ex+arte+dicere

vălĕo, ui, itum, 2, v. n. [kindr. with Sanscr. bala, vis, robur, balishtas, fortissimus; cf. debilis], to be strong.

Lit., of physical strength, vigor, or health.

In gen., to be strong, stout, or vigorous, to have strength (cf.: polleo, vigeo).

Absol.: verum illi valent, qui vi luctantur cum leonibus, Pomp. ap. Non. 112, 4 (Com. Rel. v. 176 Rib.):

puer ille (Hercules recens natus) ut magnus est et multum valet!

Plaut. Am. 5, 1, 51: plus potest, qui plus valet: Vir erat;

plus valebat,

id. Truc. 4, 3, 38 sq.:

sanus homo, qui bene valet,

Cels. 1, 1 init.:

si magis valet,

id. 3, 18:

si satis valet (= si satis validae vires sunt, just before),

id. 4, 7 init.:

prout nervi valent,

id. 8, 16.—Of plants:

vitem novellam resecari tum erit tempus ubi valebit,

Cato, R. R. 33, 3 sq. —

To be strong in or for something, to have the power or strength, be in condition to do something, etc.

Of personal subjects, etc.

With ad and acc.:

alios videmus velocitate ad cursum, alios viribus ad luctandum valere,

Cic. Off. 1, 30, 107.—

With inf.:

manibus pedibusque morbo distortissimis, ut neque calceum perpeti nec libellos evolvere valeret,

Suet. Galb. 21:

mustela cum mures veloces non valeret assequi,

Phaedr. 4, 1, 10:

valet ima summis Mutare deus,

Hor. C. 1, 34, 12; cf. II. B. 2. h. infra; cf.:

illud mirari mitte, quod non valet e lapide hoc alias impellere res,

Lucr. 6, 1057:

versate diu quid ferre recusent, Quid valeant umeri (sc. ferre),

Hor. A. P. 40:

nec valuere manus infixum educere telum,

Ov. M. 13, 393; 12, 101; Col. 6, 25 fin. —

Of remedies or medicines, to be efficacious, be good for any thing; with ad and acc.:

fimum potum ad dysentericos valet,

Plin. 28, 8, 27, § 105.—With contra:

cimices valent contra serpentium morsus,

Plin. 29, 4, 17, § 61.—With eodem:

id quoque collyrium eodem valet,

Cels. 6, 6, 21.—With pro:

ruta per se pro antidoto valet,

Plin. 20, 13, 51, § 132.—With abl.:

dictamnus valet potu et illitu et suffitu,

Plin. 26, 15, 90, § 153.— With inf.:

sandaracha valet purgare, sistere, excalfacere, perrodere,

Plin. 34, 18, 55, § 177.—

Of sounds: cum C ac similiter G non valuerunt, in T ac D molliuntur, i. e. were not pronounced strongly, Quint. 1, 11, 5.—

Esp., in respect of the natural condition of the body, to be well in health, to be in a sound or healthy condition, to be healthy, hale, hearty.

In gen.

Absol.:

equidem valeo recte et salvus sum,

Plaut. Am. 2, 1, 36:

perpetuon' valuisti?

id. Ep. 1, 1, 15; 1, 1, 18:

valen'? Valuistin? valeo et valui rectius,

id. Trin. 1, 2, 12 sq.: facile omnes, quom valemus, recta consilia aegrotis damus, Ter. And. 2, 1, 9:

dicit vilicus servos non valuisse,

Cato, R. R. 2, 3 sq.; 5, 6:

boves ut recte valeant,

id. ib. 103:

optime valere et gravissime aegrotare,

Cic. Fin. 2, 13, 43; 4, 25, 69:

cura est, ut valeat,

Plaut. Stich. 5, 2, 4:

ego valeo recte et rem gero,

id. Pers. 2, 3, 34:

te recte valere operamque dare, ut cottidie melius,

Cic. Fam. 11, 24, 1: deterius quam soleo, Luccei. ib. 5, 14, 1:

commode,

Plin. Ep. 3, 20, 11: Ni. Benene usque valuit? Chr. Pancratice atque athletice, Plaut. Bacch. 2, 3, 14:

minus valere... melius valere,

Cic. Att. 4, 14, 1:

nam matri oculi si valerent, mecum venisset simul,

Plaut. Mil. 4, 8, 8.—

With abl.:

si corpore valuisset,

Cic. Brut. 20, 77:

nec melius valeo quam corpore, mente,

Ov. Tr. 3, 8, 33; cf. Sall. J. 11, 5:

pedibus,

Nep. Phoc. 4, 1:

stomacho,

Juv. 6, 100.—

With ab and abl.:

ab oculis,

Gell. 13, 30, 10:

a morbo,

Plaut. Ep. 1, 2, 26; and facetiously: Me. Ain tu te valere? Eu. Pol ego haud a pecunia perbene, as to money, not very well, id. Aul. 2, 2, 9.—

Esp., at the commencement of letters (very freq.), si vales, bene est, and abbreviated S. V. B. E.;

and, more fully, with the addition ego or equidem valeo (abbrev. E. V. or E. Q. V.),

Cic. Fam. 13, 6; 14, 11; 14, 16; 14, 17; 14, 21; 14, 22; 14, 23; 14, 24; 15, 1; 15, 2; Metell. ib. 5, 1; Vatin. ib. 5, 9; Luccei. ib. 5, 14 al.; cf.:

mos antiquis fuit usque ad meam servatus aetatem, primis epistulae verbis adicere: Si vales bene est,

Sen. Ep. 15, 1; so too: S. V. G. V. (si vales, gaudeo, valeo) et Tullia nostra recte V. Terentia minus belle habuit: sed certum scio jam convaluisse eam, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 1.—

Rarely impers. pass.:

quid agitur, Sagaristio? ut valetur?

Plaut. Pers. 2, 5, 8.—

Vale or valeas, in leave-taking, farewell, adieu (cf.: salve, ave).

In gen.: Di. Valeas. Ph. Vale, Plaut. Truc. 2, 4, 79: Ar. Vale. Ph. Quo properas? Ar. Bene vale, id. As. 3, 3, 16; id. Mil. 4, 8, 51:

bene vale, Alcumena,

id. Am. 1, 3, 1:

vale atque salve,

id. Capt. 3, 5, 86; id. Curc. 4, 2, 36: vale atque salve. Th. Male vale, male sit tibi, id. ib. 4, 4, 32; v. salvus: Ly. Ad portum propero. De. Bene ambulato. Ly. Bene valeto. De. Bene sit tibi, id. Merc. 2, 2, 55:

bene valete et vivite,

id. Mil. 4, 8, 30:

ite intro cito: valete,

id. As. 3, 3, 155:

abeo: valete, judices justissimi,

id. Capt. prol. 67:

vos valete et plaudite,

Ter. Eun. 5, 8, 64:

in hoc biduom vale,

id. ib. 1, 2, 110:

vive valeque,

Hor. S. 2, 5, 110.—Before a vowel, scanned vale:

et longum, Formose vale, vale, inquit Iolla,

Verg. E. 3, 79; Ov. M. 3, 501.—

At the conclusion of letters:

Vale,

Cic. Fam. 6, 22, 3; 6, 21, 3; 4, 8, 2; Luccei. ib. 5, 14, 3:

cura ut valeas,

Cic. Fam. 7, 15, 2; 7, 20, 3; rarely bene vale, Mat. ib. 11, 28, 8; Cur. ib. 7, 29, 2; cf.:

tu me diligis et valebis,

Cic. ib. 9, 22, 5; 15, 18, 2: fac valeas meque mutuo diligas, Planc. ib. 10, 7, 2; Mat. ib. 11, 28, 8.—

Also in bidding farewell to the dead:

salve aeternum mihi, maxime Palla, Aeternumque vale,

Verg. A. 11, 97; Stat. S. 3, 3, 208; cf. Varr. ap. Serv. Verg. l. l.;

v. salvus: in perpetuom, frater, ave atque vale,

Cat. 101, 10:

terque, Vale, dixit,

Ov. F. 3, 563:

supremumque vale... dixit,

id. M. 10, 62.—

As an expression of dismission, refusal, or scorn, be off, begone:

valeas, tibi habeas res tuas, reddas meas,

Plaut. Am. 3, 2, 46:

immo habeat, valeat, vivat cum illa,

Ter. And. 5, 3, 18:

valeas, habeas illam quae placet,

id. Ad. 4, 4, 14:

si talis est deus, ut nulla hominum caritate teneatur, valeat,

good-by to him, let me have nothing to do with him, Cic. N. D. 1, 44, 124:

valeat res ludicra, si me Palma negata macrum, donata reducit opimum,

Hor. Ep. 2, 1, 180: valeant, Qui inter nos discidium volunt, away with those, etc., Ter. And. 4, 2, 13:

quare ista valeant: me res familiaris movet,

Cic. Att. 16, 15, 5: castra peto, valeatque Venus, valeantque puellae, farewell to Venus, etc., Tib. 2, 6, 9:

valete curae,

Petr. 79; cf. Cat. 8, 12; 11, 17; Ov. Am. 1, 6, 71 sqq.—

With valere jubere or dicere (sometimes as one word, vălĕdīco, ere, 3, v. n.), to bid one good-by, farewell, adieu:

illum salutavi: post etiam jussi valere,

Cic. Att. 5, 2, 2:

vix illud potui dicere triste vale,

Ov. H. 13, 14:

saepe vale dicto rursus sum multa locutus,

id. Tr. 1, 3, 57:

tibi valedicere non licet gratis,

Sen. Ep. 17, 11; Sulp. Sev. Dial. 1, 3, 1: obstinatissime [p. 1954] retinuit, ut liberti servique bis die frequentes adessent ac mane salvere, vesperi valere sibi singuli dicerent, Suet. Galb. 4 fin.; id. Aug. 53; id. Tib. 72.—So (late Lat.):

vale facere (or valefacere),

August. Ep. 65; App. M. 4, p. 150, 24.

Transf., to have power, force, or influence; to be powerful, effective, valid; to avail, prevail, be strong, effective, etc.

In gen.:

fiet enim quodcunque volent, qui valebunt: valebunt autem semper arma,

will always have the power, Cic. Fam. 9, 17, 1:

fuit enim populi potestas: de civitate ne tam diu quidem valuit quam diu illa Sullani temporis arma valuerunt,

id. Dom. 30, 79:

dicitur C. Flaminius ad populum valuisse dicendo,

id. Brut. 14, 57:

tribunus plebis tulit... ut lex Aelia et Fufia ne valeret,

id. Red. in Sen. 5, 11:

in more majorum, qui tum ut lex valebat,

id. Leg. 2, 10, 23:

valuit auctoritas,

id. Tusc. 2, 22, 53:

verba si valent,

id. Caecin. 21, 61:

(ejus) valet opinio tarditatis,

is established, id. de Or. 1, 27, 125:

si conjuratio valuisset,

id. ib. 17, 7:

cujus ratio non valuit,

Nep. Milt. 3, 7:

jus tamen gentium valuit,

Liv. 2, 4, 7:

praetor... ratus repentinum valiturum terrorem, succedit, etc.,

id. 44, 31, 6:

et vestrae valuere preces,

Ov. M. 13, 89; id. P. 3, 3, 92; id. Ib. 241.—

Esp.

With respect to the source, character, or mode of exercise of the strength ascribed to the subject.

With abl.:

non metuo mihi... Dum quidem hoc valebit pectus perfidia meum,

Plaut. Bacch. 2, 2, 50:

reliqui duo sic exaequantur, ut Domitius valeat amicis, Memmius commendetur militibus,

Cic. Att. 4, 16, 6 (17, 2):

multa sanxit quae omnia magistratuum auctoritate et Halaesinorum summa voluntate valuerunt,

id. Verr. 2, 2, 49, § 122:

ita istam libertatem largior populo, ut auctoritate et valeant et utantur boni,

id. Leg. 3, 17, 38:

quae (voluntas militum) cum per se valet multitudine,

id. Mur. 18, 38:

parum valent (Graeci) verbo,

i. e. have no precise word, id. Tusc. 3, 5, 11:

qui aut gratia aut misericordia valerent,

Caes. B. C. 2, 44:

dicendo,

Nep. Ages. 1, 2:

qui pedum cursu valet,

Verg. A. 5, 67; Quint. 9, 2, 78:

Battiades... Quamvis ingenio non valet, arte valet,

Ov. Am. 1, 15, 14:

plerique plus ingenio quam arte valuerunt,

Quint. 1, 8, 8:

rogando,

Ov. M. 2, 183:

subtilitate vincimur, valeamus pondere,

Quint. 12, 11, 8.—

With in and abl.:

Sp. Thorius satis valuit in populari genere dicendi,

Cic. Brut. 36, 136:

quid facilius est quam probari in uno servulo nomen familiae non valere,

id. Caecin. 19, 55:

in his maxime valet similitudo,

Quint. 6, 3, 57:

mire in causis valet praesumptio,

id. 9, 2, 16:

(digitus) in exprobrando et indicando valet,

id. 11, 3, 94.—

With some definite end expressed, upon or towards which influence or power is exercised or directed, to be strong enough for, adequate to, or capable of any thing, to be able to do, to have force or efficacy, to be effectual, to avail, to be applicable.

With in and acc.:

hoc evenit, ut in volgus insipientium opinio valeat honestatis,

Cic. Tusc. 2, 26, 63:

quaecumque est hominis definitio, una in omnes valet,

id. Leg. 1, 10, 29; cf. id. Div. 2, 56, 116:

cum illud verbum unde in utramque rem valeat,

id. Caecin. 31, 89:

num etiam in deos inmortales inauspicatam legem valuisse? Liv 7, 6, 11: utrumque hoc genus semel injectum in L. annos valet et frugum et pabuli ubertate,

Plin. 17, 7, 4, § 44:

etiamsi in utramque partem valent arma facundiae,

Quint. 2, 16, 10:

hoc etiam in praeteritum valet,

id. 9, 2, 20; cf.:

cum... idque in omnis partis valeret,

Cic. Fam. 4, 10, 2.—

With eo: oratio me cohortabatur, ut, etc.... quod eo, credo, valebat, ut caerimonias religionesque defenderem, the force or point of which was, etc., Cic. N. D. 3, 2, 5:

id responsum quo valeat, cum intellegeret nemo,

Nep. Them. 2, 6; cf. II. B. 3. i, infra.—

With ad and acc. of thing:

tu non solum ad neglegendas leges... verum etiam ad evertendas valuisti,

Cic. Cat. 1, 7, 18: astrorum affectio valeat, si vis, ad quasdam res;

ad omnis certe non valebit,

id. Fat. 4, 8:

illud perficiam ut invidia mihi valeat ad gloriam,

id. Cat. 3, 12, 29:

vitae adjuncta esse dicebant, quae ad virtutis usum valerent,

id. Ac. 1, 5, 21:

ista quaestura ad eam rem valet, ut, etc.,

id. Div. in Caecil. 19, 62: neque, quod Samnites... amici vobis facti sunt, ad id valere arbitror, ne nos in amicitiam accipiamur, Liv. 7, 30, 4:

eadem fictio valet et ad qualitates,

Quint. 5, 10, 99; cf. II. B. 3. infra.—

With apud or ad and acc. of person influenced, etc.

With apud:

ibit ad illud ilico, Quo maxume apud te se valere sentiat,

Ter. Heaut. 3, 1, 79:

non quin eam (commendationem) valituram apud te arbitrarer,

Cic. Fam. 13, 16, 3:

apud te veritas valebit,

id. Quint. 1, 5:

sed haec eadem nunc censes apud eos ipsos valere, a quibus... conscripta sunt?

id. Tusc. 2, 4, 11:

magnis meritis apud regem... valebat,

Nep. Con. 3, 1:

jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,

Sall. C. 9, 1:

apud magnam partem senatus et magnitudine rerum gestarum valebat et gratia,

Liv. 31, 48, 1:

apud nos valeant ea, quae apud judices valere volumus,

Quint. 6, 2, 28.—

With ad:

dicitur enim C. Flaminius... ad populum valuisse dicendo,

Cic. Brut. 14, 57:

clementiae fama... ad ferociores jam populos valuit,

Liv. 21, 6, 4:

metus ad omnis valuit, ne deditionem recusarent,

id. 38, 28, 6.—

With contra and acc.:

hoc nonne videtur contra te valere?

Cic. Ac. 2, 27, 86:

quae valeant contra falsam criminationem,

id. de Or. 2, 79, 321:

ne quid esset... quod contra caput suum aut existimationem valere posset,

id. Verr. 2, 2, 71, § 173: ne meae vitae modestia parum valitura sit contra falsos rumores, Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 8:

cum pro falsis contra veritatem (rhetorice) valet,

Quint. 2, 16, 2; cf. f. infra.—

With pro and abl.:

multa in adversos effudit verba penates Pro deplorato non valitura viro,

Ov. Tr. 1, 3, 46:

epitheton valet pro nomine,

Quint. 8, 6, 29; cf. I. A. 2, b. supra.—

With dat. gerund. (post-class. and rare):

nam et augendae rei et minuendae valet (particula),

Gell. 5, 12, 10.—

With inf. (mostly poet. and in postAug. prose;

not in Cic. or Caes.): nam si certam finem esse viderent Aerumnarum homines, aliqua ratione valerent Religionibus... obsistere,

Lucr. 1, 108:

hanc ob rem vitam retinere valemus,

id. 3, 257:

nec continere suos ab direptione castrorum valuit,

Liv. 38, 23, 4 Weissenb. ad loc.:

quam (urbem) neque finitimi valuerunt perdere Marsi,

Hor. Epod. 16, 3:

cetera... adeo sunt multa, loquacem Delassare valent Fabium,

id. S. 1, 1, 13; id. C. 4, 7, 27:

nec valuit locos coeptos avertere cursus,

Tib. 4, 1, 55:

qui relicti erant... ne conspectum quidem hostis sustinere valuerunt,

Curt. 3, 4, 5:

neque ex eo infamiam discutere valuit,

Suet. Caes. 79.—With things as subj.:

ergo fungar vice cotis, acutum Reddere quae ferrum valet,

Hor. A. P. 305; cf. I. A. 2. b, supra.—Esp.,

With adverbial qualifications expressing the degree of power or influence exerted, etc.; very freq. with accs- multum, plus, plurimum, parum, minus, minimum, nihil, tantum, quantum, quid, id, idem, quiddam, quidquam, quidquid, etc.

Edepol, Cupido, cum tu tam pusillu's, nimis multum vales, Naev. ap. Non. 421, 25 (Com. Rel. v. 55 Rib.):

plus potest qui plus valet,

Plaut. Truc. 4, 3, 38:

neque ita inperita (sum), ut quid amor valeat nesciam,

Ter. Eun. 5, 2, 42.—So absol.: nam opulenti cum locuntur pariter atque ignobiles, Eadem dicta eademque oratio aequa non aeque valet, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3 (Trag. Rel. v. 230 Vahl.):

ignari quid gravitas... quid denique virtus valeret,

Cic. Sest. 28, 60:

illa obnuntiatio nihil valuit, aut, si valuit, id valuit, ut, etc.,

id. Div. 1, 16, 30: omnia veniebant Antonio in mentem;

eaque suo quaeque loco, ubi plurimum proficere et valere possent... collocabantur,

id. Brut. 37, 139:

cur minus Venena Medaeae valent?

