Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

inquinō

  • 1 inquinō

        inquinō āvī, ātus, āre,    to befoul, stain, pollute, defile: merdis caput inquiner albis Corvorum, H.: inquinet arma situs, O.—Fig., to pollute, defile, corrupt, contaminate, debase: amicitiam nomine criminoso: splendorem honestatis: senatum, L.: famam alterius, L.: se vitiis: nuptīas et genus et domos, H.: aere tempus aureum, H.
    * * *
    inquinare, inquinavi, inquinatus V
    daub; stain, pollute; soil; "smear"

    Latin-English dictionary > inquinō

  • 2 inquino

    inquĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [cunire, acc. to Paul. ex Fest. p. 50 Müll.], to befoul, stain, pollute, defile (syn.: polluo, contamino, conspurco).
    I.
    Lit.:

    vestem,

    Plaut. Capt. 2, 2, 17:

    mentior at si quid, merdis caput inquiner albis Corvorum,

    Hor. S. 1, 8, 37:

    ruris opes niteant: inquinet arma situs,

    Ov. F. 4, 928:

    (gurgitem) venenis,

    id. M. 14, 56:

    segetem injecto lolio,

    Dig. 9, 2, 27. —
    II.
    Trop., to pollute, defile, corrupt, contaminate: saepe unus puer petulans atque impurus inquinat gregem puerorum, Varr. ap. Non. 168, 7:

    amicitiam nomine criminoso,

    Cic. Planc. 19, 46:

    agros turpissimis possessoribus, id. Phil, 2, 17, 43: omnem splendorem honestatis,

    id. Fin. 5, 8, 22:

    urbis jura et exempla corrumpere domesticaque immanitate inquinare,

    id. Deiot. 12, 23:

    senatum,

    Liv. 9, 46, 10:

    famam alterius,

    id. 29, 37 med.:

    argumenta puerorum foedis amoribus,

    Quint. 10, 1, 100; cf. id. 2, 5, 24; 4, 2, 102:

    se parricidio,

    Cic. Tusc. 5, 2, 6:

    se vitiis atque flagitiis,

    id. ib. 1, 30, 72:

    nuptias et genus et domos,

    Hor. C. 3, 6, 18:

    Juppiter inquinavit aere tempus aureum,

    id. Epod. 16, 64.—Hence, inquĭnātus, a, um, P. a., befouled, polluted.
    A.
    Lit.:

    aqua turbida et cadaveribus inquinata,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97.—
    2.
    Transf., stained, dyed:

    bis murice vellus inquinatum,

    Mart. 4, 4, 6.—
    B.
    Trop., defiled, impure, filthy, base.
    1.
    In gen.:

    omnibus flagitiis vita inquinata,

    Cic. Rosc. Am. 24, 68:

    nihil hoc homine inquinatius,

    id. Fl. 22, 53:

    sordidissima ratio et inquinatissima,

    id. Off. 2, 6, 21:

    quis in voluptate inquinatior,

    id. Cael. 6, 13: comitia largitione inquinata, id. Q. Petit. Cons. fin.:

    dextra inquinatior,

    Cat. 33, 3:

    sermo inquinatissimus,

    Cic. Verr. 2, 3, 26, § 65.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of speech, low, base:

    est vitiosum in verbis, si inquinatum, si abjectum,

    Cic. Opt. Gen. Or. 3, 7:

    versus inquinatus, insuavissima littera,

    id. Or. 49, 163. —
    b.
    Tinctured, slightly imbued with any thing (cf. A. 2.):

    litteris satis inquinatus est,

    Petr. Fragm. Trag. 46 Burm.:

    non inquinati sumus (istis vitiis), sed infecti,

    Sen. Ep. 59 med.Adv.: inquĭnātē, filthily, impurely; loqui, Cic. Brut. 37, 140; 74, 258.

    Lewis & Short latin dictionary > inquino

  • 3 co-inquinō

        co-inquinō —, —, āre,    to pollute, contaminate: matres coinquinari regum, Att. ap. C.

