Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

instigate

  • 1 impello

    impello ( inp-), pŭli, pulsum, 3 (archaic inf. pres. pass. inpellier, Lucr. 6, 1060), v. a. [in-pello], to push, drive, or strike against a thing; to strike, reach.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet.):

    cavum conversa cuspide montem Impulit in latus,

    Verg. A. 1, 82:

    vocales impellere pollice chordas,

    to strike, Tib. 2, 5, 3; cf. Ov. M. 10, 145:

    aequora remis,

    id. ib. 3, 657; cf.:

    infidum remis marmor,

    Verg. G. 1, 254:

    impellunt animae lintea Thraciae,

    swell, Hor. C. 4, 12, 2:

    auras mugitibus,

    Ov. M. 3, 21; cf.:

    maternas aures Luctus,

    Verg. G. 4, 349:

    sensus,

    Lucr. 1, 303:

    colles canoris plausibus, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 175: cui patuere Alpes saxa impellentia caelum,

    Sil. 11, 217: cum fretum non impulit Ister, does not strike, i. e. does not empty into, Luc. 5, 437:

    impulsum ab eo dextri pedis pollice,

    Suet. Calig. 57:

    subitus antennas impulit ignis,

    Juv. 12, 19.—
    B.
    In partic., with the access. idea of motion, to drive forward, set in motion, urge on, impel (class.):

    biremes subjectis scutulis impulsas vectibus in interiorem partem transduxit,

    Caes. B. C. 3, 40, 4:

    (navem) triplici versu (remorum),

    Verg. A. 5, 119:

    puppim remis velisque,

    Sil. 1, 568:

    ratem (levis aura),

    Ov. M. 15, 697:

    currum,

    Val. Fl. 6, 6:

    equum calce,

    Sil. 7, 697; cf.:

    cornipedem planta,

    id. 2, 71:

    Zephyris primum impellentibus undas,

    Verg. G. 4, 305:

    fluctus (ventus),

    Petr. 114:

    aequor velis,

    Tac. A. 2, 23:

    praemissus eques postremos ac latera impulit,

    id. ib. 2, 17: utque impulit arma, i. e. brandished, flourished, Verg. A. 8, 3:

    remos,

    id. ib. 4, 594:

    sagittam nervo,

    to shoot, discharge, Ov. M. 11, 325:

    semen vehementius urinam impellit,

    drives down, promotes the discharge of, Plin. 24, 19, 118, § 180:

    praecipitantem igitur impellamus et perditum prosternamus,

    give a push to, Cic. Clu. 26, 70; Tac. A. 4, 22:

    procumbunt orni, nodosa impellitur ilex,

    is overthrown, thrown down, Luc. 3, 440:

    impulit aciem,

    forced to give way, broke, Liv. 9, 40, 9; cf.:

    hostem primo impetu impulit,

    id. 9, 27, 9:

    impulsis hostibus castra cepit,

    Vell. 2, 70, 1:

    impulit Vitellianos modica caede,

    Tac. H. 3, 16:

    quem (hostem) si inpellere maturasset,

    id. ib. 4, 34;

    78 al.— Designating the limit: in fugam atque in latebras impellere,

    Cic. Rab. Perd. 8, 22:

    se in vulnus,

    Vell. 2, 70 fin.:

    inque meos ferrum flammasque Penates Impulit,

    Ov. M. 12, 552:

    ferrum capulo tenus,

    Sil. 9, 382:

    (Aufidus) in aequora fluctus,

    id. 7, 482; 14, 429:

    jamque diem ad metas defessis Phoebus Olympo Impellebat equis,

    id. 11, 270.
    II.
    Trop.
    A.
    To move to a thing; to impel, incite, urge; esp., to instigate, stimulate, persuade (the predom. signif. in good prose); constr. usu. with aliquem in or ad aliquid and ut; less freq. with a terminal adverb, the inf., the simple acc., or absol.
    (α).
    Aliquem in aliquid:

    nisi eum di immortales in eam mentem impulissent, ut, etc.,

    Cic. Mil. 33, 89:

    hic in fraudem homines impulit,

    id. Pis. 1, 1; id. Lael. 24, 89; and:

    in fraudem impulsus,

    id. Deiot. 12, 32:

    in sermonem,

    id. de Or. 2, 89, 363:

    in plurimas animum audientium species impellere,

    Quint. 12, 10, 43.—
    (β).
    Aliquem ad aliquid (so most freq.):

    ad quam quemque artem putabat esse aptum, ad eam impellere atque hortari solebat,

    Cic. de Or. 1, 28, 126:

    ad veterum annalium memoriam comprehendendam impulsi atque incensi,

    id. Brut. 5, 19:

    facile ad credendum,

    id. Rep. 2, 10:

    aliquos ad omne facinus,

    id. ib. 6, 1:

    ad maleficium,

    Auct. Her. 2, 21, 34:

    ad injuriam faciendam,

    Cic. Fl. 34, 85:

    ad scelus,

    id. Rosc. Am. 14, 39:

    ad bellum,

    id. Sull. 13, 36:

    ad crudelitatem,

    Quint. 8, 3, 85:

    ad metum, cupiditatem, odium, conciliationem,

    id. 3, 8, 12 et saep.—
    (γ).
    With ut:

    quae causa nos impulerit, ut haec tam sero litteris mandaremus,

    Cic. N. D. 1, 4, 7; cf. id. de Sen. 21, 77:

    Germanos tam facile impelli, ut in Galliam venirent,

    Caes. B. G. 4, 16, 1; Cic. N. D. 2, 66, 166; id. Rep. 3, 2; id. Fin. 3, 20, 65; Hor. Ep. 2, 2, 51 et saep.—
    (δ).
    With a terminal adv.:

    dum in dubio est animus, paulo momento huc illuc impellitur,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    impulit huc animos,

    Luc. 8, 454:

    voluntates impellere quo velit,

    Cic. de Or. 1, 8, 30.—
    (ε).
    With inf.:

    fuerunt quos pavor nando capessere fugam impulerit,

    Liv. 22, 6, 7:

    quae mens tam dira Impulit his cingi telis?

