Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

dīvidō

  • 1 dīvidō

        dīvidō vīsī (dīvīsse, H.), vīsus, ere    [VID-], to divide, force asunder, part: Europam Libyamque (unda): hunc securi, H.: frontem ferro, V.: insulam, L.: Gallia est divisa in partīs trīs, Cs.: divisum senatum (esse), Cs.: Hoc iter, i. e. gave two days to, H.: ut ultima divideret mors, part (the combatants), H.: gemma, fulvum quae dividit aurum, i. e. is set in gold, V. — To divide, distribute, apportion, share: bona viritim: Vinum, V.: equitatum in omnīs partīs, Cs.: regnum inter Iugurtham et Adherbalem, S.: (pecuniam) iudicibus: agrum cuique, L.: in singulos milites trecenos aeris, L.: bona publicata inter se, N.: praemia mecum, O.: in dividendo plus offensionum erat, L.: Dividite (sc. arma), O.: sedes adhuc nullā potentiā divisae, appropriated, Ta. — To break up, scatter, destroy: concentum, H.: muros, V.: ventis fomenta, H.— To separate, divide, part, remove: agrum Helvetium a Germanis, Cs.: qui locus Aegyptum ab Africā dividit, S.: Scythes Hadriā Divisus obiecto, H.: divisa a corpore capita, L.: Dividor (i. e. ab uxore), O.: parens quem nunc Ardea Dividit, keeps away, V.—Fig., to part, divide, distribute, apportion, arrange: annum ex aequo, O.: tempora curarum remissionumque, Ta.: animum huc illuc, V.: citharā carmina, i. e. sing by turns, H.: sententiam, to divide the question: divisa sententia est: sic belli rationem esse divisam, ut, etc., regulated, Cs.: ea (negotia) divisa hoc modo dicebantur, etc., S.— To separate, distinguish: legem bonam a malā: bona diversis, H.
    * * *
    dividere, divisi, divisus V
    divide, separate, break up; share, distribute; distinguish

    Latin-English dictionary > dīvidō

  • 2 divido

    dī-vĭdo, vīsi, vīsum, 3 ( perf. sync. divisse, Hor. S. 2, 3, 169), v. a. [root vidh-, to part, split; Sanscr. vidhyati, to penetrate, whence vidhava; Lat. vidua].
    I.
    To force asunder, part, separate, divide (very freq. and class.; cf.: distribuo, dispertio; findo, scindo, dirimo, divello, separo, sejungo, segrego, secerno).
    A.
    Lit.: Europam Libyamque rapax ubi dividit unda, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 20; and id. N. D. 3, 10:

    discludere mundum membraque dividere,

    Lucr. 5, 440; cf.:

    si omne animal secari ac dividi potest, nullum est eorum individuum,

    Cic. N. D. 3, 12:

    crassum aërem,

    id. Tusc. 1, 19 fin. (with perrumpere); cf.

    nubila,

    Hor. C. 1, 34, 6:

    muros,

    to break through, Verg. A. 2, 234:

    marmor cuneis,

    to split, Plin. 36, 5, 4, § 14; cf.:

    hunc medium securi,

    Hor. S. 1, 1, 100:

    mediam frontem ferro,

    Verg. A. 9, 751; also simply, insulam, for to divide into two parts, Liv. 24, 6.— Poet.:

    vagam caelo volucrem,

    i. e. to cleave, to shoot, Sil. 2, 90:

    sol... in partes non aequas dividit orbem,

    Lucr. 5, 683;

    so Galliam in partes tres,

    Caes. B. G. 1, 1:

    vicum in duas partes flumine,

    id. ib. 3, 1, 6:

    civitatem Helvetiam in quatuor pagos,

    id. ib. 1, 12, 4:

    populum unum in duas partes,

    Cic. Rep. 1, 19; cf. Caes. B. G. 7, 32, 5; id. B. C. 1, 35, 3:

    divisi in factiones,

    Suet. Ner. 20 et saep.—
    2.
    Transf.
    a.
    For distribuere, to divide among several, to distribute, apportion:

    praedam,

    Plaut. Rud. 4, 3, 72:

    argentum,

    id. Aul. 2, 2, 3:

    pecudes et agros,

    Lucr. 5, 1109; cf.

    agros,

    Cic. Rep. 2, 18:

    agrum viritim,

    id. Brut. 14, 57; cf.:

    bona viritim,

    id. Tusc. 3, 20, 48:

    munera, vestem, aurum, etc.,

    Suet. Aug. 7 et saep.:

    nummos in viros,

    Plaut. Aul. 1, 2, 30:

    Thracia in Rhoemetalcen inque liberos Cotyis dividitur,

    Tac. A. 2, 67; cf. id. ib. 3, 38. So of distributing troops in any place:

    equitatum in omnes partes,

    Caes. B. G. 6, 43, 4:

    exercitum omnem passim in civitates,

    Liv. 28, 2; cf. id. 6, 3 fin.:

    Romanos in custodiam civitatium,

    id. 43, 19; cf. id. 37, 45 fin.; cf.

    also: conjuratos municipatim,

    Suet. Caes. 14:

    agros viritim civibus,

    Cic. Rep. 2, 14; so with dat. (most freq.):

    agrum sordidissimo cuique,

    Liv. 1, 47; cf. id. 34, 32; Suet. Caes. 20 et saep.:

    tabellas toti Italiae,

    Cic. Sull. 15:

    praedam militibus,

    Sall. J. 91, 6:

    loca praefectis,

    Liv. 25, 30:

    duo praedia natis duobus,

    Hor. S. 2, 3, 169:

    oscula nulli,

    id. C. 1, 36, 6 et saep.; cf.

    in double construction: divisit in singulos milites trecenos aeris, duplex centurionibus, triplex equiti,

    Liv. 40, 59:

    inter participes praedam,

    Plaut. Pers. 5, 1, 5; so,

    inter se,

    id. Poen. 3, 5, 30; Nep. Thras. 1 fin.:

    per populum fumantia (liba),

    Ov. F. 3, 672; so,

    agros per veteranos,

    Suet. Dom. 9:

    dimidiam partem cum aliquo,

    Plaut. Aul. 4, 10, 37; so id. Am. 5, 1, 73; id. Stich. 5, 4, 15:

    praemia mecum,

    Ov. F. 4, 887.— Absol.:

    non divides (with dispertire),

    Plaut. Aul. 2, 4, 4; so Liv. 44, 45; Ov. M. 13, 102 al.—
    b.
    In mercant. lang. like distrahere and divendere, to sell piecemeal, in parcels, to retail, Suet. Caes. 54; id. Ner. 26.—
    c.
    In mal. part., Plaut. Aul. 2, 4, 4 Wagner; 7; cf. Petr. 11 Büch.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    bona tripartito,

    Cic. Tusc. 5, 13 fin.:

    annum ex aequo,

    Ov. M. 5, 565:

    horas (bucina),

    Luc. 2, 689:

    tempora curarum remissionumque,

    Tac. Agr. 9:

    dignitatem ordinum,

    id. A. 13, 27:

    et explanare ambigua,

    Cic. Or. 32 fin.:

    idem genus universum in species certas partietur et dividet,

    id. ib. 33, 117; cf.

    of logical or rhet. division,

    id. Fin. 2, 9, 28; Quint. 3, 6, 37 et saep.: verba, to divide at the end of the line, Suet. Aug. 87:

    nos alio mentes, alio divisimus aures,

    Cat. 62, 15; cf.:

    animum nunc huc celerem, nunc dividit illuc,

    Verg. A. 4, 285.—
    2.
    In partic.
    a.
    Sententiam, polit. t. t., to divide the question, i. e. to take the vote separately upon the several parts of a motion or proposition:

    divisa sententia est postulante nescio quo,

    Cic. Mil. 6, 14; id. Fam. 1, 2; Plin. Ep. 8, 14, 15; Sen. Ep. 21; id. Vit. Beat. 3. The expression used in requiring this was DIVIDE, Ascon. Cic. Mil. 6, 14.—
    b.
    (Acc. to A. 2. a.) To distribute, apportion:

    sic belli rationem esse divisam, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 17, 3:

    haec temporibus,

    Ter. And. 3, 1, 18;