    Latin-English dictionary > co-inquinō

  • 4 inquinātus

        inquinātus adj. with comp. and sup.    [P. of inquino], foul, befouled, polluted: aqua cadaveribus.—Fig., defiled, contaminated, impure, filthy, base: versus: nihil hoc homine inquinatius: ratio inquinatissima: quis in voluptatibus inquinatior?: sermo inquinatissimus: dextra inquinatior, Ct.

    Latin-English dictionary > inquinātus

  • 5 coinquinatus

    cŏ-inquĭno (or contr. cōnquĭno, cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 135), āvi, ātum, 1, v. a., to defile all over, to pollute wholly, to contaminate.
    I.
    Prop. (rare;

    not in Cic.): stercore conquinatae,

    Col. 8, 5, 19; 8, 7, 2. —
    II.
    Trop.
    * A.
    Of infectious disease, to infect, taint:

    totam progeniem,

    Col. 7, 5, 6.—More freq.,
    B.
    Of vices: matres coinquinari regias, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68:

    se crimine stupri,

    Val. Max. 6, 1, 6:

    se maximo scelere,

    id. 9, 7:

    cor vitiis,

    Prud. Cath. 6, 53:

    famam alicujus,

    Arn. 4, 151.— Hence, cŏinquĭnātus, a, um, P. a., polluted, contaminated:

    quid esse his potest coinquinatius?

    Arn. 7, p. 222.

    Lewis & Short latin dictionary > coinquinatus

  • 6 coinquino

    cŏ-inquĭno (or contr. cōnquĭno, cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 135), āvi, ātum, 1, v. a., to defile all over, to pollute wholly, to contaminate.
    I.
    Prop. (rare;

    not in Cic.): stercore conquinatae,

    Col. 8, 5, 19; 8, 7, 2. —
    II.
    Trop.
    * A.
    Of infectious disease, to infect, taint:

    totam progeniem,

    Col. 7, 5, 6.—More freq.,
    B.
    Of vices: matres coinquinari regias, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68:

    se crimine stupri,

    Val. Max. 6, 1, 6:

    se maximo scelere,

    id. 9, 7:

    cor vitiis,

    Prud. Cath. 6, 53:

    famam alicujus,

    Arn. 4, 151.— Hence, cŏinquĭnātus, a, um, P. a., polluted, contaminated:

    quid esse his potest coinquinatius?

    Arn. 7, p. 222.

    Lewis & Short latin dictionary > coinquino

  • 7 conquino

    cŏ-inquĭno (or contr. cōnquĭno, cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 135), āvi, ātum, 1, v. a., to defile all over, to pollute wholly, to contaminate.
    I.
    Prop. (rare;

    not in Cic.): stercore conquinatae,

    Col. 8, 5, 19; 8, 7, 2. —
    II.
    Trop.
    * A.
    Of infectious disease, to infect, taint:

    totam progeniem,

    Col. 7, 5, 6.—More freq.,
    B.
    Of vices: matres coinquinari regias, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68:

    se crimine stupri,

    Val. Max. 6, 1, 6:

    se maximo scelere,

    id. 9, 7:

    cor vitiis,

    Prud. Cath. 6, 53:

    famam alicujus,

    Arn. 4, 151.— Hence, cŏinquĭnātus, a, um, P. a., polluted, contaminated:

    quid esse his potest coinquinatius?

    Arn. 7, p. 222.

    Lewis & Short latin dictionary > conquino

  • 8 cunire

    cunīre est stercus facere, Paul. ex Fest. p. 50, 16 Müll. [cf. inquino, and Sanscr. knuj, to stink].