    Verg. A. 2, 520; Tac. A. 6, 45; 13, 10:

    quendam impulit servilem ei amorem obicere,

    id. ib. 14, 60; Hor. C. 3, 7, 14; Stat. Th. 10, 737; Just. 3, 1, 3; 5, 1, 4; 29, 4, 5.—
    (ζ).
    With the simple acc.:

    ut forte legentem Aut tacitum impellat quovis sermone,

    to arouse, address, Hor. S. 1, 3, 65; Val. Fl. 4, 486:

    cum praetor lictorem impellat,

    Juv. 3, 128:

    quis modo casus impulit hos,

    id. 15, 120:

    vernacula multitudo, lasciviae sueta, impellere ceterorum rudes animos,

    to instigate, stimulate, Tac. A. 1, 31 Ritter. (Nipperd. implere).—In pass.:

    (ut) qui audiunt aut impellantur aut reflectantur,

    Cic. de Or. 2, 77, 312:

    Bellovacos impulsos ab suis principibus ab Aeduis defecisse,

    Caes. B. G. 2, 14, 3:

    vel iratum vel impulsum ab aliis,

    Quint. 11, 1, 71:

    hac fama impulsus Chremes ultro ad me venit,

    Ter. And. 1, 1, 72:

    impulsus irā... Quibus iris impulsus,

    id. Hec. 3, 5, 35:

    furore atque amentia impulsus,

    Caes. B. G. 1, 40, 4:

    hac impulsi occasione,

    id. ib. 7, 1, 3:

    Induciomari nuntiis impulsi,

    id. ib. 5, 26, 2:

    Cassandrae impulsus furiis,

    Verg. A. 10, 68 et saep.:

    quia et initio movendus sit judex et summo impellendus,

    Quint. 7, 1, 10:

    cum simul terra, simul mari bellum impelleretur,

    Tac. Agr. 25; cf.:

    impulsum bellum,

    Luc. 7, 5; 7, 330.—
    (η).
    Absol.: cui (daimoniôi) sempel ipse paruerit, numquam impellenti, saepe revocanti, Cic. Div. 1, 54, 122:

    qui nullo impellente fallebant,

    id. Fl. 8, 20:

    uno ictu frequenter impellunt (sententiae),

    Quint. 12, 10, 48.—
    B.
    To overthrow, subdue, destroy (rare): praecipitantem igitur impellamus, et perditum prosternamus, Cic. Clu. 26, 70:

    miseri post fata Sychaei... Solus hic (Aeneas) inflexit sensus animumque labantem Impulit,

    i. e. has completely subdued, Verg. A. 4, 23:

    impellere ruentem,

    to destroy completely, Tac. H. 2, 63 fin.:

    inpulsas Vitellii res audietis,

    id. ib. 3, 2:

    inmenso Achaicae victoriae momento ad impellendos mores,

    Plin. 33, 11, 53, § 149:

    impulsum bellum,

    i. e. brought near to a close, Luc. 5, 330:

    impellens quidquid sibi, summa petenti, obstaret,

    id. 1, 149:

    tum leviter est temptatum,... et nunc maximo temporum nostrorum auctore prope inpulsum,

    Quint. 3, 4, 2 Spald. N. cr.

    Lewis & Short latin dictionary > impello

  • 2 inpello

    impello ( inp-), pŭli, pulsum, 3 (archaic inf. pres. pass. inpellier, Lucr. 6, 1060), v. a. [in-pello], to push, drive, or strike against a thing; to strike, reach.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet.):

    cavum conversa cuspide montem Impulit in latus,

    Verg. A. 1, 82:

    vocales impellere pollice chordas,

    to strike, Tib. 2, 5, 3; cf. Ov. M. 10, 145:

    aequora remis,

    id. ib. 3, 657; cf.:

    infidum remis marmor,

    Verg. G. 1, 254:

    impellunt animae lintea Thraciae,

    swell, Hor. C. 4, 12, 2:

    auras mugitibus,

    Ov. M. 3, 21; cf.:

    maternas aures Luctus,

    Verg. G. 4, 349:

    sensus,

    Lucr. 1, 303:

    colles canoris plausibus, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 175: cui patuere Alpes saxa impellentia caelum,

    Sil. 11, 217: cum fretum non impulit Ister, does not strike, i. e. does not empty into, Luc. 5, 437:

    impulsum ab eo dextri pedis pollice,

    Suet. Calig. 57:

    subitus antennas impulit ignis,

    Juv. 12, 19.—
    B.
    In partic., with the access. idea of motion, to drive forward, set in motion, urge on, impel (class.):

    biremes subjectis scutulis impulsas vectibus in interiorem partem transduxit,

    Caes. B. C. 3, 40, 4:

    (navem) triplici versu (remorum),

    Verg. A. 5, 119:

    puppim remis velisque,

    Sil. 1, 568:

    ratem (levis aura),

    Ov. M. 15, 697:

    currum,

    Val. Fl. 6, 6:

    equum calce,

    Sil. 7, 697; cf.:

    cornipedem planta,

    id. 2, 71:

    Zephyris primum impellentibus undas,

    Verg. G. 4, 305:

    fluctus (ventus),

    Petr. 114:

    aequor velis,

    Tac. A. 2, 23:

    praemissus eques postremos ac latera impulit,

    id. ib. 2, 17: utque impulit arma, i. e. brandished, flourished, Verg. A. 8, 3:

    remos,

    id. ib. 4, 594:

    sagittam nervo,

    to shoot, discharge, Ov. M. 11, 325:

    semen vehementius urinam impellit,

    drives down, promotes the discharge of, Plin. 24, 19, 118, § 180:

    praecipitantem igitur impellamus et perditum prosternamus,

    give a push to, Cic. Clu. 26, 70; Tac. A. 4, 22:

    procumbunt orni, nodosa impellitur ilex,

    is overthrown, thrown down, Luc. 3, 440:

    impulit aciem,

    forced to give way, broke, Liv. 9, 40, 9; cf.:

    hostem primo impetu impulit,

    id. 9, 27, 9:

    impulsis hostibus castra cepit,

    Vell. 2, 70, 1:

    impulit Vitellianos modica caede,

    Tac. H. 3, 16:

    quem (hostem) si inpellere maturasset,

    id. ib. 4, 34;

    78 al.— Designating the limit: in fugam atque in latebras impellere,

    Cic. Rab. Perd. 8, 22:

    se in vulnus,

    Vell. 2, 70 fin.:

    inque meos ferrum flammasque Penates Impulit,

    Ov. M. 12, 552:

    ferrum capulo tenus,

    Sil. 9, 382:

    (Aufidus) in aequora fluctus,

    id. 7, 482; 14, 429:

    jamque diem ad metas defessis Phoebus Olympo Impellebat equis,

    id. 11, 270.
    II.
    Trop.
    A.
    To move to a thing; to impel, incite, urge; esp., to instigate, stimulate, persuade (the predom. signif. in good prose); constr. usu. with aliquem in or ad aliquid and ut; less freq. with a terminal adverb, the inf., the simple acc., or absol.
    (α).
    Aliquem in aliquid:

    nisi eum di immortales in eam mentem impulissent, ut, etc.,

    Cic. Mil. 33, 89:

    hic in fraudem homines impulit,

    id. Pis. 1, 1; id. Lael. 24, 89; and:

    in fraudem impulsus,

    id. Deiot. 12, 32:

    in sermonem,

    id. de Or. 2, 89, 363:

    in plurimas animum audientium species impellere,

    Quint. 12, 10, 43.—
    (β).
    Aliquem ad aliquid (so most freq.):

    ad quam quemque artem putabat esse aptum, ad eam impellere atque hortari solebat,

    Cic. de Or. 1, 28, 126:

    ad veterum annalium memoriam comprehendendam impulsi atque incensi,

    id. Brut. 5, 19:

    facile ad credendum,

    id. Rep. 2, 10:

    aliquos ad omne facinus,

    id. ib. 6, 1:

    ad maleficium,

    Auct. Her. 2, 21, 34:

    ad injuriam faciendam,

    Cic. Fl. 34, 85:

    ad scelus,

    id. Rosc. Am. 14, 39:

    ad bellum,

    id. Sull. 13, 36:

    ad crudelitatem,

    Quint. 8, 3, 85:

    ad metum, cupiditatem, odium, conciliationem,

    id. 3, 8, 12 et saep.—
    (γ).
    With ut:

    quae causa nos impulerit, ut haec tam sero litteris mandaremus,

    Cic. N. D. 1, 4, 7; cf. id. de Sen. 21, 77:

    Germanos tam facile impelli, ut in Galliam venirent,

    Caes. B. G. 4, 16, 1; Cic. N. D. 2, 66, 166; id. Rep. 3, 2; id. Fin. 3, 20, 65; Hor. Ep. 2, 2, 51 et saep.—
    (δ).
    With a terminal adv.:

    dum in dubio est animus, paulo momento huc illuc impellitur,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    impulit huc animos,

    Luc. 8, 454:

    voluntates impellere quo velit,

    Cic. de Or. 1, 8, 30.—
    (ε).
    With inf.:

    fuerunt quos pavor nando capessere fugam impulerit,

    Liv. 22, 6, 7:

    quae mens tam dira Impulit his cingi telis?

    Verg. A. 2, 520; Tac. A. 6, 45; 13, 10:

    quendam impulit servilem ei amorem obicere,

    id. ib. 14, 60; Hor. C. 3, 7, 14; Stat. Th. 10, 737; Just. 3, 1, 3; 5, 1, 4; 29, 4, 5.—
    (ζ).
    With the simple acc.:

    ut forte legentem Aut tacitum impellat quovis sermone,

    to arouse, address, Hor. S. 1, 3, 65; Val. Fl. 4, 486:

    cum praetor lictorem impellat,

    Juv. 3, 128:

    quis modo casus impulit hos,

    id. 15, 120:

    vernacula multitudo, lasciviae sueta, impellere ceterorum rudes animos,

    to instigate, stimulate, Tac. A. 1, 31 Ritter. (Nipperd. implere).—In pass.:

    (ut) qui audiunt aut impellantur aut reflectantur,

    Cic. de Or. 2, 77, 312:

    Bellovacos impulsos ab suis principibus ab Aeduis defecisse,

    Caes. B. G. 2, 14, 3:

    vel iratum vel impulsum ab aliis,

    Quint. 11, 1, 71:

    hac fama impulsus Chremes ultro ad me venit,

    Ter. And. 1, 1, 72:

    impulsus irā... Quibus iris impulsus,

    id. Hec. 3, 5, 35:

    furore atque amentia impulsus,

    Caes. B. G. 1, 40, 4:

    hac impulsi occasione,

    id. ib. 7, 1, 3:

    Induciomari nuntiis impulsi,

    id. ib. 5, 26, 2:

    Cassandrae impulsus furiis,

    Verg. A. 10, 68 et saep.:

    quia et initio movendus sit judex et summo impellendus,

    Quint. 7, 1, 10:

    cum simul terra, simul mari bellum impelleretur,

    Tac. Agr. 25; cf.:

    impulsum bellum,

    Luc. 7, 5; 7, 330.—
    (η).
    Absol.: cui (daimoniôi) sempel ipse paruerit, numquam impellenti, saepe revocanti, Cic. Div. 1, 54, 122:

    qui nullo impellente fallebant,

    id. Fl. 8, 20:

    uno ictu frequenter impellunt (sententiae),

    Quint. 12, 10, 48.—
    B.
    To overthrow, subdue, destroy (rare): praecipitantem igitur impellamus, et perditum prosternamus, Cic. Clu. 26, 70:

    miseri post fata Sychaei... Solus hic (Aeneas) inflexit sensus animumque labantem Impulit,

    i. e. has completely subdued, Verg. A. 4, 23:

    impellere ruentem,

    to destroy completely, Tac. H. 2, 63 fin.:

    inpulsas Vitellii res audietis,

    id. ib. 3, 2:

    inmenso Achaicae victoriae momento ad impellendos mores,

    Plin. 33, 11, 53, § 149:

    impulsum bellum,

    i. e. brought near to a close, Luc. 5, 330:

    impellens quidquid sibi, summa petenti, obstaret,

    id. 1, 149:

    tum leviter est temptatum,... et nunc maximo temporum nostrorum auctore prope inpulsum,

    Quint. 3, 4, 2 Spald. N. cr.

    Lewis & Short latin dictionary > inpello

  • 3 appōnō (ad-p-)

        appōnō (ad-p-) posuī, positus, ere,    to put at, place by, lay beside, set near: appositae mensae, O.: machina adposita: notam ad versum: statio portae apposita, L.—Esp., to serve, set before: patellam: appositis (vinis), H.: iis, quod satis esset: his exta, L.—To put upon, apply: appositā velatur ianua lauro, O.: scalis appositis, against the walls, L.: candelam valvis, to set on fire, Iu. — To put away, lay down: rastros, T.: hunc (puerum) ante ianuam, T.—To add, give in addition (poet.): aetas illi Apponet annos, H. — Fig., to appoint, assign, designate: custodem Tullio me: accusator apponitur civis: magister consulibus appositus, L.: alqm custodiae, Ta.: appositum, ut, etc., it was besides ordered, Ta.—To set on, instigate: calumniatores: alqm qui emeret. — To set down, deem, regard, consider, account: postulare id gratiae adponi sibi, T.: (diem) lucro, H.

    Latin-English dictionary > appōnō (ad-p-)

  • 4 conciō, or concieō

       conciō, or concieō cīvī, citus, īre or ēre    [com- + cieo], to bring together, call together, collect: homines, L.: multitudinem ad se, L.: nunc concienda plebs, L.—To move violently, shake, stir up: concitus imbribus amnis, O.: navis concita, O.: concita Tormento saxa, V.: hostem concitus aufert, at full speed, V.—Fig., to rouse, excite, stir up, provoke, inspire, instigate: quantas turbas, T.: inter eos iram hanc, T.: Etruriam in arma, L.: bellum, L.: immani concitus irā, V.: pulso Thyias concita tympano, H.: insano concita cursu, O.

    Latin-English dictionary > conciō, or concieō

  • 5 concitō

        concitō āvī, ātus, āre, freq.    [concio], to put in quick motion, rouse, excite, urge, drive, incite, spur, agitate, disturb: equum calcaribus, L.: equum in aliquem, N.: equos adversos, L.: navīs maximā celeritate, L.: telum ex insidiis, brandishes, V.: agmen, O.: eversas Eurus aquas, O.: gravīs pluvias, O.: se in fugam, to flee headlong, L.—Fig., to rouse, urge, impel, move, influence, stir, instigate, goad, stimulate: te ipsum animi quodam impetu concitatum: civīs: alqm iniuriis, S.: irā, L.: aspectu pignorum suorum concitari, Ta.: servitia, S.: multitudinem, N.: suos, Cs.: concitatus ad philosophiam studio: (Galliam) ad nostrum auxilium, Cs.: Ad arma cessantīs, H.: exercitum adversus regem, L.: vos captam dimittere Troiam, O.—To rouse, excite, cause, occasion, produce, stir up: facultas seditionis concitandae: nova concitari mala videbam: odium erga Romanos, N.: bellum pro Veiente, L.: in te invidiam: tumultum, Cs.
    * * *
    I II
    concitare, concitavi, concitatus V TRANS
    stir up, disturb; discharge/hurl (missile); flow rapidly/strong current; rush; rush; urge/rouse/agitate; enrage/inflame; spur/impel; summon/assemble; cause