    Just. Praef. § 3: ea (negotia) divisa hoc modo dicebantur, etc.,

    Sall. C. 43, 2.—
    c.
    Pregn., to break up, dissolve, destroy = dissolvere:

    nostrum concentum,

    Hor. Ep. 1, 14, 31:

    ira fuit capitalis ut ultima divideret mors,

    id. S. 1, 7, 13:

    dividitur ferro regnum,

    Luc. 1, 109; cf.:

    dividimus muros, et moenia pandimus urbis,

    Verg. A. 2, 234.—
    d.
    To accompany, i. e. to share upon an instrument a song sung by a voice:

    grata feminis Imbelli cithara carmina divides,

    Hor. C. 1, 15, 15.
    II.
    To divide, separate, part from; to remove from (class.).
    A.
    Lit.:

    flumen Rhenus agrum Helvetium a Germanis dividit... flumen Rhodanus provinciam nostram ab Helvetiis dividit,

    Caes. B. G. 1, 2, 3; 1, 8, 1; 5, 11, 9:

    Macedoniam a Thessalia,

    id. B. C. 3, 36, 3:

    Gallos ab Aquitanis,

    id. B. G. 1, 1, 2 al.:

    tota cervice desecta, divisa a corpore capita,

    Liv. 31, 34, 4:

    populum distribuit in quinque classes, senioresque a junioribus divisit,

    Cic. Rep. 2, 22:

    tam multa illa meo divisast milia lecto, Quantum, etc.,

    Prop. 1, 12, 3; cf.:

    dextras miseris complexibus,

    Stat. Th. 3, 166:

    tuis toto dividor orbe rogis,

    Ov. Pont. 1, 9, 48:

    dividor (sc.: ab uxore) haud aliter, quam si mea membra relinquam,

    Ov. Tr. 1, 3, 73; cf. Prop. 1, 12, 10:

    (Italiam) Longa procul longis via dividit invia terris,

    separates, keeps distant, Verg. A. 3, 383; cf. id. ib. 12, 45:

    discedite a contactu ac dividite turbidos,

    Tac. A. 1, 43 fin.
    B.
    Trop., to separate, distinguish:

    legem bonam a mala,

    Cic. Leg. 1, 16, 44:

    defensionem (opp. se comitem exitii promittebat),

    Tac. A. 3, 15. —
    2.
    Transf., for distinguere (II.), to distinguish, decorate, adorn (very rare):

    qualis gemma micat, fulvum quae dividit aurum,

    Verg. A. 10, 134:

    scutulis dividere,

    Plin. 8, 48, 74, § 196.—Hence, dīvīsus, a, um, P. a., divided, separated:

    divisior,

    Lucr. 4, 962.— Adv.
    (α).
    dīvīse, distinctly, separately, Gell. 1, 22, 16; 7, 2 fin.; Tert. Carn. Chr. 13.—
    (β).
    dīvīsim, separately, Hier. Ep. 100, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > divido

  • 3 dis- or dī-

        dis- or dī- praep., inseparable    [DVA-], disbefore c, p, q, s, t, dī- before d, g, l, m, n, r, and v (but usu. dimminuō, sometimes disrumpo), dif- before f Before a vowel dis- becomes dir-; before i consonant, sometimes dī, sometimes dis-. Iacio makes dīsiciō or dissiciō.— Asunder, apart, away, in different directions ; see diffindo, discedo, dimitto, divido, etc.— Between, among, through ; see dinosco, diiudico, diligo, etc.—Fig., not, un - (reversing or negativing the primitive); see diffido, displiceo, dissuadeo, etc.— Exceedingly, utterly ; see differtus, dilaudo, dispereo.

    Latin-English dictionary > dis- or dī-

  • 4 dīvīsus

        dīvīsus    P. of divido.
    * * *

    Latin-English dictionary > dīvīsus

  • 5 (dīvīsus, ūs)

       (dīvīsus, ūs) m    [divido], a division, distribution. — Only dat sing.: bona divisui fuere, L.: divisui facilis Macedonia, easily divided, L.

    Latin-English dictionary > (dīvīsus, ūs)

  • 6 adeo

    1.
    ăd-ĕo, ĭī, and rarely īvi, ĭtum (arch. adirier for adiri, Enn. Rib. Trag. p. 59), 4, v. n. and a. (acc. to Paul. ex Fest. should be accented a/deo; v. Fest. s. v. adeo, p. 19 Müll.; cf. the foll. word), to go to or approach a person or thing (syn.: accedo, aggredior, advenio, appeto).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., constr.
    (α).
    With ad (very freq.): sed tibi cautim est adeundum ad virum, Att. ap. Non. 512, 10:

    neque eum ad me adire neque me magni pendere visu'st,

    Plaut. Cur. 2, 2, 12:

    adeamne ad eam?

    Ter. And. 4, 1, 15; id. Eun. 3, 5, 30: aut ad consules aut ad te aut ad Brutum adissent, Cic. Fragm. ap. Non. 208, 5:

    ad M. Bibulum adierunt, id. Fragm. ap. Arus. p. 213 Lind.: ad aedis nostras nusquam adiit,

    Plaut. Aul. 1, 1, 24:

    adibam ad istum fundum,

    Cic. Caec. 29 —
    (β).
    With in: priusquam Romam atque in horum conventum adiretis, Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26 ed. Halm.—Esp.: adire in jus, to go to law:

    cum ad praetorem in jus adissemus,

    Cic. Verr. 4, § 147; id. Att. 11, 24; Caes. B. C. 1, 87, and in the Plebiscit. de Thermens. lin. 42: QVO DE EA RE IN IOVS ADITVM ERIT, cf. Dirks., Versuche S. p. 193.—
    (γ).
    Absol.:

    adeunt, consistunt, copulantur dexteras,

    Plaut. Aul. 1, 2, 38:

    eccum video: adibo,

    Ter. Eun. 5, 7, 5.—
    (δ).
    With acc.:

    ne Stygeos adeam non libera manes,

    Ov. M. 13, 465:

    voces aetherias adiere domos,

    Sil. 6, 253:

    castrorum vias,

    Tac. A. 2, 13:

    municipia,

    id. ib. 39:

    provinciam,

    Suet. Aug. 47:

    non poterant adire eum,

    Vulg. Luc. 8, 19:

    Graios sales carmine patrio,

    to attain to, Verg. Cat. 11, 62; so with latter supine:

    planioribus aditu locis,

    places easier to approach, Liv. 1, 33.—With local adv.:

    quoquam,

    Sall. J. 14:

    huc,

    Plaut. Truc. 2, 7, 60.—
    B.
    Esp.,
    1.
    To approach one for the purpose of addressing, asking aid, consulting, and the like, to address, apply to, consult (diff. from aggredior, q. v.). —Constr. with ad or oftener with acc.; hence also pass.:

    quanto satius est, adire blandis verbis atque exquaerere, sintne illa, etc.,

    Plaut. Ps. 1, 5, 35:

    aliquot me adierunt,

    Ter. And. 3, 3, 2:

    adii te heri de filia,

    id. Hec. 2, 2, 9: cum pacem peto, cum placo, cum adeo, et cum appello meam, Lucil. ap. Non. 237, 28:

    ad me adire quosdam memini, qui dicerent,

    Cic. Fam. 3, 10:

    coram adire et alloqui,

    Tac. H. 4, 65.— Pass.:

    aditus consul idem illud responsum retulit,

    when applied to, Liv. 37, 6 fin.:

    neque praetores adiri possent,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 5.—Hence: adire aliquem per epistulam, to address one in writing, by a letter:

    per epistulam, aut per nuntium, quasi regem, adiri eum aiunt,

    Plaut. Mil. 4, 6, 9 and 10; cf. Tac. A. 4, 39; id. H. 1, 9.—So also: adire deos, aras, deorum sedes, etc., to approach the gods, their altars, etc., as a suppliant (cf.:

    acced. ad aras,

    Lucr. 5, 1199): quoi me ostendam? quod templum adeam? Att. ap. Non. 281, 6:

    ut essent simulacra, quae venerantes deos ipsos se adire crederent,

    Cic. N. D. 1, 27:

    adii Dominum et deprecatus sum,

    Vulg. Sap. 8, 21:

    aras,

    Cic. Phil. 14, 1:

    sedes deorum,

    Tib. 1, 5, 39:

    libros Sibyllinos,

    to consult the Sibylline Books, Liv. 34, 55; cf. Tac. A. 1, 76:

    oracula,

    Verg. A. 7, 82.—
    2.
    To go to a thing in order to examine it, to visit:

    oppida castellaque munita,

    Sall. J. 94:

    hiberna,

    Tac. H. 1, 52.—
    3.
    To come up to one in a hostile manner, to assail, attack:

    aliquem: nunc prior adito tu, ego in insidiis hic ero,

    Ter. Ph. 1, 4, 52:

    nec quisquam ex agmine tanto audet adire virum,

    Verg. A. 5, 379:

    Servilius obvia adire arma jubetur,

    Sil. 9, 272.
    II.
    Fig.
    A.
    To go to the performance of any act, to enter upon, to undertake, set about, undergo, submit to (cf.: accedo, aggredior, and adorior).—With ad or the acc. (class.):

    nunc eam rem vult, scio, mecum adire ad pactionem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 25:

    tum primum nos ad causas et privatas et publicas adire coepimus,

    Cic. Brut. 90:

    adii causas oratorum, id. Fragm. Scaur. ap. Arus. p. 213 Lind.: adire ad rem publicam,

    id. de Imp. Pomp. 24, 70:

    ad extremum periculum,

    Caes. B. C. 2, 7.—With acc.:

    periculum capitis,

    Cic. Rosc. Am. 38:

    laboribus susceptis periculisque aditis,

    id. Off. 1, 19:

    in adeundis periculis,

    id. ib. 24; cf.:

    adeundae inimicitiae, subeundae saepe pro re publica tempestates,

    id. Sest. 66, 139: ut vitae periculum aditurus videretur, Auct. B. G. 8, 48: maximos labores et summa pericula. Nep. Timol. 5:

    omnem fortunam,

    Liv. 25, 10:

    dedecus,

    Tac. A. 1, 39:

    servitutem voluntariam,

    id. G. 24:

    invidiam,

    id. A. 4, 70:

    gaudia,

    Tib. 1, 5, 39.—Hence of an inheritance, t. t., to enter on:

    cum ipse hereditatem patris non adisses,

    Cic. Phil. 2, 16; so id. Arch. 5; Suet. Aug. 8 and Dig.;

    hence also: adire nomen,

    to assume the name bequeathed by will, Vell. 2, 60.—
    B.
    Adire manum alicui, prov., to deceive one, to make sport of (the origin of this phrase is unc.; Acidalius conjectures that it arose from some artifice practised in wrestling, Wagner ad Plaut. Aul. 2, 8, 8):

    eo pacto avarae Veneri pulcre adii manum,

    Plaut. Poen. 2, 11; so id. Aul. 2, 8, 8; id. Cas. 5, 2, 54; id. Pers. 5, 2, 18.
    2.
    ăd-ĕō̆, adv. [cf. quoad and adhuc] (acc. to Festus, it should be accented adéo, v. the preced. word; but this distinction is merely a later invention of the grammarians; [p. 33] cf. Gell. 7, 7).
    I.
    In the ante-class. per.,
    A.
    To designate the limit of space or time, with reference to the distance passed through; hence often accompanied by usque (cf. ad), to this, thus far, so far, as far.
    1.
    Of space:

    surculum artito usque adeo, quo praeacueris,

    fit in the scion as far as you have sharpened it, Cato, R. R. 40, 3.— Hence: res adeo rediit, the affair has gone so far (viz., in deterioration, “cum aliquid pejus exspectatione contigit,” Don. ad Ter. Ph. 1, 2, 5):

    postremo adeo res rediit: adulescentulus saepe eadem et graviter audiendo victus est,

    Ter. Heaut. 1, 1, 61; cf. id. Ph. 1, 2, 5.—
    2.
    Of time, so long ( as), so long ( till), strengthened by usque, and with dum, donec, following, and in Cic. with quoad:

    merces vectatum undique adeo dum, quae tum haberet, peperisset bona,

    Plaut. Merc. 1, 1, 76; 3, 4, 72; id. Am. 1, 2, 10 al.:

    nusquam destitit instare, suadere, orare, usque adeo donec perpulit,

    Ter. And. 4, 1, 36; Cato, R. R. 67; id. ib. 76:

    atque hoc scitis omnes usque adeo hominem in periculo fuisse, quoad scitum sit Sestium vivere,

    Cic. Sest. 38, 82.—
    B.
    For the purpose of equalizing two things in comparison, followed by ut: in the same degree or measure or proportion... in which; or so very, so much, so, to such a degree... as (only in comic poets), Plaut. Ep. 4, 1, 38:

    adeon hominem esse invenustum aut infelicem quemquam, ut ego sum?

    Ter. And. 1, 5, 10.—Also followed by quasi, when the comparison relates to similarity:

    gaudere adeo coepit, quasi qui cupiunt nuptias,

    in the same manner as those rejoice who desire marriage, Ter. Heaut. 5, 1, 12.—
    C.
    (Only in the comic poets) = ad haec, praeterea, moreover, besides, too: ibi tibi adeo lectus dabitur, ubi tu haud somnum capias ( beside the other annoyances), a bed, too, shall be given you there, etc., Plaut. Ps. 1, 2, 80.—Hence also with etiam:

    adeo etiam argenti faenus creditum audio,

    besides too, id. Most. 3, 1, 101.—
    D.
    (Only in the comic poets.) Adeo ut, for this purpose that, to the end that:

    id ego continuo huic dabo, adeo me ut hic emittat manu,

    Plaut. Rud. 5, 3, 32:

    id adeo te oratum advenio, ut, etc.,

    id. Aul. 4, 10, 9:

    adeo ut tu meam sententiam jam jam poscere possis, faciam, etc.,

    id. ib. 3, 2, 26 (where Wagner now reads at ut):

    atque adeo ut scire possis, factum ego tecum hoc divido,

    id. Stich. 5, 4, 15. (These passages are so interpreted by Hand, I. p. 138; others regard adeo here = quin immo.)—
    E.
    In narration, in order to put one person in strong contrast with another. It may be denoted by a stronger emphasis upon the word to be made conspicuous, or by yet, on the contrary, etc.:

    jam ille illuc ad erum cum advenerit, narrabit, etc.: ille adeo illum mentiri sibi credet,

    Plaut. Am. 1, 2, 4 sq.; so id. Merc. 2, 1, 8 al.
    II.
    To the Latin of every period belongs the use of this word,
    A.
    To give emphasis to an idea in comparison, so, so much, so very, with verbs, adjectives, and substantives:

    adeo ut spectare postea omnīs oderit,

    Plaut. Capt. prol. 65:

    neminem quidem adeo infatuare potuit, ut ei nummum ullum crederet,

    Cic. Fl. 20, 47:

    adeoque inopia est coactus Hannibal, ut, etc.,

    Liv. 22, 32, 3 Weiss.:

    et voltu adeo modesto, adeo venusto, ut nil supra,

    Ter. And. 1, 1, 92:

    nemo adeo ferus est, ut, etc.,

    Hor. Ep. 1, 1, 39.—With usque:

    adeo ego illum cogam usque, ut mendicet meus pater,

    Plaut. Bacch. 3, 4, 10:

    usque adeo turbatur,

    even so much, so continually, Verg. E. 1, 12; Curt. 10, 1, 42; Luc. 1, 366.—In questions:

    adeone me fuisse fungum, ut qui illi crederem?

    Plaut. Bacch. 2, 3, 49:

    adeone hospes hujus urbis, adeone ignarus es disciplinae consuetudinisque nostrae, ut haec nescias?

    Cic. Rab. 10, 28; so id. Phil. 2, 7, 15; id. Fam. 9, 10; Liv. 2, 7, 10; 5, 6, 4.—With a negative in both clauses, also with quin in the last:

    non tamen adeo virtutum sterile saeculum, ut non et bona exempla prodiderit,

    Tac. H. 1, 3; so Suet. Oth. 9:

    verum ego numquam adeo astutus fui, quin, etc.,

    Ter. Ad. 2, 2, 13.—

    Sometimes the concluding clause is to be supplied from the first: quis genus Aeneadum, quis Trojae nesciat urbem?... non obtusa adeo gestamus pectora Poeni, viz.,

    that we know not the Trojans and their history, Verg. A. 1, 565:

    adeo senuerunt Juppiter et Mars?

