-
21 gregārius
-
22 trītus
trītus adj. with comp. [P. of tero], oft-trodden, beaten, frequented, common, worn: iter in Graeciam: Appia trita rotis, O.—Fig., practised, expert: aures.—Of language, much used, familiar, common, commonplace, trite: quid in Graeco sermone tam tritum est, quam, etc.: sermone proverbium: verbum tritius.* * *trita, tritum ADJwell-trodden, wellworn, worn; common; familiar -
23 ūsitātus
ūsitātus adj. with comp. and sup. [P. of usitor; freq. of utor], usual, wonted, customary, common, ordinary, accustomed, familiar: hoc est maiorum exemplo usitatum: formulae: apud eos, Cs.: agere usitato iure: faciamus tractando usitatius hoc verbum et tritius: utatur verbis quam usitatissimis: penna, H.: usitatum est, a common practice.* * *usitata -um, usitatior -or -us, usitatissimus -a -um ADJusual, customary, ordinary, common, familiar, everyday; commonly used/practiced -
24 vīlis
vīlis e, adj. with comp. and sup. [VAG-], of small price, of little value, purchased at a low rate, cheap: istaec (puella), T.: frumentum vilius: vilissimae res.—Of trifling value, cheap, poor, paltry, common, mean, worthless, base, vile: si honor noster vobis vilior fuisset: quorum tibi est vita vilissima: fidem fortunas pericula vilia habere, S.: Et genus et virtus nisi cum re vilior algā est, H.: Europe, abandoned, H.: Si, dum me careas, est tibi vile mori, O.: poma, i. e. abundant, V.: phaselus, common, V.* * *vilis, vile ADJcheap, common, mean, worthless -
25 consors
con-sors, sortis, adj. m. and f.I.Sharing property with one (as brother, sister, relative), living in community of goods, partaking of in common:B.consortes, ad quos eadem sors,
Varr. L. L. 6, § 65 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 296, 7 ib.:consortes tres fratres,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:frater,
Plin. Ep. 8, 18, 4:consortem socium fallere,
Hor. C. 3, 24, 60.—Hence, subst.: consors, sortis, m. and f., a sharer, partner:consors censoris,
Liv. 41, 27, 2; Vell. 1, 10, 6:de consortibus ejusdem litis,
Cod. Just. 3, 40:quae (arx) data est heredibus,
Verg. Cir. 14. —Hence,Poet., of or belonging to a brother or sister, regarded as common heirs, etc.:II.pectora = sorores,
Ov. M. 13, 663:sanguis,
id. ib. 8, 444.—Hence, subst.: con-sors, sortis, m. and f., a brother, a sister:Romulus nondum fundaverat Moenia, consorti non habitanda Remo,
Tib. 2, 5, 24; Ov. M. 11, 347; 6, 94:consortem Phoebi colere deam (Dianam),
id. P. 3, 2, 48; id. H. 13, 61 al.—Transf., dividing something with one, having an equal share, partaking of, sharing; subst., a colleague, partner, comrade (class.; esp. freq. after the Aug. per.).A.Of personal subjects.(α).With gen.:(β).consors mecum temporum illorum,
Cic. Mil. 37, 102:gloriosi laboris (with socius),
id. Brut. 1, 2:mendacitatis,
id. Fl. 15, 35:culpae,
Ov. F. 3, 492; cf.vitiorum,
Vell. 2, 94:tori,
Ov. M. 1, 319:thalami,
a wife, id. ib. 10, 246 (cf.:socia tori,
id. ib. 8, 521):sacrorum caerimoniarumque,
Curt. 10, 7, 2:studiorum,
Sen. Ep. 7, 9:generis et necis,
Ov. H. 3, 47:urbis,
id. P. 3, 2, 82:tribuniciae potestatis (together with collega imperii),
Tac. A. 1, 3; cf.imperii,
Suet. Oth. 8.—With in:(γ).in lucris atque in furtis,
Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155; cf.:vis animi (cum corpore)... nisi erit consors in origine primā,
Lucr. 3, 771.—Absol., of colleagues in power, Suet. Tit. 9:B.omnisque potestas impatiens consortis erit,
Luc. 1, 93:Romuli,
Suet. Tib. 1.— Poet. of that which is shared:(corpus et animus) consorti praedita vitā,
Lucr. 3, 332.—Of things as subjects, of the same condition, common ( poet. and rare):tecta,
Verg. G. 4, 153:casus,
Prop. 1, 21, 1. -
26 divulgatus
dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a., to spread among the people, to make common, publish, divulge (rare but class.; cf.:B.publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum,
Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin.; cf.seria,
id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1:chirographa omnium,
Suet. Calig. 24:versiculos,
id. ib. 8:omnem mimum,
id. Oth. 3 fin. et saep.:rem sermonibus,
Cic. Font. 5, 10; cf.:aliquid turpi fama,
Tac. A. 12, 49:opinionem tam gloriosae expeditionis,
Just. 42, 2, 11; cf.:hanc opinionem in Macedoniam,
id. 12, 5, 5.— With acc. and inf.:non est divulgandum de te jam esse perfectum,
Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin. —Transf., to make common: cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to, Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.—Hence, dīvul-gātus, a, um, P. a., widespread:alicujus divulgata gloria,
Lucr. 6, 8:divulgata veris ante habere,
Tac. A. 4, 11:Afer divulgato ingenio,
id. ib. 4, 52:magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae),
i. e. most common, Cic. Fam. 10, 26, 2.— Comp. and adv. do not occur. -
27 divulgo
dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a., to spread among the people, to make common, publish, divulge (rare but class.; cf.:B.publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum,
Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin.; cf.seria,
id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1:chirographa omnium,
Suet. Calig. 24:versiculos,
id. ib. 8:omnem mimum,
id. Oth. 3 fin. et saep.:rem sermonibus,
Cic. Font. 5, 10; cf.:aliquid turpi fama,
Tac. A. 12, 49:opinionem tam gloriosae expeditionis,
Just. 42, 2, 11; cf.:hanc opinionem in Macedoniam,
id. 12, 5, 5.— With acc. and inf.:non est divulgandum de te jam esse perfectum,
Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin. —Transf., to make common: cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to, Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.—Hence, dīvul-gātus, a, um, P. a., widespread:alicujus divulgata gloria,
Lucr. 6, 8:divulgata veris ante habere,
Tac. A. 4, 11:Afer divulgato ingenio,
id. ib. 4, 52:magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae),
i. e. most common, Cic. Fam. 10, 26, 2.— Comp. and adv. do not occur. -
28 gregales
I.Lit.:II.equi,
Varr. R. R. 2, 7, 6:equae,
Plin. 10, 63, 83, § 181:pecua,
App. M. 6, p. 182.—Transf., in gen., belonging to the same host or multitude.A.In a good sense, subst.: grĕ-gāles, ĭum, m., comrades, companions:B.nos nihil sumus, gregalibus illis, quibus te plaudente vigebamus, amissis,
Cic. Fam. 7, 33, 1; id. de Or. 2, 62, 253.—In a bad sense, of the common sort, common (mostly post-Aug.):gregali sagulo amictus,
i. e. a common soldier's, Liv. 7, 34, 15:habitu,
