-
21 quō-circā
-
22 quō-cumque
quō-cumque adv., to whatever place, whithersoever: quocumque venerint: Ire, pedes quocumque ferent, H.: metus agit quocumque rudentīs Excutere, in any direction whatever, V.: oratio ita flexibilis, ut sequatur quocumque torqueas.—In tmesi: quo ea me cumque ducet: Quo res cumque cadent, V. -
23 differo
dif-fĕro, distŭli, dīlātum, differre ( inf. differrier, Lucr. 1, 1088. In tmesi:I.disque tulissent,
Plaut. Trin. 4, 1, 14), v. a. and n.Act., to carry different ways; to spread abroad, scatter, disperse, separate (cf.: reicere, proferre, procrastinare, producere, ampliare, prorogare—class.).A.Lit.:B.scintillas agere ac late differre favillam,
Lucr. 2, 675; cf.:favillam longe (ventus),
id. 6, 692:nubila (vis venti),
id. 1, 273; Verg. G. 3, 197:ignem (ventus),
Caes. B. C. 2, 14, 2:casae venti magnitudine ignem distulerunt,
id. B. G. 5, 43, 2:majorem partem classis (vis Africi),
Vell. 2, 79, 2:rudentes fractosque remos (Eurus),
Hor. Epod. 10, 6 et saep.; cf. Plaut. Trin. 4, 1, 14:nos cum scapha tempestas dextrovorsum Differt ab illis,
id. Rud. 2, 3, 39; cf. Lucr. 1, 1088: cytisum, to plant apart, in separate rows = disserere, digerere, Varr. R. R. 1, 43; Col. 11, 3, 30 sq.; 38; 42 al.; cf.:ulmos in versum,
Verg. G. 4, 144:ut formicae frustillatim (te) differant,
Plaut. Curc. 4, 4, 20; cf.:insepulta membra (lupi),
Hor. Epod. 5, 99; and:Mettum in diversa (quadrigae),
Verg. A. 8, 643. —Trop.1.To distract, disquiet, disturb a person (only ante-class.): vorsor in amoris rota miser, Exanimor, feror, differor, distrahor, diripior, Plaut. Cist. 2, 1, 5:2.differor clamore,
id. Ep. 1, 2, 15:cupidine ejus,
id. Poen. 1, 1, 28; cf.:amore istius,
id. Mil. 4, 4, 27:laetitia,
id. Truc. 4, 1, 3:doloribus,
Ter. Ad. 3, 4, 40.—Less freq. act.:aliquem dictis,
to confound, Plaut. Ps. 1, 3, 125; cf. Ter. And. 2, 4, 5 Ruhnk.—To spread abroad, publish, divulge; with a personal object, to cry down, to defame (mostly anteclass. and post-Aug.; not in Cic., Caes., or Sall.).(α).With acc. rei: cum de me ista foris sermonibus differs, Lucil. ap. Non. 284, 16; cf.:(β).rumores famam differant licebit nosque carpant,
Varr. ib. 18:commissam libertatem populo Rom. sermonibus,
Liv. 34, 49:promissum jus anulorum fama distulit,
Suet. Caes. 33.—With acc. and inf.:ne mi hanc famam differant, Me dedidisse, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 63; Ter. Heaut. prol. 16; Nep. Dion. 10; Val. Fl. 1, 753.—With quasi and dependent clause:rumore ab obtrectatoribus dilato, quasi eundem mox et discruciatum necasset,
Suet. Aug. 14 et saep.— Pass. impers.:quo pertinuit differri etiam per externos, tamquam veneno interceptus esset,
Tac. A. 3, 12; cf. id. ib. 4, 25.—With acc. pers.:3.aliquem pipulo,
Plaut. Aul. 3, 2, 32 (cf. Varr. L. L. 7, § 103 Müll., and see pipulum): aliquem maledicendo sermonibus, Lucil. ap. Non. 284, 24:dominos variis rumoribus,
Tac. A. 1, 4:te circum omnes alias puellas,
to bring into disrepute with them, Prop. 1, 4, 22.—In the pass.: differor sermone miser, Caecil. ap. Gell. 2, 93, 10:alterna differor invidia,
Prop. 1, 16, 48.—With reference to time, to defer, put off, protract, delay any thing; with a personal object also to put off, amuse with promises, get rid of (class. and very freq.).(α).With acc. rei:(β).cetera praesenti sermoni reserventur: hoc tamen non queo differre, etc.,
Cic. Q. Fr. 2, 8:differre quotidie ac procrastinare rem,
id. Rosc. Am. 9 fin.:saepe vadimonia,
id. Quint. 5 fin.:iter in praesentia,
Caes. B. C. 3, 85, 4:pleraque (with omittere in praesens tempus),
Hor. A. P. 44:distulit ira sitim,
Ov. M. 6, 366 et saep.:differri jam hora non potest,
Cic. Phil. 6, 7, 19:tempus,
id. ib. 8, 8; id. Prov. Cons. 11 fin.; Liv. 3, 46; Ov. M. 1, 724 al.:diem de die,
Liv. 25, 25 et saep.—With inf.:quaerere distuli,
Hor. Od. 4, 4, 21; so Liv. 42, 2 (but not Suet. Caes. 81, where agere belongs to proposuerat, cf. id. Aug. 72; id. Calig. 49).—With quin:nihil dilaturi, quin periculum summae rerum facerent,
Liv. 6, 22 fin.; so Suet. Caes. 4; with in and acc.:reliqua in crastinum,
Cic. Rep. 2, 44 fin.:in posterum diem,
id. Deiot. 7, 21; cf. Caes. B. C. 1, 65 fin.:in posterum,
Cic. Verr. 2, 1, 32; Caes. B. G. 7, 11, 5:in aliud tempus,
Cic. Brut. 87; Caes. B. C. 1, 86, 2:in adventum tuum,
Cic. Fam. 2, 3 fin.:diem edicti in a. d. IV. Kal. Dec.,
id. Phil. 3, 8, 20:curandi tempus in annum,
Hor. Ep. 1, 2, 39 et saep. — Poet.:tropaea in pueros suos,
to reserve for, Prop. 4, 6, 82.—Rarely with ad:aliquid ad crudelitatis tempus,
Cic. Vat. 11 fin.; cf. the foll.—With acc. pers.:(γ).sin autem differs me in tempus aliud,
Cic. Fam. 5, 12, 10; Liv. 26, 51; 41, 8:differri non posse adeo concitatos animos,
id. 7, 14:dilatus per frustrationem,
