Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

common

  • 21 gregārius

        gregārius adj.    [grex], of the herd, of the common sort, common: milites, privates: miles, L.: eques, Ta.
    * * *
    gregaria, gregarium ADJ
    of/belonging to rank and file

    Latin-English dictionary > gregārius

  • 22 trītus

        trītus adj. with comp.    [P. of tero], oft-trodden, beaten, frequented, common, worn: iter in Graeciam: Appia trita rotis, O.—Fig., practised, expert: aures.—Of language, much used, familiar, common, commonplace, trite: quid in Graeco sermone tam tritum est, quam, etc.: sermone proverbium: verbum tritius.
    * * *
    trita, tritum ADJ
    well-trodden, wellworn, worn; common; familiar

    Latin-English dictionary > trītus

  • 23 ūsitātus

        ūsitātus adj. with comp. and sup.    [P. of usitor; freq. of utor], usual, wonted, customary, common, ordinary, accustomed, familiar: hoc est maiorum exemplo usitatum: formulae: apud eos, Cs.: agere usitato iure: faciamus tractando usitatius hoc verbum et tritius: utatur verbis quam usitatissimis: penna, H.: usitatum est, a common practice.
    * * *
    usitata -um, usitatior -or -us, usitatissimus -a -um ADJ
    usual, customary, ordinary, common, familiar, everyday; commonly used/practiced

    Latin-English dictionary > ūsitātus

  • 24 vīlis

        vīlis e, adj. with comp. and sup.    [VAG-], of small price, of little value, purchased at a low rate, cheap: istaec (puella), T.: frumentum vilius: vilissimae res.—Of trifling value, cheap, poor, paltry, common, mean, worthless, base, vile: si honor noster vobis vilior fuisset: quorum tibi est vita vilissima: fidem fortunas pericula vilia habere, S.: Et genus et virtus nisi cum re vilior algā est, H.: Europe, abandoned, H.: Si, dum me careas, est tibi vile mori, O.: poma, i. e. abundant, V.: phaselus, common, V.
    * * *
    vilis, vile ADJ
    cheap, common, mean, worthless

    Latin-English dictionary > vīlis

  • 25 consors

    con-sors, sortis, adj. m. and f.
    I.
    Sharing property with one (as brother, sister, relative), living in community of goods, partaking of in common:

    consortes, ad quos eadem sors,

    Varr. L. L. 6, § 65 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 296, 7 ib.:

    consortes tres fratres,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:

    frater,

    Plin. Ep. 8, 18, 4:

    consortem socium fallere,

    Hor. C. 3, 24, 60.—Hence, subst.: consors, sortis, m. and f., a sharer, partner:

    consors censoris,

    Liv. 41, 27, 2; Vell. 1, 10, 6:

    de consortibus ejusdem litis,

    Cod. Just. 3, 40:

    quae (arx) data est heredibus,

    Verg. Cir. 14. —Hence,
    B.
    Poet., of or belonging to a brother or sister, regarded as common heirs, etc.:

    pectora = sorores,

    Ov. M. 13, 663:

    sanguis,

    id. ib. 8, 444.—Hence, subst.: con-sors, sortis, m. and f., a brother, a sister:

    Romulus nondum fundaverat Moenia, consorti non habitanda Remo,

    Tib. 2, 5, 24; Ov. M. 11, 347; 6, 94:

    consortem Phoebi colere deam (Dianam),

    id. P. 3, 2, 48; id. H. 13, 61 al.—
    II.
    Transf., dividing something with one, having an equal share, partaking of, sharing; subst., a colleague, partner, comrade (class.; esp. freq. after the Aug. per.).
    A.
    Of personal subjects.
    (α).
    With gen.:

    consors mecum temporum illorum,

    Cic. Mil. 37, 102:

    gloriosi laboris (with socius),

    id. Brut. 1, 2:

    mendacitatis,

    id. Fl. 15, 35:

    culpae,

    Ov. F. 3, 492; cf.