Tac. A. 1, 69:poma,
Sen. Ben. 1, 12 fin.:siligo,
Plin. 18, 9, 20, § 86:sulphur,
Stat. S. 1, 6, 74:tectorium,
Sen. Ep. 86. -
29 gregalis
I.Lit.:II.equi,
Varr. R. R. 2, 7, 6:equae,
Plin. 10, 63, 83, § 181:pecua,
App. M. 6, p. 182.—Transf., in gen., belonging to the same host or multitude.A.In a good sense, subst.: grĕ-gāles, ĭum, m., comrades, companions:B.nos nihil sumus, gregalibus illis, quibus te plaudente vigebamus, amissis,
Cic. Fam. 7, 33, 1; id. de Or. 2, 62, 253.—In a bad sense, of the common sort, common (mostly post-Aug.):gregali sagulo amictus,
i. e. a common soldier's, Liv. 7, 34, 15:habitu,
Tac. A. 1, 69:poma,
Sen. Ben. 1, 12 fin.:siligo,
Plin. 18, 9, 20, § 86:sulphur,
Stat. S. 1, 6, 74:tectorium,
Sen. Ep. 86. -
30 gregarius
I.Lit.:II.gregariorum pastorum disciplinam repudiasse,
Col. 6 praef. § 1.—Transf., in gen., of the common sort, common (most freq. in milit. lang.): milites, common soldiers, privates, in opp. to the officers:id etiam gregarii milites faciunt inviti, ut, etc.,
Cic. Planc. 30, 72; Sall. C. 38, 6; Curt. 7, 2; and in sing.:miles,
Liv. 42, 34, 5; Tac. H. 5, 1:eques,
id. ib. 3, 51:gregariam militiam sortitus,
Just. 22, 1.—Rarely beyond the milit. sphere:poëta,
Sid. Ep. 9, 15. -
31 indivisus
in-dīvīsus, a, um, adj., undivided (ante-class. and post-Aug.).I.Lit.:II.ungulae equorum,
i. e. not cloven, Varr. R. R. 2, 7, 2; Just. 43, 1, 3:rerum media indivisaque magis fratribus,
Stat. Th. 8, 312.—Transf., common:negotium,
Amm. 21, 12:pro indiviso,
in an undivided manner, in common, Cato, R. R. 137; cf.:(arbores) pro indiviso possessae a feris,
Plin. 17, 1, 1, § 1:pro indiviso valere,
equally, in like manner, id. 16, 32, 59, § 137.— Adv.: in-dīvīsē, undividedly, in common: agere, Pseudo-Ascon. ap. Cic. Verr. 2, 1, 55. -
32 tero
tĕro, trīvi, trītum, 3 ( perf. terii, acc. to Charis. p. 220 P.; perf. sync. tristi, Cat. 66, 30), v. a. [root ter; Gr. teirô, truô, tribô, to rub; cf. Lat. tribulare, triticum; akin to terên, tender, Lat. teres], to rub, rub to pieces; to bruise, grind, bray, triturate (syn.: frico, tundo, pinso).I.Lit. (mostly poet. and in post-Aug. prose).A.In gen.: num me illuc ducis, ubi lapis lapidem terit? (i. e. into a mill), Plaut. As. 1, 1, 16:B.lacrimulam oculos terendo vix vi exprimere,
Ter. Eun. 1, 1, 23:teritur lignum ligno ignemque concipit attritu,
Plin. 16, 40, 77. § 208: sed nihil hederā praestantius quae [p. 1860] teritur, lauro quae terat, id. ib.:aliquid in mortario,
id. 34, 10, 22, § 104:aliquid in farinam,
id. 34, 18, 50, § 170:bacam trapetis,
Verg. G. 2, 519:unguibus herbas,
Ov. M. 9, 655:dentes in stipite,
id. ib. 8, 369:lumina manu,
Cat. 66, 30:sucina trita redolent,
Mart. 3, 64, 5:piper,
Petr. 74:Appia trita rotis,
Ov. P. 2, 7, 44:cibum in ventre,
i. e. to digest, Cels. 1 praef. med. — Poet.: labellum calamo, i. e. to rub one ' s lip (in playing), Verg. E. 2, 34:calcemque terit jam calce Diores,
treads upon, id. A. 5, 324:crystalla labris,
Mart. 9, 23, 7.—In partic.1.To rub grain from the ears by treading, to tread out, thresh:2.frumentum,
Varr. R. R. 1, 13, 5:milia frumenti tua triverit area centum,
Hor. S. 1, 1, 45:area dum messes teret,
Tib. 1, 5, 22:teret area culmos,
Verg. G. 1, 192; cf.:ut patria careo, bis frugibus area trita est,
