunt saecula luxu divitiae molles,

    Juv. 6, 299.— In plur.:

    nondum translatos Romana in saecula luxus,

    Luc. 10, 109:

    combibat illapsos ductor per viscera luxus,

    Sil. 11, 402.—
    II.
    Splendor, pomp, magnificence, state:

    at domus interior regali splendida luxu Instruitur,

    Verg. A. 1, 637:

    epulaeque ante ora paratae Regifico luxu,

    id. ib. 6, 604:

    eruditus luxus,

    Tac. A. 16, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > luxum

  • 12 luxus

    1.
    luxus, a, um, adj. [= Gr. loxos; v. luxo], dislocated:

    luxum si quod est,

    Cato, R. R. 160: luxo pede, Sall. Fragm. ap. Prob. p. 1476 P. (Hist. 5, 2); cf.: luxa membra e suis locis mota et soluta, Paul. ex Fest. p. 119, 17 Müll.— Subst.: luxum, i, n., a dislocation:

    emplastrum utile ad luxa, vel fracta,

    Marc. Emp. 36.
    2.
    luxus, ūs, m. [1. luxus], a dislocation (ante- and post-class.):

    ad luxum aut fracturam alliga: sanum fiet,

    Cato, R. R. 160; App. Flor. p. 354 med.; Plin. Val. 2, 49.
    3.
    luxus, ūs (dat. luxu, Sall. J. 6; Tac. A. 3, 34; id. H. 2, 71) [root luc-; cf. pol-luceo, pol-lucte; v. Corss. Ausspr. 1, 368 sq.].
    I.
    Excess, extravagance in eating and drinking, luxury, debauchery:

    adulescens luxu perditus,

    Ter. Ad. 4, 7, 42:

    in vino ac luxu,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    aliquid luxu antecapere,

    Sall. C. 13:

    luxu atque desidiā corrupta civitas,

    id. ib. 57:

    luxu et saginae mancipatus,

    Tac. H. 2, 71; 4, 14:

    per luxum et ignaviam aetatem agere,

    i. e. luxuriously and slothfully, Sall. J. 2:

    flagitiosus, Mos. et Rom. Leg. Coll. 5, 3, 2: turpi fregerunt saecula luxu divitiae molles,

    Juv. 6, 299.— In plur.:

    nondum translatos Romana in saecula luxus,

    Luc. 10, 109:

    combibat illapsos ductor per viscera luxus,

    Sil. 11, 402.—
    II.
    Splendor, pomp, magnificence, state:

    at domus interior regali splendida luxu Instruitur,

    Verg. A. 1, 637:

    epulaeque ante ora paratae Regifico luxu,

    id. ib. 6, 604:

    eruditus luxus,

    Tac. A. 16, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > luxus

  • 13 magnificentia

    magnĭfĭcentĭa, ae, f. [magnificus], greatness in action or in sentiment, nobleness, distinction, eminence, high-mindedness, magnanimity; in a bad sense, boasting, bragging, etc.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    magnificentia est rerum magnarum et excelsarum cum anima ampla quadam et splendida propositione agitatio atque administratio,

    Cic. Inv. 2, 54, 163:

    et magnificentia et despicientia adhibenda est rerum humanarum,

    greatness of soul, id. Off. 1, 21, 72; id. Agr. 2, 8, 22.—
    B.
    Transf., of inanimate things, grandeur, magnificence, splendor, sumptuousness:

    epularum,

    Cic. Or. 25, 83:

    villarum,

    id. Off. 1, 39, 140:

    funerum et sepulcrorum,

    id. Leg. 2, 26, 66:

    liberalitatis,

    id. Rosc. Com. 8, 24:

    extra modum sumptu et magnificentia prodire,

    id. Off. 1, 39, 40:

    exhaustus magnificentiā publicorum operum,

    Liv. 1, 57:

    magnificentiae studium,

    Tac. A. 3, 55:

    publica magnificentia,

    Vell. 2, 1, 2.—
    II.
    Esp.
    1.
    Rhet. t. t., an imposing style, sounding or dignified language: his tribus narrandi virtutibus adiciunt quidam magnificentiam, quam megaloprepeian vocant, Quint. 4, 2, 61 sq.—
    2.
    In a bad sense:

    verborum magnificentia,

    pomposity of language, bombast, Cic. Lael. 6, 21:

    i hinc in malam crucem cum istac magnificentiā,

    Ter. Phorm. 5, 7, 37.—
    3.
    In partic., greatness of talent, great artistic skill, Plin. 36, 5, 4, § 19.

    Lewis & Short latin dictionary > magnificentia

  • 14 pollucibilitas

    pollūcĭbĭlĭtas, ātis, f. [pollucibilis], magnificence, excellence, Fulg. Myth. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > pollucibilitas

  • 15 splendor

    splendor, ōris, m. [splendeo], sheen, brightness, brilliance, lustre, splendor.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose;

    syn.: fulgor, nitor): splendor acer adurit saepe oculos,

    Lucr. 4, 304:

    splendor clipeo clarior, Plaut Mil. 1, 1, 1: caelum splendore plenum,

    id. Merc. 5, 2, 39:

    flammae,

    Ov. F. 5, 366:

    auri (with nitor gemmae),

    Auct. Her. 4, 50, 63:

    argenti,

    Hor. S. 1, 4, 28:

    jussine in splendorem dare bullas has foribus nostris?