    Juv. 6, 59.—Hence (post-Cic.): adeo non ut... adeo nihil ut... so little that, so far from that... (in reference to which, it should be noticed that in Latin the negative is blended with the verb in one idea, which is qualified by adeo) = tantum abest ut: haec dicta adeo nihil moverunt quemquam, ut legati prope violati sint, these words left them all so unmoved that, etc., or had so little effect, etc., Liv. 3, 2, 7: qui adeo non tenuit iram, ut gladio cinctum in senatum venturum se esse palam diceret, who restrained his anger so little that, etc. (for, qui non—tenuit iram adeo, ut), id. 8, 7, 5; so 5, 45, 4; Vell. 2, 66, 4: Curt. 3, 12, 22.—Also with contra in the concluding clause:

    apud hostes Afri et Carthaginienses adeo non sustinebant, ut contra etiam pedem referrent,

    Liv. 30, 34, 5. —
    B.
    Adeo is placed enclitically after its word, like quidem, certe, and the Gr. ge, even, indeed, just, precisely. So,
    1.
    Most freq. with pronouns, in order to render prominent something before said, or foll., or otherwise known (cf. in Gr. egôge, suge, autos ge, etc., Viger. ed. Herm. 489, vi. and Zeun.): argentariis male credi qui aiunt, nugas praedicant: nam et bene et male credi dico; id adeo hodie ego expertus sum, just this (touto ge), Plaut. Curc. 5, 3, 1; so id. Aul. 2, 4, 10; 4, 2, 15; id. Am. 1, 1, 98; 1, 2, 6; id. Ep. 1, 1, 51; 2, 2, 31; 5, 2, 40; id. Poen. 1, 2, 57: plerique homines, quos, cum nihil refert, pudet;

    ubi pudendum'st ibi eos deserit pudor, is adeo tu es,

    you are just such a one, id. Ep. 2, 1, 2:

    cui tu obsecutus, facis huic adeo injuriam,

    Ter. Hec. 4, 4, 68: tute adeo jam ejus verba audies, you yourself shall hear what he has to say (suge akousêi), Ter. And. 3, 3, 27: Dolabella tuo nihil scito mihi esse jucundius: hanc adeo habebo gratiam illi, i. e. hanc, quae maxima est, gratiam (tautên ge tên charin), Caes. ap. Cic. Att. 9, 16:

    haec adeo ex illo mihi jam speranda fuerunt,

    even this, Verg. A. 11, 275.—It is often to be translated by the intensive and, and just, etc. (so esp. in Cic. and the histt.): id adeo, si placet, considerate, just that (touto ge skopeite), Cic. Caec. 30, 87:

    id adeo ex ipso senatus consulto cognoscite,

    id. Verr. 2, 4, 64, 143; cf. id. Clu. 30, 80:

    ad hoc quicumque aliarum atque senatus partium erant, conturbari remp., quam minus valere ipsi malebant. Id adeo malum multos post annos in civitatem reverterat,

    And just this evil, Sall. C. 37, 11; so 37, 2; id. J. 68, 3; Liv. 2, 29, 9; 4, 2, 2: id adeo manifestum erit, si cognoverimus, etc., and this, precisely this, will be evident, if, etc., Quint. 2, 16, 18 Spald.—It is rarely used with ille:

    ille adeo illum mentiri sibi credet,

    Plaut. Am. 1, 2, 6.—Sometimes with the rel. pron.: quas adeo haud quisquam liber umquam tetigit, Plaut: Poen. 1, 2, 57; Cic. Fin. 2, 12, 37. —With interrog. pron.:

    Quis adeo tam Latinae linguae ignarus est, quin, etc.,

    Gell. 7, 17.—Adeo is joined with the pers. pron. when the discourse passes from one person to another, and attention is to be particularly directed to the latter: Juppiter, tuque adeo summe Sol, qui res omnes inspicis, and thou especially, and chiefly thou, Enn. ap. Prob.:

    teque adeo decus hoc aevi inibit,

    Verg. E. 4, 11; id. G. 1, 24: teque, Neptune, invoco, vosque adeo venti, Poët. ap. Cic. Tusc. 4, 34, 73;

    and without the copulative: vos adeo... item ego vos virgis circumvinciam,

    Plaut. Rud. 3, 4, 25.— Ego adeo often stands for ego quidem, equidem (egôge):

    tum libertatem Chrysalo largibere: ego adeo numquam accipiam,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 30; so id. Mil. 4, 4, 55; id. Truc. 4, 3, 73:

    ego adeo hanc primus inveni viam,

    Ter. Eun. 2, 2, 16:

    nec me adeo fallit,

    Verg. A. 4, 96.—Ipse adeo (autos ge), for the sake of emphasis:

    atque hercle ipsum adeo contuor,

    Plaut. As. 2, 3, 24:

    ipsum adeo praesto video cum Davo,

    Ter. And. 2, 5, 4:

    ipse adeo senis ductor Rhoeteus ibat pulsibus,

    Sil. 14, 487.—
    2.
    With the conditional conjj. si, nisi, etc. (Gr. ei ge), if indeed, if truly:

    nihili est autem suum qui officium facere immemor est, nisi adeo monitus,

    unless, indeed, he is reminded of it, Plaut. Ps. 4, 7, 2: Si. Num illi molestae quippiam hae sunt nuptiae? Da. Nihil Hercle: aut si adeo, bidui est aut tridui haec sollicitudo, and if, indeed, etc. (not if also, for also is implied in aut), Ter. And. 2, 6, 7.—
    3.
    With adverbs: nunc adeo (nun ge), Plaut. As. 3, 1, 29; id. Mil. 2, 2, 4; id. Merc. 2, 2, 57; id. Men. 1, 2, 11; id. Ps. 1, 2, 52; id. Rud. 3, 4, 23; Ter. And. 4, 5, 26; Verg. A. 9, 156: jam adeo (dê ge), id. ib. 5, 268; Sil. 1, 20; 12, 534; Val. Fl. 3, 70. umquam adeo, Plaut. Cas. 5, 4, 23:

    inde adeo,

    Ter. Heaut. 1, 1, 1:

    hinc adeo,

    Verg. E. 9, 59: sic adeo (houtôs ge), id. A. 4, 533; Sil. 12, 646:

    vix adeo,

    Verg. A. 6, 498:

    non adeo,

    Ter. Heaut. 1, 1, 57; Verg. A. 11, 436. —
    4.
    With adjectives = vel, indeed, even, very, fully:

    quot adeo cenae, quas deflevi, mortuae!

    how very many suppers, Plaut. Stich. 1, 3, 59: quotque adeo fuerint, qui temnere superbum... Lucil. ap. Non. 180, 2: nullumne malorum finem adeo poenaeque dabis (adeo separated from nullum by poet. license)? wilt thou make no end at all to calamity and punishment? Val. Fl. 4, 63:

    trīs adeo incertos caeca caligine soles erramus,

    three whole days we wander about, Verg. A. 3, 203; 7, 629.—And with comp. or the adv. magis, multo, etc.:

    quae futura et quae facta, eloquar: multo adeo melius quam illi, cum sim Juppiter,

    very much better, Plaut. Am. 5, 2, 3; so id. Truc. 2, 1, 5:

    magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā, contigit,

    Cic. de Or. 2, 4, 15.—
    5.
    With the conjj. sive, aut, vel, in order to annex a more important thought, or to make a correction, or indeed, or rather, or even only:

    sive qui ipsi ambīssent, seu per internuntium, sive adeo aediles perfidiose quoi duint,

    Plaut. Am. prol. 71:

    si hercle scivissem, sive adeo joculo dixisset mihi, se illam amare,

    id. Merc. 5, 4, 33; so id. Truc. 4, 3, 1; id. Men. 5, 2, 74; Ter. Hec. 4, 1, 9: nam si te tegeret pudor, sive adeo cor sapientia imbutum foret, Pacuv. ap. Non. 521, 10:

    mihi adeunda est ratio, quā ad Apronii quaestum, sive adeo, quā ad istius ingentem immanemque praedam possim pervenire,

    or rather, Cic. Verr 2, 3, 46, 110; Verg. A. 11, 369; so, atque adeo:

    ego princeps in adjutoribus atque adeo secundus,

    Cic. Att. 1, 17, 9.—
    6.
    With the imperative, for emphasis, like tandem, modo, dum, the Germ. so, and the Gr. ge (cf. L. and S.), now, I pray:

    propera adeo puerum tollere hinc ab janua,

    Ter. And. 4, 4, 20 (cf. xullabete g auton, Soph. Phil. 1003).—
    C.
    Like admodum or nimis, to give emphasis to an idea (for the most part only in comic poets, and never except with the positive of the adj.; cf. Consent. 2023 P.), indeed, truly, so very, so entirely:

    nam me ejus spero fratrem propemodum jam repperisse adulescentem adeo nobilem,

    so very noble, Ter. Eun. 1, 2, 123:

    nec sum adeo informis,

    nor am I so very ugly, Verg. E. 2, 25:

    nam Caii Luciique casu non adeo fractus,

    Suet. Aug. 65:

    et merito adeo,

    and with perfect right, Ter. Hec. 2, 1, 42:

    etiam num credis te ignorarier aut tua facta adeo,

    do you, then, think that they are ignorant of you or your conduct entirely? id. Ph. 5, 8, 38.—
    D.
    To denote what exceeds expectation, even: quam omnium Thebis vir unam esse optimam dijudicat, quamque adeo cives Thebani rumificant probam, and whom even the Thebans (who are always ready to speak evil of others) declare to be an honest woman, Plaut. Am. 2, 2, 44.— Hence also it denotes something added to the rest of the sentence, besides, too, over and above, usually in the connection: -que adeo (rare, and never in prose; cf.