    Latin-English dictionary > concitō

  • 6 dē-dūcō

        dē-dūcō dūxī, ductus, ere    (imper. deduc, C.; deduce, T.), to lead away, draw out, turn aside, divert, bring out, remove, drive off, draw down: atomos de viā: eum contionari conantem de rostris, drag down, Cs.: aliquem ex ultimis gentibus: summā vestem ab orā, O.: Cantando rigidas montibus ornos, V.: canendo cornua lunae, i. e. bring to light (from eclipse), O.: dominam Ditis thalamo, V.: tota carbasa malo, i. e. unfurl, O.: febrīs corpore, H.: molliunt clivos, ut elephanti deduci possent, L.: rivos, i. e. to clear out, V.: aqua Albana deducta ad utilitatem agri, conducted off: imbres deducunt Iovem, i. e. Jupiter descends in, etc., H.: crinīs pectine, to comb, O.: vela, O.: deductae est fallacia Lunae, Pr.: hunc ad militem, T.: suas vestīs umero ad pectora, O.: in mare undas, O.: alqm in conspectum (Caesaris), Cs.: ab augure deductus in arcem, L.: aliquem in carcerem, S.: mediā sulcum deducis harenā, i. e. are dragged to execution, Iu.—Of troops, to draw off, lead off, withdraw, lead, conduct, bring: nostros de valle, Cs.: ab opere legiones, Cs.: finibus Attali exercitum, L.: praesidia, Cs.: legionibus in hiberna deductis, Cs.: in aciem, L.: neque more militari vigiliae deducebantur, S.—Of colonists, to lead forth, conduct: coloni lege Iuliā Capuam deducti, Cs.: milites in colonias: triumvir coloniis deducendis, S.: illi qui initio deduxerant, the founders, N.—Of ships, to draw out (from the dock): ex navalibus eorum (navem), Cs.: Deducunt socii navīs, V.—To draw down, launch: celoces viginti, L.: neque multum abesse (navīs) ab eo, quin paucis diebus deduci possent, Cs.: navīs litore, V.: carinas, O.: deducendus in mare, set adrift, Iu. — To bring into port: navīs in portum, Cs.—In weaving, to draw out, spin out: pollice filum, O.: fila, Ct.: stamina colo, Tb.—Poet.: vetus in tela deducitur argumentum, is interwoven, O. — Of personal attendance, in gen., to lead, conduct, escort, accompany: te domum: me de domo: deducendi sui causā populum de foro abducere, L.: quem luna solet deducere, Iu.: deducam, will be his escort, H. — To conduct a young man to a public teacher: a patre deductus ad Scaevolam.—Of a bride, to lead, conduct (to her husband): uni nuptam, ad quem virgo deducta sit, L.: domum in cubiculum, to take home, T.: quo primum virgo quaeque deducta est, Cs.—To lead in procession, conduct, show: deduci superbo triumpho, H.—In law, to eject, exclude, put out of possession (a claimant of land): ut aut ipse Tullium deduceret aut ab eo deduceretur: de fundo deduci.—To expel, exclude: alqm ex possessione, L.—To summon, bring (as a witness): ad hoc iudicium.—To take away, subtract, withdraw, deduct, diminish: cibum, T.: addendo deducendoque videre, quae reliqui summa fiat: de capite, quod usuris pernumeratum est, L.— Fig., to bring down, lead away, divert, withdraw, bring, lead, derive, deduce, reduce: alqm de animi lenitate: alqm de fide: me a verā accusatione: mos unde deductus, derived, H.: nomen ab Anco, O.: alqm ad fletum: rem ad arma, Cs.: ad humum maerore, bows, H.: ad sua flagra Quirites, subdue under, Iu.: in eum casum deduci, Cs.: rem in controversiam, Cs.: rem huc, ut, etc., Cs.: audi, quo rem deducam, what I have in view, H.: Aeolium carmen ad Italos modos, transfer, H.: in patriam deducere musas, V.—To mislead, seduce, entice, induce, bring, instigate: adulescentibus oratione deductis, Cs.: a quibus (inimicis) deductus, Cs.—To spin out, string out, compose (poet.): tenui deducta poëmata filo, H.: mille die versūs, H.: nihil expositum, Iu: carmen in actūs, H. — To remove, expel, cure: corpore febrīs, H.: haec (vitia) deducuntur de corpore, i. e. men try to remove.

    Latin-English dictionary > dē-dūcō

  • 7 ērigō

        ērigō rēxī, rēctus, ere    [ex + rego], to raise up, lift, set up, erect, elevate: arborem: hastas, L.: manu mālum de nave, V.: in clivum aciem, lead up, L.: oculos: turrīs, build, Cs.. villas, Iu.: totam aciem, i. e. stop, L.: conituntur, ut sese erigant, to rise: erectus in auras, rising, O.: ubi lumen sub auras Erigitur, springs up, V.: quicquid montium erigitur, Ta.: Phaëthontiadas... solo erigit alnos, i. e. tells of their transformation, V. — Fig., to arouse, excite, stir, instigate, animate: mentīs: animos ad audiendum: exspectatione senatum, L.: Erigor, et civīs exhortor, O. — To raise up, cheer, encourage: animum demissum: provinciam adflictam: rem p. ex tam gravi casu, L.: se in spem, L.: erigimur, we take courage, H.
    * * *
    erigere, erexi, erectus V
    raise, erect, build; rouse, excite, stimulate

    Latin-English dictionary > ērigō

  • 8 ex-stimulō (ext-)

        ex-stimulō (ext-) āvī, ātus, āre,    to goad on, instigate, stimulate: virum dictis, O.: Tigris Exstimulata fame, O.: fata cessantia, i. e. hasten death, O.