id. 25, 25; cf.:aliquem variis frustrationibus,
Just. 9, 6 fin.:Campanos,
Liv. 26, 33:aliquem petentem,
Suet. Vesp. 23 Ern.:caros amicos (opp. properare),
Mart. 13, 55 et saep.— Poet.: vivacem anum, to preserve alive, i. e. to postpone her death, Ov. M. 13, 519; cf.:decimum dilatus in annum (belli) Hector erat,
id. ib. 12, 76:aliquem in spem impetrandi tandem honoris,
Liv. 39, 32:aliquem in septimum diem,
Suet. Tib. 32; id. Caes. 82 Oud.; id. Aug. 44 fin. et saep.— Rarely with ad:legati ad novos magistratus dilati,
Liv. 41, 8:aliquem ad finem muneris,
Suet. Vit. 12:quas (legationes) par tim dato responso ex itinere dimisit, partim distulit Tarraconem,
Liv. 26, 51.—Once with post:aliquid post bellum differre,
Liv. 4, 6, 4.—Absol. Prov.: differ;II.habent parvae commoda magna morae,
Ov. F. 3, 394.Neut., to differ, be different (esp. freq. since the Ciceron. period—cf.:(β).discrepare, distare, interesse): qui re consentientes vocabulis differebant,
Cic. Fin. 4, 2 fin.; cf.:naturis differunt, voluntate autem similes sunt,
id. de Or. 2, 23: verbo [p. 575] differre, re esse unum, id. Caecin. 21, 59:distare aliquid aut ex aliqua parte differre,
id. ib. 14:nihil aut non fere multum differre,
id. Brut. 40 fin.:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85 et saep.:nec quicquam differre, utrumne... an, etc.,
Hor. S. 2, 3, 251; cf.:quid enim differt, barathrone Dones quicquid habes, an? etc.,
id. ib. 166.—With ab:(γ).ita ut pauxillum differat a cavillulis,
Plaut. Truc. 3, 2, 18:quidnam esset illud, quo ipsi (poëtae) differrent ab oratoribus,
Cic. Or. 19, 66; id. Off. 1, 27 fin.:quid hoc ab illo differt?
id. Caecin. 14:non multum ab hostili expugnatione,
id. de Imp. Pomp. 5 fin.:multum a Gallica consuetudine,
Caes. B. G. 5, 14; cf. ib. 6, 21; 6, 28, 5:hoc fere ab reliquis differunt, quod, etc.,
id. ib. 6, 18, 3 et saep.—With inter (esp. impers.):(δ).si nihil inter deum et deum differt,
Cic. N. D. 1, 29, 80; id. Off. 1, 28, 99; id. Fin. 4, 25, 70:nequid inter privatum et magistratum differat,
id. Rep. 1, 43:ut non multum differat inter summos et mediocres viros,
id. Off. 2, 8, 30: multa sunt alia, quae inter locum et locum plurimum differunt (for which, shortly before, inter locorum naturas quantum intersit), id. Fat. 4:haec cogitatione inter se differunt, re quidem copulata sunt,
id. Tusc. 4, 11: inter se aliqua re, id. Opt. gen. 2, 6; id. N. D. 1, 7, 16; Caes. B. G. 1, 1, 2; 6, 11, 1; Quint. 12, 10, 22; 34; 67 et saep.:quae quidem inter se plurimum differunt,
id. 5, 14, 27.—Rarely with cum:(ε).occasio cum tempore hoc differt,
Cic. Inv. 1, 27:hoc genus causae cum superiore hoc differt, quod, etc.,
id. ib. 2, 30, 92 Orell. N. cr. —Likewise rarely, differre in aliqua re, Lucr. 3, 314; Nep. Ages. 7 fin. —(ζ).Rarely, and only poet. or in post-Aug. prose, with dat.:quod pede certo Differt sermoni sermo merus,
Hor. S. 1, 4, 48:tragico differre colori,
id. A. P. 236; Quint. 2, 21, 10; Plin. 9, 35, 54, § 107; cf. id. 9, 8, 7, § 23.—Hence, diffĕ-rens, entis, P. a., different, superior:differentius nomen,
a more excellent name, Vulg. Heb. 1, 4; in Quintilian subst. n. (opp. proprium), a difference, Quint. 5, 10, 55; 58; 6, 3, 66; 7, 3, 3; 25 sq.— -
24 fervefacio
fervĕ-făcĭo, fēci, factum, 3 ( in tmesi:postea ferve bene facito,
Cato, R. R. 157, 9), v. a. [ferveo + facio], to cause to boil, to make hot, to heat, boil, melt:eodem addito et oleum, postea fervefacito,
Cato, R. R. 156, 5:muriam,
Cels. 4, 24:patinae sese fervefaciunt,
Plaut. Ps. 3, 2, 44.—In part. perf.:pix fervefacta,
melted pitch, Caes. B. G. 7. 22 fin.; cf.:fervefacta jacula,
id. ib. 5, 43, 1:vinum,
Plin. 20, 3, 8, § 16. -
25 illigo
illĭgo ( inl-), āvi, ātum, 1 (in tmesi:I.inque ligatus,
Verg. A. 10, 794), v. a. [in-ligo], to bind on, tie on, to fasten, attach (class.).Lit.A.In gen.:B.emblemata ita scite in aureis poculis illigabat, ut, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54:litterae in jaculo illigatae,
Caes. B. G. 5, 45, 4:in eo (corpore) influente atque effluente animi divini ambitus illigabant,
Cic. Univ. 13: cum Archimedes lunae, solis, quinque errantium motus in sphaeram illigavit, attached or added to the celestial globe, id. Tusc. 1, 25, 63:in currus distentum illigat Metium,
Liv. 1, 28, 10:juvencis illigata aratra,
Hor. Epod. 1, 25:tauris juga,
id. ib. 3, 11:dolia aedibus,
Dig. 33, 7, 27:illigata tigna tenere,
Caes. B. G. 4, 17, 7:manibus post tergum illigatis,
Liv. 5, 27, 9:faciem laxis vesicis illigant,
Plin. 33, 7, 40, § 122:fel cum elaterio umbilico,
id. 28, 14, 58, § 203.—In partic., with the idea of hinderance to free motion predominating, to fetter, encumber, entangle, impede ( poet. and in post-Aug. prose; syn.: illaqueo, irretio, implico;II.impedio): inutilis inque ligatus Cedebat clipeoque inimicum hastile trahebat,
