Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

lift

  • 1 Sursum corda

    Latin Quotes (Latin to English) > Sursum corda

  • 2 tollō

        tollō sustulī, sublātus, ere    [TAL-], to lift, take up, raise, elevate, exalt: in caelum vos umeris nostris: optavit, ut in currum patris tolleretur: sublatus est: quos in crucem sustulit: in sublime testudinem, Ph.: in arduos Tollor Sabinos, H.: terrā, O.: ignis e speculā sublatus.—Of children (the father acknowledged a new-born child by taking it up), to take up, accept, acknowledge, bring up, rear, educate: puerum, Enn. ap. C.: puellam, T.: qui ex Fadiā sustulerit liberos, i. e. was the father of.—In navigation, with ancoras, to lift the anchor, weigh anchor, set sail: sublatis ancoris, Cs., L.—In the army, with signa, to take up the march, break up camp, march: signa sustulit seseque Hispalim recepit, Cs.— To build, raise, erect: tollam altius tectum.— To take on board, take up, carry: naves, quae equites sustulerant, had on board, Cs.: Tollite me, Teucri, V.: sublatus in lembum, L.: me raedā, H.: Talem te Bacchus... Sustulit in currūs, O.—Fig., to raise, lift, lift up, elevate, set up, start: ignis e speculā sublatus: Clamores ad sidera, V.: risum, H.: oculos, i. e. look up.—To lift, cheer, encourage: Sublati animi sunt, your spirits are raised, T.: sustulere illi animos, have taken courage, L.: amieum, console, H. — To exalt, extol: aliquid tollere altius dicendo: ad caelum te tollimus laudibus: Daphnim tuum ad astra, V.— To assume, bear, endure: alquid oneris: poenas.— To take up, take away, remove, carry off, make way with: frumentum de areā: nos ex hac hominum frequentiā: pecunias ex fano, Cs.: iubet sublata reponi Pocula, V.: tecum me tolle per undas, V.: Me quoque tolle simul. O. — To take off, carry off, make away with, kill, destroy, ruin: hominem de medio: Thrasone sublato e medio, L.: Titanas Fulmine (Iuppiter), H.: tollet anum vitiato melle cicuta, H.: Karthaginem funditus, lay waste.—To do away with, remove, abolish, annul, abrogate, cancel: rei memoriam: sublatā benevolentiā: ut id nomen ex omnibus libris tollatur: demonstro vitia; tollite! away with them!: sublato Areopago: deos, to deny the existence of: diem, to consume in speechmaking: querelas, H.
    * * *
    tollere, sustuli, sublatus V TRANS
    lift, raise; destroy; remove, steal; take/lift up/away

    Latin-English dictionary > tollō

  • 3 tollo

    tollo, sustŭli, sublātum, 3, v. a. ( perf. tollit, Pers. 4, 2:

    tollisse,

    Dig. 46, 4, 13) [root Sanscr. tul-, tulajāmi, lift up, weigh; Gr. tal-, tel, in tlênai, talanton; cf.: tuli, tlātus (latus), tolerare], to lift or take up, to raise, always with the predom. idea of motion upwards or of removal from a former situation.
    I.
    To lift up, raise up, elevate, exalt, etc. (syn.: effero, elevo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: unus erit quem tu tolles in caerula caeli templa, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Ann. v. 66 Vahl.): pileum ad caelum tollit, Plaut. Fragm. ap. Non. 220, 15:

    fulgor ibi ad caelum se tollit,

    Lucr. 2, 325;

    for which also: aliquem tollere in caelum,

    Cic. Phil. 11, 10, 24:

    quem (Herculem) in caelum ista ipsa sustulit fortitudo,

    id. Tusc. 4, 22, 50; id. Rep. 1, 16, 25:

    tollam ego ted in collum,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 42:

    Phaëthon optavit, ut in currum patris tolleretur: sublatus est,

    Cic. Off. 3, 25, 94; cf. id. N. D. 3, 31, 76:

    aliquem in equum,

    id. Deiot. 10, 28:

    quos in crucem sustulit,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 7:

    aliquem in crucem,

    id. ib. 2, 1, 5, §

    13: aquila in sublime sustulit testudinem,

    Phaedr. 2, 6, 4:

    in arduos Tollor Sabinos,

    Hor. C. 3, 4, 22 et saep.:

    ut me hic jacentem aliquis tollat,

    Plaut. Ps. 5, 1, 2; so,

    jacentes,

    id. Most. 1, 4, 17: mulum suum tollebat Fufius, lifted up, raised up, Varr. ap. Plin. 7, 20, 19, § 83:

    nequeo caput tollere,

    Plaut. Truc. 2, 6, 45:

    sustulimus manus et ego et Balbus,

    Cic. Fam. 7, 5, 2:

    manus,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 5:

    gradum,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 6: scorpius caudā sublatā, Lucil. ap. Non. 385, 31:

    lubrica convolvit sublato pectore terga (coluber),

    Verg. A. 2, 474:

    terrā,

    Ov. M. 15, 192:

    de terrā,

    Cic. Caecin. 21, 60:

    se tollere a terrā,

    id. Tusc. 5, 13, 37:

    ignis e speculā sublatus,

    id. Verr. 2, 5, 35, § 93.—
    2.
    In partic.
    a.
    Tollere liberos, to take up, i. e. to accept, acknowledge; and so, to raise up, bring up, educate as one's own (from the custom of laying new-born children on the ground at the father's feet; cf.

    suscipio): quod erit natum, tollito,

    Plaut. Am. 1, 3, 3:

    puerum,

    id. Men. prol. 33; Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 67 Vahl.):

    natum filium,

    Quint. 4, 2, 42:

    nothum,

    id. 3, 6, 97:

    puellam,

    Ter. Heaut. 4, 1, 15; cf. id. And. 1, 3, 14.—Also of the mother:

    si quod peperissem, id educarem ac tollerem,

    Plaut. Truc. 2, 4, 45.—
    (β).
    Transf., in gen., to get, beget a child:

    qui ex Fadiā sustulerit liberos,

    Cic. Phil. 13, 10, 23:

    decessit morbo aquae intercutis, sublato filio Nerone ex Agrippinā,

    Suet. Ner. 5 fin.
    b.
    Nautical t. t.: tollere ancoras, to lift the anchor, weigh anchor; esp. in part. pass.:

    sublatis ancoris,

    Caes. B. G. 4, 23; id. B. C. 1, 31; Liv. 22, 19, 6. —
    (β).
    Transf. out of the nautical sphere, to break up, proceed:

    si vultis ancoras tollere,

    Varr. R. R. 3, 17, 1.—
    c.
    To build, raise, erect:

    tollam altius tectum,

    Cic. Har. Resp. 15, 33:

    si juxta habeas aedificia, eaque jure tuo altius tollas,

    Dig. 39, 2, 26.—
    d.
    To take on board, carry, of vessels or vehicles:

    navem, metretas quae trecentas tolleret, parasse,

    Plaut. Merc. 1, 1, 75:

    naves, quae equites sustulerant,

    Caes. B. G. 4, 28:

    altera navis ducentos ex legione tironum sustulerat,

    id. B. C. 3, 28;