    Latin-English dictionary > ex-stimulō (ext-)

  • 9 hortor

        hortor ātus, ārī, dep.     freq, to urge, press, incite, instigate, encourage, cheer, exhort: hortandi causā disserere, S.: hortante Vercingetorige, Cs.: milites, S.: equos, O.: alius alium hortari, S.: eundem Verbis, quae, etc., H.: ad laudem milites: paribus Messapum in proelia dictis, V.: in amicitiam iungendam, L.: de Aufidiano nomine nihil te: Libonem de conciliandā pace, Cs.: Pompeium ut fugiat: vos hortari tantum possum ut, etc.: (Nervios) ne occasionem dimittant, Cs.: alquos... ad eum diem revertantur, Cs.: sin tu (quod te iam dudum hortor) exieris: pacem amicitiamque, N.: cum legati hortarentur accipere (munera), N.: sequi, O.—Prov.: hortari currentem, to spur a willing horse.—Fig., to impel, induce, urge: dolor animi virum hortabatur: hortante libidine: (rei p. dignitas) me haec relinquere hortatur.
    * * *
    hortari, hortatus sum V DEP
    encourage; cheer; incite; urge; exhort

    Latin-English dictionary > hortor

  • 10 immittō (in-m-)

        immittō (in-m-) īsī, īssus, ere,    to send in, let in, throw into, admit, introduce: immissus in urbem: servos ad spoliandum fanum: corpus in undas, O.: in terram (navem), stranded, L.: canalibus aqua inmissa, Cs.: feraces plantae immittuntur, are engrafted, V.: lentum filis immittitur aureum, is interwoven, O.: nais inmittitur undis, plunges into, O.: inmittor harenae, reach, O.: immissa (tigna) in flumen defigere, driven down, Cs.: immissi alii in alios rami, intertwined, L.—To send against, let loose, set on, cause to attack, incite: servi in tecta nostra immissi: completas navīs taedā in classem, Cs.: immittebantur illi canes: in medios se hostīs, threw himself.—To discharge, project, throw at, cast among: pila in hostīs, Cs.: Lancea costis inmissa, penetrating, O.: coronam caelo, hurls to, O.—To let go, let loose, relax, slacken, drop: immissis frenis, V.: inmissos hederā conlecta capillos, flowing, O.—Fig., to install, put in possession: in mea bona quos voles.—To inflict: iniuriam in alqm: fugam Teucris, struck with panic, V.—To instigate, suborn: a Cicerone inmissus, S.—To admit, commit: corrector inmittit ipse senarium, lets escape him.

    Latin-English dictionary > immittō (in-m-)

  • 11 impellō (in-p-)

        impellō (in-p-) pulī, pulsus, ere.    I. To strike against, push, drive, smite, strike, reach: montem Impulit in latus, V.: inpulsas tentavit pollice chordas, O.: manu portas, V.: Impellunt animae lintea, swell, H.: auras mugitibus, O.: antemnas impulit ignis, Iu.—To break, put to rout, smite: hostem, L.—Fig., to strike, inflict a blow upon: praecipitantem igitur impellamus, give a push to: Solus hic animum labantem Impulit, has mastered, V.: legentem Aut tacitum quovis sermone, disturb, H.—    II. To set in motion, drive forward, move, urge on, impel, propel, wield: biremes subiectis scutulis impulsae, Cs.: Inpulerat aura ratem, O.: Zephyris impellentibus undas, V.: arma, clash, V.: nervo impulsa sagitta, discharged, V.—Fig., to move, impel, incite, urge, induce, instigate, stimulate, persuade: qui nullo impellente fallebant: cum praetor lictorem impellat, Iu.: Bellovacos impulsos ab suis principibus defecisse, Cs.: hac famā inpulsus venit, T.: Indutiomari nuntiis impulsi, Cs.: cum bellum impelleretur, Ta.: eum in eam mentem, ut, etc.: in fraudem obsequio inpelli: plebem ad furorem, Cs.: servum ad accusandum dominum: me, haec ut crederem, T.: alquem, uti eat, S.: Germanos impelli, ut in Galliam venirent, Cs.: animus, huc vel illuc inpellitur, T.: voluntates impellere quo velit: alquos capessere fugam, L.: quae mens tam dira Impulit his cingi telis? V.

    Latin-English dictionary > impellō (in-p-)

  • 12 inrītō (irr-)

        inrītō (irr-) āvī, ātus, āre,    to incite, excite, stimulate, instigate, provoke, exasperate, irritate: magis inritatus, T.: vi virum: Terra, irā inritata deorum, V.: tribunos ad certamen, L.: pectus inaniter, H.: cum fera diluvies quietos Inritat amnīs, enrages, H. — To stir up, excite, produce: sibi simultates, L.: flammas, kindle, O.

    Latin-English dictionary > inrītō (irr-)

  • 13 īnstīgō

        īnstīgō āvī, ātus, āre    [STIG-], to goad on, urge, stimulate, stir, set on, incite, instigate: si hic non insanit satis suā sponte, instiga, T.: instigante te, at your instigation: sequentem studiis, V.: Romanos in Hannibalem, L.: agmen, O.: conscientiā facinoris instigari, Cs.
    * * *
    instigare, instigavi, instigatus V
    urge on; incite, rouse

    Latin-English dictionary > īnstīgō

  • 14 (īn-stinguō)

       (īn-stinguō) —, stinctus, ere,    to instigate, incite, impel (only P. pass.): furore et audaciā, impelled: vocibus, animated, L.: furiis, inspired, L.

