Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

innocent

  • 1 inculpatus

    innocent, without blame, guiltless

    Latin-English dictionary of medieval > inculpatus

  • 2 immerens

    immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:

    inque merentes,

    Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.

    indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,

    Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:

    quaedam immerentia,

    innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:

    inscitum efferre injuriam tibi immerenti,

    Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:

    male mereri de inmerenti inscitiast,

    Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:

    a Philippo rege temulento immerenter damnata,

    Val. Max. 6, 2, ext. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > immerens

  • 3 immerenter

    immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:

    inque merentes,

    Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.

    indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,

    Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:

    quaedam immerentia,

    innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:

    inscitum efferre injuriam tibi immerenti,

    Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:

    male mereri de inmerenti inscitiast,

    Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:

    a Philippo rege temulento immerenter damnata,

    Val. Max. 6, 2, ext. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > immerenter

  • 4 inmerens

    immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:

    inque merentes,

    Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.

    indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,

    Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:

    quaedam immerentia,

    innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:

    inscitum efferre injuriam tibi immerenti,

    Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:

    male mereri de inmerenti inscitiast,

    Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:

    a Philippo rege temulento immerenter damnata,

    Val. Max. 6, 2, ext. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inmerens

  • 5 inmerenter

    immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:

    inque merentes,

    Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.

    indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,

    Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:

    quaedam immerentia,

    innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:

    inscitum efferre injuriam tibi immerenti,

    Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:

    male mereri de inmerenti inscitiast,

    Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:

    a Philippo rege temulento immerenter damnata,

    Val. Max. 6, 2, ext. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inmerenter

  • 6 in-nocuus

        in-nocuus adj.,    harmless, innocuous: herba, O.: litus, safe, V.: iter, undisputed, Ta.—Unharmed, uninjured: sedere carinae Omnes inno-cuae, V.—Inoffensive, innocent: viximus innocuae, O.: agere causas innocuas, defend the innocent, O.

    Latin-English dictionary > in-nocuus

  • 7 innocuus

    in-nŏcŭus, a, um, adj., harmless, innocuous ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.
    A.
    Act.:

    luporum genus innocuum homini,

    Plin. 8, 34, 52, § 123:

    imber leguminibus,

    id. 18, 17, 44, § 152:

    iter,

    Ov. F. 4, 800:

    litus,

    safe, Verg. A. 7, 230.—
    B.
    Pass., unharmed, uninjured:

    sedere carinae omnes innocuae,

    Verg. A. 10, 302:

    fida per innocuas errent incendia turres,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 330. —
    II.
    Transf., inoffensive, innocent:

    viximus innocuae,

    Ov. M. 9, 373:

    agere causas innocuas,

    to defend the innocent, id. Tr. 2, 273:

    innocuum perforat ense latus,

    id. ib. 3, 9, 26. — Hence, adv.: innŏcŭē.
    1.
    Harmlessly:

    sagittas tanta arte direxit, ut omnes per intervalla digitorum innocue evaderent,

    Suet. Dom. 19. —
    2.
    Innocently:

    vivere,

    Ov. A. A. 1, 640.

    Lewis & Short latin dictionary > innocuus

  • 8 insons

    in-sons, ntis, adj.
    I.
    Guiltless, innocent; constr. with gen. or absol. (class., but not in Cic. or Cæs.):

    insontem probri accusare,

    Plaut. Am. 3, 1, 9:

    aliquem falso atque insontem arguere,

    id. Bacch. 3, 3, 10:

    publici consilii,

    Liv. 34, 32, 8:

    culpae,

    id. 22, 49.— With abl. (rare):

    si regni crimine insons fuerit,

    Liv. 4, 15, 1.— Absol.:

    purus et insons... si vivo,

    Hor. S. 1, 6, 69; Sen. Hipp. 486:

    amicus,

    Verg. A. 2, 93; 5, 350. — Esp., as subst.: insontes, um, m., the innocent (opp. sontes):

    circumvenire, jugulare,

    Sall. C. 16, 3.—
    II.
    Harmless (only poet.):

