-
1 pūrgō
pūrgō āvī, ātus, āre [purus+1 AG-], to free from what is superfluous, make clean, make pure, clean, cleanse, purify: piscīs ceteros purga, bone, T.: falcibus locum, cleared the ground: domum muribus, Ph.: educ omnīs tuos, purga urbem: miror morbi purgatum te illius, H.— To clear the body, purge: quid radix ad purgandum possit<*> Qui purgor bilem, purge myself of, H.— To clear away, remove: ligonibus herbas, O.: scindit se nubes et in aethera purgat apertum, melts away, V.: Cultello unguīs, trim, H.—Fig., of persons, to clear from accusation, excuse, exculpate, justify: Sullam ipsius virtus purgavit: me tibi: Caesarem de interitu Marcelli: si sibi purgati esse vellent, Cs.: civitatem facti hostilis, L.— To remove, refute, repel, justify: Aut ea refellendo aut purgando vobis corrigemus, T.: factum, O.: facinus, Cu.: purgandis criminibus, by disproving: suspicionem, remove, L.: ea, quae ipsis obicerentur, refute, L. — To establish, vindicate, plead: innocentiam suam, L.: viri factum (esse) purgantes cupiditate atque amore, pleading in excuse, L.: purgantibus iis multitudinis concursu factum, L.—In religion, to make atonement for, expiate, purify, atone for, lustrate: populos, O.: nefas, O.* * *purgare, purgavi, purgatus Vmake clean, cleanse; excuse -
2 excūsō
excūsō āvī, ātus, āre [ex +*causo; 1 CAV-] —With pers. obj., to excuse, make an excuse for: Atticae me: se de consilio, Cs.: me apud Apuleium: ut excuser morbi causā: si iudex excusetur Areopagites esse, pleads as his excuse: dixi, cur excusatus abirem, H.: Titium excusavit, quod, etc.: cognatione Licini se, L.: verba excusantia, apologies, O.— To excuse, apologize for: Varroni tarditatem litterarum: missos ignīs, O.— To allege in excuse, plead, excuse oneself with: propinquitatem: inopiam, Cs.: verba excusandae valetudini solita, L.: Philippo laborem, H.— To decline, refuse, excuse the refusal of: reditum Agrippinae ob hiemem, Ta.: in cognitionibus se (iudices), Ta.: alcui rei excusari, to be relieved of, Ta.* * *excusare, excusavi, excusatus V TRANSexcuse/justify/explain; make excuse for/plead as excuse; allege; absolve/exempt -
3 ex-pūrgō
ex-pūrgō āvī, ātus, āre, to purge, cleanse, purify: me, i. e. cure of poetic ecstasy, H. — Fig.: expurgandus est sermo.—To clear from censure, exculpate, vindicate, justify, excuse: me, T.: sese parum, fail to vindicate, S.: expurgaturum (obiecta) adseverans, Ta.—Supin. abl.: non facilest expurgatu, T. -
4 adprobo
adprobare, adprobavi, adprobatus V TRANSapprove, commend, endorse; prove; confirm; justify; allow; make good -
5 approbo
approbare, approbavi, approbatus V TRANSapprove, commend, endorse; prove; confirm; justify; allow; make good -
6 comprobo
comprobare, comprobavi, comprobatus V TRANSapprove, accept, sanction, ratify; prove, justify, confirm, attest, bear out -
7 conprobo
conprobare, conprobavi, conprobatus V TRANSapprove, accept, sanction, ratify; prove, justify, confirm, attest, bear out -
8 excusso
excussare, excussavi, excussatus V TRANSexcuse/justify/explain; make excuse for/plead as excuse; allege; absolve/exempt -
9 justico
justicare, justicavi, justicatus Vjustify; L:bring to justice -