    Latin-English dictionary > (īn-stinguō)

  • 15 moveō

        moveō mōvī, mōtus, ēre    [1 MV-], to move, stir, set in motion, shake, disturb, remove: tanti oneris turrim, Cs.: matrona moveri iussa, to dance, H.: moveri Cyclopa, represent by action, H.: membra ad modos, Tb.: fila sonantia movit, struck, O.: moveri sedibus huic urbi melius est: loco motus cessit, driven back, Cs.: move ocius te, bestir thyself, T.: neque se in ullam partem, attach, Cs.: se ex eo loco, stir from the spot, L.: caput, i. e. threaten with, H.: castra ex eo loco, break up, Cs.: hostem statu, dislodge, L.: heredes, eject: tribu centurionem, expel: signiferos loco, degrade, Cs.: Omne movet urna nomen, H.: senatorio loco, degrade, L.: Verba loco, cancel, H.: consulem de sententiā, dissuade, L.: litteram, to take away: movet arma leo, gives battle, V.: quo sidere moto, at the rising of, O.—Prov.: omnīs terras, omnia maria movere, move heaven and earth (of great exertions).—Of the soil, to stir, plough, break up, open: iugera, V.: mota terra, O.— To disturb, violate: triste bidental, H.: Dianae non movenda numina, inviolable, H.— To remove oneself, betake oneself, move, be moved, be stirred (sc. se): terra dies duodequadraginta movit, there was an earthquake, L.: movisse a Samo Romanos audivit, L.: voluptas movens, i. e. in motion.—To excite, occasion, cause, promote, produce, begin, commence, undertake: fletum populo: mihi admirationem: indignationem, L.: suspicionem: iam pugna se moverat, was going on, Cu.: cantūs, V.: mentionem rei, make mention, L.: priusquam movere ac moliri quicquam posset, make any disturbance, L. — To shake, cause to waver, alter, change: meam sententiam.— To disturb, concern, trouble, torment: moveat cimex Pantilius? H.: voltum movetur, changes countenance, V.: vis aestūs omnium ferme corpora movit, L.: venenum praecordia movit, O.: strepitu fora, Iu.— To stir, produce, put forth: de palmite gemma movetur, O.— To exert, exercise: movisse numen ad alqd deos, L.: artis opem, O. — To change, transform: quorum Forma semel mota est, O.: nihil motum ex antiquo, i. e. change in traditional custom, L.—Fig., to move, influence, affect, excite, inspire: nil nos dos movet, T.: beneficiis moveri, Cs.: moveri civitas coepit, S.: ut pulcritudo corporis movet oculos et delectat, charms: animos ad bellum, instigate, L.: feroci iuveni animum, stir, L.: Vestrā motus prece, H.: moverat plebem oratio consulis, had stirred, L.: absiste moveri, be not disturbed, V.: ut captatori moveat fastidia, excites nausea in, Iu.— To revolve, meditate, ponder: Multa movens animo, V.
    * * *
    movere, movi, motus V
    move, stir, agitate, affect, provoke, disturb;

    Latin-English dictionary > moveō

  • 16 sollicitō (sōli-)

        sollicitō (sōli-) āvī, ātus, āre    [sollicitus], to disturb, stir, agitate, move, shake: tellurem, i. e. to plough, V.: remis freta, V.: stamina docto Pollice, strikes the strings, O.: Maenalias feras, hunt, O.: mala copia Aegrum sollicitat stomachum, distresses, H.: manes, disturb (of Boreas), O.—Fig., to disturb, disquiet, worry, trouble, harass: ne se sollicitare velis, O.: rebellando nos, L.: quietae civitatis statum, L.: ea cura quietos (deos) Sollicitat, V.: Parce, precor, manes sollicitare meos, O.— To fill with apprehension, make anxious, make uneasy, disturb, distress: Ego id timeo? Ph. Quid te ergo aliud sollicitat? T.: multa sunt quae me sollicitant anguntque: ne cuius metu sollicitaret animos sociorum, L.: Desiderantem, quod satis est, neque Tumultuosum sollicitat mare, Nec, etc., H.: de posteris nostris sollicitor: Quibus nunc sollicitor rebus! ne aut ille alserit, etc., in fear, lest, etc., T.: me illa cura sollicitat, quod, etc.— To grieve, afflict, make wretched, distress: Quor meam senectutem huius sollicito amentiā? make my old age miserable, T.: nihil me magis sollicitabat quam non me ridere tecum.— To stir, rouse, excite, incite, stimulate, solicit, urge, invite, exhort, move: Unicus est de quo sollicitamur honor, O.: Cupidinem Lentum sollicitas, H.: Cum rapiant mala fata bonos... Sollicitor nullos esse putare deos, O.: maritum precibus, ne, etc., O.—Esp., to incite, urge to evil, inveigle, seduce, stimulate, instigate, provoke, tempt, abet: rursus agrarios: quos ex aere alieno laborare arbitrabatur, sollicitabat, Cs.: ingentibus ipsam Sollicitare datis, O.: Sollicitati dulcedine agrariae legis animi, L.: ad sollicitandas civitates, to incite to revolt, Cs.: servitia urbana, S.: omnes sollicitatos legationibus Persei, sed egregie in fide permanere, L.: qui Persas sollicitarent mittuntur, Cu.: hos (Hilotas) spe libertatis, N.: nuptae sollicitare fidem, to attempt, O.: in servis ad hospitem necandum sollicitandis: se sollicitatum esse ut regnare vellet: legati tumultūs Gallici excitandi causā a P. Lentulo sollicitati.

