Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

extensión

  • 41 propagatio

    prō̆pāgātĭo, ōnis, f. [1. propago], a propagating, propagation.
    I.
    Lit. (class.):

    propagatio vitium,

    Cic. Sen. 15, 53:

    propagationum genera tria sunt in usu maxime,

    Col. Arb. 7:

    propagationes facere,

    Dig. 19, 2, 24.—
    B.
    Transf.: quae propagatio et soboles origo est rerum publicarum, Cic. Off. 1, 17, 54.—
    II.
    Trop.
    1.
    An extending, prolonging; an extension, enlargement, prolongation (class.):

    finium imperii nostri propagatio,

    Cic. Prov. Cons. 12, 29:

    miserrimi temporis,

    id. Fam. 5, 15, 3:

    vitae,

    id. Tusc. 1, 35, 86:

    victoriam, triumphum, propagationem imperii portandi,

    Liv. 42, 30, 9. —
    2.
    An establishing, honoring:

    nominis,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > propagatio

  • 42 propago

    1.
    prō̆pāgo, āvi, ātum, āre, v. a. [pro and root pag- of pango, pêgnumi].
    I.
    Lit.
    A.
    To set or fasten down; hence, to set slips, propagate by slips, Cato, R. R. 52, 1:

    castanea melius ex vicino pertica declinata propagatur,

    Col. 4, 33, 3:

    vitem, ficum, oleam, Punicam, malorum genera omnia, laurum, prunos,

    Plin. 17, 13, 21, § 96:

    abrotonum cacumine suo se propagat,

    id. 21, 10, 34, § 60.—Hence,
    B.
    In gen., to propagate, generate, continue by procreation:

    stirpem,

    Cic. Phil. 1, 6, 13:

    cum ipse sui generis initium ac nominis ab se gigni et propagari vellet,

    id. Verr. 2, 5, 70, § 180:

    prolem,

    Lucr. 2, 996.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., to extend, enlarge, increase:

    fines imperii,

    Cic. Rep. 3, 12, 21:

    finis imperii propagavit,

    Nep. Ham. 2, 5:

    eo bello terminos populi Romani propagari,

    Liv. 36, 1, 3:

    terminos Urbis,

    Tac. A. 12, 23:

    augere et propagare imperium,

    Suet. Ner. 18:

    propagatae civitates,

    Vell. 1, 14, 1:

    sumptus cenarum,

    Gell. 2, 24, 15:

    notitiam Britanniae,

    Plin. 4, 16, 30, § 102: fidem Christianam propagare, Greg. M. in Job, 27, 37.—
    B.
    In time, to prolong, continue, extend, preserve (syn.:

    prorogo, produco): victu fero vitam propagare,

    Cic. Inv. 1, 2, 2:

    haec posteritati propagantur,

    are transferred to posterity, id. Sest. 48, 102:

    meus consulatus multa saecula propagarit rei publicae,

    has preserved the State for many centuries, id. Cat. 2, 5, 11:

    vitam aucupio,

    to prolong, preserve, id. Fin. 5, 11, 32:

    memoriam aeternam alicui,

    Plin. 15, 14, 15, § 49: imperium consuli in annum, to prolong, = prorogare, Liv. 23, 25, 11:

    hereditarium bellum, sic facta hominis vita est temporaria, sed longa, quae in mille annos propagaretur,

    Lact. 2, 12, 21.—
    C.
    To add as an appendix or extension, in writing:

    Carum cum liberis,

    i. e. the life of, Vop. 24, 8.
    2.
    prō̆pāgo (prŏ-, Lucr. 1, 42; Verg. A. 6, 870; Ov. M. 2, 38:

    prō-,

    Verg. G. 2, 26), ĭnis, f. (m., Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15, 13) [1. propago].
    I.
    Lit.
    1.
    A set, layer of a plant, Cic. Sen. 15, 52; Col. Arb. 7, 2:

    arbores aut semine proveniunt, aut plantis radicis, aut propagine, aut avulsione, aut surculo, aut insito et consecto arboris trunco,