    adhuc, I.): quin te Di omnes perdant qui me hodie oculis vidisti tuis, meque adeo scelestum,

    and me too, Plaut. Rud. 4, 4, 122; cf. id. 4, 2, 32:

    haec adeo tibi me, ipsa palam fari omnipotens Saturnia jussit,

    Verg. A. 7, 427.
    III.
    After Caesar and Cicero (the only instance of this use adduced from Cicero's works, Off. 1, 11, 36, being found in a passage rejected by the best critics, as B. and K.).
    A.
    For adding an important and satisfactory reason to an assertion, and then it always stands at the beginning of the clause, indeed, for:

    cum Hanno perorāsset, nemini omnium cum eo certare necesse fuit: adeo prope omnis senatus Hannibalis erat: the idea is,

    Hanno's speech, though so powerful, was ineffectual, and did not need a reply; for all the senators belonged to the party of Hannibal, Liv. 21, 11, 1; so id. 2, 27, 3; 2, 28, 2; 8, 37, 2; Tac. Ann. 1, 50, 81; Juv. 3, 274; 14, 233.—Also for introducing a parenthesis: sed ne illi quidem ipsi satis mitem gentem fore (adeo ferocia atque indomita [p. 34] ingenia esse) ni subinde auro... principum animi concilientur, Liv. 21, 20, 8; so id. 9, 26, 17; 3, 4, 2; Tac. A. 2, 28.—
    B.
    When to a specific fact a general consideration is added as a reason for it, so, thus (in Livy very often):

    haud dubius, facilem in aequo campi victoriam fore: adeo non fortuna modo, sed ratio etiam cum barbaris stabat,

    thus not only fortune, but sagacity, was on the side of the barbarians, Liv. 5, 38, 4:

    adeo ex parvis saepe magnarum momenta rerum pendent,

    id. 27, 9, 1; so id. 4, 31, 5; 21, 33, 6; 28, 19; Quint. 1, 12, 7; Curt. 10, 2, 11; Tac. Agr. 1:

    adeo in teneris consuescere multum est,

    Verg. G. 2, 272.—
    C.
    In advancing from one thought to another more important = immo, rather, indeed, nay: nulla umquam res publica ubi tantus paupertati ac parsimoniae honos fuerit: adeo, quanto rerum minus, tanto minus cupiditatis erat, Liv. praef. 11; so Gell. 11, 7; Symm. Ep. 1, 30, 37.—
    D.
    With a negative after ne—quidem or quoque, so much the more or less, much less than, still less (post-Aug.):

    hujus totius temporis fortunam ne deflere quidem satis quisquam digne potuit: adeo nemo exprimere verbis potest,

    still less can one describe: it by words, Vell. 2, 67, 1:

    ne tecta quidem urbis, adeo publicum consilium numquam adiit,

    still less, Tac. A. 6, 15; so id. H. 3, 64; Curt. 7, 5, 35:

    favore militum anxius et superbia viri aequalium quoque, adeo superiorum intolerantis,

    who could not endure his equals even, much less his superiors, Tac. H. 4, 80.—So in gen., after any negative: quaelibet enim ex iis artibus in paucos libros contrahi solet: adeo infinito spatio ac traditione opus non est, so much the less is there need, etc., Quint. 12, 11, 16; Plin. 17, 12, 35, § 179; Tac. H. 3, 39.—(The assumption of a causal signif. of adeo = ideo, propterea, rests upon false readings. For in Cael. Cic. Fam. 8, 15 we should read ideo, B. and K., and in Liv. 24, 32, 6, ad ea, Weiss.).—See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 135-155.

    Lewis & Short latin dictionary > adeo

  • 7 digero

    dī-gĕro, gessi, gestum, 3, v. a., to force apart, separate, divide, distribute (cf.: dispono, distribuo, divido, dispenso, ordino, compono).
    I.
    Lit.
    A.
    Ingen. (so mostly post-Aug.):

    (insulae) interdum discordantibus ventis digeruntur (opp. junctae copulataeque),

    Plin. Ep. 8, 20, 6; cf.

    nubes (opp. congregare),

    Sen. Q. N. 7, 22:

    nimbos,

    Plin. 31, 4, 30, § 53; Plin. Ep. 2, 17, 9:

    digesti colores,

    Ov. F. 5, 213:

    stercoris pars in prata digerenda,

    Col. 11, 2, 18:

    radix digesta,

    Plin. 24, 17, 102, § 161:

    inque canes totidem trunco digestus ab uno Cerberus,

    divided, separated, Ov. H. 9, 93; cf.: Nilus [p. 577] septem in cornua, id. M. 9, 774 (for which, septem discretus in ostia Nilus, id. ib. 5, 324):

    Crete centum per urbes,

    id. H. 10, 67:

    populus Romanus in classes (coupled with distributus),

    Flor. 1, 6, 4 et saep.; cf. Ov. F. 6, 83.— Poet.:

    (augur Thestorides) novem volucres in belli digerit annos,

    i. e. explains, interprets, Ov. M. 12, 21 (cf. omina, Verg. A. 2, 182).—
    B.
    In partic.
    1.
    (Post-Aug.): cibum, to cut up, divide:

    (dentes) qui digerunt cibum,

    Plin. 11, 37, 61, § 160;

    and still more freq., like the class. concoquere,

    to digest, Sen. Controv. 1 prooem.; Cels. 3, 4; 4, 7; Quint. 10, 1, 19 al.—
    2.
    In medic. lang., to dissolve, dissipate morbid matter, Cels. 5, 18 (twice); 1, 9 fin.; 2, 17 al.; Plin. 26, 7, 25, § 41 al.— Very freq. and class.,
    3.
    With the accessory notion of arrangement, to distribute, arrange, dispose, set in order:

    quas (accepti tabulas) diligentissime legi et digessi,

    Cic. Verr. 2, 1, 23; cf. id. Rosc. Com. 3, 9:

    capillos,

    Ov. Am. 1, 7, 11: crines, Col. poet. 10, 165; cf.:

    crines ordine,

    Mart. 3, 63:

    asparagum,

    to plant in regular rows, Cato R. R. 161, 3; Plin. 19, 8, 42, § 149; cf. Verg. G. 2, 54 and 267:

    bibliothecam,

    to arrange, Suet. Caes. 44:

    carmina in numerum,

    Verg. A. 3, 446 (ordinat, disponit, Serv.).
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to distribute (rare and not ante-Aug.):

    quam meruit solus poenam digessit in omnes,

    Ov. M. 14, 469; cf.:

    mala per annos longos,

    id. Pont. 1, 4, 9:

    tempora,

    id. F. 1, 27; cf.:

    annum in totidem species,

    Tac. G. 26 et saep.—Freq. and class.,
    B.
    In partic., to arrange, set in order, distribute:

    mandata,

    Cic. Q. Fr. 2, 14, 3:

    quaestiones,

    Quint. 11, 2, 37; cf. id. 10, 4, 1 Spald. N. cr.:

    reliquos usus ejus suo loco,

    to relate in order, Plin. 29, 2, 10, § 37 et saep.:

    omina,

    interprets, Verg. A. 2, 182 (cf. above, no. I. A. fin.):

    post descripte et electe in genus quodque causae, quid cuique conveniat, ex hac copia digeremus,

    Cic. Inv. 1, 30, 49; cf. id. de Or. 1, 41, 186:

    omne jus civile in genera,

    id. ib. 1, 42, 190:

    commentarios in libros,

    Quint. 10, 7, 30:

    res in ordinem,

    id. ib. 7 prooem. §

    1: argumenta in digitos,

    id. 11, 3, 114:

    commentarium per genera usus sui,

    Plin. 29, 1, 8, § 15 et saep.—With a relat. clause:

    nec quid quoque anno actum sit, in tanta vetustate non modo rerum sed etiam auctorum digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4: senium, digest, i. e. endure, Val. Fl. 8, 92 (cf. gêras hepsein, Pind. Olym. 1, 133).—
    C.
    To consider maturely (late Lat.):

    consilium,

    Amm. 14, 6, 14; 15, 4, 1.—
    D.
    To exercise (for health): si satis valet, gestando aegrum, digerere;

    si parum, intra domum tamen dimovere,

    Cels. 4, 7, 4:

    ne imbecillum hominem nimis digerant,

    id. 2, 15 med. al.—Hence, dīgestus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I. B. 1.) That has a good digestion: purissimus et digestissimus, Marc. Empir. c. 22 med.
    B.
    (Acc. to no. II. B.) Subst.: dīgesta, ōrum, n., a name given to a collection of writings distributed under certain heads, Gell. 6, 5 init.; esp. of Justinian's code of laws, the Pandects, Digests; cf. Just. Cod. 1, 17, 3, § 1.—Also to the Bible, Tert. adv. Marc. 4, 3.— Sing.:

    digestum Lucae,

    the Gospel of Luke, id. ib. 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > digero