    vitiorum,

    Vell. 2, 94:

    tori,

    Ov. M. 1, 319:

    thalami,

    a wife, id. ib. 10, 246 (cf.:

    socia tori,

    id. ib. 8, 521):

    sacrorum caerimoniarumque,

    Curt. 10, 7, 2:

    studiorum,

    Sen. Ep. 7, 9:

    generis et necis,

    Ov. H. 3, 47:

    urbis,

    id. P. 3, 2, 82:

    tribuniciae potestatis (together with collega imperii),

    Tac. A. 1, 3; cf.

    imperii,

    Suet. Oth. 8.—
    (β).
    With in:

    in lucris atque in furtis,

    Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155; cf.:

    vis animi (cum corpore)... nisi erit consors in origine primā,

    Lucr. 3, 771.—
    (γ).
    Absol., of colleagues in power, Suet. Tit. 9:

    omnisque potestas impatiens consortis erit,

    Luc. 1, 93:

    Romuli,

    Suet. Tib. 1.— Poet. of that which is shared:

    (corpus et animus) consorti praedita vitā,

    Lucr. 3, 332.—
    B.
    Of things as subjects, of the same condition, common ( poet. and rare):

    tecta,

    Verg. G. 4, 153:

    casus,

    Prop. 1, 21, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > consors

  • 26 divulgatus

    dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a., to spread among the people, to make common, publish, divulge (rare but class.; cf.:

    publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum,

    Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin.; cf.

    seria,

    id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1:

    chirographa omnium,

    Suet. Calig. 24:

    versiculos,

    id. ib. 8:

    omnem mimum,

    id. Oth. 3 fin. et saep.:

    rem sermonibus,

    Cic. Font. 5, 10; cf.:

    aliquid turpi fama,

    Tac. A. 12, 49:

    opinionem tam gloriosae expeditionis,

    Just. 42, 2, 11; cf.:

    hanc opinionem in Macedoniam,

    id. 12, 5, 5.— With acc. and inf.:

    non est divulgandum de te jam esse perfectum,

    Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin.
    B.
    Transf., to make common: cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to, Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.—Hence, dīvul-gātus, a, um, P. a., widespread:

    alicujus divulgata gloria,

    Lucr. 6, 8:

    divulgata veris ante habere,

    Tac. A. 4, 11:

    Afer divulgato ingenio,

    id. ib. 4, 52:

    magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae),

    i. e. most common, Cic. Fam. 10, 26, 2.— Comp. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > divulgatus

  • 27 divulgo

    dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a., to spread among the people, to make common, publish, divulge (rare but class.; cf.:

    publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum,

    Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin.; cf.

    seria,

    id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1:

    chirographa omnium,

    Suet. Calig. 24:

    versiculos,

    id. ib. 8:

    omnem mimum,

    id. Oth. 3 fin. et saep.:

    rem sermonibus,

    Cic. Font. 5, 10; cf.:

    aliquid turpi fama,

    Tac. A. 12, 49:

    opinionem tam gloriosae expeditionis,

    Just. 42, 2, 11; cf.:

    hanc opinionem in Macedoniam,

    id. 12, 5, 5.— With acc. and inf.:

    non est divulgandum de te jam esse perfectum,

    Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin.
    B.
    Transf., to make common: cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to, Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.—Hence, dīvul-gātus, a, um, P. a., widespread:

    alicujus divulgata gloria,

    Lucr. 6, 8:

    divulgata veris ante habere,

    Tac. A. 4, 11:

    Afer divulgato ingenio,

    id. ib. 4, 52:

    magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae),

    i. e. most common, Cic. Fam. 10, 26, 2.— Comp. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > divulgo