    Plin. 17, 10, 9, § 58.—
    2.
    Of any slip or shoot that may be used for propagating: propagines e vitibus altius praetentos non succidet, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15, 13; Hor. Epod. 2, 9; Vulg. Gen. 40, 10.—
    II.
    Transf., of men and beasts, offspring, descendant, child; children, race, breed, stock, progeny, posterity (mostly poet.), Lucr. 5, 1027:

    Memmi clara,

    id. 1, 42:

    alipedis de stirpe dei versuta propago,

    Ov. M. 11, 312:

    Romana,

    Verg. A. 6, 871:

    vera,

    Ov. M. 2, 38; cf. id. ib. 1, 160:

    blanda catulorum,

    Lucr. 4, 997.—In prose:

    aliorum ejus liberorum propago Liciniani sunt cognominati,

    Plin. 7, 14, 12, § 62:

    clarorum virorum propagines,

    descendants, posterity, Nep. Att. 18, 2. [p. 1468]

    Lewis & Short latin dictionary > propago

  • 43 prorogatio

    prōrŏgātĭo, ōnis, f. [prorogo].
    I.
    A prolonging, extension of a term of office:

    prorogatio imperii,

    a prolongation of one's command, Liv. 8, 26 fin.
    II.
    A putting off, deferring of an appointed time:

    diei,

    Cic. Att. 13, 43 (in Cic. Mur. 23, 47, the true reading is perrogationem; in Liv. 42, 30, 9, propagatio).

    Lewis & Short latin dictionary > prorogatio

  • 44 quidem

    quĭdem, adv.
    I.
    Indeed:

    sibi quidem persuaderi, eum, etc.,

    Caes. B. C. 1, 40:

    tantum doleo, ac mirifice quidem,

    Cic. Att. 2, 19, 1:

    in his locis post solstitium Canicula oritur, et quidem aliquot diebus,

    id. Div. 2, 44, 93.—
    B.
    Esp.
    1.
    In a confirmation or extension of what precedes, too, also:

    et poscit quidem,

    Ter. Heaut. 3, 3, 45:

    pergam, quo coepi hoc iter, Et quidem ego,

    id. Hec. 1, 2, 120:

    quod quidem perillustre fuit,

    Nep. Att. 12, 3.—
    2.
    In a qualification or opposing thought, but, however, yet:

    utebatur hominibus improbis multis, et quidem optimis se viris deditum esse simulabat,

    Cic. Cael. 5, 12:

    re quidem verā,

    but in fact, Nep. Con. 2, 2; id. Hann. 2, 6.—
    C.
    In the phrases,
    1.
    Ne... quidem, not even:

    ne obsidibus quidem datis pacem redimere potuisse,

    Caes. B. G. 1, 37 (v. ne).—
    2.
    Nec (neque)... quidem, and not indeed, and that not (very rare, and never ac or et ne quidem; v. Madv. ad Cic. Fin. Exc. 111, p. 809 sqq.; Rib. Lat. Part. p. 46 sqq.): his litteris animum tuum confirmandum puto;

    nec iis quidem verbis, quibus... sed ut, etc.,

    Cic. Fam. 6, 6, 2:

    nec ejus quidem rei finem video,

    id. ib. 12, 1, 1:

    nec nunc quidem viris desidero adulescentis,

    id. Sen. 9, 27; Quint. 9, 3, 55. —
    II.
    At least, certainly, in truth, forsooth:

    unum quidem hercle certum promitto tibi,

    Plaut. Stich. 3, 2, 26:

    non video causam, cur ita sit, hoc quidem tempore,

    Cic. Att. 9, 2, 2:

    ex me quidem nihil audire potuisses,

    id. N. D. 1, 21, 57:

    nunc quidem profecto Romae es,

    id. Att. 6, 5, 1:

    volui id quidem efficere certe,

    id. Brut. 3, 13:

    quidem certe,

    Plaut. Am. 1, 1, 261; Caes. B. G. 7, 50, 4 al.— In expressing the utmost indignation, indeed, truly:

    nam istaec quidem contumelia est,

    for that is an affront indeed, Ter. Heaut. 3, 3, 5; Caes. ap. Suet. Caes. 82.—
    III.
    In introducing an example, for instance, for example:

    Dicaearchus quidem et Aristoxenus nullum omnino animum esse dixerunt,

    Cic. Tusc. 1, 22, 51; 1, 33, 80; Nep. Att. 11, 4; 14, 1

    Lewis & Short latin dictionary > quidem

  • 45 secundum

    sĕcundum, adv. and prep. [sequor].
    I.
    Adv.
    A.
    After, behind: Am. Age, i ut secundum. So. Sequor, subsequor te, Plaut. Am. 2, 1, 1.—
    B.
    Afterwards, in the next place, secondly (so very rare): animadvertendum primum, quibus de causis constituerint paces; secundum, quā fide eas coluerint, Varr. ap. Non. 149, 15 (but secundum is a false reading for iterum in Liv. 7, 3, 3; 6, 18, 1).—
    II.
    Prep. with acc.
    A.
    Prop.
    1.
    In space.
    a.
    Following after, i.e. after, behind (ante-class.):

    ite hac secundum vos me,

    Plaut. Stich. 3, 1, 45:

    nos secundum ferre haec,

    after us, behind us, id. Mil. 4, 8, 39: secundum ipsam aram aurum abscondidi, id. Fragm. ap. Prisc. p. 890 P.—
    b.
    Following an extension in space, i. e. by, along (class.):

    cum leno secundum parietem transversus iret,

    Varr. L. L. 7, § 81 Müll.:

    quae (legiones) iter secundum mare superum faciunt,

    Cic. Att. 16, 8, 2:

    sex legiones ad oppidum Gergoviam secundum flumen Elaver duxit,

    Caes. B. G. 7, 34:

    quid illuc est hominum secundum litus?

    Plaut. Rud. 1, 2, 61:

    hoc genus saepes fieri secundum vias publicas solent et secundum amnes,

    Varr. R. R. 1, 14, 3: secundum flumen, [p. 1655] Caes. B. G. 2, 18 fin.; cf.:

    castra secundum mare haberet,

    id. B. C. 3, 65 fin.: vulnus accepit in capite secundum aurem, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

    centaurium secundum fontes nascitur,

    Plin. 25, 6, 31, § 68.—
    2.
    In time, succession, rank, value, etc., immediately after, after, next to (class.):

    secundum vindemiam, ubi vites ablaqueantur,

    Cato, R. R. 114, 1:

    secundum ludos,

    Plaut. Cas. prol. 28; cf.:

    tua ratio est, ut secundum binos ludos mihi respondere incipias: mea, ut ante primos ludos comperendinem,

    Cic. Verr. 1, 11, 34; so,

    comitia,

    id. Att. 3, 12, 1:

    hunc diem,

    id. de Or. 1, 62, 264:

    aequinoctium vernum,

    Plin. 19, 8, 42, § 147:

    proelium,

    Liv. 8, 10, 9:

    quietem,

    after going to sleep, while asleep, in a dream, Cic. Div. 1, 24, 48; so id. ib. 2, 61, 126; Suet. Aug. 94; Petr. 104:

    secundum patrem tu es pater proximus,

    Plaut. Capt. 2, 1, 42; cf.:

    proxime et secundum deos homines hominibus maxime utiles esse possunt,

    Cic. Off. 2, 3, 11:

    ille mihi secundum te et liberos nostros ita est, ut sit paene par,

    id. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18:

    secundum te nihil est mihi amicius solitudine,

    id. Att. 12, 15:

    qui secundum deos nomen Romanum veneretur,

    Liv. 36, 17 fin.:

    in actione secundum vocem vultus valet,

    Cic. de Or. 3, 59, 223; id. Or. 18, 60:

    secundum ea quaero, servarisne, etc.,

    id. Vatin. 6, 15; so,

    secundum ea,

    Caes. B. G. 1, 33; cf. (with preceding maxime) Sall. J. 14, 3 Fabri ad loc.—
    B.
    Fig.
    1.
    Agreeably to, in accordance with, according to (class.):

