kroić

См. также в других словарях:

• kroić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb {{/stl 8}}– pokroić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} tnąc coś ostrym narzędziem, oddzielać kawałki czegoś; krajać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kroić chleb, wędlinę. Kroić pomidory, ogórki w plasterki.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kroić — ndk VIa, kroję, kroisz, krój, kroił, krojony 1. «ciąć coś na sztuki, części, odcinać, oddzielać kawałek od większej całości; krajać» Kroić kromki chleba. Kroić kiełbasę na plasterki. Pług kroi skiby. 2. «ciąć materiał, skórę itp. nadając im… …   Słownik języka polskiego

• kroić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, kroi się {{/stl 8}}{{stl 7}} coś wydarzy się w najbliższym czasie; coś się szykuje : {{/stl 7}}{{stl 10}}Coś się komuś kroi. Kroi mi się interesujący wyjazd. Kroi się niezła awantura. Kroiła mi się dobra… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dokrawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dokrawaćam, dokrawaća, dokrawaćają, dokrawaćany {{/stl 8}}– dokrajać, {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, dokrawaćję, dokrawaćje, dokrawaćany, {{/stl 8}}dokroić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, dokrawaćkroję, dokrawaćkroi,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• крою — I крою см. крыть. II крою кроить, диал. покроиться потрескаться (о льде) , укр. кроïти, блр. краiць, цслав. кроити, краяти, болг. кроя крою, кастрирую , сербохорв. кро̀jити, словен. krojiti, чеш. krojiti, польск. kroic, kroję, полаб. krüöjе… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• bufet — m IV, D. u, Ms. bufetecie; lm M. y 1. «miejsce sprzedaży przekąsek, napojów, słodyczy itp. przy jakiejś instytucji, przedsiębiorstwie, np. w teatrze, na dworcu» Bufet z ciepłymi daniami. Wypić herbatę w bufecie. Prowadzić bufet. 2. «lada w… …   Słownik języka polskiego

• kawałek — m III, D. kawałekłka, N. kawałekłkiem; lm M. kawałekłki 1. «niewielka część jakiejś całości; odcinek, fragment, urywek czegoś» Kawałek chleba, mydła, papieru, tortu. Nauczyć się kawałek wiersza. Przepisać kawałek tekstu. Brać kawałek czegoś, dać… …   Słownik języka polskiego

• krojenie — ↨ krojenie się n I rzecz. od kroić (się) …   Słownik języka polskiego

• placek — m III, D. placekcka, N. placekckiem; lm M. placekcki 1. «uformowane ciasto, zwykle dość płaskie, słodkie, pieczone z różnymi dodatkami smakowymi» Słodki placek. Placek śliwkowy. Placek drożdżowy, kruchy. Placki wielkanocne. Placek z serem, z… …   Słownik języka polskiego

• plecy — blp, D. plecyców 1. «tylna strona tułowia, część ciała od barków do pasa» Barczyste, szerokie, wąskie, zgarbione plecy. Szeroki, rozrosły w plecach. Uderzyć kogoś w plecy, po plecach. Mieć chustkę na plecach. Nieść wiązkę chrustu na plecach.… …   Słownik języka polskiego

• podług — przestarz. «wzorując się, opierając się na kimś, na czymś; zgodnie z kimś, z czymś; stosownie do czegoś; zależnie od czegoś, w odniesieniu do czegoś; według» Kroić płaszcz podług modelu. Sądzić ludzi podług siebie. Zrobić coś podług instrukcji,… …   Słownik języka polskiego