    Lewis & Short latin dictionary > cunire

  • 9 inquinabulum

    inquĭnābŭlum, i, n. [inquino], filth: inquinabulum, molumma, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > inquinabulum

  • 10 inquinate

    inquĭnātē, adv., v. inquino fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inquinate

  • 11 inquinatio

    inquĭnātio, ōnis, f. [inquino], a defiling:

    animarum,

    Vulg. Sap. 14, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > inquinatio

  • 12 inquinatus

    inquĭnātus, a, um, P. a., from inquino.

    Lewis & Short latin dictionary > inquinatus

  • 13 oblino

    ob-lĭno, lēvi, rarely lĭni (Varr. ap. Prisc. p. 898 P.), lĭtum, 3 (form acc. to the 4th conj. oblinio, q. v.), v. a., to daub or smear over, to bedaub, besmear (syn.: inficio, induco).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    cerussā malas oblinere,

    Plaut. Most. 1, 3, 101:

    se visco,

    Varr. R. R. 3, 7:

    obliti unguentis,

    Cic. Cat. 2, 5, 10:

    oblitus caeno,

    id. Att. 1, 21:

    oblitus faciem suo cruore,

    having besmeared his face with his own blood, Tac. A. 2, 17:

    caede,

    Ov. M. 4, 97:

    sanguine,

    id. ib. 11, 367.—
    B.
    In partic.
    1.
    To smear over, blot out, rub out any thing written (post-class.; cf.:

    deleo, interpolo, oblittero): vestrum obleverunt et vestri superscripserunt,

    Gell. 20, 6, 4.— Trop.:

    veritatem oblinire,

    to blot out, Ambros. de Spic. Savet. 3, 10, 60.—
    2.
    To bemire, befoul, defile (syn.: polluo, inquino, maculo): quid tu istuc curas, ubi ego oblinar atque voluter? Lucil. ap. Non. 420, 22:

    catulos,

    Varr. R. R. 2, 9, 13:

    aliquem caeno,

    Dig. 47, 11, 1, § 1; cf. also II. A.—
    3.
    To stop up by smearing, to plaster over (syn. obturo):

    dolia oblinito,

    Cato, R. R. 36:

    amphoram,

    id. ib. 127:

    oblinitur minimae si qua est suspicio rimae,

    is stopped up, Mart. 11, 45, 5:

    gypso oblitus cadus,

    Plin. 20, 9, 39, § 98.—
    C.
    Transf., to cover over, fill with any thing (of things;

    very rare): villa oblita tabulis pictis,

    Varr. R. R. 3, 2, 5.—
    II.
    Trop.
    A.
    To befoui, defile (class.): se externis moribus. Cic. Brut. 13, 51:

    oblitus parricidio,

    id. Phil. 11, 12, 27:

    sunt omnia dedecore oblita,

    id. Verr. 2, 3, 4, § 8:

    geram morem vobis et me oblinam sciens,

    id. Rep. 3, 5, 8:

    aliquem versibus atris,

    to defame, Hor. Ep. 1, 19, 30.—
    B.
    To cover over, to fill with any thing; to fill to excess, to overload: facetiae oblitae Latio. Roman wit which had received a Latin tincture (through the right of citizenship granted to the Latins), Cic. Fam. 9, 15, 2:

    divitiis oblitus actor,

    covered, decked, Hor. Ep. 2, 1, 204:

    oblita oratio,

    overloaded, Auct. Her. 4, 11, 16:

    Sallustii scripta nimiā priscorum verborum affectatione oblita,

    Suet. Gram. 10.—
    C.
    To cover over, blind, deceive:

    sicine mihi esse os oblitum,

    Plaut. Curc. 4, 4, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > oblino

  • 14 polluo

    pollŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [cf.: adluo, diluo; Gr. louô, to wash; luma, lumê, lumainô, to cleanse, ruin], to soil, defile, pollute.
    I.
    Lit. (very rare):

    ore dapes,

    Verg. A. 3, 234:

    ora cruore,

    Ov. M. 15, 98:

    pollui cuncta sanie, odore, contactu,

    Tac. A. 4, 49:

    usu tegmina,

    id. ib. 13, 57:

    vina deciduo immundiore lapsu,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    polluta mensa cruore,