Hor. Epod. 5. 62.—

With abl.:

quod tibi lubet fac, quoniam pugnis plus vales,

Plaut. Am. 1, 1, 240; cf.

v. 234: quicquid possunt, pedestribus valent copiis,

Caes. B. G. 2, 17:

qui plus opibus, armis, potentia valent, perfecisse mihi videntur... ut etiam auctoritate jam plus valerent,

Cic. Fam. 1, 7, 10:

quasi vero ego... in isto genere omnino quidquam aut curatione aut potestate valuissem,

id. Dom. 6, 14:

Ti. Coruncanium longe plurimum ingenio valuisse,

id. Brut. 14, 55:

quantum gratia, auctoritate, pecunia valerent,

Caes. B. G. 7, 63:

Caesar multum equitatu valebat,

id. B. C. 1, 61:

cum tantum equitatu valeamus,

id. ib. 3, 86:

equitatu plurimum valere,

id. B. G. 3, 20; Nep. Alcib. 8, 2.—

With in and abl.:

nihil putas valere in judiciis conjecturam, nihil suspitionem, nihil ante actae vitae existimationem, etc.,

Cic. Verr. 2, 3, 62, § 146:

hic multum in Fabia (tribu) valet, ille Velina,

Hor. Ep. 1, 6, 52. —

With ad and acc.:

multum valuisse ad patris honorem pietas filii videbitur,

Cic. Phil. 9, 5, 12:

ex quo intellegitur, plus terrarum situs, quam lunae tractus, ad nascendum valere,

id. Div. 2, 46, 97:

valet igitur multum ad vincendum probari mores eorum, qui agent causas,

id. de Or. 2, 43, 182:

ad subeundem periculum et ad vitandum multum fortuna valuit,

Caes. B. G. 6, 30:

genus ad probandam speciem minimum valet,

Quint. 5, 10, 56.—

With apud and acc. of pers., to have influence, be influential, have weight with, influence:

apud quem (Caesarem) quicquid valebo vel auctoritate, vel gratia, valebo tibi,

Cic. Fam. 6, 6, 13:

utrum apud eos pudor atque officium, an timor plus valeret,

Caes. B. G. 1, 40:

tantum apud homines barbaros valuit, esse repertos aliquos principes belli inferendi,

id. ib. 5, 54:

potestis constituere, hanc auctoritatem quantum apud exteras nationes valituram esse existimetis,

Cic. Imp. Pomp. 16, 46:

non modo praemiis, quae apud me minimum valent, sed ne periculis quidem conpulsus ullis,

id. Fam. 1, 9, 11:

facinus esse indignum, plus impudicissimae mulieris apud te de Cleomenis salute quam de sua vita lacrimas matris valere,

id. Verr. 2, 5, 43, § 112:

apud quem ut multum gratia valeret, effecit,

Nep. Con. 2, 1.—

With contra: cur desperemus veritatem contra fallacem facundiam valituram? prevail, Lact. Opif. Dei, 20, 5; cf. Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 8, II. B. 2, e. supra.—

With pro:

pro periculo magis quam contra salutem valere,

Cic. Part. Or. 35, 120; cf.:

quod minus multitudine militum legionariorum pro hostium numero valebat,

Caes. B. G. 1, 51.—

With inter:

plurimum inter eos Bellovacos et virtute, et auctoritate, et hominum numero valere,

Caes. B. G. 2, 4.—

With adv. of pur pose:

hoc eo valebat, ut ingratiis ad de pugnandum omnes cogerentur,

Nep. Them. 4, 4:

non tamen hoc eo valet, ut fugien dae sint magnae scholae,

Quint. 1, 2, 16:

nescis quo valeat nummus, quem praebeat usum?

Hor. S. 1, 1, 73; cf. II. B. 2. b. supra. —

Idiomatic uses.

Of money value, to be of the value of, be worth: denarii, quod denos aeris valebant;

quinarii, quod quinos,

Varr. L. L. 5, § 173 Mull.:

dum pro argenteis decem aureus unus valeret,

Liv. 38, 11, 8:

ita ut scrupulum valeret sestertiis vicenis,

Plin. 33, 3, 13, § 47:

si haec praedia valeant nunc decem,

Dig. 24, 1, 7, § 4:

quasi minimo valeret hereditas,

ib. 19, 1, 13:

quanti omnibus valet (servus),

ib. 9, 2, 33; 5, 3, 25, § 1.—

Of the signification of words, sentences, etc.; like the Gr. dunasthai, to mean, signify, import:

quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat,

Cic. Fin. 2, 4, 13: non usquam id quidem dicit omnino;

sed quae dicit, idem valent,

id. Tusc. 5, 10, 24:

quamquam vocabula prope idem valere videantur,

id. Top. 8, 34:

hoc verbum quid valeat, non vident,

id. Off. 3, 9, 39: cui nomen Becco fuerat;

id valet gallinacei rostrum,

Suet. Vit. 18:

pransus quoque atque potus diversum valent quam indicant,

Quint. 1, 4, 29 et saep.:

et intellego et sentio et video saepe idem valent quod scio,

id. 10, 1, 13:

duo quae idem significant ac tantumdem valent,

id. 1, 5, 4.—Hence, vălens, entis, P. a., strong, stout, vigorous, powerful (class.).

Lit.

In gen.: nil moro discipulos mihi esse plenos sanguinis;

valens adflictet me,

Plaut. Bacch. 2, 1, 44:

virgatores,

id. As. 3, 2, 19:

robusti et valentes et audaces satellites,

Cic. Agr. 2, 31, 84:

cum homo imbecillus a valentissima bestia laniatur,

id. Fam. 7, 1, 3:

valentissimi lictores,

id. Verr. 2, 5, 54, § 142:

homines,

id. Phil. 12, 10, 24; Suet. Aug. 35:

hic membris et mole valens,

Verg. A. 5, 431:

membris valens,

Ov. M. 9, 108:

corpore esse vegeto et valenti,

Gell. 3, 1, 11:

nervi musculique,

Cels. 8, 20:

trunci,

Verg. G. 2, 426: scire oportet, omnia legumina generis valentissimi esse: valentissimum voco, in quo plurimum alimenti est... Ex leguminibus valentior faba quam pisum, etc., strongest, i. e. most nutritire, Cels. 2, 18:

tunicae,

stout, thick, Ov. A. A. 3, 109: providendum ne infirmiores (apes) a valentioribus [p. 1955] opprimantur, Varr. R. R. 3, 16, 35.—

In partic.

Well in health, healthy, hale, hearty:

valeo et venio ad minus valentem,

Plaut. Truc. 2, 7, 24:

medicus plane confirmat, propediem te valentem fore,

Cic. Fam. 16, 9, 2:

puer, hora undecima cum valens in publico visus esset, ante noctem mortuus est,

id. Clu. 9, 27; cf.

valens (opp. imbecillus),

id. Fam. 16, 5, 2:

(sensus) si sani sunt et valentes,

id. Ac. 2, 7, 19:

si valens corpus est neque magno opere vexatum,

Cels. 7, 26, 5:

sive aegra, sive valens,

Prop. 2, 21 (3, 14), 20.— Subst.:

qui enim aegris subveniretur, quae esset oblectatio valentium, nisi, etc.,

Cic. Off. 2, 4, 15;

so opp. aeger,

id. de Or. 2, 44, 186.—

Of medicines, strong, powerful, active:

valens est adversus cancerem intestinorum minii gleba,

Cels. 4, 15 fin.:

medicamenta,

id. 1, 3 med.:

silvestri (papaveri capita) ad omnes effectus valentiora,

Plin. 20, 18, 76, § 202; cf. id. 22, 22, 43, § 87.—

Trop., strong, powerful, mighty:

mallem tantas ei (Caesari) vires non dedisset (res publica) quam nunc tam valenti resisteret,

Cic. Att. 7, 3, 4:

fuit quondam ita firma haec civitas et valens,

id. Har. Resp. 28, 60:

cum valentiore pugnare,

id. Fam. 5, 21, 2:

valens dialecticus,

id. Fat. 6, 12:

ut fieri nihil possit valentius,

id. Brut. 16, 64:

Philippus jam tum valens multa moliebatur,

Nep. Timoth. 3, 1:

opibus jam valentes,

id. Eum. 10, 3:

argumenta valentiora,

Quint. 5, 13, 12:

quid pars adversa habeat valentissimum,

id. 5, 13, 52:

nec fraus valentior quam consilium meum,

Cic. Univ. 11:

ad letum causae satis valentes,

Ov. M. 5, 174; so,

causae,

id. Tr. 1, 8, 29:

causa valentior,

id. P. 1, 10, 35:

deus morbo omni valentior,

Stat. S. 1, 4, 111:

oppida valentissima,

Nep. Ham. 2, 4.—Hence, adv.: vălenter, strongly, stoutly, powerfully, violently (perh. not ante-Aug.).

Lit.:

resistere,

Col. 1, 5, 9; 3, 2, 15:

nimis valenter ibi retenta materia,

Cels. 5, 26, 21:

praeceps spirare valentius Eurus (coepit),

Ov. M. 11, 481.—

Trop., of speech, forcibly, energetically:

non diu dicebat sed valenter,

Sen. Contr. 3, 22 med.:

si verba numeres, breviter et abscise: si sensum aestimes, copiose et valenter,

Val. Max. 3, 7, ext. 6.

vălĕo, ui, itum, 2, v. n. [kindr. with Sanscr. bala, vis, robur, balishtas, fortissimus; cf. debilis], to be strong.

Lit., of physical strength, vigor, or health.

In gen., to be strong, stout, or vigorous, to have strength (cf.: polleo, vigeo).

Absol.: verum illi valent, qui vi luctantur cum leonibus, Pomp. ap. Non. 112, 4 (Com. Rel. v. 176 Rib.):

puer ille (Hercules recens natus) ut magnus est et multum valet!

Plaut. Am. 5, 1, 51: plus potest, qui plus valet: Vir erat;

plus valebat,

id. Truc. 4, 3, 38 sq.:

sanus homo, qui bene valet,

Cels. 1, 1 init.:

si magis valet,

id. 3, 18:

si satis valet (= si satis validae vires sunt, just before),

id. 4, 7 init.:

prout nervi valent,

id. 8, 16.—Of plants:

vitem novellam resecari tum erit tempus ubi valebit,

Cato, R. R. 33, 3 sq. —

To be strong in or for something, to have the power or strength, be in condition to do something, etc.

Of personal subjects, etc.

With ad and acc.:

alios videmus velocitate ad cursum, alios viribus ad luctandum valere,

Cic. Off. 1, 30, 107.—

With inf.:

manibus pedibusque morbo distortissimis, ut neque calceum perpeti nec libellos evolvere valeret,

Suet. Galb. 21:

mustela cum mures veloces non valeret assequi,

Phaedr. 4, 1, 10:

valet ima summis Mutare deus,

Hor. C. 1, 34, 12; cf. II. B. 2. h. infra; cf.:

illud mirari mitte, quod non valet e lapide hoc alias impellere res,

Lucr. 6, 1057:

versate diu quid ferre recusent, Quid valeant umeri (sc. ferre),

Hor. A. P. 40:

nec valuere manus infixum educere telum,

Ov. M. 13, 393; 12, 101; Col. 6, 25 fin. —

Of remedies or medicines, to be efficacious, be good for any thing; with ad and acc.:

fimum potum ad dysentericos valet,

Plin. 28, 8, 27, § 105.—With contra:

cimices valent contra serpentium morsus,

Plin. 29, 4, 17, § 61.—With eodem:

id quoque collyrium eodem valet,

Cels. 6, 6, 21.—With pro:

ruta per se pro antidoto valet,

Plin. 20, 13, 51, § 132.—With abl.:

dictamnus valet potu et illitu et suffitu,

Plin. 26, 15, 90, § 153.— With inf.:

sandaracha valet purgare, sistere, excalfacere, perrodere,

Plin. 34, 18, 55, § 177.—

Of sounds: cum C ac similiter G non valuerunt, in T ac D molliuntur, i. e. were not pronounced strongly, Quint. 1, 11, 5.—

Esp., in respect of the natural condition of the body, to be well in health, to be in a sound or healthy condition, to be healthy, hale, hearty.

In gen.

Absol.:

equidem valeo recte et salvus sum,

Plaut. Am. 2, 1, 36:

perpetuon' valuisti?

id. Ep. 1, 1, 15; 1, 1, 18:

valen'? Valuistin? valeo et valui rectius,

id. Trin. 1, 2, 12 sq.: facile omnes, quom valemus, recta consilia aegrotis damus, Ter. And. 2, 1, 9:

dicit vilicus servos non valuisse,

Cato, R. R. 2, 3 sq.; 5, 6:

boves ut recte valeant,

id. ib. 103:

optime valere et gravissime aegrotare,

Cic. Fin. 2, 13, 43; 4, 25, 69:

cura est, ut valeat,

Plaut. Stich. 5, 2, 4:

ego valeo recte et rem gero,

id. Pers. 2, 3, 34:

te recte valere operamque dare, ut cottidie melius,

Cic. Fam. 11, 24, 1: deterius quam soleo, Luccei. ib. 5, 14, 1:

commode,

Plin. Ep. 3, 20, 11: Ni. Benene usque valuit? Chr. Pancratice atque athletice, Plaut. Bacch. 2, 3, 14:

minus valere... melius valere,

Cic. Att. 4, 14, 1:

nam matri oculi si valerent, mecum venisset simul,

Plaut. Mil. 4, 8, 8.—

With abl.:

si corpore valuisset,

Cic. Brut. 20, 77:

nec melius valeo quam corpore, mente,

Ov. Tr. 3, 8, 33; cf. Sall. J. 11, 5:

pedibus,

Nep. Phoc. 4, 1:

stomacho,

Juv. 6, 100.—

With ab and abl.:

ab oculis,

Gell. 13, 30, 10:

a morbo,

Plaut. Ep. 1, 2, 26; and facetiously: Me. Ain tu te valere? Eu. Pol ego haud a pecunia perbene, as to money, not very well, id. Aul. 2, 2, 9.—

Esp., at the commencement of letters (very freq.), si vales, bene est, and abbreviated S. V. B. E.;

and, more fully, with the addition ego or equidem valeo (abbrev. E. V. or E. Q. V.),

Cic. Fam. 13, 6; 14, 11; 14, 16; 14, 17; 14, 21; 14, 22; 14, 23; 14, 24; 15, 1; 15, 2; Metell. ib. 5, 1; Vatin. ib. 5, 9; Luccei. ib. 5, 14 al.; cf.:

mos antiquis fuit usque ad meam servatus aetatem, primis epistulae verbis adicere: Si vales bene est,

Sen. Ep. 15, 1; so too: S. V. G. V. (si vales, gaudeo, valeo) et Tullia nostra recte V. Terentia minus belle habuit: sed certum scio jam convaluisse eam, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 1.—

Rarely impers. pass.:

quid agitur, Sagaristio? ut valetur?

Plaut. Pers. 2, 5, 8.—

Vale or valeas, in leave-taking, farewell, adieu (cf.: salve, ave).

In gen.: Di. Valeas. Ph. Vale, Plaut. Truc. 2, 4, 79: Ar. Vale. Ph. Quo properas? Ar. Bene vale, id. As. 3, 3, 16; id. Mil. 4, 8, 51:

bene vale, Alcumena,

id. Am. 1, 3, 1:

vale atque salve,

id. Capt. 3, 5, 86; id. Curc. 4, 2, 36: vale atque salve. Th. Male vale, male sit tibi, id. ib. 4, 4, 32; v. salvus: Ly. Ad portum propero. De. Bene ambulato. Ly. Bene valeto. De. Bene sit tibi, id. Merc. 2, 2, 55:

bene valete et vivite,

id. Mil. 4, 8, 30:

ite intro cito: valete,

id. As. 3, 3, 155:

abeo: valete, judices justissimi,

id. Capt. prol. 67:

vos valete et plaudite,

Ter. Eun. 5, 8, 64:

in hoc biduom vale,

id. ib. 1, 2, 110:

vive valeque,

Hor. S. 2, 5, 110.—Before a vowel, scanned vale:

et longum, Formose vale, vale, inquit Iolla,

Verg. E. 3, 79; Ov. M. 3, 501.—

At the conclusion of letters:

Vale,

Cic. Fam. 6, 22, 3; 6, 21, 3; 4, 8, 2; Luccei. ib. 5, 14, 3:

cura ut valeas,

Cic. Fam. 7, 15, 2; 7, 20, 3; rarely bene vale, Mat. ib. 11, 28, 8; Cur. ib. 7, 29, 2; cf.:

tu me diligis et valebis,

Cic. ib. 9, 22, 5; 15, 18, 2: fac valeas meque mutuo diligas, Planc. ib. 10, 7, 2; Mat. ib. 11, 28, 8.—

Also in bidding farewell to the dead:

salve aeternum mihi, maxime Palla, Aeternumque vale,

Verg. A. 11, 97; Stat. S. 3, 3, 208; cf. Varr. ap. Serv. Verg. l. l.;

v. salvus: in perpetuom, frater, ave atque vale,

Cat. 101, 10:

terque, Vale, dixit,

Ov. F. 3, 563:

supremumque vale... dixit,

id. M. 10, 62.—

As an expression of dismission, refusal, or scorn, be off, begone:

valeas, tibi habeas res tuas, reddas meas,

Plaut. Am. 3, 2, 46:

immo habeat, valeat, vivat cum illa,

Ter. And. 5, 3, 18:

valeas, habeas illam quae placet,

id. Ad. 4, 4, 14:

si talis est deus, ut nulla hominum caritate teneatur, valeat,

good-by to him, let me have nothing to do with him, Cic. N. D. 1, 44, 124:

valeat res ludicra, si me Palma negata macrum, donata reducit opimum,

Hor. Ep. 2, 1, 180: valeant, Qui inter nos discidium volunt, away with those, etc., Ter. And. 4, 2, 13:

quare ista valeant: me res familiaris movet,

Cic. Att. 16, 15, 5: castra peto, valeatque Venus, valeantque puellae, farewell to Venus, etc., Tib. 2, 6, 9:

valete curae,

Petr. 79; cf. Cat. 8, 12; 11, 17; Ov. Am. 1, 6, 71 sqq.—

With valere jubere or dicere (sometimes as one word, vălĕdīco, ere, 3, v. n.), to bid one good-by, farewell, adieu:

illum salutavi: post etiam jussi valere,

Cic. Att. 5, 2, 2:

vix illud potui dicere triste vale,

Ov. H. 13, 14:

saepe vale dicto rursus sum multa locutus,

id. Tr. 1, 3, 57:

tibi valedicere non licet gratis,

Sen. Ep. 17, 11; Sulp. Sev. Dial. 1, 3, 1: obstinatissime [p. 1954] retinuit, ut liberti servique bis die frequentes adessent ac mane salvere, vesperi valere sibi singuli dicerent, Suet. Galb. 4 fin.; id. Aug. 53; id. Tib. 72.—So (late Lat.):

vale facere (or valefacere),

August. Ep. 65; App. M. 4, p. 150, 24.

Transf., to have power, force, or influence; to be powerful, effective, valid; to avail, prevail, be strong, effective, etc.

In gen.:

fiet enim quodcunque volent, qui valebunt: valebunt autem semper arma,

will always have the power, Cic. Fam. 9, 17, 1:

fuit enim populi potestas: de civitate ne tam diu quidem valuit quam diu illa Sullani temporis arma valuerunt,

id. Dom. 30, 79:

dicitur C. Flaminius ad populum valuisse dicendo,

id. Brut. 14, 57:

tribunus plebis tulit... ut lex Aelia et Fufia ne valeret,

id. Red. in Sen. 5, 11:

in more majorum, qui tum ut lex valebat,

id. Leg. 2, 10, 23:

valuit auctoritas,

id. Tusc. 2, 22, 53:

verba si valent,

id. Caecin. 21, 61:

(ejus) valet opinio tarditatis,

is established, id. de Or. 1, 27, 125:

si conjuratio valuisset,

id. ib. 17, 7:

cujus ratio non valuit,

Nep. Milt. 3, 7:

jus tamen gentium valuit,

Liv. 2, 4, 7:

praetor... ratus repentinum valiturum terrorem, succedit, etc.,

id. 44, 31, 6:

et vestrae valuere preces,

Ov. M. 13, 89; id. P. 3, 3, 92; id. Ib. 241.—

Esp.

With respect to the source, character, or mode of exercise of the strength ascribed to the subject.