10 justifico
justificare, justificavi, justificatus V TRANSact justly towards, do justice to; justify/make just; forgive/pardon; vindicate -
11 Casus belli
• Event (that is the justification for, or the cause) of war -
12 Habeas corpus
• You must have the body, i.e. You must justify an imprisonment -
13 Iniuria non excusat iniuriam
Latin Quotes (Latin to English) > Iniuria non excusat iniuriam
-
14 purgo
to clean, cleanse, purify/ clear away, wash off/ justify. -
15 expurgatus
I.Lit.:B.dolabella quicquid emortuum est (trunci aut vitis),
Col. 4, 24, 5:capisterio quicquid exteretur,
id. 2, 9, 1:lepras, psoras, lichenas, lentigines,
Plin. 23, 7, 64, § 126.— Poet.: quae poterunt umquam satis expurgare (me) cicutae? i. e. to cure of poetic ecstasy, * Hor. Ep. 2, 2, 53:vetus fermentum,
remove by cleansing, Vulg. 1 Cor. 5, 7.—Trop.: expurgandus est sermo, * Cic. Brut. 74, 258.—II.In partic., to clear from censure, to exculpate, vindicate, justify, excuse:me expurgare tibi volo,
Plaut. Capt. 3, 4, 87; id. Mil. 2, 6, 17:sine me expurgem,
Ter. And. 5, 3, 29; id. Hec. 5, 1, 16:non facile est expurgatu,
id. ib. 2, 3, 4:sese parum expurgat,
fails to vindicate, Sall. J. 69, 4:requirens objecta et expurgaturum asseverans,
Tac. A. 16, 24:fidem consiliumque publicum,
Gell. 7, 3, 5.—Hence, P. a.: expurgātus, a, um, pure, clear; comp.:mens,
Rufin. Orig. de Princ. 1, 1, 7. -
16 expurgo
I.Lit.:B.dolabella quicquid emortuum est (trunci aut vitis),
Col. 4, 24, 5:capisterio quicquid exteretur,
id. 2, 9, 1:lepras, psoras, lichenas, lentigines,
Plin. 23, 7, 64, § 126.— Poet.: quae poterunt umquam satis expurgare (me) cicutae? i. e. to cure of poetic ecstasy, * Hor. Ep. 2, 2, 53:vetus fermentum,
remove by cleansing, Vulg. 1 Cor. 5, 7.—Trop.: expurgandus est sermo, * Cic. Brut. 74, 258.—II.In partic., to clear from censure, to exculpate, vindicate, justify, excuse:me expurgare tibi volo,
Plaut. Capt. 3, 4, 87; id. Mil. 2, 6, 17:sine me expurgem,
Ter. And. 5, 3, 29; id. Hec. 5, 1, 16:non facile est expurgatu,
id. ib. 2, 3, 4:sese parum expurgat,
fails to vindicate, Sall. J. 69, 4:requirens objecta et expurgaturum asseverans,
Tac. A. 16, 24:fidem consiliumque publicum,
Gell. 7, 3, 5.—Hence, P. a.: expurgātus, a, um, pure, clear; comp.:mens,
Rufin. Orig. de Princ. 1, 1, 7. -
17 ignosco
ignosco, nōvi, nōtum, 3 ( plqpf. sync. ignosset, Sil. 8, 619; part. fut. ignosciturus, Piso Frugi ap. Prisc. p. 887; Ambros. de Noë, 13, 47; also ignoturus, Cic. ap. Prisc. p. 886), v. a. [2. in-gnosco, nosco; lit., not to wish to know, not to search into; hence, with esp. reference to a fault or crime], to pardon, forgive, excuse, overlook (class.; syn.: parco, indulgeo); constr. alicui ( aliquid, quod, si, etc.), with simple aliquid or absol.(α).Alicui ( aliquid, quod, si, etc.):(β).hoc ignoscant dii immortales, velim, et populo Romano et huic ordini,
Cic. Phil. 1, 6, 13; so,ut eis delicta ignoscas,
Plaut. Bacch. 5, 2, 68:velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa toties,
Cic. Att. 7, 12, 3:abs te peto ut mihi hoc ignoscas,
id. ib. 1, 1, 4:mihi, quaeso, ignoscite, si appello talem virum saepius,
