-
1 ingratus
in-grātus, a, um, adj.I.Unpleasant, disagreeable (class. in prose and poetry).A.Of things:B. II.bene quae in me fecerunt, ingrata habui,
Plaut. Am. 1, 1, 30:sin autem ingrata esse sentiam,
Cic. Fam. 5, 5, 3: fuit haec oratio non ingrata Gallis. Caes. B. G. 7, 30:ingratam Veneri pone superbiam,
Hor. C. 3, 10, 9:labor,
Verg. G. 3, 97:jocus,
Ov. F. 3, 738:sapor,
Col. 7, 8, 7.—Unthankful, ungrateful.A.Lit.:(β). 2.ingratus est, qui beneficium accepisse se negat, quod accepit: ingratus qui dissimulat: ingratus qui non reddit: ingratissimus omnium, qui oblitus est,
Sen. Ben. 3, 1:nihil cognovi ingratius,
Cic. Att. 8, 4, 2:ingrati animi crimen,
id. ib. 9, 2, 2:ingratum esse in aliquem,
Liv. 38, 50, 7; Cic. N. D. 1, 33, 93; Sen. Contr. 4, 24, 2:contra aliquem,
Dig. 4, 2, 21:vir adversus merita Caesaris ingratissimus,
Vell. 2, 69; cf. Val. Max. 5, 3, ext. 2:quia nihil amas, quom ingratum amas,
irresponsive, who makes no return, Plaut. Pers. 2, 2, 46.—Pass., that receives no thanks:B.ingrata atque inrita esse omnia intellego quae dedi,
Plaut. As. 1, 2, 10:donum,
id. Truc. 2, 6, 54:umeri,
Stat. Th. 1, 700. —Transf., of inanimate things that do not repay the trouble bestowed upon them, ungrateful: ager, that [p. 952] bears nothing, Mart. 10, 47, 4:1.amicitiae,
id. 5, 19, 8:ignosces tamen post, et id ingratum,
you will get no thanks for it, Ter. Heaut. 5, 1, 61:pericla,
Verg. A. 7, 425:cubile,
id. ib. 12, 144:ingratā ingluvie rem stringere (i. e. quae numquam satiatur, numquam acceptis contenta est),
insatiable, Hor. S. 1, 2, 8:ingrato vocem prostituisse foro,
Ov. Am. 1, 15, 6:mulier contra patronum suum ingrata,
Dig. 4, 2, 21.— Hence, adv.: ingrātē.Unpleasantly, disagreeably:2.ingrate viridis gemma,
Plin. 37, 5, 19, § 74:sunt quibus ingrate timida indulgentia servit,
Ov. A. A. 2, 435:non ingrate nominando Varrone,
not unwillingly, Plin. 18, 3, 5, § 23 (al. in grege).—Unthankfully, ungratefully:ingrate nostra facilitate abutuntur,
Cic. Fam. 12, 1, 2:aliquid ferre,
to receive a thing with unthankfulness, Tac. H. 1, 52:ut sucus qui ingrate his (pomis vitiosis) posset impendi, ad meliora vertatur,
Pall. 7, 5. -
2 ingratus
ingrata, ingratum ADJunpleasant; ungrateful; thankless -
3 ingratus
ungrateful, unpleasant, disagreeable. -
4 ingratitudo
ingrātĭtūdo, ĭnis, f. [ingratus].I. II.Displeasure, Cassiod. Var. 1, 30. -
5 ingrātē
ingrātē adv. [ingratus], unpleasantly: Sunt quibus ingrate indulgentia servit, O.—Unthankfully, ungratefully: necessitudinis nomen repudiare.* * *unpleasantly, without pleasure/delight/gratitude; ungratefully; thanklessly -
6 ingrātificus
ingrātificus adj. [ingratus + 2 FAC-], unthankful, ungrateful: Argivi. -
7 sūcus
sūcus (not succ-), ī, m [SVG-], a juice, moisture, sap, liquor: stirpes e terrā sucum trahunt: ex intestinis secretus: garo (mixtum) de sucis piscis Hiberi, H.: pinguis olivi, oil, O.— A medicinal drink, draught, potion, dose: purgantes pectora suci, O.: spargit virus sucosque veneni, O.— Taste, flavor, savor: melior, H.: Picenis cedunt pomis Tiburtia suco, H.: Cantharus ingratus suco, O.—Fig., strength, vigor, energy, spirit: sucus ac sanguis (civitatis).—Of style, spirit, life, vigor: ornatur oratio suco suo.* * *juice, sap; moisture; drink/draught, potion, medicinal liquor; vitality/spirit -
8 immemor
immĕmor ( inm-), ŏris (ante-class. in the nom. sing. immemoris, Caecil. ap. Prisc. pp. 699 and 772 P.; Com. Fragm. v. 31 Rib.; abl. immemori, Sen. Ben. 7, 3, 2; Cat. 64, 123; 248;I.al. immemore,
Front. Ep. ad M. Caes. 3, 3), adj. [in-memor], unmindful, not thinking, forgetful, regardless, negligent of a thing.Lit. (freq. and class.); constr. usually with gen.; less freq. absol. or with an inf.(α).With gen.:(β).adeone immemor rerum a me gestarum esse videor?