i. e. it has twice been harvest-time, Ov. Tr. 4, 6, 19.—To cleanse or beautify by rubbing, to smooth, furbish, burnish, polish, sharpen (syn.:3.polio, acuo): oculos,
Plaut. Poen. 1, 2, 103:crura mordaci pumice,
Ov. A. A. 1, 506:hinc radios trivere rotis,
smoothed, turned, Verg. G. 2, 444:vitrum torno,
Plin. 36, 26, 66, § 193:catillum manibus,
Hor. S. 1, 3, 90:tritus cimice lectus,
Mart. 11, 33, 1.—To lessen by rubbing, to rub away; to wear away by use, wear out:4.(navem) ligneam, saepe tritam,
Plaut. Men. 2, 3, 52:hoc (tempus) rigidas silices, hoc adamanta terit,
Ov. Tr. 4, 6. 14:ferrum,
to dull, id. M. 12, 167:mucronem rubigine silicem liquore,
Prop. 2, 25 (3, 20), 15:trita labore colla,
Ov. M. 15, 124:trita subucula,
Hor. Ep. 1, 1, 96:trita vestis,
id. ib. 1, 19, 38:librum,
i. e. to read often, Mart. 8, 3, 4; 11, 3, 4; cf.:quid haberet, Quod legeret tereretque viritim publicus usus?
Hor. Ep. 2, 1, 92:pocula labris patrum trita,
Mart. 11, 12, 3: ut illum di terant, qui primum olitor caepam protulit, crush, annihilate, Naev. ap. Prisc. p. 681 P.—Of persons, pass., to be employed in. occupied with:5.nos qui in foro verisque litibus terimur,
Plin. Ep. 2, 3, 5:litibus,
id. ib. 10, 12, 3.—To tread often, to visit, frequent a way or place (cf.:6.calco, calcito): angustum formica terens iter,
Verg. G. 1, 380:iter propositum,
Prop. 2, 30 (3, 28), 14:Appiam mannis,
Hor. Epod. 4, 14:viam,
Ov. A. A. 1, 52; Lucr. 1, 927:via trita pede,
Tib. 4, 13, 10:ambulator porticum terit,
Mart. 2, 11, 2:limina,
id. 10, 10, 2:mea nocturnis trita fenestra dolis,
Prop. 4 (5), 7, 16:nec jam clarissimorum virorum receptacula habitatore servo teruntur,
Plin. Pan. 50, 3: flavaeque terens querceta Maricae Liris, Claud. Cons. Prob. et Olybr 259. —In mal. part.:II.Bojus est, Bojam terit,
Plaut. Capt. 4, 2, 108; so Prop. 3, 11 (4. 10), 30; Petr. 87. —Trop. (freq. in good prose).A.To wear away, use up, i. e. to pass, spend time; usu. to waste, spend in dissipation, etc. (syn.:B. C.absumo, consumo): teritur dies,
Plaut. Truc. 5, 20:diem sermone terere segnities merast,
id. Trin. 3, 3, 67:naves diem trivere,
Liv. 37, 27, 8:tempus in convivio luxuque,
id. 1, 57, 9:tempus ibi in secreto,
id. 26, 19, 5:omnem aetatem in his discendis rebus,
Cic. de Or. 3, 31, 123:teretur interea tempus,
id. Phil. 5, 11, 30:jam alteram aetatem bellis civilibus,
Hor. Epod. 16, 1:omne aevum ferro,
Verg. A. 9, 609:spe otia,
id. ib. 4, 271:otium conviviis comissationibusque inter se,
Liv. 1, 57, 5. —To exert greatly, exhaust:D.ne in opere longinquo sese tererent, Liv 6, 8, 10: ut in armis terant plebem,
id. 6, 27, 7.—Of language, to wear out by use, i. e. to render common, commonplace, or trite (in verb finit. very rare, but freq. as a P. a.):* E.jam hoc verbum satis hesterno sermone trivimus,
Cic. Ac. 2, 6, 18:quae (nomina) nunc consuetudo diurna trivit,
id. Fin. 3, 4, 15.—To tread under foot, i. e. to injure, violate a thing:A.jurata deorum majestas teritur,
Claud. in Rufin. 1, 228. — Hence, P. a.: trītus, a, um.Prop. of a road or way, oft-trodden, beaten, frequented, common:B.iter,
Cic. Phil. 1, 3, 7:via,
id. Brut. 81, 281:quadrijugi spatium,
Ov. M. 2, 167. — Sup.:tritissima quaeque via,
Sen. Vit. Beat. 1, 2. —Fig.1.Practised, expert:2.tritas aures habere,