id. Agr. 2, 18, 49:ne discamus nobis ignoscere,
Quint. 11, 2, 45; 10, 3, 29; cf.:adeo familiare est hominibus, omnia sibi ignoscere,
Vell. 2, 30, 3:at vos vobis ignoscitis,
make excuses for, justify, Juv. 8, 181; so,ipsi populo,
id. 8, 189.— With dat. rei:ignoscas velim huic festinationi meae,
Cic. Fam. 5, 12, 1:inscitiae meae et stultitiae,
Plaut. Mil. 2, 6, 62:delictis,
id. Merc. 5, 4, 37:vitiis,
Hor. S. 1, 4, 131:dictis,
Juv. 1, 154:his (sc. factis),
id. 13, 103 et saep.— Pass. impers.:ignosci nobis postulabimus,
Auct. Her. 2, 17, 25:ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum,
Ter. Hec. 5, 1, 10:tabellam dedit, quia ignosceretur iis, quos, etc.,
Suet. Aug. 33:mihi profecto poterit ignosci, si, etc.,
Quint. 4 praef. §5: deprecatores, quibus non erat ignotum,
Cic. Att. 11, 14, 1:exemplis uti oportebit, quibus in simili excusatione non sit ignotum: et contentione, magis illis ignoscendum fuisse,
id. Inv. 2, 32, 100.—With a simple acc. (very rare;(γ).not in Cic.): orant, ignoscamus peccatum suum,
Plaut. Am. 1, 1, 101:equidem istuc factum ignoscam,
Ter. Heaut. 4, 1, 34:parvum si Tartara nossent Peccatum ignovisse,
Verg. Cul. 293.—In pass.:ego esse in hac re culpam meritam non nego, sed eam, quae sit ignoscenda,
Ter. Phorm. 5, 8, 26:et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus,
id. Heaut. 2, 1, 6.—Absol. (rare but class.):ignosce: orat, confitetur, purgat: quid vis amplius?
Ter. Phorm. 5, 8, 46:quotiens ignoscimus (in dicendo),
Quint. 6, 2, 14:ad ejus facti deprecationem ignoscendi petenda venia est,
Cic. Part. Or. 37, 131; cf. id. Pis. 41, 98:contemnere fulmina pauper creditur atque deos, dis ignoscentibus ipsis,
i. e. conniving, winking, Juv. 3, 146.— Pass. impers.:ignotum est, tacitum est,
Ter. Ad. 3, 4, 28.—Hence, ignoscens, entis, P. a., forgiving, inclined to forgiveness, placable:animus ignoscentior,
Ter. Heaut. 4, 1, 32. -
18 invidia
invĭdĭa, ae, f. [invidus], envy, grudge, jealousy, act. and pass.; cf.:I.ut effugiamus ambiguum nomen invidiae,
Cic. Tusc. 3, 9, 20:quoniam invidia non in eo qui invidet solum dicitur, sed etiam in eo cui invidetur,
id. ib. 4, 7, 16; Quint. 6, 2, 21 (whereas invidentia is only act.; class.).Act., envy jealousy, ill-will. —With gen. of person envying:B.invidiā ducum perfidiāque militum Antigono est deditus,
Nep. Eum. 10:nobilium,
Liv. 9, 46.—With gen. of obj.:invidia atque obtrectatio laudis suae,
Caes. B. G. 1, 7:divitiarum,
Liv. 10, 3. More freq. absol.:invidia adducti,
Caes. B. G. 7, 77:invidiam sequi,
Sall. J. 55, 3:virtus digna imitatione, non invidiā,
Cic. Phil. 14, 6:invidia Siculi non invenere tyranni majus tormentum,
Hor. Ep. 1, 2, 58; Verg. G. 3, 38; Liv. 9, 46. —Esp., in phrases: sine invidia, without ill-will, ungrudgingly:C. II.laudem invenire,
Ter. And. 1, 1, 39:dare oscula,
willingly, with pleasure, Mart. 3, 65, 10.—Pass., envy, ill-will, odium, unpopularity:ne quae me illius temporis invidia attingeret,
Cic. Fam. 3, 10, 10:in invidia esse,
id. Div. in Caecil. 14; Sall. J. 25, 5:in invidiam invidia magna esse,
Plin. 18, 6, 8, § 41:habere,
to be hated, Cic. de Or. 2, 70, 283:reformidare,
id. Rab. Post. 17, 48:in summam invidiam adducere,