    Cerberus,

    Hor. C. 2, 19, 29:

    oliva,

    Stat. Th. 12, 682:

    casa,

    Ov. Tr. 3, 10, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > insons

  • 9 insontes

    in-sons, ntis, adj.
    I.
    Guiltless, innocent; constr. with gen. or absol. (class., but not in Cic. or Cæs.):

    insontem probri accusare,

    Plaut. Am. 3, 1, 9:

    aliquem falso atque insontem arguere,

    id. Bacch. 3, 3, 10:

    publici consilii,

    Liv. 34, 32, 8:

    culpae,

    id. 22, 49.— With abl. (rare):

    si regni crimine insons fuerit,

    Liv. 4, 15, 1.— Absol.:

    purus et insons... si vivo,

    Hor. S. 1, 6, 69; Sen. Hipp. 486:

    amicus,

    Verg. A. 2, 93; 5, 350. — Esp., as subst.: insontes, um, m., the innocent (opp. sontes):

    circumvenire, jugulare,

    Sall. C. 16, 3.—
    II.
    Harmless (only poet.):

    Cerberus,

    Hor. C. 2, 19, 29:

    oliva,

    Stat. Th. 12, 682:

    casa,

    Ov. Tr. 3, 10, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > insontes

  • 10 ab-solvō

        ab-solvō solvī, solūtus, ere.—Fig.,    to set free, release, discharge: a Fannio iudicio se absolvere, to avoid the suit of Fannius: donec se caede hostis absolvat, i. e. from disgrace, by killing, etc., Ta.— Esp., judicially, to acquit, declare innocent, absolve: causā cognitā possunt multi absolvi: pecuniam ob absolvendum accipere, for an acquittal: nemo absolvit, voted to acquit: honeste absolvi, to be acquitted without bribery: alqm comitiis: iudicio absolvi: alqm maiestatis, on a capital charge: te improbitatis: culpae, O.: ambitu: regni suspicione consulem, from suspicion of aspiring to the throne, L.: de praevaricatione absolutus: cedo invidiae, dummodo absolvar cinis, i. e. provided my integrity be recognized after death, Ph.: hominem Veneri absolvit, sibi condemnat, absolves him from obligation to Venus. — To pay off, satisfy, pay: hunc, T.—To complete, bring to an end: de Catilinae coniuratione paucis absolvam, S. — In gen., to complete, finish, bring to an end: tectum: opera, Cs.

    Latin-English dictionary > ab-solvō

  • 11 candidus

        candidus adj. with comp.    [candeo], shining white, clear, bright: luna, V.: stellae, H.: Taurus (the constellation), V.: Daphnis, V.: Cupido, Ct.: avis, i. e. the stork, V.: candidior cygnis, V.: agnus, Tb.: equi, Ta.: altā nive candidum Soracte, H.: nive candidiores equi, O.: pōpulus, the white or silver poplar, V.: lilia, V.: folium nivei ligustri, O.: tentoria, O.: vestis, L.—Prov.: Candida de nigris facere, to make black white, O.: nigrum in candida vertere, Iu. — Splendid, fair, beautiful, comely: Dido, V.: puer, H.: puella, Ct.: cervix, H.: ora, O.—Poet., of the winds: Favonii, clearing, H.— Clothed in white: pompa, O.: Candida sententia, i. e. a white stone counted for acquittal, O. — Fig., unblemished, pure, guileless, honest, upright, sincere, fair, candid, frank, open: iudex, H.: Maecenas, H.: ingenium, H. — Happy, fortunate, prosperous: fata, Tb.: dies, O. — Of discourse, clear, perspicuous, artless: genus dicendi.
    * * *
    candida -um, candidior -or -us, candidissimus -a -um ADJ
    bright, clear, transparent; clean/spotless; lucid; candid; kind; innocent, pure; radiant, unclouded; (dressed in) white; of light color; fair skinned, pale

    Latin-English dictionary > candidus

  • 12 immerēns (in-m-)

        immerēns (in-m-) entis, adj.,    undeserving, innocent: dominus, H.: offerre iniuriam tibi inmerenti, T.

    Latin-English dictionary > immerēns (in-m-)

  • 13 immeritus (in-m-)

        immeritus (in-m-) adj.,    undeserving, guiltless, innocent, without fault: Delicta maiorum immeritus lues, H.: gens, V.: paries, H.: inmeriti ultor parentis, O.: immeriti mori, who deserve not to die, H.—Undeserved, unmerited: laudes, L.: immeritā ope, O.