Verg. A. 10 794:se impeditis locis,
Tac. A. 13, 40:volucres viscatis illigatae viminibus,
Petr. 109:illigatus praedā,
Tac. A. 3, 21:aliquem veneno,
id. ib. 6, 32.—Trop.A.In gen., to attach, connect, bind:B.(paeon) quam commodissime putatur in solutam orationem illigari,
Cic. Or. 64, 215: orationis genus, in quo [p. 886] omnes verborum illigantur lepores, id. ib. 27, 76:sententiam verbis,
id. de Or. 3, 44, 175:sermonibus ejusmodi personas tam graves illigare,
id. Ac. 2, 2, 6:non iis condicionibus illigabitur pax, ut movere bellum possit,
Liv. 33, 12, 13; 36, 11, 2.—In partic. (acc. to I. B.), to bind, in a good or bad sense; to oblige, to hold bound; to fetter, encumber, entangle, impede:magnis et multis pignoribus M. Lepidum res publica illigatum tenet,
Cic. Phil. 13, 4, 8:familiari amicitia illigati Philippo erant,
Liv. 32, 22, 11:nos praeceptis illigaverunt,
Quint. 5, 13, 60:ut sociali foedere se cum Romanis non illigarent,
Liv. 45, 25, 9; 41, 24, 15:illigari bello,
id. 32, 21, 11:angustis et concisis disputationibus illigati,
Cic. de Or. 2, 14, 61:aliquem conscientiā,
Tac. A. 15, 51:vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera,
Hor. C. 1, 27, 23. -
26 immerens
immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:inque merentes,
Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,
Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:quaedam immerentia,
innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:inscitum efferre injuriam tibi immerenti,
Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:male mereri de inmerenti inscitiast,
Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:a Philippo rege temulento immerenter damnata,
Val. Max. 6, 2, ext. 1. -
27 immerenter
immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:inque merentes,
Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,
Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:quaedam immerentia,
innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:inscitum efferre injuriam tibi immerenti,
Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:male mereri de inmerenti inscitiast,
Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:a Philippo rege temulento immerenter damnata,
Val. Max. 6, 2, ext. 1. -
28 impedio
impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:I.inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,
Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).Lit. (rare):B.impediunt teneros vincula nulla pedes,
Ov. F. 1, 410; cf.:et illis crura quoque impediit,
id. M. 12, 392:ipsus illic sese jam impedivit in plagas,
Plaut. Mil. 4, 9, 11:in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,
Phaedr. 1, 12, 10:impedita cassibus dama,
Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):II.narrare parantem Impedit amplexu,
Ov. M. 2, 433:nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,
Hor. C. 1, 4, 9:crines (vitta),
Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:cornua sertis,
id. M. 2, 868:remos (hederae),
id. ib. 3, 664:medium crus pellibus,
Hor. S. 1, 6, 27:equos frenis,
to bridle, Ov. F. 2, 736:ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,
surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:orbes orbibus,
id. ib. 5, 585:plana novo munimenti genere (with saepire),
Curt. 6, 5; cf.:Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,
rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—Trop.A.To entangle, embarrass (class.):B.impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,
Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,
Cic. Rab. Post. 9, 24:ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,
id. Verr. 2, 2, 18, § 44:qui me et se hisce impedivit nuptiis,
Ter. Phorm. 2, 4, 2:dum alios servat, se impedivit interim,
Plaut. Rud. prol. 37:tot me impediunt curae,
Ter. And. 1, 5, 25:mentem dolore,
Cic. Cael. 24, 60.—Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.(α).With the simple acc.:(β).me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,
Cic. Fam. 9, 19, 2:suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,
id. Off. 1, 9, 28; cf.:aetate et morbo impeditus,
id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:ne forte qua re impediar atque alliger,
Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:or abstr. objects: sinistra impedita,
Caes. B. G. 1, 25, 3:mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,
Cic. Fam. 7, 5, 1:iter,
id. Lael. 20, 75:navigationem (Corus),
Caes. B. G. 5, 7, 3:magnas utilitates amicorum,
Cic. Lael. 20, 75:res magnas,
id. ib.; cf.:belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,
id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;quanto magis animi morbis impediri necesse est?