Cic. Sull. 30, 83:hesternorum immemores, acta pueritiae recordari,
Quint. 11, 2, 6:beneficii,
Ter. And. 1, 1, 17:ne me immemorem mandati tui putares,
Cic. Att. 5, 16, 1:istius mandati tui,
id. ib. 4, 6, 3:hujus rei,
id. Phil. 2, 22, 54:nec erat (L. Gellius) Romanarum rerum immemor,
i. e. he was not ignorant of Roman history, id. Brut. 47, 174:venator tenerae conjugis immemor,
Hor. C. 1, 1, 26:immemor in testando nepotis,
Liv. 1, 34, 3:omnium immemor difficultatum,
id. 9, 31, 14:praedae,
Tac. A. 14, 36:sepulcri,
Hor. C. 2, 18, 18:herbarum (juvenca),
Verg. E. 8, 2:graminis (cervus),
Hor. C. 1, 15, 30; cf.:qua cibi qua quietis inmemor nox traducta est,
Liv. 9, 3, 4:salutis immemores,
Curt. 7, 9.—Absol.:(γ).magna haec immemoris ingenii signa,
Cic. Brut. 60, 218:immemori discedens pectore conjux,
unfeeling, Cat. 64, 123:mente,
id. ib. 249:possimne ingratus et immemor esse?
Ov. M. 14, 173; 10, 682; 15, 122; Cat. 30, 1.—With inf.:II.nihili est, suum Qui officium facere immemor est, nisi adeo monitus,
Plaut. Ps. 4, 7, 3; and with acc. and inf.:immemor, Chaeream Cassium nominari,
never thinking, not considering, Suet. Calig. 57.—Transf., that causes forgetfulness, a poet. epithet of Lethe, Stat. S. 5, 2, 96; Sil. 16, 478; Sen. Herc. Oet. 936. -
9 impia
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
10 impii
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
11 impius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
12 infidigraphus
infīdigrăphus, a, um, adj. [vox hybr., infidus- graphô], writing faithlessly (eccl. Lat.): infidelis Deo nec infidigraphus nec ingratus, (Hilar.) Anon. in Job, 1, 124. -
13 ingrate
ingrātē, adv., v. ingratus fin. -
14 ingratia
ingrātĭa, ae, f. [ingratus].I. II.ingrātĭīs, or contr. ingrātīs (v. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19), without one ' s thanks, against one ' s will.A.As subst. (rare, and not in class. Lat.):B.tuis ingratiis ( = te invito),
Plaut. Merc. 2, 4, 11;so perh. ingratiis nostris,
Gell. 17, 1, 7.— With gen.:vobis invitis atque amborum ingratiis,
Plaut. Cas. 2, 5, 7.—Adv., unwillingly, against his ( her, etc.) will (class., and in both forms):id quod odio'st faciundum'st cum malo atque ingratiis,
Plaut. Mil. 3, 1, 153; id. ib. 2, 5, 39; id. Am. 1, 1, 215; id. Curc. 1, 1, 6; id. Cist. 2, 3, 82; id. Men. 5, 8, 5; Ter. Heaut. 3, 1, 37; id. Eun. 2, 1, 14; id. Phorm. 5, 6, 48:ingratis,
Lucr. 3, 1069; 5, 44; Lact. 2, 10, 25:extorquendum est invito atque ingratiis,
Cic. Quint. 14, 47:dicent quae necesse erit, ingratiis,
id. Verr. 2, 4, 9, § 19 Halm (Zumpt, ingratis): nisi plane cogit ingratiis, id. Tull. § 5; cf.:ut ingratis ad depugnandum omnes cogerentur,