    Latin-English dictionary > immeritus (in-m-)

  • 14 in-nocēns

        in-nocēns entis, adj.    with comp. and sup, harmless, inoffensive, innoxious: epistula: innocentis pocula Lesbii, H.—Blameless, guiltless, innocent: innocens si accusatus sit: tu innocentior quam Metellus?: innocentissimo patre privatus est: sanguis, Ta.: factorum, Ta.—As subst: ne innocentes pro nocentibus poenas pendant, Cs.: vita innocentis defenditur.—Esp., disinterested, upright: praetores.

    Latin-English dictionary > in-nocēns

  • 15 in-nocentia

        in-nocentia ae, f    [innocens], blamelessness, innocence: eius innocentiam ostendere: solā innocentiā vivere, i. e. with no other support, L.— Uprightness, integrity, disinterestedness: quantā innocentiā debent esse imperatores: suam innocentiam perpetuā vitā esse perspectam, Cs.— Innocent persons: innocentiam liberare.

    Latin-English dictionary > in-nocentia

  • 16 in-noxius

        in-noxius adj.,    harmless, innoxious: anguis, V.—Not guilty, blameless, innocent: nominat multos innoxios, S.: illum innoxium plecti, N.: verba, V.: tactu flamma, V.: criminis innoxia, L.: initi consili in caput regis innoxius, Cu.—Unharmed, unhurt, uninjured: ipsi innoxii florentes, S.: (navigia) in ripam innoxia expulsa, Cu.

    Latin-English dictionary > in-noxius

  • 17 īn-sōns

        īn-sōns ntis, adj.,    guiltless, innocent: amicus, V.: publici consili, L.: si regni crimine insons fuerit, L.—As subst m.: insontes sicuti sontes circumvenire, S.—Harmless: Cerberus, H.: casa, O.

    Latin-English dictionary > īn-sōns

  • 18 pūrus

        pūrus adj. with comp. and sup.    [1 PV-], free from dirt, free from admixture, clean, pure, unstained, unspotted: alqd purum liquidumque haurire: aqua, H.: manus, H.: purissima mella, V.: aëre purior ignis, O.: humus, cleared: puro concurrere campo, V.: ab arboribus Campus, O.: puro ac patenti campo, i. e. without houses, L.: locus, untrodden, L.: sol, clear, H.: gemma, O.—As subst n.: per purum, through a clear sky, V.— Plain, naked, unadorned, unwrought: argentum, plain, i. e. without artistic work: argenti vascula puri, Iu.: toga, without purple stripes, Ph.—Fig., pure, unspotted, spotless, chaste, undefiled, unpolluted, faultless: animus purus et integer: estne quisquam qui tibi purior videatur?: vitā et pectore puro, H.: animam puram conservare, free from sensuality: (forum) purum caede servatum: Integer vitae scelerisque purus, H.—Of style, pure, free from error, accurate, faultless: oratio: genus dicendi: brevitas.—In law, unconditional, absolute, complete: iudicium.—As subst n.: quid possit ad dominos puri ac reliqui pervenire, clear gain.—In religion, free, clear, subject to no religious claims: domus ab suspicione religionis: in loco puro poni, L.: familia, free from ceremonial defilement, free from mourning, O.: socios purā circumtulit undā, water of purification, V.: arbor, O.
    * * *
    pura -um, purior -or -us, purissimus -a -um ADJ
    pure, clean, unsoiled; free from defilement/taboo/stain; blameless, innocent; chaste, unpolluted by sex; plain/unadulterated; genuine; absolute; refined; clear, limpid, free of mist/cloud; ringing (voice); open (land); net; simple

    Latin-English dictionary > pūrus

  • 19 sānctus

        sānctus adj. with comp. and sup.    [P. of sancio], consecrated, established as inviolable, sacred, inviolable: campus: tribuni (plebis) sancti sunto: fides induciarum, L.: ius: (litterae) in aerario sanctiore conditae, i. e. in the special treasury, reserved for extreme necessity: hospites sanctos habent, Cs.: uxor, Ph.— Venerable, august, divine, sacred, pure, holy: sanctis Penatium deorum sedibus: polluerat stupro sanctissimas religiones: sanctior dies, H.: ignes (of a sacrifice), V.: amicitiae nomen, O.: pudicitia, L.— Pure, good, innocent, pious, holy, just, conscientious, upright: illo nemo in civitate sanctior: homines sanctissimi: sanctissimus et iustissimus iudex: sanctius consilium, L.: senatus, V.: amores, chaste: Virgines, H.: id, quod mihi est et sanctius et antiquius.
    * * *
    I
    sancta -um, sanctior -or -us, sanctissimus -a -um ADJ
    consecrated, sacred, inviolable; venerable, august, divine, holy, pious, just
    II

    Latin-English dictionary > sānctus

  • 20 hydoneus

    I
    hydonea, hydoneum ADJ
    innocent; unchallengeable; court-worthy; authentic; (see also idoneus)
    II
    hydonea, hydoneum ADJ
    suitable, fit, proper; sufficient for, able; (JFW guess)

    Latin-English dictionary > hydoneus

См. также в других словарях:

  • innocent — innocent, ente [ inɔsɑ̃, ɑ̃t ] adj. et n. • 1080; lat. innocens, de nocere « nuire » 1 ♦ Qui n est pas souillé par le mal. ⇒ pur; immaculé. Vie innocente, simple et vertueuse. Spécialt Qui ignore le mal, est pur et sans malice. ⇒ candide.… …   Encyclopédie Universelle

  • innocent — innocent, ente (i no san, san t ) adj. 1°   Qui ne nuit point, qui ne fait point de mal. L agneau est un animal innocent. •   Mais, seigneur, épargnez un enfant innocent, VOLT. Orphel. III, 2.    Il se dit des choses dans le même sens. Un remède …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Innocent VI — Pape de l’Église catholique Nom de naissance …   Wikipédia en Français

  • Innocent XI —     Pope Innocent XI     † Catholic Encyclopedia ► Pope Innocent XI     (Benedetto Odescalchi)     Born at Como, 16 May, 1611; died at Rome, 11 August, 1689. He was educated by the Jesuits at Como, and studied jurisprudence at Rome and Naples …   Catholic encyclopedia

  • INNOCENT° — INNOCENT°, name of 13 popes. INNOCENT II (Gregorio Papareschi), pope 1130–43. His was an uncanonical election because the majority of the cardinals voted for anacletus ii (Pietro Pierleoni). The Jews of Rome supported Anacletus, whose opponents… …   Encyclopedia of Judaism

  • Innocent I —     Pope Innocent I     † Catholic Encyclopedia ► Pope Innocent I     Date of birth unknown; died 12 March, 417. Before his elevation to the Chair of Peter, very little is known concerning the life of this energetic pope, so zealous for the… …   Catholic encyclopedia

  • Innocent II —     Pope Innocent II     † Catholic Encyclopedia ► Pope Innocent II     (Gregorio Papereschi)     Elected 14 Feb., 1130; died 24 Sept., 1143. He was a native of Rome and belonged to the ancient family of the Guidoni. His father s name is given as …   Catholic encyclopedia

  • Innocent X —     Pope Innocent X     † Catholic Encyclopedia ► Pope Innocent X     (Giambattista Pamfili)     Born at Rome, 6 May, 1574; died there, 7 January, 1655. His parents were Camillo Pamfili and Flaminia de Bubalis. The Pamfili resided originally at… …   Catholic encyclopedia

  • Innocent IV —     Pope Innocent IV     † Catholic Encyclopedia ► Pope Innocent IV     (Sinibaldo de Fieschi)     Count of Lavagna, born at Genoa, date unknown; died at Naples, 7 December, 1254. He was educated at Parma and Bologna. For some time he taught… …   Catholic encyclopedia

  • innocent — in·no·cent / i nə sənt/ adj: characterized by innocence Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. innocent I …   Law dictionary

  • innocent — INNOCENT, [innoc]ente. adj. Qui n est point coupable. Il est innocent du crime dont on l accuse. il en est innocent. deffendre, proteger les innocents. persecuter les innocents. opprimer, accabler, condamner l innocent. il fut absous. & reconnu… …   Dictionnaire de l'Académie française

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»