    Sil. 7, 183.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to defile morally, to pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate, etc. (class.;

    syn.: inquino, contamino): polluta et violata sacra,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:

    deorum hominumque jura inexpiabili scelere,

    id. Phil. 11, 12, 29:

    fratris filiam incesto,

    Plin. Ep. 4, 11, 6:

    tragico pollutus concubitu,

    Juv. 2, 29:

    famam domūs stupro turpi,

    Phaedr. 3, 10, 17:

    nec Electrae jugulo se polluit,

    Juv. 8, 218:

    mentem suam et aures hominum nefariā voce,

    Tac. A. 3, 50: incestis se matrimoniis, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: jejunia, to violate, break, Nigid. ap. Isid. Orig. 20, 2:

    Jovem,

    to insult, Prop. 4 (5), 9, 8: ferias, to desecrate (by labor), Gell. 2, 28, 3:

    avaritia invadit, polluit, vastat omnia,

    Sall. J. 41, 9; Ov. M. 2, 794:

    polluta pax,

    Verg. A. 7, 467:

    polluendam perdendamque rempublicam relinquere,

    Tac. H. 2, 76:

    ferias,

    Macr. S. 1, 16, 11.—Esp., in eccl. Lat., to render unclean, in a ceremonial sense, Vulg. Lev. 7, 21; pass., to be unclean, id. ib. 11, 27;

    15, 32: pollutum et mundum,

    id. ib. 10, 10: pollutum comedit, id. Osee, 9, 3.—
    B.
    In partic., to violate, dishonor a woman (post-Aug.), Tac. A. 12, 46; id. Agr. 31; Vulg. Ezech. 18, 11.—Hence, pollū-tus, a, um, P. a., polluted, i. e. no longer virgin, then vicious, unchaste, Cat. 60, 46:

    femina,

    Liv. 10, 23, 10:

    princeps,

    Tac. H. 2, 37 fin.:

    scelesta pollutaque femina,

    App. M. 10, 34.— Comp.:

    senectus,

    more vicious, more sinful, Sil. 11, 47.— Sup.:

    dives,

    App. M. 9, p. 234, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > polluo

  • 15 pollutus

    pollŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [cf.: adluo, diluo; Gr. louô, to wash; luma, lumê, lumainô, to cleanse, ruin], to soil, defile, pollute.
    I.
    Lit. (very rare):

    ore dapes,

    Verg. A. 3, 234:

    ora cruore,

    Ov. M. 15, 98:

    pollui cuncta sanie, odore, contactu,

    Tac. A. 4, 49:

    usu tegmina,

    id. ib. 13, 57:

    vina deciduo immundiore lapsu,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    polluta mensa cruore,

    Sil. 7, 183.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to defile morally, to pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate, etc. (class.;

    syn.: inquino, contamino): polluta et violata sacra,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:

    deorum hominumque jura inexpiabili scelere,

    id. Phil. 11, 12, 29:

    fratris filiam incesto,

    Plin. Ep. 4, 11, 6:

    tragico pollutus concubitu,

    Juv. 2, 29:

    famam domūs stupro turpi,

    Phaedr. 3, 10, 17:

    nec Electrae jugulo se polluit,

    Juv. 8, 218:

    mentem suam et aures hominum nefariā voce,

    Tac. A. 3, 50: incestis se matrimoniis, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: jejunia, to violate, break, Nigid. ap. Isid. Orig. 20, 2:

    Jovem,

    to insult, Prop. 4 (5), 9, 8: ferias, to desecrate (by labor), Gell. 2, 28, 3:

    avaritia invadit, polluit, vastat omnia,

    Sall. J. 41, 9; Ov. M. 2, 794:

    polluta pax,

    Verg. A. 7, 467:

    polluendam perdendamque rempublicam relinquere,

    Tac. H. 2, 76:

    ferias,

    Macr. S. 1, 16, 11.—Esp., in eccl. Lat., to render unclean, in a ceremonial sense, Vulg. Lev. 7, 21; pass., to be unclean, id. ib. 11, 27;