    tigna prona et fastigata, ut secundum naturam fluminis procumberent,

    Caes. B. G. 4, 17; cf.:

    secundum naturam vivere,

    Cic. Fin. 5, 9, 26; and:

    facilius esse secundum naturam, quam contra eam, vivere,

    Quint. 12, 11, 13:

    collaudavi secundum facta et virtutes tuas,

    Ter. Eun. 5, 8, 60:

    duumviros secundum legem facio,

    Liv. 1, 26, 5; so,

    legem,

    Quint. 5, 13, 7; 12, 7, 9:

    rationem,

    id. 11, 3, 45:

    secundum consuetudinem praedatum ire,

    Front. Strat. 2, 12, 2.—
    2.
    Pregn., according to the will of, in favor of, to the advantage of:

    nuntiat populo, pontifices secundum se decrevisse...multa secundum causam nostram disputavit,

    Cic. Att. 4, 2, 3 sq.:

    de absente secundum praesentem judicare,

    id. Verr. 2, 2, 17, § 41:

    secundum eam (partem) litem judices dare,

    Liv. 23, 4:

    rei, quae undique secundum nos sit,

    Quint. 3, 8, 34:

    post principia belli secundum Flavianos,

    Tac. H. 3, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > secundum

  • 46 tensio

    tensĭo, ōnis, f. [tendo], a stretching, stretching out, extension (post-Aug. and very rare).
    I.
    In gen.: papilionum, a setting up, pitching, Hyg. Gromat. init.— Plur.: bracchia, quae in eas tensiones includuntur, Vitr 1, 1 med.
    II.
    In partic., a tension or contraction of the nerves, as a disease:

    nervorum,

    Scrib. Comp. 101; 255:

    praecordiorum,

    id. ib. 260; Veg. Vet. 1, 53 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > tensio

  • 47 tractus

    1.
    tractus, a, um, Part. and P. a. of traho.
    2.
    tractus, ūs, m. [traho], a drawing, dragging, hauling, pulling, drawing out, trailing.
    I.
    Lit. (mostly poet.):

    tractu gementem Ferre rotam,

    Verg. G. 3, 183:

    tractu taurea terga domant,

    Val. Fl. 6, 359:

    modicus tractus (al. tractatus),

    Plin. 9, 46, 70, § 153:

    aut si qua incerto fallet te littera tractu,

    stroke, Prop. 4 (5), 3, 5:

    continuus subitarum tractus aquarum,

    i. e. a drinking, Luc. 4, 368; cf.:

    aëra pestiferum tractu,

    i.e. a drawing in, inhalation, id. 7, 412:

    repetitaque longo Vellera mollibat nebulis aequantia tractu,

    Ov. M. 6, 21: harenam fluctus trahunt... Syrtes ab tractu nominatae, i. e. from Gr. surô, = traho;

    because of this drawing,

    Sall. J. 78, 3:

    (risus) interdum quodam etiam corporis tractu lacessitur,

    i. e. movement, Quint. 6, 3, 7.—Of a serpent, a drawing itself along, a creeping, crawling:

    squameus in spiram tractu se colligit anguis,

    Verg. G. 2, 154; Ov. M. 15, 725; Claud. B. Get. 22; id. II. Cons. Stil. 172.—
    2.
    Concr., a train, track, course:

    nonne vides longos flammarum ducere tractus,

    long trains, Lucr. 2, 207: flammarum, Verg. G. 1, 367; Luc. 2, 270: (Phaëthon) longo per aëra tractu Fertur, in a long train (of fire), Ov. M. 2, 320:

    longo per multa volumina tractu Aestuat unda minax,

    Luc. 5, 565; so of the course of the moon, Cic. Div. 2, 46, 97;

    of the Nile,

    Luc. 10, 257:

    (Cydnus) leni tractu e fontibus labens puro solo excipitur,

    Curt. 3, 4, 8:

    aquarum,

    id. 5, 3, 2:

    ut arborum tractu equitatus hostium impediretur,

    Nep. Milt. 5, 3;

    of the wind,

    Val. Fl. 1, 614; cf. Manil. 1, 532; 3, 366. —
    B.
    Transf., a space drawn out, i. e. a stretch, extent, tract of a thing (class.):

    castrorum,

    Liv. 3, 28, 1:

    cujus (urbis) is est tractus ductusque muri, ut, etc.,

    Cic. Rep. 2, 6, 11 Moser N. cr.:

    cum mediae jaceant immensis tractibus Alpes,

    Luc. 2, 630; and Claud. Rapt. Pros. 3, 9. —
    2.
    Concr., of places, a territory, district, region, tract of land (class.;

    syn.: regio, plaga): oppidi,

    Caes. B. C. 3, 112:

    corruptus caeli tractus,

    Verg. A. 3, 138 Serv.:

    tractus ille celeberrimus Venafranus,

    Cic. Planc. 9, 22:

    tractus uter plures lepores, uter educet apros,

    Hor. Ep. 1, 15, 22:

    tractu surgens oleaster eodem,

    Verg. G. 2, 182:

    genera (vitium) separari ac singulis conseri tractibus, utilissimum,

    Plin. 17, 22, 35, § 187; Flor. 1, 15, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., course, progress, movement:

    tractus orationis lenis et aequabilis,

    course, movement, current, Cic. de Or. 2, 13, 54; cf.:

    in omni corpore, totoque, ut ita dixerim, tractu (orationis),

    Quint. 9, 4, 61:

    cetera continuo magis orationis tractu decurrunt,

    id. 5, 8, 2.—
    2.
    Of time, space, lapse, period:

    quod neque clara suo percurrere fulmina cursu Perpetuo possint aevi labentia tractu,

    Lucr. 1, 1004; 5, 1216:

    eodem tractu temporum nituerunt oratores, etc.,

    Vell. 2, 9, 1:

    aetatis,

    Val. Max. 8, 13, ext. 2:

    hoc legatum Cum voluerit, tractum habet, quamdiu vivat is, a quo, etc.,

    duration, period, Dig. 32, 1, 11. —
    B.
    In partic., a drawing out, protracting, lengthening, protraction, extension, length:

    quanta haesitatio tractusque verborum!

    drawling, Cic. de Or. 2, 50, 202:

    pares elocutionum,

    Quint. 4, 2, 118:

    illa (historia) tractu et suavitate atque etiam dulcedine placet,

    extent, copiousness, Plin. Ep. 5, 8, 10.—
    2.
    Of time:

    durante tractu et lentitudine mortis,

    Tac. A. 15, 64:

    belli,

    id. ib. 15, 10.—
    3.
    In gram.:

    in tractu et declinatione talia sunt, qualia apud Ciceronem beatitas et beatitudo,

    a lengthening in derivation, Quint. 8, 3, 32 Spald.

    Lewis & Short latin dictionary > tractus

  • 48 alma máter

       madre nutricia: decían los poetas latinos para designar a la patria; por extensión, según los gustos, significa la patria, la Universidad
       ◘ Loc. lat. que significa literalmente 'madre nutricia'. Se emplea, como locución nominal femenina, para referirse metafóricamente a una universidad, aludiendo a su función proveedora de alimento intelectual: " Constituí una " Asociación de Amigos de la Universidad de Madrid", cuyo fin principal era la ayuda moral y material a nuestra alma máter" (Laín Descargo [Esp. 1976]). Desde el punto de vista etimológico, lo más correcto, y también lo más recomendable en el uso culto, es decir la alma máter, y no * el alma máter, ya que la palabra alma es en latín un adjetivo, no un sustantivo, y el artículo la únicamente se transforma en el ante sustantivos femeninos que comienzan por /a/ tónica. Es impropio, aunque frecuente hoy, el uso de esta locución con el sentido de 'persona que da vida o impulso a algo': *"Es el gerente y alma máter del mayor proyecto empresarial organizado nunca por un sindicato español" ( Cambio 16 [Esp.] 5.11.90). Este uso impropio se debe a la confusión entre el adjetivo latino alma (fem. de almus 'que nutre o alimenta') y el sustantivo español alma (del lat. anima). Al considerar erróneamente la palabraalma como un sustantivo, se antepone en estos casos la forma el del artículo. [RAE: Diccionario panhispánico de dudas. Madrid: Santillana, 2005, p. 40]

