her+age

sŭb-ĕo, ĭi, ĭtum, īre ( perf. subīvit, Ov. F. 1, 314; Stat. S. 2, 1, 155: subivimus, Claud. ap. Tac. A. 11, 24 dub.), v. n. and a., to come or go under any thing; to come or go up to, to approach, draw near, advance or proceed to a place; to come or go on; to follow, succeed; to go down, sink; to come up, spring up (cf. succedo).

Lit.

In gen.:

subire sub falas,

Plaut. Most. 2, 1, 10:

in nemoris latebras,

Ov. M. 4, 601; cf.: in aliquem locum, to enter, Auct. B. Alex. 74, 4:

in adversum Romani subiere,

Liv. 1, 12, 1:

in adversos montes,

id. 41, 18, 11:

testudine factā subeunt,

advance, Caes. B. G. 7, 85, 7:

Albani subiere ad montes,

Liv. 1, 28, 5:

subire ad portam castrorum,

id. 34, 16, 2; cf.:

ad urbem subeunt,

id. 31, 45, 4; 39, 27, 10; 36, 19, 1; and:

subeundum erat ad hostes,

id. 2, 31, 4:

ad tecta subibant,

Verg. A. 8, 359.—With dat.:

muro subibant,

Verg. A. 7, 161; so,

muro,

id. ib. 9, 371:

portu Chaonio (with accedere urbem),

id. ib. 3, 292:

luco,

id. ib. 8, 125:

dumis,

Sil. 5, 283:

ingenti feretro,

Verg. A. 6, 222:

age cervici inponere nostrae: Ipse subibo umeris,

id. ib. 2, 708:

per vices subeunt elephanti,

Plin. 8, 7, 7, § 23:

pone subit conjux,

follows, Verg. A. 2, 725; so Val. Fl. 4, 197; cf.:

dexterae alae sinistra subiit,

Liv. 27, 2, 7:

subeuntis alii aliis in custodiam,

id. 25, 37, 6; and:

subiit argentea proles,

Ov. M. 1, 114:

subit ipse meumque Explet opus,

succeeds me, takes my place, id. ib. 3, 648:

Volscus saxa objacentia pedibus ingerit in subeuntes,

climbing, Liv. 2, 65, 4:

vel eodem amne vel Euphrate subire eos posse,

i. e. sail up stream, Curt. 9, 10, 3; cf.:

adverso amne Babylona subituros,

id. 10, 1, 16.—

Of things:

stamen a stando: subtemen, quod subit stamini,

Varr. L. L. 5, § 113 Müll.:

cum luna sub orbem solis subisset,

Liv. 37, 4, 4:

tertio die mixtum flumini subibat mare,

Curt. 9, 9, 7:

venae nonnumquam incipiente febre subeunt,

the pulse sinks, Cels. 3, 6 med.:

subeunt herbae,

come up, spring up, Verg. G. 1, 180; so,

barba,

i. e. sprouts, grows, Mart. 7, 83, 2:

subisse aquam in caelum,

Plin. 31, 3, 21, § 32.—

In partic., to come on secretly, to advance or approach stealthily, to steal upon, steal into ( poet.), Prop. 1, 9, 26; Ov. Am. 1, 2, 6; id. A. A. 1, 742.—

Trop.

In gen., to come in, succeed, take place; to enter stealthily, come secretly or by degrees: in quarum locum subierunt inquilinae impietas, perfidia, impudentia, Varr. ap. Non. 403, 27:

fugere pudor verumque fidesque: In quorum subiere locum fraudesque dolique,

Ov. M. 1, 130:

pulchra subit facies,

id. ib. 14, 827:

subit ecce priori Causa recens,

id. ib. 3, 259:

an subit (amor) et tacitā callidus arte nocet?

id. Am. 1, 2, 6: subeunt morbi [p. 1775] tristisque senectus, Verg. G. 3, 67:

namque graves morbi subeunt segnisque senectus,

Nemes. Cyn. 117; cf.:

duo pariter subierunt incommoda,

arise, come up, Quint. 5, 10, 100:

ne subeant animo taedia justa tuo,

Ov. P. 4, 15, 30:

regio, quā vero ipsa subit ad Medos,

approaches, Plin. 6, 26, 29, § 115. —

In partic., to come into the mind, to occur, suggest itself:

omnes sententiae verbaque omnia sub acumen stili subeant et succedant necesse est,

Cic. de Or. 1, 34, 151:

cum in loca aliqua post tempus reversi sumus, quae in his fecerimus, reminiscimur personaeque subeunt,

Quint. 11, 2, 17:

cum subeant audita aut cognita nobis,

Ov. M. 15, 307:

subit umbra,

id. ib. 12, 591:

subeunt illi fratresque parensque,

id. ib. 11. 542:

subiit cari genitoris imago... subiit deserta Creusa Et direpta domus et parvi casus Iuli,

Verg. A. 2, 560 sq.; Tac. A. 1, 13:

subeant animo Latmia saxa tuo,

Ov. H. 18, 62:

ne subeant animo taedia,

id. P. 4, 15, 30:

quantum subire animo sustinueris, tantum tecum auferas,

to grasp with the mind, Val. Max. 3, 3, ext. 7.—

Subit, with subj. - or rel.-clause ( poet. and in postAug. prose), Ov. M. 2, 755:

quo magis ac magis admirari subit,

Plin. 12, prooem. § 2;

35, 7, 31, § 49: misereri sortis humanae subit,

id. 25, 3, 7, § 23:

quid sim, quid fuerimque subit,

Ov. Tr. 3, 8, 38.

Lit.

In gen., to come or go under, to enter; to submit to; to approach, etc.:

exercitatissimi in armis, qui inter annos XIV. tectum non subissent,

had not come under a roof, Caes. B. G. 1, 36:

tecta,

Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 6, 669:

jam subeunt Triviae lucos atque aurea tecta,

Verg. A. 6, 13:

limina victor Alcides subiit,

id. ib. 8, 363:

domos,

Ov. M. 1, 121:

penates,

id. ib. 5, 650:

macra cavum repetes artum, quem macra subisti,

Hor. Ep. 1, 7, 33:

cum novies subiere paludem,

had plunged under, Ov. M. 15, 358; id. F. 1, 314:

et juncti currum dominae subiere leones,

Verg. A. 3, 313:

leones jugum subeant,

Plin. 10, 45, 62, § 128:

asellus gravius dorso subiit onus,

i. e. submits to, receives, Hor. S. 1, 9, 21:

subire iniquissimum locum,

Caes. B. G. 2, 27: iniquum locum, Auct. B. Alex. 76, 2; id. B. Hisp. 24, 3:

collem,

to go up, mount, climb, scale, Hirt. B. G. 8, 15:

consules utrimque aciem subeuntium jam muros adgrediuntur,

Liv. 7, 12, 3:

muros,

id. 27, 18:

impositum saxis Anxur,

Hor. S. 1, 5, 25:

si subeuntur prospera castra,

Juv. 16, 2 et saep.:

perfurit, Fadumque Herbesumque subit,

comes up to, attacks, assails, Verg. A. 9, 344; cf.:

interim fallendus est judex et variis artibus subeundus,

Quint. 4, 5, 5:

precibus commota Tonantem Juno subit,

approaches, Stat. Th. 9, 510:

subit ille minantem,

id. ib. 8, 84:

Aeneae mucronem,

Verg. A. 10, 798:

qui procul hostium conspectu subibant aquam,

Curt. 4, 13, 10:

Hispo subit juvenes, i. e. paedicat,

Juv. 2, 50.—

Of things:

umbra subit terras,

Ov. M. 11, 61:

quos (lucos) aquae subeunt et aurae,

enter, Hor. C. 3, 4, 8:

montes Trasimenus,

Liv. 22, 4, 2:

litora pelagus, Mel. praef. 2: mare quod Ciliciam subit,

Curt. 7, 3, 19:

radices (petrae) Indus amnis subit,

id. 8, 11, 7:

clarus subit Alba Latinum,

succeeds, Ov. M. 14, 612 (al. clarus subit ecce Latinum Epytus); cf. id. ib. 1, 114:

furcas subiere columnae,

come into the place of, succeed, id. ib. 8, 700:

aqua subit altitudinem exortus sui,

rises to, reaches, Plin. 31, 6, 31, § 57:

lunamque deficere cum aut terram subiret aut sole premeretur,

Curt. 4, 10, 5.—

In partic., to approach secretly, to steal upon or into (cf. supra, I. A. 2.):

multi Nomine divorum thalamos subiere pudicos,

Ov. M. 3, 282:

subit furtim lumina fessa sopor,

id. H. 19, 56.—

Trop.

In gen. (very rare):

sera deinde poenitentia subiit regem,

came upon, overtook, Curt. 3, 2, 19.—

In partic.

To come into, enter, occur to one's mind (cf. supra, I. B. 2.):

deinde cogitatio animum subiit, indignum esse, etc.,

Liv. 36, 20:

ut beneficiorum memoria subiret animos patrum,

id. 37, 49, 3:

spes animum subibat deflagrare iras vestras posse,

id. 40, 8, 9:

otiosum animum aliae cogitationes,

Quint. 11, 2, 33:

majora intellectu animos non subibunt,

id. 1, 2, 28:

mentem subit, quo praemia facto, etc.,

Ov. M. 12, 472; 7, 170:

subit ergo regem verecundia,

Curt. 5, 2, 15:

me recordantem miseratio,

Plin. Ep. 3, 7, 10: feminas voluptas, id. Pan. 22, 3:

horum cogitatio subibat exercitum,

Curt. 7, 1, 4.—

To follow in speech, interrupt, answer (post - class. and rare):

dicturum plura parentem Voce subis,

Claud. IV. Cons. Hon. 352:

subit ille loquentem talibus,

id. Cons. Mall. Theod. 173; id. Rapt. Pros. 3, 133.—

(The figure taken from stooping under a load, under blows, etc.) To subject one's self to, take upon one's self an evil; to undergo, submit to, sustain, endure, suffer it (class.;

a favorite expression of Cic.): omnes terrores periculaque omnia succurram atque subibo,

Cic. Rosc. Am. 11, 31:

omnia tela intenta in patriam subire atque excipere,

id. Prov. Cons. 9, 23; cf.:

quis est non ultro appetendus, subeundus, excipiendus dolor?

id. Tusc. 2, 5, 14:

subire vim atque injuriam,

id. Prov. Cons. 17, 41:

inimicitiae sunt: subeantur,

id. Verr. 2, 5, 71, § 182:

maximas rei publicae tempestates,

id. Mur. 2, 4:

invidiam, pericula, tempestates,

id. Fam. 15, 4, 12:

nefarias libidinum contumelias turpitudinesque,

id. Pis. 35, 86:

potentiam, victoriam,

id. Fam. 6, 1, 6:

contumeliarum verbera,

id. Rep. 1, 5, 9:

majora Verbera,

Hor. S. 1, 3, 120:

non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem,

Cic. Rep. 1, 4, 7:

fortunam,

id. Fam. 14, 5, 1:

judicium multitudinis imperitae,

id. Fl. 1, 2:

odium eorum,

id. Att. 11, 17, 2:

usum omnium,

id. de Or. 1, 34, 157:

aliquid invidiae aut criminis,

id. N. D. 3, 1, 3:

quemque casum,

id. Att. 8, 1, 3:

quamvis carnificinam,

id. Tusc. 5, 27, 78:

dupli poenam,

id. Off. 3, 16, 65:

legis vim,

id. Caecin. 34, 100:

summae crudelitatis famam,

id. Cat. 4, 6, 12; cf.:

minus sermonis,

id. Att. 11, 6, 2:

poenam exsilii,

Val. Max. 6, 5, 3:

simultates,

Plin. Ep. 2, 18, 5:

offensas,

id. ib. 13, 9, 26:

periculum,

Vulg. 2 Macc. 11, 7:

jam tum peregrinos ritus novā subeunte fortunā,

Curt. 4, 6, 29. —With inf., to attempt, try, undertake:

adversa tela pellere,

Stat. S. 5, 2, 105:

clavum torquere,

Claud. Cons. Mall. Theod. 46.— Hence, sŭbĭtus, a, um, P. a., that has come on suddenly or unexpectedly, i. e. sudden, unexpected (freq. and class.; cf.:

repens, improvisus): res subita,

Plaut. Curc. 2, 3, 23:

in rebus tam subitis,

Cic. Fam. 10, 16, 2:

maris subita tempestas,

id. Tusc. 3, 22, 52:

subita et improvisa formido,

id. Prov. Cons. 18, 43:

laetitia, etc.,

Auct. Her. 1, 8, 13:

subita pugna, non praeparata,

Quint. 7, 1, 35:

ut sunt Gallorum subita et repentina consilia,

Caes. B. G. 3, 8:

novae rei ac subitae admiratio,

Liv. 2, 2:

bellum,

Caes. B. G. 3, 7:

incursiones hostium,

Hirt. B. G. 8, 11:

ministeria belli,

Liv. 4, 27:

imbres,

Lucr. 5, 216:

vis,

id. 1, 286; 4, 1210:

res,

id. 6, 1282:

mors,

Quint. 7, 2, 14:

casus,

id. 10, 3, 3; Suet. Aug. 73:

tristia,

Val. Max. 1, 6, 12:

silentium,

Quint. 12, 5, 3: miles, hastily collected (opp. vetus expertusque;

syn. subitarius),

Tac. H. 4, 76; cf.:

aqua mulsa subita ac recens (opp. inveterata),

Plin. 22, 24, 51, § 110: imagines non subitae, not newly sprung up, i. e. old, ancient, Plin. Ep. 8, 10, 3:

homo,

rash, Cic. Pis. Fragm. 5: clivi, sudden, i. e. steep, Stat. Th. 6, 258.—Esp., = subito (post-Aug.):

non percussor ille subitus erumpet?

Quint. 6, 2, 31; so,

manūs dux Trapezuntem subitus irrupit,

Tac. H. 3, 47:

subitum inopinatumque venisse,

Plin. Ep. 1, 13, 3:

evadere,

Flor. 4, 2, 59.—

As subst.: sŭbĭtum, i. n., a sudden or unexpected thing, a sudden occurrence, etc.:

Lesbonicum foras evocate: ita subitum'st, propere eum conventum volo,

Plaut. Trin. 5, 2, 51; cf.:

subitum est ei remigrare,

Cic. Fam. 13, 2:

si tibi subiti nihil est,

Plaut. Pers. 4, 4, 36:

in subito,

Plin. 7, 44, 45, § 143.—In plur.:

ut subitis ex tempore occurrant,

Quint. 10, 7, 30; cf.:

etiam fortes viros subitis terreri,

Tac. A. 15, 59:

quamvis non deficeretur ad subita extemporali facultate,

Suet. Aug. 84:

si repentina ac subita dominantur,

Sen. Ep. 16, 6: sive meditata sive subita proferret, whether he spoke after deliberation or off-hand, Plin. Ep. 1, 16, 2.—With gen.:

ad subita rerum,

Liv. 9, 43:

ad subita belli,

id. 6, 32; 25, 15, 20; Flor. 1, 1, 11.—

Adverb., suddenly, unexpectedly:

per subitum erumpit clamor,

Sil. 10, 505; so,

per subitum,

id. 7, 594; 8, 628; 12, 654; 14, 330; 15, 145;

15, 404: in subitum,

id. 7, 527: ad subitum, Cassiod. Var. praef. med. —Hence, adv.: sŭbĭtō, suddenly, unexpectedly (freq. and class.; cf.: repente, extemplo, ilico): ut subito, ut propere, ut valide tonuit! Plaut. Am. 5, 1, 10; cf. id. Curc. 2, 3, 4:

nova res subito mihi haec objecta est,

id. Ps. 2, 2, 7:

ita abripuit repente sese subito,

id. Mil. 2, 2, 21:

subito tanta te impendent mala,

Ter. Phorm. 1, 4, 2:

cum tot bella subito atque improviso nascantur,

Cic. Font. 19, 42:

ex oculis subito fugit,

Verg. G. 4, 499:

cum subito ecce,

Cic. Caecin. 10, 30:

ut subito nostras Hymen cantatus ad aures Venit,

Ov. H. 12, 137; Curt. 9, 9, 19:

subito deficere,

Quint. 7, 2, 14:

quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

Cic. Rep. 1, 15, 23:

tantus subito timor omnem exercitum occupavit,

Caes. B. G. 1, 39:

subito opprimi,

Liv. 41, 3:

si vespertinus subito te oppresserit hospes,

Hor. S. 2, 4, 17 et. saep.:

subito dicere,

without preparation, extempore, Cic. de Or. 1, 33, 150:

quod vox et gestus subito sumi non potest,

id. ib. 1, 59, 252:

neque potest quisquam nostrum subito fingi,

id. Sull. 25, 69:

aliquid subito ex tempore conjectura explicare,

id. Div. 1, 33, 72; so,

dicere,

Quint. 10, 3, 30; 11, 3, 12:

inventa (opp. domo allata),

id. 4, 5, 4:

cum subito evaserunt,

Col. 9, 9, 3:

tam subito copias contrahere non potuit,

so quickly, Nep. Dat. 7, 3.

suf-flo ( subflo), āvi, ātum, 1, v. a. and n. (rare; not in Cic. or Cæs.).

Act., to blow forth from below; to blow up, puff out, inflate.

Lit.:

age, tibicen, refer ad labeas tibias, Suffla celeriter tibi buccas, quasi proserpens bestia,

Plaut. Stich. 5, 4, 42:

venae ubi sufflatae sunt ex cibo,

Cato, R. R. 157, 7:

sufflata cutis,

Plin. 8, 38, 57, § 138.—

To blow upon:

ignes,

Plin. 34, 8, 19, § 79:

gladiatores decrepiti, quos si sufflasses, cecidissent,

Petr. 45, 11:

prunas,

Vulg. Isa. 54, 16.—

Trop.:

nescio quid se sufflavit uxori suae,

i. e. got enraged, Plaut. Cas. 3, 3, 19.—

Neutr., to blow, puff at or upon any thing.

Lit.:

sufflavit buccis suis,

Mart. 3, 17, 4:

rubetae arrepentes foribus (alveorum) per eas sufflant,

Plin. 11, 18, 19, § 62.—

Trop.:

suffla: sum candidus,

puff yourself up, Pers. 4, 20.—Hence, suf-flātus, a, um, P. a.

Lit., puffed up, bloated: sufflato corpore esse, Varr. ap. Non. 395, 8.—

Trop., blown out, puffed up, bloated, inflated with anger or pride; of language, inflated, tumid, pompous, bombastic:

sufflatus ille huc veniet,

Plaut. Bacch. 4, 2, 21: neque auro aut genere aut multiplici scientiā Sufflatus, Varr. ap. Non. 46, 31:

(figura) recte videbitur appellari, si sufflata nominabitur,

Auct. Her. 4, 10, 15; cf.:

sufflati atque tumidi (in dicendo),

Gell. 7, 14, 5.— Comp., sup., and adv. do not occur.

suf-flo ( subflo), āvi, ātum, 1, v. a. and n. (rare; not in Cic. or Cæs.).

Act., to blow forth from below; to blow up, puff out, inflate.

Lit.:

age, tibicen, refer ad labeas tibias, Suffla celeriter tibi buccas, quasi proserpens bestia,

Plaut. Stich. 5, 4, 42:

venae ubi sufflatae sunt ex cibo,

Cato, R. R. 157, 7:

sufflata cutis,

Plin. 8, 38, 57, § 138.—

To blow upon:

ignes,

Plin. 34, 8, 19, § 79:

gladiatores decrepiti, quos si sufflasses, cecidissent,

Petr. 45, 11:

prunas,

Vulg. Isa. 54, 16.—

Trop.:

nescio quid se sufflavit uxori suae,

i. e. got enraged, Plaut. Cas. 3, 3, 19.—

Neutr., to blow, puff at or upon any thing.

Lit.:

sufflavit buccis suis,

Mart. 3, 17, 4:

rubetae arrepentes foribus (alveorum) per eas sufflant,

Plin. 11, 18, 19, § 62.—

Trop.:

suffla: sum candidus,

puff yourself up, Pers. 4, 20.—Hence, suf-flātus, a, um, P. a.

Lit., puffed up, bloated: sufflato corpore esse, Varr. ap. Non. 395, 8.—

Trop., blown out, puffed up, bloated, inflated with anger or pride; of language, inflated, tumid, pompous, bombastic:

sufflatus ille huc veniet,

Plaut. Bacch. 4, 2, 21: neque auro aut genere aut multiplici scientiā Sufflatus, Varr. ap. Non. 46, 31:

(figura) recte videbitur appellari, si sufflata nominabitur,

Auct. Her. 4, 10, 15; cf.:

sufflati atque tumidi (in dicendo),

Gell. 7, 14, 5.— Comp., sup., and adv. do not occur.

tŭĕor, tuĭtus, 2 ( perf. only post-Aug., Quint. 5, 13, 35; Plin. Ep. 6, 29, 10; collat. form tūtus, in the part., rare, Sall. J. 74, 3; Front. Strat. 2, 12, 13; but constantly in the P. a.; inf. parag. tuerier, Plaut. Rud. 1, 4, 35; collat. form acc. to the 3d conj. tŭor, Cat. 20, 5; Stat. Th. 3, 151:

tuĕris,

Plaut. Trin. 3, 2, 82:

tuimur,

Lucr. 1, 300; 4, 224; 4, 449;

6, 934: tuamur,

id. 4, 361:

tuantur,

id. 4, 1004; imper. tuĕre, id. 5, 318), v. dep. a. [etym. dub.], orig., to see, to look or gaze upon, to watch, view; hence, pregn., to see or look to, to defend, protect, etc.: tueri duo significat; unum ab aspectu, unde est Ennii illud: tueor te senex? pro Juppiter! (Trag. v. 225 Vahl.);

alterum a curando ac tutela, ut cum dicimus bellum tueor et tueri villam,

Varr. L. L. 7, § 12 Müll. sq.—Accordingly,

To look at, gaze at, behold, watch, view, regard, consider, examine, etc. (only poet.; syn.: specto, adspicio, intueor): quam te post multis tueor tempestatibus, Pac. ap. Non. 407, 32; 414, 3:

e tenebris, quae sunt in luce, tuemur,

Lucr. 4, 312:

ubi nil aliud nisi aquam caelumque tuentur,

id. 4, 434:

caeli templa,

id. 6, 1228 al.:

tuendo Terribiles oculos, vultum, etc.,

Verg. A. 8, 265; cf. id. ib. 1, 713:

talia dicentem jam dudum aversa tuetur,

id. ib. 4, 362:

transversa tuentibus hircis,

id. E. 3, 8:

acerba tuens,

looking fiercely, Lucr. 5, 33; cf. Verg. A. 9, 794:

torva,

id. ib. 6, 467.—

With object-clause:

quod multa in terris fieri caeloque tuentur (homines), etc.,

Lucr. 1, 152; 6, 50; 6, 1163.—

Pregn., to look to, care for, keep up, uphold, maintain, support, guard, preserve, defend, protect, etc. (the predom. class. signif. of the word; cf.:

curo, conservo, tutor, protego, defendo): videte, ne... vobis turpissimum sit, id, quod accepistis, tueri et conservare non posse,

Cic. Imp. Pomp. 5, 12:

ut quisque eis rebus tuendis conservandisque praefuerat,

id. Verr. 2, 4, 63, 140:

omnia,

id. N. D. 2, 23, 60:

mores et instituta vitae resque domesticas ac familiares,

id. Tusc. 1, 1, 2:

societatem conjunctionis humanae munifice et aeque,

id. Fin. 5, 23, 65:

concordiam,

id. Att. 1, 17, 10: rem et gratiam et auctoritatem suam, id. Fam. 13, 49, 1:

dignitatem,

id. Tusc. 2, 21, 48:

L. Paulus personam principis civis facile dicendo tuebatur,

id. Brut. 20, 80:

personam in re publicā,

id. Phil. 8, 10, 29; cf.: tuum munus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 1:

tueri et sustinere simulacrum pristinae dignitatis,

Cic. Rab. Post. 15, 41:

aedem Castoris P. Junius habuit tuendam,

to keep in good order, id. Verr. 2, 1, 50, § 130; cf. Plin. Pan. 51, 1:

Bassum ut incustoditum nimis et incautum,

id. Ep. 6, 29, 10:

libertatem,

Tac. A. 3, 27; 14, 60:

se, vitam corpusque tueri,

to keep, preserve, Cic. Off. 1, 4, 11:

antea majores copias alere poterat, nunc exiguas vix tueri potest,

id. Deiot. 8, 22:

se ac suos tueri,

Liv. 5, 4, 5:

sex legiones (re suā),

Cic. Par. 6, 1, 45:

armentum paleis,

Col. 6, 3, 3:

se ceteris armis prudentiae tueri atque defendere,

to guard, protect, Cic. de Or. 1, 38, 172; cf.:

tuemini castra et defendite diligenter,

Caes. B. C. 3, 94:

suos fines,

id. B. G. 4, 8:

portus,

id. ib. 5, 8:

oppidum unius legionis praesidio,

id. B. C. 2, 23:

oram maritimam,

id. ib. 3, 34:

impedimenta,

to cover, protect, Hirt. B. G. 8, 2.—With ab and abl.:

fines suos ab excursionibus et latrociniis,

Cic. Deiot. 8, 22:

domum a furibus,

Phaedr. 3, 7, 10: mare ab hostibus, Auct. B. Afr. 8, 2.—With contra:

quos non parsimoniā tueri potuit contra illius audaciam,

Cic. Prov. Cons. 5, 11:

liberūm nostrorum pueritiam contra inprobitatem magistratuum,

id. Verr. 2, 1, 58, § 153; Quint. 5, 13, 35; Plin. 20, 14, 54, § 152; Tac. A. 6, 47 (41).—With adversus:

tueri se adversus Romanos,

Liv. 25, 11, 7:

nostra adversus vim atque injuriam,

id. 7, 31, 3:

adversus Philippum tueri Athenas,

id. 31, 9, 3; 42, 46, 9; 42, 23, 6:

arcem adversus tres cohortes tueri,

Tac. H. 3, 78; Just. 17, 3, 22; 43, 3, 4.—In part. perf.:

Verres fortiter et industrie tuitus contra piratas Siciliam dicitur,

Quint. 5, 13, 35 (al. tutatus):

Numidas in omnibus proeliis magis pedes quam arma tuta sunt,

Sall. J. 74, 3.

Act. form tŭĕo, ēre:

censores vectigalia tuento,

Cic. Leg. 3, 3, 7:

ROGO PER SVPEROS, QVI ESTIS, OSSA MEA TVEATIS,

Inscr. Orell. 4788.—

tŭĕor, ēri, in pass. signif.:

majores nostri in pace a rusticis Romanis alebantur et in bello ab his tuebantur,

Varr. R. R. 3, 1, 4; Lucr. 4, 361:

consilio et operā curatoris tueri debet non solum patrimonium, sed et corpus et salus furiosi,

Dig. 27, 10, 7:

voluntas testatoris ex bono et aequo tuebitur,

ib. 28, 3, 17.—Hence, tūtus, a, um, P. a. (prop. well seen to or guarded; hence), safe, secure, out of danger (cf. securus, free from fear).

Lit.

Absol.:

nullius res tuta, nullius domus clausa, nullius vita saepta... contra tuam cupiditatem,

Cic. Verr. 2, 5, 15, § 39:

cum victis nihil tutum arbitrarentur,

Caes. B. G. 2, 28:

nec se satis tutum fore arbitratur,

Hirt. B. G. 8, 27; cf.:

me biremis praesidio scaphae Tutum per Aegaeos tumultus Aura feret,

Hor. C. 3, 29, 63; Ov. M. 8, 368:

tutus bos rura perambulat,

Hor. C. 4, 5, 17:

quis locus tam firmum habuit praesidium, ut tutus esset?

Cic. Imp. Pomp. 11, 31:

mare tutum praestare,

id. Fl. 13, 31:

sic existimabat tutissimam fore Galliam,

Hirt. B. G. 8, 54:

nemus,

Hor. C. 1, 17, 5:

via fugae,

Cic. Caecin. 15, 44; cf.:

commodior ac tutior receptus,

Caes. B. C. 1, 46:

perfugium,

Cic. Rep. 1, 4, 8:

tutum iter et patens,

Hor. C. 3, 16, 7:

tutissima custodia,

Liv. 31, 23, 9:

praesidio nostro pasci genus esseque tutum,

Lucr. 5, 874:

vitam consistere tutam,

id. 6, 11:

tutiorem et opulentiorem vitam hominum reddere,

Cic. Rep. 1, 2, 3: est et fideli tuta silentio Merces, secure, sure (diff. from certa, definite, certain), Hor. C. 3, 2, 25:

tutior at quanto merx est in classe secundā!

id. S. 1, 2, 47:

non est tua tuta voluntas,

not without danger, Ov. M. 2, 53:

in audaces non est audacia tuta,

id. ib. 10, 544:

externā vi non tutus modo rex, sed invictus,

Curt. 6, 7, 1:

vel tutioris audentiae est,

Quint. 12, prooem. §

4: cogitatio tutior,

id. 10, 7, 19:

fuit brevitas illa tutissima,

id. 10, 1, 39:

regnum et diadema tutum Deferens uni,

i. e. that cannot be taken away, Hor. C. 2, 2, 21: male tutae mentis Orestes, i. e. unsound, = male sanae, id. S. 2, 3, 137: quicquid habes, age, Depone tutis auribus, qs. carefully guarded, i. e. safe, faithful, id. C. 1, 27, 18 (cf. the opp.: auris rimosa, id. S. 2, 6, 46).— Poet., with gen.:

(pars ratium) tuta fugae,

Luc. 9, 346.—

With ab and abl.: tutus ab insidiis inimici, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 2:

ab insidiis,

Hor. S. 2, 6, 117:

a periculo,

Caes. B. G. 7, 14:

ab hoste,

Ov. H. 11, 44:

ab hospite,

id. M. 1, 144:

a conjuge,

id. ib. 8, 316:

a ferro,

id. ib. 13, 498:

a bello, id. H. (15) 16, 344: ab omni injuriā,

Phaedr. 1, 31, 9.—

With ad and acc.:

turrim tuendam ad omnis repentinos casus tradidit,

Caes. B. C. 3, 39:

ad id, quod ne timeatur fortuna facit, minime tuti sunt homines,

Liv. 25, 38, 14:

testudinem tutam ad omnes ictus video esse,

id. 36, 32, 6.—

With adversus:

adversus venenorum pericula tutum corpus suum reddere,

Cels. 5, 23, 3:

quo tutiores essent adversus ictus sagittarum,

Curt. 7, 9, 2:

loci beneficio adversus intemperiem anni tutus est,

Sen. Ira, 2, 12, 1:

per quem tutior adversus casus steti,

Val. Max. 4, 7, ext. 2:

quorum praesidio tutus adversus hostes esse debuerat,

Just. 10, 1, 7.—

With abl.: incendio fere tuta est Alexandria, Auct. B. Alex. 1, 3.—

Tutum est, with a subj. -clause, it is prudent or safe, it is the part of a prudent man:

si dicere palam parum tutum est,

Quint. 9, 2, 66; 8, 3, 47; 10, 3, 33:

o nullis tutum credere blanditiis,

Prop. 1, 15, 42:

tutius esse arbitrabantur, obsessis viis, commeatu intercluso sine ullo vulnere victoriā potiri,

Caes. B. G. 3, 24; Quint. 7, 1, 36; 11, 2, 48:

nobis tutissimum est, auctores plurimos sequi,

id. 3, 4, 11; 3, 6, 63.—

As subst.: tūtum, i, n., a place of safety, a shelter, safety, security: Tr. Circumspice dum, numquis est, Sermonem nostrum qui aucupet. Th. Tutum probe est, Plaut. Most. 2, 2, 42:

tuta et parvula laudo,

Hor. Ep. 1, 15, 42:

trepidum et tuta petentem Trux aper insequitur,

Ov. M. 10, 714:

in tuto ut collocetur,

Ter. Heaut. 4, 3, 11:

esse in tuto,

id. ib. 4, 3, 30:

ut sitis in tuto,

Cic. Fam. 12, 2, 3:

in tutum eduxi manipulares meos,

Plaut. Most. 5, 1, 7:

in tutum receptus est,

Liv. 2, 19, 6.—

Transf., watchful, careful, cautious, prudent (rare and not ante-Aug.;

syn.: cautus, prudens): serpit humi tutus nimium timidusque procellae,

Hor. A. P. 28:

tutus et intra Spem veniae cautus,

id. ib. 266:

non nisi vicinas tutus ararit aquas,

Ov. Tr. 3, 12, 36:

id suā sponte, apparebat, tuta celeribus consiliis praepositurum,

Liv. 22, 38, 13:

celeriora quam tutiora consilia magis placuere ducibus,

id. 9, 32, 3.—Hence, adv. in two forms, tūtē and tūtō, safely, securely, in safety, without danger.

Form tute (very rare):

crede huic tute,

Plaut. Trin. 1, 2, 102:

eum tute vivere, qui honeste vivat,

Auct. Her. 3, 5, 9:

tute cauteque agere,

id. ib. 3, 7, 13.—

Form tuto (class. in prose and poetry):

pervenire,

Plaut. Mil. 2, 2, 70; Lucr. 1, 179:

dimicare,

Caes. B. G. 3, 24:

tuto et libere decernere,

id. B. C. 1, 2:

ut tuto sim,

in security, Cic. Fam. 14, 3, 3:

ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,

Caes. B. G. 7, 36. —

Comp.:

ut in vadis consisterent tutius,

Caes. B. G. 3, 13:

tutius et facilius receptus daretur,

id. B. C. 2, 30:

tutius ac facilius id tractatur,

Quint. 5, 5, 1:

usitatis tutius utimur,

id. 1, 5, 71:

ut ubivis tutius quam in meo regno essem,

Sall. J. 14, 11.—

Form tutissime: nam te hic tutissime puto fore, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Form tutissimo:

quaerere, ubi tutissimo essem,

Cic. Att. 8, 1, 2; cf. Charis. p. 173 P.:

tutissimo infunduntur oboli quattuor,

Plin. 20, 3, 8, § 14.

tŭĕor, tuĭtus, 2 ( perf. only post-Aug., Quint. 5, 13, 35; Plin. Ep. 6, 29, 10; collat. form tūtus, in the part., rare, Sall. J. 74, 3; Front. Strat. 2, 12, 13; but constantly in the P. a.; inf. parag. tuerier, Plaut. Rud. 1, 4, 35; collat. form acc. to the 3d conj. tŭor, Cat. 20, 5; Stat. Th. 3, 151:

tuĕris,

Plaut. Trin. 3, 2, 82:

tuimur,

Lucr. 1, 300; 4, 224; 4, 449;

6, 934: tuamur,

id. 4, 361:

tuantur,

id. 4, 1004; imper. tuĕre, id. 5, 318), v. dep. a. [etym. dub.], orig., to see, to look or gaze upon, to watch, view; hence, pregn., to see or look to, to defend, protect, etc.: tueri duo significat; unum ab aspectu, unde est Ennii illud: tueor te senex? pro Juppiter! (Trag. v. 225 Vahl.);

alterum a curando ac tutela, ut cum dicimus bellum tueor et tueri villam,

Varr. L. L. 7, § 12 Müll. sq.—Accordingly,

To look at, gaze at, behold, watch, view, regard, consider, examine, etc. (only poet.; syn.: specto, adspicio, intueor): quam te post multis tueor tempestatibus, Pac. ap. Non. 407, 32; 414, 3:

e tenebris, quae sunt in luce, tuemur,

Lucr. 4, 312:

ubi nil aliud nisi aquam caelumque tuentur,

id. 4, 434:

caeli templa,

id. 6, 1228 al.:

tuendo Terribiles oculos, vultum, etc.,

Verg. A. 8, 265; cf. id. ib. 1, 713:

talia dicentem jam dudum aversa tuetur,

id. ib. 4, 362:

transversa tuentibus hircis,

id. E. 3, 8:

acerba tuens,

looking fiercely, Lucr. 5, 33; cf. Verg. A. 9, 794:

torva,

id. ib. 6, 467.—

With object-clause:

quod multa in terris fieri caeloque tuentur (homines), etc.,

Lucr. 1, 152; 6, 50; 6, 1163.—

Pregn., to look to, care for, keep up, uphold, maintain, support, guard, preserve, defend, protect, etc. (the predom. class. signif. of the word; cf.:

curo, conservo, tutor, protego, defendo): videte, ne... vobis turpissimum sit, id, quod accepistis, tueri et conservare non posse,

Cic. Imp. Pomp. 5, 12:

ut quisque eis rebus tuendis conservandisque praefuerat,

id. Verr. 2, 4, 63, 140:

omnia,

id. N. D. 2, 23, 60:

mores et instituta vitae resque domesticas ac familiares,

id. Tusc. 1, 1, 2:

societatem conjunctionis humanae munifice et aeque,

id. Fin. 5, 23, 65:

concordiam,

id. Att. 1, 17, 10: rem et gratiam et auctoritatem suam, id. Fam. 13, 49, 1:

dignitatem,

id. Tusc. 2, 21, 48:

L. Paulus personam principis civis facile dicendo tuebatur,

id. Brut. 20, 80:

personam in re publicā,

id. Phil. 8, 10, 29; cf.: tuum munus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 1:

tueri et sustinere simulacrum pristinae dignitatis,

Cic. Rab. Post. 15, 41:

aedem Castoris P. Junius habuit tuendam,

to keep in good order, id. Verr. 2, 1, 50, § 130; cf. Plin. Pan. 51, 1:

Bassum ut incustoditum nimis et incautum,

id. Ep. 6, 29, 10:

libertatem,

Tac. A. 3, 27; 14, 60:

se, vitam corpusque tueri,

to keep, preserve, Cic. Off. 1, 4, 11:

antea majores copias alere poterat, nunc exiguas vix tueri potest,

id. Deiot. 8, 22:

se ac suos tueri,

Liv. 5, 4, 5:

sex legiones (re suā),

Cic. Par. 6, 1, 45:

armentum paleis,

Col. 6, 3, 3:

se ceteris armis prudentiae tueri atque defendere,

to guard, protect, Cic. de Or. 1, 38, 172; cf.:

tuemini castra et defendite diligenter,

Caes. B. C. 3, 94:

suos fines,

id. B. G. 4, 8:

portus,

id. ib. 5, 8:

oppidum unius legionis praesidio,

id. B. C. 2, 23:

oram maritimam,

id. ib. 3, 34:

impedimenta,

to cover, protect, Hirt. B. G. 8, 2.—With ab and abl.:

fines suos ab excursionibus et latrociniis,

Cic. Deiot. 8, 22:

domum a furibus,

Phaedr. 3, 7, 10: mare ab hostibus, Auct. B. Afr. 8, 2.—With contra:

quos non parsimoniā tueri potuit contra illius audaciam,

Cic. Prov. Cons. 5, 11:

liberūm nostrorum pueritiam contra inprobitatem magistratuum,

id. Verr. 2, 1, 58, § 153; Quint. 5, 13, 35; Plin. 20, 14, 54, § 152; Tac. A. 6, 47 (41).—With adversus:

tueri se adversus Romanos,

Liv. 25, 11, 7:

nostra adversus vim atque injuriam,

id. 7, 31, 3:

adversus Philippum tueri Athenas,

id. 31, 9, 3; 42, 46, 9; 42, 23, 6:

arcem adversus tres cohortes tueri,

Tac. H. 3, 78; Just. 17, 3, 22; 43, 3, 4.—In part. perf.:

Verres fortiter et industrie tuitus contra piratas Siciliam dicitur,

Quint. 5, 13, 35 (al. tutatus):

Numidas in omnibus proeliis magis pedes quam arma tuta sunt,

Sall. J. 74, 3.

Act. form tŭĕo, ēre:

censores vectigalia tuento,

Cic. Leg. 3, 3, 7:

ROGO PER SVPEROS, QVI ESTIS, OSSA MEA TVEATIS,

Inscr. Orell. 4788.—

tŭĕor, ēri, in pass. signif.:

majores nostri in pace a rusticis Romanis alebantur et in bello ab his tuebantur,

Varr. R. R. 3, 1, 4; Lucr. 4, 361:

consilio et operā curatoris tueri debet non solum patrimonium, sed et corpus et salus furiosi,

Dig. 27, 10, 7:

voluntas testatoris ex bono et aequo tuebitur,

ib. 28, 3, 17.—Hence, tūtus, a, um, P. a. (prop. well seen to or guarded; hence), safe, secure, out of danger (cf. securus, free from fear).

Lit.

Absol.:

nullius res tuta, nullius domus clausa, nullius vita saepta... contra tuam cupiditatem,

Cic. Verr. 2, 5, 15, § 39:

cum victis nihil tutum arbitrarentur,

Caes. B. G. 2, 28:

nec se satis tutum fore arbitratur,

Hirt. B. G. 8, 27; cf.:

me biremis praesidio scaphae Tutum per Aegaeos tumultus Aura feret,

Hor. C. 3, 29, 63; Ov. M. 8, 368:

tutus bos rura perambulat,

Hor. C. 4, 5, 17:

quis locus tam firmum habuit praesidium, ut tutus esset?

Cic. Imp. Pomp. 11, 31:

mare tutum praestare,

id. Fl. 13, 31:

sic existimabat tutissimam fore Galliam,

Hirt. B. G. 8, 54:

nemus,

Hor. C. 1, 17, 5:

via fugae,

Cic. Caecin. 15, 44; cf.:

commodior ac tutior receptus,

Caes. B. C. 1, 46:

perfugium,

Cic. Rep. 1, 4, 8:

tutum iter et patens,

Hor. C. 3, 16, 7:

tutissima custodia,

Liv. 31, 23, 9:

praesidio nostro pasci genus esseque tutum,

Lucr. 5, 874:

vitam consistere tutam,

id. 6, 11:

tutiorem et opulentiorem vitam hominum reddere,

Cic. Rep. 1, 2, 3: est et fideli tuta silentio Merces, secure, sure (diff. from certa, definite, certain), Hor. C. 3, 2, 25:

tutior at quanto merx est in classe secundā!

id. S. 1, 2, 47:

non est tua tuta voluntas,

not without danger, Ov. M. 2, 53:

in audaces non est audacia tuta,

id. ib. 10, 544:

externā vi non tutus modo rex, sed invictus,

Curt. 6, 7, 1:

vel tutioris audentiae est,

Quint. 12, prooem. §

4: cogitatio tutior,

id. 10, 7, 19:

fuit brevitas illa tutissima,

id. 10, 1, 39:

regnum et diadema tutum Deferens uni,

i. e. that cannot be taken away, Hor. C. 2, 2, 21: male tutae mentis Orestes, i. e. unsound, = male sanae, id. S. 2, 3, 137: quicquid habes, age, Depone tutis auribus, qs. carefully guarded, i. e. safe, faithful, id. C. 1, 27, 18 (cf. the opp.: auris rimosa, id. S. 2, 6, 46).— Poet., with gen.:

(pars ratium) tuta fugae,

Luc. 9, 346.—

With ab and abl.: tutus ab insidiis inimici, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 2:

ab insidiis,

Hor. S. 2, 6, 117:

a periculo,

Caes. B. G. 7, 14:

ab hoste,

Ov. H. 11, 44:

ab hospite,

id. M. 1, 144:

a conjuge,

id. ib. 8, 316:

a ferro,

id. ib. 13, 498:

a bello, id. H. (15) 16, 344: ab omni injuriā,

Phaedr. 1, 31, 9.—

With ad and acc.:

turrim tuendam ad omnis repentinos casus tradidit,

Caes. B. C. 3, 39:

ad id, quod ne timeatur fortuna facit, minime tuti sunt homines,

Liv. 25, 38, 14:

testudinem tutam ad omnes ictus video esse,

id. 36, 32, 6.—

With adversus:

adversus venenorum pericula tutum corpus suum reddere,

Cels. 5, 23, 3:

quo tutiores essent adversus ictus sagittarum,

Curt. 7, 9, 2:

loci beneficio adversus intemperiem anni tutus est,

Sen. Ira, 2, 12, 1:

per quem tutior adversus casus steti,

Val. Max. 4, 7, ext. 2:

quorum praesidio tutus adversus hostes esse debuerat,

Just. 10, 1, 7.—

With abl.: incendio fere tuta est Alexandria, Auct. B. Alex. 1, 3.—

Tutum est, with a subj. -clause, it is prudent or safe, it is the part of a prudent man:

si dicere palam parum tutum est,

Quint. 9, 2, 66; 8, 3, 47; 10, 3, 33:

o nullis tutum credere blanditiis,

Prop. 1, 15, 42:

tutius esse arbitrabantur, obsessis viis, commeatu intercluso sine ullo vulnere victoriā potiri,

Caes. B. G. 3, 24; Quint. 7, 1, 36; 11, 2, 48:

nobis tutissimum est, auctores plurimos sequi,

id. 3, 4, 11; 3, 6, 63.—

As subst.: tūtum, i, n., a place of safety, a shelter, safety, security: Tr. Circumspice dum, numquis est, Sermonem nostrum qui aucupet. Th. Tutum probe est, Plaut. Most. 2, 2, 42:

tuta et parvula laudo,

Hor. Ep. 1, 15, 42:

trepidum et tuta petentem Trux aper insequitur,

Ov. M. 10, 714:

in tuto ut collocetur,

Ter. Heaut. 4, 3, 11:

esse in tuto,

id. ib. 4, 3, 30:

ut sitis in tuto,

Cic. Fam. 12, 2, 3:

in tutum eduxi manipulares meos,

Plaut. Most. 5, 1, 7:

in tutum receptus est,

Liv. 2, 19, 6.—

Transf., watchful, careful, cautious, prudent (rare and not ante-Aug.;

syn.: cautus, prudens): serpit humi tutus nimium timidusque procellae,

Hor. A. P. 28:

tutus et intra Spem veniae cautus,

id. ib. 266:

non nisi vicinas tutus ararit aquas,

Ov. Tr. 3, 12, 36:

id suā sponte, apparebat, tuta celeribus consiliis praepositurum,

Liv. 22, 38, 13:

celeriora quam tutiora consilia magis placuere ducibus,

id. 9, 32, 3.—Hence, adv. in two forms, tūtē and tūtō, safely, securely, in safety, without danger.

Form tute (very rare):

crede huic tute,

Plaut. Trin. 1, 2, 102:

eum tute vivere, qui honeste vivat,

Auct. Her. 3, 5, 9:

tute cauteque agere,

id. ib. 3, 7, 13.—

Form tuto (class. in prose and poetry):

pervenire,

Plaut. Mil. 2, 2, 70; Lucr. 1, 179:

dimicare,

Caes. B. G. 3, 24:

tuto et libere decernere,

id. B. C. 1, 2:

ut tuto sim,

in security, Cic. Fam. 14, 3, 3:

ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,

Caes. B. G. 7, 36. —

Comp.:

ut in vadis consisterent tutius,

Caes. B. G. 3, 13:

tutius et facilius receptus daretur,

id. B. C. 2, 30:

tutius ac facilius id tractatur,

Quint. 5, 5, 1:

usitatis tutius utimur,

id. 1, 5, 71:

ut ubivis tutius quam in meo regno essem,

Sall. J. 14, 11.—

Form tutissime: nam te hic tutissime puto fore, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Form tutissimo:

quaerere, ubi tutissimo essem,

Cic. Att. 8, 1, 2; cf. Charis. p. 173 P.:

tutissimo infunduntur oboli quattuor,

Plin. 20, 3, 8, § 14.

ūnus (old forms OINOS and OENOS; cf. Cic. Leg. 3, 3, 9; C. I. L. 1, 32, 35), a, um (scanned gen. sing. unĭus, Lucr. 2, 379; Verg. A. 1, 41; Hor. S. 1, 6, 13 al.:

unīus,

Verg. A. 1, 251; Ov. M. 13, 181 al.; ante-class. collat. form of the gen. sing. uni, Titin. ap. Prisc. pp. 694 and 717 P.; dat. m. uno, Varr. R. R. 1, 18, 6; dat. f. unae, Cato, R. R. 19, 1; acc. OINO, C. I. L. l. l.; voc. une, Plaut. ap. Prisc. p. 673 P.; Cat. 37, 17; cf. Varr. L. L. 8, § 63 Müll.; Aug. Conf. 1, 7), num. adj. [cf. Gr. oinê, oios; Goth. ains; Germ. eins; Engl. one].

Prop.

In gen., one, a single.

Sing.:

dabitur tibi amphora una et una semita, Fons unus, unum aënum et octo dolia,

Plaut. Cas. 1, 33 sq.:

mulieres duas pejores esse quam unam,

id. Curc. 5, 1, 2:

pluris est oculatus testis unus, quam auriti decem,

id. Truc. 2, 6, 8:

unius esse negotium diei,

Caes. B. C. 3, 82:

mors Tiberii Gracchi... divisit populum unum in duas partes,

Cic. Rep. 1, 19, 31:

cum penes unum est omnium summa rerum, regem illum unum vocamus,

id. ib. 1, 26, 42:

qui uno et octogesimo anno scribens est mortuus,

id. Sen. 5, 13; cf. Plin. 29, 6, 39, § 141.—Corresponding to alter:

Helvetii continentur unā ex parte flumine Rheno, alterā ex parte monte Jurā,

Caes. B. G. 1, 2:

unum, alterum, tertium annum Sassia quiescebat,

Cic. Clu. 64, 178; id. Verr. 2, 4, 29, § 66; 2, 5, 29, § 76:

exercituum unus... alter,

Liv. 24, 44, 1:

ratio triplex: una de vitā et moribus, altera de naturā,

Cic. Ac. 1, 5, 19:

cum duas cerneret vias, unam Voluptatis, alteram Virtutis,

id. Off. 1, 32, 118:

unam Nicaeam, alteram Bucephalen vocavit,

Just. 12, 8, 8; and, connected with alter:

habetur una atque altera contio vehemens,

repeated, several, Cic. Clu. 28, 77:

neque in uno aut altero animadversum est, sed jam in pluribus,

one or two, id. Mur. 21, 43:

meae verecundiae sufficit unus aut alter, ac potius unus,

Plin. Ep. 2, 13. 3;

4, 3, 1: excepto patre tuo, praeterea uno aut altero,

id. Pan. 45:

unus atque alter et mox plures,

Suet. Claud. 12:

unus et alter assentiuntur,

Curt. 5, 7, 4:

sed postquam amans accessit... Unus et item alter,

Ter. And. 1, 1. 50:

amici, Qui modo de multis unus et alter erant,

Ov. Tr. 1, 3, 16;

rarely unus post unum (= singuli deinceps): interiere,

Aur. Vict. Epit. 26, 41:

uno plus Tuscorum cecidisse in acie (sc. quam Romanorum),

Liv. 2, 7, 2; cf.:

legem unā plures tribus antiquarunt quam jusserunt,

id. 5, 30, 7.—

With gen. part.: Gallia est omnis divisa in partes tres: quarum unam incolunt Belgae, aliam, etc., Caes. B. G. 1, 1:

totam philosophiam tres in partes diviserunt... quarum cum una sit, etc.,

Cic. Fin. 4, 2, 5:

superiores tres erant, quarum est una sola defensa,

id. ib. 5, 7, 20:

orare ut trium harum rerum unam ab se impetrari sinerent,

Liv. 42, 23, 5.—

Plur.:

ex unis geminas mihi conficies nuptias,

Ter. And. 4, 1, 50: molas asinarias unas, et trusatiles unas, Hispanienses unas. Cato, R. R. 10, 4; so,

molae,

id. ib. 13, 1:

quadrigae,

Varr. R. R. 2, 1, 14:

similitudines, unae rerum, alterae verborum,

Auct. Her. 3, 20, 33:

adductus sum tuis unis et alteris litteris,

Cic. Att. 14, 18, 1:

decumae,

id. Verr. 2, 3, 98, § 227:

tibi invideo, quod unis vestimentis tam diu lautus es,

id. Fl. 29, 70:

satis una superque Vidimus excidia,

Verg. A. 2, 642; Luc. 4, 548.—

With gen. part.:

tria Graecorum genera sunt, quorum uni sunt Athenienses, etc.,

Cic. Fl. 27, 64.—

Esp.

Adverbial expressions.

Ad unum, all together, unanimously, to a man, without exception:

amplius duūm milium numero ad unum terga vertebant, Auct. B. Afr. 70: consurrexit senatus cum clamore ad unum,

Cic. Q. Fr. 3, 2, 2:

Juppiter, si nondum exosus ad unum Trojanos,

Verg. A. 5, 687:

cui sunt adsensi ad unum (senatores),

Cic. Fam. 10, 16, 2:

ipsos ad unum caedere,

Curt. 7, 5, 32;

usu. with omnes,

Cic. Lael. 23, 86; Liv. 21, 42, 2; Caes. B. C. 3, 27; cf. ad, C. 2.—

In unum, into one, to one place, together:

Fibrenus divisus aequaliter in duas partes latera haec alluit, rapideque dilapsus cito in unum confluit,

Cic. Leg. 2, 3, 6; cf. Sall. J. 51, 3; Liv. 30, 11, 4; 44, 7, 8; Verg. E. 7, 2; Ov. R. Am. 673.—

Of that which is common to several persons or things, one and the same.

Alone.

Sing.:

cum suo sibi gnato unam ad amicam de die Potare,

Plaut. As. 4, 2, 16:

uno exemplo ne omnes vitam viverent,

id. Mil. 3, 1, 132; cf. id. Capt. prol. 20:

unius aetatis clarissimi et sapientissimi nostrae civitatis viri,

Cic. Rep. 1, 8, 13:

illa cum uno tempore audīsset, etc.,

id. Clu. 9, 28:

atque uno etiam tempore accidit, ut, etc.,

Caes. B. C. 3, 15:

omnibus hic erit unus honos,

Verg. A. 5, 308:

omnes una manet nox,

Hor. C. 1, 28, 15:

unus utrique Error,

id. S. 2, 3, 51:

parentum injuriae Unius modi sunt ferme,

Ter. Heaut. 1, 2, 31:

noli putare tolerabiles horum insanias nec unius modi fore,

Cic. Att. 9, 7, 5; so,

unius modi,

id. Univ. 7.—Esp., uno ore, with one voice, all together, unanimously:

ceteri amici omnes Uno ore auctores fuere, ut, etc.,

Ter. Phorm. 4, 3, 20:

de cujus utilitate omnes uno ore consentiunt,

Cic. Lael. 23, 86:

unoque omnes eadem ore fremebant,

Verg. A. 11, 132.—

Plur.:

aderit una in unis aedibus,

Ter. Eun. 2, 3, 76:

unis moribus et nunquam mutatis legibus vivunt,

Cic. Fl. 26, 63.—

Connected with idem:

exitus quidem omnium unus et idem fuit,

Cic. Div. 2, 47, 97:

in quā (sc. causā) omnes sentirent unum atque idem,

id. Cat. 4, 7, 14:

ferar unus et idem,

Hor. Ep. 2, 2, 200; Plin. Ep. 8, 14, 18.—

Corresponding to idem:

non semper idem floribus est honor Vernis, neque uno Luna rubens nitet Vultu,

Hor. C. 2, 11, 10.—

For solus, of that which is alone, by itself; one, alone, only, sole, single.

Alone:

hic unus, ut ego suspicor, servat fidem,

Plaut. Trin. 4, 4, 21:

unum hoc scio, hanc meritam esse, ut memor esses sui,

Ter. And. 1, 5, 46; cf.:

unum hoc definio, tantam esse necessitatem virtutis, etc.,

Cic. Rep. 1, 1, 1:

cum mihi sit unum opus hoc a parentibus meis relictum,

id. ib. 1, 22, 35:

nunc vero eversis omnibus rebus, una ratio videtur,

id. Fam. 6, 21, 1:

itaque unum illud erat insitum priscis illis,

id. Tusc. 1, 12, 27:

quove praesidio unus per tot gentes pervenisset?

Liv. 1, 18, 3:

erat omnino in Galliā ulteriore legio una,

Caes. B. G. 1, 7:

Pompejus plus potest unus, quam ceteri omnes,

Cic. Att. 6, 1, 3:

cui (sc. mihi) semper uni magis, quam universis, placere voluisti,

id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

qui (sc. Demosthenes) unus eminet inter omnes in omni genere dicendi,

id. Or. 29, 104:

te unum in tanto exercitu mihi fuisse adsensorem,

id. Fam. 6, 21, 1.— Absol.:

de Antonio nihil dico praeter unum,

Cic. Sest. 3, 8.—

With ex:

cum te unum ex omnibus ad dicendum maxime natum aptumque cognōssem,

Cic. de Or. 1, 22, 99: illc unus ex omnibus Italicis intactus profugit, [p. 1934] Sall. J. 67, 3; 69, 4.—

With gen.:

ille unus ordinis nostri discessu meo palam exsultavit,

Cic. Sest. 64, 133:

quod post Cannensem cladem unus Romanorum imperatorum prospere rem gessisset,

Liv. 23, 30, 19.—

With sup.:

tu, quam ego unam vidi mulierem audacissumam,

Plaut. As. 3, 1, 16:

unus istic servos est sacerrumus,

id. Most. 4, 2, 67:

rem unam esse omnium difficillimam,

Cic. Brut. 6, 25:

urbem unam mihi amicissimam declinavi,

id. Planc. 41, 97:

quo ego uno equite Romano familiarissime utor,

id. Fam. 13, 43, 1:

virum unum totius Graeciae doctissimum Platonem accepimus,

id. Rab. Post. 9, 23.—

With magis:

quam Juno fertur terris magis omnibus unam Posthabitā coluisse Samo,

Verg. A. 1, 15.—

With comp.:

sagacius unus odoror,

Hor. Epod. 12, 4.—

Strengthened by solus:

unus est solus inventus, qui, etc.,

Cic. Sest. 62, 130; cf. id. Verr. 2, 2, 5, § 13:

ex uno oppido solo,

id. ib. 2, 2, 75, §

185: nil admirari prope res est una, Numici, Solaque, quae, etc.,

Hor. Ep. 1, 6, 1:

te unum, solum suum depeculatorem, vexatorem... venisse senserunt,

Cic. Pis. 40, 96:

unus solusque censebat,

Plin. Pan. 76.—

Strengthened by tantum (rare before the Aug. age; once in Cic.; cf. Halm ad Cic. Sull. 22, 62):

inter bina castra... unum flumen tantum intererat,

Caes. B. C. 3, 19:

excepit unum tantum, nihil amplius,

Cic. Ac. 2, 23, 74:

unius tantum criminis in vincla te duci jubeo,

Liv. 3, 56, 4 Weissenb. ad loc.:

unā tantum perforatā navi,

id. 21, 50, 6; 34, 9, 5; 44, 43, 6; Just. 8, 5, 5; Sen. Ep. 79, 1; Plin. 9, 35, 58, § 120; 11, 37, 47, § 131; Cels. 5, 28, 14; cf. absol.:

unum defuisse tantum superbiae, quod, etc.,

Liv. 6, 16, 5.—

Strengthened by modo (class.):

nam aliis unus modo, aliis plures, aliis omnes eidem videntur,

Cic. Or. 54, 180:

hi unum modo quale sit suspicantur,

id. ib. 9, 28:

hoc autem si ita sit, ut unum modo sensibus falsum videtur,

id. Ac. 2, 32, 101; id. Phil. 1, 6, 14; Sall. J. 89, 6; id. H. 3, 61, 12 Dietsch; Liv. 22, 45, 4; 23, 42, 5.—

Unus for unus omnium maxime:

quae tibi una in amore atque in deliciis fuit,

Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3; so,

Nautes, unum Tritonia Pallas Quem docuit,

Verg. A. 5, 704.—

Emphat., with negatives, no one person or thing, not a single one, none whatever:

eum si reddis mihi, praeterea unum nummum ne duis,

Plaut. Capt. 2, 2, 81:

nemo de nobis unus excellat,

Cic. Tusc. 5, 36, 105:

ut unum signum Byzantii ex maximo numero nullum haberent,

id. Prov. Cons. 4, 7:

nullā re unā magis oratorem commendari, quam, etc.,

id. Brut. 59, 216:

haec adhortatio praetoris non modo quemquam unum elicuit ad suadendum, sed ne fremitum quidem movit (i. e. non modo non... sed),

Liv. 32, 20, 7:

quia nemo unus satis dignus regno visus est,

id. 2, 6, 3:

eo mortuo ad neminem unum summa imperii redit,

Caes. B. C. 3, 18:

Rhodiis ut nihil unum insigne, ita omnis generis dona dedit,

Liv. 41, 20, 7; cf. id. 3, 45, 4.—

Plur.:

sequere me Tres unos passus,

three single steps, only three steps, Plaut. Bacch. 4, 7, 34:

unae quinque minae,

id. Ps. 1, 1, 52:

ruri dum sum ego unos sex dies,

id. Trin. 1, 2, 129; id. Cist. 4, 2, 68:

sese unis Suebis concedere,

Caes. B. G. 4, 7:

Ubii, qui uni legatos miserant,

id. ib. 4, 16:

ut unis litteris totius aestatis res gestas ad senatum perscriberem,

Cic. Fam. 2, 7, 3:

abs te ipso, qui me accusas, unas mihi scito litteras redditas esse,

id. Att. 1, 5, 4.

Transf., indef., a or an, one, some, some one.

Without a pron.

Absol.:

inter mulieres, Quae ibi aderant, forte unam aspicio adulescentulam, etc.,

Ter. And. 1, 1, 91:

ibi una aderit mulier lepida, etc.,

Plaut. Ps. 4, 1, 38:

sicut unus paterfamilias his de rebus loquor,

Cic. de Or. 1, 29, 132; cf.:

me una haec res torquet, quod non Pompejum tanquam unus manipularis secutus sim,

id. Att. 9, 10, 2.—

With ex:

ut me sic audiatis ut unum e togatis,

Cic. Rep. 1, 22, 36; cf.:

qui non fuit orator unus e multis: potius inter multos prope singularis fuit,

id. Brut. 79, 274:

ex principibus unus nomine Polyaenus,

Liv. 24, 22, 1:

unus ex ultimā turbā,

id. 24, 27, 1.—

With de:

tenuis L. Verginius unusque de multis,

Cic. Fin. 2, 20, 66. —

With gen. part. (not in Cic.):

eregione unius eorum pontium,

Caes. B. G. 7, 35:

Apollonides principum unus orationem habuit,

Liv. 24, 28, 1:

pastorum unus,

id. 10, 4, 8:

servus unus exulum initium fecit,

id. 25, 23, 6:

scortum transfugarum unius,

id. 26, 12, 16; 26, 33, 11; 30, 42, 30; 37, 23, 7;

40, 5, 10: unus turbae militaris,

id. 22, 42, 4; 6, 40, 6:

unus hostium Latinae linguae sciens,

Tac. A. 2, 13:

una Amazonum,

id. ib. 4, 56:

unum se civium (esse) respondit,

id. ib. 12, 5.—

With sup.:

est huic unus servos violentissimus, Qui, etc.,

Plaut. Truc. 2, 1, 39; cf.:

tanquam mihi cum M. Crasso contentio esset, non cum uno gladiatore nequissimo,

Cic. Phil. 2, 3, 7.—

With,

Aliquis:

ex quibus si unum aliquod in te cognoveris, etc.,

Cic. Div. in Caecil. 9, 27; cf.:

ad unum aliquem confugere,

id. Off. 2, 12, 41:

unius alicujus,

id. Fin. 3, 19, 64; id. Verr. 2, 1, 24, § 62; 2, 2, 3, § 9; id. Phil. 10, 1, 3.—In the order aliquis unus, Cic. Rep. 1, 32, 48.—

Quidam:

est enim eloquentia una quaedam de summis virtutibus,

Cic. de Or. 3, 14, 55:

unius cujusdam,

id. ib. 2, 10, 40.—

Quivis:

si tu solus aut quivis unus, etc.,

Cic. Caecin. 22, 62.—

Quilibet:

queratur unus quilibet militis mei injuriam,

Liv. 42, 42, 3:

unus Quiritium quilibet,

id. 6, 40, 6:

quilibet unus ex iis, quos, etc.,

id. 9, 17, 15.—

Quisque:

ponite ante oculos unum quemque regum,

Cic. Par. 1, 2, 11; so,

unus quisque (and sometimes in one word, unusquisque): unāquāque de re,

id. Font. 10, 21:

unum quodque,

id. Rosc. Am. 30, 83:

unum quidque,

id. Verr. 2, 4, 59, § 132; cf. Caes. B. C. 2, 29:

domini capitis unius cujusque,

Cic. Rep. 1, 32, 48.—

Quisquis:

sin unum quicquid singillatim et placide percontabere,

Plaut. Trin. 4, 2, 39:

unum quicquid,

Lucr. 5, 1388.—

Private, un official, a private person, a private citizen (post-class.):

dicentes publicam violationem fidei non debere unius lui sanguine,

Vell. 2, 1, 5:

pro uno homine jactura publica pacisceris,

Sen. Suas. 7, 3.— Adv.: ūnā (acc. to I. B. 1.), in one and the same place, at the same time, in company, together:

qui cum Amphitruone hinc una ieram in exercitum,

Plaut. Am. 1, 1, 248:

hic Juppiter hodie ipse aget, Et ego una cum illo,

id. ib. prol. 95:

quod summi puerorum amores saepe una cum praetextā togā ponerentur,

Cic. Lael. 10, 33:

i mecum, obsecro, una simul,

Plaut. Most. 4, 3, 43:

mandata eri perierunt, una et Sosia,

id. Am. 1, 1, 182:

si mei consilii causam rationemque cognoverit, una et id quod facio probabit, et, etc.,

Cic. Div. in Caecil. 1, 1:

qui una venerant,

id. Rep. 1, 12, 18:

cum et ego essem una et pauci admodum familiares,

id. Lael. 1, 2:

si in Italiā consistat (Pompejus), erimus una,

id. Att. 7, 10; id. Fin. 2, 24, 79; id. Brut. 21, 81.— Poet., with dat.:

Pallas huic filius una, Una omnes juvenum primi pauperque senatus Tura dabant,

at the same time, along with him, Verg. A. 8, 104 sq.