  • 28 gregales

    grĕgālis, e, adj. [grex], of or belonging to the herd or flock.
    I.
    Lit.:

    equi,

    Varr. R. R. 2, 7, 6:

    equae,

    Plin. 10, 63, 83, § 181:

    pecua,

    App. M. 6, p. 182.—
    II.
    Transf., in gen., belonging to the same host or multitude.
    A.
    In a good sense, subst.: grĕ-gāles, ĭum, m., comrades, companions:

    nos nihil sumus, gregalibus illis, quibus te plaudente vigebamus, amissis,

    Cic. Fam. 7, 33, 1; id. de Or. 2, 62, 253.—
    B.
    In a bad sense, of the common sort, common (mostly post-Aug.):

    gregali sagulo amictus,

    i. e. a common soldier's, Liv. 7, 34, 15:

    habitu,

    Tac. A. 1, 69:

    poma,

    Sen. Ben. 1, 12 fin.:

    siligo,

    Plin. 18, 9, 20, § 86:

    sulphur,

    Stat. S. 1, 6, 74:

    tectorium,

    Sen. Ep. 86.

    Lewis & Short latin dictionary > gregales

  • 29 gregalis

    grĕgālis, e, adj. [grex], of or belonging to the herd or flock.
    I.
    Lit.:

    equi,

    Varr. R. R. 2, 7, 6:

    equae,

    Plin. 10, 63, 83, § 181:

    pecua,

    App. M. 6, p. 182.—
    II.
    Transf., in gen., belonging to the same host or multitude.
    A.
    In a good sense, subst.: grĕ-gāles, ĭum, m., comrades, companions:

    nos nihil sumus, gregalibus illis, quibus te plaudente vigebamus, amissis,

    Cic. Fam. 7, 33, 1; id. de Or. 2, 62, 253.—
    B.
    In a bad sense, of the common sort, common (mostly post-Aug.):

    gregali sagulo amictus,

    i. e. a common soldier's, Liv. 7, 34, 15:

    habitu,

    Tac. A. 1, 69:

    poma,

    Sen. Ben. 1, 12 fin.:

    siligo,

    Plin. 18, 9, 20, § 86:

    sulphur,

    Stat. S. 1, 6, 74:

    tectorium,

    Sen. Ep. 86.

    Lewis & Short latin dictionary > gregalis

  • 30 gregarius

    grĕgārĭus, a, um, adj. [id.], of or belonging to a flock or herd.
    I.
    Lit.:

    gregariorum pastorum disciplinam repudiasse,

    Col. 6 praef. § 1.—
    II.
    Transf., in gen., of the common sort, common (most freq. in milit. lang.): milites, common soldiers, privates, in opp. to the officers:

    id etiam gregarii milites faciunt inviti, ut, etc.,

    Cic. Planc. 30, 72; Sall. C. 38, 6; Curt. 7, 2; and in sing.:

    miles,

    Liv. 42, 34, 5; Tac. H. 5, 1:

    eques,

    id. ib. 3, 51:

    gregariam militiam sortitus,

    Just. 22, 1.—Rarely beyond the milit. sphere:

    poëta,

    Sid. Ep. 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > gregarius

  • 31 indivisus

    in-dīvīsus, a, um, adj., undivided (ante-class. and post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    ungulae equorum,

    i. e. not cloven, Varr. R. R. 2, 7, 2; Just. 43, 1, 3:

    rerum media indivisaque magis fratribus,

    Stat. Th. 8, 312.—
    II.
    Transf., common:

    negotium,

    Amm. 21, 12:

    pro indiviso,

    in an undivided manner, in common, Cato, R. R. 137; cf.:

    (arbores) pro indiviso possessae a feris,

    Plin. 17, 1, 1, § 1:

    pro indiviso valere,

    equally, in like manner, id. 16, 32, 59, § 137.— Adv.: in-dīvīsē, undividedly, in common: agere, Pseudo-Ascon. ap. Cic. Verr. 2, 1, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > indivisus