With abl.:

non metuo mihi... Dum quidem hoc valebit pectus perfidia meum,

Plaut. Bacch. 2, 2, 50:

reliqui duo sic exaequantur, ut Domitius valeat amicis, Memmius commendetur militibus,

Cic. Att. 4, 16, 6 (17, 2):

multa sanxit quae omnia magistratuum auctoritate et Halaesinorum summa voluntate valuerunt,

id. Verr. 2, 2, 49, § 122:

ita istam libertatem largior populo, ut auctoritate et valeant et utantur boni,

id. Leg. 3, 17, 38:

quae (voluntas militum) cum per se valet multitudine,

id. Mur. 18, 38:

parum valent (Graeci) verbo,

i. e. have no precise word, id. Tusc. 3, 5, 11:

qui aut gratia aut misericordia valerent,

Caes. B. C. 2, 44:

dicendo,

Nep. Ages. 1, 2:

qui pedum cursu valet,

Verg. A. 5, 67; Quint. 9, 2, 78:

Battiades... Quamvis ingenio non valet, arte valet,

Ov. Am. 1, 15, 14:

plerique plus ingenio quam arte valuerunt,

Quint. 1, 8, 8:

rogando,

Ov. M. 2, 183:

subtilitate vincimur, valeamus pondere,

Quint. 12, 11, 8.—

With in and abl.:

Sp. Thorius satis valuit in populari genere dicendi,

Cic. Brut. 36, 136:

quid facilius est quam probari in uno servulo nomen familiae non valere,

id. Caecin. 19, 55:

in his maxime valet similitudo,

Quint. 6, 3, 57:

mire in causis valet praesumptio,

id. 9, 2, 16:

(digitus) in exprobrando et indicando valet,

id. 11, 3, 94.—

With some definite end expressed, upon or towards which influence or power is exercised or directed, to be strong enough for, adequate to, or capable of any thing, to be able to do, to have force or efficacy, to be effectual, to avail, to be applicable.

With in and acc.:

hoc evenit, ut in volgus insipientium opinio valeat honestatis,

Cic. Tusc. 2, 26, 63:

quaecumque est hominis definitio, una in omnes valet,

id. Leg. 1, 10, 29; cf. id. Div. 2, 56, 116:

cum illud verbum unde in utramque rem valeat,

id. Caecin. 31, 89:

num etiam in deos inmortales inauspicatam legem valuisse? Liv 7, 6, 11: utrumque hoc genus semel injectum in L. annos valet et frugum et pabuli ubertate,

Plin. 17, 7, 4, § 44:

etiamsi in utramque partem valent arma facundiae,

Quint. 2, 16, 10:

hoc etiam in praeteritum valet,

id. 9, 2, 20; cf.:

cum... idque in omnis partis valeret,

Cic. Fam. 4, 10, 2.—

With eo: oratio me cohortabatur, ut, etc.... quod eo, credo, valebat, ut caerimonias religionesque defenderem, the force or point of which was, etc., Cic. N. D. 3, 2, 5:

id responsum quo valeat, cum intellegeret nemo,

Nep. Them. 2, 6; cf. II. B. 3. i, infra.—

With ad and acc. of thing:

tu non solum ad neglegendas leges... verum etiam ad evertendas valuisti,

Cic. Cat. 1, 7, 18: astrorum affectio valeat, si vis, ad quasdam res;

ad omnis certe non valebit,

id. Fat. 4, 8:

illud perficiam ut invidia mihi valeat ad gloriam,

id. Cat. 3, 12, 29:

vitae adjuncta esse dicebant, quae ad virtutis usum valerent,

id. Ac. 1, 5, 21:

ista quaestura ad eam rem valet, ut, etc.,

id. Div. in Caecil. 19, 62: neque, quod Samnites... amici vobis facti sunt, ad id valere arbitror, ne nos in amicitiam accipiamur, Liv. 7, 30, 4:

eadem fictio valet et ad qualitates,

Quint. 5, 10, 99; cf. II. B. 3. infra.—

With apud or ad and acc. of person influenced, etc.

With apud:

ibit ad illud ilico, Quo maxume apud te se valere sentiat,

Ter. Heaut. 3, 1, 79:

non quin eam (commendationem) valituram apud te arbitrarer,

Cic. Fam. 13, 16, 3:

apud te veritas valebit,

id. Quint. 1, 5:

sed haec eadem nunc censes apud eos ipsos valere, a quibus... conscripta sunt?

id. Tusc. 2, 4, 11:

magnis meritis apud regem... valebat,

Nep. Con. 3, 1:

jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,

Sall. C. 9, 1:

apud magnam partem senatus et magnitudine rerum gestarum valebat et gratia,

Liv. 31, 48, 1:

apud nos valeant ea, quae apud judices valere volumus,

Quint. 6, 2, 28.—

With ad:

dicitur enim C. Flaminius... ad populum valuisse dicendo,

Cic. Brut. 14, 57:

clementiae fama... ad ferociores jam populos valuit,

Liv. 21, 6, 4:

metus ad omnis valuit, ne deditionem recusarent,

id. 38, 28, 6.—

With contra and acc.:

hoc nonne videtur contra te valere?

Cic. Ac. 2, 27, 86:

quae valeant contra falsam criminationem,

id. de Or. 2, 79, 321:

ne quid esset... quod contra caput suum aut existimationem valere posset,

id. Verr. 2, 2, 71, § 173: ne meae vitae modestia parum valitura sit contra falsos rumores, Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 8:

cum pro falsis contra veritatem (rhetorice) valet,

Quint. 2, 16, 2; cf. f. infra.—

With pro and abl.:

multa in adversos effudit verba penates Pro deplorato non valitura viro,

Ov. Tr. 1, 3, 46:

epitheton valet pro nomine,

Quint. 8, 6, 29; cf. I. A. 2, b. supra.—

With dat. gerund. (post-class. and rare):

nam et augendae rei et minuendae valet (particula),

Gell. 5, 12, 10.—

With inf. (mostly poet. and in postAug. prose;

not in Cic. or Caes.): nam si certam finem esse viderent Aerumnarum homines, aliqua ratione valerent Religionibus... obsistere,

Lucr. 1, 108:

hanc ob rem vitam retinere valemus,

id. 3, 257:

nec continere suos ab direptione castrorum valuit,

Liv. 38, 23, 4 Weissenb. ad loc.:

quam (urbem) neque finitimi valuerunt perdere Marsi,

Hor. Epod. 16, 3:

cetera... adeo sunt multa, loquacem Delassare valent Fabium,

id. S. 1, 1, 13; id. C. 4, 7, 27:

nec valuit locos coeptos avertere cursus,

Tib. 4, 1, 55:

qui relicti erant... ne conspectum quidem hostis sustinere valuerunt,

Curt. 3, 4, 5:

neque ex eo infamiam discutere valuit,

Suet. Caes. 79.—With things as subj.:

ergo fungar vice cotis, acutum Reddere quae ferrum valet,

Hor. A. P. 305; cf. I. A. 2. b, supra.—Esp.,

With adverbial qualifications expressing the degree of power or influence exerted, etc.; very freq. with accs- multum, plus, plurimum, parum, minus, minimum, nihil, tantum, quantum, quid, id, idem, quiddam, quidquam, quidquid, etc.

Edepol, Cupido, cum tu tam pusillu's, nimis multum vales, Naev. ap. Non. 421, 25 (Com. Rel. v. 55 Rib.):

plus potest qui plus valet,

Plaut. Truc. 4, 3, 38:

neque ita inperita (sum), ut quid amor valeat nesciam,

Ter. Eun. 5, 2, 42.—So absol.: nam opulenti cum locuntur pariter atque ignobiles, Eadem dicta eademque oratio aequa non aeque valet, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3 (Trag. Rel. v. 230 Vahl.):

ignari quid gravitas... quid denique virtus valeret,

Cic. Sest. 28, 60:

illa obnuntiatio nihil valuit, aut, si valuit, id valuit, ut, etc.,

id. Div. 1, 16, 30: omnia veniebant Antonio in mentem;

eaque suo quaeque loco, ubi plurimum proficere et valere possent... collocabantur,

id. Brut. 37, 139:

cur minus Venena Medaeae valent?

Hor. Epod. 5. 62.—

With abl.:

quod tibi lubet fac, quoniam pugnis plus vales,

Plaut. Am. 1, 1, 240; cf.

v. 234: quicquid possunt, pedestribus valent copiis,

Caes. B. G. 2, 17:

qui plus opibus, armis, potentia valent, perfecisse mihi videntur... ut etiam auctoritate jam plus valerent,

Cic. Fam. 1, 7, 10:

quasi vero ego... in isto genere omnino quidquam aut curatione aut potestate valuissem,

id. Dom. 6, 14:

Ti. Coruncanium longe plurimum ingenio valuisse,

id. Brut. 14, 55:

quantum gratia, auctoritate, pecunia valerent,

Caes. B. G. 7, 63:

Caesar multum equitatu valebat,

id. B. C. 1, 61:

cum tantum equitatu valeamus,

id. ib. 3, 86:

equitatu plurimum valere,

id. B. G. 3, 20; Nep. Alcib. 8, 2.—

With in and abl.:

nihil putas valere in judiciis conjecturam, nihil suspitionem, nihil ante actae vitae existimationem, etc.,

Cic. Verr. 2, 3, 62, § 146:

hic multum in Fabia (tribu) valet, ille Velina,

Hor. Ep. 1, 6, 52. —

With ad and acc.:

multum valuisse ad patris honorem pietas filii videbitur,

Cic. Phil. 9, 5, 12:

ex quo intellegitur, plus terrarum situs, quam lunae tractus, ad nascendum valere,

id. Div. 2, 46, 97:

valet igitur multum ad vincendum probari mores eorum, qui agent causas,

id. de Or. 2, 43, 182:

ad subeundem periculum et ad vitandum multum fortuna valuit,

Caes. B. G. 6, 30:

genus ad probandam speciem minimum valet,

Quint. 5, 10, 56.—

With apud and acc. of pers., to have influence, be influential, have weight with, influence:

apud quem (Caesarem) quicquid valebo vel auctoritate, vel gratia, valebo tibi,

Cic. Fam. 6, 6, 13:

utrum apud eos pudor atque officium, an timor plus valeret,

Caes. B. G. 1, 40:

tantum apud homines barbaros valuit, esse repertos aliquos principes belli inferendi,

id. ib. 5, 54:

potestis constituere, hanc auctoritatem quantum apud exteras nationes valituram esse existimetis,

Cic. Imp. Pomp. 16, 46:

non modo praemiis, quae apud me minimum valent, sed ne periculis quidem conpulsus ullis,

id. Fam. 1, 9, 11:

facinus esse indignum, plus impudicissimae mulieris apud te de Cleomenis salute quam de sua vita lacrimas matris valere,

id. Verr. 2, 5, 43, § 112:

apud quem ut multum gratia valeret, effecit,

Nep. Con. 2, 1.—

With contra: cur desperemus veritatem contra fallacem facundiam valituram? prevail, Lact. Opif. Dei, 20, 5; cf. Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 8, II. B. 2, e. supra.—

With pro:

pro periculo magis quam contra salutem valere,

Cic. Part. Or. 35, 120; cf.:

quod minus multitudine militum legionariorum pro hostium numero valebat,

Caes. B. G. 1, 51.—

With inter:

plurimum inter eos Bellovacos et virtute, et auctoritate, et hominum numero valere,

Caes. B. G. 2, 4.—

With adv. of pur pose:

hoc eo valebat, ut ingratiis ad de pugnandum omnes cogerentur,

Nep. Them. 4, 4:

non tamen hoc eo valet, ut fugien dae sint magnae scholae,

Quint. 1, 2, 16:

nescis quo valeat nummus, quem praebeat usum?

Hor. S. 1, 1, 73; cf. II. B. 2. b. supra. —

Idiomatic uses.

Of money value, to be of the value of, be worth: denarii, quod denos aeris valebant;

quinarii, quod quinos,

Varr. L. L. 5, § 173 Mull.:

dum pro argenteis decem aureus unus valeret,

Liv. 38, 11, 8:

ita ut scrupulum valeret sestertiis vicenis,

Plin. 33, 3, 13, § 47:

si haec praedia valeant nunc decem,

Dig. 24, 1, 7, § 4:

quasi minimo valeret hereditas,

ib. 19, 1, 13:

quanti omnibus valet (servus),

ib. 9, 2, 33; 5, 3, 25, § 1.—

Of the signification of words, sentences, etc.; like the Gr. dunasthai, to mean, signify, import:

quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat,

Cic. Fin. 2, 4, 13: non usquam id quidem dicit omnino;

sed quae dicit, idem valent,

id. Tusc. 5, 10, 24:

quamquam vocabula prope idem valere videantur,

id. Top. 8, 34:

hoc verbum quid valeat, non vident,

id. Off. 3, 9, 39: cui nomen Becco fuerat;

id valet gallinacei rostrum,

Suet. Vit. 18:

pransus quoque atque potus diversum valent quam indicant,

Quint. 1, 4, 29 et saep.:

et intellego et sentio et video saepe idem valent quod scio,

id. 10, 1, 13:

duo quae idem significant ac tantumdem valent,

id. 1, 5, 4.—Hence, vălens, entis, P. a., strong, stout, vigorous, powerful (class.).

Lit.

In gen.: nil moro discipulos mihi esse plenos sanguinis;

valens adflictet me,

Plaut. Bacch. 2, 1, 44:

virgatores,

id. As. 3, 2, 19:

robusti et valentes et audaces satellites,

Cic. Agr. 2, 31, 84:

cum homo imbecillus a valentissima bestia laniatur,

id. Fam. 7, 1, 3:

valentissimi lictores,

id. Verr. 2, 5, 54, § 142:

homines,

id. Phil. 12, 10, 24; Suet. Aug. 35:

hic membris et mole valens,

Verg. A. 5, 431:

membris valens,

Ov. M. 9, 108:

corpore esse vegeto et valenti,

Gell. 3, 1, 11:

nervi musculique,

Cels. 8, 20:

trunci,

Verg. G. 2, 426: scire oportet, omnia legumina generis valentissimi esse: valentissimum voco, in quo plurimum alimenti est... Ex leguminibus valentior faba quam pisum, etc., strongest, i. e. most nutritire, Cels. 2, 18:

tunicae,

stout, thick, Ov. A. A. 3, 109: providendum ne infirmiores (apes) a valentioribus [p. 1955] opprimantur, Varr. R. R. 3, 16, 35.—

In partic.

Well in health, healthy, hale, hearty:

valeo et venio ad minus valentem,

Plaut. Truc. 2, 7, 24:

medicus plane confirmat, propediem te valentem fore,

Cic. Fam. 16, 9, 2:

puer, hora undecima cum valens in publico visus esset, ante noctem mortuus est,

id. Clu. 9, 27; cf.

valens (opp. imbecillus),

id. Fam. 16, 5, 2:

(sensus) si sani sunt et valentes,

id. Ac. 2, 7, 19:

si valens corpus est neque magno opere vexatum,

Cels. 7, 26, 5:

sive aegra, sive valens,

Prop. 2, 21 (3, 14), 20.— Subst.:

qui enim aegris subveniretur, quae esset oblectatio valentium, nisi, etc.,

Cic. Off. 2, 4, 15;

so opp. aeger,

id. de Or. 2, 44, 186.—

Of medicines, strong, powerful, active:

valens est adversus cancerem intestinorum minii gleba,

Cels. 4, 15 fin.:

medicamenta,

id. 1, 3 med.:

silvestri (papaveri capita) ad omnes effectus valentiora,

Plin. 20, 18, 76, § 202; cf. id. 22, 22, 43, § 87.—

Trop., strong, powerful, mighty:

mallem tantas ei (Caesari) vires non dedisset (res publica) quam nunc tam valenti resisteret,

Cic. Att. 7, 3, 4:

fuit quondam ita firma haec civitas et valens,

id. Har. Resp. 28, 60:

cum valentiore pugnare,

id. Fam. 5, 21, 2:

valens dialecticus,

id. Fat. 6, 12:

ut fieri nihil possit valentius,

id. Brut. 16, 64:

Philippus jam tum valens multa moliebatur,

Nep. Timoth. 3, 1:

opibus jam valentes,

id. Eum. 10, 3:

argumenta valentiora,

Quint. 5, 13, 12:

quid pars adversa habeat valentissimum,

id. 5, 13, 52:

nec fraus valentior quam consilium meum,

Cic. Univ. 11:

ad letum causae satis valentes,

Ov. M. 5, 174; so,

causae,

id. Tr. 1, 8, 29:

causa valentior,

id. P. 1, 10, 35:

deus morbo omni valentior,

Stat. S. 1, 4, 111:

oppida valentissima,

Nep. Ham. 2, 4.—Hence, adv.: vălenter, strongly, stoutly, powerfully, violently (perh. not ante-Aug.).

Lit.:

resistere,

Col. 1, 5, 9; 3, 2, 15:

nimis valenter ibi retenta materia,

Cels. 5, 26, 21:

praeceps spirare valentius Eurus (coepit),

Ov. M. 11, 481.—

Trop., of speech, forcibly, energetically:

non diu dicebat sed valenter,

Sen. Contr. 3, 22 med.:

si verba numeres, breviter et abscise: si sensum aestimes, copiose et valenter,

Val. Max. 3, 7, ext. 6.

stătŭo, ui, utum, 3, v. a. [statum, sup. of sto], to cause to stand (cf.: colloco, pono).

Corporeally.

To cause to stand, set up, set, station, fix in an upright position.

To set up, set in the ground, erect:

ibi arbores pedicino in lapide statuito,

Cato, R. R. 18:

inter parietes arbores ubi statues,

id. ib.:

stipites statuito,

id. ib.:

palis statutis crebris,

Varr. R. R. 1, 14 init.:

pedamenta jacentia statuenda,

are to be raised, Col. 4, 26:

pedamentum inter duas vitis,

Plin. 17, 22, 21, § 194:

hic statui volo primum aquilam,

the standard of the troops, Plaut. Pers. 5, 1, 7:

signifer, statue signum,

plant the ensign, Liv. 5, 55, 1; Val. Max. 1, 5, 1.—

To plant (rare):

eodem modo vineam statuito, alligato, flexatoque uti fuerit,

Plin. 17, 22, 35, § 198:

agro qui statuit meo Te, triste lignum (i. e. arborem),

Hor. C. 2, 13, 10.—

In gen., to place, set or fix, set up, set forth things or persons.