id. Fam. 1, 1, 4:extinguere,
id. Balb. 6, 16:in eum... invidia quaesita est,
id. Rab. Post. 17, 46:invidiam placare paras, virtute relictā,
Hor. S. 2, 3, 13: non erit invidiae victoria nostra ferendae, not sufficient to endure, i. e. not so great as to justify so odious a result, Ov. M. 10, 628; cf. id. Am. 3, 6, 21:venire in invidiam,
Nep. Epam. 7, 3:invidiā onerare quemquam,
Suet. Tib. 8:cumulare alicui invidiam,
id. Ner. 34:conflare,
Liv. 3, 12:invidiae alicui esse,
Cic. Cat. 1, 9:invidiam a se removere,
Ov. M. 12, 626:sedare,
Cic. Clu. 33:lenire,
Sall. C. 22:pati,
Ov. H. 20, 67: intacta invidiā media sunt: ad summa [p. 996] ferme tendit, Liv. 45, 35, 5:Ciceronis,
the unpopularity of, Sall. C. 22, 3:Caesaris,
Hirt. B. G. 8, 53; Suet. Rhet. 6:fraterna,
Sall. J. 39, 5:Decemviralis,
Liv. 3, 43.—Esp., in phrase: absit invidia verbo,
to be said without boasting, Liv. 9, 19, 15; 36, 7, 7.— Plur.:vita remota a procellis invidiarum,
Cic. Clu, 56, 153; Amm. 17, 5. -
19 justifico
justĭfĭco, 1, v. a. [justificus].I.To act justly towards, do justice to one; with simple acc. of the pers. (post-class.):II.justificate viduam,
Tert. adv. Marc. 19.—To justify, make just, forgive, pardon, vindicate (post - class.): malos, Coripp. Laud. Justini jun. 2 fin.:impium,
Aug. Enar. in Psa. 110, 3; Vulg. Rom. 8, 30:ut ex fide justificemur,
id. Gal. 3, 24 et saep.—Hence, justĭfĭcātus, a, um, P. a., justified (eccl. Lat.):baptismate,
Prud. Apoth. 881; Tert. adv. Marc. 4, 36.— Comp.:Publicanus Pharisaeo justificatior discessit,
Tert. Or. 13. -
20 purgo
purgo, āvi, ātum, 1, v. a. [contr. for purigo, from purum ago], to make clean or pure, to clean, cleanse, purify (class.).I.Lit.:2.oleam a foliis et stercore purgato,
Cato, R. R. 65, 1: cum falcibus purgarunt locum, cleared the place, freed it from bushes, etc., Cic. Tusc. 5, 23, 65; Liv. 24, 19:arva longis ligonibus,
Ov. P. 1, 8, 59:domum muribus,
Phaedr. 1, 22, 3:fossas,
Plin. 18, 26, 64, § 236:proprios leniter ungues cultello,
Hor. Ep. 1, 7, 51: cana labra, i. e. to clear or free from beard, Mart. 9, 28, 5:pisces,
Ter. Ad. 3, 3, 22:segetes,
Plin. 18, 26, 65, § 241.— Absol.:levi sarculo purgare,
Plin. 18, 26, 65, § 241.—Mid.:purgor in amni,
wash, Sil. 8, 125.—In partic., in medic. lang., to cleanse by stool, vomiting, etc., to purge:B.quid scammoneae radix ad purgandum possit,
Cic. Div. 1, 10, 16; Cato, R. R. 157, 3:si is, qui saepe purgatus est, subito habet alvum suppressam,
Cels. 2, 12:qui purgor bilem sub verni temporis horam,
Hor. A. P. 302:se helleboro,
Val. Max. 8, 7, 5 fin.:se per inferna aut vomitione,
Plin. 25, 5, 21, § 51.—Transf.1.To make even by clearing away, to level, Inscr. Murat. 582 fin.; cf.:2.purgare viam proprie dicitur ad libramentum proprium redigere, sublato eo quod supra eam esset,
Dig. 43, 11, 1, § 1.—To clear away, remove:b.rudera,
Suet. Vesp. 8:vermes clavo aëneo,
Pall. 4, 10, 4:lapides,
id. 3, 6:sordes,
Claud. in Eutr. 1, 383; cf.:scindit se nubes et in aethera purgat apertum,
melts away, Verg. A. 1, 587.—In partic., in medicine, to remove or expel by purging, rinsing, etc., to heal, cure:II.purgatum te illius morbi,
Hor. S. 2, 3, 27:pituitas,