  • 32 tero

    tĕro, trīvi, trītum, 3 ( perf. terii, acc. to Charis. p. 220 P.; perf. sync. tristi, Cat. 66, 30), v. a. [root ter; Gr. teirô, truô, tribô, to rub; cf. Lat. tribulare, triticum; akin to terên, tender, Lat. teres], to rub, rub to pieces; to bruise, grind, bray, triturate (syn.: frico, tundo, pinso).
    I.
    Lit. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    In gen.: num me illuc ducis, ubi lapis lapidem terit? (i. e. into a mill), Plaut. As. 1, 1, 16:

    lacrimulam oculos terendo vix vi exprimere,

    Ter. Eun. 1, 1, 23:

    teritur lignum ligno ignemque concipit attritu,

    Plin. 16, 40, 77. § 208: sed nihil hederā praestantius quae [p. 1860] teritur, lauro quae terat, id. ib.:

    aliquid in mortario,

    id. 34, 10, 22, § 104:

    aliquid in farinam,

    id. 34, 18, 50, § 170:

    bacam trapetis,

    Verg. G. 2, 519:

    unguibus herbas,

    Ov. M. 9, 655:

    dentes in stipite,

    id. ib. 8, 369:

    lumina manu,

    Cat. 66, 30:

    sucina trita redolent,

    Mart. 3, 64, 5:

    piper,

    Petr. 74:

    Appia trita rotis,

    Ov. P. 2, 7, 44:

    cibum in ventre,

    i. e. to digest, Cels. 1 praef. med. — Poet.: labellum calamo, i. e. to rub one ' s lip (in playing), Verg. E. 2, 34:

    calcemque terit jam calce Diores,

    treads upon, id. A. 5, 324:

    crystalla labris,

    Mart. 9, 23, 7.—
    B.
    In partic.
    1.
    To rub grain from the ears by treading, to tread out, thresh:

    frumentum,

    Varr. R. R. 1, 13, 5:

    milia frumenti tua triverit area centum,

    Hor. S. 1, 1, 45:

    area dum messes teret,

    Tib. 1, 5, 22:

    teret area culmos,

    Verg. G. 1, 192; cf.:

    ut patria careo, bis frugibus area trita est,

    i. e. it has twice been harvest-time, Ov. Tr. 4, 6, 19.—
    2.
    To cleanse or beautify by rubbing, to smooth, furbish, burnish, polish, sharpen (syn.:

    polio, acuo): oculos,

    Plaut. Poen. 1, 2, 103:

    crura mordaci pumice,

    Ov. A. A. 1, 506:

    hinc radios trivere rotis,

    smoothed, turned, Verg. G. 2, 444:

    vitrum torno,

    Plin. 36, 26, 66, § 193:

    catillum manibus,

    Hor. S. 1, 3, 90:

    tritus cimice lectus,

    Mart. 11, 33, 1.—
    3.
    To lessen by rubbing, to rub away; to wear away by use, wear out:

    (navem) ligneam, saepe tritam,

    Plaut. Men. 2, 3, 52:

    hoc (tempus) rigidas silices, hoc adamanta terit,

    Ov. Tr. 4, 6. 14:

    ferrum,

    to dull, id. M. 12, 167:

    mucronem rubigine silicem liquore,

    Prop. 2, 25 (3, 20), 15:

    trita labore colla,

    Ov. M. 15, 124:

    trita subucula,

    Hor. Ep. 1, 1, 96:

    trita vestis,

    id. ib. 1, 19, 38:

    librum,

    i. e. to read often, Mart. 8, 3, 4; 11, 3, 4; cf.:

    quid haberet, Quod legeret tereretque viritim publicus usus?