    Latin-English dictionary > sollicitō (sōli-)

  • 17 struō

        struō strūxī, strūctus, ere    [STRV-], to place together, heap up, pile, arrange: quasi structa et nexa verbis, etc.: lateres, qui super musculo struantur, Cs.: ad sidera montīs, O.: ordine longam penum, V.: altaria donis, to load, V.: acervum, to pile up, H.— To make by joining together, build, erect, fabricate, make, form, construct: per speluncas saxis structas: Templa saxo structa vetusto, V.: domos, H.— To set in order, arrange, draw up: copias ante frontem castrorum, Cs.: omnīs armatos in campo, L.—Fig., to prepare, cause, occasion, devise, contrive, instigate: aliquid calamitatis: insidias: recuperandi regni consilia, L.: Quid struit? V.— To order, arrange, dispose, regulate: verba: bene structa conlocatio.
    * * *
    struere, struxi, structus V
    build, construct

    Latin-English dictionary > struō

  • 18 sub-ōrnō

        sub-ōrnō āvī, ātus, āre,    to fit out, furnish, provide, supply, equip: pecuniā Brutum, Anton. ap. C.: a naturā subornatus in vitam venire: legati subornati criminibus, L.—To employ as a secret agent, incite secretly, instigate, suborn: fictus testis subornari solet: Macedonas trīs ad caedem regis, L.: ab eo subornati falsis criminibus occupant aurīs, Cu.: falsum testem Cluvium: ab subornato ab se per fallaciam litteras accepit, by the hand of a secret hireling, L.

    Latin-English dictionary > sub-ōrnō

  • 19 suborno

    to furnish, equip, provide / instigate secretly, suborn.

    Latin-English dictionary of medieval > suborno

  • 20 adlectus

    1.
    al-lēgo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;

    elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,

    Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:

    ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,

    id. Ep. 3, 3, 46:

    alium ego isti rei adlegabo,

    id. Am. 2, 2, 42:

    amicos adlegat,

    Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:

    homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,

    id. Rosc. Am. 9:

    adlegarem te ad illos, qui, etc.,

    id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:

    inter adlegatos Oppianici,

    Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—
    B.
    Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:

    eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,

    Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—
    II.
    To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):

    exemplum,

    Plin. Ep. 3, 15:

    hoc senatui adlegandum putasti,

    id. Pan. 70:

    decreta,

    id. ib. 70 fin.:

    merita,

    Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:

    priorem se petitum ab Alexandro adlegat,

    Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:

    orationem et per incensum deprecationem adlegans,

    Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.
    2.
    al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):

    augures de plebe,

    Liv. 10, 6:

    octo praetoribus adlecti duo,

    Vell. 2, 89:

    aliquem in sui custodiam,

    Suet. Aug. 49; so,

    in senatum,

    id. Claud. 24:

    inter patricios,

    id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:

    adlegi caelo,

    Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,
    A.
    A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;

    additi Adlecti,

    Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—
    B.
    Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > adlectus

См. также в других словарях:

  • instigate — properly means ‘to bring about by excitement or persuasion, to foment or provoke’, and usually refers to an antisocial or discreditable action, such as violence, wars, revolts, riots, acts of terrorism, or political coups: • … a radical… …   Modern English usage

  • Instigate — In sti*gate, v. t. [imp. & p. p. {Instigated}; p. pr. & vb. n. {Instigating}.] [L. instigatus, p. p. of instigare to instigate; pref. in in + a root akin to G. stechen to prick, E. stick. See {Stick}.] To goad or urge forward; to set on; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • instigate — index abet, agitate (activate), bait (harass), evoke, exhort, foment, impel …   Law dictionary

  • instigate — [in′stə gāt΄] vt. instigated, instigating [< L instigatus, pp. of instigare, to stimulate, incite < in , IN 1 + stigare, to prick: for IE base see STICK] 1. to urge on, spur on, or incite to some action, esp. to some evil [to instigate… …   English World dictionary

  • instigate — ► VERB 1) bring about or initiate. 2) (instigate to/to do) incite (someone) to do. DERIVATIVES instigation noun instigator noun. ORIGIN Latin instigare urge, incite …   English terms dictionary

  • instigate — (v.) 1540s, back formation from instigation or else from L. instigatus, pp. of instigare to urge on, incite (see INSTIGATION (Cf. instigation)). Related: Instigated; instigates; instigating …   Etymology dictionary

  • instigate — *incite, abet, foment Analogous words: *activate, actuate, motivate: *suggest, hint, insinuate: plan, plot, scheme (see under PLAN n) …   New Dictionary of Synonyms

  • instigate — [v] influence, provoke abet, actuate, add fuel, bring about, egg on*, encourage, fire up*, foment, goad, hint, impel, incite, inflame, initiate, insinuate, kindle, make waves*, move, needle*, persuade, plan, plot, prompt, put up to, rabble rouse* …   New thesaurus

  • instigate — instigatingly, adv. instigative, adj. instigator, instigant /in sti geuhnt/, n. /in sti gayt /, v.t., instigated, instigating. 1. to cause by incitement; foment: to instigate a quarrel. 2. to urge, provoke, or incite to some action or course: to… …   Universalium

  • instigate — v. (esp. BE) (H) to instigate smb. to do smt. * * * [ ɪnstɪgeɪt] (esp. BE) (H) to instigate smb. to do smt …   Combinatory dictionary

  • instigate — UK [ˈɪnstɪɡeɪt] / US [ˈɪnstɪˌɡeɪt] verb [transitive] Word forms instigate : present tense I/you/we/they instigate he/she/it instigates present participle instigating past tense instigated past participle instigated formal to make something start …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»