against their will, Nep. Them. 4, 4; so, cogere, also App. M. 2, p. 123, 39. —See Hand, Turs. III. p. 379 sq. -
15 ingratis
ingrātĭa, ae, f. [ingratus].I. II.ingrātĭīs, or contr. ingrātīs (v. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19), without one ' s thanks, against one ' s will.A.As subst. (rare, and not in class. Lat.):B.tuis ingratiis ( = te invito),
Plaut. Merc. 2, 4, 11;so perh. ingratiis nostris,
Gell. 17, 1, 7.— With gen.:vobis invitis atque amborum ingratiis,
Plaut. Cas. 2, 5, 7.—Adv., unwillingly, against his ( her, etc.) will (class., and in both forms):id quod odio'st faciundum'st cum malo atque ingratiis,
Plaut. Mil. 3, 1, 153; id. ib. 2, 5, 39; id. Am. 1, 1, 215; id. Curc. 1, 1, 6; id. Cist. 2, 3, 82; id. Men. 5, 8, 5; Ter. Heaut. 3, 1, 37; id. Eun. 2, 1, 14; id. Phorm. 5, 6, 48:ingratis,
Lucr. 3, 1069; 5, 44; Lact. 2, 10, 25:extorquendum est invito atque ingratiis,
Cic. Quint. 14, 47:dicent quae necesse erit, ingratiis,
id. Verr. 2, 4, 9, § 19 Halm (Zumpt, ingratis): nisi plane cogit ingratiis, id. Tull. § 5; cf.:ut ingratis ad depugnandum omnes cogerentur,
against their will, Nep. Them. 4, 4; so, cogere, also App. M. 2, p. 123, 39. —See Hand, Turs. III. p. 379 sq. -
16 inmemor
immĕmor ( inm-), ŏris (ante-class. in the nom. sing. immemoris, Caecil. ap. Prisc. pp. 699 and 772 P.; Com. Fragm. v. 31 Rib.; abl. immemori, Sen. Ben. 7, 3, 2; Cat. 64, 123; 248;I.al. immemore,
Front. Ep. ad M. Caes. 3, 3), adj. [in-memor], unmindful, not thinking, forgetful, regardless, negligent of a thing.Lit. (freq. and class.); constr. usually with gen.; less freq. absol. or with an inf.(α).With gen.:(β).adeone immemor rerum a me gestarum esse videor?
Cic. Sull. 30, 83:hesternorum immemores, acta pueritiae recordari,
Quint. 11, 2, 6:beneficii,
Ter. And. 1, 1, 17:ne me immemorem mandati tui putares,
Cic. Att. 5, 16, 1:istius mandati tui,
id. ib. 4, 6, 3:hujus rei,
id. Phil. 2, 22, 54:nec erat (L. Gellius) Romanarum rerum immemor,
i. e. he was not ignorant of Roman history, id. Brut. 47, 174:venator tenerae conjugis immemor,
Hor. C. 1, 1, 26:immemor in testando nepotis,
Liv. 1, 34, 3:omnium immemor difficultatum,
id. 9, 31, 14:praedae,
Tac. A. 14, 36:sepulcri,
Hor. C. 2, 18, 18:herbarum (juvenca),
Verg. E. 8, 2:graminis (cervus),
Hor. C. 1, 15, 30; cf.:qua cibi qua quietis inmemor nox traducta est,
Liv. 9, 3, 4:salutis immemores,
Curt. 7, 9.—Absol.:(γ).magna haec immemoris ingenii signa,
Cic. Brut. 60, 218:immemori discedens pectore conjux,
unfeeling, Cat. 64, 123:mente,
id. ib. 249:possimne ingratus et immemor esse?