  • 8 digesta

    dī-gĕro, gessi, gestum, 3, v. a., to force apart, separate, divide, distribute (cf.: dispono, distribuo, divido, dispenso, ordino, compono).
    I.
    Lit.
    A.
    Ingen. (so mostly post-Aug.):

    (insulae) interdum discordantibus ventis digeruntur (opp. junctae copulataeque),

    Plin. Ep. 8, 20, 6; cf.

    nubes (opp. congregare),

    Sen. Q. N. 7, 22:

    nimbos,

    Plin. 31, 4, 30, § 53; Plin. Ep. 2, 17, 9:

    digesti colores,

    Ov. F. 5, 213:

    stercoris pars in prata digerenda,

    Col. 11, 2, 18:

    radix digesta,

    Plin. 24, 17, 102, § 161:

    inque canes totidem trunco digestus ab uno Cerberus,

    divided, separated, Ov. H. 9, 93; cf.: Nilus [p. 577] septem in cornua, id. M. 9, 774 (for which, septem discretus in ostia Nilus, id. ib. 5, 324):

    Crete centum per urbes,

    id. H. 10, 67:

    populus Romanus in classes (coupled with distributus),

    Flor. 1, 6, 4 et saep.; cf. Ov. F. 6, 83.— Poet.:

    (augur Thestorides) novem volucres in belli digerit annos,

    i. e. explains, interprets, Ov. M. 12, 21 (cf. omina, Verg. A. 2, 182).—
    B.
    In partic.
    1.
    (Post-Aug.): cibum, to cut up, divide:

    (dentes) qui digerunt cibum,

    Plin. 11, 37, 61, § 160;

    and still more freq., like the class. concoquere,

    to digest, Sen. Controv. 1 prooem.; Cels. 3, 4; 4, 7; Quint. 10, 1, 19 al.—
    2.
    In medic. lang., to dissolve, dissipate morbid matter, Cels. 5, 18 (twice); 1, 9 fin.; 2, 17 al.; Plin. 26, 7, 25, § 41 al.— Very freq. and class.,
    3.
    With the accessory notion of arrangement, to distribute, arrange, dispose, set in order:

    quas (accepti tabulas) diligentissime legi et digessi,

    Cic. Verr. 2, 1, 23; cf. id. Rosc. Com. 3, 9:

    capillos,

    Ov. Am. 1, 7, 11: crines, Col. poet. 10, 165; cf.:

    crines ordine,

    Mart. 3, 63:

    asparagum,

    to plant in regular rows, Cato R. R. 161, 3; Plin. 19, 8, 42, § 149; cf. Verg. G. 2, 54 and 267:

    bibliothecam,

    to arrange, Suet. Caes. 44:

    carmina in numerum,

    Verg. A. 3, 446 (ordinat, disponit, Serv.).
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to distribute (rare and not ante-Aug.):

    quam meruit solus poenam digessit in omnes,

    Ov. M. 14, 469; cf.:

    mala per annos longos,

    id. Pont. 1, 4, 9:

    tempora,

    id. F. 1, 27; cf.:

    annum in totidem species,

    Tac. G. 26 et saep.—Freq. and class.,
    B.
    In partic., to arrange, set in order, distribute:

    mandata,

    Cic. Q. Fr. 2, 14, 3:

    quaestiones,

    Quint. 11, 2, 37; cf. id. 10, 4, 1 Spald. N. cr.:

    reliquos usus ejus suo loco,

    to relate in order, Plin. 29, 2, 10, § 37 et saep.:

    omina,

    interprets, Verg. A. 2, 182 (cf. above, no. I. A. fin.):

    post descripte et electe in genus quodque causae, quid cuique conveniat, ex hac copia digeremus,

    Cic. Inv. 1, 30, 49; cf. id. de Or. 1, 41, 186:

    omne jus civile in genera,

    id. ib. 1, 42, 190:

    commentarios in libros,

    Quint. 10, 7, 30:

    res in ordinem,

    id. ib. 7 prooem. §

    1: argumenta in digitos,

    id. 11, 3, 114:

    commentarium per genera usus sui,

    Plin. 29, 1, 8, § 15 et saep.—With a relat. clause:

    nec quid quoque anno actum sit, in tanta vetustate non modo rerum sed etiam auctorum digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4: senium, digest, i. e. endure, Val. Fl. 8, 92 (cf. gêras hepsein, Pind. Olym. 1, 133).—
    C.
    To consider maturely (late Lat.):

    consilium,

    Amm. 14, 6, 14; 15, 4, 1.—
    D.
    To exercise (for health): si satis valet, gestando aegrum, digerere;

    si parum, intra domum tamen dimovere,

    Cels. 4, 7, 4:

    ne imbecillum hominem nimis digerant,

    id. 2, 15 med. al.—Hence, dīgestus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I. B. 1.) That has a good digestion: purissimus et digestissimus, Marc. Empir. c. 22 med.
    B.
    (Acc. to no. II. B.) Subst.: dīgesta, ōrum, n., a name given to a collection of writings distributed under certain heads, Gell. 6, 5 init.; esp. of Justinian's code of laws, the Pandects, Digests; cf. Just. Cod. 1, 17, 3, § 1.—Also to the Bible, Tert. adv. Marc. 4, 3.— Sing.:

    digestum Lucae,

    the Gospel of Luke, id. ib. 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > digesta

  • 9 Dis

    1.
    dīs, dītis, adj., rich, v. dives.
    2.
    Dīs, ītis (nom. Dītis, Petr. Poët. 120, 76; Quint. 1, 6, 34; cf. Serv. Verg. A. 6, 273; the nom. Dis very rare in the poets; Aus. Idyl. 12: de deis, 3), m. [cf.: dīus, divus, deus], orig. denoting godhead, deity, in general, and of Jupiter in partic.; cf.: Diespiter and Diovis = Juppiter; afterwards exclusively as the designation of the god of the infernal regions, the Greek Pluto, connected with pater, Varr. L. L. 5, § 66 Müll.; identified by Caesar with the Celtic god of night, cf. Caes. B. G. 6, 18, 1 sq.; Cic. N. D. 2, 26; Tac. H. 4, 84 fin.; Suet. Oth. 8; Inscr. Orell. 1465-1470 and 4967;

    without pater,

    Verg. G. 4, 519; id. A. 4, 702; 5, 731; 6, 127 al.:

    pallida Ditis aqua,

    Tib. 3, 1, 28:

    Ditis ignava aqua,

    id. 3, 3, 38; Ov. M. 4, 438; 511; id. F. 4, 449 al.:

    domina Ditis = Proserpina,

    Verg. A. 6, 397.
    3.
    dĭs, an inseparable particle [Sanscr. dva, two: dvis, twice; Gr. dis (dWis); cf.: bis, bini, dubius, duo; also Sanscr. vi- (for dvi-) = dis-], occurs before vowels only in dishiasco; it stands unchanged before c, p, q, t, s, and di; loses its s before b, d, g, l, m, n, r, and v; and becomes dif -before f. So, discedo, dispar, disquiro, distraho, dissolvo; dibalo, dido, digero, dilabor, dimetior, dinumero, dirigo, divello, etc. Before j (i) we have sometimes dī-, as in dijudico, dijungo, and sometimes dis-, as in disjeci, disjungo. Iacio makes disicio or dissicio. In late Lat. disglutino and disgrego occur; while disrumpo occurs in Cic. Lael. 22, 85; cf.

    dirrumpo,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 37: dirripio in Cic. de Imp. Pomp. 19, 37, in some MSS.; and dimminuo in MSS. of Plautus, v. Neue Formenl. 2, 782 sq.—
    II.
    Meaning.
    A.
    Dis, in most cases, answers to our asunder, in pieces, apart, in two, in different directions, implying separation or division, as in: diffindo, diffugio, digero, discedo, discepto, discerno, discerpo, discindo, dido, diffindo, dimitto, dirumpo, divido, and a multitude of others.—
    B.
    Less freq. = Engl. un-, reversing or negativing the meaning of the primitive, as in discingo, disconduco, disconvenio, diffido, diffiteor, disjungo, displiceo, dissimulo, dissocio, dissuadeo, and a few others; so, dinumero, to count as separate objects: disputo, to discuss different views or things. —
    C.
    In a few words dis- acquires an intensive force, exceedingly, as, differtus, dilaudo, discupio, disperio ( utterly), dispudet, dissuavior, distaedet. This is but a development of its original meaning: thus, differtus is properly stuffed out; dilaudo, to scatter praise of, etc.—
    D.
    Between, among, through: dinosco, dirigo (or derigo), dijudico, diligo, dilucesco, dispicio, dissereno.