    Auct. B. Afr. 54: tollite me, Teucri,

    Verg. A. 3, 601:

    ut se sublatum in lembum ad Cotym deveheret,

    Liv. 45, 6, 2:

    Maecenas me tollere raedā vellet,

    Hor. S. 2, 6, 42:

    Talem te Bacchus... sustulit in currus,

    Ov. A. A. 3, 157. —
    B.
    Trop.
    1.
    To raise, lift, lift up, elevate, set up, etc.: tollitur in caelum clamor exortus utrimque, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 422 Vahl.):

    clamorem in caelum,

    Verg. A. 11, 745:

    clamores ad sidera,

    id. ib. 2, 222; cf.:

    clamor magnus se tollit ad auras,

    rises, id. ib. 11, 455:

    clamor a vigilibus tollitur,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    clamorem,

    Flor. 3, 8, 6:

    cachinnum,

    Cic. Fat. 5, 10:

    risum,

    Hor. A. P. 381: litterulae meae tui desiderio oblanguerunt: hac tamen epistulā oculos paulum sustulerunt, have opened [p. 1877] their eyes again, have reanimated them, Cic. Fam. 16, 10, 2.—Esp. with animos: ne in secunda tollere animos et in mala demittere, to elevate, Lucil. ap. Non. 286, 6:

    animos,

    Plaut. Truc. 2, 8, 10; Ter. Hec. 3, 5, 57:

    animos alicui,

    to raise, excite, animate, Liv. 3, 67, 6:

    nec dubium est quin omnis Hispania sublatura animos fuerit,

    id. 35, 1, 3;

    opp. abicere animos,

    Sen. Ben. 3, 28, 7:

    aliquid dicendo augere et tollere altius (opp. extenuare et abicere),

    Cic. de Or. 3, 26, 104:

    ad caelum te tollimus verissimis ac justissimis laudibus,

    id. Fam. 15, 9, 1:

    monumentum illud, quod tu tollere laudibus solebas,

    id. Att. 4, 16, 8 (14):

    nostras laudes in astra,

    id. ib. 2, 25, 1:

    Daphnim tuum ad astra,

    Verg. E. 5, 51:

    tergeminis tollere honoribus,

    Hor. C. 1, 1, 8:

    vos Tempe tollite laudibus,

    id. ib. 1, 21, 9 (cf. also Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1; v. infra, II. A. 2.):

    supra modum se tollens oratio,

    Quint. 4, 2, 61; cf.:

    se eadem geometria tollit ad rationem usque mundi,

    id. 1, 10, 46; 1, 2, 26:

    amicum Tollere (i. q. consolari),

    to cheer up, console, Hor. S. 2, 8, 61.—
    2.
    To take on one, assume, bear, endure:

    providere non solum quid oneris in praesentia tollant,

    Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:

    at Apollodorus poenas sustulit,

    id. N. D. 3, 33, 82. —
    II.
    To take up a thing from its place, to take away, remove, to bear or carry away, make way with, take away with one (syn.: aufero, adimo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    frumentum de areā,

    Cic. Verr. 2, 3, 14, § 36:

    solem e mundo tollere videntur, qui amicitiam e vitā tollunt,

    id. Lael. 13, 47:

    ut aliquis nos deus ex hac hominum frequentiā tolleret,

    id. ib. 23, 87:

    simulacra ex delubris,

    id. Div. in Caecil. 1, 3; so,

    pecunias e fano,

    Caes. B. C. 3, 105:

    sphaeram ex urbe (Syracusis),

    Cic. Rep. 1, 14, 21:

    praedam,

    Caes. B. G. 7, 14:

    posita,

    id. ib. 6, 17:

    patinam,

    Hor. S. 1, 3, 80; cf.:

    his sublatis,

    id. ib. 2, 8, 10:

    mensam tolli jubet,

    Cic. Pis. 27, 67:

    me per hostes Denso paventem sustulit aëre,

    Hor. C. 2, 7, 14:

    jubet sublata reponi Pocula,

    Verg. A. 8, 175:

    cuncta,

    id. ib. 8, 439:

    tecum me tolle per undas,

    id. ib. 6, 370:

    me quoque tolle simul,

    Ov. M. 11, 441:

    tollite me, Libyes, comitem poenaeque necisque,

    Sil. 6, 500.—
    2.
    In partic.
    a.
    Pregn., to take off, carry off, make away with, to kill, destroy, ruin, etc.:

    aliquem de medio,

    Cic. Rosc. Am. 7, 20:

    aliquem e medio,

    Liv. 24, 6, 1:

    aliquem ferro, veneno,

    Cic. N. D. 3, 33, 81:

    Titanas fulmine (Juppiter),

    Hor. C. 3, 4, 44: quem febris una potuit tollere, Lucil. ap. Non. 406, 25:

    me truncus illapsus cerebro Sustulerat, nisi, etc.,

    Hor. C. 2, 17, 28:

    tollet anum vitiato melle cicuta,

    id. S. 2, 1, 56:

    sorbitio tollit quem dira cicutae,

    Pers. 4, 2:

    majores nostri Carthaginem et Numantiam funditus sustulerunt,

    laid waste, Cic. Off. 1, 11, 35:

    ademptus Hector Tradidit fessis leviora tolli Pergama Graiis,

    Hor. C. 2, 4, 11.—In a play with I. B. supra: te dixisse, laudandum adulescentem (Caesarem), ornandum, tollendum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1; cf.:

    se non esse commissurum, ut tolli posset,

    id. ib. 11, 20, 1.—
    b.
    Milit. t. t.: tollere signa, to break up for marching, to decamp, Caes. B. C. 2, 20; Auct. B. Alex. 57, 1.—
    B.
    Trop., to do away with, remove; to abolish, annul, abrogate, cancel (very freq., esp. in Cic.;

    syn.: oblittero, aboleo): rei memoriam tollere ac delere,

    Cic. Quint. 21, 70; cf.

    metum,

    id. Rosc. Am. 2, 6:

    sublatā benevolentiā amicitiae nomen tollitur,

    id. Lael. 5, 19; cf.:

    maximum ornamentum amicitiae tollit, qui ex eā tollit verecundiam,

    id. ib. 22, 82:

    dubitationem,

    id. Rep. 1, 7, 12:

    errorem,

    id. ib. 1, 24, 38:

    librariorum menda,

    id. Att. 13, 23, 2:

    ut id nomen ex omnibus libris tollatur,

    id. ib. 13, 44, 3:

    legem,

    id. Leg. 2, 12, 31:

    veteres leges novis legibus,

    id. de Or. 1, 58, 247:

    dictaturam funditus ex re publicā,

    id. Phil. 1, 1, 3:

    sublato Areopago,

    id. Rep. 1, 27, 43:

    deos,

    to deny the existence of, id. N. D. 1, 30, 85; id. Ac. 2, 11, 33:

    diem,

    to consume in speechmaking, id. Leg. 3, 18, 40; id. Dom. 17, 45:

    morbus facile tollitur,

    is removed, Cels. 2, 14; 4, 18; so,

    dolores et tumores,

    Plin. 26, 12, 75, § 122:

    foeditates cicatricum maculasque,

    id. 33, 6, 35, § 110:

    muliebrem luctum,

    Hor. Epod. 16, 39:

    querelas,

    id. Ep. 1, 12, 3.—Hence,

    sublātus

    , a, um, P. a. (acc. to I. B.), elated, proud, haughty (rare):

    quo proelio sublati Helvetii,

    Caes. B. G. 1, 15:

    hac victoriā,

    id. ib. 5, 38: quibus omnibus rebus, id. B. C. 2, 37:

    rebus secundis,

    Verg. A. 10, 502:

    gloriā,

    Tac. A. 13, 11 et saep.:

    fidens magis et sublatior ardet,

    Ov. Hal. 54. — Adv.:

    sublātē

    , highly, loftily. *
    1.
    Lit.:

    Nilus diebus centum sublatius fluens, minuitur postea,

    higher, Amm. 22, 15, 12. —
    2.
    Trop.:

    sublate ampleque dicere (opp. attenuate presseque),

    loftily, with elevation, Cic. Brut. 55, 201:

    sublatius dicere,

    more proudly, id. Dom. 36, 95:

    sublatius insolescentes,

    Amm. 15, 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tollo

  • 4 attollo

    at-tollo ( attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).
    I.
    Lit.:

    super limen pedes attollere,

    Plaut. Cas. 4, 4, 1:

    signa,

    id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31:

    illum (regem) omnes apes... saepe attollunt umeris,

    Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid:

    parvumque attollite natum,

    lift up, Ov. M. 9, 387:

    caput,

    id. ib. 5, 503:

    oculos humo,

    id. ib. 2, 448:

    Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,

    Prop. 1, 15, 37:

    Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,

    Ov. M. 6, 605:

    Attollens Joseph oculos vidit etc.,

    Vulg. Gen. 43, 29:

    timidum lumen ad lumina,

    Ov. M. 10, 293:

    vultus jacentes,

    id. ib. 4, 144:

    corpus ulnis,

    id. ib. 7, 847:

    manus ad caelum,

    Liv. 10, 36:

    cornua e mari,

    Plin. 9, 27, 43, § 82:

    attollite portas, principes,

    Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9:

    mare ventis,

    Tac. Agr. 10; cf.:

    Euphratem attolli,

    swollen, id. A. 6, 37:

    se in femur,

    raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856:

    se in auras,

    Ov. M. 4, 722:

    se recto trunco,

    id. ib. 2, 822:

    attollentem se ab gravi casu,

    Liv. 8, 7, 6:

    a terrā se attollentem,

    Plin. 21, 11, 36, § 62.—

    With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,

    Plin. 5, 1, 1, § 6:

    attollitur monte Pione,

    id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build:

    immensam molem,

    Verg. A. 2, 185:

    arcem,

    id. ib. 3, 134:

    attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,

    Plin. 36, 5, 4, § 30:

    turres in centenos vicenos[que ] attollebantur,

    Tac. H. 5, 11.— Poet.:

    cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,

    Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.—
    II.
    Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.):

    Punica se quantis attollet gloria rebus,

    Verg. A. 4, 49:

    ultro implacabilis ardet Attollitque animos,

    id. ib. 12, 4:

    ad consulatūs spem attollere animos,

    Liv. 22, 26:

    rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,

    Plin. Pan. 44, 6:

    Frangit et attollit vires in milite causa,

    Prop. 5, 6, 51:

    attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,

    Luc. 7, 11:

    quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,

    were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so,

    insignibus triumphi,

    Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39:

    res per similitudinem,

    Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur ( is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78:

    belloque et armis rem publicam,

    Tac. H. 4, 52:

    cuncta in majus attollens,

    id. A. 15, 30:

    sua facta, suos casus,

    id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning:

    Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,

    id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.).

    Lewis & Short latin dictionary > attollo

  • 5 attolo

    at-tollo ( attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).
    I.
    Lit.:

    super limen pedes attollere,

    Plaut. Cas. 4, 4, 1:

    signa,

    id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31:

    illum (regem) omnes apes... saepe attollunt umeris,

    Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid:

    parvumque attollite natum,

    lift up, Ov. M. 9, 387:

    caput,

    id. ib. 5, 503:

    oculos humo,

    id. ib. 2, 448:

    Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,

    Prop. 1, 15, 37:

    Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,

    Ov. M. 6, 605:

    Attollens Joseph oculos vidit etc.,

    Vulg. Gen. 43, 29:

    timidum lumen ad lumina,

    Ov. M. 10, 293:

    vultus jacentes,

    id. ib. 4, 144:

    corpus ulnis,

    id. ib. 7, 847:

    manus ad caelum,

    Liv. 10, 36:

    cornua e mari,

    Plin. 9, 27, 43, § 82:

    attollite portas, principes,

    Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9:

    mare ventis,

    Tac. Agr. 10; cf.:

    Euphratem attolli,

    swollen, id. A. 6, 37:

    se in femur,

    raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856:

    se in auras,

    Ov. M. 4, 722:

    se recto trunco,

    id. ib. 2, 822:

    attollentem se ab gravi casu,

    Liv. 8, 7, 6:

    a terrā se attollentem,

    Plin. 21, 11, 36, § 62.—

    With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,

    Plin. 5, 1, 1, § 6:

    attollitur monte Pione,

    id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build:

    immensam molem,

    Verg. A. 2, 185:

    arcem,

    id. ib. 3, 134:

    attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,

    Plin. 36, 5, 4, § 30:

    turres in centenos vicenos[que ] attollebantur,

    Tac. H. 5, 11.— Poet.:

    cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,

    Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.—
    II.
    Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.):

    Punica se quantis attollet gloria rebus,

    Verg. A. 4, 49:

    ultro implacabilis ardet Attollitque animos,

    id. ib. 12, 4:

    ad consulatūs spem attollere animos,

    Liv. 22, 26:

    rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,

    Plin. Pan. 44, 6:

    Frangit et attollit vires in milite causa,

    Prop. 5, 6, 51:

    attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,

    Luc. 7, 11:

    quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,

    were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so,

    insignibus triumphi,

    Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39:

    res per similitudinem,

    Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur ( is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78:

    belloque et armis rem publicam,

    Tac. H. 4, 52:

    cuncta in majus attollens,

    id. A. 15, 30:

    sua facta, suos casus,

    id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning:

    Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,

    id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.).

    Lewis & Short latin dictionary > attolo

  • 6 attollō (adt-)

        attollō (adt-) —, —, ere    [ad + tollo], to lift up, raise up, raise, elevate: natum, O.: pallium (i. e. accingere), T.: fracto crure planum, H.: amicum ab humo, V.: oculos humo, O.: oculos contra, i. e. look in the face, O.: mare ventis, Ta.: ad lumina lumen, O.: manūs ad caelum, L.: attolitur unda, V.: capita caelo (of trees), V.: in aegrum se femur, to rise upon, V.: se in auras, O.: fluvio se, out of the river, V.: ex strage se, L.: se ab casu, L.: in caelum attolli, to rise, Ta.: attollit se Lacinia, comes into view, V.—Of buildings, to erect, raise: arcemque attollere tectis, by means of ( high) roofs, V.—To raise, lift up, elevate, exalt: animos. V.: vires in milite, Pr.: ad consulatūs spem animos, L.: alqm praemiis, Ta.: iras, to rise in anger (of a serpent), V.: privati hominis nomen supra principis, Ta.: alcuius progeniem super cunctos, Ta.