Ov. M. 14, 173; 10, 682; 15, 122; Cat. 30, 1.—With inf.:II.nihili est, suum Qui officium facere immemor est, nisi adeo monitus,
Plaut. Ps. 4, 7, 3; and with acc. and inf.:immemor, Chaeream Cassium nominari,
never thinking, not considering, Suet. Calig. 57.—Transf., that causes forgetfulness, a poet. epithet of Lethe, Stat. S. 5, 2, 96; Sil. 16, 478; Sen. Herc. Oet. 936. -
17 inpius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
18 peringratus
pĕr-ingrātus, a, um, adj., very ungrateful (post-Aug.), Sen. Ep. 98, 11. -
19 reperio
rĕ-pĕrĭo, repperi (less correctly reperi), rĕpertum, 4 (old fut. reperibit, Caecil. ap. Non. 508, 16:I.reperibitur,
Plaut. Ep. 1, 2, 48; Pompon. ap. Non. 1. 1.; inf. reperirier, Plaut. Truc. 4, 1, 1; Lucr. 4, 480), v. a. [pario] (orig., perh., to procure or find again; hence), in gen., to find, meet with, find out, either by searching or by accident (cf.: invenio, offendo, nanciscor).Lit.:II.ego illam reperiam,
will find her again, will find her out, Plaut. Ep. 4, 2, 32:Glycerium suos parentes repperit,
Ter. And. 4, 5, 11; 5, 6, 5:perscrutabor fanum, si inveniam uspiam Aurum: sed si repperero, etc.,
Plaut. Aul. 4, 2, 14:quid repperisti? Non quod pueri clamitant in fabā se repperisse,
id. ib. 5, 10; cf. id. Bacch. 3, 6, 33:facile invenies pejorem... meliorem neque tu reperies, etc.,
id. Stich. 1, 2, 53:curculiones in tritico,
id. Curc. 4, 4, 31; cf. Ov. M. 1, 654:aliquem hominem,
Plaut. Bacch. 1, 1, 8:multos,
Cic. Fin. 2, 9, 28:mortui sunt reperti,
id. Tusc. 1, 47, 114:puerum aut puellam sibi recens natum,
Plaut. Cist. 1, 2, 16:ibi quoque equi caput repertum,
Just. 18, 5, 16:ceterarum artium repertos antistites agriculturae neque discipulos neque praeceptores inventos,
Col. 11, 1, 10:divitiis incubare repertis,
Verg. A. 6, 610. —Trop.A.In gen., to find, find out, discern; to get, procure, obtain:B.occasionem,
Plaut. Ps. 4, 4, 9:propter paupertatem nomen,
id. Stich. 11, 3, 22:gloriam armis,
Ter. Heaut. 1, 1, 60:quamvis malam rem quaeris, illic reperias,
Plaut. Trin. 2, 4, 153; cf.:si quaerimus, cur, etc.... causas reperiemus verissimas duas,
Cic. Brut. 95, 325:rem repperi omnem ex tuo magistro, ne nega,
Plaut. Bacch. 3, 6, 37:verae amicitiae difficillime reperiuntur in iis, qui, etc.,
Cic. Lael. 17, 64:nec quicquam difficilius quam reperire, quod sit omni ex parte in suo genere perfectum,
id. ib. 21, 79:nec vos exitum reperitis,
id. N. D. 1, 38, 107:perpauci lintribus inventis sibi salutem reppererunt,
found, obtained, Caes. B. G. 1, 53 Oud. N. cr.:aristolochia nomen ex inventore reperit,
Cic. Div. 1, 10, 16: sollicitudinis finem, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 4:cujus praeclara apud Vergilium multa exempla reperio,
Quint. 8, 3, 79; cf. in pass., id. 1, 5, 43:quibus (armis) quemadmodum salutariter uterentur, non reperiebant,
Cic. Brut. 2, 8. —In partic.1.With a double predicate, to find, discover, perceive, learn, ascertain a thing to be in any manner:2.qui invident, omnes inimicos mihi istoc facto repperi,
Plaut. Ep. 1, 2, 6:hoc si secus reperies, nullam causam dico,
id. Capt. 3, 4, 92:quam paucos reperias meretricibus Fideles evenire amatores,
Ter. Hec. 1, 1, 1; cf. id. ib. 2, 1, 3:re ipsā repperi, Facilitate nihil esse homini melius,