Without specifying the place:

ollam statuito cum aqua,

let a jar stand with water, Cato, R. R. 156 (157):

crateras magnos statuunt, i. e. on the table,

Verg. A. 1, 724; so,

crateras laeti statuunt,

id. ib. 7, 147: haec carina satis probe fundata et bene statuta est, well placed, i. e. so that the hull stands perpendicularly (cf.:

bene lineatam carinam collocavit, v. 42),

Plaut. Mil. 3, 3, 44:

nec quidquam explicare, nec statuere potuerant, nec quod statutum esset, manebat, omnia perscindente vento,

Liv. 21, 58, 7:

eo die tabernacula statui passus non est,

to pitch, Caes. B. C. 1, 81; so, aciem statuere, to draw up an army:

aciem quam arte statuerat, latius porrigit,

Sall. J. 52, 6.—

With designation of the place by in and abl.; by adv. of place; by ante, apud, ad, circa, super, and acc.; by pro and abl.; by abl. alone (very rare), or by in and acc. (very rare): signa domi pro supellectile statuere, Cato ap. Prisc. 7, 19, 95 (p. 782 P.):

statuite hic lectulos,

Plaut. Pers. 5, 1, 7:

etiamsi in caelo Capitolium statueretur,

Cic. Or. 3, 46, 180:

statuitur Sollius in illo gladiatorum convivio... atuitur, ut dico, eques Romanus in Apronii convivio,

is taken to the banquet, id. Verr. 2, 3, 25, § 61 sq.:

tabernacula in foro statuere,

Liv. 39, 46, 3:

in principiis statuit tabernaculum,

Nep. Eum. 7, 1:

in nostris castris tibi tabernaculum statue,

Curt. 5, 11, 6; 8, 13, 20:

statui in medium undique conspicuum tabernaculum jussit,

id. 9, 6, 1:

(sagittae) longae, nisi prius in terra statuerent arcum, haud satis apte imponuntur,

id. 8, 14, 19:

sedes curules sacerdotum Augustalium locis, superque eas querceae coronae statuerentur,

Tac. A. 2, 83:

donum deae apud Antium statuitur,

id. ib. 3, 71:

pro rigidis calamos columnis,

Ov. F. 3, 529:

jamque ratem Scythicis auster statuisset in oris,

Val. Fl. 3, 653:

statuere vas in loco frigido,

Pall. Oct. 22.—Of living beings:

capite in terram statuerem, Ut cerebro dispergat viam,

Ter. Ad. 3, 2, 18:

qui capite ipse sua in statuit vestigia sese (= qui sese ipse capite in sua vestigia statuit),

i. e. stands on his head, Lucr. 4, 472:

patrem ejus a mortuis excitasses, statuisses ante oculos,

Cic. Or. 1, 57, 245:

captivos vinctos in medio statuit,

Liv. 21, 42, 1:

ubi primum equus Curtium in vado statuit,

id. 1, 13, 5:

quattuor cohortes in fronte statuit,

id. 28, 33, 12:

ante se statuit funditores,

id. 42, 58, 10:

puerum ad canendum ante tibicinem cum statuisset,

id. 7, 2, 9:

procul in conspectu eum (Philopoemenem) statuerunt,

id. 39, 49, 11:

media porta robora legionum, duabus circa portis milites levemque armaturam statuit,

id. 23, 16, 8:

bovem ad fanum Dianae et ante aram statuit,

id. 1, 45, 6:

cum Calchanta circa aram statuisset,

Val. Max. 8, 11, ext. 6:

marium si qui eo loci statuisset,

id. 3, 1, 2 fin.:

adulescentes ante Caesarem statuunt,

Tac. A. 4, 8:

in fronte statuerat ferratos, in cornibus cohortes,

id. ib. 3, 45:

puer quis Ad cyathum statuetur?

Hor. C. 1, 29, 8:

tu cum pro vitula statuis dulcem Aulide natam Ante aras,

id. S. 2, 3, 199:

et statuam ante aras aurata fronte juvencum,

Verg. A. 9, 627:

clara regione profundi Aetheros innumeri statuerunt agmina cygni,

Stat. Th. 3, 525.—

Pregn., to construct and place, to set up after constructing, to erect, make.

Of statues, temples, columns, altars, trophies, etc.; constr. with acc. alone, or acc. of the structure and dat. of the person for whom or in whose honor it is erected:

siquidem mihi aram et statuam statuis,

Plaut. As. 3, 3, 122:

huic statuam statui decet ex auro,

id. Bacch. 4, 4, 1:

ne ego aurea pro statua vineam tibi statuam,

id. Curc. 1, 2, 52:

eique statuam equestrem in rostris statui placere,

Cic. Phil. 5, 15, 41; so id. ib. 9, 5, 10; 9, 7, 16; id. Verr. 2, 2, 62, § 151; 2, 2, 20, § 48; so,

simulacrum alicui statuere,

Val. Max. 1, 1, 8:

effigiem,

Verg. A. 2, 184:

Mancinus eo habitu sibi statuit quo, etc. (effigiem),

Plin. 34, 5, 10, § 18:

simulacrum in curia,

Tac. A. 14, 12:

quanam in civitate tempium statueretur,

id. ib. 4, 55:

se primos templum urbis Romae statuisse,

id. ib. 4, 56; so id. ib. 4, 15:

nec tibi de Pario statuam, Germanice, templum,

Ov. P. 4, 8, 31:

templa tibi statuam, tribuam tibi turis honorem,

id. M. 14, 128:

super terrae tumulum noluit quid statui nisi columellam,

Cic. Leg. 2, 26, 66:

victimas atque aras diis Manibus statuentes,

Tac. A. 3, 2:

statuitque aras e cespite,

Ov. M. 7, 240:

statuantur arae,

Sen. Med. 579:

aeneum statuerunt tropaeum,

Cic. Inv. 2, 23, 69:

monumentum,

id. ib. § 70; so,

in alio orbe tropaea statuere,

Curt. 7, 7, 14;

so,

Plin. 3, 3, 4, § 18: ut illum di perdant qui primus statuit hic solarium, Plaut. Fragm. ap. Gell. 3, 3, 5:

princeps Romanis solarium horologium statuisse L. Papirius Cursor proditur,

Plin. 7, 60, 60, § 213:

a miliario in capite Romani fori statuto,

id. 3, 5, 9, § 66:

carceres eo anno in Circo primum statuti,

Liv. 8, 20, 1:

quo molem hanc immanis equi statuere?

Verg. A. 2, 150:

multo altiorem statui crucem jussit,

Suet. Galb. 9:

obeliscam,

Plin. 36, 9, 14, § 71:

at nunc disturba quas statuisti machinas,

Plaut. Ps. 1, 5, 137:

incensis operibus quae statuerat,

Nep. Milt. 7, 4:

si vallum statuitur procul urbis illecebris,

Tac. A. 4, 2:

castra in quinto lapide a Carthagine statuit,

Just. 22, 6, 9.—

Poet. and in post-class. prose (rare):

aliquem statuere = alicui statuam statuere: inter et Aegidas media statuaris in urbe,

Ov. H. 2, 67:

statuarque tumulo hilaris et coronatus,

my statue will be erected, Tac. Dial. 13; so with two acc.: custodem medio statuit quam vilicus horto, whose statue he placed as protectress, etc., Mart. 3, 68, 9; cf.

in double sense: nudam te statuet, i. e. nudam faciet (= nudabit fortunis), and statuam tibi nu dam faciet,

Mart. 4, 28, 8.—

Of cities, etc., to establish, found, build (in class. prose usu. condo):

Agamemnon tres ibi urbes statuit,

Vell. 1, 1, 2:

urbem quam statuo vestra est,

Verg. A. 1, 573:

urbom praeclaram,

id. ib. 4, 655:

Persarum statuit Babylona Semiramis urbem,

Prop. 3, 11 (4, 10), 21:

ibi civitatem statuerunt,

Just. 23, 1; so,

licentia et impunitas asyla statuendi (= aperiendi),

Tac. A. 3, 60.—Hence, transf.: carmen statuere = carmen condere, to compose, devise a song:

nunc volucrum... inexpertum carmen, quod tacita statuere bruma,

Stat. S. 4, 5, 12.—

To cause to stand still, to stop (rare; cf.

sisto, III. B.): navem extemplo statuimus,

Plaut. Bacch. 2, 3, 57:

et statuit fessos, fessus et ipse, boves,

Prop. 4 (5), 9, 4:

famuli hoc modo statuerunt aquas,

Arn. 1, p. 30: sanguinem, Oct. Hor. 4.—

To cause to stand firm, strengthen, support (rare; = stabilire), only transf.: qui rem publicam certo animo adjuverit, statuerit, Att. ap. Cic. Sest. 56, 120 (Trag. Rel. v. 357 Rib.).

Trop.

To establish, constitute (= constituo).

Esp.: exemplum or documentum (v. edo fin., and cf. Sen. Phoen. 320), to set forth an example or precedent for warning or imitation:

statuite exemplum impudenti, date pudori praemium,

Plaut. Rud. 3, 2, 6:

exemplum statuite in me ut adulescentuli Vobis placere studeant potius quam sibi,

Ter. Heaut. prol. 51; Auct. Her. 4, 35, 47:

ut illi intellegere possint, in quo homine statueris exemplum hujus modi,

Cic. Verr. 2, 2, 45, § 111:

in quos aliquid exempli populus Romanus statui putat oportere,

id. ib. 2, 3, 90, §

210: statuam in te exemplum, ne quis posthac infelicibus miseriis patriae illudat,

Just. 8, 7, 14:

documentum autem statui oportere, si quis resipiscat et antiquam societatem respiciat,

Liv. 24, 45, 5: statueretur immo [p. 1753] documentum, quo uxorem imperator acciperet, a precedent, Tac. A. 12, 6.—

Jus statuere, to establish a principle or relation of law:

ut (majores nostri) omnia omnium rerum jura statuerint,

Cic. Caecin. 12, 34: qui magistratum potestatemve habebit, si quid in aliquem novi juris statuerit, ipse quoque, adversario postulante, eodem jure uti debebit, if he has established any new principle of law, Edict. Praet. in Dig. 2, 2, 1, § 1:

si quid injungere inferiori velis, id prius in te ac tuos si ipse juris statueris, facilius omnes oboedientes habeas,

if you first admit it against yourself, Liv. 26, 36, 3:

si dicemus in omnibus aequabile jus statui convenire,

equal principles of law should be applied to all, Auct. Her. 3, 3, 4. —

In gen., to establish by authority (of relations, institutions, rights, duties, etc.):

(Numa) omnis partis religionis statuit sanctissime,

Cic. Rep. 2, 14, 26:

hoc judicium sic exspectatur ut non unae rei statui, sed omnibus constitui putetur,

id. Tull. 15, 36:

ad formandos animos statuendasque vitae leges, Quint. prooem. 14: sic hujus (virtutis) ut caelestium statuta magnitudo est,

Sen. Ep. 79, 10:

vectigal etiam novum ex salaria annona statuerunt,

Liv. 29, 37, 2:

novos statuere fines,

id. 42, 24, 8:

neque eos quos statuit terminos observat,

id. 21, 44, 5:

quibus rebus cum pax statuta esset,

Just. 5, 10, 8; so id. 25, 1, 1:

sedesque ibi statuentibus,

id. 18, 5, 11.—

With double acc., to constitute, appoint, create:

Hirtius arbitrum me statuebat non modo hujus rei, sed totius consulatus sui,

Cic. Att. 14, 1, a, 2:

telluris erum natura nec illum, nec quemquam constituit,

Hor. S. 2, 2, 130:

de principatu (vinorum) se quisque judicem statuet,

Plin. 14, 6, 8, § 59:

praefectus his statuitur Andragoras,

Just. 21, 4, 5.—

To determine, fix, etc. (of temporal or local relations); constr. usually with acc. and dat. or acc. and gen.

Modum statuere alicui or alicujus rei, to determine the manner, mode, or measure of, assign limits, restrictions or restraints to a thing or person, to impose restraints upon.

With dat.:

diuturnitati imperii modum statuendum putavistis,

that a limit should be assigned to the duration of his power, Cic. Imp. Pomp. 9, 26:

statui mihi tum modum et orationi meae,

imposed restraints upon myself and my words, id. Verr. 2, 5, 63, § 163:

non statuendo felicitati modum, nec cohibendo fortunam,

by not assigning any limits to his success, Liv. 30, 30, 23 (Pompeium) affirmabant, libertati publicae statuturum modum, Vell. 2, 40:

cupidinibus statuat natura modum,

Hor. S. 1, 2, 111:

quem modum sibi ipsa statuit (crudelitas)?

Val. Max. 9, 2 pr.:

modum ipsae res statuunt (i. e. sibi),

Plin. 28, 15, 61, § 216:

modum nuptiarum sumptibus statuerunt,

Just. 21, 4, 5:

timori quem meo statuam modum?

Sen. Thyest. 483;

and with finem: jam statui aerumnis modum et finem cladi,

id. Herc. Fur. 206. —

With gen.:

honestius te inimicitiarum modum statuere potuisse quam me humanitatis,

Cic. Sull. 17, 48:

ipse modum statuam carminis,

Ov. Tr. 1, 11, 44:

errorisque sui sic statuisse modum,

Prop. 3, 12 (4, 11), 36:

modum statuunt fellis pondere denarii,

they limit the quantity of the gall to the weight of a denarius, Plin. 28, 19, 77, § 254.—

Condicionem or legem alicui, to impose a condition or law upon one, to dictate, assign a condition to:

hanc tu condicionem statuis Gaditanis,

Cic. Balb. 10, 25:

providete ne duriorem vobis condicionem statuatis ordinique vestro quam ferre possit,

id. Rab. Post. 6, 15:

alter eam sibi legem statuerat ut, etc.,

id. Phil. 10, 6, 12: pretio statuta lege ne modum excederet, etc., the law being assigned to the price that not, etc., i. e. the price being limited by the law, etc., Plin. 33, 7, 40, § 118:

pacis legem universae Graeciae statuit,

Just. 9, 5, 2.—So with ellipsis of dat., to agree upon, stipulate:

statutis condicionibus,

Just. 6, 1, 3:

omnibus consentientibus Carthago conditur, statuto annuo vectigali pro solo urbis,

id. 18, 5, 14. —

Finem, to assign or put an end to, make an end of:

haud opinor commode Finem statuisse orationi militem,

Ter. Hec. 1, 2, 21:

et finem statuit cuppedinis atque timoris,

Lucr. 6, 25:

cum Fulvius Flaccus finem poenae eorum statuere cogeretur,

Val. Max. 3, 2, ext. 1: majores vestri omnium magnarum rerum et principia exorsi ab diis sunt, et finem statuerunt, finished, Liv. 45, 39, 10; so,

terminum: nam templis numquam statuetur terminus aevi,

Stat. S. 3, 1, 180:

cum consilii tui bene fortiterque suscepti eum tibi finem statueris, quem ipsa fortuna terminum nostrarum contentionum esse voluisset,

since you have assigned that end, Cic. Fam. 6, 22, 2.—

Pretium alicui rei, to assign a price to something; fix, determine the price of something:

quae probast mers, pretium ei statuit,

Plaut. Mil. 3, 1, 132:

numquam avare pretium statui arti meae,

Ter. Heaut. prol. 48:

statuit frumento pretium,

Tac. A. 2, 87; so with dat. understood:

ut eos (obsides) pretio quantum ipsi statuissent patres redimi paterentur,

Liv. 45, 42, 7:

pretium statuit (i. e. vecturae et sali),

id. 45, 29, 13; so with in and acc.: ut in singulas amphoras (vini) centeni nummi statuantur, that the price may be set down at 100 sesterces for an amphora, Plin. 14, 4, 6, § 56.—

Statuere diem, horam, tempus, locum alicui rei, or alicui, or with dat. gerund., to assign or appoint a day, time, place, etc. (for the more usual diem dicere):

statutus est comitiis dies,

Liv. 24, 27, 1:

diem patrando facinori statuerat,

id. 35, 35, 15:

multitudini diem statuit ante quam sine fraude liceret ab armis discedere,

Sall. C. 36, 2:

dies insidiis statuitur,

id. J. 70, 3:

ad tempus locumque colloquio statuendum,

Liv. 28, 35, 4:

subverti leges quae sua spatia (= tempora) quaerendis aut potiundis honoribus statuerint,

Tac. A. 2, 36.—With ellipsis of dat.:

observans quem statuere diem,

Mart. 4, 54, 6:

noctem unam poscit: statuitur nox,

Tac. A. 13, 44.—Esp. in the part. statutus, fixed, appointed (in MSS. and edd. often confounded with status; v. sisto fin.):

institum ut quotannis... libri diebus statutis (statis) recitarentur,

Suet. Claud. 42:

ut die statuta omnes equos ante regiam producerent,

Just. 1, 10, 1:

quaedam (genera) statutum tempus anni habent,

Plin. 17, 18, 30, § 135:

fruges quoque maturitatem statuto tempore expectant,

Curt. 6, 3, 7:

sacrificium non esse redditum statuto tempore,

id. 8, 2, 6:

statuto tempore quo urbem Mithridati traderet,

Just. 16, 4, 9:

cum ad statutam horam omnes convenissent,

id. 1, 10, 8:

intra tempus statutum,

fixed by the law, Dig. 4, 4, 19 and 20.—

To recount, count up, state (very rare): statue sex et quinquaginta annos, quibus mox divus Augustus rempublicam rexit: adice Tiberii tres et viginti... centum et viginti anni colliguntur, count, fix the number at, Tac. Or. 17:

Cinyphiae segetis citius numerabis aristas... quam tibi nostrorum statuatur summa laborum,

Ov. P. 2, 7, 29.—

To decide, determine, with reference to a result, to settle, fix, bring about, choose, make a decision.

Of disputes, differences, questions, etc., between others.

With interrog.-clause:

ut statuatis hoc judicio utrum posthac amicitias clarorum virorum calamitati hominibus an ornamento esse malitis,

Cic. Balb. 28, 65:

eam potestatem habetis ut statuatis utrum nos... semper miseri lugeamus, an, etc.,

id. Mil. 2, 4:

in hoc homine statuatis, possitne senatoribus judicantibus homo nocentissim us pecuniosissimusque damnari,

id. Verr. 1, 16, 47:

vos statuite, recuperatores, utra (sententia) utilior esse videatur,

id. Caecin. 27, 77:

decidis tu statuisque quid iis ad denarium solveretur,

id. Quint. 4, 17:

magni esse judicis statuere quid quemque cuique praestare oporteret,

id. Off. 3, 17, 70:

mihi vero Pompeius statuisse videtur quid vos in judicando spectare oporteret,

id. Mil. 6, 15:

semel (senatus) statuerent quid donatum Masinissae vellent,

Liv. 42, 23:

nec quid faciendum modo sit statuunt, sed, etc.,

decide, dictate, id. 44, 22:

nondum statuerat conservaret eum necne,

Nep. Eum. 11, 2:

statutumque (est) quantum curules, quantum plebei pignoris caperent,

Tac. A. 13, 28: semel nobis esse statuendum quod consilium in illo sequamur, August. ap. Suet. Claud. 4. —

With de:

ut consules de Caesaris actis cognoscerent, statuerent, judicarent,

Cic. Att. 16, 16, B, 8:

et collegas suos de religione statuisse, in senatu de lege statuturos,

id. ib. 4, 2, 4:

ut de absente eo C. Licinius statueret ac judicaret,

Liv. 42, 22:

si de summa rerum liberum senatui permittat rex statuendi jus,

id. 42, 62: qui ab exercitu ab imperatore eove cui de ea re statuendi potestas fuerit, dimissus erit, Edict. Praet. in Dig. 3, 2, 1.—Often with reference to punishment:

cum de P. Lentulo ceterisque statuetis, pro certo habetote, vos simul de exercitu Catilinae decernere,

Sall. C. 52, 17:

satis visum de Vestilia statuere,

to pass sentence against, Tac. A. 2, 85:

jus statuendi de procuratoribus,

id. ib. 12, 54:

facta patribus potestate statuendi de Caeciliano,

id. ib. 6, 7; so id. ib. 13, 28; cf. id. ib. 15, 14; 2, 85; Suet. Tib. 61 fin. —In partic.: de se statuere, to decide on, or dispose of one's self, i. e. of one's life, = to commit suicide:

eorum qui de se statuebant humabantur corpora,

Tac. A. 6, 29.—

With de and abl. and interrog.-clause:

si quibusdam populis permittendum esse videatur ut statuant ipsi de suis rebus quo jure uti velint,

Cic. Balb. 8, 22.—

With contra:

consequeris tamen ut eos ipsos quos contra statuas aequos placatosque dimittas,

Cic. Or. 10, 34. —

With indef. obj., usu. a neutr. pron.:

utrum igitur hoc Graeci statuent... an nostri praetores?