    15, 32: pollutum et mundum,

    id. ib. 10, 10: pollutum comedit, id. Osee, 9, 3.—
    B.
    In partic., to violate, dishonor a woman (post-Aug.), Tac. A. 12, 46; id. Agr. 31; Vulg. Ezech. 18, 11.—Hence, pollū-tus, a, um, P. a., polluted, i. e. no longer virgin, then vicious, unchaste, Cat. 60, 46:

    femina,

    Liv. 10, 23, 10:

    princeps,

    Tac. H. 2, 37 fin.:

    scelesta pollutaque femina,

    App. M. 10, 34.— Comp.:

    senectus,

    more vicious, more sinful, Sil. 11, 47.— Sup.:

    dives,

    App. M. 9, p. 234, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > pollutus

См. также в других словарях:

  • ՊՂԾԵՄ — (եցի.) NBH 2 0654 Chronological Sequence: Early classical, 5c ն. βεβηλόω polluo, profano ἁλισγέω contamino եւն. Պիծ առնել. անպատիւ եւ անսուրբ առնել զսրբեալն աստուծոյ. աղտեղել. ... *Պահեսջիք զշաբաթս, զի սրբութիւն է այն տեարն եւ ձեզ. պղծեսցէ զնա.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • 1950 — Años: 1947 1948 1949 – 1950 – 1951 1952 1953 Décadas: Años 1920 Años 1930 Años 1940 – Años 1950 – Años 1960 Años 1970 Años 1980 Siglos: Siglo XIX – …   Wikipedia Español

  • inquinar — (Del lat. inquinare, infectar.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 Manchar una cosa: ■ se inquinó el vestido. 2 MEDICINA Transmitir a un organismo los gérmenes de una enfermedad. SINÓNIMO contagiar * * * inquinar (del lat. «inquināre») 1 tr. y prnl …   Enciclopedia Universal

  • ԱՂՏԵՂԱՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 1 0044 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 11c ն. Տալ աղտեղանալ. աղտեղի առնել. աղտեղել. զազրացուցանել. շաղախել. պղծել. աղտոտել, կեղտոտել, մնտռել. ... μολύνω, ῤυπαίνω polluo, inquino, sordido, maculo, conspurco …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՂՏԵՂԻ — (ղւոյ, ղեաց.) NBH 1 0045 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 9c, 10c, 12c ա. ῤυπαρός sordidus Շաղախեալ կամ ներկեալ աղտովք. անմաքուր. աղտոտ, կեղտոտ. ... *Զգեցեալ էր հանդերձս աղտեղիս: Մտանիցէ անդր եւ աղքատ ոք ʼի հանդերձս… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԳԱՐՇԵՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 1 0532 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 12c ն. βδελύσσομαι Abominor եւ μιαίνω inquino, foedo Գարշելի համարել, այսինքն գարշիլ, խորշիլ իբրեւ ʼի պղծոյ. ընդ պիղծս գրել. կամ գարշելի կացուցանել. զզուելի առնել. պղծել. աղտեղել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՇԱՂԱԽԵՄ — (եցի.) NBH 2 0460 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 7c, 8c, 9c, 12c, 13c, 14c ն. ἱλύω, εἱλύω oblimo, obduco, inficio προειλύω, ομαι , μολύνω, καταμολύνω pollyuo, inquino χραίνω coloro, illino, contamino, foedo եւ այլն.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • inquinar — v. tr. e pron. 1. Deixar ou ficar manchado, sujo. = MANCHAR, SUJAR • v. tr. 2. Deixar infeccionado, poluído ou impróprio para consumo. = CONTAMINAR, POLUIR 3. Causar a corrupção de. = CORROMPER   ‣ Etimologia: latim inquino, are, sujar,… …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»