id. Ad. 5, 4, 6; cf.:cum transgressos repperisset consules,
Vell. 2, 50, 1:quorum de moribus Caesar cum quaereret, sic reperiebat,
Caes. B. G. 2, 15:neque, quanta esset insulae magnitudo, reperire poterat,
id. ib. 4, 20;1, 50: Caesar repperit ab Suevis auxilia missa,
id. ib. 6, 9:repperit esse vera,
id. ib. 1, 18:quem Tarentum venisse reperio,
Cic. Sen. 4, 10.— So pass., with a double subject (i.e. with a predicate nom.), to be found, discovered, recognized to be any thing:quos cum censeas Esse amicos, reperiuntur falsi falsimoniis,
Plaut. Bacch. 3. 6, 12:ingrato ingratus repertus est,
id. Pers. 5, 2, 59:improbissimus reperiebare,
Cic. Quint. 20, 56:ceteris rebus aut pares aut etiam inferiores reperiemur, religione multo superiores,
id. N. D. 2, 3, 8; id. Fl. 38, 94.— With inf.:quoniam duplex natura duarum Dissimilis rerum longe constare reperta'st,
Lucr. 1, 504:Sybarim et Crotonem et in eas Italiae partes Pythagoras venisse reperitur,
Cic. Rep. 2, 15, 28:nec ulli periisse nisi in proelio reperiuntur,
Suet. Caes. 75.—To find out, hit upon, invent, devise, discover (freq. after the Aug. period; cf. repertor;whereas invenire is used in this signif. in all periods): reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,
Plaut. Mil. 2, 2, 71; cf.:aliquid calidi consilii,
id. Ep. 2, 2, 71:sibi aliquam astutiam,
id. Capt. 3, 4, 7:repperisti tibi quod placeat,
Ter. Heaut. 3, 3, 35; 3, 2, 22:consilium,
id. Phorm. 1, 4, 1:causam,
id. ib. 2, 1, 4:mihimet ineunda ratio et via reperiunda est, quā, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:nihil novi reperiens,
id. Ac. 2, 6, 16:hoc reperire difficilius, quam, cum inveneris, argumentis adjuvare,
Quint. 5, 10, 116:reperta verba (opp. nativa),
id. 8, 3, 36:medicina ex observatione salubrium reperta est,
id. 2, 17, 4; 9, 4, 114:ludusque (scaenicus) repertus,
Hor. A. P. 405:serrae reperit usum,
Ov. M. 8, 246; 1, 687:repertā nuper conjuratione,
discovered, Tac. A. 16, 15; cf.:posterius res inventa est aurumque repertum,
Lucr. 5, 1112; 1240:in quarum exercitationem reperta est (declamatio),
Quint. 2, 10, 4; 4, 2, 21; 4, 3, 2; 8, 3, 72; 12, 10, 72; Tac. Agr. 19.— With dat., Quint. 8, 6, 19.— With object-clause:Indi gemmas crystallum tingendo adulterare repererunt,
Plin. 35, 5, 20, § 79 (where, however, Jahn reads invenerunt).—Hence, rĕperta, ōrum, n., inventions (mostly in Lucr.):exponunt praeclara reperta,
Lucr. 1, 732; 136; 5, 2; 13; 6, 7;and (perh. in imitation),
Rhem. Fan. Pond. 15. -
20 reperta
rĕ-pĕrĭo, repperi (less correctly reperi), rĕpertum, 4 (old fut. reperibit, Caecil. ap. Non. 508, 16:I.reperibitur,
Plaut. Ep. 1, 2, 48; Pompon. ap. Non. 1. 1.; inf. reperirier, Plaut. Truc. 4, 1, 1; Lucr. 4, 480), v. a. [pario] (orig., perh., to procure or find again; hence), in gen., to find, meet with, find out, either by searching or by accident (cf.: invenio, offendo, nanciscor).Lit.:II.ego illam reperiam,
will find her again, will find her out, Plaut. Ep. 4, 2, 32:Glycerium suos parentes repperit,
Ter. And. 4, 5, 11; 5, 6, 5:perscrutabor fanum, si inveniam uspiam Aurum: sed si repperero, etc.,
Plaut. Aul. 4, 2, 14:quid repperisti? Non quod pueri clamitant in fabā se repperisse,