Cic. Fl. 12, 27:

dixisti quippiam: fixum (i. e. id) et statutum est,

id. Mur. 30, 62:

eoque utrique quod statuit contenti sunt,

Caes. B. C. 1, 87:

senatus, ne quid absente rege statueret,

Liv. 39, 24, 13:

maturato opus est, quidquid statuere placet (senatui),

id. 8, 13, 17:

id ubi in P. Licinio ita statutum est,

id. 41, 15, 10:

interrogatus quid ipse victorem statuere debere censeret,

Curt. 8, 14, 43:

quid in futurum statuerim, aperiam,

Tac. A. 4, 37:

utque rata essent quae procuratores sui in judicando statuerent,

Suet. Claud. 12;

qul statuit aliquid parte inaudita altera, aequum licet statuerit, haud aequus fuit,

Sen. Med. 2, 199:

non ergo quod libet statuere arbiter potest,

Dig. 4, 8, 32, § 15; cf.:

earum rerum quas Caesar statuisset, decrevisset, egisset,

Cic. Att. 16, 16, C, 11.—

With de or super and abl.:

vos de crudelissimis parricidis quid statuatis cunctamini?

Sall. C. 52, 31:

nihil super ea re nisi ex voluntate filii statuere,

Suet. Tib. 13:

ne quid super tanta re absente principe statueretur,

Tac. H. 4, 9.—

Absol., mostly pass. impers.:

ita expediri posse consilium ut pro merito cujusque statueretur,

Liv. 8, 14, 1:

tunc ut quaeque causa erit statuetis,

id. 3, 53, 10:

non ex rumore statuendum,

decisions should not be founded on rumors, Tac. A. 3, 69.—

With cognoscere, to examine ( officially) and decide:

petit ut vel ipse de eo causa cognita statuat, vel civitatem statuere jubeat,

Caes. B. G. 1, 19:

consuli ut cognosceret statueretque senatus permiserat,

Liv. 39, 3, 2:

missuros qui de eorum controversiis cognoscerent statuerentque,

id. 40, 20, 1; 45, 13, 11:

quod causa cognita erit statuendum,

Dig. 2, 11, 2, § 8.—

With reference to the mind of the subject, to decide, to make up one's mind, conclude, determine, be convinced, usu. with interrog.clause:

numquam intellegis, statuendum tibi esse, utrum illi homicidae sint an vindices libertatis,

Cic. Phil. 2, 12, 30:

illud mirum videri solet, tot homines... statuere non potuisse, utrum judicem an arbitrum, rem an litem dici oporteret,

id. Mur. 12, 27:

neque tamen possum statuere, utrum magis mirer, etc.,

id. de Or. 3, 22, 82:

ipsi statuerent, quo tempore possent suo jure arma capere,

id. Tull. 5, 12:

ut statuerem quid esset faciendum,

id. Att. 7, 26, 3:

statuere enim qui sit sapiens, vel maxime videtur esse sapientis,

id. Ac. 2, 3, 9:

si habes jam statutum quid tibi agendum putes,

id. Fam. 4, 2, 4:

tu quantum tribuendum nobis putes statuas ipse, et, ut spero, statues ex nostra dignitate,

id. ib. 5, 8, 4:

vix statui posse utrum quae pro se, an quae contra fratrem petiturus esset ab senatu magis impetrabilia forent,

Liv. 45, 19, 6:

quam satis statuerat, utram foveret partem,

id. 42, 29, 11:

posse ipsam Liviam statuere, nubendum post Drusum, an, etc.,

Tac. A. 4, 40:

statue quem poenae extrahas,

Sen. Troad. 661.—So with apud animum, to make up one's mind:

vix statuere apud animum meum possum atrum pejor ipsa res an pejore exemplo agatur,

Liv. 34, 2, 4:

proinde ipsi primum statuerent apud animos quid vellent,

id. 6, 39, 11.—Rarely with neutr, pron. as object:

quidquid nos de communi sententia statuerimus,

Cic. Fam. 4, 1, 2:

sic statue, quidquid statuis, ut causam famamque tuam in arto stare scias,

Sen. Herc. Fur. 1306.—

To decree, order, prescribe.

With ut or ne: statuunt ut decem milia hominum in oppidum submittantur, [p. 1754] Caes. B. G. 7, 21:

eos (Siculos) statuisse ut hoc quod dico postularet,

Cic. Verr. 2, 2, 42, § 103:

statuunt illi atque decernunt ut eae litterae... removerentur,

id. ib. 2, 2, 71, §

173: statuit iste ut arator... vadimonium promitteret,

id. ib. 2, 3, 15, §

38: orare patres ut statuerent ne absentium nomina reciperentur,

id. ib. 2, 2, 42, §

103: statuitur ne post M. Brutum proconsulem sit Creta provincia,

id. Phil. 2, 38, 97:

(Tiberius) auxit patrum honorem statuendo ut qui ad senatum provocavissent, etc.,

Tac. A. 14, 28:

statuiturque (a senatu) ut... in servitute haberentur,

id. ib. 12, 53.—So of a decree, determination, or agreement by several persons or parties to be carried out by each of them:

statutum esse (inter plebem et Poenos) ut... impedimenta diriperent,

Liv. 23, 16, 6:

Athenienses cum statuerent, ut urbe relicta naves conscenderent,

Cic. Off. 3, 11, 48:

statuunt ut fallere custodes tentent,

Ov. M. 4, 84.—

With acc. (post-Aug.):

remedium statuere,

to prescribe a remedy against public abuses, Tac. A. 3, 28; 6, 4:

Caesar ducentesimam (vectigalis) in posterum statuit,

decreed that one half of one per cent. be the tax, id. ib. 2, 42.—So with sic (= hoc):

sic, di, statuistis,

Ov. M. 4, 661.—

With dat. and acc. (not ante-Aug.):

eis (Vestalibus) stipendium de publico statuit,

decreed, allowed a salary, Liv. 1, 20, 3:

Aurelio quoque annuam pecuniam statuit princeps,

decreed, granted, Tac. A. 13, 34:

biduum criminibus obiciendis statuitur,

are allowed, id. ib. 3, 13:

itaque et alimenta pueris statuta... et patribus praemia statuta,

Just. 12, 4, 8:

ceu Aeolus insanis statuat certamina ventis,

Stat. Th. 6, 300:

non hoc statui sub tempore rebus occasum Aeoniis,

id. ib. 7, 219:

statuere alicui munera,

Val. Fl. 2, 566.—

With dat. and interrog.-clause:

cur his quoque statuisti quantum ex hoc genere frumenti darent,

Cic. Verr. 2, 5, 21, § 53:

ordo iis quo quisque die supplicarent, statutus,

Liv. 7, 28, 8.—

In partic., of punishment, etc., to decree, measure out, inflict.

With poenam, etc., with or without in and acc. pers. (mostly post-Aug.):

considerando... in utra (lege) major poena statuatur,

Cic. Inv. 2, 49, 145:

poenam statui par fuisse,

Tac. A. 14, 49:

qui non judicium, sed poenam statui videbant,

id. ib. 11, 6:

eadem poena in Catum Firmium statuitur,

id. ib. 6, 31:

senatu universo in socios facinoris ultimam statuente poenam,

Suet. Caes. 14;

so with mercedem (= poenam): debuisse gravissimam temeritatis mercedem statui,

Liv. 39, 55, 3; cf.

also: Thrasea, non quidquid nocens reus pati mereretur, id egregio sub principe statuendum disseruit,

Tac. A. 14, 48.— Absol.:

non debere eripi patribus vim statuendi (sc. poenas),

Tac. A. 3, 70.—

With indef. obj., generally with in and acc.: aliquid gravius in aliquem, to proceed severely against:

obsecrare coepit, ne quid gravius in fratrem statueret,

Caes. B. G. 1, 20:

fac aliquid gravius in Hejum statuisse Mamertinos,

Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19:

res monet cavere ab illis magis quam quid in illos statuamus consultare,

Sall. C. 52, 3:

qui cum triste aliquid statuit, fit tristis et ipse,

Ov. P. 2, 2, 119:

si quid ob eam rem de se crudelius statuerent,

Just. 2, 15, 10.—

With a word expressing the kind of punishment (post-Aug.):

in Pompeiam Sabinam exilium statuitur,

Tac. A. 6, 24 (18).—

De capite, to pass sentence of death:

legem illam praeclaram quae de capite civis Romani nisi comitiis centuriatis statui vetaret,

Cic. Rep. 2, 36, 61.—

Referring to one's own acts, to resolve, determine, purpose, to propose, with inf. (first in Cic.;

freq. and class.): statuit ab initio et in eo perseveravit, jus publicano non dicere,

Cic. Prov. Cons. 5, 10:

P. Clodius cum statuisset omni scelere in praetura vexare rem publicam,

id. Mil. 9, 24:

statuerat excusare,

to decline the office, id. Lig. 7, 21:

cum statuissem scribere ad te aliquid,

id. Off. 1, 2, 4:

quod iste certe statuerat et deliberaverat non adesse,

id. Verr. 2, 1, 1, § 1:

se statuisse animum advertere in omnes nauarchos,

id. ib. 2, 5, 40, §

105: nam statueram in perpetuum tacere,

id. Fam. 4, 4, 4:

statueram... nihil de illo dicere,

id. Fragm. Clod. 1, 1:

statueram recta Appia Romam (i. e. venire),

id. Att. 16, 10, 1:

Pompeius statuerat bello decertare,

Caes. B. C. 3, 86: si cedere hinc statuisset, Liv. 44, 39, 7:

triumphare mense Januario statuerat,

id. 39, 15:

immemor sim propositi quo statui non ultra attingere externa nisi qua Romanis cohaererent rebus,

id. 39, 48:

rex quamquam dissimulare statuerat,

id. 42, 21:

opperiri ibi hostium adventum statuit,

id. 42, 54, 9:

ut statuisse non pugnare consules cognitum est,

id. 2, 45, 9:

exaugurare fana statuit,

id. 1, 55, 2:

Delphos mittere statuit,

id. 1, 56, 5:

eos deducere in agros statuerunt,

id. 40, 38, 2:

tradere se, ait, moenia statuisse,

id. 8, 25, 10:

Samnitium exercitus certamine ultimo fortunam experiri statuit,

id. 7, 37, 4:

statuit sic adfectos hosti non obicere,

id. 44, 36, 2:

sub idem tempus statuit senatus Carthaginem excidere,

Vell. 1, 12, 2:

statui pauca disserere,

Tac. H. 4, 73:

amoliri juvenem specie honoris statuit,

id. A. 2, 42:

statuerat urbem novam condere,

Curt. 4, 8, 1:

statuerat parcere urbi conditae a Cyro,

id. 7, 6, 20:

rex statuerat inde abire,

id. 7, 11, 4:

Alexander statuerat ex Syria petere Africam,

id. 10, 1, 17; 10, 5, 24; 5, 27 (9), 13; so,

statutum habere cum animo ac deliberatum,

to have firmly and deliberately resolved, Cic. Verr. 2, 3, 41, § 95.—With sic:

caedis initium fecisset a me, sic enim statuerat,

id. Phil. 3, 7, 29.—

To judge, declare as a judgment, be of opinion, hold (especially of legal opinions), think, consider (always implying the establishment of a principle, or a decided conviction; cf.: existimo, puto, etc.).

With acc. and inf.

In gen.:

senatus consulta falsa delata ab eo judicavimus... leges statuimus per vim et contra auspicia latas,

Cic. Phil. 12, 5, 12:

statuit senatus hoc ne illi quidem esse licitum cui concesserat omnia,

id. Verr. 2, 3, 35, § 81:

quin is tamen (judex) statuat fieri non posse ut de isto non severissime judicetur,

id. ib. 2, 3, 62, §

144: hujusce rei vos (recuperatores) statuetis nullam esse actionem qui obstiterit armatis hominibus?

id. Caecin. 13, 39, ut quisquam juris numeretur peritus, qui id statuit esse jus quod non oporteat judicari, who holds that to be the law, id. ib. 24, 68:

is (Pompeius) se in publico statuit esse non posse,

id. Pis. 13, 29:

tu unquam tantam plagam tacitus accipere potuisses, nisi hoc ita statuisses, quidquid dixisses te deterius esse facturum?

id. Verr. 2, 3, 58, § 133:

si causa cum causa contenderet, nos nostram perfacile cuivis probaturos statuebamus,

we were sure, id. Quint. 30, 92:

non statuit sibi quidquam licere quod non patrem suum facere vidisset,

id. Verr. 2, 3, 90, § 211:

hi sibi nullam societatem communis utilitatis causa statuunt esse cum civibus,

assume, id. Off. 3, 6, 28:

cum igitur statuisset opus esse ad eam rem constituendam pecunia,

had become convinced, id. ib. 2, 23, 82:

quo cive neminem ego statuo in hac re publica esse fortiorem,

id. Planc. 21, 51:

quam quidem laudem sapientiae statuo esse maximam,

id. Fam. 5, 13, 1:

hoc anno statuit temporis esse satis,

Ov. F. 1, 34:

nolim statuas me mente maligna id facere,

Cat. 67, 37.— So with sic:

velim sic statuas tuas mihi litteras longissimas quasque gratissimas fore,

Cic. Fam. 7, 33 fin.:

ego sic statuo a me in hac causa pietatis potius quam defensionis partes esse susceptas,

I hold, lay down as the principle of my defence, id. Sest. 2, 3:

quod sic statuit omnino consularem legem nullam putare,

id. ib. 64, 135:

sic statuo et judico, neminem tot et tanta habuisse ornamenta dicendi,

id. Or. 2, 28, 122. —Hence, statui, I have judged, i. e. I know, and statueram, I had judged, i. e. I knew:

ut ego qui in te satis consilii statuerim esse, mallem Peducaeum tibi consilium dare quam me, ironically,

Cic. Att. 1, 5, 4:

qui saepe audissent, nihil esse pulchrius quam Syracusarum moenia, statuerant se, si ea Verre praetore non vidissent, numquam esse visuros,

id. Verr. 2, 5, 36, § 95.—With neutr. pron.:

si dicam non recte aliquid statuere eos qui consulantur,

that they hold an erroneous opinion, Cic. Caecin. 24, 68; cf.:

quis hoc statuit umquam, aut cui concedi potest, ut eum jure potuerit occidere a quo, etc.,

id. Tull. 24, 56; Quint. 5, 13, 21.—

Particularly of a conclusion drawn from circumstances, to judge, infer, conclude; declare (as an inference):

cum tuto senatum haberi non posse judicavistis, tum statuiistis, etiam intra muros Antonii scelus versari,

Cic. Phil. 3, 5, 13: quod si aliter statuetis, videte ne hoc vos statuatis, qui vivus decesserit, ei vim non esse factam, id. Caecin. 16, 46:

quid? si tu ipse statuisti, bona P. Quinctii ex edicto possessa non esse?

id. Quint. 24, 76:

ergo ad fidem bonam statuit pertinere notum esse emptori vitium quod nosset venditor,

id. Off. 3, 16, 67:

Juppiter esse pium statuit quodcumque juvaret,

Ov. H. 4, 133.—With neutr. pron.:

hoc (i. e. litteris Gabinii credendum non esse) statuit senatus cum frequens supplicationem Gabinio denegavit,

Cic. Prov. Cons. 6, 14:

quod si tum statuit opus esse, quid cum ille decessisset, Flacco existimatis statuendum et faciendum fuisse?

id. Fl. 12, 29; cf. id. Caecin. 16, 46, supra; so,

hoc si ita statuetis,

id. ib. 16, 47.—

Esp. with gerund.-clause.

To hold, judge, think, consider, acknowledge, that something must be done, or should have been done:

tu cum tuos amicos in provinciam quasi in praedam invitabas... non statuebas tibi de illorum factis rationem esse reddendam?

did you not consider, did it not strike you? Cic. Verr. 2, 2, 11, § 29: statuit, si hoc crimen extenuari vellet, nauarchos omnes vita esse privandos, he thought it necessary to deprive, etc., id. ib. 2, 5, 40, §

103: ut statuas mihi non modo non cedendum, sed etiam tuo auxilio utendum fuisse,

id. Fam. 5, 2, 10:

statuebam sic, boni nihil ab illis nugis expectandum,

id. Sest. 10, 24:

Antigonus statuit aliquid sibi consilii novi esse capiendum,

Nep. Eum. 8, 4. —So with opus fuisse:

ut hoc statuatis oratione longa nihil opus fuisse,

acknowledge, Cic. Verr. 1, 18, 56: causam sibi dicendam esse statuerat jam ante quam hoc usu venit, knew (cf. a. supra), id. ib. 2, 5, 39, § 101. —

To think that one must do something, to resolve, propose, usu. with dat. pers.:

manendum mihi statuebam quasi in vigilia quadam consulari ac senatoria,

Cic. Phil. 1, 1, 1: quae vobis fit injuria si statuimus, vestro nobis judicio standum esse, if we conclude, purpose, to abide, etc., id. Fl. 27, 65:

ut ea quae statuisses tibi in senatu dicenda, reticeres,

id. Fam. 5, 2, 1:

statuit tamen nihil sibi in tantis injuriis gravius faciendum,

id. Clu. 6, 16:

Caesar statuit exspectandam classem,

Caes. B. G. 3, 14:

non expectandum sibi statuit dum, etc.,

id. ib. 1, 11:

quod eo tempore statuerat non esse faciendum,

id. B. C. 3, 44:

statuit sibi nihil agitandum,

Sall. J. 39, 5:

Metellus statuit alio more bellum gerendum,

id. ib. 54, 5:

Laco statuit accuratius sibi agendum cum Pharnabazo,

Nep. Alcib. 10, 2:

sororis filios tollendos statuit,

Just. 38, 1.—

With ut:

si, ut Manilius statuebat, sic est judicatum (= ut judicandum esse statuebat),

Cic. Caecin. 24, 69:

ut veteres statuerunt poetae (ut = quod ita esse),

id. Arat. 267 (33): quae majora auribus accepta sunt quam oculis noscuntur, ut statuit, as he thought, i. e. that those things were greater, etc., Liv. 45, 27:

cum esset, ut ego mihi statuo, talis qualem te esse video,

Cic. Mur. 14, 32.—

With two acc. (= duco, existimo):

omnes qui libere de re publica sensimus, statuit ille quidem non inimicos, sed hostes,

regarded not as adversaries, but as foes, Cic. Phil. 11, 1, 3:

Anaximenes aera deum statuit,

id. N. D. 10, 26:

voluptatem summum bonum statuens,

id. Off. 1, 2, 5:

video Lentulum cujus ego parentem deum ac patronum statuo fortunae ac nominis mei,

id. Sest. 69, 144:

si rectum statuerimus concedere amicis quidquid velint,

id. Lael. 11, 38:

Hieronymus summum bonum statuit non dolere,

id. Fin. 2, 6, 19:

noster vero Plato Titanum e genere statuit eos qui... adversentur magistratibus,

id. Leg. 3, 2, 5:

decretum postulat, quo justae inter patruos fratrumque filias nuptiae statuerentur,

Tac. A. 12, 7:

optimum in praesentia statuit reponere odium,

id. Agr. 39.— P. a.: stătūtus, a, um, i. e. baculo, propped, leaning on a stick (dub. v. I. C. supra):

vidistis senem... statutum, ventriosum?

Plaut. Rud. 2, 2, 11.—Hence, subst.: stătūtum, i, n., a law, decision, determination, statute (late Lat.):

Dei,

Lact. 2, 16, 14:

Parcarum leges ac statuta,

id. 1, 11, 14:

statuta Dei et placita,

id. 7, 25, 8.

com-pōno ( conp-), posui (COMPOSEIVERVNT, C. I. L. 1, 199, 2), positum (compostus, Plaut. Mil. 4, 7, 21 Lorenz; Verg. A. 1, 249; Lucil. ap. Cic. de Or. 3, 43, 171; Varr ap. Sen. Ep. 56, 6), 3, v. a., to put, place, lay, bring or set together, to unite, join, connect, collect, aggregate, compose, to order, arrange, adjust, etc. (class. and very freq.).

In gen., of different objects.

To bring into union, gather, collect, put together.

Of things in gen.:

aridum lignum,

Hor. C. 3, 17, 14:

composita fronde,

Prop. 1, 20, 22:

uvas in tecto in cratibus,

Cato, R. R. 112, 2:

in quo (loco) erant ea conposita, quibus rex te numerare constituerat,

Cic. Deiot. 6, 17:

(amomum) manipulatim leniter componitur,

Plin. 12, 13, 28, § 48:

amphoras in culleum,

Cato, R. R. 113, 2:

ligna in caminum,

id. ib. 37, 5.—

To bring into contact, fit together, join:

quid... in operibus manu factis tam compositum tamque compactum et coagmentatum inveniri potest?