Cic. Fam. 9, 16, 4; so id. Brut. 32, 124.— Comp.:tritiores manūs ad aedificandum perficere,
Vitr. 2, 1, 6. —Of language, used often or much, familiar, common, commonplace, trite:quid in Graeco sermone tam tritum atque celebratum est, quam, etc.,
Cic. Fl. 27, 65:nomen minus tritum sermone nostro,
id. Rep. 2, 29, 52:ex quo illud: summum jus summā injuriā factum est jam tritum sermone proverbium,
id. Off. 1, 10, 33.— Comp.:faciamus tractando usitatius hoc verbum ac tritius,
Cic. Ac. 1, 7, 27:compedes, quas induere aureas mos tritior vetat,
Plin. 33, 12, 54, § 152. -
33 vulgaris
vulgāris ( volg-), e (ante- and postclass. collat. form vulgārius, a, um, Afran., Nov., and Turp. ap. Non. p. 488, 26 sq.; Gell. 1, 22, 2; 3, 16, 18; 12, 10, 6; 16, 5, 1), adj. [vulgus], of or belonging to the great mass or multitude, general, usual, ordinary, every-day, common, commonplace, vulgar (freq. and class.): in omni arte, cujus usus vulgaris communisque non sit, Cic. Fin. 3, 1, 3:in communi vitā et vulgari hominum consuetudine,
id. de Or. 1, 58, 248:vulgaris popularisque sensus,
id. ib. 1, 23, 108:liberalitas,
i. e. exlended to all, id. Off. 1, 16, 52:vulgaria et obsoleta sunt,
id. Quint. 18, 56:vulgari et pervagatā declamatione contendere,
id. Planc. 19, 47; cf.:ut pervagatum et vulgare videatur,
id. Or. 57, 195:nihil tam vile neque tam vulgare est, cujus, etc.,
id. Rosc. Am. 26, 71:commendatio,
id. Fam. 1, 3, 2:opinio,
id. de Or. 1, 23, 109:artes,
id. Rosc. Am. 46, 134:jejunus raro stomachus vulgaria temnit,
Hor. S. 2, 2, 38:coetus vulgares spernere,
id. C. 3, 2, 23:prostratas arbores restitui... vulgare est,
is a common thing, Plin. 16, 31, 57, § 131; 14, 19, 24, § 120:vocabula,
Quint. 1, 1, 34:verba,
id. 10 1, 9, No comp. or sup. — vulgā-rĭter, after the ordinary or common manner, commonly, vulgarly (very rare):non vulgariter nec ambitiose scribere,
Cic. Fam. 13, 69, 1 (dub.); Plin. 8, 5, 5, §§ 13 and 28; 28, 14, 58, § 204. -
34 abiectus
abiectus adj. with comp. [P. of abicio], low, crouching: in herbis olor, i. e. dying, O.—Fig., of speech, low, common, without elevation: verba.— Of rank or station, low, common, mean: familia abiecta atque obscura.—Cast down, dispirited, despondent: apparitor: abiecto Bruto (pecuniam) muneri misit, as a gift to Brutus in his distress, N.: animus abiectior: abiectiores animi. — Contemptible, vile, low: abiecti homines ac perditi. -
35 caligātus
caligātus adj. [caliga], wearing soldiers' boots; hence, in hob-nailed boots, rough-shod, Iu.* * *Icaligata, caligatum ADJwearing army boots; of common soldier; booted, wearing heavy boots/brogansIIcommon soldier; private -
36 commūniter
commūniter adv. [communis], together, in common, jointly, generally: omnia cum Chrysogono possidet: ira urit utrumque, H.: haec omnia communiter cum conlegā (sc. facta sunt).* * *in common, commonly; in joint action; indiscriminately; generally, ordinarily -
37 com-pāscuus
com-pāscuus adj., of common pasturage, common: ager. -
38 cōnfīnium
cōnfīnium ī, n [confinis], a confine, common boundary, limit, border: Treverorum, Cs.: Germaniae Raetiaeque, Ta.: in vicinitatibus et confiniis aequus, in questions of: triplicis confinia mundi, O.—Fig., a confine, boundary: breve artis et falsi, Ta.—Usu. plur: lucis, noctis, dawn, O.: cum luce dubiae noctis, i. e. twilight, O.: mensum, O.: mortis, Tb.* * *common boundary (area); border, limit; proximity/nearness/neighborhood -