id. Fin. 1, 18, 59.—With ab or in aliqua re or the simple abl.:(γ).sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,
Cic. Balb. 20, 47; cf.:ab delectatione omni negotiis impedimur,
id. Mur. 19, 39; so,aliquem a suo munere,
id. Rep. 5, 3:aliquem ab opere,
Plin. 10, 63, 83, § 180:aliquem a vero bonoque,
Sall. J. 30, 2:non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,
Caes. B. G. 1, 36, 2:quem dignitas fugā impediverat,
Tac. A. 1, 39.—With ne, quin, quominus. —With ne:(δ).id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,
Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,
Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,
Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,
id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—With inf.:(ε).quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,
Cic. Off. 2, 2, 8:me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,
id. de Or. 1, 35, 163:ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,
Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—(ζ).Absol.:A.omnia removentur, quae obstant et impediunt,
Cic. Ac. 2, 7, 19:ut omnia quae impediant, vincat intentio,
Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,
Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.Of persons:B.neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,
Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,
Caes. B. G. 3, 19, 2:agmen,
Liv. 43, 23, 1:itinere impediti,
Caes. B. C. 3, 75, 3:nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,
i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,
Cic. Sest. 45, 97:viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?
Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin. —Of inanim. and abstr. things:hostem impedito atque iniquo loco tenetis,
difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:silvae,
id. ib. 5, 21, 3:saltus impeditos gravis armis miles timere potest,
Liv. 9, 19, 16:vineae nexu traducum,
Tac. H. 2, 25:navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,
troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:impedito animo,
i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:omnium impeditis animis,
Caes. B. G. 5, 7, 5:tempora rei publicae,
Cic. Pis. 1, 3:dies tristi omine infames et impediti,
Gell. 4, 9, 5:disceptatio,
Liv. 37, 54, 7:oratio fit longa et impedita,
Quint. 8, 6, 42:bellum (with arduum),
Tac. A. 4, 46:cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,
Caes. B. G. 2, 28, 1:tu rem impeditam et perditam restituas,
intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:longius impeditioribus locis secuti,
Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,saltus artior et impeditior,
Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:silvae undique impeditissimae,
i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:itinera,
Caes. B. C. 3, 77, 2:quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?
exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54. -
29 in vicem
invĭcem, in MSS. and edd. often separately, in vĭcem ( poet. in tmesi:I.inque vicem,
Verg. G. 4, 166; id. A. 12, 502; Ov. M: 6, 631; 9, 525; id. Her. 17, 180; Stat. Th. 2, 149; 7, 817 al.), adv. [in-vicis].Prop., by turns, in turn, one after another, alternately (class., but not in Cic.;II.syn. vicissim): hi rursus in vicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,
Caes. B. G. 4, 1, 5; 7, 85, 5; Hirt. B. G. 8, 6, 4:defatigatis invicem integri succedunt,
Caes. B. G. 7, 85:cum timor atque ira invicem sententias variassent,
Liv. 2, 57:Etruscos, multis invicem casibus victos victoresque,
id. 2, 44:regio invicem a suis atque hoste vexata,
Curt. 3, 8, 8:periculum invicem metuens,
Suet. Aug. 10:invicem eum odero,
id. Tib. 28:praebens invicem aurem,
id. Calig. 22:invicem alternis diebus modo aqua, modo vinum,
Cels. 3, 2:invicem modo sedere, modo ingredi,
id. 4, 24.—Transf., one another, each other, mutually, reciprocally (mostly post-Aug.;B.syn. inter se): ibi se cognoscunt fratres invicem,
Plaut. Men. Arg. 10:Aricini atque Ardeates multis invicem cladibus fessi,
Liv. 3, 71, 2:adhortatio invicem totam invasit aciem,
id. 6, 24, 7; 9, 3, 4; 41, 3, 3:multum sanguinem invicem hausimus,
Curt. 4, 14, 17: invicem [p. 995] amare, Plin. Ep. 4, 1, 2; 7, 20, 7:vixerunt mira concordia, per mutuam caritatem et invicem se anteponendo,
Tac. Agr. 6 init.:invicem se occidere,
Eutr. 1, 10; Just. 11, 9, 13; cf.:invicem inter se gratantes,
Liv. 9, 43, 17:haec invicem obstant,
Quint. 4, 5, 13:homines, manibus invicem apprehensis, gradum firmant,
id. 9, 4, 129:invicem ardentius diligere,
Plin. Ep. 7, 20, 7:invicem se ad amorem exacuere,
id. ib. 3, 7 fin.:invicem permutatae O atque U,
Quint. 1, 4, 16:cuncta invicem hostilia,
i. e. on both sides, Tac. H. 3, 46.—Esp.1.Ad invicem (post-class.), instead of, Veg. Vet. 2, 7 fin. —2.Ad invicem, mutually:caritatem illorum ad invicem,
Vulg. 2 Macc. 25, 32; ib. Luc. 2, 15; ib. Gen. 42, 21; so,in invicem,
ib. Joan. 6, 43; ib. Rom. 1, 27:ab invicem,
ib. Matt. 25, 32; ib. Dan. 13, 14:pro invicem,
ib. 1 Cor. 12, 25. -
30 ingravesco