    Lewis & Short latin dictionary > Dis

  • 10 dis

    1.
    dīs, dītis, adj., rich, v. dives.
    2.
    Dīs, ītis (nom. Dītis, Petr. Poët. 120, 76; Quint. 1, 6, 34; cf. Serv. Verg. A. 6, 273; the nom. Dis very rare in the poets; Aus. Idyl. 12: de deis, 3), m. [cf.: dīus, divus, deus], orig. denoting godhead, deity, in general, and of Jupiter in partic.; cf.: Diespiter and Diovis = Juppiter; afterwards exclusively as the designation of the god of the infernal regions, the Greek Pluto, connected with pater, Varr. L. L. 5, § 66 Müll.; identified by Caesar with the Celtic god of night, cf. Caes. B. G. 6, 18, 1 sq.; Cic. N. D. 2, 26; Tac. H. 4, 84 fin.; Suet. Oth. 8; Inscr. Orell. 1465-1470 and 4967;

    without pater,

    Verg. G. 4, 519; id. A. 4, 702; 5, 731; 6, 127 al.:

    pallida Ditis aqua,

    Tib. 3, 1, 28:

    Ditis ignava aqua,

    id. 3, 3, 38; Ov. M. 4, 438; 511; id. F. 4, 449 al.:

    domina Ditis = Proserpina,

    Verg. A. 6, 397.
    3.
    dĭs, an inseparable particle [Sanscr. dva, two: dvis, twice; Gr. dis (dWis); cf.: bis, bini, dubius, duo; also Sanscr. vi- (for dvi-) = dis-], occurs before vowels only in dishiasco; it stands unchanged before c, p, q, t, s, and di; loses its s before b, d, g, l, m, n, r, and v; and becomes dif -before f. So, discedo, dispar, disquiro, distraho, dissolvo; dibalo, dido, digero, dilabor, dimetior, dinumero, dirigo, divello, etc. Before j (i) we have sometimes dī-, as in dijudico, dijungo, and sometimes dis-, as in disjeci, disjungo. Iacio makes disicio or dissicio. In late Lat. disglutino and disgrego occur; while disrumpo occurs in Cic. Lael. 22, 85; cf.

    dirrumpo,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 37: dirripio in Cic. de Imp. Pomp. 19, 37, in some MSS.; and dimminuo in MSS. of Plautus, v. Neue Formenl. 2, 782 sq.—
    II.
    Meaning.
    A.
    Dis, in most cases, answers to our asunder, in pieces, apart, in two, in different directions, implying separation or division, as in: diffindo, diffugio, digero, discedo, discepto, discerno, discerpo, discindo, dido, diffindo, dimitto, dirumpo, divido, and a multitude of others.—
    B.
    Less freq. = Engl. un-, reversing or negativing the meaning of the primitive, as in discingo, disconduco, disconvenio, diffido, diffiteor, disjungo, displiceo, dissimulo, dissocio, dissuadeo, and a few others; so, dinumero, to count as separate objects: disputo, to discuss different views or things. —
    C.
    In a few words dis- acquires an intensive force, exceedingly, as, differtus, dilaudo, discupio, disperio ( utterly), dispudet, dissuavior, distaedet. This is but a development of its original meaning: thus, differtus is properly stuffed out; dilaudo, to scatter praise of, etc.—
    D.
    Between, among, through: dinosco, dirigo (or derigo), dijudico, diligo, dilucesco, dispicio, dissereno.

    Lewis & Short latin dictionary > dis

  • 11 discrimino

    discrīmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [discrimen], to divide, part, separate (very rare; cf.

    divido, dispertio): aliquid,

    Varr. R. R. 1, 23, 4: Etruriam discriminat Cassia, * Cic. Phil. 12, 9:

    late agros,

    Verg. A. 11, 144:

    crinem,

    Vulg. Jud. 10, 3.—
    II.
    Trop., to distinguish:

    notae, quibus inter se similia discriminentur,

    Sen. Ep. 95 fin. et saep.:

    verba,

    Varr. L. L. 9, § 104 Müll.—
    2.
    To divide, apportion:

    vigiliarum somnique tempora,

    Liv. 21, 4, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > discrimino

  • 12 dispenso

    dis-penso, āvi, ātum, 1, v. freq. a.
    I.
    Orig. of money, to distribute by weight, to [p. 592] disburse, pay out (for syn. cf.:

    partior, impertio, distribuo, divido): ducentos nummos (sc. inter milites),

    Plaut. Bacch. 4, 9, 47.—
    B.
    In gen., to manage, regulate household expenses:

    domesticas res,

    Cic. Att. 11, 1; cf. Juv. 7, 219:

    eligere aliquem ad dispensandam pecuniam,

    to have charge of the military chest, Nep. Con. 4.— Absol.:

    dispensat pueris vilicus,

    distributes rations, Mart. 12, 18, 22.—
    II.
    Transf., of other things, to dispense, distribute, arrange (for syn. cf.: dispono, digero, ordino, compono).
    A.
    Lit.:

    (fons) certis horarum spatiis dispensatur inter incolas,

    Plin. 18, 22, 51, § 188; Front. Aquaed. 9; Plin. 13, 13, 27, § 89:

    vitis aequa portione sucum proli suae dispensat,

    Col. 4, 24, 9:

    oscula suprema natos per omnes,

    Ov. M. 6, 278 (cf.:

    dividit oscula,

    Hor. C. 1, 36, 6):

    filum candelae,

    Juv. 3, 287:

    quem (annum) intercalaribus mensibus interponendis ita dispensavit (Numa), ut, etc.,

    Liv. 1, 19 fin.
    B.
    Trop., to manage, regulate, control, distribute:

    inventa non solum ordine, sed etiam momento quodam atque judicio dispensare atque componere,

    Cic. de Or. 1, 31, 142:

    quasi dispensare rem publicam et in ea quodam modo vilicare,

    id. Rep. 5, 3, 5; Just. 7, 6, 4:

    laetitiam inter impotentes populi animos,

    i. e. to impart to them by degrees, Liv. 27, 50 fin.:

    male dispensata libertas,

    Sen. Ben. 1, 10:

    quae dispensant mortalia fata sorores,

    Ov. H. 12, 3 et saep.: consilium dispensandae cohonestandaeque victoriae imperatoribus majores dederunt nostri (qs. to arrange as the general's manager; the fig. acc. to I. B., v. also dispensator), Liv. 38, 47.— Absol.: si modo recte dispensare velis, to dispense, arrange ( = administrare), Hor. S. 1, 2, 75.

    Lewis & Short latin dictionary > dispenso

  • 13 distribuo

    dis-trĭbŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a., to divide, distribute (class.; cf.: divido, impertio, dispenso, participo, communico).
    I.
    Lit.:

    argentum,

    Ter. Ad. 3, 3, 17:

    partiendum sibi ac latius distribuendum exercitum putavit,

    Caes. B. G. 3, 10 fin.:

    distribuisti partes Italiae,

    Cic. Cat. 1, 4, 9; cf. id. ib. 3, 4, 8:

    reliquum populum distribuit in quinque classes,

    Cic. Rep. 2, 22; cf. id. Leg. 3, 3, 7; Ov. F. 6, 84:

    copias in tres partes,

    Caes. B. G. 6, 32, 3; id. B. C. 1, 55, 2:

    pueros in classes,

    Quint. 1, 2, 23:

    orbem in duodecim partes,

    Cic. Tusc. 1, 28 et saep.:

    milites circum familias conventus Campani,

    Caes. B. C. 1, 14 fin.; cf.:

    gladiatorias familias Capuam et in cetera municipia,

    Sall. C. 30 fin.:

    Numidas in hiberna in proximis Thessalis urbibus,

    Liv. 42, 67:

    legiones et auxilia provinciatim,

    Suet. Aug. 49:

    milites in legiones,

    Caes. B. C. 3, 4, 2; cf. Front. Strat. 4, 1, 43:

    gladiatores binos singulis patribus familiarum,

    distributed among them, apportioned to them, Cic. Att. 7, 14, 2:

    naves quaestori, legatis, praefectis, equitibus,

    Caes. B. G. 4, 22, 3 and 5:

    equos Germanis,

    id. ib. 7, 65 fin.:

    pecunias exercitui,

    id. B. C. 1, 39, 3 al.; cf.

