-
1 fleo
flĕo, flēvi, flētum, 2 (contr. forms flēsti, Ov. H. 5, 43; 45:I.flēmus,
Prop. 2, 7, 2; cf. Lachm. ad Lucr. p. 291:flērunt,
Verg. G. 4, 461; Stat. S. 2, 1, 175:flēsset,
id. ib. 145:flēsse,
Ov. M. 6, 404; Liv. 30, 44, 7), v. n. and a. [for flev-o, root phlu-; Gr. phluô, to bubble up, etc.; L. fluo, fluvius, etc.; cf. Curt. Gr. Etym. p. 301 sq.].Neutr.A.Lit., to weep, cry, shed tears (syn.: ploro, lugeo, lacrimo): maerentes, flentes, lacrimantes, commiserantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. 107 ed. Vahl.):B.fleo, quia dijungimur,
Plaut. Mil. 4, 8, 18:quin fles,
id. Ps. 1, 1, 73:nimium haec flet,
id. Mil. 4, 8, 14:ne fle, mulier!
id. Ep. 4, 2, 31:quid fles, Asterie?
Hor. C. 3, 7, 1:ille me complexus atque osculans flere prohibebat,
Cic. Rep. 6, 14 fin.:haec cum pluribus verbis flens a Caesare peteret,
Caes. B. G. 1, 20, 5; cf. id. ib. 7, 26, 3; id. B. C. 1, 76, 1; 3, 98, 2:deceptus quoniam flevit et ipse, deus,
Prop. 2, 16 (3, 8), 54:felix qui potuit praesenti flere puellae,
before, in the presence of, Prop. 1, 12, 15; cf. Tib. 1, 10, 64:o multa fleturum caput!
Hor. Epod. 5, 74:lapides mehercule omnes flere et lamentari coëgisses,
Cic. de Or. 1, 57, 245.— Pass. impers.:ad sepulcrum venimus: in ignem posita est: fletur,
Ter. And. 1, 1, 102:minus est, quod flendum meo nomine quam quod gaudendum illius est,
Quint. 6 praef. § 8; so id. 6, 2, 3; 11, 1, 52.—Transf.* 1.Of horses, to neigh:2.equorum greges comperit ubertim flere,
Suet. Caes. 81.—Of things, to drop, trickle (ante- and post-class.):II.uberibus flent omnia guttis,
Lucr. 1, 349:flevit in templis ebur,
Sen. Thyest. 702:imber,
Prud. Cath. 5, 24.Act., to weep for, bewail, lament, a person or thing; to sing mournfully (mostly poet. and in post-Aug. prose; once in Cic.): He. Ne fle. Er. Egone illum non fleam? egone non defleam Talem adolescentem? Plaut. Capt. 1, 2, 36:(β).unicum (filium) mater,
Cat. 39, 5:parentes Troĭlon,
Hor. C. 2, 9, 17:Gygen,
id. ib. 3, 7, 1;amissas amicitias,
Cat. 96, 4:* Pisonem eis verbis flens meum casum vexavit,
Cic. Sest. 28, 60:filii necem,
Tac. A. 6, 10; 2, 71:suam vicem,
Curt. 10, 5, 21:servitutem tristem,
Phaedr. 1, 2, 6:amissum conjugem,
Just. 28, 4, 4:fidem mutatosque deos,
Hor. C. 1, 5, 6:moechos arrogantes,
id. ib. 1, 25, 10:catellam raptam sibi,
id. Ep. 1, 17, 56:amorem testudine,
id. Epod. 14, 11: feralia carmina, to sing, Col. poët. 10, 350:virum,
Sen. Contr. 2, 11, 1:amissum fratrem,
id. ib. 4, 29, 8:adlatum ad se Pompeii caput,
id. ib. 10, 32, 1.—In part. perf.:multum fleti ad superos,
bewailed, lamented, Verg. A. 6, 481; Stat. Th. 4, 103.—With object-clause:agmina septem Flebis in aeterno surda jacere situ,
Prop. 1, 7, 18; Val. Fl. 1, 633.—Hence, flē-tus, a, um, P. a., weeping:mater fleta et lacrimosa,
App. M. 7, p. 199 fin. (but in Lucr. 2, 631 the correct read. is sanguinolenti). -
2 fleō
fleō flēvī (flēmus, Pr., flēsti, O., flērunt, V., flēsse, L., O.), flētus, ēre [FLA-], to weep, cry, shed tears, lament, wail: quid possum aliud nisi flere: ab eis flens petivit, with tears: multa fleturum caput! H.: Flebit, shall smart for it, H.: de filii morte: ob nostras (vias), Tb.: ab insidiis, Pr.: Troilon, bewail, H.: servitutem, Ph.: amorem testudine, H.: me discedere, V.: flemus, ni nos (lex) divideret (i. e. ne), Pr.: multum fleti ad superos, lamented, V.: Graecia flenda, O.* * *flere, flevi, fletus Vcry for; cry, weep -
3 fleo
to weep, cry, shed tears, sob. -
4 dē-fleō
dē-fleō ēvī, ētus, ēre, to weep over, lament, deplore, bewail: meum discessum: haec satis diu defleta sunt: Numam, O.: membra defleta, i. e. the dead, V.: Haec ubi deflevit, uttered this lament, V. -
5 defleo
dē-flĕo, ēvi, ētum, 2, v. a. and n.I.Act.A.To weep over a person or thing; to lament, deplore, bewail (for syn. cf.:(β).deploro, ejulo, ploro, lacrimo, lamentor, fleo —class.): te cinefactum deflevimus,
Lucr. 3, 907:Numam,
Ov. M. 15, 487:nuptam (Eurydicen),
id. ib. 10, 12:inter nos impendentes casus deflevimus,
Cic. Brut. 96, 329: illud initium civilis belli, Asinius Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31:eversionem civitatis,
Quint. 3, 8, 12:aliena mala,
id. 6, 1, 26 et saep.:Crassi mors a multis saepe defleta,
Cic. de Or. 3, 3; cf. id. Phil. 13, 5; Verg. A. 6, 220 al.:in deflenda nece,
Quint. 11, 3, 8 et saep. — Absol.:dum assident, dum deflent,
Tac. A. 16, 13:in amici sinu,
Plin. Ep. 8, 16, 5.—Poet. with acc. and inf.:* B.et minui deflevit onus dorsumque levari,
Manil. 4, 748.—Oculos, to dull with weeping, App. M. 5, p. 161, 36.—II.Neutr., to weep much or violently, weep to exhaustion (very rare):gravibus cogor deflere querelis,
Prop. 1, 16, 13; Justin. 18, 4, 13; App. M. 4 fin. -
6 fletus
1.flētus, a, um, Part. and P. a., from fleo.2. I.Lit. (class.; in sing. and plur.): nemo me lacrimis decoret nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. 1, 3, p. 162 ed. Vahl.); cf.: quantum fletum factum audivi! Cato ap. Gell. 10, 3, 17; and:II.quod usque eo visum est indignum, ut urbe tota fletus gemitusque fieret,
Cic. Rosc. Am. 9, 24:lugubris lamentatio fletusque maerens,
id. Tusc. 1, 13, 30:mulierum,
id. Verr. 2, 4, 21, § 47:fletus cum singultu,
id. Planc. 31, 76:prae fletu et dolore,
for tears, id. Att. 11, 7, 6:assiduo fletu sororis,
id. Clu. 6, 15:haec magna cum misericordia fletuque pronuntiantur,
Caes. B. C. 2, 12 fin.:clamore ac fletu omnia compleri,
id. B. G. 5, 33 fin.:fletum populo movere,
Cic. de Or. 1, 53, 228:fletum reprimere,
id. Rep. 6, 15:magno fletu auxilium petere,
Caes. B. G. 1, 32, 1:virginum precibus et fletu excitati,
id. B. C. 2, 4, 3:cum ille erumpit fletus,
Quint. 6, 2, 7: fletibus [p. 759] natos, laetitia defunctos prosequi, id. 5, 11, 38:nullis ille movetur fletibus,
Verg. A. 4, 439.—Transf., concr., = lacrimae, tears:fletu super ora refuso,
Ov. M. 11, 658; so ib. 673. -
7 flētus
-
8 adfleo
af-flĕo (better adf-), ēre, v. n., to weep at a thing:ut adfleat, quom ea memoret,
Plaut. Pers. 1, 3, 72:ut adflet!