in-grăvesco, 3 (in tmesi:I.inque gravescunt,
Lucr. 4, 1250), v. inch. n., to grow heavy, become heavier.Lit.:II.corpora exercitationum defatigatione ingravescunt,
Cic. de Sen. 11, 36:sal vix incredibili pondere ingravescit,
Plin. 31, 7, 39, § 79. — Poet., to become pregnant:suscipiunt aliae pondus magis inque gravescunt,
Lucr. 4, 1250.—Transf., to increase; grow worse, to become burdensome:ingravescens morbus,
Cic. Div. 2, 6, 16:ingravescens aetas,
id. de Sen. 2, 6:corpora exercitationum defetigatione ingravescunt,
id. de Sen. 11, 36:hoc studium quotidie ingravescit,
grows more serious, id. Fam. 4, 4, 4:alter in dies ingravescit,
id. Att. 10, 4, 2: annona, provisions grow dearer, Auct. Or. pro Domo, 5, 11:Verania mox ingravescit, clamat moriens, etc.,
Plin. Ep. 2, 20, 5:falsis (rumoribus) ingravescebat,
by false reports he sank deeper and deeper, Tac. H. 3, 54. -
31 ingredior
in-grĕdĭor, essus 3, (in tmesi:I.ut velit ire inque gredi,
Lucr. 4, 888), v. dep. n. and a. [1. in-gradior]Prop., to go into, to enter (class.; syn. intro, introeo).1.With in and acc.:2.in stadium,
Cic. de Or. 1, 32, 147:in templum,
id. Phil. 14, 5, 12:in navem,
id. Verr. 2, 5, 62, § 160:cum in antiquum fundum ingredi vellet, frequentes armati obstiterunt,
id. Caecin. 8, 21; 11, 31:in castra,
Liv. 38, 27, 5:in urbem,
id. 9, 7, 10.—With acc.:3.iter pedibus,
Cic. Sen. 10, 34:domum,
id. Phil. 2, 27, 68:pontem Mulvium,
id. Cat. 3, 2, 6:via, quam nobis quoque ingrediendum sit,
id. Sen. 2, 6:hoc mare,
Quint. 12 prooem. §4: mare,
Sall. H. 3, 77:regnum,
id. ib. 2, 45:curiam,
Liv. 44, 19, 7; 40, 8, 1; Curt. 4, 7, 6; 9, 10, 1 al.—With intra:4.ingrediens intra finem ejus loci,
Cic. Caecin. 8, 22:ingredi intra munitiones,
Caes. B. G. 5, 9, 6:intra fines,
id. ib. 2, 4, 2.—With dat.:5.castris ingressus Etruscis,
Verg. A. 10, 148. —With ad:B. 1.ad quos (sc. deos penates) paulo ante ingressus hospitaliter fecerat,
Just. 8, 3, 4.—With in and acc. (so most freq.):2.in vitam paulo serius, tanquam in viam, ingressus,
Cic. Brut. 96, 330:jam ingrediar in disputationem,
id. Rep. 1, 24, 38: in eam rationem, id. de Or. 2, 53, 213:in spem libertatis,
id. Fam. 12, 25:in orationem,
id. Phil. 7, 3:in bellum,
id. Cat. 2, 6:in causam,
id. Div. in Caecin. 12, 40; id. Fam. 6, 1, 4; id. Planc. 3, 8:in sermonem,
Caes. B. C. 3, 18:in rem publicam,
to engage in public affairs, Hirt. B. Afr. 22.—With simple acc.:3.quam quisque viam vivendi sit ingressurus,
Cic. Off. 1, 32, 118:disputationem mecum,
id. Caecin. 28, 79:vitam,
id. Off. 3, 2, 6; id. Ac. 2, 36, 114:magistratum,
Sall. J. 43, 2:consulatum,
Quint. 6, 1, 35:eadem pericula,
Cic. Mur. 2, 4:hanc partem,
Quint. 4, 3, 1:studia,
id. 1, 10, 2:hunc video mihi principem ad ingrediendam rationem horum studiorum exstitisse,
Cic. Arch. 1, 1:eloquendi rationem,
Quint. 12 prooem. § 3.—With ad:C. 1.ad discendum,
Cic. de Or. 1, 21, 94.—With inf.:2.posteaquam sum ingressus eas res mandare monumentis,
Cic. Ac. 1, 1, 3:dicere,
id. Att. 15, 11, 2:describere aliquid,
id. de Sen. 14, 49:scribere,
id. Div. 2, 1, 3; Quint. 1, 3, 18:versare dolos,
Verg. A. 11, 704.—Absol.: sic contra est ingressa Venus, thus began Venus (to speak), Verg. A. 4, 107:3.Anchises lacrimis ingressus obortis,
id. ib. 6, 867.—With acc.:4.quam orationem cum ingressus essem,
Cic. Att. 15, 11, 1:tibi res antiquae laudis et artis Ingredior,
Verg. G. 2, 175:longinquam profectionem,
Suet. Aug. 92.—With in and acc.:D.quem ingressum in sermonem Pompeius interpellavit,
at the beginning of his speech, Caes. B. C. 3, 18, 3; cf. 1, 2, 2.—Of time, to enter upon, begin, commence:II. 1.Caesar decimum nonum annum ingressus,
Vell. 2, 61, 1: ingresso vere, when spring has begun or arrived, Luc. 10, 224.—Absol.: si stas, ingredere;2.si ingrederis, curre,
Cic. Att. 2, 23, 3.—With per:3.rex pedes per nivem et glaciem ingredi coepit,
Curt. 5, 7, 8.—With adv.:4.tardius,
Cic. Tusc. 1, 31, 75:quacumque,
Ov. F. 4, 481:elephanti gregatim ingrediuntur,
Plin. 8, 5, 5, § 11.—With abl.:B.campo,
Verg. A. 10, 763:solo,
id. ib. 4, 177; 10, 767.—Fig., to walk, go.1.With abl.:2. 3.vestigiis patris,
Cic. Rep. 6, 24, 26; for which,With per:4.per titulos ingredimurque tuos,
Ov. F. 2, 16.—Absol.:sublimia debent ingredi, lenia duci, acria currere, delicata fluere,
to march majestically, Quint. 9, 4, 139:nec tragoedia socco ingreditur,
id. 10, 2, 22. -
32 inligo
illĭgo ( inl-), āvi, ātum, 1 (in tmesi:I.inque ligatus,
Verg. A. 10, 794), v. a. [in-ligo], to bind on, tie on, to fasten, attach (class.).Lit.A.In gen.:B.emblemata ita scite in aureis poculis illigabat, ut, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54:litterae in jaculo illigatae,
Caes. B. G. 5, 45, 4:in eo (corpore) influente atque effluente animi divini ambitus illigabant,
Cic. Univ. 13: cum Archimedes lunae, solis, quinque errantium motus in sphaeram illigavit, attached or added to the celestial globe, id. Tusc. 1, 25, 63:in currus distentum illigat Metium,
Liv. 1, 28, 10:juvencis illigata aratra,
Hor. Epod. 1, 25:tauris juga,
id. ib. 3, 11:dolia aedibus,
Dig. 33, 7, 27:illigata tigna tenere,
Caes. B. G. 4, 17, 7:manibus post tergum illigatis,