id. ib. 5, 10; cf. id. Bacch. 3, 6, 33:facile invenies pejorem... meliorem neque tu reperies, etc.,
id. Stich. 1, 2, 53:curculiones in tritico,
id. Curc. 4, 4, 31; cf. Ov. M. 1, 654:aliquem hominem,
Plaut. Bacch. 1, 1, 8:multos,
Cic. Fin. 2, 9, 28:mortui sunt reperti,
id. Tusc. 1, 47, 114:puerum aut puellam sibi recens natum,
Plaut. Cist. 1, 2, 16:ibi quoque equi caput repertum,
Just. 18, 5, 16:ceterarum artium repertos antistites agriculturae neque discipulos neque praeceptores inventos,
Col. 11, 1, 10:divitiis incubare repertis,
Verg. A. 6, 610. —Trop.A.In gen., to find, find out, discern; to get, procure, obtain:B.occasionem,
Plaut. Ps. 4, 4, 9:propter paupertatem nomen,
id. Stich. 11, 3, 22:gloriam armis,
Ter. Heaut. 1, 1, 60:quamvis malam rem quaeris, illic reperias,
Plaut. Trin. 2, 4, 153; cf.:si quaerimus, cur, etc.... causas reperiemus verissimas duas,
Cic. Brut. 95, 325:rem repperi omnem ex tuo magistro, ne nega,
Plaut. Bacch. 3, 6, 37:verae amicitiae difficillime reperiuntur in iis, qui, etc.,
Cic. Lael. 17, 64:nec quicquam difficilius quam reperire, quod sit omni ex parte in suo genere perfectum,
id. ib. 21, 79:nec vos exitum reperitis,
id. N. D. 1, 38, 107:perpauci lintribus inventis sibi salutem reppererunt,
found, obtained, Caes. B. G. 1, 53 Oud. N. cr.:aristolochia nomen ex inventore reperit,
Cic. Div. 1, 10, 16: sollicitudinis finem, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 4:cujus praeclara apud Vergilium multa exempla reperio,
Quint. 8, 3, 79; cf. in pass., id. 1, 5, 43:quibus (armis) quemadmodum salutariter uterentur, non reperiebant,
Cic. Brut. 2, 8. —In partic.1.With a double predicate, to find, discover, perceive, learn, ascertain a thing to be in any manner:2.qui invident, omnes inimicos mihi istoc facto repperi,
Plaut. Ep. 1, 2, 6:hoc si secus reperies, nullam causam dico,
id. Capt. 3, 4, 92:quam paucos reperias meretricibus Fideles evenire amatores,
Ter. Hec. 1, 1, 1; cf. id. ib. 2, 1, 3:re ipsā repperi, Facilitate nihil esse homini melius,
id. Ad. 5, 4, 6; cf.:cum transgressos repperisset consules,
Vell. 2, 50, 1:quorum de moribus Caesar cum quaereret, sic reperiebat,
Caes. B. G. 2, 15:neque, quanta esset insulae magnitudo, reperire poterat,
id. ib. 4, 20;1, 50: Caesar repperit ab Suevis auxilia missa,
id. ib. 6, 9:repperit esse vera,
id. ib. 1, 18:quem Tarentum venisse reperio,
Cic. Sen. 4, 10.— So pass., with a double subject (i.e. with a predicate nom.), to be found, discovered, recognized to be any thing:quos cum censeas Esse amicos, reperiuntur falsi falsimoniis,
Plaut. Bacch. 3. 6, 12:ingrato ingratus repertus est,
id. Pers. 5, 2, 59:improbissimus reperiebare,
Cic. Quint. 20, 56:ceteris rebus aut pares aut etiam inferiores reperiemur, religione multo superiores,
id. N. D. 2, 3, 8; id. Fl. 38, 94.— With inf.:quoniam duplex natura duarum Dissimilis rerum longe constare reperta'st,
Lucr. 1, 504:Sybarim et Crotonem et in eas Italiae partes Pythagoras venisse reperitur,
Cic. Rep. 2, 15, 28:nec ulli periisse nisi in proelio reperiuntur,
Suet. Caes. 75.—To find out, hit upon, invent, devise, discover (freq. after the Aug. period; cf. repertor;whereas invenire is used in this signif. in all periods): reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,