id. Poen. 5, 2, 148:flentibus adflat Humani voltus,
Hor. A. P. 101, where Keller reads adsunt. -
9 affleo
af-flĕo (better adf-), ēre, v. n., to weep at a thing:ut adfleat, quom ea memoret,
Plaut. Pers. 1, 3, 72:ut adflet!
id. Poen. 5, 2, 148:flentibus adflat Humani voltus,
Hor. A. P. 101, where Keller reads adsunt. -
10 conspiciens
1.con-spĭcĭo, spexi, spectum, 3, v. a. and n., to look at attentively, to get sight of, to descry, perceive, observe (class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.(α).Absol.:(β).inter eas regiones, quā oculi conspiciant,
Varr. L. L. 7, § 9 Müll.:in tabernam,
Petr. 140, 14.—With acc.:(γ).me interrogas, Qui ipsus equidem nunc primum istanc tecum conspicio semul,
Plaut. Am. 2, 2, 122:quae aedes... quas quotiensquomque conspicio, fleo,
id. Capt. 1, 1, 29:si queat usquam Conspicere amissum fetum,
Lucr. 2, 358: quandoque te in jure conspicio, Leg. Act. ap. Cic. Caecin. 19, 54, and id. Mur. 12, 26:ut procul novum vehiculum Argonautarum e monte conspexit,
Cic. N. D. 2, 35, 89:quisque... quae prima signa conspexit, ad haec constitit,
Caes. B. G. 2, 21:quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset,
id. ib. 1, 47:ubi primum nostros equites conspexerunt,
id. ib. 4, 12;2, 26: sidus in regione caeli, etc.,
Plin. 2, 25, 23, § 94:qui lucus ex insulā conspiciebatur,
Nep. Milt. 7, 3:conspici inter se,
to be visible to one another, Liv. 37, 41, 4:cum inter se conspecti essent,
id. 33, 6, 4:hunc simulac cupido conspexit lumine virgo,
Cat. 64, 86:conspectis luminibus crebris,
Liv. 31, 24, 7:locum insidiis conspeximus ipsi,
Verg. A. 9, 237:quae mihi tunc primum, tunc est conspecta supremum,
Ov. M. 12, 526:super tabernaculum... unde ab omnibus conspici posset, imago Solis fulgebat,
Curt. 3, 3, 8:conspecto delatore ejus,
Suet. Dom. 11:rugas in speculo,
Ov. M. 15, 232:cornua in undā,
id. ib. 1, 640:arcem,
id. ib. 2, 794:scopulum,
id. ib. 4, 731.—Of an inanimate subject:si illud signum (Jovis) solis ortum et forum curiamque conspiceret,
Cic. Cat. 3, 8, 20.—With two accus., when an action, condition, etc., is the object:quam (matrem) paucis ante diebus laureatam in suā gratulatione conspexit, eandem, etc.... eundem (filium) spoliatum omni dignitate conspiciat,
Cic. Mur. 41, 88:strata volgi pedibus detrita viarum Saxea,
Lucr. 1, 315:superiora loca multitudine armatorum completa,
Caes. B. G. 3, 3:quos laborantes,
id. ib. 4, 26:aliquos ex nave egredientes,
id. ib.:aliquem conspiciens ad se ferentem,
Nep. Dat. 4, 5:naves suas oppletas serpentibus,
id. Hann. 11, 6:(Hannibalem) humi jacentem,
Liv. 21, 4, 7:adrasum quendam,
Hor. Ep. 1, 7, 49; cf., pass.:quamvis non alius flectere equum sciens Aeque conspicitur,
id. C. 3, 7, 26:cum interim Metellus, monte degrediens cum exercitu, conspicitur,
Sall. J. 49, 5 dub.;v. conspicor: terribilior niger conspicitur (canis),
Col. 7, 12, 4.—With acc. and inf.:B.corpus ut exanimum siquod procul ipse jacere Conspicias hominis,
Lucr. 6, 706:qui nostros victores flumen transisse conspexerant,
Caes. B. G. 2, 24:centum procurrere currus,
Cato, 64, 389; Plin. 2, 9, 6, § 45.—Pregn., to look at with admiration or close attention, to gaze upon, observe, contemplate.(α).Act.:(β).quid nunc supina sursum in caelum conspicis?