Liv. 5, 27, 9:faciem laxis vesicis illigant,
Plin. 33, 7, 40, § 122:fel cum elaterio umbilico,
id. 28, 14, 58, § 203.—In partic., with the idea of hinderance to free motion predominating, to fetter, encumber, entangle, impede ( poet. and in post-Aug. prose; syn.: illaqueo, irretio, implico;II.impedio): inutilis inque ligatus Cedebat clipeoque inimicum hastile trahebat,
Verg. A. 10 794:se impeditis locis,
Tac. A. 13, 40:volucres viscatis illigatae viminibus,
Petr. 109:illigatus praedā,
Tac. A. 3, 21:aliquem veneno,
id. ib. 6, 32.—Trop.A.In gen., to attach, connect, bind:B.(paeon) quam commodissime putatur in solutam orationem illigari,
Cic. Or. 64, 215: orationis genus, in quo [p. 886] omnes verborum illigantur lepores, id. ib. 27, 76:sententiam verbis,
id. de Or. 3, 44, 175:sermonibus ejusmodi personas tam graves illigare,
id. Ac. 2, 2, 6:non iis condicionibus illigabitur pax, ut movere bellum possit,
Liv. 33, 12, 13; 36, 11, 2.—In partic. (acc. to I. B.), to bind, in a good or bad sense; to oblige, to hold bound; to fetter, encumber, entangle, impede:magnis et multis pignoribus M. Lepidum res publica illigatum tenet,
Cic. Phil. 13, 4, 8:familiari amicitia illigati Philippo erant,
Liv. 32, 22, 11:nos praeceptis illigaverunt,
Quint. 5, 13, 60:ut sociali foedere se cum Romanis non illigarent,
Liv. 45, 25, 9; 41, 24, 15:illigari bello,
id. 32, 21, 11:angustis et concisis disputationibus illigati,
Cic. de Or. 2, 14, 61:aliquem conscientiā,
Tac. A. 15, 51:vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera,
Hor. C. 1, 27, 23. -
33 inmerens
immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:inque merentes,
Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,
Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:quaedam immerentia,
innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:inscitum efferre injuriam tibi immerenti,
Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:male mereri de inmerenti inscitiast,
Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:a Philippo rege temulento immerenter damnata,
Val. Max. 6, 2, ext. 1. -
34 inmerenter
immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:inque merentes,
Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,
Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:quaedam immerentia,
innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:inscitum efferre injuriam tibi immerenti,
Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:male mereri de inmerenti inscitiast,
Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:a Philippo rege temulento immerenter damnata,
Val. Max. 6, 2, ext. 1. -
35 inpedio
impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:I.inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,
Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).Lit. (rare):B.impediunt teneros vincula nulla pedes,
Ov. F. 1, 410; cf.:et illis crura quoque impediit,
id. M. 12, 392:ipsus illic sese jam impedivit in plagas,
Plaut. Mil. 4, 9, 11:in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,
Phaedr. 1, 12, 10:impedita cassibus dama,
Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):II.narrare parantem Impedit amplexu,
Ov. M. 2, 433:nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,
Hor. C. 1, 4, 9:crines (vitta),
Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:cornua sertis,
id. M. 2, 868:remos (hederae),
id. ib. 3, 664:medium crus pellibus,
Hor. S. 1, 6, 27:equos frenis,
to bridle, Ov. F. 2, 736:ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,
surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:orbes orbibus,
id. ib. 5, 585:plana novo munimenti genere (with saepire),
Curt. 6, 5; cf.:Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,
rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—Trop.A.To entangle, embarrass (class.):B.impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,
Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,
Cic. Rab. Post. 9, 24:ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,
id. Verr. 2, 2, 18, § 44:qui me et se hisce impedivit nuptiis,
Ter. Phorm. 2, 4, 2:dum alios servat, se impedivit interim,
Plaut. Rud. prol. 37:tot me impediunt curae,
Ter. And. 1, 5, 25:mentem dolore,
Cic. Cael. 24, 60.—Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.(α).With the simple acc.:(β).me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,
Cic. Fam. 9, 19, 2:suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,
id. Off. 1, 9, 28; cf.:aetate et morbo impeditus,
id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:ne forte qua re impediar atque alliger,
Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:or abstr. objects: sinistra impedita,
Caes. B. G. 1, 25, 3:mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,
Cic. Fam. 7, 5, 1:iter,
id. Lael. 20, 75:navigationem (Corus),
Caes. B. G. 5, 7, 3:magnas utilitates amicorum,
Cic. Lael. 20, 75:res magnas,
id. ib.; cf.:belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,
id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;quanto magis animi morbis impediri necesse est?