    Hor. Ep. 2, 1, 92:

    pocula labris patrum trita,

    Mart. 11, 12, 3: ut illum di terant, qui primum olitor caepam protulit, crush, annihilate, Naev. ap. Prisc. p. 681 P.—
    4.
    Of persons, pass., to be employed in. occupied with:

    nos qui in foro verisque litibus terimur,

    Plin. Ep. 2, 3, 5:

    litibus,

    id. ib. 10, 12, 3.—
    5.
    To tread often, to visit, frequent a way or place (cf.:

    calco, calcito): angustum formica terens iter,

    Verg. G. 1, 380:

    iter propositum,

    Prop. 2, 30 (3, 28), 14:

    Appiam mannis,

    Hor. Epod. 4, 14:

    viam,

    Ov. A. A. 1, 52; Lucr. 1, 927:

    via trita pede,

    Tib. 4, 13, 10:

    ambulator porticum terit,

    Mart. 2, 11, 2:

    limina,

    id. 10, 10, 2:

    mea nocturnis trita fenestra dolis,

    Prop. 4 (5), 7, 16:

    nec jam clarissimorum virorum receptacula habitatore servo teruntur,

    Plin. Pan. 50, 3: flavaeque terens querceta Maricae Liris, Claud. Cons. Prob. et Olybr 259. —
    6.
    In mal. part.:

    Bojus est, Bojam terit,

    Plaut. Capt. 4, 2, 108; so Prop. 3, 11 (4. 10), 30; Petr. 87. —
    II.
    Trop. (freq. in good prose).
    A.
    To wear away, use up, i. e. to pass, spend time; usu. to waste, spend in dissipation, etc. (syn.:

    absumo, consumo): teritur dies,

    Plaut. Truc. 5, 20:

    diem sermone terere segnities merast,

    id. Trin. 3, 3, 67:

    naves diem trivere,

    Liv. 37, 27, 8:

    tempus in convivio luxuque,

    id. 1, 57, 9:

    tempus ibi in secreto,

    id. 26, 19, 5:

    omnem aetatem in his discendis rebus,

    Cic. de Or. 3, 31, 123:

    teretur interea tempus,

    id. Phil. 5, 11, 30:

    jam alteram aetatem bellis civilibus,

    Hor. Epod. 16, 1:

    omne aevum ferro,

    Verg. A. 9, 609:

    spe otia,

    id. ib. 4, 271:

    otium conviviis comissationibusque inter se,

    Liv. 1, 57, 5. —
    B.
    To expend, employ (late Lat.):

    qui operam teri frustra,

    Amm. 27, 12, 12. —
    C.
    To exert greatly, exhaust:

    ne in opere longinquo sese tererent, Liv 6, 8, 10: ut in armis terant plebem,

    id. 6, 27, 7.—
    D.
    Of language, to wear out by use, i. e. to render common, commonplace, or trite (in verb finit. very rare, but freq. as a P. a.):

    jam hoc verbum satis hesterno sermone trivimus,

    Cic. Ac. 2, 6, 18:

    quae (nomina) nunc consuetudo diurna trivit,

    id. Fin. 3, 4, 15.—
    * E.
    To tread under foot, i. e. to injure, violate a thing:

    jurata deorum majestas teritur,

    Claud. in Rufin. 1, 228. — Hence, P. a.: trītus, a, um.
    A.
    Prop. of a road or way, oft-trodden, beaten, frequented, common:

    iter,

    Cic. Phil. 1, 3, 7:

    via,

    id. Brut. 81, 281:

    quadrijugi spatium,

    Ov. M. 2, 167. — Sup.:

    tritissima quaeque via,

    Sen. Vit. Beat. 1, 2. —
    B.
    Fig.
    1.
    Practised, expert:

    tritas aures habere,

    Cic. Fam. 9, 16, 4; so id. Brut. 32, 124.— Comp.:

    tritiores manūs ad aedificandum perficere,

    Vitr. 2, 1, 6. —
    2.
    Of language, used often or much, familiar, common, commonplace, trite:

    quid in Graeco sermone tam tritum atque celebratum est, quam, etc.,

    Cic. Fl. 27, 65:

    nomen minus tritum sermone nostro,

    id. Rep. 2, 29, 52:

    ex quo illud: summum jus summā injuriā factum est jam tritum sermone proverbium,

    id. Off. 1, 10, 33.— Comp.:

    faciamus tractando usitatius hoc verbum ac tritius,

    Cic. Ac. 1, 7, 27:

    compedes, quas induere aureas mos tritior vetat,

    Plin. 33, 12, 54, § 152.