Plaut. Cist. 2, 3, 78:orabat, ne se, quem paulo ante cum egregiā stirpe conspexissent, orbum liberis facerent,
Liv. 1, 26, 9:Demetrium ut pacis auctorem cum ingenti favore conspiciebant,
id. 39, 53, 2:quem cum omnes conspicerent propter novitatem ornatūs ignotamque formam,
Nep. Dat. 3, 3:cum bene notum Porticus Agrippae te conspexerit,
Hor. Ep. 1, 6, 26.—Esp. pass.: conspici, to attract attention, to be conspicuous, noticed, observed, distinguished, admired:II.inania sunt ista... delectamenta paene puerorum, captare plausus, vehi per urbem, conspici velle,
Cic. Pis. 25, 60: in gestu nec [p. 436] venustatem conspiciendam, nec turpitudinem esse, Auct. Her. 3, 15, 26:sic quisque hostem ferire, murum adscendere, conspici dum tale facinus faceret, properabat,
Sall. C. 7, 6:supellex modica, non multa, ut in neutram partem conspici posset,
Nep. Att. 13, 5:quid te ut regium juvenem conspici sinis?
Liv. 1, 47, 5:maxime conspectus ipse est, curru equis albis juncto urbem invectus,
id. 5, 23, 5:vestitus nihil inter aequales excellens, arma atque equi conspiciebantur,
id. 21, 4, 8; 5, 52, 3; 39, 6, 9:quorum Conspicitur nitidis fundata pecunia villis,
Hor. Ep. 1, 15, 46:tu formosissimus alto Conspiceris caelo ( = inter deos versaris),
Ov. M. 4, 19:prima bonis animi conspicerere tui,
id. Tr. 1, 6, 34; Vell. 2, 91, 4; Quint. 11, 3, 137.—Less freq. in an unfavorable sense, to be notorious, to be gazed at with dislike or contempt:carere me adspectu civium quam infestis oculis omnium conspici mallem,
Cic. Cat. 1, 7, 17: ne quid faciat, quod conspici et derideri posset, Aug. ap. Suet. Claud. 4.—Trop., to perceive mentally, to understand, comprehend:A.satis in rem quae sint meam ego conspicio mihi,
Plaut. Trin. 3, 2, 10:quantum ego nunc corde conspicio meo,
id. Ps. 3, 1, 3; cf.:ut conspiciatis eum mentibus, quoniam oculis non potestis,
Cic. Balb. 20, 47:nullus error talis in L. Aemilio Paulo conspectus est,
Val. Max. 7, 5, 3.—Hence,conspĭcĭens, entis, P. a. (acc. to II. B.), having understanding, intelligent:B.ad quas (contumelias) despiciendas non sapiente opus est viro, sed tantum conspiciente,
Sen. Const. 16, 3 Haase (al. consipiente). —conspectus, a, um, P. a.1.(Acc. to I. A. 1.) Visible:2.tumulus hosti conspectus,
Liv. 22, 24, 5; cf. id. 10, 40, 8; 32, 5, 13:agmina inter se satis conspecta,
id. 22, 4, 6. —(Acc. to I. B.) Striking, distinguished, remarkable, gazed at, = conspicuus (perh. not ante-Aug.):C.Pallas chlamyde et pictis conspectus in armis,
Verg. A. 8, 588 (conspicuus, conspicabilis, Serv.); so,victor Tyrio in ostro,
id. G. 3, 17; cf. Hor. A. P. 228:juventus,
Ov. M. 12, 553:patris avique fama conspectum eum faciebat,
Liv. 45, 7, 3:conspectus elatusque supra modum hominis privati,
id. 4, 13, 3.— Comp., Ov. M. 4, 796; Liv. 2, 5, 5; Tac. H. 4, 11; Just. 11, 5; Juv. 8, 140 al.— Sup. and adv. apparently not in use.—conspĭcĭendus, a, um, P. a. (acc. to I. B.), worth seeing, worthy of attention, distinguished (perh. not ante-Aug.):2.insideat celeri conspiciendus equo,
Tib. 1, 2, 70:Nemesis donis meis,
id. 2, 3, 52:Hyas formā,
Ov. F. 5, 170:mater formosa Inter Dictaeos greges,
id. ib. 5, 118:eques,
id. Tr. 2, 114:opus vel in hac magnificentiā urbis,
Liv. 6, 4, 11; Val. Fl. 1, 261; Mart. 9, 50, 10.conspĭcĭo, ōnis, f. [1. conspicio], the survey taken by the augur in fixing the limits of the templum, Varr. L. L. 7, § 9 Müll. -
11 conspicio
1.con-spĭcĭo, spexi, spectum, 3, v. a. and n., to look at attentively, to get sight of, to descry, perceive, observe (class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.(α).Absol.:(β).inter eas regiones, quā oculi conspiciant,
Varr. L. L. 7, § 9 Müll.:in tabernam,
Petr. 140, 14.—With acc.:(γ).me interrogas, Qui ipsus equidem nunc primum istanc tecum conspicio semul,
Plaut. Am. 2, 2, 122:quae aedes... quas quotiensquomque conspicio, fleo,
id. Capt. 1, 1, 29:si queat usquam Conspicere amissum fetum,
Lucr. 2, 358: quandoque te in jure conspicio, Leg. Act. ap. Cic. Caecin. 19, 54, and id. Mur. 12, 26:ut procul novum vehiculum Argonautarum e monte conspexit,
Cic. N. D. 2, 35, 89:quisque... quae prima signa conspexit, ad haec constitit,
Caes. B. G. 2, 21:quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset,
id. ib. 1, 47:ubi primum nostros equites conspexerunt,
id. ib. 4, 12;2, 26: sidus in regione caeli, etc.,
Plin. 2, 25, 23, § 94:qui lucus ex insulā conspiciebatur,
Nep. Milt. 7, 3:conspici inter se,
to be visible to one another, Liv. 37, 41, 4:cum inter se conspecti essent,
id. 33, 6, 4:hunc simulac cupido conspexit lumine virgo,
Cat. 64, 86:conspectis luminibus crebris,
Liv. 31, 24, 7:locum insidiis conspeximus ipsi,
Verg. A. 9, 237:quae mihi tunc primum, tunc est conspecta supremum,
Ov. M. 12, 526:super tabernaculum... unde ab omnibus conspici posset, imago Solis fulgebat,
Curt. 3, 3, 8:conspecto delatore ejus,
Suet. Dom. 11:rugas in speculo,
Ov. M. 15, 232:cornua in undā,
id. ib. 1, 640:arcem,
id. ib. 2, 794:scopulum,
id. ib. 4, 731.—Of an inanimate subject:si illud signum (Jovis) solis ortum et forum curiamque conspiceret,
Cic. Cat. 3, 8, 20.—With two accus., when an action, condition, etc., is the object:quam (matrem) paucis ante diebus laureatam in suā gratulatione conspexit, eandem, etc.... eundem (filium) spoliatum omni dignitate conspiciat,
Cic. Mur. 41, 88:strata volgi pedibus detrita viarum Saxea,
Lucr. 1, 315:superiora loca multitudine armatorum completa,
Caes. B. G. 3, 3:quos laborantes,
id. ib. 4, 26:aliquos ex nave egredientes,
id. ib.:aliquem conspiciens ad se ferentem,
Nep. Dat. 4, 5:naves suas oppletas serpentibus,
id. Hann. 11, 6:(Hannibalem) humi jacentem,
Liv. 21, 4, 7:adrasum quendam,
Hor. Ep. 1, 7, 49; cf., pass.:quamvis non alius flectere equum sciens Aeque conspicitur,
id. C. 3, 7, 26:cum interim Metellus, monte degrediens cum exercitu, conspicitur,
Sall. J. 49, 5 dub.;v. conspicor: terribilior niger conspicitur (canis),
Col. 7, 12, 4.—With acc. and inf.:B.corpus ut exanimum siquod procul ipse jacere Conspicias hominis,
Lucr. 6, 706:qui nostros victores flumen transisse conspexerant,
Caes. B. G. 2, 24:centum procurrere currus,
Cato, 64, 389; Plin. 2, 9, 6, § 45.—Pregn., to look at with admiration or close attention, to gaze upon, observe, contemplate.(α).Act.:(β).quid nunc supina sursum in caelum conspicis?
Plaut. Cist. 2, 3, 78:orabat, ne se, quem paulo ante cum egregiā stirpe conspexissent, orbum liberis facerent,
Liv. 1, 26, 9:Demetrium ut pacis auctorem cum ingenti favore conspiciebant,
id. 39, 53, 2:quem cum omnes conspicerent propter novitatem ornatūs ignotamque formam,
Nep. Dat. 3, 3:cum bene notum Porticus Agrippae te conspexerit,
Hor. Ep. 1, 6, 26.—Esp. pass.: conspici, to attract attention, to be conspicuous, noticed, observed, distinguished, admired:II.inania sunt ista... delectamenta paene puerorum, captare plausus, vehi per urbem, conspici velle,
Cic. Pis. 25, 60: in gestu nec [p. 436] venustatem conspiciendam, nec turpitudinem esse, Auct. Her. 3, 15, 26:sic quisque hostem ferire, murum adscendere, conspici dum tale facinus faceret, properabat,
Sall. C. 7, 6:supellex modica, non multa, ut in neutram partem conspici posset,
Nep. Att. 13, 5:quid te ut regium juvenem conspici sinis?
Liv. 1, 47, 5:maxime conspectus ipse est, curru equis albis juncto urbem invectus,
id. 5, 23, 5:vestitus nihil inter aequales excellens, arma atque equi conspiciebantur,
id. 21, 4, 8; 5, 52, 3; 39, 6, 9:quorum Conspicitur nitidis fundata pecunia villis,
Hor. Ep. 1, 15, 46:tu formosissimus alto Conspiceris caelo ( = inter deos versaris),
Ov. M. 4, 19:prima bonis animi conspicerere tui,
id. Tr. 1, 6, 34; Vell. 2, 91, 4; Quint. 11, 3, 137.—Less freq. in an unfavorable sense, to be notorious, to be gazed at with dislike or contempt:carere me adspectu civium quam infestis oculis omnium conspici mallem,
Cic. Cat. 1, 7, 17: ne quid faciat, quod conspici et derideri posset, Aug. ap. Suet. Claud. 4.—Trop., to perceive mentally, to understand, comprehend:A.satis in rem quae sint meam ego conspicio mihi,
Plaut. Trin. 3, 2, 10:quantum ego nunc corde conspicio meo,
id. Ps. 3, 1, 3; cf.:ut conspiciatis eum mentibus, quoniam oculis non potestis,
Cic. Balb. 20, 47:nullus error talis in L. Aemilio Paulo conspectus est,
Val. Max. 7, 5, 3.—Hence,conspĭcĭens, entis, P. a. (acc. to II. B.), having understanding, intelligent:B.ad quas (contumelias) despiciendas non sapiente opus est viro, sed tantum conspiciente,
Sen. Const. 16, 3 Haase (al. consipiente). —conspectus, a, um, P. a.1.(Acc. to I. A. 1.) Visible:2.tumulus hosti conspectus,
Liv. 22, 24, 5; cf. id. 10, 40, 8; 32, 5, 13:agmina inter se satis conspecta,
id. 22, 4, 6. —(Acc. to I. B.) Striking, distinguished, remarkable, gazed at, = conspicuus (perh. not ante-Aug.):C.Pallas chlamyde et pictis conspectus in armis,
Verg. A. 8, 588 (conspicuus, conspicabilis, Serv.); so,victor Tyrio in ostro,
id. G. 3, 17; cf. Hor. A. P. 228:juventus,
Ov. M. 12, 553:patris avique fama conspectum eum faciebat,
Liv. 45, 7, 3:conspectus elatusque supra modum hominis privati,
id. 4, 13, 3.— Comp., Ov. M. 4, 796; Liv. 2, 5, 5; Tac. H. 4, 11; Just. 11, 5; Juv. 8, 140 al.— Sup. and adv. apparently not in use.—conspĭcĭendus, a, um, P. a. (acc. to I. B.), worth seeing, worthy of attention, distinguished (perh. not ante-Aug.):2.insideat celeri conspiciendus equo,
Tib. 1, 2, 70:Nemesis donis meis,
id. 2, 3, 52:Hyas formā,
Ov. F. 5, 170:mater formosa Inter Dictaeos greges,
id. ib. 5, 118:eques,
id. Tr. 2, 114:opus vel in hac magnificentiā urbis,
Liv. 6, 4, 11; Val. Fl. 1, 261; Mart. 9, 50, 10.conspĭcĭo, ōnis, f. [1. conspicio], the survey taken by the augur in fixing the limits of the templum, Varr. L. L. 7, § 9 Müll. -
12 diffletus
dif-flētus, a, um, Part. [fleo], wept out, drained with weeping (post-class. and very rare):oculi,
App. M. 1, p. 104; cf.:cognita clade uxor totos efflevit oculos,
Pseudo uint. Decl. 6, 4. -
13 effleo
ef-flĕo, ēvi, 2, v. a., to weep out, exhaust by weeping: oculos, Quint. decl. 6, 4. -
14 flebilis
flēbĭlis, e, adj. [fleo].I.Pass., to be wept over, to be lamented, lamentable (class.):II.ponite ante oculos miseram illam et flebilem speciem,
Cic. Phil. 11, 3, 7:o flebiles vigilias!
id. Planc. 42, 101:Hector,
Ov. Am. 2, 1, 32:Ino,
Hor. A. P. 123:flebile principium melior fortuna secuta est,
Ov. M. 7, 518.—With dat. pers.:multis ille bonis flebilis occidit, Nulli flebilior, quam tibi, Vergili,
Hor. C. 1, 24, 9.—Act.A.That makes or causes to weep, that brings tears ( poet. and rare): cepe, Lucil. ap. Non. 201, 2:B.ultor,
Ov. H. 13, 48:flebile dictu,
Sil. 9, 502.—Weeping, tearful, doleful (class.): gemitus elamentabilis;imbecillus, abjectus, flebilis,
Cic. Tusc. 2, 24, 57:maeror (est) aegritudo flebilis,
id. ib. 4, 8, 18; cf.:affectus vel concitati vel flebiles,
Quint. 11, 3, 162:vox,
id. ib. 64:elegia,
Ov. Am. 3, 9, 3:modi,
Hor. C. 2, 9, 9:suavitas,
Quint. 11, 3, 170:spargebat tepidos flebilis imbre sinus,
Ov. Am. 3, 6, 68:sponsa,
Hor. C. 4, 2, 21:matrona,
App. M. 6, p. 125, 2 Elm.—In neut.:flebile, adverbially: exclusus flebile cantet amans,
dolefully, plaintively, sadly, Ov. R. Am. 36:gavisae,
Stat. Th. 12, 426; Sil. 7, 648.—Hence, adv.: flēbĭlĭter (acc. to II. B.), mournfully, dolefully:vide, quam non flebiliter respondeat,
Cic. Tusc. 2, 17, 39:lamentari,
id. ib. 2, 21, 49:canere,
id. ib. 1, 35, 85:gemere,
Hor. C. 4, 12, 5.— Comp.:daemones flebilius ululant,
Paul. Nol. Carm. 20, 57. -
15 flebiliter
flēbĭlis, e, adj. [fleo].I.Pass., to be wept over, to be lamented, lamentable (class.):II.ponite ante oculos miseram illam et flebilem speciem,
Cic. Phil. 11, 3, 7:o flebiles vigilias!
id. Planc. 42, 101:Hector,
Ov. Am. 2, 1, 32:Ino,
Hor. A. P. 123:flebile principium melior fortuna secuta est,
Ov. M. 7, 518.—With dat. pers.:multis ille bonis flebilis occidit, Nulli flebilior, quam tibi, Vergili,
Hor. C. 1, 24, 9.—Act.A.That makes or causes to weep, that brings tears ( poet. and rare): cepe, Lucil. ap. Non. 201, 2:B.ultor,
Ov. H. 13, 48:flebile dictu,
Sil. 9, 502.—Weeping, tearful, doleful (class.): gemitus elamentabilis;imbecillus, abjectus, flebilis,
Cic. Tusc. 2, 24, 57:maeror (est) aegritudo flebilis,
id. ib. 4, 8, 18; cf.:affectus vel concitati vel flebiles,
Quint. 11, 3, 162:vox,
id. ib. 64:elegia,
Ov. Am. 3, 9, 3:modi,
Hor. C. 2, 9, 9:suavitas,
Quint. 11, 3, 170:spargebat tepidos flebilis imbre sinus,
Ov. Am. 3, 6, 68:sponsa,
Hor. C. 4, 2, 21:matrona,
App. M. 6, p. 125, 2 Elm.—In neut.:flebile, adverbially: exclusus flebile cantet amans,
dolefully, plaintively, sadly, Ov. R. Am. 36:gavisae,
Stat. Th. 12, 426; Sil. 7, 648.—Hence, adv.: flēbĭlĭter (acc. to II. B.), mournfully, dolefully:vide, quam non flebiliter respondeat,
Cic. Tusc. 2, 17, 39:lamentari,
id. ib. 2, 21, 49:canere,
id. ib. 1, 35, 85:gemere,
Hor. C. 4, 12, 5.— Comp.:daemones flebilius ululant,
Paul. Nol. Carm. 20, 57. -
16 fluo
flŭo, xi, xum, 3 (archaic form of the sup.: FLUCTUM, acc. to Prisc. p. 817 P.; cf.: fluo, fluctum, Not. Tir. From this form are derived fluctio and fluctus. In Lucr. 6, 800, the correct read. is laveris, not flueris, v. Lachm. ad h. l.), v. n. [Gr. phlu-, phlusai, anaphluô, etc.; Lat. fleo, fletus; flumen, fluctus, etc.; orig. one root with fla-, to blow, q. v. and cf. Curt. Gr. Etym. p. 302], to flow (cf.: mano, labor, etc.).I.Lit.: per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 177 ed. Vahl.); cf.:B.ut flumina in contrarias partes fluxerint,
Cic. Div. 1, 35, 78:flumen quod inter eum et Domitii castra fluebat,
Caes. B. C. 3, 37, 1; cf.also: aurea tum dicat per terras flumina vulgo Fluxisse,
Lucr. 5, 911:fluvius Eurotas, qui propter Lacedaemonem fluit,
Cic. Inv. 2, 31, 96:Helvetiorum inter fines et Allobrogum Rhodanus fluit,
Caes. B. G. 1, 6, 2:Arar in utram partem fluat,
id. ib. 1, 12, 1:ea, quae natura fluerent atque manarent, ut aqua,
Cic. N. D. 1, 15, 39: fluens unda, water from a stream (opp.: putealis unda, spring-water), Col. 1, 5, 1:in foveam,
Lucr. 2, 475; cf. id. 5, 271:fluxit in terram Remi cruor,
Hor. Epod. 7, 19; cf. Luc. 6, 61:imber,
Ov. P. 4, 4, 2:sanguis,
id. M. 12, 312:fluit de corpore sudor,
id. ib. 9, 173; cf.:sudor fluit undique rivis,
Verg. A. 5, 200:aes rivis,
id. ib. 8, 445:nudo sub pede musta fluunt,
Ov. R. Am. 190:madidis fluit unda capillis,
drips, id. M. 11, 656:cerebrum molle fluit,
id. ib. 12, 435:fluunt lacrimae more perennis aquae,
id. F. 2, 820:fluens nausea,
Hor. Epod. 9, 35; cf.:alvus fluens,
Cels. 2, 6:fluit ignibus aurum,
becomes fluid, melts, Ov. M. 2, 251.—Transf.1.Of bodies, to flow, overflow, run down, drip with any fluid.— With abl.:2.cum fluvius Atratus sanguine fluxit,
Cic. Div. 1, 43, 98; Ov. M. 8, 400:cruore fluens,
id. ib. 7, 343:sudore fluentia brachia,
id. ib. 9, 57; cf.:fluunt sudore et lassitudine membra,
Liv. 38, 17, 7; 7, 33, 14; cf. id. 10, 28, 4:pingui fluit unguine tellus,
Val. Fl. 6, 360:vilisque rubenti Fluxit mulctra mero,
overflows, Sil. 7, 190. —Without abl.:madidāque fluens in veste Menoetes,
Verg. A. 5, 179:fluentes cerussataeque buccae,
dripping with paint, Cic. Pis. 11, 25 (cf. Cic. de Or. 2, 66, 266, 2. b. infra):Graeculae vites acinorum exiguitate minus fluunt,
i. e. yield but little wine, Col. 3, 2, 24; 3, 2, 5; 12, 52, 1.—With acc. of kin. signif.:Oenotria vina fluens,
Claud. Laud. Stil. 2, 264.—To move in the manner of fluids, to flow, stream, pour:b.inde alium (aëra) supra fluere,
to flow, Lucr. 5, 514 and 522:unde fluens volvat varius se fluctus odorum,
id. 4, 675 sq.; cf.:principio omnibus a rebus, quascumque videmus, Perpetuo fluere ac mitti spargique necesse est Corpora, quae feriant oculos visumque lacessant: Perpetuoque fluunt certis ab rebus odores, Frigus ut a fluviis, calor a sole, aestus ab undis Aequoris,
id. 6, 922 sq.:aestus e lapide,
id. 6, 1002:venti,
id. 1, 280:fluit undique victor Mulciber,
Sil. 17, 102:comae per levia colla fluentes,
flowing, spreading, Prop. 2, 3, 13; cf.:blanditiaeque fluant per mea colla rosae,
id. 4 (5), 6, 72:vestis fluens,
flowing, loose, id. 3, 17 (4, 16), 32:tunicisque fluentibus,
Ov. A. A. 3, 301:nodoque sinus collecta fluentes,
Verg. A. 1, 320; cf.also: balteus nec strangulet nec fluat,
Quint. 11, 3, 140:nec mersa est pelago, nec fluit ulla ratis,
floats, is tossed about, Mart. 4, 66, 14:ramos compesce fluentes,
floating around, spreading out, Verg. G. 2, 370:ad terram fluit devexo pondere cervix,
droops, id. ib. 3, 524:omnisque relictis Turba fluit castris,
pour forth, id. A. 12, 444:olli fluunt ad regia tecta,
id. ib. 11, 236;so of a multitude or crowd of men: densatis ordinibus effuse fluentem in se aciem excepere,
Curt. 6, 1, 6.—Pregn., of bodies, to pass away, fall away, to fall off or out, to vanish:II.excident gladii, fluent arma de manibus,
Cic. Phil. 12, 3, 8:capilli fluunt,
Cels. 6, 1; Plin. 27, 4, 5, § 17:sponte fluent (poma) matura suā,
Ov. Am. 2, 14, 25:quasi longinquo fluere omnia cernimus aevo,
Lucr. 2, 69; cf.:cuncta fluunt omnisque vagans formatur imago,
Ov. M. 15, 178: dissolvuntur enim tum demum membra fluuntque, Lucr. 4, 919:surae fluxere,
Luc. 9, 770:buccae fluentes,
fallen in, lank, Cic. de Or. 2, 66, 266.Trop.A.In gen., to flow, spring, arise, come forth; to go, proceed:B.ex ejus (Nestoris) lingua melle dulcior fluebat oratio,
Cic. de Sen. 10, 31:carmen vena pauperiore fluit,
Ov. Pont. 4, 2, 20:Calidii oratio ita libere fluebat, ut nusquam adhaeresceret,
Cic. Brut. 79, 274:in Herodoto omnia leniter fluunt,
Quint. 9, 4, 18; cf.also: grammatice pleno jam satis alveo fluit,
id. 2, 1, 4:quae totis viribus fluit oratio,
id. 9, 4, 7:oratio ferri debet ac fluere,
id. 9, 4, 112.— Transf., of the writer himself:alter (Herodotus) sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit,
Cic. Or. 12, 39; cf.:(Lucilius) cum flueret lutulentus,
Hor. S. 1, 4, 11; 1, 10, 50; 1, 7, 28:facetiis,
Plaut. Mil. 4, 8, 12:multa ab ea (luna) manant et fluunt, quibus animantes alantur augescantque,
Cic. N. D. 2, 19, 50:haec omnia ex eodem fonte fluxerunt,
id. ib. 3, 19, 48:dicendi facultatem ex intimis sapientiae fontibus fluere,
Quint. 12, 2, 6; 5, 10, 19; 5, 9, 14:omnia ex natura rerum hominumque fluere,
id. 6, 2, 13:nomen ex Graeco fluxisse,
id. 3, 4, 12:ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum,
Cic. Fin. 2, 11, 34; Quint. 1, 1, 12:unde id quoque vitium fluit,
id. 11, 3, 109; 7, 3, 33:Pythagorae doctrina cum longe lateque flueret,
spread itself, Cic. Tusc. 4, 1, 2:multum fluxisse video de libris nostris variumque sermonem,
id. N. D. 1, 3, 6:sic mihi tarda fluunt ingrataque tempora,
flow, pass, Hor. Ep. 1, 1, 23:in rebus prosperis et ad voluntatem nostram fluentibus,
going, Cic. Off. 1, 26, 90: rebus supra votum fluentibus, Sall. H. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 2, 169 (Hist. 1, 101 Dietsch); Tac. H. 3, 48; Just. 23, 3; cf.:rebus prospere fluentibus,
succeeding, prospering, Tac. Or. 5; id. A. 15, 5: illius rationes quorsum fluant, proceed, Attic. ap. Cic. Att. 9, 10, 4; cf.:res fluit ad interregnum,
Cic. Att. 4, 16, 11;cuncta in Mithridatem fluxere,
Tac. A. 11, 9.—In partic.1.Of speech, etc., to flow uniformly, be monotonous:1.efficiendum est ne fluat oratio, ne vagetur, etc.,
Cic. de Or. 3, 49, 190:quod species ipsa carminum docet, non impetu et instinctu nec ore uno fluens,
Tac. A. 14, 16; cf. Cic. Brut. 79.—Pregn., to dissolve, vanish, perish:qua (voluptate) cum liquescimus fluimusque mollitia,
Cic. Tusc. 2, 22, 52:fluens mollitiis,
Vell. 1, 6, 2; 2, 88, 2:cetera nasci, occidere, fluere, labi, nec diutius esse uno et eodem statu,
Cic. Or. 3, 10:fluit voluptas corporis et prima quaeque avolat,
id. Fin. 2, 32, 106:fluentem procumbentemque rem publicam populi Romani restituere,
Vell. 2, 16 fin. —Hence,fluens, entis, P. a.A.Lax, relaxed, debauched, enervated, effeminate:B.inde soluti ac fluentes non accipiunt e scholis mala ista, sed in scholas afferunt,
Quint. 1, 2, 8:Campani fluentes luxu,
Liv. 7, 29, 5:incessu ipso ultra muliebrem mollitiem fluentes,
Sen. Tranq. 15:fluentibus membris, incessu femineo,
Aug. Civ. D. 7, 26.—Of speech,1.Flowing, fluent:2.sed in his tracta quaedam et fluens expetitur, non haec contorta et acris oratio,
Cic. Or. 20, 66:lenis et fluens contextus,
Quint. 9, 4, 127.—Lax, unrestrained:2.ne immoderata aut angusta aut dissoluta aut fluens sit oratio,
Cic. Or. 58, 198:dissipata et inculta et fluens oratio,
id. ib. 65, 220;and transf. of the speaker: in locis ac descriptionibus fusi ac fluentes sumus,
Quint. 9, 4, 138.— Adv.: flŭenter, in a flowing, waving manner (very rare):res quaeque fluenter fertur,
Lucr. 6, 935 (but not ib. 520, where the correct read. is cientur;v. Lachm.): capillo fluenter undante,
App. M. 2, p. 122, 7. —fluxus, a, um, P. a. (mostly poet. and in post-Aug. prose).A.Lit., flowing, fluid:2.elementa arida atque fluxa, App. de Mundo: sucus,
Plin. 9, 38, 62, § 133:vas fluxum pertusumque,
i. e. leaking, Lucr. 6, 20.—Transf., flowing, loose, slack:(β).ipsa crine fluxo thyrsum quatiens,
Tac. A. 11, 31:habena,
Liv. 38, 29, 6:amictus,
Luc. 2, 362; cf.:ut cingeretur fluxiore cinctura,
Suet. Caes. 45 fin.:fluxa arma,
hanging slack, loose, Tac. H. 2, 99.—Pregn., frail, perishable, weak:B.corpora,
Tac. H. 2, 32; cf.:spadone eviratior fluxo,
Mart. 5, 41, 1:(murorum) aevo fluxa,
Tac. H. 2, 22. —Trop.1.Lax, loose, dissolute, careless:2.animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,
Sall. C. 14, 5: cf.:animi fluxioris esse,
Suet. Tib. 52:duces noctu dieque fluxi,
Tac. H. 3, 76:spectaculum non enerve nec fluxum,
Plin. Pan. 33, 1:fluxa atque aperta securitas,
Gell. 4, 20, 8.—Pregn., frail, weak, fleeting, transient, perishable:res nostrae ut in secundis fluxae, ut in adversis bonae,
decayed, impaired, disordered, Cic. Att. 4, 2, 1: hujus belli fortuna, ut in secundis, fluxa;ut in adversis, bona,
id. ad Brut. 1, 10, 2:res humanae fluxae et mobiles,
Sall. J. 104, 2:divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est,
id. C. 1, 4; cf.:instabile et fluxum,
Tac. A. 13, 19:fluxa auctoritas,
id. H. 1, 21:cave fidem fluxam geras,
Plaut. Capt. 2, 3, 79:fides,
Sall. J. 111, 2; Liv. 40, 50, 5; cf.:fluxa et vana fides,
unreliable, unstable, id. 28, 6, 11; Tac. H. 2, 75; 4, 23:studia inania et fluxa,
id. A. 3, 50 fin.:fluxa senio mens,
id. ib. 6, 38.— Adv.: fluxē, remissly, negligently (post-class. and rare):more vitae remissioris fluxius agens,
Amm. 18, 7. -
17 lacrimo
lā̆crĭmo (arch. lacrŭmo; not lacry-), āvi, ātum, 1, v. n., and lacrĭmor, ātus, 1, v. dep. [lacrima], to shed tears, to weep (syn.: fleo, ploro; class.).I.Lit.(α).Form lacrimo:(β).ne lacruma, patrue,
Plaut. Poen. 5, 4, 19:nequeo quin lacrumem,
Ter. Hec. 3, 3, 25:te lacrimasse moleste ferebam,
Cic. Att. 15, 27, 2; id. Tusc. 1, 39, 93:lacrumo gaudio,
Ter. Ad. 3, 3, 55:quid tu igitur lacrumas?
id. Hec. 3, 2, 20:lacrumo, quae posthac futura'st vita,
id. ib. 3, 3, 45:ecquis fuit quin lacrimaret?
Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121:quia oculi sunt tibi lacrumantes, eo rogavi,
Plaut. As. 3, 3, 30: flentes, lacrumantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. v. 107 Vahl.); cf. id. ap. Prisc. p. 824 P. (Ann. v. 175 id.):oculis lacrimantibus,
Cic. Sest. 69, 144:multa super nata lacrimans,
Verg. A. 7, 358.— Impers. pass.:lacrimandum est,
Sen. Ep. 63, 1.—Form lacrimor (postclass.), Hyg. Fab. 126; Tert. Poen. 9; Cael. Aur. Acut. 1, 3, 35; 2, 10, 71; Vulg. Tob. 7, 19 al.—B.Act., to beweep, bewail, lament a thing (very rare):II.num id lacrumat virgo?
Ter. Eun. 5, 1, 13; cf.:lacrimo quae posthac futura est vita, quom,
id. Hec. 3, 3, 45:Argos exsequiis lacrimandus eat,
Stat. Th. 9, 99 (but illacrimarit is the true reading, Nep. Alc. 6, 4); cf. also the foll. no.—Transf., to weep, drop, distil, of plants which exude a gum ( poet. and post-Aug.):lacrimantes calami,
Plin. 17, 14, 24, § 107:lacrimat sua gaudia palmes, Ven. Carm. 3, 9, 18: lacrimatas cortice myrrhas,
dropped, distilled, Ov. F. 1, 339. -
18 lacrimor
lā̆crĭmo (arch. lacrŭmo; not lacry-), āvi, ātum, 1, v. n., and lacrĭmor, ātus, 1, v. dep. [lacrima], to shed tears, to weep (syn.: fleo, ploro; class.).I.Lit.(α).Form lacrimo:(β).ne lacruma, patrue,
Plaut. Poen. 5, 4, 19:nequeo quin lacrumem,
Ter. Hec. 3, 3, 25:te lacrimasse moleste ferebam,
Cic. Att. 15, 27, 2; id. Tusc. 1, 39, 93:lacrumo gaudio,
Ter. Ad. 3, 3, 55:quid tu igitur lacrumas?
id. Hec. 3, 2, 20:lacrumo, quae posthac futura'st vita,
id. ib. 3, 3, 45:ecquis fuit quin lacrimaret?
Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121:quia oculi sunt tibi lacrumantes, eo rogavi,
Plaut. As. 3, 3, 30: flentes, lacrumantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. v. 107 Vahl.); cf. id. ap. Prisc. p. 824 P. (Ann. v. 175 id.):oculis lacrimantibus,
Cic. Sest. 69, 144:multa super nata lacrimans,
Verg. A. 7, 358.— Impers. pass.:lacrimandum est,
Sen. Ep. 63, 1.—Form lacrimor (postclass.), Hyg. Fab. 126; Tert. Poen. 9; Cael. Aur. Acut. 1, 3, 35; 2, 10, 71; Vulg. Tob. 7, 19 al.—B.Act., to beweep, bewail, lament a thing (very rare):II.num id lacrumat virgo?
Ter. Eun. 5, 1, 13; cf.:lacrimo quae posthac futura est vita, quom,
id. Hec. 3, 3, 45:Argos exsequiis lacrimandus eat,
Stat. Th. 9, 99 (but illacrimarit is the true reading, Nep. Alc. 6, 4); cf. also the foll. no.—Transf., to weep, drop, distil, of plants which exude a gum ( poet. and post-Aug.):lacrimantes calami,
Plin. 17, 14, 24, § 107:lacrimat sua gaudia palmes, Ven. Carm. 3, 9, 18: lacrimatas cortice myrrhas,
dropped, distilled, Ov. F. 1, 339. -
19 lacrumo
lā̆crĭmo (arch. lacrŭmo; not lacry-), āvi, ātum, 1, v. n., and lacrĭmor, ātus, 1, v. dep. [lacrima], to shed tears, to weep (syn.: fleo, ploro; class.).I.Lit.(α).Form lacrimo:(β).ne lacruma, patrue,
Plaut. Poen. 5, 4, 19:nequeo quin lacrumem,
Ter. Hec. 3, 3, 25:te lacrimasse moleste ferebam,
Cic. Att. 15, 27, 2; id. Tusc. 1, 39, 93:lacrumo gaudio,
Ter. Ad. 3, 3, 55:quid tu igitur lacrumas?
id. Hec. 3, 2, 20:lacrumo, quae posthac futura'st vita,
id. ib. 3, 3, 45:ecquis fuit quin lacrimaret?
Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121:quia oculi sunt tibi lacrumantes, eo rogavi,
Plaut. As. 3, 3, 30: flentes, lacrumantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. v. 107 Vahl.); cf. id. ap. Prisc. p. 824 P. (Ann. v. 175 id.):oculis lacrimantibus,
Cic. Sest. 69, 144:multa super nata lacrimans,
Verg. A. 7, 358.— Impers. pass.:lacrimandum est,
Sen. Ep. 63, 1.—Form lacrimor (postclass.), Hyg. Fab. 126; Tert. Poen. 9; Cael. Aur. Acut. 1, 3, 35; 2, 10, 71; Vulg. Tob. 7, 19 al.—B.Act., to beweep, bewail, lament a thing (very rare):II.num id lacrumat virgo?
Ter. Eun. 5, 1, 13; cf.:lacrimo quae posthac futura est vita, quom,
id. Hec. 3, 3, 45:Argos exsequiis lacrimandus eat,
Stat. Th. 9, 99 (but illacrimarit is the true reading, Nep. Alc. 6, 4); cf. also the foll. no.—Transf., to weep, drop, distil, of plants which exude a gum ( poet. and post-Aug.):lacrimantes calami,
Plin. 17, 14, 24, § 107:lacrimat sua gaudia palmes, Ven. Carm. 3, 9, 18: lacrimatas cortice myrrhas,
dropped, distilled, Ov. F. 1, 339. -
20 perfletus
per-flētus, a, um, Part. [fleo], in reflex. sense. having bewailed her case to excess (post-class.):diutius usu perfleta (i. e. quae fleverat ex more),
App. M. 2, p. 125.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
fleo — (Del gr. φλέως). m. Especie de gramínea con glumillas fructíferas tiernas … Diccionario de la lengua española
fleo — (Del gr. phleos, especie de junco acuático.) ► sustantivo masculino BOTÁNICA Planta gramínea forrajera, con hojas ásperas de color verde claro, que crece en prados, campos y caminos. (Pheleum.) * * * fleo (del gr. «phléōs») m. Nombre dado a… … Enciclopedia Universal
FLEO — Fort Lee Engineering Office (Governmental » Military) … Abbreviations dictionary
fleoðe — f ( an/ an) water lily … Old to modern English dictionary
fléo — see fléa … Old to modern English dictionary
fleo — pl.m. flei … Dizionario dei sinonimi e contrari
fleo--fleo — flè·o flè·o conf. TS scient. corteccia, relativo alla corteccia di una pianta {{line}} {{/line}} VARIANTI: flea. ETIMO: dal gr. phloio , cfr. phloíos … Dizionario italiano
fleoðomum — dat pl of fléotham? watery place … Old to modern English dictionary
phloeothripidae — ˌflēōˈthripəˌdē noun plural Usage: capitalized Etymology: New Latin, from Phloeothrips, type genus (from Greek phloios, phloos bark + thrips) + idae : a widely distributed family of thrips many of which are serious pests on a great variety of… … Useful english dictionary
Phleum pratense — Phleum pratense … Wikipedia Español
fléau — [ fleo ] n. m. • flael XIIe; flaiel « peine » Xe; lat. flagellum « fouet » I ♦ 1 ♦ Instrument à battre les céréales, composé de deux bâtons liés bout à bout par des courroies. Battre le blé avec le fléau, au fléau. « Un fléau … Encyclopédie Universelle