Cic. Fin. 3, 22, 74: cum poclo bibo eodem, amplector, labra labellis conpono, Lucil. ap. Non. p. 260, 28:

tum latus conponit lateri et cum pectore pectus,

id. ib. p. 260, 30:

conponens manibusque manus atque ori bus ora,

Verg. A. 8, 486:

Mercurio Sais fertur Virgineum conposuisse latus,

Prop. 2, 2, 12; cf.

caput,

Tib. 1, 5, 8.—Hence, of broken limbs, etc., med. t. t., to set:

ossa,

Cels. 8, 10, 2:

jugulum,

id. 8, 8, 8 et saep.—

Esp., to pack up for a journey, etc.:

omnia composta sunt quae donavi,

Plaut. Mil. 4, 7, 21:

i ergo intro et compone quae tecum simul Ferantur,

Ter. Hec. 4, 3, 5:

dum tota domus raeda componitur una,

Juv. 3, 10.—

Of persons:

is (Saturnus) genus indocile ac dispersum montibus altis Composuit,

Verg. A. 8, 322:

et tabula una duos poterit componere amantes,

Prop. 2, 26, 33 (3, 22, 13); cf. II. C. 5. infra.—

To bring together in hostility, to oppose, to couple, pair, match in combat (cf. compositio, III.); esp. of gladiators, etc.: Samnis, spurcus homo, cum Pacideiano conponitur, optimus multo Post homines natos gladiator qui fuit unus, Lucil. Sat. ap. Non. p. 257, 18; cf. Cic. Opt. Gen. 6, 17:

Rupili et Persi par pugnat, uti non Compositum melius cum Bitho Bacchius,

Hor. S. 1, 7, 20 Orell. ad loc.:

staturam habere Threcis cum Threce conpositi,

Sen. Q. N. 4, praef. 8;

and in gen.: si quis casus duos inter se bonos viros composuerit,

Quint. 2, 17, 34:

cuive virum mallem memet componere,

Sil. 10, 70:

componimur Vecordi Decio,

id. 11, 212:

hunc fatis,

id. 1, 39:

cum ventis, pelagique furentibus undis Composuit mortale genus,

Luc. 3, 196;

and fig.: pergis pugnantia secum Frontibus adversis componere,

Hor. S. 1, 1, 103:

ecce par deo dignum, vir fortis cum fortuna mala conpositus,

Sen. Prov. 1, 2, 9:

non illa (rhetorice) secum ipsa componitur,

Quint. 2, 17, 33;

and of a judicial contest: accita Epicharis et cum indice composita,

confronted, Tac. A. 15, 51; 16, 10.—

To oppose by way of comparison, to compare, contrast.

With acc. and dat.: quid est, cur componere ausis mihi te aut me tibi? Att. ap. Non. p. 257, 15 (Trag. Rel. v. 147 Rib.):

nec divis homines componier aequom'st,

Cat. 68, 141: composita dicta evolvunt, Quae cum componas, dicta factis discrepant, Att. ap. Non. p. 260, 21 (Trag. Rel. v. 48 Rib.):

si parva licet conponere magnis,

Verg. G. 4, 176:

parvis conponere magna solebam,

id. E. 1, 23; Ov. M. 5, [p. 392] 416:

audes cladi componere nostrae, Nympha, tuam?

id. ib. 15, 530:

divinis humana,

Aus. Ecl. 1, 10.—

With acc. and cum:

ubi Metelli dicta cum factis conposuit,

Sall. J. 48, 1: causam suam cum causa adversarii. Quint. 7, 2, 22.

In partic.

Of the parts of a whole, or of a whole as made up of parts.

To bring together, compose, compound, make up, mix, construct.

With ex:

exercitus ejus conpositus ex variis gentibus,

Sall. J. 18, 3:

genus humanum ex corpore et anima conpositum,

id. ib. 2, 1:

liber ex alienis orationibus compositus,

Cic. Div. in Caecil. 14, 47:

antidoton... ex multis atque interim contrariis quoque inter se effectibus,

Quint. 1, 10, 6:

ex quo (umore) componi debet (medicamentum),

Cels. 6, 7, 1 fin. —

With abl.:

mensam gramine,

Sil. 15, 51.—

With acc. alone:

medicamentum,

Col. 6, 4, 1; Scrib. Comp. 10.—

Esp., of buildings, etc., to construct, build:

qui cuncta conposuit,

i. e. the Creator, Cic. Univ. 13:

urbem,

Verg. A. 3, 387:

illa (templa) deis,

Ov. F. 1, 708 Burm. ad loc.:

aggere conposito tumuli,

Verg. A. 7, 6:

deletas Thebas,

Prop. 2, 6, 5.—

Of words, to compound:

vitilitigatores ex vitiis et litigatoribus, Plin. praef. § 32: verba composita (opp. simplicia),

Quint. 1, 5, 3.—

Of writings, speeches, etc.

To compose, write, construct (very freq.):

leges,

Lucr. 4, 966:

compone hoc, quod postulo, de argento: de reliquo videro,

Cic. Verr. 2, 4, 16, § 36:

quartum librum,

id. de Or. 2, 55, 224:

libros,

id. Fam. 16, 20; Plin. Ep. 9, 9, 1:

libellos,

Quint. 12, 8, 5:

actiones,

Cic. Att. 6, 1, 8; Quint. 11, 3, 68:

argumentum,

Cic. Att. 15, 4, 3:

edictum eis verbis,

id. Verr. 2, 1, 45, § 116:

edictum eorum arbitratu,

id. ib. 2, 1, 46, §

119: artes,

books of instruction, id. Brut. 12, 48; id. Ac. 2, 13, 40:

artificium,

id. de Or. 2, 19, 83:

commentarium consulatus mei,

id. Att. 1, 19, 10; Quint. 1, 8, 19:

quarum (litterarum) exemplum,

Cic. Agr. 2, 20, 53:

quandam disciplinae formulam,

id. Ac. 1, 4, 17:

stipulationum et judiciorum formulas,

id. Leg. 1, 4, 14:

interdictum,

id. Caecin. 21, 59:

poema,

id. ad Q. Fr. 3, 1, 4; cf. Hor. Ep. 2, 1, 77; Ov. Tr. 5, 12, 60:

senatus consultum,

Cic. Fam. 10, 22, 2:

testimonium,

id. Att. 15, 15, 1:

verba ad religionem deorum immortalium,

id. Dom. 47, 124:

de judicialibus causis aliqua,

Quint. 3, 6, 104:

aliquid de ratione dicendi, id. prooem. 1: quae de ortu vitaque Scapulae composita erant,

Tac. A. 16, 14:

Apion... inmortalitate donari a se scripsit ad quos aliqua conponebat, Plin. praef. § 25: carmen,

Cic. Mur. 12, 26:

carmina,

Tac. Or. 12; id. A. 3, 49:

epistulas,

id. ib. 2, 70:

litteras nomine Marcelli,

Liv. 27, 28, 4; Tac. A. 11, 20:

orationem habere ad conciliandos plebis animos conpositam,

Liv. 1, 35, 2:

blanditias tremula voce,

Tib. 1, 2, 91:

meditata manu verba trementi,

Ov. M. 9, 521:

versus,

Hor. S. 1, 4, 8:

mollem versum,

Prop. 1, 7, 19:

cantus,

Tib. 1, 2, 53:

in morem annalium,

Tac. Or. 22:

orationes adversus aliquem,

id. ib. 37:

litteras ad aliquem,

id. A. 15, 8; 14, 22:

probra in Gaium,

id. ib. 6, 9;

14, 50: multa et atrocia in Macronem,

id. ib. 6, 44 (38) et saep.—

Transf., of the subjects, etc., treated, to write about, treat, celebrate:

tuas laudes,

Tib. 4, 1, 35:

res gestas,

Hor. Ep. 2, 1, 251:

tempora Iliaca,

Vell. 1, 3, 2:

bellum Troicum,

id. 1, 5, 3:

Juli Africani vitam componendo, spem hominibus fecisti plurium ejus modi librorum,

Tac. Or. 14:

veteres populi Romani res,

id. A. 4, 32:

Neronis res,

id. ib. 1, 1; 11, 11.—

From the notion of closing.

To put away, put aside, put in place:

armamentis conplicandis, conponendis studuimus,

i. e. folding up the sails and lowering the masts, Plaut. Merc. 1, 2, 80:

(tempus) ad componenda armamenta expediendumque remigem,

Liv. 26, 39, 8:

vela contrahit malosque inclinat et simul armamenta componens, etc.,

id. 36, 44, 2:

arma,

Hor. C. 4, 14, 52:

tristes istos conpone libellos,

put aside, Prop. 1, 9, 13.—

To store up, put away, collect:

nec... Aut conponere opes norant aut parcere parto,

Verg. A. 8, 317:

ego conposito securus acervo Despiciam dites,

Tib. 1, 1, 77;

so fig.: condo et compono quae mox depromere possim,

Hor. Ep. 1, 1, 12.— So esp. to preserve, pack, put up fruits, meat, etc., for future use:

pernas,

Cato, R. R. 162, 12:

tergora (suis),

Col. 12, 55, 2: siccatos coliculos, id. 12, 9, 1:

caepam in fidelia,

id. 12, 10, 2:

herbas,

id. 12, 13, 2:

poma,

id. 12, 47, 5:

olivas,

Pall. Nov. 22, 5:

herbam olla nova,

Scrib. Comp. 60:

faenum,

Dig. 19, 2, 11, § 4:

fructus in urceis, capsellis,

ib. 33, 7, 12, §1.—

Of the ashes or remains of the dead, to adjust, lay out, to collect and inurn, inter, bury:

tu mea conpones et dices, ossa, Properti, Haec tua sunt,

Prop. 2, 24, 35 (3, 19, 19):

cinerem,

Ov. F. 3, 547:

cinerem ossaque,

Val. Fl. 7, 203:

sic ego conponi versus in ossa velim,

Tib. 3, 2, 26.—Hence, in gen., of persons, to bury:

quem... prope cognatos conpositum cineres,

Cat. 68, 98:

omnes composui (meos),

Hor. S. 1, 9, 28:

compositi busta avi,

Ov. F. 5, 426:

Pisonem Verania uxor... T. Vinium Crispina filia composuere,

Tac. H. 1, 47:

componi tumulo eodem,

Ov. M. 4, 157:

toro Mortua componar,

id. ib. 9, 504:

alto Conpositus lecto,

Pers. 3, 104:

aliquem terra,

Sil. 9, 95.—

To lay at rest, compose, quiet.

Of things: omnia noctis erant placida composta quiete, Varr. Atac. ap. Sen. Contr. 3, 16:

cum mare compositum est,

Ov. A. A. 3, 259:

aquas,

id. H. 13, 136:

fessum tumentes Composuit pelagus ventis patientibus undas,

Luc. 5, 702.—

Of persons:

nec vigilantibus, sed etiam quiete compositis,

Quint. 11, 2, 5:

ubi jam thalamis se conposuere,

Verg. G. 4, 189:

defessa membra,

id. ib. 4, 438:

si bene conpositus somno vinoque jacebit,

Ov. Am. 1, 4, 53.—

To end strife, confusion, etc., to compose, pacify, allay, settle, calm, appease, quiet, tranquillize, reconcile, etc., that which is disturbed or at variance.

With personal object:

aversos amicos,

Hor. S. 1, 5, 29:

ceteros clementia,

Tac. A. 12, 55:

comitia praetorum,

id. ib. 14, 28; id. H. 1, 85:

juvenes concitatos,

Quint. 1, 10, 32; cf.:

barbarum animos,

Tac. A. 14, 39:

gentem,

Sil. 17, 356.—Esp. of the mind:

prima (pars philosophiae) conponit animum,

Sen. Ep. 89, 9:

argumentum conpositae mentis,

id. ib. 2, 1; Cels. 3, 18; Sil. 11, 352:

mentem somno,

id. 3, 162:

religio saevas componit mentis,

id. 13, 317.—

Of places, countries, etc.:

C. Caesar componendae Armeniae deligitur,

Tac. A. 2, 4:

Campaniam,

id. H. 4, 3:

Daciam,

id. ib. 3, 53.—

With abstr. or indef. objects:

si possum hoc inter vos conponere,

Plaut. Curc. 5, 3, 23; cf.:

vides, inter nos sic haec potius cum bona Ut componamus gratia quam cum mala?

Ter. Phorm. 4, 3, 17:

gaudens conponi foedere bellum,

Verg. A. 12, 109; so,

bellum,

Sall. J. 97, 2; Nep. Hann. 6, 2; id. Alcib. 8, 3; Vell. 2, 25, 1; Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 3:

bella,

Tac. A. 3, 56:

cum vellet pro communi amico controversias regum componere,

Caes. B. C. 3, 109:

uti per colloquia omnes controversiae componantur,

id. ib. 1, 9 fin.:

curas,

Verg. A. 4, 341; Sil. 12, 682:

lites,

Verg. E. 3, 108:

seditionem civilem,

Suet. Caes. 4:

statum Orientis,

id. Calig. 1:

Romanus Ardeae turbatas seditione res... composuit,

Liv. 4, 10, 6; 3, 53, 1:

legatorum res et bello turbatas,

id. 45, 16, 2:

res Germanicas,

Suet. Vit. 9:

discordias,

Tac. H. 4, 50:

compositis praesentibus,

id. A. 1, 45:

odia et certamina,

id. ib. 15, 2.—Less freq. transf., with the result as object:

pacem componi volo Meo patri cum matre,

Plaut. Merc. 5, 2, 113:

si pax cum Carthaginiensibus componi nequisset,

Liv. 30, 40, 13:

at me conposita pace fefellit Amor,

Prop. 2, 2, 2:

pax circa Brundusium composita,

Vell. 2, 75, 3:

pacem cum Pyrrho,

Just. 18, 2, 6; cf. D. 2. infra.—

Absol.:

coheredes mei conponere et transigere cupiebant,

Plin. Ep. 5, 1, 7; and so impers. pass.:

posteaquam id quod maxime volui fieri non potuit, ut componeretur,

Cic. Rosc. Am. 47, 136:

Pompei summam esse... voluntatem, ut componeretur atque ab armis discederetur,

Caes. B. C. 3, 16.—

Hence, to set right, to set in or restore to the proper place or condition, to adjust, etc.

In gen., to arrange, adjust, order, set in order:

aulaeis se superbis Aurea sponda, of one's attitude on a couch,

Verg. A. 1, 697:

ad ictum militaris gladii conposita cervice,

Sen. Cons. Marc. 26, 2:

diductis aedificia angulis vidimus moveri iterumque conponi,

id. Q. N. 6, 30, 4:

si ad rem pertinet, quomodo caelo adfecto conpositisque sideribus quodque animal oriatur,

Cic. Div. 2, 47, 98:

tibi enim gratias agebat, quod signa componenda suscepisses,

id. Att. 4, 9, 1.—

Esp., milit. t. t.:

se ad confligendum, Sisenn. ap. Non p. 257, 13: exercitum in hibernaculis, Sali J. 103, 1: in secunda (acie) cohortis, id. H. inc. Fragm. 44 Dietsch: stabant conpositi suis quisque ordinibus (opp. incompositi),

Liv. 44, 38, 11:

conpositi numero in turmas,

Verg. A. 11, 599:

cunctos licentia vagos compositus invadit = compositis ordinibus,

Tac. H. 4, 35:

agmen,

id. ib. 2, 89; 5, 1; id. A. 12, 16:

ordines,

id. H. 4, 33:

vagos paventesque Vitellianos, sua quemque apud signa, componunt,

id. ib. 3, 35:

pugnae exercitum,

id. A. 13, 40:

auxilia in numerum legionis,

id. ib. 2, 80 Nipp. ad loc.:

equitem per turmas,

id. ib. 15, 29:

insidias in montibus,

Just. 1, 3, 11.—

Of the order of words in language: quam lepide lexeis compostae! ut tesserulae omnes Arte pavimento atque emblemate vermiculato, Lucil. ap. Cic. de Or. 3, 43, 171; id. ap. Cic. Or. 44, 149; cf. id. ib. sq.:

ut aptior sit oratio, ipsa verba compone,

id. Brut. 17, 68.—

With reference to orderly appearance, etc., of the clothing, hair; the expression of the countenance, etc., to lay, smooth, adjust:

suon quisque loco'st? Vide capillum, satin compositu'st commode?

Plaut. Most. 1, 3, 97:

composito et delibuto capillo,

Cic. Rosc. Am. 46, 135:

comas,

Ov. R. Am. 679:

crines,

Verg. G. 4, 417:

ne turbarentur comae, quas componi, etc.,

Quint. 11, 3, 148:

togam,

to lay in proper folds, Hor. S. 2, 3, 77; Quint. 11, 3, 156; cf.:

nec tamen ante adiit... Quam se composuit, quam circumspexit amictus,

Ov. M. 4, 318:

pulvinum facili manu,

id. A. A. 1, 160; cf.

torum,

id. F. 3, 484:

jam libet componere voltus,

id. M. 13, 767:

vultu composito, ne laeti excessu principis, etc.,

Tac. A. 1, 7; Plin. Ep. 3, 16, 5; cf.:

(Tiberius) compositus ore,

id. ib. 2, 34:

vultum natura horridum... efferabat, componens ad speculum in omnem terrorem,

distorting, Suet. Calig. 50.—

In gen., to adjust, arrange, regulate, for the expression of something, or to accord with something; usu. ad aliquid:

ad abstinentiam rursus, non secus ac modo ad balineum animum vultumque conposui,

Plin. Ep. 7, 1, 6:

orationis ipsius vultus ad id, quod efficere intendimus, compositus,

Quint. 9, 1, 21:

utraque manu ad modum aliquid portantium composita,

id. 11, 3, 120:

ge. stum oratoris ad similitudinem saltationis,

id. 1, 11, 19:

figuram ad imitationem alterius scripturae,

id. 9, 2, 34:

nec ad votum composita civitas,

Tac. Or. 41:

cuncta ad decorem inperi conposita,

id. H. 1, 71:

cunctis ad tristitiam conpositis,

id. A. 3, 1. —Less freq. with dat.:

voltus conponere famae Taedet,

to adapt, Tib. 4, 7, 9:

venturis carbasa ventis,

Luc. 3, 596:

me quoque mittendis rectum componite telis,

id. 3, 717. —With in:

Nero itinera urbis... veste servili in dissimulationem sui compositus pererrabat,

disguised, made up, Tac. A. 13, 25. —

To bring to a particular form or condition, to dispose, arrange, set in order, contrive, devise, prepare.

With acc.:

ego itinera sic composueram, ut Nonis Quinctilibus Puteolis essem,

Cic. Att. 15, 26, 3:

quod adest memento Componere aequus,

Hor. C. 3, 29, 33:

conposita atque constituta re publica,

Cic. Leg. 3, 18, 42:

necdum compositis maturisve satis consiliis,

Liv. 4, 13, 5:

(diem) totum in consideranda causa componendaque posuisse,

Cic. Brut. 22, 87:

tempus in cognoscendis componendisque causis consumere,

id. Or. 42, 143:

ex sententia omnibus rebus paratis conpositisque,

Sall. J. 43, 5; 94, 1:

in senatu cuncta longis aliorum principatibus composita statim decernuntur,

Tac. H. 2, 55:

dum quae forent firmando Neronis imperio componuntur,

id. A. 12, 68.—

With ad or in and acc. of the purpose for which, or the example according to which, etc.:

cum alteri placeat auspicia ista ad utilitatem esse rei publicae conposita,

Cic. Leg. 2, 13, 32:

omnia ad voluptatem multitudinis inperitae,

Quint. 10, 1, 43:

animum ad omnes casus,

id. 12, 9, 20; Val. Fl. 1, 321:

satis igitur in hoc nos componet multa scribendi exercitatio,

Quint. 9, 4, 114:

cultum victumque non ad nova exempla conponere, sed ut majorum mores suadent,

Sen. Tranq. 9, 2. —

To arrange in agreement with others, to agree upon, contrive, devise, invent, conspire to make, etc.