    also: pecuniam in judices,

    Cic. Clu. 27, 74:

    naves in legiones,

    Tac. A. 2, 8:

    pecus viritim,

    Caes. B. G. 7, 71, 7:

    capita singula ex captivis toto exercitu praedae nomine,

    id. ib. 7, 89 fin.:

    Poenorum arma inter suos,

    Front. Strat. 4, 7, 12 et saep. Rarely of the distributing of a service among several:

    alterum (genus) emendi, quod praeterea civitatibus aequaliter esset distributum,

    Cic. Verr. 2, 3, 70 Zumpt. —
    II.
    Of abstract objects:

    quae observata sunt in usu ac tractatione dicendi, haec partibus distributa sunt,

    Cic. de Or. 1, 23, 109; Quint. 9, 3, 93; cf. id. 9, 1, 34:

    meministis me ita distribuisse initio causam,

    Cic. Rosc. Am. 42:

    vitae opera hac (honesti) regulā,

    Sen. Ben. 7, 2.—Hence, distrĭ-būte, adv., orderly, methodically (very rare):

    neque distincte neque distribute scribere,

    Cic. Tusc. 2, 3, 7:

    distributius tractare,

    id. Inv. 2, 59, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > distribuo

  • 14 distribute

    dis-trĭbŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a., to divide, distribute (class.; cf.: divido, impertio, dispenso, participo, communico).
    I.
    Lit.:

    argentum,

    Ter. Ad. 3, 3, 17:

    partiendum sibi ac latius distribuendum exercitum putavit,

    Caes. B. G. 3, 10 fin.:

    distribuisti partes Italiae,

    Cic. Cat. 1, 4, 9; cf. id. ib. 3, 4, 8:

    reliquum populum distribuit in quinque classes,

    Cic. Rep. 2, 22; cf. id. Leg. 3, 3, 7; Ov. F. 6, 84:

    copias in tres partes,

    Caes. B. G. 6, 32, 3; id. B. C. 1, 55, 2:

    pueros in classes,

    Quint. 1, 2, 23:

    orbem in duodecim partes,

    Cic. Tusc. 1, 28 et saep.:

    milites circum familias conventus Campani,

    Caes. B. C. 1, 14 fin.; cf.:

    gladiatorias familias Capuam et in cetera municipia,

    Sall. C. 30 fin.:

    Numidas in hiberna in proximis Thessalis urbibus,

    Liv. 42, 67:

    legiones et auxilia provinciatim,

    Suet. Aug. 49:

    milites in legiones,

    Caes. B. C. 3, 4, 2; cf. Front. Strat. 4, 1, 43:

    gladiatores binos singulis patribus familiarum,

    distributed among them, apportioned to them, Cic. Att. 7, 14, 2:

    naves quaestori, legatis, praefectis, equitibus,

    Caes. B. G. 4, 22, 3 and 5:

    equos Germanis,

    id. ib. 7, 65 fin.:

    pecunias exercitui,

    id. B. C. 1, 39, 3 al.; cf.

    also: pecuniam in judices,

    Cic. Clu. 27, 74:

    naves in legiones,

    Tac. A. 2, 8:

    pecus viritim,

    Caes. B. G. 7, 71, 7:

    capita singula ex captivis toto exercitu praedae nomine,

    id. ib. 7, 89 fin.:

    Poenorum arma inter suos,

    Front. Strat. 4, 7, 12 et saep. Rarely of the distributing of a service among several:

    alterum (genus) emendi, quod praeterea civitatibus aequaliter esset distributum,

    Cic. Verr. 2, 3, 70 Zumpt. —
    II.
    Of abstract objects:

    quae observata sunt in usu ac tractatione dicendi, haec partibus distributa sunt,

    Cic. de Or. 1, 23, 109; Quint. 9, 3, 93; cf. id. 9, 1, 34:

    meministis me ita distribuisse initio causam,

    Cic. Rosc. Am. 42:

    vitae opera hac (honesti) regulā,

    Sen. Ben. 7, 2.—Hence, distrĭ-būte, adv., orderly, methodically (very rare):

    neque distincte neque distribute scribere,

    Cic. Tusc. 2, 3, 7:

    distributius tractare,

    id. Inv. 2, 59, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > distribute

  • 15 dividicula

    dīvĭdĭcŭla, antiqui dicebant, quae nunc sunt castella, ex quibus a rivo communi aquam quisque in suum fundum ducit, reservoirs, water-works, Paul. ex Fest. p. 70, 12 Müll. [divido].

    Lewis & Short latin dictionary > dividicula

  • 16 dividus

    dīvĭdus, a, um, adj. [divido], separated: nosque ut sevorsum dividos leto offeres, Att. ap. Non. 95, 25 (Trag. v. 118 Rib.: separatos, Non.).

    Lewis & Short latin dictionary > dividus

  • 17 divise

    dīvīse, adv., v. divido, P. a. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > divise

  • 18 divisibilis

    dīvīsĭbĭlis, e, adj. [divido], divisible:

    anima (with dissolubilis),

    Tert. Anim. 14: non enim divisibilis et comprehensibilis est Deus, Hilar. in Matt. 9, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > divisibilis

  • 19 divisim

    dīvīsim, adv., v. divido fin.

    Lewis & Short latin dictionary > divisim

  • 20 divisus

    1.
    dīvīsus, a, um, Part. and P. a., from divido.
    2.
    dīvīsus, ūs, m. [id.], a division, apportionment (very rare, and only in the dat.):

    quanta Macedonia esset, quam divisui facilis,

    how easily divided, Liv. 45, 30, 2; id. 33, 46 fin.; 1, 54 fin.; Gell. 20, 1, 40 (but in Liv. 4, 56, 6, the right reading is divisa).

    Lewis & Short latin dictionary > divisus

См. также в других словарях:

  • Aguascalientes (Aguascalientes) — En este artículo sobre geografía se detectaron los siguientes problemas: Necesita ser wikificado conforme a las convenciones de estilo de Wikipedia. Carece de fuentes o referencias que aparezcan en una fuente acreditada. P …   Wikipedia Español

  • Disney Channel Latinoamérica — Saltar a navegación, búsqueda Disney Channel Nombre público Disney Channel Latinoamérica Eslogan Como Tú, Contigo Como vos, con vos Tipo …   Wikipedia Español

  • Leabhar Ghabhála Érenn — El Leabhar Ghabhála Érenn (también Lebor Gabála Éren, libro de la invasión o invasiones irlandesas, sería la traducción al castellano) es un conjunto de manuscritos que relatan la construcción nacional irlandesa como suma de las distintas… …   Wikipedia Español

  • Universidad Tecnológica de México — Para otros usos de este término, véase UNITEC (desambiguación). Universidad Tecnológica de México Universidad Tecnológica de México Acrónimo UNITEC Lema «Ciencia y Técnica con Humanismo» …   Wikipedia Español

  • Universidad de Estrasburgo — Fachada del Palais universitaire de Estrasburgo, sede de la Université Robert Schuman La Universidad de Estrasburgo tiene su origen en el Gymnasium, institución de confesión protestante, fundada en esta ciudad por Jacques Sturm en 1538 que… …   Wikipedia Español

  • Mitos y leyendas (juego de cartas) — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar …   Wikipedia Español

  • Compás ternario — Compás divido en grupos de tres notas. Por ejemplo, un compás 6/8 está divido en dos grupos de tres corcheas …   Enciclopedia Universal

  • ԲԱԺԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 1 422 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 11c ն. ԲԱԺԱՆԵՄ ԲԱԺԱՆԻՄ. գրի եւ ԲԱՐԺԱՆԵԼ. μερίζω, διαμερίζω , ἁπονέμω, ἁποδιαστέλλω, διαιρέω partio, dispertio, distribuo, divido Բաժին բաժին կամ մասն մասն առնել զմի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • Casa de las Américas — Hauptgebäude der Casa de las Américas in Vedado/Havanna Casa de las Américas (Haus der Amerikas) ist ein kubanisches Kulturinstitut. Es wurde am 28. April 1959 durch Haydée Santamaría gegründet, die das Zentrum bis zu ihrem Tod im Jahre 1980… …   Deutsch Wikipedia

  • ИНДИВИД —         (от лат. Individuum неделимое), первоначально лат. перевод греч. понятия атом (впервые у Цицерона), в дальнейшем обозначение единичного в отличие от совокупности, массы; отд. живое существо, особь, отд. человек в отличие от коллектива,… …   Философская энциклопедия

  • ...Baby One More Time (álbum) — Saltar a navegación, búsqueda ...Baby One More Time Álbum de estudio de Britney Spears Publicación …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»