-
1 kostka
kostka lodu Eiswürfel m;kostka cukru Zuckerwürfel m;kostka bulionowa Brühwürfel m;kostka masła ein Stück Butter;kroić w kostkę KULIN würfeln;sukienka po kostki knöchellanges Kleid n;stać w wodzie po kostki knöcheltief im Wasser stehen -
2 kostka
kostka [kɔstka] fspódnica sięgała jej do kostek der Rock reichte ihr bis zu den Knöcheln\kostka lodu Eiswürfel m\kostka brukowa Pflasterstein mskładać coś w kostkę etw zusammenlegen -
3 krajać
krajać [krajaʨ̑]schneiden\krajać na plasterki/w kostkę in Scheiben schneiden/würfelnII. vrserce mi się kraje es zerreißt mir das Herz, mir dreht sich das Herz im Leibe herum -
4 kroić
kroić [krɔiʨ̑]I. vt\kroić coś na kawałki/na plasterki/w kostkę etw in Stücke/Scheiben/Würfel schneidenII. vrcoś się komuś kroi jd hat etw in Aussicht -
5 ocierać
I. vtII. vr1) ( osuszać się) sich +akk abwischen, sich +akk abtrocknen2) ( dotykać się) sich +akk berühren, sich +akk reibenotrzeć się o kogoś mit jdm Bekanntschaft machenotrzeć się o coś etw +dat begegnen -
6 rzucać
I. vtrzucić kotwicę Anker werfen, vor Anker gehenrzuć broń! mil Waffe fallen lassen!\rzucać monetą mit der Münze werfenrzucić okiem na coś auf etw einen Blick werfenrzucić czar/urok na kogoś jdn behexenrzucić podejrzenie na kogoś auf jdn einen Verdacht werfen [ lub fallen lassen]\rzucać oskarżenia pod czyimś adresem jdm Vorwürfe an den Kopf werfenIII. vr1) ( miotać się) sich +akk hin und her werfenrzucać się na łóżko sich +akk aufs Bett werfen3) (pot: oburzać się)nie rzucaj się! reg dich ab! ( fam)4) ( ściskać kogoś)\rzucać się komuś na szyję jdm um den Hals fallen5) ( napadać)rzucić się na kogoś z nożem sich +akk auf jdn mit einem Messer werfen [ lub stürzen], jdn mit einem Messer angreifen6) ( odskakiwać)\rzucać się do ucieczki die Flucht ergreifen
См. также в других словарях:
kostka — ż III, CMs. kostkatce; lm D. kostkatek 1. zdr. od kość (tylko w zn. 1 i 3) a) w zn. 1: Barszcz na kostkach. Ogryzać kostki z kurczaka. b) w zn. 3: Kostki do gry. 2. «wystająca nad stawem skokowym zgrubiała część kości piszczelowej (kostka… … Słownik języka polskiego
kostka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. kostkatce; lm D. kostkatek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}zdr. od rz. kość w zn. 1: Rosół w kostkach. Obgotować kostki. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
składać – złożyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}w kostkę {{/stl 13}}{{stl 7}} składać coś w taki sposób, by po złożeniu przypominało wyglądem czworokąt, kwadrat : {{/stl 7}}{{stl 10}}Składać ubranie w kostkę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mysz — 1. Biedny, ubogi jak mysz kościelna «o kimś bardzo biednym»: Kiedy się poznaliśmy, nie wydał jeszcze żadnej książki i był biedny jak mysz kościelna. WO 22/01/2000. 2. Mysz się nawet nie prześlizgnie (nie prześliźnie) «coś jest bardzo dobrze… … Słownik frazeologiczny
kopać — ndk IX, kopaćpię, kopaćpiesz, kop, kopaćał, kopaćany kopnąć dk Va, kopaćnę, kopaćniesz, kopaćnij, kopaćnął, kopaćnęła, kopaćnęli, kopaćnięty, kopaćnąwszy 1. «uderzać coś lub kogoś nogą» Kopać piłkę. Kopnąć kogoś w bójce. Koń kopnął woźnicę. ◊… … Słownik języka polskiego
krajanka — I ż III, CMs. krajankance; lm D. krajankanek «zwykle o artykułach żywnościowych pokrajanych w krótkie paski lub kostkę» Krajanka czekoladowa, keksowa, rybna. Makaron krajanka. II ż III, CMs. krajankance; lm D. krajankanek forma ż. od krajan … Słownik języka polskiego
nakostnik — m III, D. a, N. nakostnikkiem; lm M. i sport. «osłona chroniąca kostkę nogi podczas gry w piłkę nożną» … Słownik języka polskiego
poskładać — dk I, poskładaćam, poskładaćasz, poskładaćają, poskładaćaj, poskładaćał, poskładaćany 1. «złożyć większą liczbę czegoś rozłożonego» Poskładać upraną bieliznę. Poskładać koce, ubrania w kostkę. Poskładać łóżka, parasole. 2. «złożyć razem, pokłaść… … Słownik języka polskiego
zachodzić — ndk VIa, zachodzićdzę, zachodzićdzisz, zachodzićchodź, zachodzićdził 1. forma ndk czas. zajść (p.) 2. «sięgać dokądś, pokrywać coś częściowo» Kołnierzyk zachodzi na szyję. Buty zachodziły na kostkę. Listwy zachodzą na siebie … Słownik języka polskiego
złożyć — dk VIb, złożyćżę, złożyćżysz, złóż, złożyćżył, złożyćżony składać ndk I, złożyćam, złożyćasz, złożyćają, złożyćaj, złożyćał, złożyćany 1. «zgiąć, załamać coś w kilkoro, sprawić, żeby coś nie było rozpostarte, załamując coś w kilkoro lub zginając… … Słownik języka polskiego
kopać się — I – kopnąć się {{/stl 13}}{{stl 33}} uderzać się nogą albo w nogę :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kopnął się w kostkę. Kopnął się o kamień. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}kopać się II {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