In gen.: eum allegaverunt, suom qui servom diceret Cum auro esse apud me: conposita est fallacia, [p. 393] Ut, etc., Plaut. Poen. 3, 5, 29:

quin jam virginem Despondi: res composita'st,

Ter. Ad. 4, 7, 17:

ita causa componitur, ut item palaestritae Bidini peterent ab Epicrate hereditatem,

Cic. Verr. 2, 2, 22, § 54:

societatem praedarum cum latronibus conposuisse,

Sall. H. 4, 11 Dietsch:

crimen ab inimicis Romae conpositum,

Cic. Verr. 2, 3, 61, § 141:

conpositis inter se rebus,

Sall. J. 66, 2:

ita conposito dolo digrediuntur,

id. ib. 111, 4:

conposito jam consilio,

Liv. 3, 53, 3: ceteri proditores ea quae composita erant exspectabant;

convenerat autem, etc.,

id. 25, 9, 8:

sub noctem susurri Composita repetantur hora,

Hor. C. 1, 9, 20:

ictum jam foedus, et omnes Conpositae leges,

Verg. A. 12, 315:

compositis notis,

Tib. 1, 2, 22:

crimen ac dolum ultro,

Tac. H. 1, 34:

proditionem,

id. ib. 2, 100:

seditionem,

id. ib. 4, 14:

insidias,

id. ib. 5, 22; id. A. 12, 54; 13, 47: pacem componere, v. B. 5. supra.—

With rel.-clause:

cum summa concordia, quos dimitterent, quos retinerent, composuerunt,

Liv. 40, 40, 14.—

With inf.:

ii, secretis conloquiis conponunt Gallos concire,

Tac. A. 3, 40.—

Pass. impers.:

ut domi compositum cum Marcio erat,

Liv. 2, 37, 1.—

With ut and subj.:

compositum inter ipsos ut Latiaris strueret dolum,

Tac. A. 4, 68; cf. P. a. subst. —

In gen., to feign, invent, devise, contrive, in order to deceive or delude, etc.: composita dicta, Att. ap. Non. p. 260, 22 (Trag. Rel. v. 47 Rib.):

ne tu istic hodie malo tuo conpositis mendaciis Advenisti,

Plaut. Am. 1, 1, 211:

nec bene mendaci risus conponitur ore,

Tib. 3, 6, 35 (3, 7, 3):

sed vobis facile'st verba et conponere fraudes,

Prop. 2, 9, 31:

insidias in me conponis inanes,

id. 2, 32 (3, 30), 19:

compositas insidias fatoque evitatas ementitur,

Tac. A. 13, 47:

si haec fabulosa et composita videntur,

id. Or. 12; id. Agr. 40:

quae ut augendae famae composita, sic reliqua non in obscuro habentur,

id. A. 15, 16; cf.:

vetustatem, ut cetera, in majus conponentem altores Jovis celebravisse,

exaggerating, Sall. H. 3, 60 Dietsch.— Part. perf. with in and acc., pretending, assuming the appearance or expression:

(Domitianus) paratus simulatione, in adrogantiam compositus audiit preces,

Tac. Agr. 42:

is in maestitiam compositus,

id. H. 2, 9; 1, 54:

in securitatem,

id. A. 3, 44.—Rarely with ad:

tunc compositus ad maestitiam,

Tac. A. 13, 20.— Hence, P. a.: compŏsĭtus ( - postus), a, um.

Well-arranged, ordered, or constituted, orderly, regular:

quae (injuria) dum foris sunt, nil videtur mundius, Nec magis compositum quicquam nec magis elegans,

Ter. Eun. 5, 4, 13: admiratus sum... sunchusin litterularum, quae solent tuae compositissimae et clarissimae esse, Cic. Att. 6, 9, 1:

acrior impetu atque animis quam compositior ullo ordine pugna fuit,

Liv. 28, 22, 13:

intellegitur, etiamsi non adjecero, conpositum ordinatumque fore talem virum,

Sen. Vit. Beat. 8, 3:

composita et quieta et beata respublica,

Tac. Or. 36. —Of writings:

quare in his quoque libris erant eadem aliqua... omnia vero compositiora et elaborata,

Quint. 1, pr. § 8; cf.:

illa quae curam fatentur et ficta atque composita videri etiam volunt,

elaborate, id. 8, pr. § 23.— Transf., of the orator himself:

si aut compositi oratoris bene structam collocationem dissolvas permutatione verborum,

Cic. Or. 70, 232.—

Fitly disposed for any purpose, prepared, apt, fit, adapted, qualified, suitable, ready:

perficiam ut nemo umquam paratior, vigilantior, compositior ad judicium venisse videatur,

Cic. Verr. 1, 1, 11; so,

equus bene natura compositus,

Auct. Her. 4, 46, 59.— With ad or in and acc., or with dat.:

arte quadam ab juventa in ostentationem (virtutum) compositus,

Liv. 26, 19, 3 Weissenb. ad loc.:

alius historiae magis idoneus, alius compositus ad carmen,

Quint. 2, 8, 7:

aeque in adulationem compositus (sacerdos),

Curt. 4, 7, 26:

(Attici) non maxime ad risum compositi,

Quint. 6, 3, 18:

natura atque arte compositus alliciendis etiam Muciani moribus,

Tac. H. 2, 5.—

Quiet, peaceful, undisturbed, calm, composed, unimpassioned, etc.:

ut peractis quae agenda fuerint salvo jam et composito die possis ibi manere,

Plin. Ep. 2, 17, 2:

lenis et nitidi et compositi generis amatores,

Quint. 10, 1, 44:

actio,

id. 11, 3, 110:

aetas,

mature, sedate, Tac. A. 13, 1: adfectus mites atque compositi, Quint. 6, 2, 9:

supercilium (opp. erectum),

id. 11, 3, 74:

repetitio eorum (civium) labefactabat compositam civitatem,

Flor. 3, 23, 3.—

Compound, composite, made up of parts (opp. simplex):

verba,

Quint. 1, 5, 3; 1, 6, 38; 7, 9, 5:

voces,

id. 1, 5, 65; cf. id. 1, 5, 9; 2, 12, 3.—Hence, subst.: compŏsĭtum ( conp-), i, n., that which is agreed, an agreement, compact, etc.; only abl. in the phrases,

Ex composito, according to agreement, by agreement, in concert, Sall. H. 2, 12 Dietsch:

tum ex composito orta vis,

Liv. 1, 9, 10; 5, 14, 2; 36, 25, 1; 40, 48, 4; Suet. Claud. 37; Tac. H. 4, 66.—

De composito, by agreement, App. Mag. 1, p. 273; and,

More rarely in the same sense, composito alone, Ter. Phorm. 5, 1, 29; Nep. Dat. 6, 6; Verg. A. 2, 129.—Hence also adv.: compŏsĭtē ( conp-), in an orderly, regular, or skilful manner, orderly, regularly, properly (class. but rare;

not in Quint.): ambulare,

Col. 6, 2, 5:

indutus,

Gell. 1, 5, 2:

composite et apte dicere,

Cic. Or. 71, 236:

composite, ornate, copiose eloqui,

id. De Or. 1, 11, 48:

composite atque magnifice casum reipublicae miserati,

Sall. C. 51, 9:

bene et composite disseruit,

id. Ib. 52.— Comp.:

compositius cuncta quam festinantius agerent,

Tac. A. 15, 3.

com-pōno ( conp-), posui (COMPOSEIVERVNT, C. I. L. 1, 199, 2), positum (compostus, Plaut. Mil. 4, 7, 21 Lorenz; Verg. A. 1, 249; Lucil. ap. Cic. de Or. 3, 43, 171; Varr ap. Sen. Ep. 56, 6), 3, v. a., to put, place, lay, bring or set together, to unite, join, connect, collect, aggregate, compose, to order, arrange, adjust, etc. (class. and very freq.).

In gen., of different objects.

To bring into union, gather, collect, put together.

Of things in gen.:

aridum lignum,

Hor. C. 3, 17, 14:

composita fronde,

Prop. 1, 20, 22:

uvas in tecto in cratibus,

Cato, R. R. 112, 2:

in quo (loco) erant ea conposita, quibus rex te numerare constituerat,

Cic. Deiot. 6, 17:

(amomum) manipulatim leniter componitur,

Plin. 12, 13, 28, § 48:

amphoras in culleum,

Cato, R. R. 113, 2:

ligna in caminum,

id. ib. 37, 5.—

To bring into contact, fit together, join:

quid... in operibus manu factis tam compositum tamque compactum et coagmentatum inveniri potest?

Cic. Fin. 3, 22, 74: cum poclo bibo eodem, amplector, labra labellis conpono, Lucil. ap. Non. p. 260, 28:

tum latus conponit lateri et cum pectore pectus,

id. ib. p. 260, 30:

conponens manibusque manus atque ori bus ora,

Verg. A. 8, 486:

Mercurio Sais fertur Virgineum conposuisse latus,

Prop. 2, 2, 12; cf.

caput,

Tib. 1, 5, 8.—Hence, of broken limbs, etc., med. t. t., to set:

ossa,

Cels. 8, 10, 2:

jugulum,

id. 8, 8, 8 et saep.—

Esp., to pack up for a journey, etc.:

omnia composta sunt quae donavi,

Plaut. Mil. 4, 7, 21:

i ergo intro et compone quae tecum simul Ferantur,

Ter. Hec. 4, 3, 5:

dum tota domus raeda componitur una,

Juv. 3, 10.—

Of persons:

is (Saturnus) genus indocile ac dispersum montibus altis Composuit,

Verg. A. 8, 322:

et tabula una duos poterit componere amantes,

Prop. 2, 26, 33 (3, 22, 13); cf. II. C. 5. infra.—

To bring together in hostility, to oppose, to couple, pair, match in combat (cf. compositio, III.); esp. of gladiators, etc.: Samnis, spurcus homo, cum Pacideiano conponitur, optimus multo Post homines natos gladiator qui fuit unus, Lucil. Sat. ap. Non. p. 257, 18; cf. Cic. Opt. Gen. 6, 17:

Rupili et Persi par pugnat, uti non Compositum melius cum Bitho Bacchius,

Hor. S. 1, 7, 20 Orell. ad loc.:

staturam habere Threcis cum Threce conpositi,

Sen. Q. N. 4, praef. 8;

and in gen.: si quis casus duos inter se bonos viros composuerit,

Quint. 2, 17, 34:

cuive virum mallem memet componere,

Sil. 10, 70:

componimur Vecordi Decio,

id. 11, 212:

hunc fatis,

id. 1, 39:

cum ventis, pelagique furentibus undis Composuit mortale genus,

Luc. 3, 196;

and fig.: pergis pugnantia secum Frontibus adversis componere,

Hor. S. 1, 1, 103:

ecce par deo dignum, vir fortis cum fortuna mala conpositus,

Sen. Prov. 1, 2, 9:

non illa (rhetorice) secum ipsa componitur,

Quint. 2, 17, 33;

and of a judicial contest: accita Epicharis et cum indice composita,

confronted, Tac. A. 15, 51; 16, 10.—

To oppose by way of comparison, to compare, contrast.

With acc. and dat.: quid est, cur componere ausis mihi te aut me tibi? Att. ap. Non. p. 257, 15 (Trag. Rel. v. 147 Rib.):

nec divis homines componier aequom'st,

Cat. 68, 141: composita dicta evolvunt, Quae cum componas, dicta factis discrepant, Att. ap. Non. p. 260, 21 (Trag. Rel. v. 48 Rib.):

si parva licet conponere magnis,

Verg. G. 4, 176:

parvis conponere magna solebam,

id. E. 1, 23; Ov. M. 5, [p. 392] 416:

audes cladi componere nostrae, Nympha, tuam?

id. ib. 15, 530:

divinis humana,

Aus. Ecl. 1, 10.—

With acc. and cum:

ubi Metelli dicta cum factis conposuit,

Sall. J. 48, 1: causam suam cum causa adversarii. Quint. 7, 2, 22.

In partic.

Of the parts of a whole, or of a whole as made up of parts.

To bring together, compose, compound, make up, mix, construct.

With ex:

exercitus ejus conpositus ex variis gentibus,

Sall. J. 18, 3:

genus humanum ex corpore et anima conpositum,

id. ib. 2, 1:

liber ex alienis orationibus compositus,

Cic. Div. in Caecil. 14, 47:

antidoton... ex multis atque interim contrariis quoque inter se effectibus,

Quint. 1, 10, 6:

ex quo (umore) componi debet (medicamentum),

Cels. 6, 7, 1 fin. —

With abl.:

mensam gramine,

Sil. 15, 51.—

With acc. alone:

medicamentum,

Col. 6, 4, 1; Scrib. Comp. 10.—

Esp., of buildings, etc., to construct, build:

qui cuncta conposuit,

i. e. the Creator, Cic. Univ. 13:

urbem,

Verg. A. 3, 387:

illa (templa) deis,

Ov. F. 1, 708 Burm. ad loc.:

aggere conposito tumuli,

Verg. A. 7, 6:

deletas Thebas,

Prop. 2, 6, 5.—

Of words, to compound:

vitilitigatores ex vitiis et litigatoribus, Plin. praef. § 32: verba composita (opp. simplicia),

Quint. 1, 5, 3.—

Of writings, speeches, etc.

To compose, write, construct (very freq.):

leges,

Lucr. 4, 966:

compone hoc, quod postulo, de argento: de reliquo videro,

Cic. Verr. 2, 4, 16, § 36:

quartum librum,

id. de Or. 2, 55, 224:

libros,

id. Fam. 16, 20; Plin. Ep. 9, 9, 1:

libellos,

Quint. 12, 8, 5:

actiones,

Cic. Att. 6, 1, 8; Quint. 11, 3, 68:

argumentum,

Cic. Att. 15, 4, 3:

edictum eis verbis,

id. Verr. 2, 1, 45, § 116:

edictum eorum arbitratu,

id. ib. 2, 1, 46, §

119: artes,

books of instruction, id. Brut. 12, 48; id. Ac. 2, 13, 40:

artificium,

id. de Or. 2, 19, 83:

commentarium consulatus mei,

id. Att. 1, 19, 10; Quint. 1, 8, 19:

quarum (litterarum) exemplum,

Cic. Agr. 2, 20, 53:

quandam disciplinae formulam,

id. Ac. 1, 4, 17:

stipulationum et judiciorum formulas,

id. Leg. 1, 4, 14:

interdictum,

id. Caecin. 21, 59:

poema,

id. ad Q. Fr. 3, 1, 4; cf. Hor. Ep. 2, 1, 77; Ov. Tr. 5, 12, 60:

senatus consultum,

Cic. Fam. 10, 22, 2:

testimonium,

id. Att. 15, 15, 1:

verba ad religionem deorum immortalium,

id. Dom. 47, 124:

de judicialibus causis aliqua,

Quint. 3, 6, 104:

aliquid de ratione dicendi, id. prooem. 1: quae de ortu vitaque Scapulae composita erant,

Tac. A. 16, 14:

Apion... inmortalitate donari a se scripsit ad quos aliqua conponebat, Plin. praef. § 25: carmen,

Cic. Mur. 12, 26:

carmina,

Tac. Or. 12; id. A. 3, 49:

epistulas,

id. ib. 2, 70:

litteras nomine Marcelli,

Liv. 27, 28, 4; Tac. A. 11, 20:

orationem habere ad conciliandos plebis animos conpositam,

Liv. 1, 35, 2:

blanditias tremula voce,

Tib. 1, 2, 91:

meditata manu verba trementi,

Ov. M. 9, 521:

versus,

Hor. S. 1, 4, 8:

mollem versum,

Prop. 1, 7, 19:

cantus,

Tib. 1, 2, 53:

in morem annalium,

Tac. Or. 22:

orationes adversus aliquem,

id. ib. 37:

litteras ad aliquem,

id. A. 15, 8; 14, 22:

probra in Gaium,

id. ib. 6, 9;

14, 50: multa et atrocia in Macronem,

id. ib. 6, 44 (38) et saep.—

Transf., of the subjects, etc., treated, to write about, treat, celebrate:

tuas laudes,

Tib. 4, 1, 35:

res gestas,

Hor. Ep. 2, 1, 251:

tempora Iliaca,

Vell. 1, 3, 2:

bellum Troicum,

id. 1, 5, 3:

Juli Africani vitam componendo, spem hominibus fecisti plurium ejus modi librorum,

Tac. Or. 14:

veteres populi Romani res,

id. A. 4, 32:

Neronis res,

id. ib. 1, 1; 11, 11.—

From the notion of closing.

To put away, put aside, put in place:

armamentis conplicandis, conponendis studuimus,

i. e. folding up the sails and lowering the masts, Plaut. Merc. 1, 2, 80:

(tempus) ad componenda armamenta expediendumque remigem,

Liv. 26, 39, 8:

vela contrahit malosque inclinat et simul armamenta componens, etc.,

id. 36, 44, 2:

arma,

Hor. C. 4, 14, 52:

tristes istos conpone libellos,

put aside, Prop. 1, 9, 13.—

To store up, put away, collect:

nec... Aut conponere opes norant aut parcere parto,

Verg. A. 8, 317:

ego conposito securus acervo Despiciam dites,

Tib. 1, 1, 77;

so fig.: condo et compono quae mox depromere possim,

Hor. Ep. 1, 1, 12.— So esp. to preserve, pack, put up fruits, meat, etc., for future use:

pernas,

Cato, R. R. 162, 12:

tergora (suis),

Col. 12, 55, 2: siccatos coliculos, id. 12, 9, 1:

caepam in fidelia,

id. 12, 10, 2:

herbas,

id. 12, 13, 2:

poma,

id. 12, 47, 5:

olivas,

Pall. Nov. 22, 5:

herbam olla nova,

Scrib. Comp. 60:

faenum,

Dig. 19, 2, 11, § 4:

fructus in urceis, capsellis,

ib. 33, 7, 12, §1.—

Of the ashes or remains of the dead, to adjust, lay out, to collect and inurn, inter, bury:

tu mea conpones et dices, ossa, Properti, Haec tua sunt,

Prop. 2, 24, 35 (3, 19, 19):

cinerem,

Ov. F. 3, 547:

cinerem ossaque,

Val. Fl. 7, 203:

sic ego conponi versus in ossa velim,

Tib. 3, 2, 26.—Hence, in gen., of persons, to bury:

quem... prope cognatos conpositum cineres,

Cat. 68, 98:

omnes composui (meos),

Hor. S. 1, 9, 28:

compositi busta avi,

Ov. F. 5, 426:

Pisonem Verania uxor... T. Vinium Crispina filia composuere,

Tac. H. 1, 47:

componi tumulo eodem,

Ov. M. 4, 157:

toro Mortua componar,

id. ib. 9, 504:

alto Conpositus lecto,

Pers. 3, 104:

aliquem terra,

Sil. 9, 95.—

To lay at rest, compose, quiet.

Of things: omnia noctis erant placida composta quiete, Varr. Atac. ap. Sen. Contr. 3, 16:

cum mare compositum est,

Ov. A. A. 3, 259:

aquas,

id. H. 13, 136:

fessum tumentes Composuit pelagus ventis patientibus undas,

Luc. 5, 702.—

Of persons:

nec vigilantibus, sed etiam quiete compositis,

Quint. 11, 2, 5:

ubi jam thalamis se conposuere,

Verg. G. 4, 189:

defessa membra,

id. ib. 4, 438:

si bene conpositus somno vinoque jacebit,

Ov. Am. 1, 4, 53.—

To end strife, confusion, etc., to compose, pacify, allay, settle, calm, appease, quiet, tranquillize, reconcile, etc., that which is disturbed or at variance.