    Latin-English dictionary > attollō (adt-)

  • 7 efferō or ecferō

        efferō or ecferō extulī, ēlātus, ferre    [ex + fero], to carry out, take out, bring forth, take away, remove: tela ex aedibus: extra aedīs puerum, T.: frumentum ab Ilerdā, Cs.: signa portis efferri vidit, L.: pedem, escape, V.: pedem portā: sese tectis, V.: Furium longius extulit cursus, L.— To carry out for burial, bear to the grave, bury: Ecfertur, T.: filium: eum quam amplissime: extulit eum plebs, i. e. paid his funeral expenses, L.: anus Ex testamento elata, H.: Per funera septem Efferor, i. e. with a seven-fold funeral, O. — To bring forth, bear, produce: quod agri efferant: aliquid ex sese: cum ager cum decumo extulisset, ten fold: (Italia) genus acre virum Extulit, V.— To lift up, elevate, raise: hos in murum, Cs.: pars operis in altitudinem turris elata, Cs.: pulvis elatus lucem aufert, L.: dextrā ensem, V.: caput antro, O.: Lucifer Extulit ōs sacrum, rose, V.: ubi ortūs Extulerit Titan, V.—Fig., to set forth, spread abroad, utter, publish, proclaim, express: verbum de verbo expressum, translate literally, T.: si graves sententiae inconditis verbis efferuntur: in volgum disciplinam efferri, Cs.: hoc foras: Dedecus per auras, O.: in volgus elatum est, quā adrogantiā usus, etc., Cs.— To carry away, transport, excite, elate: me laetitiā.— P. pass.: milites studio, Cs.: tu insolentiā.— To bury, ruin, destroy: ne libera efferatur res p., L.: ne meo unius funere elata res p. esset, L.— To bring out, expose: me ad gloriam: alqm in odium, Ta.— To raise, elevate, exalt, laud, praise, extol: hominem ad summum imperium: quemque ob facinus pecuniā, S.: patriam demersam extuli: consilium summis laudibus, Cs.—With se, to rise, show oneself, appear: quae (virtus) cum se extulit, etc.— To lift up, elate, puff up, inflate, inspire: animum (fortuna) flatu suo, L.: alqm supra leges, Ta.: quod ecferas te insolenter: sese audaciā, S.: se in potestate, be insolent in office: (fortunati) efferuntur fere fastidio: adrogantiā elati, Cs.: ad iustam fiduciam, L. — To support, endure: laborem: malum patiendo, do away with.

    Latin-English dictionary > efferō or ecferō

  • 8 ex-tollō

        ex-tollō —, —, ere,    to lift out, lift up, raise, elevate: iacentem: caput: pugionem, Ta.: in gremium liberorum ex te genus, Enn. ap. C.: gurgite palmas, Pr.—Fig., to raise, exalt: novos, S.: opibus et honoribus extolli, Ta. — To raise, excite, elevate: animos: irā promptum animum, Ta.: hominem oratione, S.: se, to grow proud.—To extol, laud, praise: fortunam: Planci meritum verbis: Hannibalis fortunam, L. — To adorn, beautify: hortos, Ta.: piscinas, Ta.

    Latin-English dictionary > ex-tollō

  • 9 levō

        levō āvī (old fut perf. levāssō, Enn. ap. C.), ātus, āre    [1 levis], to lift up, raise, elevate: sese, V.: Se de caespite, rise, O.: levat aura cycnum, H.: cubito levatus, O.— To make lighter, lighten, relieve, ease: iumenta sarcinis levari iubet, S.: te fasce, V.: serpentum colla levavit, i. e. relieved (of his weight), O.: Fronde nemus, strip, V.: sed nec Damna levant, lighten the ship, Iu.— To take away, take: furcā levat ille bicorni Sordida terga suis, takes down, O.: viro manicas levari iubet, V.— Fig., to lighten, relieve, console, refresh, support: me levant tuae litterae: luctum solacio: Auxilio viros, V.: curam animi sermone: fonte sitim, slake, O.— To lighten, lessen, alleviate, mitigate: sumptum sibi, T.: inopiam, Cs.: salutari arte fessos Corporis artūs, H.: poenam honore, O.: vario viam sermone, V.: calamitatem innocentium: volnerum metum: paupertatem propinqui, Iu.— To lessen, diminish, weaken, impair: inconstantiā levatur auctoritas: Multa fidem promissa levant, H.— To relieve, release, discharge, free: quod hibernis (civitas) levetur, Cs.: me hoc onere: Volsci levati metu, L.: qui hac opinione opera levandi sunt: pectora sollicitudinibus, H.: curā levata, O. — To avert: omen, V.: ictum dextrā, H.
    * * *
    I
    levare, levavi, levatus V
    lift up; comfort; release, free from; lighten, lessen, relieve
    II
    levare, levavi, levatus V
    make smooth, polish; free from hair, depilate

    Latin-English dictionary > levō

  • 10 depono

    I
    deponere, deposivi, depositus V TRANS
    put/lay down/aside/away; let drop/fall; give up; resign; deposit/entrust/commit; lift off; take off (clothes); have (hair/beard/nails) cut; shed (tusks); pull down, demolish; plant (seedlings); set up, place; lay to rest; fire
    II
    deponere, deposui, depostus V TRANS
    put/lay down/aside/away; let drop/fall; give up; resign; deposit/entrust/commit; lift off; take off (clothes); have (hair/beard/nails) cut; shed (tusks); pull down, demolish; plant (seedlings); set up, place; lay to rest; fire

    Latin-English dictionary > depono

  • 11 adlevo

    1.
    al-lĕvo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a. [1. lĕvo].
    I.
    Lit., to lift up, to raise on high, to raise, set up (in the ante-Aug. per. very rare, perh. only twice in Sall. and Hirt.; later often, esp. in Quint. and the histt.): quibus (laqueis) adlevati milites facilius ascenderent, * Sall. J. 94, 2: pauci elevati scutis, borne up on their shields (others: adlevatis scutis, with uplifted shields, viz. for protection against the darts of the enemy), Auct. B. Alex. 20:

    gelidos complexibus adlevat artus,

    Ov. M. 6, 249:

    cubito adlevat artus,

    id. ib. 7, 343:

    naves turribus atque tabulatis adlevatae,

    Flor. 4, 11, 5:

    supercilia adlevare,

    Quint. 11, 3, 79 (cf. the Gr. tas ophrus anaspan); so,

    bracchium,

    id. 11, 3, 41:

    pollicem,

    id. 11, 3, 142:

    manum,

    id. 11, 3, 94; Vulg. Eccli. 36, 3:

    oculos,

    Curt. 8, 14:

    faciem alicujus manu,

    Suet. Calig. 36: adlevavit eum, lifted him up (of the lame man), Vulg. Act. 3, 7 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    To lighten, alleviate, mitigate physical or mental troubles; or, referring to the individual who suffers, to lift up, sustain, comfort, console (class.): aliorum aerumnam dictis adlevans, old poet in Cic. Tusc. 3, 29, 71 (cf. Sophocl. Fragm. ap. Brunck. p. 588: Kalôs kakôs prassonti sumparainesas): ubi se adlevat, ibi me adlevat, * Plaut. Pers. 2, 5, 3:

    Allevat Dominus omnes, qui corruunt,

    Vulg. Psa. 144, 14:

    dejecistis eos, dum adlevarentur,

    ib. ib. 72, 18:

    onus, aliquā ex parte,

    Cic. Rosc. Am. 4, 10:

    sollicitudines,

    id. Brut. 3, 12:

    adlevor cum loquor tecum absens,

    id. Att. 12, 39: adlevare corpus, id. ib. 7, 1; Ov. Tr. 3, 8, 31: adlevor animum ( poet.), Tac. A. 6, 43.—
    B.
    To diminish the force or weight of a thing, to lessen, lighten:

    adversariorum confirmatio diluitur aut infirmatur aut adlevatur,

    Cic. Inv. 1, 42, 78:

    adlevatae notae,

    removed, Tac. H. 1, 52.—
    C.
    To raise up, i. e. to make distinguished; pass., to be or become distinguished:

    C. Caesar eloquentiā et spiritu et jam consulatu adlevabatur,

    Flor. 4, 2, 10.
    2.
    al-lēvo ( adl-), less correctly al-laevo, āre, v. a., to make smooth, to smooth off or over (only in Col.):

    nodos et cicatrices adlevare,

    Col. 3, 15, 3:

    vitem ferro,

    id. 4, 24, 4:

    ea plaga uno vestigio adlevatur,

    id. 4, 24, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > adlevo

  • 12 allevo

    1.
    al-lĕvo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a. [1. lĕvo].
    I.
    Lit., to lift up, to raise on high, to raise, set up (in the ante-Aug. per. very rare, perh. only twice in Sall. and Hirt.; later often, esp. in Quint. and the histt.): quibus (laqueis) adlevati milites facilius ascenderent, * Sall. J. 94, 2: pauci elevati scutis, borne up on their shields (others: adlevatis scutis, with uplifted shields, viz. for protection against the darts of the enemy), Auct. B. Alex. 20:

    gelidos complexibus adlevat artus,

    Ov. M. 6, 249:

    cubito adlevat artus,

    id. ib. 7, 343:

    naves turribus atque tabulatis adlevatae,

    Flor. 4, 11, 5:

    supercilia adlevare,

    Quint. 11, 3, 79 (cf. the Gr. tas ophrus anaspan); so,

    bracchium,

    id. 11, 3, 41:

    pollicem,

    id. 11, 3, 142:

    manum,

    id. 11, 3, 94; Vulg. Eccli. 36, 3:

    oculos,

    Curt. 8, 14:

    faciem alicujus manu,

    Suet. Calig. 36: adlevavit eum, lifted him up (of the lame man), Vulg. Act. 3, 7 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    To lighten, alleviate, mitigate physical or mental troubles; or, referring to the individual who suffers, to lift up, sustain, comfort, console (class.): aliorum aerumnam dictis adlevans, old poet in Cic. Tusc. 3, 29, 71 (cf. Sophocl. Fragm. ap. Brunck. p. 588: Kalôs kakôs prassonti sumparainesas): ubi se adlevat, ibi me adlevat, * Plaut. Pers. 2, 5, 3:

    Allevat Dominus omnes, qui corruunt,

    Vulg. Psa. 144, 14:

    dejecistis eos, dum adlevarentur,

    ib. ib. 72, 18:

    onus, aliquā ex parte,

    Cic. Rosc. Am. 4, 10:

    sollicitudines,

    id. Brut. 3, 12:

    adlevor cum loquor tecum absens,

    id. Att. 12, 39: adlevare corpus, id. ib. 7, 1; Ov. Tr. 3, 8, 31: adlevor animum ( poet.), Tac. A. 6, 43.—
    B.
    To diminish the force or weight of a thing, to lessen, lighten:

    adversariorum confirmatio diluitur aut infirmatur aut adlevatur,

    Cic. Inv. 1, 42, 78:

    adlevatae notae,

    removed, Tac. H. 1, 52.—
    C.
    To raise up, i. e. to make distinguished; pass., to be or become distinguished:

    C. Caesar eloquentiā et spiritu et jam consulatu adlevabatur,

    Flor. 4, 2, 10.
    2.
    al-lēvo ( adl-), less correctly al-laevo, āre, v. a., to make smooth, to smooth off or over (only in Col.):

    nodos et cicatrices adlevare,

    Col. 3, 15, 3:

    vitem ferro,

    id. 4, 24, 4:

    ea plaga uno vestigio adlevatur,

    id. 4, 24, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > allevo

  • 13 effero

    1.
    ef-fĕro or ecfĕro (cf. Neue, Formenl. 2, 766), extŭli, ēlatum, efferre or ecferre, v. a., to bring or carry out, to bring forth (very freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ex navi,

    Plaut. Am. 2, 1, 82; cf.

    tela, etc., ex aedibus Cethegi,

    Cic. Cat. 3, 3 fin.:

    argentum jubeo jam intus efferri foras,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 62; cf. id. ib. 4, 9, 127; id. Most. 2, 1, 58; id. Mil. 4, 8, 4:

    argentum ad aliquem,

    id. Epid. 5, 1, 27; id. Truc. 3, 1, 16:

    machaeram huc,

    id. Mil. 2, 5, 53; cf. id. Stich. 2, 2, 28:

    puerum extra aedes usquam,

    Ter. Hec. 4, 1, 48:

    cistellam domo,

    id. Eun. 4, 6, 15; cf.:

    cibaria sibi quemque domo,

    Caes. B. G. 1, 5, 3:

    frumentum ab Ilerda,

    id. B. C. 1, 78, 1:

    piscem de custodia,

    Col. 8, 17 fin.:

    litteras,

    Caes. B. G. 5, 45, 4:

    mucronem,

    Cic. Cat. 2, 1, 2; cf.:

    vexilla, signa, arma (e castris, extra fines, etc.),

    Liv. 10, 19; 27, 2; 29, 21; Tac. H. 3, 31 al.:

    ferrum a latere deripuit, elatumque deferebat in pectus,

    id. A. 1, 35 fin.: Colchis pedem, Enn. ap. Non. 297, 20; so,

    pedem,

    Verg. A. 2, 657; cf.

    pedem aedibus,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 19:

    pedem portā,

    Cic. Att. 6, 8, 5; 7, 2, 6; Suet. Tib. 38:

    pedem quoquam,

    Plaut. Capt. 2, 3, 97:

    se hinc (ignis),

    Lucr. 6, 89 and 385:

    se vallo (equus),

    Tac. A. 15, 7:

    Furium longius extulit cursus,

    Liv. 3, 5; cf.:

    Messium impetus per hostes extulit,

    id. 4, 29.—
    B.
    In partic.
    1.
    Like the Gr. ekpherô, to carry out (of the house) for burial, to bear to the grave, to bury (cf.: cremo, humo, sepelio, prosequor): optumum'st Loces illum efferendum;

    nam jam credo mortuus est,

    Plaut. Aul. 3, 6, 32; id. Most. 4, 3, 8 sqq.; Ter. And. 1, 1, 90 Don. and Ruhnk.; 1, 1, 101; Cic. N. D. 3, 32, 80; Nep. Att. 17; Liv. 2, 33; 3, 18 fin.; Quint. 8, 5, 21; Suet. Aug. 99; Hor. S. 2, 5, 85; Vulg. Luc. 7, 12.—
    b.
    Transf.: meo unius funere elata populi Romani esset res publica, carried to burial, i. e. overthrown, destroyed, Liv. 28, 28; 24, 22; 31, 29.—
    2.
    Of a fruit-bearing soil, to bring forth, bear, produce:

    id, quod agri efferant,

    Cic. Rep. 2, 4 fin.; id. Brut. 4, 16; cf. also id. Verr. 2, 3, 47 fin.; 86 al.—
    b.
    Transf.:

    ea, quae efferant aliquid ex sese, perfectiores habere naturas quam, etc.,

    Cic. N. D. 2, 33 fin.; cf. Quint. 10, 1, 109; poet.:

    (Italia) genus acre virum,

    Verg. G. 2, 169.—
    3.
    Of motion in an upward direction (cf.: erigo and educo, II. B. 1.), to lift up, elevate, raise, exalt, Lucil. ap. Non. 297, 25:

    aliquem in murum,

    Caes. B. G. 7, 47 fin.:

    pars operis in altitudinem turris elata,

    id. B. C. 2, 8 fin.; cf. Quint. 11, 3, 103; and Suet. Calig. 32:

    corvus e conspectu elatus,

    Liv. 7, 26:

    pulvis elatus,

    id. 4, 33:

    elata super capita scuta,

    Tac. H. 3, 27: jubar (luna), Petron. Poët. 89, 2, 54; poet.:

    caput Auctumnus agris extulit,

    Hor. Epod. 2, 18.
    II.
    Trop.
    A.
    To set forth, spread abroad, utter, publish, proclaim:

    clamorem,

    to raise, Plaut. Am. 1, 1, 73:

    quod neque in vulgum disciplinam efferri velint, neque, etc.,

    Caes. B. G. 6, 14, 4; cf. Plin. 2, 12, 9:

    vocem ejus in vulgus,

    Tac. A. 12, 21:

    tuum peccatum foras,

    Ter. Phorm. 5, 7, 65 Ruhnk.:

    hoc foras,

    Cic. Phil. 10, 3; so,

    clandestina consilia,

    Caes. B. G. 7, 1, 6:

    rem,

    id. ib. 7, 2, 2:

    has meas ineptias,

    Cic. de Or. 1, 24, 111:

    divinitus dicta,

    id. ib. 3, 1 fin. et saep.—With a rel. clause:

    posteaquam in volgus militum elatum est, qua arrogantia in colloquio Ariovistus usus, etc.,

    Caes. B. G. 1, 46, 4.—
    2.
    In partic., of speech, to utter, pronounce, express, declare:

    verbum de verbo expressum extulit,

    Ter. Ad. prol. 11:

    ut verba inter se ra tione conjuncta sententiam efferant,

    Varr. L. L. 8, § 1 Müll.:

    si graves sententiae inconditis verbis efferuntur,

    Cic. Or. 44, 150; cf. Quint. 9, 4, 13:

    quae incisim aut membratim efferuntur, ea, etc.,

    Cic. Or. 67; cf. Quint. 9, 4, 33; 8, 3, 40; 10, 2, 17: pleraque utroque modo efferuntur, luxuriatur, luxuriat, etc., id. 9, 3, 7; cf. id. 1, 5, 16; 64; 2, 14, 2.—
    B.
    In the pass., qs. to be carried out of one's self by passions, feelings, etc.; to be carried away, transported, hurried away: usque adeo studio atque odio illius efferor ira, Lucil. ap. Cic. Tusc. 4, 21 fin.; so,

    studio,

    Cic. de Sen. 23, 83; id. Att. 1, 8, 2; id. N. D. 1, 20 fin.; Caes. B. C. 1, 45, 2; cf.

    cupiditate,

    Cic. Div. 1, 24, 49:

    vi naturae atque ingenii,

    id. Mur. 31, 65:

    laetitia,

    id. Deiot. 9, 26 (cf. act.:

    comitia ista praeclara, quae me laetitia extulerunt,

    id. Fam. 2, 10):

    incredibili gaudio,

    id. Fam. 10, 12, 2; cf. id. Rep. 3, 30; Suet. Caes. 22:

    voluptate canendi ac saltandi,

    id. Calig. 54:

    popularitate,

    id. Ner. 53.—
    C.
    (Acc. to I. B. 3.) To raise, elevate, exalt:

    pretia alicujus rei,

    Varr. R. R. 3, 6 fin.:

    quorum animi altius se extulerunt,

    Cic. Rep. 3, 3:

    aliquem ad summum imperium per omnes honorum gradus,

    id. Cat. 1, 11, 28; cf.:

    aliquem supra leges,

    Tac. A. 2, 34; and:

    aliquem geminatis consulatibus,

    id. ib. 1, 3; cf. also id. ib. 4, 40:

    aliquem pecunia aut honore,

    Sall. J. 49, 4:

    patriam demersam extuli,

    Cic. Sull. 31, 87; cf. Nep. Dion. 6; Cic. Prov. Cons. 14, 34:

    aliquem maximis laudibus,

    id. Off. 2, 10, 36; cf. Caes. B. C. 3, 87:

    aliquem summis laudibus ad caelum,

    Cic. Fam. 9, 14; cf. Nep. Dion. 7 fin.:

    aliquid maximis laudibus,

    Cic. Lael. 7, 24:

    aliquem laudibus,

    Tac. A. 3, 72:

    aliquem verbis,

    Cic. de Or. 3, 14, 52:

    aliquid versibus,

    id. Rep. 1, 14;

    and simply aliquid,

    id. Verr. 2, 4, 56; Tac. A. 2, 63:

    aliquem in summum odium,

    id. H. 4, 42; cf.:

    rem in summam invidiam,

    Quint. 8, 4, 19.—
    2.
    In partic., with se, to raise, elevate one's self; to rise, advance (cf.:

    appareo, eluceo, exsisto): cum (virtus) se extulit et ostendit suum lumen,

    Cic. Lael. 27; cf.

    so with a figure borrowed from the heavenly bodies: qua in urbe (Athenis) primum se orator extulit,

    id. Brut. 7, 26:

    volo se efferat in adolescente fecunditas,

    id. de Or. 2, 21.—
    b.
    In a bad sense, with se, or in the [p. 629] pass., to lift up one's self, to carry one's self high; to be puffed up, haughty, proud on account of any thing (the figure being borrowed from a prancing horse; cf. Liv. 30, 20; and Quint. 10, 3, 10):

    nec cohibendo efferentem se fortunam, quanto altius elatus erat, eo foedius corruit (Atilius),

    Liv. 30, 30:

    quod aut cupias ardenter aut adeptus ecferas te insolenter,

    Cic. Tusc. 4, 17, 39:

    qui enim victoria se ecferunt, quasi victos nos intuentur,

    id. Fam. 9, 2, 2; cf.:

    se altius et incivilius,

    Flor. 1, 26, 8:

    sese audacia, scelere atque superbia,

    Sall. J. 14, 11:

    hic me magnifice effero,

    Ter. Heaut. 4, 3, 31:

    (fortunati) efferuntur fere fastidio et contumacia,

    Cic. Lael. 15, 54:

    se efferre in potestate,

    to be insolent in office, id. de Or. 2, 84, 342.—Esp. freq. in the part. perf.:

    stulta ac barbara arrogantia elati,

    Caes. B. C. 3, 59, 3:

    recenti victoria,

    id. B. G. 5, 47, 4:

    spe celeris victoriae,

    id. ib. 7, 47, 3:

    gloria,

    id. B. C. 3, 79, 6:

    elatus et inflatus his rebus,

    Cic. Agr. 2, 35, 97:

    secunda fortuna magnisque opibus,

    Nep. Alcib. 7, 3; id. Milt. 7, 2:

    elatus ad vanam fiduciam,

    Curt. 3, 19, 10;

    but also: ad justam fiduciam,

    Liv. 27, 8, 7 et saep.—In the act. (rare, and with a fig. perh. borrowed from the wind): is demum vir erit, cujus animum nec prospera (fortuna) flatu suo efferet ( elates, inflates), nec adversa infringet, Liv. 45, 8 fin.
    D.
    Ante-class. and very rare, to carry out to the end, to support, endure: laborem, Att. ap. Cic. Sest. 48; cf.: malum patiendo, to get rid of, do away with, Cic. Poët. Tusc. 4, 29, 63 (but not in Lucr. 1, 141, where the better reading is sufferre).—Hence, ēlā-tus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 3. and II. C. 2.), exalted, lofty, high (rare; cf.: superbus, insolens, arrogans, etc.).
    A.
    Lit.:

    modo in elatiora modo in depressiora clivi,

    Col. 2, 4, 10:

    elatissimae lucernae,

    Tert. Apol. 53.—
    B.
    Trop.:

    animus magnus elatusque,

    Cic. Off. 1, 18, 61; id. Tusc. 1, 40, 96:

    verba,

    high-sounding, id. Or. 36, 124;

    hoc casu elatior Julianus,

    Amm. 21, 4, 7; Vulg. Rom. 1, 30:

    insula opibus,

    Nep. Milt. 7, 2. — Adv.: ēlāte, loftily, proudly:

    elate et ample loqui, opp. humiliter demisseque sentire,

    Cic. Tusc. 5, 9:

    dicere (opp. summisse),

    id. Opt. Gen. 4, 10.— Comp.:

    se gerere,

    Nep. Paus. 2, 3:

    elatius et arrogantius praefatur,

    Gell. 9, 15, 4.
    2.
    ef-fĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ex-ferus], to make wild, savage, fierce (class.; most freq. since the Aug. per.).
    I.
    Physically:

    terram immanitate beluarum efferari,

    Cic. N. D. 2, 39, 99:

    speciem oris,

    Liv. 2, 23; cf.

    vultum,

    Suet. Calig. 50:

    efferantia sese ulcera,

    becoming aggravated, malignant, Plin. 26, 14, 87, § 146.— Poet.:

    Mars efferat aurum,

    i. e. works up into weapons, Stat. Achill. 1, 425; cf.:

    homo qui magnae artis subtilitate tantum efferavit argentum,

    i. e. wrought into the figures of beasts, App. M. 5, p. 159, 14.—
    II.
    Mentally:

    gentes sic immanitate efferatae,

    Cic. N. D. 1, 23; cf. id. Tusc. 4, 14, 32:

    militem dux ipse efferavit,

    Liv. 23, 5; cf. id. 2, 29:

    animos,

    id. 1, 19; 25, 26:

    ingenia,

    Curt. 8, 2; 9, 19:

    efferavit ea caedes Thebanos omnes ad exsecrabile odium Romanorum,

    exasperated, Liv. 33, 29; cf. Vulg. Dan. 8, 7.—Hence, effĕrātus, a, um, P. a., wild, savage, fierce:

    sunt enim multa ecferata et immania, quaedam autem humanitatis quoque habent primam speciem,

    Cic. Tusc. 4, 14, 32:

    vultus,

    Petr. 82, 1:

    animi,

    Vulg. 2 Macc. 5, 11.— Comp.:

    mores ritusque,

    Liv. 34, 24.— Sup.:

    effectus,

    Sen. Ep. 121, 4:

    canes in homines,

    Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 3, 18.— Adv.: effĕrāte, fiercely:

    saevire,

    Lact. 5, 20, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > effero

  • 14 elevo

    ē-lĕvo, no perf., ātum, 1, v. a.
    I.
    Lit., to lift up, raise (very rare):

    contabulationem,

    Caes. B. C. 2, 9, 5 and 7:

    lumbos in altum,

    App. M. 4, p. 143:

    arcam,

    Vulg. Gen. 7, 17.— Poet.:

    elevat hunc pluma,

    i. e. turns into a bird, Claud. Eutr. 1, 295: aura preces, i. e. carry away, disperse, = auferat, dissipet, Prop. 1, 8, 12:

    fructum,

    to gather in, Col. 3, 21, 5: statura elevata, i. e. tall, Capit. Ant. Phil. 13.—More freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    To lighten, alleviate:

    aegritudinem (with obtundere),

    Cic. Tusc. 3, 16, 34; cf. sollicitudines (opp. duplicare), Luccei. in Cic. Fam. 5, 14, 2.—Esp. freq.,
    B.
    (In allusion to the rising of the lighter scale.) To make light of, to lessen, diminish, impair, weaken; to disparage, detract from:

    causas suspicionum offensionumque tum evitare, tum elevare, tum ferre,

    Cic. Lael. 24; so,

    objectum ab adversario,

    id. de Or. 2, 56 fin.; cf. id. Inv. 1, 42; Quint. 6, 3, 75 sq.; 11, 3, 176:

    perspicuitatem,

    Cic. N. D. 3, 4:

    auctoritatem,

    Liv. 3, 21; 37, 57 fin.:

    res gestas (opp. verbis extollere),

    id. 28, 43; cf. ib. 44 fin.:

    noxam multitudinis,

    id. 45, 10:

    non si quid turbida Roma Elevet,

    Pers. 1, 6 et saep.—With personal objects:

    est plane oratoris movere risum, quod frangit adversarium, quod impedit, quod elevat, quod deterret, quod refutat,

    Cic. de Or. 2, 58, 236; cf.:

    elevabatur index indiciumque,

    Liv. 26, 27:

    Samnitium bella extollit, elevat Etruscos,

    id. 9, 37:

    assiduos viros (copia),

    Prop. 2, 33, 44 (3, 31, 44 M.); cf. id. 2, 34, 58 (3, 32, 58 M.).—
    C.
    Of the voice, to lift up, raise (late Lat.):

    vocem,

    Vulg. Judic. 2, 4 al.

    Lewis & Short latin dictionary > elevo

  • 15 ad-levō (all-)

        ad-levō (all-) āvī, ātus, āre,    to lift up, raise, set up: oculos, Cu.: (laqueis) adlevati (milites), S.: cubito artūs, O. — Fig., to lighten, alleviate, comfort, console: aerumnam dictis: adlevatum corpus tuum, recovered from sickness: adlevor.— To diminish in force, lessen: adversariorum confirmationem.