id. Fin. 1, 18, 59.—With ab or in aliqua re or the simple abl.:(γ).sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,
Cic. Balb. 20, 47; cf.:ab delectatione omni negotiis impedimur,
id. Mur. 19, 39; so,aliquem a suo munere,
id. Rep. 5, 3:aliquem ab opere,
Plin. 10, 63, 83, § 180:aliquem a vero bonoque,
Sall. J. 30, 2:non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,
Caes. B. G. 1, 36, 2:quem dignitas fugā impediverat,
Tac. A. 1, 39.—With ne, quin, quominus. —With ne:(δ).id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,
Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,
Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,
Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,
id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—With inf.:(ε).quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,
Cic. Off. 2, 2, 8:me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,
id. de Or. 1, 35, 163:ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,
Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—(ζ).Absol.:A.omnia removentur, quae obstant et impediunt,
Cic. Ac. 2, 7, 19:ut omnia quae impediant, vincat intentio,
Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,
Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.Of persons:B.neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,
Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,
Caes. B. G. 3, 19, 2:agmen,
Liv. 43, 23, 1:itinere impediti,
Caes. B. C. 3, 75, 3:nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,
i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,
Cic. Sest. 45, 97:viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?
Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin. —Of inanim. and abstr. things:hostem impedito atque iniquo loco tenetis,
difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:silvae,
id. ib. 5, 21, 3:saltus impeditos gravis armis miles timere potest,
Liv. 9, 19, 16:vineae nexu traducum,
Tac. H. 2, 25:navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,
troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:impedito animo,
i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:omnium impeditis animis,
Caes. B. G. 5, 7, 5:tempora rei publicae,
Cic. Pis. 1, 3:dies tristi omine infames et impediti,
Gell. 4, 9, 5:disceptatio,
Liv. 37, 54, 7:oratio fit longa et impedita,
Quint. 8, 6, 42:bellum (with arduum),
Tac. A. 4, 46:cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,
Caes. B. G. 2, 28, 1:tu rem impeditam et perditam restituas,
intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:longius impeditioribus locis secuti,
Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,saltus artior et impeditior,
Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:silvae undique impeditissimae,
i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:itinera,
Caes. B. C. 3, 77, 2:quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?
exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54. -
36 inpeditus
impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:I.inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,
Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).Lit. (rare):B.impediunt teneros vincula nulla pedes,
Ov. F. 1, 410; cf.:et illis crura quoque impediit,
id. M. 12, 392:ipsus illic sese jam impedivit in plagas,
Plaut. Mil. 4, 9, 11:in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,
Phaedr. 1, 12, 10:impedita cassibus dama,
Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):II.narrare parantem Impedit amplexu,
Ov. M. 2, 433:nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,
Hor. C. 1, 4, 9:crines (vitta),
Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:cornua sertis,
id. M. 2, 868:remos (hederae),
id. ib. 3, 664:medium crus pellibus,
Hor. S. 1, 6, 27:equos frenis,
to bridle, Ov. F. 2, 736:ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,
surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:orbes orbibus,
id. ib. 5, 585:plana novo munimenti genere (with saepire),
Curt. 6, 5; cf.:Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,
rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—Trop.A.To entangle, embarrass (class.):B.impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,
Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,
Cic. Rab. Post. 9, 24:ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,
id. Verr. 2, 2, 18, § 44:qui me et se hisce impedivit nuptiis,
Ter. Phorm. 2, 4, 2:dum alios servat, se impedivit interim,
Plaut. Rud. prol. 37:tot me impediunt curae,
Ter. And. 1, 5, 25:mentem dolore,
Cic. Cael. 24, 60.—Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.(α).With the simple acc.:(β).me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,
Cic. Fam. 9, 19, 2:suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,
id. Off. 1, 9, 28; cf.:aetate et morbo impeditus,
id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:ne forte qua re impediar atque alliger,
Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:or abstr. objects: sinistra impedita,
Caes. B. G. 1, 25, 3:mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,
Cic. Fam. 7, 5, 1:iter,
id. Lael. 20, 75:navigationem (Corus),
Caes. B. G. 5, 7, 3:magnas utilitates amicorum,
Cic. Lael. 20, 75:res magnas,
id. ib.; cf.:belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,
id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;quanto magis animi morbis impediri necesse est?