Plin. 20, 17, 73, § 188:fastidium lauri folio,
id. 8, 27, 41, § 101:suppurationes,
id. 23, 1, 16, § 24:tarditatem aurium,
id. 23, 2, 28, § 59:succus purgat cicatrices et nubeculas (oculorum),
id. 27, 12, 85, § 109.—Trop., to cleanse, purify (syn. lustro).A.In gen.:B. C.pectora,
Lucr. 6, 24:urbem,
Cic. Cat. 1, 5, 10:amplissimos ordines contaminatos veteri neglegentiā purgavit,
Suet. Vesp. 9:rationes,
to clear up, settle, pay, id. Calig. 29.—In partic.1.To clear from accusation, to excuse, exculpate, justify (syn. excuso):2.ut me purgarem tibi,
Plaut. Am. 3, 2, 28:QVIBVS DE REBVS VOS PVRGAVISTIS... QVOMQVE DE EIEIS REBVS SENATVEI PVRGATI ESTIS, S. C. de Tiburt. lin. 3 and 12 (ap. Grut. 499, 12): quod te mihi de Sempronio purgas, accipio excusationem,
Cic. Fam. 12, 25, 3:cui se purgat,
id. Or. 29, 230:ego me tibi purgo,
id. Fam. 15, 17, 1; so,Caesarem de interitu Marcelli,
id. Att. 13, 10, 3:si quis tibi se purgare volet, quod, etc.,
Q. Cic. Petit. Cons. 9, 35:si parum vobis essem purgatus,
Cic. Phil. 14, 6, 17:velle Pompeium se Caesari purgatum, ne, etc.,
Caes. B. C. 1, 8; cf. id. B. G. 1, 28:ea pars epistulae tuae, per quam te ac mores tuos mihi purgatos ac probatos esse voluisti,
Cic. Att. 1, 17, 7; Ter. Hec. 2, 2, 12:accedebant blanditiae virorum factum purgantium cupiditate atque amore,
Liv. 1, 9 fin.:factum,
Ov. P. 3, 2, 24:facinus,
Curt. 7, 5, 39; 5, 12, 8:crimina,
to disprove, Cic. Clu. 1, 3; Liv. 38, 48, 14; cf.probra,
Tac. A. 4, 42:adulescentem crimine civilis belli,
to acquit, id. ib. 3, 17:innocentiam suam,
to vindicate, Liv. 9, 26:suspicionem,
to remove, id. 28, 43:ea, quae ipsis obicerentur,
to refute, id. 8, 23:purget miles, quod vicerit hostem,
Sil. 7, 510:aliquem alicujus rei,
Liv. 37, 28:se adversus alicujus criminationes purgare,
Suet. Caes. 55:illi lacrimantes nunc purgare se,
Curt. 5, 10, 11.—With acc. and inf.:laborare regem, ut purganti se nihil hostile dixisse aut fecisse, fides habeatur,
Liv. 42, 14:qui purgarent nec accitos ab eo Bastarnas nec auctore eo quidquam facere,
id. 41, 19.—To cleanse or purge from a crime or sin with religious rites, to make expiation or atonement for, to expiate, purify, atone for, lustrate, = expiare, lustrare ( poet. and in post-Aug. prose):A.di patrii, purgamus agros, purgamus agrestes,
Tib. 2, 1, 17:populos,
Ov. F. 4, 640:myrtea verbena Romanos Sabinosque,
Plin. 15, 29, 36, § 119:pontifices purgantes moenia,
Luc. 1, 593:domus purgantur lustranturque,
Plin. 25, 9, 59, § 105. —With the crime or act as an object: nefas, Ov. M. 13, 952:crimen gladio,
Luc. 8, 518; Vulg. Ecclus. 47, 13.—Hence, purgā-tus, a, um, P. a.Cleansed, purified, pure ( poet.):B.auris,
Hor. Ep. 1, 1, 7:somnia pituitā purgatissima,
Pers. 2, 57:purgatioris auri vena,
Mart. Cap. 1, § 7 (cf. Plaut. Mil. 3, 1, 179).—Excused, exculpated: ita fiducia quam argumentis purgatiores dimittuntur, Sall. Fragm. ap. Non. 310, 22, and ap. Don. Ter. Phorm. 1, 4, 28.—C.Pure, freed from sin (eccl. Lat.):vota purgatiora, Aug. Civ. Dei, 6, 2: purgatissima ecclesia,
id. Doctr. Christ. 2, 16:pietas,
id. Ver. Rel. 1. —Hence, adv.: purgātē, purely:enucleate dicitur purgate, exquisite,
Non. 60, 5.