39 cōn-sors
cōn-sors sortis, m and f I. Adj, having a common lot, of the same fortune: pectora (i. e. sorores), O.: sanguis, a brother's, O.: tecta, common, V.: casūs: fratres, partners: socius, H. — II. Subst, a sharer, co-heir, partner, associate, colleague, comrade: consortes mendicitatis: thalami, wife, O.: frater et consors censoris, co-heir, L.: in lucris: me consortem nati concede sepulchro, V.— A brother, sister: Remus, Tb.: Iovis, O.: suus, O. -
40 contrītus
См. также в других словарях:
common — com·mon 1 adj 1 a: of or relating to a community at large: public common defense b: known to the community a common thief 2: belonging to or shared by two or more persons or things or by all members of a group … Law dictionary
Common — Com mon, a. [Compar. {Commoner}; superl. {Commonest}.] [OE. commun, comon, OF. comun, F. commun, fr. L. communis; com + munis ready to be of service; cf. Skr. mi to make fast, set up, build, Goth. gamains common, G. gemein, and E. mean low,… … The Collaborative International Dictionary of English
Common — in einer Ausgabe von Men s Health (2006) Common (* 13. März 1972 in Chicago, Illinois; bürgerlicher Name Lonnie Rashid Lynn) ist ein US amerikanischer Rapper und Schauspieler. Inhaltsverzeich … Deutsch Wikipedia
Common — Datos generales Nombre real Lonnie Rashid Lynn, Jr. Nacimi … Wikipedia Español
common — [käm′ən] adj. [ME commun < OFr comun < L communis (OL comoinis), shared by all or many < IE * kom moini , common (< * kom,COM + * moini , achievement < base * mei , to exchange, barter) > OE gemæne, public, general, Ger gemein:… … English World dictionary
common — adj 1 *universal, general, generic Analogous words: shared, partaken, participated (see SHARE vb): joined or joint, united, conjoined, connected, associated (see corresponding verbs at JOIN): merged, blended, amalgamated (see MIX) Antonyms:… … New Dictionary of Synonyms
Common — Com mon, n. 1. The people; the community. [Obs.] The weal o the common. Shak. [1913 Webster] 2. An inclosed or uninclosed tract of ground for pleasure, for pasturage, etc., the use of which belongs to the public; or to a number of persons. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
common — ► ADJECTIVE (commoner, commonest) 1) occurring, found, or done often; not rare. 2) without special qualities, rank, or position; ordinary. 3) of the most familiar type. 4) showing a lack of taste and refinement supposedly typical of the lower… … English terms dictionary
common — [adj1] average, ordinary accepted, banal, bourgeois, casual, characteristic, colloquial, comformable, commonplace, conventional, current, customary, daily, everyday, familiar, frequent, general, habitual, hackneyed, homely, humdrum, informal,… … New thesaurus
Common — Com mon, v. i. 1. To converse together; to discourse; to confer. [Obs.] [1913 Webster] Embassadors were sent upon both parts, and divers means of entreaty were commoned of. Grafton. [1913 Webster] 2. To participate. [Obs.] Sir T. More. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
common — see mutual … Modern English usage