    Latin-English dictionary > ad-levō (all-)

  • 16 aulaeum

        aulaeum ī, n, αὐλαία, embroidered stuff, tapestry.—A curtain, canopy: suspensa aulaea, H.: superba, V.—The curtain of a theatre (lowered to show the stage, and drawn up to hide it): aulaeum tollitur: premitur, H.: mittitur, is dropped, Ph.—The figures seemed, as it rose, to lift it: ut Purpurea intexti tollant aulaea Britanni, V.—A covering for beds and sofas, tapestry: aulaeis se superbis conposuit, V.: Cenae sine aulaeis et ostro, H.: pictae aulaea togae, the vast folds, Iu.
    * * *
    canopy/covering; theater curtain; hangings/folds (pl.), tapestries/drapery

    Latin-English dictionary > aulaeum

  • 17 cōn-surgō

        cōn-surgō surrēxī, surrēctus, ere,    to rise, stand up, arise, start up, rise in a body, lift oneself: consurrexisse omnes illi (seni): honorifice consurgitur (impers.): ex insidiis, Cs.: ubi triarii consurrexerunt integri, L.: tonsis, V.: in consilium: ex consilio, Cs.: In plausūs consurrectum est, Ph.: toro, O.: ad bellum, L.: in ensem, V.: studiis, eagerly, V.: terno ordine remi, V.: Mundus ad Scythiam Consurgit, is elevated, V.: consurgunt quercūs, grow up, V.—To arise, spring up, originate: Consurgunt venti, V.: Romam, O.

    Latin-English dictionary > cōn-surgō

  • 18 ē - dūcō

        ē - dūcō dūxī, ductus, ere,    to lead forth, draw out, bring off, take away: eos nobiscum: (medicum) tecum, i. e. to your province: impedimenta ex castris educi iussit, carried, Cs.: gladium, draw, Cs.: gladiis eductis: cor post tela educta refrixit, O.: ex urnā trīs: corpore telum, V.: navīs ex portu, put to sea, Cs.: equos ex Italiā, export, L.: me eduxi foras, went out, T.—In law, to bring, summon (before a court): Sthenium: in ius ipsum: ad consules. — Of troops, to lead forth, march out, conduct, take away: exercitum in expeditionem: praesidium ex oppido, evacuate, Cs.: ab urbe exercitum, Cs., L.: copias e castris, Cs.: copias castris, Cs.—To move out, march out, march away: ex hibernis, Cs.: tribus simul portis, L.: ad legionem Pompei duplici acie eduxit, Cs.: in aciem, L.—Of children, to bring up, rear: adulescentulos libere, T.: quem eduxeris, eum vestire: puer in domo e parvo eductus, L.—To bear, give birth to (poet.): alqm tibi, V.—To raise, lift up, draw up: signa (on a stage curtain), O.: (me) sub auras, O.—To rear, erect, build: turris sub astra Educta, V.: molem caelo, V.—Fig., to exalt: virīs in astra, H.

    Latin-English dictionary > ē - dūcō

  • 19 ē-levō

        ē-levō —, ātus, āre,    to lift up, raise: contabulationem, Cs.—Poet.: aura elevat preces, carries away, Pr. — Fig., to lighten, alleviate: aegritudinem.—To make light of, lessen, diminish, impair, trifle with, disparage, detract from: causas offensionum: quod esset ab eo obiectum: res gestas, L.: aegritudinem: alqm: elevabatur index indiciumque, L.

    Latin-English dictionary > ē-levō

  • 20 ērigō

        ērigō rēxī, rēctus, ere    [ex + rego], to raise up, lift, set up, erect, elevate: arborem: hastas, L.: manu mālum de nave, V.: in clivum aciem, lead up, L.: oculos: turrīs, build, Cs.. villas, Iu.: totam aciem, i. e. stop, L.: conituntur, ut sese erigant, to rise: erectus in auras, rising, O.: ubi lumen sub auras Erigitur, springs up, V.: quicquid montium erigitur, Ta.: Phaëthontiadas... solo erigit alnos, i. e. tells of their transformation, V. — Fig., to arouse, excite, stir, instigate, animate: mentīs: animos ad audiendum: exspectatione senatum, L.: Erigor, et civīs exhortor, O. — To raise up, cheer, encourage: animum demissum: provinciam adflictam: rem p. ex tam gravi casu, L.: se in spem, L.: erigimur, we take courage, H.
    * * *
    erigere, erexi, erectus V
    raise, erect, build; rouse, excite, stimulate

    Latin-English dictionary > ērigō

См. также в других словарях:

  • Lift — may mean:*Lift (force), a mechanical force generated by a solid object moving through a fluid *Lift (soaring), rising air used by soaring birds and glider, hang glider and paraglider pilots for soaring flight *Lift (soft drink), a brand of… …   Wikipedia

  • lift — [ lift ] n. m. • 1909; de l angl. lifted shot « coup soulevé » ♦ Anglic. Au tennis, Effet donné à une balle en la frappant de bas en haut, de façon à en augmenter le rebond. ● lift nom masculin (anglais lift, de to lift, soulever) Au tennis,… …   Encyclopédie Universelle

  • Lift — Lift, n. 1. Act of lifting; also, that which is lifted. [1913 Webster] 2. The space or distance through which anything is lifted; as, a long lift. Bacon. [1913 Webster] 3. Help; assistance, as by lifting. Hence: A ride in a vehicle, given by the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Lift — (l[i^]ft), v. t. [imp. & p. p. {Lifted}; p. pr. & vb. n. {Lifting}.] [Icel. lypta, fr. lopt air; akin to Sw. lyfta to lift, Dan. l[ o]fte, G. l[ u]ften; prop., to raise into the air. See {Loft}, and cf. 1st {Lift}.] 1. To move in a direction… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • lift — [lift] vt. [ME liften < ON lypta < lopt, air, akin to OE lyft, Ger luft, Du lucht] 1. to bring up to a higher position; raise 2. to pick up and move or set [lift the box down from the shelf] 3. to hold up; support high in the air 4. to… …   English World dictionary

  • lift — LIFT, lifturi, s.n. Ascensor. – Din engl., fr. lift. Trimis de RACAI, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  LIFT s. v. ascensor. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  lift s. n., pl. lífturi …   Dicționar Român

  • lift — lift; lift·able; lift·er; lift·man; shop·lift; shop·lift·er; shop·lift·ing; up·lift·er; up·lift·ment; up·lift·ed·ness; …   English syllables

  • LIFT — vt: to put an end to: make no longer effective lift the stay Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. lift I …   Law dictionary

  • lift — vb 1 Lift, raise, rear, elevate, hoist, heave, boost are comparable when meaning to move from a lower to a higher place or position. Lift often carries an implication of effort exerted to overcome the resistance of weight {lift a large stone}… …   New Dictionary of Synonyms

  • Lift Me Up — may refer to: *Lift Me Up, an unreleased song by Live recorded during the Throwing Copper sessions * Lift Me Up , a 1990 single by Jeff Lynne. * Lift Me Up (Kate Voegele song) , a 2008 song by Kate Voegele * Lift Me Up , a 1992 single by Howard… …   Wikipedia

  • lift — [n1] transportation car ride, drive, journey, passage, ride, run, transport; concept 155 lift [n2] help, aid assist, assistance, boost, comfort, encouragement, hand, leg up*, pickme up*, reassurance, relief, secours, shot in the arm*, succor,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»