    Locuciones latinas > alma máter

  • 49 deus ex máchina

       un dios bajdo por medio de una máquina
       ◘ Desenlace, más feliz que verosímil, de una situación complicada
       Expresión que designa, en una obra de teatro, la intervención de un ser sobrenatural que baja al escenario por medio de una máquina para que intervenga en la escena. En sentido figurado, la intervención feliz e inesperada de una persona que resuelve una situación trágica.
       Loc. lat. (pron. [déus-eks-mákina]) que significa literalmente 'dios [bajado al escenario] por medio de una máquina'. Hace referencia a un artificio del teatro griego que consistía en hacer descender sobre la escena, por medio de una tramoya, a un dios que resolvía felizmente la situación. En el ámbito de la teoría literaria, se emplea como locución nominal masculina para referirse a la persona o situación que, dentro de una obra, resuelve de modo inesperado y, por lo común, inverosímil una situación difícil o que ha llegado a un punto muerto. Se usa, por extensión, para designar la persona o cosa capaz de resolver con facilidad situaciones críticas: "Este déficit cero viene a ser el deus ex máchina que promueve la estabilidad en la economía y propicia su crecimiento" ( Cinco\@[Esp.] 3.6.05). Es invariable en plural: los deus ex máchina. [RAE: Diccionario panhispánico de dudas. Madrid: Santillana, 2005, p. 227]

    Locuciones latinas > deus ex máchina

  • 50 in fraganti

       en flagrante; sorprender a alguien en flagrante delito; coger a alguien en el momento que está cometiendo el delito: „agarrar a alguien con con las manos en la masa" [corrupción lingüística de la expresión latina in flagranti: 'sorprendido en el momento de cometerse el delito, sin que el autor haya podido huir' - no debe emplearse, escríbase 'en flagrante']
       ◘ Locución originada por deformación de la expresión jurídica latina in flagranti ( delicto), que significa 'en el mismo momento en que se comete un delito o, por extensión, cualquier acción censurable': " Se había instalado aquí cerca [...] con objeto de espiar a su mujer y sorprenderla in fraganti" (Landero Juegos [Esp. 1989]). Se usa con preferencia a las locuciones de sentido análogo en flagrante y en fragante. No son correctas las formas * en fraganti, * in fragante ni * in fragranti. A partir de la locución, se ha creado el adverbio simple infraganti, cuyo uso se considera válido: " Yo los había sorprendido infraganti" (CInfante Habana [Cuba 1986]). [RAE: Diccionario panhispánico de dudas. Madrid: Santillana, 2005, p. 363]

    Locuciones latinas > in fraganti

  • 51 magíster díxit

       lo dijo el maestro; lo ha dicho el maestro; el maestro lo ha dicho; son palabras del maestro
       ◘ Dícese de un argumento que no admite réplica: argumento de autoridad.
       Palabras con que prentendían los escolásticos de la Edad Media citar como un argumento sin réplica la opinión del maestro Aristóteles, a imitación de los discípulos de Pitágoras. Hoy se aplica por extensión a cualquier jefe de escuela o doctrina.
       También se dice Ipse díxit.

    Locuciones latinas > magíster díxit

  • 52 Roma locuta, causa finita

       habló Roma, asunto concluido; cuando habla Roma, termina la causa; cuando Roma habla, se acabó la discusión
       ◘ Locución que se refiere a la decisión inapelable del Tribunal de la Rota y aplicada también, por extensión, a cualquier veredicto de una autoridad o tribunal supremo.
       ◘ El Tribunal de la Rota romana decide en apelación las causas eclasiásticas del orbe católico.