См. также в других словарях:
Justify — Jus ti*fy, v. t. [imp. & p. p. {Justified}; p. pr. & vb. n. {Justifying}.] [F. justifier, L. justificare; justus just + ficare (in comp.) to make. See {Just}, a., and { fy}.] [1913 Webster] 1. To prove or show to be just; to vindicate; to… … The Collaborative International Dictionary of English
justify — jus·ti·fy / jəs tə ˌfī/ vb fied, fy·ing vt 1: to prove or show to be just, right, or reasonable does not justify a denial of bail 2: to show to have had a legally sufficient reason or cause a defendant may not set up his own standard of conduct… … Law dictionary
Justify — «Justify» Sencillo de The Rasmus del álbum Black roses Formato Descarga digital, CD Single Grabación 2008 Género(s) Rock, Soft Rock Du … Wikipedia Español
justify — 1 vindicate, defend, *maintain, assert Analogous words: *prove, demonstrate: *support, uphold, back Contrasted words: *disprove, refute, confute 2 account, rationalize, * … New Dictionary of Synonyms
justify — [jus′tə fī΄] vt. justified, justifying [ME justifien < OFr justifier < LL (chiefly Ec.) justificare, to act justly toward, justify < L justus,JUST1 + ficare < facere, to DO1] 1. to show to be just, right, or in accord with reason;… … English World dictionary
Justify — Jus ti*fy, v. i. 1. (Print.) To form an even surface or true line with something else; to fit exactly. [1913 Webster] 2. (Law) To take oath to the ownership of property sufficient to qualify one s self as bail or surety. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
justify — (v.) c.1300, to administer justice; late 14c., to show (something) to be just or right, from O.Fr. justifiier submit to court proceedings (12c.), from L. iustificare act justly toward, make just, from iustificus dealing justly, righteous, from… … Etymology dictionary
justify — [v] legitimize, substantiate absolve, acquit, advocate, alibi*, answer for, apologize for, approve, argue for, assert, be answerable for, bear out, brief, claim, clear, condone, confirm, contend, cop a plea*, countenance, crawl, defend, do… … New thesaurus
justify — ► VERB (justifies, justified) 1) prove to be right or reasonable. 2) be a good reason for. 3) Printing adjust (text) so that the lines of type fill a given width exactly, forming a straight right edge. DERIVATIVES justification noun justificatory … English terms dictionary
justify — verb ADVERB ▪ really, truly ▪ Can you really justify the destruction of such a fine old building? ▪ easily ▪ The university could not easily justify spending the money on this. ▪ … Collocations dictionary
justify */*/ — UK [ˈdʒʌstɪfaɪ] / US [ˈdʒʌstɪˌfaɪ] verb [transitive] Word forms justify : present tense I/you/we/they justify he/she/it justifies present participle justifying past tense justified past participle justified 1) a) to show that there is a good… … English dictionary