    Lewis & Short latin dictionary > tero

  • 33 vulgaris

    vulgāris ( volg-), e (ante- and postclass. collat. form vulgārius, a, um, Afran., Nov., and Turp. ap. Non. p. 488, 26 sq.; Gell. 1, 22, 2; 3, 16, 18; 12, 10, 6; 16, 5, 1), adj. [vulgus], of or belonging to the great mass or multitude, general, usual, ordinary, every-day, common, commonplace, vulgar (freq. and class.): in omni arte, cujus usus vulgaris communisque non sit, Cic. Fin. 3, 1, 3:

    in communi vitā et vulgari hominum consuetudine,

    id. de Or. 1, 58, 248:

    vulgaris popularisque sensus,

    id. ib. 1, 23, 108:

    liberalitas,

    i. e. exlended to all, id. Off. 1, 16, 52:

    vulgaria et obsoleta sunt,

    id. Quint. 18, 56:

    vulgari et pervagatā declamatione contendere,

    id. Planc. 19, 47; cf.:

    ut pervagatum et vulgare videatur,

    id. Or. 57, 195:

    nihil tam vile neque tam vulgare est, cujus, etc.,

    id. Rosc. Am. 26, 71:

    commendatio,

    id. Fam. 1, 3, 2:

    opinio,

    id. de Or. 1, 23, 109:

    artes,

    id. Rosc. Am. 46, 134:

    jejunus raro stomachus vulgaria temnit,

    Hor. S. 2, 2, 38:

    coetus vulgares spernere,

    id. C. 3, 2, 23:

    prostratas arbores restitui... vulgare est,

    is a common thing, Plin. 16, 31, 57, § 131; 14, 19, 24, § 120:

    vocabula,

    Quint. 1, 1, 34:

    verba,

    id. 10 1, 9, No comp. or sup. vulgā-rĭter, after the ordinary or common manner, commonly, vulgarly (very rare):

    non vulgariter nec ambitiose scribere,

    Cic. Fam. 13, 69, 1 (dub.); Plin. 8, 5, 5, §§ 13 and 28; 28, 14, 58, § 204.

    Lewis & Short latin dictionary > vulgaris

  • 34 abiectus

        abiectus adj. with comp.    [P. of abicio], low, crouching: in herbis olor, i. e. dying, O.—Fig., of speech, low, common, without elevation: verba.— Of rank or station, low, common, mean: familia abiecta atque obscura.—Cast down, dispirited, despondent: apparitor: abiecto Bruto (pecuniam) muneri misit, as a gift to Brutus in his distress, N.: animus abiectior: abiectiores animi. — Contemptible, vile, low: abiecti homines ac perditi.

    Latin-English dictionary > abiectus

  • 35 caligātus

        caligātus adj.    [caliga], wearing soldiers' boots; hence, in hob-nailed boots, rough-shod, Iu.
    * * *
    I
    caligata, caligatum ADJ
    wearing army boots; of common soldier; booted, wearing heavy boots/brogans
    II
    common soldier; private

    Latin-English dictionary > caligātus

  • 36 commūniter

        commūniter adv.    [communis], together, in common, jointly, generally: omnia cum Chrysogono possidet: ira urit utrumque, H.: haec omnia communiter cum conlegā (sc. facta sunt).
    * * *
    in common, commonly; in joint action; indiscriminately; generally, ordinarily

    Latin-English dictionary > commūniter

  • 37 com-pāscuus

        com-pāscuus adj.,    of common pasturage, common: ager.