    Locuciones latinas > Roma locuta, causa finita

  • 53 totídem verbis

       en toda la extensión de la palabra

    Locuciones latinas > totídem verbis

  • 54 urbi et orbi

       a los cuatro vientos; a la ciudad de Roma y al mundo entero; a todas partes
       ◘ Loc. lat. que significa literalmente 'a la ciudad [de Roma] y al mundo'. Se emplea en referencia a la bendición papal que se extiende a todo el mundo: " El Papa impartió la bendición urbi et orbi" ( Vanguardia [Esp.] 17.4.95). También se usa con el sentido de 'a los cuatro vientos, a todas partes': " Para distinguir en ese instante al chamaquillo [...] gritando urbi et orbi: acérquense, diversión gratis" (Fuentes Cristóbal [Méx. 1987]); " La extensión urbi et orbi de las aspiraciones democráticas" ( País [Esp.] 2.6.84). No es correcto usar * orbe en lugar de orbi. [RAE: Diccionario panhispánico de dudas. Madrid: Santillana, 2005, p. 658]

    Locuciones latinas > urbi et orbi

  • 55 vox clamantis in deserto

       voz del que clama en el desierto
       ◘ Palabras de San Juan Bautista a los que le preguntaban si era el Cristo, Elías o un profeta: Soy, respondió, la voz del que clama en el desierto: Enderezad las sendas del Señor (San Mateo, III, 3). Aludía a sus predicaciones ante la multitud en el desierto. Por extensión se dice del que habla sin ser escuchado, del que predica en el desierto.

    Locuciones latinas > vox clamantis in deserto

См. также в других словарях:

  • extension — [ ɛkstɑ̃sjɔ̃ ] n. f. • 1361; bas lat. extensio, de extendere « étendre » 1 ♦ Didact. Action de se développer dans le sens de la longueur; son résultat. « Une matière ductile qui par son extension devient un filet herbacé » (Buffon). ⇒ allongement …   Encyclopédie Universelle

  • Extension — • Philosophical term. From Lat. ex tendere, to spread out Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Extension     Extension     † …   Catholic encyclopedia

  • Extension — may refer to: * Extension (kinesiology), a movement of a joint in which one part of the body is moved away from another. * Extension (metaphysics), the property of taking up space * Extension (semantics), the set of things to which a property… …   Wikipedia

  • extension — ex·ten·sion n: an increase in length of time; specif: an increase in the time allowed under an agreement Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. extension …   Law dictionary

  • extensión — sustantivo femenino 1. Acción y resultado de extender o extenderse: la extensión de la crisis económica, la extensión de un incendio, la extensión de brazos y piernas. La extensión de la enfermedad es imparable. El monte era un obstáculo para la… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Extension — (zu lat. extendere ‚ausdehnen, ausweiten‘, bzw. Lehnwort aus dem engl., dann [ɪkˈstɛnʃən]) steht für: engl. hair extension, eine künstliche Haarverlängerung die Streckung eines Gelenkes (z. B. die Aufrichtung der Wirbelsäule), siehe… …   Deutsch Wikipedia

  • Extensión — Saltar a navegación, búsqueda Extensión puede referirse a: Extensión (anatomía), cuando una parte del cuerpo se aleja de otra parte del cuerpo, pivotando en una articulación. Extensión (música), el intervalo entre el sonido más grave y el más… …   Wikipedia Español

  • extension — Extension. s. f. v. Estenduë, Tout corps a extension. on ne peut s imaginer qu il y ait de la quantité, où il n y a point d extension. On dit fig. Extension de privilege, extension d authorité, pour dire, Augmentation d authorité, augmentation de …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Extension — Ex*ten sion, n. [L. extensio: cf. F. extension. See {Extend}, v. t.] 1. The act of extending or the state of being extended; a stretching out; enlargement in breadth or continuation of length; increase; augmentation; expansion. [1913 Webster] 2.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • extensión — f. Acción muscular en la que dos miembros se alejan hasta disponerse más o menos alineados. Se opone a flexión. Medical Dictionary. 2011. extensión movimiento mediante el cual dos segmentos de …   Diccionario médico

  • extensión — (Del lat. extensĭo, ōnis). 1. f. Acción y efecto de extender o extenderse. 2. Línea conectada a una centralita. 3. Biol. y Med. Preparación para examen microscópico, generalmente de sangre, exudados o cultivos bacterianos, en la que estas… …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»