id. Fin. 1, 18, 59.—With ab or in aliqua re or the simple abl.:(γ).sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,
Cic. Balb. 20, 47; cf.:ab delectatione omni negotiis impedimur,
id. Mur. 19, 39; so,aliquem a suo munere,
id. Rep. 5, 3:aliquem ab opere,
Plin. 10, 63, 83, § 180:aliquem a vero bonoque,
Sall. J. 30, 2:non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,
Caes. B. G. 1, 36, 2:quem dignitas fugā impediverat,
Tac. A. 1, 39.—With ne, quin, quominus. —With ne:(δ).id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,
Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,
Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,
Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,
id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—With inf.:(ε).quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,
Cic. Off. 2, 2, 8:me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,
id. de Or. 1, 35, 163:ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,
Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—(ζ).Absol.:A.omnia removentur, quae obstant et impediunt,
Cic. Ac. 2, 7, 19:ut omnia quae impediant, vincat intentio,
Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,
Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.Of persons:B.neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,
Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,
Caes. B. G. 3, 19, 2:agmen,
Liv. 43, 23, 1:itinere impediti,
Caes. B. C. 3, 75, 3:nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,
i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,
Cic. Sest. 45, 97:viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?
Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin. —Of inanim. and abstr. things:hostem impedito atque iniquo loco tenetis,
difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:silvae,
id. ib. 5, 21, 3:saltus impeditos gravis armis miles timere potest,
Liv. 9, 19, 16:vineae nexu traducum,
Tac. H. 2, 25:navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,
troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:impedito animo,
i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:omnium impeditis animis,
Caes. B. G. 5, 7, 5:tempora rei publicae,
Cic. Pis. 1, 3:dies tristi omine infames et impediti,
Gell. 4, 9, 5:disceptatio,
Liv. 37, 54, 7:oratio fit longa et impedita,
Quint. 8, 6, 42:bellum (with arduum),
Tac. A. 4, 46:cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,
Caes. B. G. 2, 28, 1:tu rem impeditam et perditam restituas,
intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:longius impeditioribus locis secuti,
Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,saltus artior et impeditior,
Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:silvae undique impeditissimae,
i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:itinera,
Caes. B. C. 3, 77, 2:quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?
exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54. -
37 interaptus
inter-aptus, a, um, i. q. interjunctus, joined together; in tmesi:quae memorare queam inter singillariter apta,
Lucr. 6, 1067; v. Lachm. ad h. l. -
38 intercurso
inter-curso, āvi, ātum, 1, v. n. freq. [intercurro] (tmesis:I.inter enim cursant,
Lucr. 3, 262), to run between.Lit.:II.intercursantibus barbaris,
Liv. 21, 35, 1.—Transf., to be or lie between; to grow, move, or be in motion between:acinos foliis intercursantibus,
Plin. 14, 3, 4, § 42; 15, 22, 24, § 88;in tmesi: inter enim cursant primordia principiorum motibus inter se,
Lucr. 3, 262. -
39 interfluo
inter-flŭo, fluxi, 3, v. n. and a. (in tmesi, Lucr. 4, 227), to flow between (rare but class.):quantum interfluit fretum,
Liv. 41, 23, 16:angusto freto interfluente,
Plin. 3, 5, 11, § 76.— With acc.:fretum, quod Naupactum et Ratras interfluit,
Liv. 27, 29; cf.:flumen Visurgis Romanos interfluebat,
Tac. A. 2, 9.— With dat.:interfluens urbi Tiberinus,
Flor. 1, 4, 2; Sen. Ben. 6, 7, 3; Liv. 28, 23, 4.— Pass.:insulae interfluuntur (supply mari), App. de Mundo, p. 69 (but interfuissent is the true reading,
Cic. de Sen. 6, 16). -
40 interfugio
inter-fŭgĭo, fŭgĕre, v. n., to flee between or into; in tmesi:inter enim fugit,
Lucr. 6, 332.
См. также в других словарях:
tmesi — tmèsi (s.f.) Divisione di un lessema in due parti, operata tramite altre parole che lo tagliano interponendosi. Es. lat.: septem subiecta trioni posta sotto il settentrione . / La tmesi può essere anche sintattica, con inserimento di un… … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
tmesi — (тмезис | tmèse | Tmesis | tmesis | tmesi) Особый случай разделения (см.), выступающий в виде купюры (гр. tmêsis) между двумя элементами, которые обычно связаны друг с другом: лат. se que gregari. прим. Тмезис не предполагает обязательного… … Пятиязычный словарь лингвистических терминов
tmesi — tmè·si s.f.inv. 1. TS metr. nella metrica italiana, divisione di una parola in due parti di cui una rimane alla fine di un verso e l altra all inizio del successivo 2. TS gramm. nel greco e nel latino arcaico, distacco della preposizione dal… … Dizionario italiano
tmesi — {{hw}}{{tmesi}}{{/hw}}s. f. (ling.) Separazione (spesso a fine verso) di due elementi di solito uniti in un parola … Enciclopedia di italiano
tmesi — «s (G). Separation, division … Dictionary of word roots and combining forms
tmesi — s. f. inv. (ling.) separazione … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
тмезис — См. tmesi … Пятиязычный словарь лингвистических терминов
tmèse — См. tmesi … Пятиязычный словарь лингвистических терминов
Tmesis — См. tmesi … Пятиязычный словарь лингвистических терминов
tmesis — См. tmesi … Пятиязычный словарь лингвистических терминов
diacope — di·à·co·pe s.f. 1. TS gramm. non com. → tmesi 2. OB TS med. frattura di un osso del cranio 3. OB TS idraul. scavo praticato per incanalare l acqua dei fiumi {{line}} {{/line}} DATA: 1631. ETIMO: dal gr. diakopē taglio, ferita , der. di diakóptō… … Dizionario italiano