With personal object:

aversos amicos,

Hor. S. 1, 5, 29:

ceteros clementia,

Tac. A. 12, 55:

comitia praetorum,

id. ib. 14, 28; id. H. 1, 85:

juvenes concitatos,

Quint. 1, 10, 32; cf.:

barbarum animos,

Tac. A. 14, 39:

gentem,

Sil. 17, 356.—Esp. of the mind:

prima (pars philosophiae) conponit animum,

Sen. Ep. 89, 9:

argumentum conpositae mentis,

id. ib. 2, 1; Cels. 3, 18; Sil. 11, 352:

mentem somno,

id. 3, 162:

religio saevas componit mentis,

id. 13, 317.—

Of places, countries, etc.:

C. Caesar componendae Armeniae deligitur,

Tac. A. 2, 4:

Campaniam,

id. H. 4, 3:

Daciam,

id. ib. 3, 53.—

With abstr. or indef. objects:

si possum hoc inter vos conponere,

Plaut. Curc. 5, 3, 23; cf.:

vides, inter nos sic haec potius cum bona Ut componamus gratia quam cum mala?

Ter. Phorm. 4, 3, 17:

gaudens conponi foedere bellum,

Verg. A. 12, 109; so,

bellum,

Sall. J. 97, 2; Nep. Hann. 6, 2; id. Alcib. 8, 3; Vell. 2, 25, 1; Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 3:

bella,

Tac. A. 3, 56:

cum vellet pro communi amico controversias regum componere,

Caes. B. C. 3, 109:

uti per colloquia omnes controversiae componantur,

id. ib. 1, 9 fin.:

curas,

Verg. A. 4, 341; Sil. 12, 682:

lites,

Verg. E. 3, 108:

seditionem civilem,

Suet. Caes. 4:

statum Orientis,

id. Calig. 1:

Romanus Ardeae turbatas seditione res... composuit,

Liv. 4, 10, 6; 3, 53, 1:

legatorum res et bello turbatas,

id. 45, 16, 2:

res Germanicas,

Suet. Vit. 9:

discordias,

Tac. H. 4, 50:

compositis praesentibus,

id. A. 1, 45:

odia et certamina,

id. ib. 15, 2.—Less freq. transf., with the result as object:

pacem componi volo Meo patri cum matre,

Plaut. Merc. 5, 2, 113:

si pax cum Carthaginiensibus componi nequisset,

Liv. 30, 40, 13:

at me conposita pace fefellit Amor,

Prop. 2, 2, 2:

pax circa Brundusium composita,

Vell. 2, 75, 3:

pacem cum Pyrrho,

Just. 18, 2, 6; cf. D. 2. infra.—

Absol.:

coheredes mei conponere et transigere cupiebant,

Plin. Ep. 5, 1, 7; and so impers. pass.:

posteaquam id quod maxime volui fieri non potuit, ut componeretur,

Cic. Rosc. Am. 47, 136:

Pompei summam esse... voluntatem, ut componeretur atque ab armis discederetur,

Caes. B. C. 3, 16.—

Hence, to set right, to set in or restore to the proper place or condition, to adjust, etc.

In gen., to arrange, adjust, order, set in order:

aulaeis se superbis Aurea sponda, of one's attitude on a couch,

Verg. A. 1, 697:

ad ictum militaris gladii conposita cervice,

Sen. Cons. Marc. 26, 2:

diductis aedificia angulis vidimus moveri iterumque conponi,

id. Q. N. 6, 30, 4:

si ad rem pertinet, quomodo caelo adfecto conpositisque sideribus quodque animal oriatur,

Cic. Div. 2, 47, 98:

tibi enim gratias agebat, quod signa componenda suscepisses,

id. Att. 4, 9, 1.—

Esp., milit. t. t.:

se ad confligendum, Sisenn. ap. Non p. 257, 13: exercitum in hibernaculis, Sali J. 103, 1: in secunda (acie) cohortis, id. H. inc. Fragm. 44 Dietsch: stabant conpositi suis quisque ordinibus (opp. incompositi),

Liv. 44, 38, 11:

conpositi numero in turmas,

Verg. A. 11, 599:

cunctos licentia vagos compositus invadit = compositis ordinibus,

Tac. H. 4, 35:

agmen,

id. ib. 2, 89; 5, 1; id. A. 12, 16:

ordines,

id. H. 4, 33:

vagos paventesque Vitellianos, sua quemque apud signa, componunt,

id. ib. 3, 35:

pugnae exercitum,

id. A. 13, 40:

auxilia in numerum legionis,

id. ib. 2, 80 Nipp. ad loc.:

equitem per turmas,

id. ib. 15, 29:

insidias in montibus,

Just. 1, 3, 11.—

Of the order of words in language: quam lepide lexeis compostae! ut tesserulae omnes Arte pavimento atque emblemate vermiculato, Lucil. ap. Cic. de Or. 3, 43, 171; id. ap. Cic. Or. 44, 149; cf. id. ib. sq.:

ut aptior sit oratio, ipsa verba compone,

id. Brut. 17, 68.—

With reference to orderly appearance, etc., of the clothing, hair; the expression of the countenance, etc., to lay, smooth, adjust:

suon quisque loco'st? Vide capillum, satin compositu'st commode?

Plaut. Most. 1, 3, 97:

composito et delibuto capillo,

Cic. Rosc. Am. 46, 135:

comas,

Ov. R. Am. 679:

crines,

Verg. G. 4, 417:

ne turbarentur comae, quas componi, etc.,

Quint. 11, 3, 148:

togam,

to lay in proper folds, Hor. S. 2, 3, 77; Quint. 11, 3, 156; cf.:

nec tamen ante adiit... Quam se composuit, quam circumspexit amictus,

Ov. M. 4, 318:

pulvinum facili manu,

id. A. A. 1, 160; cf.

torum,

id. F. 3, 484:

jam libet componere voltus,

id. M. 13, 767:

vultu composito, ne laeti excessu principis, etc.,

Tac. A. 1, 7; Plin. Ep. 3, 16, 5; cf.:

(Tiberius) compositus ore,

id. ib. 2, 34:

vultum natura horridum... efferabat, componens ad speculum in omnem terrorem,

distorting, Suet. Calig. 50.—

In gen., to adjust, arrange, regulate, for the expression of something, or to accord with something; usu. ad aliquid:

ad abstinentiam rursus, non secus ac modo ad balineum animum vultumque conposui,

Plin. Ep. 7, 1, 6:

orationis ipsius vultus ad id, quod efficere intendimus, compositus,

Quint. 9, 1, 21:

utraque manu ad modum aliquid portantium composita,

id. 11, 3, 120:

ge. stum oratoris ad similitudinem saltationis,

id. 1, 11, 19:

figuram ad imitationem alterius scripturae,

id. 9, 2, 34:

nec ad votum composita civitas,

Tac. Or. 41:

cuncta ad decorem inperi conposita,

id. H. 1, 71:

cunctis ad tristitiam conpositis,

id. A. 3, 1. —Less freq. with dat.:

voltus conponere famae Taedet,

to adapt, Tib. 4, 7, 9:

venturis carbasa ventis,

Luc. 3, 596:

me quoque mittendis rectum componite telis,

id. 3, 717. —With in:

Nero itinera urbis... veste servili in dissimulationem sui compositus pererrabat,

disguised, made up, Tac. A. 13, 25. —

To bring to a particular form or condition, to dispose, arrange, set in order, contrive, devise, prepare.

With acc.:

ego itinera sic composueram, ut Nonis Quinctilibus Puteolis essem,

Cic. Att. 15, 26, 3:

quod adest memento Componere aequus,

Hor. C. 3, 29, 33:

conposita atque constituta re publica,

Cic. Leg. 3, 18, 42:

necdum compositis maturisve satis consiliis,

Liv. 4, 13, 5:

(diem) totum in consideranda causa componendaque posuisse,

Cic. Brut. 22, 87:

tempus in cognoscendis componendisque causis consumere,

id. Or. 42, 143:

ex sententia omnibus rebus paratis conpositisque,

Sall. J. 43, 5; 94, 1:

in senatu cuncta longis aliorum principatibus composita statim decernuntur,

Tac. H. 2, 55:

dum quae forent firmando Neronis imperio componuntur,

id. A. 12, 68.—

With ad or in and acc. of the purpose for which, or the example according to which, etc.:

cum alteri placeat auspicia ista ad utilitatem esse rei publicae conposita,

Cic. Leg. 2, 13, 32:

omnia ad voluptatem multitudinis inperitae,

Quint. 10, 1, 43:

animum ad omnes casus,

id. 12, 9, 20; Val. Fl. 1, 321:

satis igitur in hoc nos componet multa scribendi exercitatio,

Quint. 9, 4, 114:

cultum victumque non ad nova exempla conponere, sed ut majorum mores suadent,

Sen. Tranq. 9, 2. —

To arrange in agreement with others, to agree upon, contrive, devise, invent, conspire to make, etc.

In gen.: eum allegaverunt, suom qui servom diceret Cum auro esse apud me: conposita est fallacia, [p. 393] Ut, etc., Plaut. Poen. 3, 5, 29:

quin jam virginem Despondi: res composita'st,

Ter. Ad. 4, 7, 17:

ita causa componitur, ut item palaestritae Bidini peterent ab Epicrate hereditatem,

Cic. Verr. 2, 2, 22, § 54:

societatem praedarum cum latronibus conposuisse,

Sall. H. 4, 11 Dietsch:

crimen ab inimicis Romae conpositum,

Cic. Verr. 2, 3, 61, § 141:

conpositis inter se rebus,

Sall. J. 66, 2:

ita conposito dolo digrediuntur,

id. ib. 111, 4:

conposito jam consilio,

Liv. 3, 53, 3: ceteri proditores ea quae composita erant exspectabant;

convenerat autem, etc.,

id. 25, 9, 8:

sub noctem susurri Composita repetantur hora,

Hor. C. 1, 9, 20:

ictum jam foedus, et omnes Conpositae leges,

Verg. A. 12, 315:

compositis notis,

Tib. 1, 2, 22:

crimen ac dolum ultro,

Tac. H. 1, 34:

proditionem,

id. ib. 2, 100:

seditionem,

id. ib. 4, 14:

insidias,

id. ib. 5, 22; id. A. 12, 54; 13, 47: pacem componere, v. B. 5. supra.—

With rel.-clause:

cum summa concordia, quos dimitterent, quos retinerent, composuerunt,

Liv. 40, 40, 14.—

With inf.:

ii, secretis conloquiis conponunt Gallos concire,

Tac. A. 3, 40.—

Pass. impers.:

ut domi compositum cum Marcio erat,

Liv. 2, 37, 1.—

With ut and subj.:

compositum inter ipsos ut Latiaris strueret dolum,

Tac. A. 4, 68; cf. P. a. subst. —

In gen., to feign, invent, devise, contrive, in order to deceive or delude, etc.: composita dicta, Att. ap. Non. p. 260, 22 (Trag. Rel. v. 47 Rib.):

ne tu istic hodie malo tuo conpositis mendaciis Advenisti,

Plaut. Am. 1, 1, 211:

nec bene mendaci risus conponitur ore,

Tib. 3, 6, 35 (3, 7, 3):

sed vobis facile'st verba et conponere fraudes,

Prop. 2, 9, 31:

insidias in me conponis inanes,

id. 2, 32 (3, 30), 19:

compositas insidias fatoque evitatas ementitur,

Tac. A. 13, 47:

si haec fabulosa et composita videntur,

id. Or. 12; id. Agr. 40:

quae ut augendae famae composita, sic reliqua non in obscuro habentur,

id. A. 15, 16; cf.:

vetustatem, ut cetera, in majus conponentem altores Jovis celebravisse,

exaggerating, Sall. H. 3, 60 Dietsch.— Part. perf. with in and acc., pretending, assuming the appearance or expression:

(Domitianus) paratus simulatione, in adrogantiam compositus audiit preces,

Tac. Agr. 42:

is in maestitiam compositus,

id. H. 2, 9; 1, 54:

in securitatem,

id. A. 3, 44.—Rarely with ad:

tunc compositus ad maestitiam,

Tac. A. 13, 20.— Hence, P. a.: compŏsĭtus ( - postus), a, um.

Well-arranged, ordered, or constituted, orderly, regular:

quae (injuria) dum foris sunt, nil videtur mundius, Nec magis compositum quicquam nec magis elegans,

Ter. Eun. 5, 4, 13: admiratus sum... sunchusin litterularum, quae solent tuae compositissimae et clarissimae esse, Cic. Att. 6, 9, 1:

acrior impetu atque animis quam compositior ullo ordine pugna fuit,

Liv. 28, 22, 13:

intellegitur, etiamsi non adjecero, conpositum ordinatumque fore talem virum,

Sen. Vit. Beat. 8, 3:

composita et quieta et beata respublica,

Tac. Or. 36. —Of writings:

quare in his quoque libris erant eadem aliqua... omnia vero compositiora et elaborata,

Quint. 1, pr. § 8; cf.:

illa quae curam fatentur et ficta atque composita videri etiam volunt,

elaborate, id. 8, pr. § 23.— Transf., of the orator himself:

si aut compositi oratoris bene structam collocationem dissolvas permutatione verborum,

Cic. Or. 70, 232.—

Fitly disposed for any purpose, prepared, apt, fit, adapted, qualified, suitable, ready:

perficiam ut nemo umquam paratior, vigilantior, compositior ad judicium venisse videatur,

Cic. Verr. 1, 1, 11; so,

equus bene natura compositus,

Auct. Her. 4, 46, 59.— With ad or in and acc., or with dat.:

arte quadam ab juventa in ostentationem (virtutum) compositus,

Liv. 26, 19, 3 Weissenb. ad loc.:

alius historiae magis idoneus, alius compositus ad carmen,

Quint. 2, 8, 7:

aeque in adulationem compositus (sacerdos),

Curt. 4, 7, 26:

(Attici) non maxime ad risum compositi,

Quint. 6, 3, 18:

natura atque arte compositus alliciendis etiam Muciani moribus,

Tac. H. 2, 5.—

Quiet, peaceful, undisturbed, calm, composed, unimpassioned, etc.:

ut peractis quae agenda fuerint salvo jam et composito die possis ibi manere,

Plin. Ep. 2, 17, 2:

lenis et nitidi et compositi generis amatores,

Quint. 10, 1, 44:

actio,

id. 11, 3, 110:

aetas,

mature, sedate, Tac. A. 13, 1: adfectus mites atque compositi, Quint. 6, 2, 9:

supercilium (opp. erectum),

id. 11, 3, 74:

repetitio eorum (civium) labefactabat compositam civitatem,

Flor. 3, 23, 3.—

Compound, composite, made up of parts (opp. simplex):

verba,

Quint. 1, 5, 3; 1, 6, 38; 7, 9, 5:

voces,

id. 1, 5, 65; cf. id. 1, 5, 9; 2, 12, 3.—Hence, subst.: compŏsĭtum ( conp-), i, n., that which is agreed, an agreement, compact, etc.; only abl. in the phrases,

Ex composito, according to agreement, by agreement, in concert, Sall. H. 2, 12 Dietsch:

tum ex composito orta vis,

Liv. 1, 9, 10; 5, 14, 2; 36, 25, 1; 40, 48, 4; Suet. Claud. 37; Tac. H. 4, 66.—

De composito, by agreement, App. Mag. 1, p. 273; and,

More rarely in the same sense, composito alone, Ter. Phorm. 5, 1, 29; Nep. Dat. 6, 6; Verg. A. 2, 129.—Hence also adv.: compŏsĭtē ( conp-), in an orderly, regular, or skilful manner, orderly, regularly, properly (class. but rare;

not in Quint.): ambulare,

Col. 6, 2, 5:

indutus,

Gell. 1, 5, 2:

composite et apte dicere,

Cic. Or. 71, 236:

composite, ornate, copiose eloqui,

id. De Or. 1, 11, 48:

composite atque magnifice casum reipublicae miserati,

Sall. C. 51, 9:

bene et composite disseruit,

id. Ib. 52.— Comp.:

compositius cuncta quam festinantius agerent,

Tac. A. 15, 3.

com-pōno ( conp-), posui (COMPOSEIVERVNT, C. I. L. 1, 199, 2), positum (compostus, Plaut. Mil. 4, 7, 21 Lorenz; Verg. A. 1, 249; Lucil. ap. Cic. de Or. 3, 43, 171; Varr ap. Sen. Ep. 56, 6), 3, v. a., to put, place, lay, bring or set together, to unite, join, connect, collect, aggregate, compose, to order, arrange, adjust, etc. (class. and very freq.).

In gen., of different objects.

To bring into union, gather, collect, put together.

Of things in gen.:

aridum lignum,

Hor. C. 3, 17, 14:

composita fronde,

Prop. 1, 20, 22:

uvas in tecto in cratibus,

Cato, R. R. 112, 2:

in quo (loco) erant ea conposita, quibus rex te numerare constituerat,

Cic. Deiot. 6, 17:

(amomum) manipulatim leniter componitur,

Plin. 12, 13, 28, § 48:

amphoras in culleum,

Cato, R. R. 113, 2:

ligna in caminum,

id. ib. 37, 5.—

To bring into contact, fit together, join:

quid... in operibus manu factis tam compositum tamque compactum et coagmentatum inveniri potest?

Cic. Fin. 3, 22, 74: cum poclo bibo eodem, amplector, labra labellis conpono, Lucil. ap. Non. p. 260, 28:

tum latus conponit lateri et cum pectore pectus,

id. ib. p. 260, 30:

conponens manibusque manus atque ori bus ora,

Verg. A. 8, 486:

Mercurio Sais fertur Virgineum conposuisse latus,

Prop. 2, 2, 12; cf.

caput,

Tib. 1, 5, 8.—Hence, of broken limbs, etc., med. t. t., to set:

ossa,

Cels. 8, 10, 2:

jugulum,

id. 8, 8, 8 et saep.—

Esp., to pack up for a journey, etc.:

omnia composta sunt quae donavi,

Plaut. Mil. 4, 7, 21:

i ergo intro et compone quae tecum simul Ferantur,

Ter. Hec. 4, 3, 5:

dum tota domus raeda componitur una,

Juv. 3, 10.—

Of persons:

is (Saturnus) genus indocile ac dispersum montibus altis Composuit,

Verg. A. 8, 322:

et tabula una duos poterit componere amantes,

Prop. 2, 26, 33 (3, 22, 13); cf. II. C. 5. infra.—

To bring together in hostility, to oppose, to couple, pair, match in combat (cf. compositio, III.); esp. of gladiators, etc.: Samnis, spurcus homo, cum Pacideiano conponitur, optimus multo Post homines natos gladiator qui fuit unus, Lucil. Sat. ap. Non. p. 257, 18; cf. Cic. Opt. Gen. 6, 17:

Rupili et Persi par pugnat, uti non Compositum melius cum Bitho Bacchius,

Hor. S. 1, 7, 20 Orell. ad loc.:

staturam habere Threcis cum Threce conpositi,

Sen. Q. N. 4, praef. 8;

and in gen.: si quis casus duos inter se bonos viros composuerit,

Quint. 2, 17, 34:

cuive virum mallem memet componere,

Sil. 10, 70:

componimur Vecordi Decio,

id. 11, 212:

hunc fatis,

id. 1, 39:

cum ventis, pelagique furentibus undis Composuit mortale genus,

Luc. 3, 196;

and fig.: pergis pugnantia secum Frontibus adversis componere,

Hor. S. 1, 1, 103:

ecce par deo dignum, vir fortis cum fortuna mala conpositus,

Sen. Prov. 1, 2, 9:

non illa (rhetorice) secum ipsa componitur,

Quint. 2, 17, 33;

and of a judicial contest: accita Epicharis et cum indice composita,

confronted, Tac. A. 15, 51; 16, 10.—