    to be polished, Plaut. As. 2, 4, 20; cf. id. Aul. 4, 1, 16:

    clarus vestis purpureaï,

    Lucr. 2, 52; cf.:

    magnificus Babylonicorum,

    id. 4, 1029:

    aquaï,

    clearness, id. 4, 211:

    aquarum,

    Front. Aquaed. 89:

    minii,

    Plin. 33, 7, 40, § 121:

    lapidis phengitae,

    Suet. Dom. 14 et saep.— Plur.:

    nitores et splendores auri,

    Gell. 2, 6, 4: tremuli splendores, Claud. Cons. Prob. et Olyb. 123. —
    B.
    In partic., of style of living, etc., splendor, magnificence, sumptuousness (class.;

    syn. magnificentia): (majores nostri) in publicā dignitate omnia ad gloriam splendoremque revocarunt,

    Cic. Fl. 12, 28:

    si quem horum aliquid offendit, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,

    id. Cael. 31, 77:

    splendor domūs atque victūs,

    Gell. 1, 14, 1.—
    II.
    Trop., lustre, splendor, honor, dignity, excellence, etc. (so most freq. in Cic.):

    honesti homines et summo splendore praediti,

    Cic. Clu. 69, 198:

    summorum hominum splendor,

    id. de Or. 1, 45, 200: senator [p. 1745] populi Romani, splendor ordinis, id. Caecin. 10, 28:

    equester,

    id. Rosc. Am. 48, 140; cf. id. Fam. 1, 3, 1; 1, 12, 27:

    imperii,

    id. Imp. Pomp. 14, 41:

    animi et vitae,

    id. Rep. 2, 42, 69:

    vitae,

    Liv. 3, 35, 1:

    dignitatis,

    Cic. Sull. 1:

    M. Catonis splendorem maculare,

    id. Sest. 28, 60:

    harum rerum splendor omnis et amplitudo,

    id. Off. 1, 20, 67:

    splendore nominis capti,

    id. Fin. 1, 13, 42:

    verborum Graecorum,

    id. Or. 49, 164; cf. id. ib. 31, 110; Plin. Ep. 7, 9, 2; Hor. Ep. 2, 2, 111:

    actio ejus habebat in voce magnum splendorem,

    clearness, Cic. Brut. 68, 239; so,

    vocis,

    id. ib. 71, 250; Plin. 20, 6, 21, § 47.

    Lewis & Short latin dictionary > splendor

См. также в других словарях:

  • magnificence — [ maɲifisɑ̃s ] n. f. • 1265; lat. magnificentia 1 ♦ Littér. Qualité d une personne magnifique (1o); disposition à dépenser sans compter. ⇒ 1. faste, munificence. Recevoir ses hôtes avec magnificence. ⇒ royalement. « Les seigneurs faisaient assaut …   Encyclopédie Universelle

  • magnificence — Magnificence. s. f. Qualité du magnifique. La magnificence est une vertu des grands, des Rois. il est porté à la magnificence. Il signifie aussi, Somptuosité, despense esclatante. Grande magnificence. il a fait des magnificences nompareilles à… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Magnificence — Mag*nif i*cence, n. [F. magnificence, L. magnificentia. See {Magnific}.] The act of doing what is magnificent; the state or quality of being magnificent. Acts xix. 27. Then cometh magnificence. Chaucer. [1913 Webster] And, for the heaven s wide… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • magnificence — Magnificence, soit en faits ou en paroles, Magnificentia. Magnificence qu on tient en habits et banquets, Lautitia. De grande magnificence, Augustus. Accroistre la magnificence et seigneurie d autruy, Astruere aliquid magnificentiae et dignitati… …   Thresor de la langue françoyse

  • magnificence — (n.) mid 14c., great mindedness, courage, from O.Fr. magnificence splendor, nobility, grandeur, from L. magnificentia splendor, munificence, from stem of magnificus great, elevated, noble, eminent, also splendid, rich, fine, costly, lit. doing… …   Etymology dictionary

  • magnificence — ► NOUN 1) the quality of being magnificent. 2) (His/Your etc. Magnificence) a title or form of address for a monarch or other distinguished person …   English terms dictionary

  • magnificence — [mag nif′ə səns] n. [OFr < L magnificentia < magnificus, noble < magnus, great (see MAGNI ) + facere, to DO1] richness and splendor, as of furnishings, color, dress, etc.; stately or imposing beauty …   English World dictionary

  • magnificence — (ma gni fi san s ) s. f. 1°   Qualité de celui qui est magnifique. •   Le Seigneur ne fera voir sa magnificence qu en ce lieu là, SACI Bible, Isaïe, XXXIII, 21. •   Et pour définir en quoi consiste la magnificence, on verra qu elle paraît dans… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • MAGNIFICENCE — s. f. Qualité de celui qui est magnifique. La magnificence des grands n est souvent que de l ostentation. Cet homme est d une grande magnificence. Sa magnificence l a ruiné. Ce prince les a reçus, les a fêtés, les a récompensés avec une… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • MAGNIFICENCE — n. f. Qualité de celui qui est magnifique. La magnificence des oeuvres du Créateur. La magnificence d’un palais. Tout dans cette maison est d’une grande magnificence. Fig., La magnificence du style, des idées, des expressions, des images. Il… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • magnificence — /mag nif euh seuhns/, n. 1. the quality or state of being magnificent; splendor; grandeur; sublimity: the magnificence of snow covered mountains; the magnificence of his achievements. 2. impressiveness of surroundings: the magnificence of… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»