Plaut. Mil. 2, 2, 71; cf.:aliquid calidi consilii,
id. Ep. 2, 2, 71:sibi aliquam astutiam,
id. Capt. 3, 4, 7:repperisti tibi quod placeat,
Ter. Heaut. 3, 3, 35; 3, 2, 22:consilium,
id. Phorm. 1, 4, 1:causam,
id. ib. 2, 1, 4:mihimet ineunda ratio et via reperiunda est, quā, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:nihil novi reperiens,
id. Ac. 2, 6, 16:hoc reperire difficilius, quam, cum inveneris, argumentis adjuvare,
Quint. 5, 10, 116:reperta verba (opp. nativa),
id. 8, 3, 36:medicina ex observatione salubrium reperta est,
id. 2, 17, 4; 9, 4, 114:ludusque (scaenicus) repertus,
Hor. A. P. 405:serrae reperit usum,
Ov. M. 8, 246; 1, 687:repertā nuper conjuratione,
discovered, Tac. A. 16, 15; cf.:posterius res inventa est aurumque repertum,
Lucr. 5, 1112; 1240:in quarum exercitationem reperta est (declamatio),
Quint. 2, 10, 4; 4, 2, 21; 4, 3, 2; 8, 3, 72; 12, 10, 72; Tac. Agr. 19.— With dat., Quint. 8, 6, 19.— With object-clause:Indi gemmas crystallum tingendo adulterare repererunt,
Plin. 35, 5, 20, § 79 (where, however, Jahn reads invenerunt).—Hence, rĕperta, ōrum, n., inventions (mostly in Lucr.):exponunt praeclara reperta,
Lucr. 1, 732; 136; 5, 2; 13; 6, 7;and (perh. in imitation),
Rhem. Fan. Pond. 15.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Indalmus ingratus — Indalmus ingratus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
animus ingratus — index ingratitude Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Lupinus argenteus ssp. ingratus — ID 49607 Symbol Key LUARI Common Name silvery lupine Family Fabaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution CO, NM, UT Growth Habit Subshrub, Forb/herb D … USDA Plant Characteristics
Lupinus argenteus Pursh ssp. ingratus (Greene) Harmon — Symbol LUARI Common Name silvery lupine Botanical Family Fabaceae … Scientific plant list
Lupinus argenteus Pursh ssp. ingratus (Greene) Harmon — Symbol LUARI Common Name silvery lupine Botanical Family Fabaceae … Scientific plant list
Lupinus ingratus Greene — Symbol LUARI Synonym Symbol LUIN4 Botanical Family Fabaceae … Scientific plant list
Lupinus ingratus Greene var. arizonicus C.P. Sm. — Symbol LUHIA Synonym Symbol LUINA2 Botanical Family Fabaceae … Scientific plant list
ingrata — , ingratus L. disagreeable. The sharp callus enables the spikelets to catch on to clothing … Etymological dictionary of grasses
ingrat — ingrat, ate [ ɛ̃gra, at ] adj. et n. • 1361; lat. ingratus, rac. gratus; cf. gré 1 ♦ Qui n a aucun gré, aucune reconnaissance. ⇒ oublieux. La jeunesse est naturellement ingrate. Se montrer, être ingrat pour, vis à vis de qqn. Ne soyez pas ingrats … Encyclopédie Universelle
ingrat — INGRÁT, Ă, ingraţi, te, adj., s.m. şi f. 1. adj., s.m. şi f. (Persoană) care nu şi manifestă recunoştinţa pentru serviciile şi avantajele primite, (om) nerecunoscător. 2. adj. fig. Care nu răsplăteşte, nu satisface, nu corespunde eforturilor… … Dicționar Român
Arbeit — 1. Angefangene Arbeit ist halb gethan. Frz.: Besogne commencée est à moitié faite. – Besogne qui plaît est à moitié faite. 2. An der Arbeit erkennt man den guten Arbeiter. (Lit.) Frz.: A l ouvrage on connaît l ouvrier. 3. An gethane Arbeit denkt… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon