Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fabricate

  • 1 cōn-fingō

        cōn-fingō finxī, fictus, ere,    to fashion, fabricate, invent, devise, feign, pretend: lacrumae confictae dolis, T.: causas ad discordiam, T.: crimen: causam, L.: id cogitatum esse.

    Latin-English dictionary > cōn-fingō

  • 2 ē-mentior

        ē-mentior ītus, īrī, dep.,    to speak falsely, lie, feign, fabricate, falsify, pretend: in historiis: quantum sit ementita opinio, i. e. had erred: auspicia: ementiundo invidiam conflare, S.: vanitas ementiendae stirpis, L.: me beneficio obstrictum esse: natam e terrā sibi prolem, L.—P. pass.: de ementitis auspiciis, forged, lying.—As subst n.: ementita et falsa.

    Latin-English dictionary > ē-mentior

  • 3 īnstituō

        īnstituō uī, ūtus, ere    [1 in+statuo], to put in place, plant, fix, set: vestigia nuda sinistri pedis, V.: hominem in animum, i. e. to set one's heart on, T.—Of troops, to draw up, arrange: duplici acie institutā, Cs.: quam (aciem) sex cohortium, Cs.— To set up, erect, plant, found, establish, arrange: ubi institui vineae possunt: officinam Syracusis: Amphora fumum bibere instituta, set, H.—To make, build, fabricate, construct: navīs, Cs.: turrīs, Cs.: amphora coepit Institui, H.: delectum, Cs.—To make ready, prepare, furnish, provide: pilorum numerus instituitur, Cs.: dapes, V.— Fig., to institute, found, establish, organize, set up: alii illis domi honores instituti, S.: instituta sacrificia, Cs.: magistratum: nostro more institutus exercitus, organized: Saturnalia institutus festus dies, L.: sacros ludos, O.—To constitute, appoint, designate, single out: eum testamento heredem, S.: ut ille filius instituatur, be adopted: tutorem liberis.— To ordain: Arcesilas instituit, ut ii, qui, etc.: institutum est, ut fierent (quaestores), L.: antiquitus institutum videtur, ne quis, etc., Cs.— To undertake, begin, commence: ut instituimus, pergamus: pontem instituit, biduo perfecit, Cs.: historia nec institui potest sine, etc.: iter, H.: cum populo R. amicitiam, S.: mutare res inter se instituerant, had opened commerce, S.: institui Topica conscribere: si quae mulier conviviis uti instituerit, made it a practice.—To purpose, determine, resolve upon: decernite, ut instituistis: ut instituerat, according to his custom, Cs.: ab instituto cursu, purposed: quos habere secum instituerat, Cs.—To order, govern, administer, regulate, control, direct: Sapienter vitam, T.: libri de civitatibus instituendis.—To teach, instruct, train up, educate: sic tu instituis adulescentīs?: ita Helvetios a maioribus institutos esse, uti, etc., Cs.: calamos cerā coniungere, V.: artibus hunc, Iu.: de isto genere, to give instruction: eos ad maiorum instituta: alquem sic ut, etc.: nos, ne quem coleremus, S.
    * * *
    instituere, institui, institutus V
    set up, establish, found, make, institute; build; prepare; decide

    Latin-English dictionary > īnstituō

  • 4 struō

        struō strūxī, strūctus, ere    [STRV-], to place together, heap up, pile, arrange: quasi structa et nexa verbis, etc.: lateres, qui super musculo struantur, Cs.: ad sidera montīs, O.: ordine longam penum, V.: altaria donis, to load, V.: acervum, to pile up, H.— To make by joining together, build, erect, fabricate, make, form, construct: per speluncas saxis structas: Templa saxo structa vetusto, V.: domos, H.— To set in order, arrange, draw up: copias ante frontem castrorum, Cs.: omnīs armatos in campo, L.—Fig., to prepare, cause, occasion, devise, contrive, instigate: aliquid calamitatis: insidias: recuperandi regni consilia, L.: Quid struit? V.— To order, arrange, dispose, regulate: verba: bene structa conlocatio.
    * * *
    struere, struxi, structus V
    build, construct

    Latin-English dictionary > struō

  • 5 texō

        texō xuī, xtus, ere    [TEC-], to weave: Texens telam, T.: tegumenta corporum vel texta vel suta. — To join, fit together, plait, braid, interweave, construct, make, fabricate, build: rubeā texatur fiscina virgā, V.: saepes, V.: crates, H.: varios flores, O.: in medio foro basilicam: harundine textis (hibernaculis), L.: Labyrinthus... Parietibus textum caecis iter, V.—Fig., to weave, compose: quamquam tela texitur ea in civitate, ut, etc.: amor patriae Quod tua texuerunt scripta retexit opus, i. e. undoes what your writings had accomplished, O.: opus luculente.
    * * *
    texere, texui, textus V
    weave; plait (together); construct with elaborate care

    Latin-English dictionary > texō

  • 6 comminisco

    comminiscere, comminisci, commentus V
    devise, think up, invent; fabricate; state/contrive falsely, allege, pretend

    Latin-English dictionary > comminisco

  • 7 comminiscor

    comminisci, commentus sum V DEP
    devise, think up, invent; fabricate; state/contrive falsely, allege, pretend

    Latin-English dictionary > comminiscor

  • 8 conficto

    confictare, confictavi, confictatus V TRANS
    fabricate/invent/concoct an accusation/falsehood together; counterfeit/feign

    Latin-English dictionary > conficto

  • 9 confingo

    confingere, confinxi, confictus V TRANS
    fashion/fabricate, construct by shaping/molding; invent/feign/devise; pretend

    Latin-English dictionary > confingo

  • 10 confingo

    3, to fabricate, make up

    Latin-English dictionary of medieval > confingo

  • 11 cavo

    căvo, āvi, ātum, 1, v. a. [cavus], to make hollow, to hollow out, excavate (class., but not in Cic.;

    for in Leg. 2, 18, 45, dicato is the correct reading, B. and K.): stillicidi casus lapidem cavat,

    Lucr. 1, 313; cf. Ov. M. 4, 525:

    naves ex arboribus,

    Liv. 21, 26, 9:

    arbore lintres,

    Verg. G. 1, 262:

    buxum,

    id. ib. 2, 450:

    dentes cavantur tabe pituitae,

    Plin. 7, 16, 15, § 70:

    luna cavans cornua (in waning),

    id. 8, 17, 23, § 63:

    parmam galeamque gladio,

    i. e. to pierce through, perforate, Ov. M. 12, 130: tegmina tuta cavant capitum, hollow out, poet. for round off, bend around, fabricate, Verg. A. 7, 632.—Hence, căvātus, a, um, P. a., hollowed, excavated, hollow:

    alni,

    Verg. G. 1, 136:

    cortices,

    id. ib. 2, 387:

    rupes,

    id. A. 3, 229: anfracta aurium, Varr. ap. Non. p. 193, 3:

    oculi,

    Lucr. 6, 1194 (with cava tempora):

    vallis,

    Varr. L. L. 5, § 20 Müll.:

    torrens alibi aliter,

    Liv. 44, 35, 17.— Comp.:

    sinus cavatior,

    Tert. adv. Herm. 29. [p. 307]

    Lewis & Short latin dictionary > cavo

  • 12 confingo

    con-fingo, finxi, fictum, 3, v. a., to form, fashion, fabricate (class., esp. in a trop. signif.).
    I.
    Prop.:

    nidos,

    Plin. 10, 32, 47, § 91:

    favos et ceras,

    id. 11, 5, 4, § 11:

    verbum,

    Varr. L. L. 5, § 7 Müll.; cf. Plin. 37, 12, 74, § 195.—
    II.
    Trop., to invent, devise, feign, pretend:

    dolum inter sese,

    Plaut. Capt. prol. 35; cf. id. ib. 47:

    lacrimas dolis,

    Ter. And. 3, 3, 26:

    omnia haec,

    id. Phorm. 1, 2, 81:

    falsas causas ad discordiam,

    id. Hec. 4, 4, 71:

    aliquid criminis,

    Cic. Verr. 2, 2, 37, § 90; cf.

    crimen,

    Liv. 40, 8, 7; 40, 42, 4; Suet. Claud. 15:

    aliquam probabilem causam,

    Liv. 34, 21, 3:

    rationes,

    Col. 1, 8, 4: fronte confictā, * Quint. 12, 3, 12:

    homicidium in se,

    to declare one's self guilty of, Dig. 48, 18, 1.—With acc. and inf.:

    id cogitatum esse,

    Cic. Deiot. 6, 16.— Absol.:

    confingere et comminisci,

    Auct. Her. 2, 8, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > confingo

  • 13 construo

    con-strŭo, struxi, structum, 3 ( part. fut. constrŭĭtūra, Ven. Carm. 2, 10 fin.), v. a.
    I.
    To heap, bring, or gather together, to heap or pile up (class.):

    acervos nummorum apud aliquem,

    Cic. Phil. 2, 38, 97; cf.:

    omnibus rebus et modis constructā et coacervatā pecuniā,

    id. Agr. 1, 5, 14;

    and acervum,

    Hor. S. 1, 1, 44:

    divitias,

    id. ib. 2, 3, 96: carros, to make a barricade, Sisenn. ap. Non. p. 195, 29:

    has omnes multas magnificasque res,

    Cic. de Or. 1, 35, 161; cf.:

    copiam ornamentorum uno in loco,

    id. ib. §

    162: super prela congeriem,

    Plin. 18, 31, 74, § 318.—
    II.
    (Like compono, II.) To make by piling up, to make, fabricate, construct, build (class.; most freq. in Cic.).
    A.
    In gen.:

    construere atque aedificare mundum,

    Cic. N. D. 1, 8, 19:

    ut navem, ut aedificium idem destruit facillime qui construxit,

    id. Sen. 20, 72; cf.

    delubra,

    id. Leg. 2, 8, 19:

    arces,

    Sil. 8, 145:

    sepulcrum saxo quadrato,

    Liv. 1, 26, 14; cf.:

    horrea saxeo muro constructa,

    Suet. Ner. 38; and:

    pilam saxeam magnis molibus,

    Verg. A. 9, 712:

    cubilia sibi nidosque (aves),

    Cic. N. D. 2, 52, 129; cf.

    nidos,

    id. de Or. 2, 6, 23; and:

    nidum sibi,

    Ov. M. 15, 397:

    dentibus in ore constructis manditur cibus,

    arranged, Cic. N. D. 2, 54, 134: large multiplici constructae sunt dape mensae, furnished, * Cat. 64, 304.—
    B.
    Esp., in gram. lang., to connect grammatically, construct, Prisc. p. 1099 sq. P. et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > construo

  • 14 decoquo

    dē-cŏquo, xi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To boil away, boil down, diminish by boiling.
    A.
    Lit.:

    usque quo ad tertiam partem decoxeris,

    Varr. R. R. 1, 2, 26;

    so acetum ad quartas, ad tertias,

    Col. 12, 34; Plin. 22, 25, 69, § 140:

    in dimidiam partem,

    Col. 12, 24, 1:

    aquam,

    id. 12, 26:

    pars quarta (argenti) decocta erat,

    had melted away, passed off into dross, Liv. 32, 2.—
    B.
    Trop.
    1.
    With acc., to diminish, repress, consume, waste:

    multum inde decoquent anni,

    Quint. 2, 4, 7; Plin. 21, 6, 17, § 31:

    accensam sed qui bene decoquat iram,

    Claud. in Eutrop. 2, 349.— Poet., with a personal object:

    hic campo indulget, hunc alea decoquit,

    Pers. 5, 57.—
    2.
    Absol.
    a.
    Of personal subjects, to run through the property of one's self or others; to become a bankrupt:

    tenesne memoria, praetextatum te decoxisse?

    Cic. Phil. 2, 18:

    qui primus hoc cognomen acceperit decoxit creditoribus suis,

    Plin. 33, 10, 47, § 133.—
    b.
    To waste away, become impaired, decline:

    res ipsa jam domino decoxit,

    Col. 11, 1, 28:

    quibus (annis) inertiā Caesarum (imperium) quasi decoxit,

    Flor. 1, Prooem. 8:

    templorum vectigalia cotidie decoquunt,

    Tert. adv. Gent. 42:

    spero non tibi decoquet ornithon,

    Varr. R. R. 3, 2, 16.
    II.
    To boil, cook.
    A.
    Lit.:

    axungiam fictili novo,

    Plin. 28, 9, 37, § 138:

    cyathum aceti in calice novo,

    id. 32, 7, 25, § 78:

    lentem in vino,

    id. 22, 25, 77, § 147:

    rapa aqua,

    id. 18, 13, 34, § 126: olus, * Hor. S. 2, 1, 74 et saep.—Hence,
    2.
    Part. perf. subst.
    a.
    dēcocta, ae, f. (sc. aqua), an icy-cold decoction, invented by Nero as a drink, Suet. Ner. 48; Juv. 5, 50; cf. Plin. 31, 3, 23, § 39. With aqua, Mart. 14, 116.—
    b.
    dē-coctum, i, n., a medicinal drink, potion, Plin. 22, 20, 23, § 49; 27, 12, 84, § 108 al.—
    B.
    Transf., pass. (acc. to coquo, no. I. b.), to ripen, dry, Plin. 17, 24, 37, § 226; Pall. 1, 34, 7.—
    2.
    To concoct, fabricate, invent: consilia nefarii facinoris, Decl. M. Posc. Latr.—
    3.
    Trop.: suavitatem habeat orator austeram et solidam, non dulcem et decoctam, a severe and solid, not a luscious and mellow sweetness (the fig. being taken from wine), Cic. de Or. 3, 26, 104.—Hence, dēcoctĭus, adj. comp. (cf. no. II. B. 2.), riper, of composition; more carefully elaborated:

    aspice et haec, si forte aliquid decoctius audis,

    Pers. 1, 125.

    Lewis & Short latin dictionary > decoquo

  • 15 ementior

    ē-mentĭor, ītus, 4, v. dep. a., to put forth or utter falsely, to feign, fabricate, pretend (class.):

    quae dixisti modo, Omnia ementitus,

    Plaut. Am. 1, 1, 255:

    aliquid,

    Cic. Balb. 2, 5; id. Phil. 2, 33, 83; id. Opt. Gen. 7, 21; Sall. C. 49, 4; Liv. 9, 18; 21, 63, 5 al.—And with acc. and inf. as object, Cic. Planc. 30, 73; Liv. 1, 8; Suet. Calig. 51; Tac. A. 2, 66; 13, 47; id. H. 2, 42 al.;

    also: aliquem,

    to feign being any one, Plaut. Trin. 4, 2, 143; Petr. 82, 3.— Absol.:

    ego haec omnia Chrysogonum fecisse dico, ut ementiretur, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 44; id. Div. 1, 9; Suet. Caes. 66; cf.:

    alii ementiti sunt in eos, quos oderant,

    Cic. Part. 14, 50:

    concessum est rhetoribus ementiri in historiis,

    to depart from truth, id. Brut. 11, 42.
    ēmentītus, a, um, in pass. signif., forged, fabricated, pretended, C. Memmius ap. Prisc. p. 793 P.; Cic. Phil. 2, 35; id. N. D. 2, 21, 56; id. Tusc. 3, 24, 58; Apul. M. 4, 5, p. 245; Diet. Cret. 1, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > ementior

  • 16 ementitus

    ē-mentĭor, ītus, 4, v. dep. a., to put forth or utter falsely, to feign, fabricate, pretend (class.):

    quae dixisti modo, Omnia ementitus,

    Plaut. Am. 1, 1, 255:

    aliquid,

    Cic. Balb. 2, 5; id. Phil. 2, 33, 83; id. Opt. Gen. 7, 21; Sall. C. 49, 4; Liv. 9, 18; 21, 63, 5 al.—And with acc. and inf. as object, Cic. Planc. 30, 73; Liv. 1, 8; Suet. Calig. 51; Tac. A. 2, 66; 13, 47; id. H. 2, 42 al.;

    also: aliquem,

    to feign being any one, Plaut. Trin. 4, 2, 143; Petr. 82, 3.— Absol.:

    ego haec omnia Chrysogonum fecisse dico, ut ementiretur, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 44; id. Div. 1, 9; Suet. Caes. 66; cf.:

    alii ementiti sunt in eos, quos oderant,

    Cic. Part. 14, 50:

    concessum est rhetoribus ementiri in historiis,

    to depart from truth, id. Brut. 11, 42.
    ēmentītus, a, um, in pass. signif., forged, fabricated, pretended, C. Memmius ap. Prisc. p. 793 P.; Cic. Phil. 2, 35; id. N. D. 2, 21, 56; id. Tusc. 3, 24, 58; Apul. M. 4, 5, p. 245; Diet. Cret. 1, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > ementitus

  • 17 fabricor

    fā̆brĭcor, ātus, 1 (archaic inf. fabricarier, Poëta ap. Cic. N. D. 2, 63, 159), v. dep. a., and ( poet. and in post-Aug. prose) făbrĭ-co, āvi, ātum, 1, v. a. [fabrica], to make out of wood, stone, metal, etc., to frame, forge, construct, build.
    I.
    Lit.
    (α).
    Form fabricor: heu Mulciber, arma ignavo es invictā fabricatus manu, Att. ap. Macr. S. 6, 5 (Rib. Trag. Rel. p. 208):

    ii, qui signa fabricantur,

    Cic. Off. 1, 41, 147:

    Capitolii fastigium,

    id. de Or. 3, 46, 180:

    gladium, id. Rab. Post, 3, 7: Jovi fulmen,

    id. Div. 2, 19, 43:

    naves,

    Tac. A. 14, 29:

    pontes et scalas fabricati,

    id. ib. 4, 51:

    (mundum) globosum est fabricatus,

    Cic. Univ. 6 Orell. N. cr. et saep.—
    (β).
    Form fabrico:

    hunc (cratera) fabricaverat Alcon,

    Ov. M. 13, 683; cf.:

    pugnabant armis, quae post fabricaverat usus,

    Hor. S. 1, 3, 102:

    ratem,

    Phaedr. 4, 6, 9:

    fabricavit deceris Liburnicas,

    Suet. Calig. 37:

    vasa fabricabis,

    Vulg. Exod. 27, 3; id. Num. 32, 16 al.—In pass.:

    fabricata fago pocula,

    carved, made, Ov. M. 8, 670; cf.:

    simulacra ex auro vel argento fabricata,

    cast, molten, Suet. Ner. 32:

    in amphitheatro ligneo intra anni spatium fabricato,

    built, id. ib. 12:

    tela reponuntur manibus fabricata Cyclopum,

    forged, Ov. M. 1, 259; cf. Quint. 2, 16, 6; 3, 2, 2; Vell. 2, 79, 2:

    in nostros fabricata est machina muros,

    Verg. A. 2, 46: di qui hominis manu fabricati sunt, Vulg. Deut. 4, 28 et saep.—
    II.
    Transf., in gen., to prepare, form, fashion.
    (α).
    Form fabricor:

    hoc affirmare potes, Luculle, esse aliquam vim cum prudentia et consilio scilicet, quae finxerit, vel, ut tuo verbo utar, quae fabricata sit hominem?

    Cic. Ac. 2, 27, 87; cf.:

    quanto quasi artificio natura fabricata esset primum animal omne, deinde hominem maxime,

    id. ib. 2, 10, 30:

    opus est fabricanda ad fulmina nubi,

    Lucr. 6, 365 Lachm. N. cr.; imitated:

    fabricantes fulmina nubes,

    Manil. 1, 853:

    ut ea ipsa dii immortales ad usum hominum fabricati paene videantur,

    Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. de Or. 3, 45, 178:

    prandium opipare,

    App. M. 7, p. 192, 31: quod nihil esset clarius enargeia, ut Graeci:

    (perspicuitatem aut evidentiam nos, si placet, nominemus fabricemurque, si opus erit, verba), etc.,

    Cic. Ac. 2, 6, 17:

    fabricare quidvis, quidvis comminiscere,

    Plaut. As. 1, 1, 89; cf.:

    compara, fabricare, finge quod lubet,

    id. Bacch. 4, 4, 42. — Absol.:

    age modo, fabricamini,

    Plaut. Cas. 2, 8, 52.—
    (β).
    Form fabrico:

    philosophia animum format et fabricat,

    Sen. Ep. 16, 3:

    qui fabricaverat illum (Platonem),

    Manil. 1, 772:

    ne fabricate moras,

    Sil. 16, 671.—In pass.:

    dum illa verba fabricentur et memoriae insidant,

    Quint. 10, 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > fabricor

  • 18 incudo

    in-cūdo, di, sum, ĕre, v. a., to forge with the hammer, to fabricate ( poet., used only in part. pass.):

    incusa auro dona,

    Pers. 2, 52: lapis, an indented or sharpened stone for a handmill, Verg. G. 1, 275; Col. 7, 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > incudo

  • 19 instituo

    instĭtŭo, ŭi, ūtum (institivi, Plaut. Most. 1, 2, 2), 3, v. a. [in-statuo].
    I.
    To put or place into, to plant, fix, set (cf.: instruo, informo;

    class.): vestigia nuda sinistri Instituere pedis,

    Verg. A. 7, 690.— Trop.: argumenta in pectus multa institui, I have put, i. e. formed in my heart, Plaut. Most. 1, 2, 2: quemquamne hominem in animum instituere, aut parare, i. e. to set his heart on (al. in animo), Ter. Ad. 1, 1, 13.—
    2.
    To set up, erect, plant, establish, arrange:

    vestigia,

    Lucr. 4, 474:

    arborem,

    Suet. Galb. 1:

    pratum,

    Col. 2, 18, 3:

    jugera tercenta, ubi institui vineae possunt,

    Cic. Agr. 2, 25, 67:

    portorium vini,

    to lay on, impose, id. Font. 5:

    instituit officinam Syracusis in regia maximam,

    founded, erected, id. Verr. 2, 4, 24, § 54:

    mercatum,

    id. Phil. 3, 12:

    codicem et conscribere,

    id. Rosc. Com. 2:

    bibliothecam,

    Plin. 35, 2, 2, § 10. —
    B.
    In gen., to make, fabricate, construct:

    magnus muralium pilorum numerus instituitur,

    Caes. B. G. 5, 39:

    naves,

    to build, id. ib. 5, 11:

    pontem,

    to construct, id. ib. 4, 18:

    turres,

    id. ib. 5, 52:

    amphora coepit institui,

    Hor. A. P. 22:

    convivia,

    Suet. Tit. 7:

    longiorem sermonem,

    to hold, Caes. B. G. 5, 37:

    delectum,

    id. B. C. 1, 16:

    remiges ex provincia,

    to obtain, procure, id. B. G. 3, 9.—
    2.
    To prepare, furnish, provide (viands, food, a feast, etc.):

    dapes,

    Verg. A. 7, 109:

    convivium,

    Just. 12, 13, 6:

    convivia jucunda,

    Suet. Tit. 7.—
    II.
    Trop.
    A.
    To institute, found, establish, organize, set up (of institutions, governments, etc.); cf.:

    ibi regnum magnum institutum,

    Plaut. Rud. 4, 2, 30:

    quo in magistratu non institutum est a me regnum, sed repressum,

    Cic. Sull. 7, 21: so,

    magistratum,

    id. Att. 6, 1, 8:

    de civitatibus instituendis littera,

    id. de Or. 1, 19, 86:

    civitatis formam,

    Tac. H. 4, 8:

    is id regnum cum fratribus suis instituit,

    Lact. 1, 13, 14:

    ab instituta gente,

    Amm. 17, 13, 27:

    collegium figulorum,

    Plin. 35, 12, 46, § 159:

    aerarium militare,

    Suet. Aug. 49:

    stipendia,

    id. Claud. 5.—So of holidays, games, etc.:

    ferias diesque festos,

    Plin. 18, 29, 69, § 284:

    Saturnalia institutus festus dies,

    Liv. 2, 21, 2:

    sacros ludos,

    Ov. M. 1, 446.—
    B.
    To institute, appoint one, esp. as heir or to an office:

    qui me cum tutorem, tum etiam secundum heredem instituerit,

    Cic. Fam. 13, 61:

    Populum Romanum tutorem,

    id. de Or. 1, 53, 228:

    magistratum,

    id. Att. 6, 1; Suet. Caes. 83; id. Vitel. 6; id. Claud. 1; Just. 7, 2, 5; Plin. Ep. 5, 1, 9.—
    C.
    With ut, to ordain that: Arcesilas instituit, ut ii, qui, etc., Cic. Fin. 2, 1, 2:

    ut fierent quaestores),

    Liv. 4, 4; Cic. Tusc. 5, 20, 58.—With the simple subj.:

    instituit, quotannis subsortitio a praetore fieret,

    Suet. Caes. 41.—
    D.
    To take upon one ' s self, to undertake:

    ubi cenas hodie, si hanc rationem instituis?

    Plaut. Stich. 3, 1, 26:

    cum Zenone Arcesilas sibi omne certamen instituit,

    Cic. Ac. 1, 12.—
    E.
    To undertake, begin, commence:

    id negotium institutum est,

    Plaut. Poen. 4, 2, 103:

    si diligentiam, quam instituisti, adhibueris,

    id. ib. 16, 20:

    perge tenere istam viam, quam instituisti,

    Q. Cic. Petit. Cons. 14:

    ad hunc ipsum quaedam institui,

    Cic. Ac. 1, 1, 2:

    historia nec institui potest sine, etc.,

    id. Leg. 1, 3, 9:

    iter,

    Hor. C. 3, 27, 5.— With inf.:

    ut primum Velia navigare coepi, institui Topica conscribere,

    Cic. Fam. 7, 19 init.:

    flagitare,

    id. ib. 10, 16, 1:

    si quae non nupta mulier virorum alienissimorum conviviis uti instituerit,

    begun, made it a practice, id. Cael. 20, 49:

    recitare omnia,

    Suet. Aug. 84. —
    F.
    Of troops, to draw up, arrange:

    tu actionem instituis, ille aciem instruit,

    Cic. Mur. 9:

    quartae aciei quam instituerat, signum dedit,

    Caes. B. C. 3, 93, 5.—
    G.
    To provide, procure:

    quaestum,

    Cic. Quint. 3:

    aliquos sibi amicos,

    id. Verr. 2, 4, 9, § 21:

    animum ad cogitandum,

    apply, Ter. Phorm. 2, 1, 10. —
    H.
    To purpose, determine, resolve upon:

    in praesentia (Caesar) similem rationem operis instituit,

    Caes. B. C. 1, 42, 1. —With inf.:

    senex scribere historias instituit,

    Nep. Cat. 3:

    quaerere tempus ejus interficiendi,

    id. Alcib. 5:

    montanos oppugnare,

    Liv. 28, 46:

    habere secum,

    Caes. B. G. 7, 13, 1:

    coronas ad ipsum mittere,

    Suet. Ner. 22.— With object-clause:

    frumentum plebi dari,

    Vell. 2, 6, 3.—
    I.
    To order, govern, administer, regulate:

    sapienter vitam instituit,

    Ter. And. 1, 1, 40:

    libri de civitatibus instituendis,

    Cic. de Or. 1, 19, 86:

    mores,

    Quint. 1, 2, 2:

    familiam,

    id. 10, 3, 9.—
    K.
    To teach, instruct, train up, educate:

    sic tu instituis adulescentes?

    Cic. Cael. 17, 39: oratorem, Quint.1, 1, 21.—With inf.:

    Latine loqui,

    Col. 1, 1, 12:

    Pan primus calamos cerā conjungere plures Instituit,

    Verg. E. 2, 32; 5, 30; id. G. 1, 148:

    amphora fumum bibere instituta Consule Tullo,

    Hor. C. 3, 8, 11:

    cum tibiis canere voce instituit,

    Plin. 7, 56, 57, § 204.—With abl.:

    aliquem disciplinis Graecis,

    Quint. 1, 1, 12:

    lyrā,

    id. 1, 10, 13:

    disciplina Romana,

    Suet. Caes. 24.—With ad:

    aliquem ad dicendum,

    Cic. de Or. 2, 39, 162:

    aliquem artibus et moribus,

    Juv. 14, 74:

    filios instituere atque erudire ad majorum instituta,

    Cic. Verr. 2, 3, 69; § 161:

    ad lectionem,

    Quint. 1, 7, 17.— With ut or ne and subj.:

    quem tu a puero sic instituisses, ut nobili ne gladiatori quidem faveret,

    Cic. Quint. 21, 69:

    pueros, ut, etc.,

    Suet. Tib. 44; id. Aug. 64:

    nos, ne quem coleremus, etc.,

    Sall. J. 14, 18.—Of animals:

    boves,

    Col. 6, 2, 8 al.

    Lewis & Short latin dictionary > instituo

  • 20 struo

    strŭo, xi, ctum, 3, v. a. [root stor; Gr. strônnumi, to spread; cf. Sanscr. upa-star, to make ready; and v. sterno], to place by or upon each other; to pile up, arrange, etc.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (rare but class.; cf.

    condo, compono): quasi structa et nexa verbis, etc.,

    Cic. Or. 41, 140:

    lateres, qui super musculo struantur,

    Caes. B. C. 2, 10:

    altaque congestos struxisse ad sidera montes,

    Ov. M. 1, 153:

    arbores in pyram,

    id. ib. 9, 231:

    frugem ordine,

    Cic. Sen. 15, 51:

    avenas,

    Ov. M. 1, 677:

    ordine longo penum,

    Verg. A. 1, 704; Sil. 11, 279; hence, poet., transf.:

    altaria donis,

    Verg. A. 5, 54:

    acervum,

    Hor. S. 1, 1, 35:

    congeriem armorum,

    Tac. A. 2, 22:

    opes, rem,

    to heap up, accumulate, Petr. 120, 85; Pers. 2, 44: PEDEM, to heap up steps, i. e. to flee: SI CALVITVR PEDEMVE STRVIT MANVM ENDOIACITO, Fragm. XII. Tab. ap. Fest. 313 Müll.— Absol.: aliae (apes) struunt, aliae poliunt, aliae suggerunt, pile up (the comb), Plin. 11, 10, 10, § 22. —
    B.
    In partic.
    1.
    To make by joining together; to build, erect, fabricate, make, form, construct (syn. aedifico):

    fornacem bene struito... lateribus summam (fornacem) struito,

    Cato, R. R. 38, 1 and 3: per speluncas saxis structas, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37 (Trag. Rel. p. 208 Rib.); imitated by Lucr. 6, 195; cf.:

    templa saxo structa vetusto,

    Verg. A. 3, 84:

    moenia saxo,

    Ov. M. 6, 573:

    moenia,

    Verg. A. 5, 811:

    domos,

    Hor. C. 2, 18, 19:

    pyras,

    Verg. A. 11, 204:

    ingentem pyram,

    id. ib. 6, 215; Luc. 3, 240:

    navem,

    Val. Fl. 5, 295:

    tubas,

    to make, Prop. 4 (5), 3, 20:

    cubilia,

    Luc. 9, 841:

    convivia,

    to get ready, prepare, Tac. A. 15, 37 et saep.— Absol.:

    reticulata structura, quā frequentissime Romae struunt,

    Plin. 36, 22, 51, § 172. — Part. perf., subst.:

    saxorum structa,

    masonry, Lucr. 4, 361.—
    2.
    With the idea of order predominating, to set in order, arrange:

    copias ante frontem castrorum struit,

    arranges, draws up in rank and file, Caes. B. C. 3, 37; so,

    aciem,

    Liv. 9, 31; 8, 8; Verg. A. 9, 42: omnes armatos in campo, Liv 42, 51.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to join together, compound, compose:

    ex praepositione et duobus vocabulis dure videtur struxisse Pacuvius, Nerei repandirostrum,

    Quint. 1, 5, 67.—
    B.
    In partic.
    1.
    To prepare something detrimental; to cause, occasion; to devise, contrive, instigate, etc. (very freq., esp. in Cic.):

    struunt sorores Atticae dirum nefas, Poët. ap. Mar. Vict. p. 2596 P. (Trag. Rel. p. 272 Rib.): aliquid calamitatis struere et moliri,

    Cic. Clu. 64, 178:

    sycophantias,

    Plaut. As. 1, 1, 57:

    num me fefellit hosce id struere?

    Ter. Heaut. 3, 2, 3:

    sollicitudinem sibi,

    Cic. Att. 5, 21, 3:

    odium in alios,

    id. de Or. 2, 51, 208:

    insidias alicui,

    Liv. 23, 17:

    consilia recuperandi regni,

    id. 2, 3; Tac. A. 2, 65 fin.; Ov. M. 1, 198: periculum ruinae, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3:

    pericula alicui,

    Sen. Ep. 10, 2:

    mortem alicui,

    Tac. A. 4, 10 fin.:

    crimina et accusatores,

    id. ib. 11, 12; cf.: ultroque struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae exercilus, [p. 1768] id. ib. 4, 67:

    controversiam de nomine,

    Auct. Her. 2, 28, 45:

    causas,

    Tac. A. 2, 42:

    quid struit?

    Verg. A. 4, 235:

    quid struis?

    id. ib. 4, 271; Hor. Ep. 1, 3, 6.—
    2.
    To order, arrange, dispose, regulate:

    rem domi,

    Plaut. Aul. 3, 6, 8:

    verba,

    Cic. de Or. 3, 43, 171:

    bene structa collocatio,

    id. Or. 70, 232:

    orationem,

    Quint. 7, 10, 7: orationem solutam, Prob. ap. Gell. 13, 20, 1:

    dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,

    Quint. 10, 7, 8:

    quid parum structum (in oratione),

    Sen. Ep. 100, 5:

    cum varios struerem per saecula reges,

    ordained, Val. Fl. 1, 535.—
    3.
    To fit out, provide with (late Lat.):

    quot steriles utriusque naturae infructuosis genitalibus structi,

    Tert. Res. Carn. 61:

    sermo autem spiritu structus est,

    id. adv. Prax. 8; id. Verg. Vel. 9.—Hence, structē, adv., orderly, regularly, methodically (very rare):

    historiam scripsere Sallustius structe, Pictor incondite,

    Front. Ep. ad Ver. 1:

    quae nobis causa est structius prodeundi?

    with more embellishment, more ornately, Tert. Cult. Fem. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > struo

См. также в других словарях:

  • Fabricate — Fab ri*cate, v. t. [imp. & p. p. {Fabricated}; p. pr. & vb. n. {Fabricating}.] [L. fabricatus, p. p. of fabricari, fabricare, to frame, build, forge, fr. fabrica. See {Fabric}, {Farge}.] 1. To form into a whole by uniting its parts; to frame; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • fabricate — fab·ri·cate / fa brə ˌkāt/ vb cat·ed, cat·ing vt: to make up (as testimony) with an intent to deceive vi: to make something up with an intent to deceive there was a motive to fabricate Gary Taylor Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam… …   Law dictionary

  • fabricate — fab‧ri‧cate [ˈfæbrɪkeɪt] verb [transitive] MANUFACTURING to make something, using tools, special machines, or an industrial process; = MANUFACTURE: • Samsung will fabricate its own microprocessor. • The steel frame was fabricated by a company… …   Financial and business terms

  • fabricate — [v1] manufacture assemble, brainstorm, build, cobble up*, compose, concoct, construct, contrive, cook up*, create, devise, dream up, erect, fashion, fit together, form, formulate, frame, head trip*, invent, join, knock together*, make, make up,… …   New thesaurus

  • fabricate — (v.) mid 15c., to fashion, make, build, from L. fabricatus, pp. of fabricare make, construct, fashion, build, from fabrica (see FABRIC (Cf. fabric)). In bad sense of to tell a lie, etc., it is recorded by 1779. Related: Fabricated; fabricating …   Etymology dictionary

  • fabricate — *make, fashion, forge, form, shape, manufacture Analogous words: *invent, create: produce, turn out (see BEAR): devise, contrive (see corresponding nouns at DEVICE) …   New Dictionary of Synonyms

  • fabricate — ► VERB 1) invent, typically with deceitful intent. 2) construct or manufacture (an industrial product). DERIVATIVES fabrication noun fabricator noun. ORIGIN Latin fabricare manufacture …   English terms dictionary

  • fabricate — [fab′ri kāt΄] vt. fabricated, fabricating [ME fabricaten < L fabricatus, pp. of fabricari, to construct, build < fabrica: see FABRIC] 1. to make, build, construct, etc., esp. by assembling parts; manufacture 2. to make up (a story, reason,… …   English World dictionary

  • fabricate — verb /ˈfæb.ɹɪ.keɪt/ a) To form into a whole by uniting its parts; to frame; to construct; to build; as, to fabricate a bridge or ship. b) To form by art and labor; to manufacture; to produce; as, to fabricate computer chips. Syn: manufacture,… …   Wiktionary

  • fabricate — UK [ˈfæbrɪkeɪt] / US [ˈfæbrɪˌkeɪt] verb [transitive] Word forms fabricate : present tense I/you/we/they fabricate he/she/it fabricates present participle fabricating past tense fabricated past participle fabricated 1) to make up a story or piece… …   English dictionary

  • fabricate — verb Fabricate is used with these nouns as the object: ↑charge …   Collocations dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»