    Latin-English dictionary > com-pāscuus

  • 38 cōnfīnium

        cōnfīnium ī, n    [confinis], a confine, common boundary, limit, border: Treverorum, Cs.: Germaniae Raetiaeque, Ta.: in vicinitatibus et confiniis aequus, in questions of: triplicis confinia mundi, O.—Fig., a confine, boundary: breve artis et falsi, Ta.—Usu. plur: lucis, noctis, dawn, O.: cum luce dubiae noctis, i. e. twilight, O.: mensum, O.: mortis, Tb.
    * * *
    common boundary (area); border, limit; proximity/nearness/neighborhood

    Latin-English dictionary > cōnfīnium

  • 39 cōn-sors

        cōn-sors sortis, m and f    I. Adj, having a common lot, of the same fortune: pectora (i. e. sorores), O.: sanguis, a brother's, O.: tecta, common, V.: casūs: fratres, partners: socius, H. —    II. Subst, a sharer, co-heir, partner, associate, colleague, comrade: consortes mendicitatis: thalami, wife, O.: frater et consors censoris, co-heir, L.: in lucris: me consortem nati concede sepulchro, V.— A brother, sister: Remus, Tb.: Iovis, O.: suus, O.

    Latin-English dictionary > cōn-sors

  • 40 contrītus

        contrītus adj.    [P. of contero], worn out, trite, common: praecepta: proverbium vetustate. — Worthless: praemium.
    * * *
    I
    contrita, contritum ADJ
    contrite; penitent
    II
    contrita, contritum ADJ
    trite, hackneyed, worn out; common (L+S)

    Latin-English dictionary > contrītus

См. также в других словарях:

  • common — com·mon 1 adj 1 a: of or relating to a community at large: public common defense b: known to the community a common thief 2: belonging to or shared by two or more persons or things or by all members of a group …   Law dictionary

  • Common — Com mon, a. [Compar. {Commoner}; superl. {Commonest}.] [OE. commun, comon, OF. comun, F. commun, fr. L. communis; com + munis ready to be of service; cf. Skr. mi to make fast, set up, build, Goth. gamains common, G. gemein, and E. mean low,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Common — in einer Ausgabe von Men s Health (2006) Common (* 13. März 1972 in Chicago, Illinois; bürgerlicher Name Lonnie Rashid Lynn) ist ein US amerikanischer Rapper und Schauspieler. Inhaltsverzeich …   Deutsch Wikipedia

  • Common — Datos generales Nombre real Lonnie Rashid Lynn, Jr. Nacimi …   Wikipedia Español

  • common — [käm′ən] adj. [ME commun < OFr comun < L communis (OL comoinis), shared by all or many < IE * kom moini , common (< * kom,COM + * moini , achievement < base * mei , to exchange, barter) > OE gemæne, public, general, Ger gemein:… …   English World dictionary

  • common — adj 1 *universal, general, generic Analogous words: shared, partaken, participated (see SHARE vb): joined or joint, united, conjoined, connected, associated (see corresponding verbs at JOIN): merged, blended, amalgamated (see MIX) Antonyms:… …   New Dictionary of Synonyms

  • Common — Com mon, n. 1. The people; the community. [Obs.] The weal o the common. Shak. [1913 Webster] 2. An inclosed or uninclosed tract of ground for pleasure, for pasturage, etc., the use of which belongs to the public; or to a number of persons. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • common — ► ADJECTIVE (commoner, commonest) 1) occurring, found, or done often; not rare. 2) without special qualities, rank, or position; ordinary. 3) of the most familiar type. 4) showing a lack of taste and refinement supposedly typical of the lower… …   English terms dictionary

  • common — [adj1] average, ordinary accepted, banal, bourgeois, casual, characteristic, colloquial, comformable, commonplace, conventional, current, customary, daily, everyday, familiar, frequent, general, habitual, hackneyed, homely, humdrum, informal,… …   New thesaurus

  • Common — Com mon, v. i. 1. To converse together; to discourse; to confer. [Obs.] [1913 Webster] Embassadors were sent upon both parts, and divers means of entreaty were commoned of. Grafton. [1913 Webster] 2. To participate. [Obs.] Sir T. More. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • common — see mutual …   Modern English usage

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»