Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

bilem

  • 1 bilis

    bilis, is, f. (abl. sing. bile ou bili) [st2]1 [-] bile. [st2]2 [-] mauvaise humeur, colère, indignation. [st2]3 [-] tristesse.    - bilis splendida (vitrea): bile qui se reflète sur le teint.    - bilem expellere (detrahere, depellere, extrahere, pellere): faire évacuer la bile, purger.    - purgari bilem, Hor.: se purger.    - bilis suffusa, Plin.: jaunisse.    - bile suffusus, Plin.: qui a la jaunisse.    - bilem alicui movere (commovere): émouvoir (échauffer) la bile à qqn.    - bilem in res effundere, Sen.: décharger sa bile sur les choses.    - commotâ bile fervere, Pers.: sentir sa bile s'échauffer.    - bilem movere (commovere): mettre la bile en mouvement, irriter.    - bilis atra (nigra): humeur noire, colère; mélancolie.
    * * *
    bilis, is, f. (abl. sing. bile ou bili) [st2]1 [-] bile. [st2]2 [-] mauvaise humeur, colère, indignation. [st2]3 [-] tristesse.    - bilis splendida (vitrea): bile qui se reflète sur le teint.    - bilem expellere (detrahere, depellere, extrahere, pellere): faire évacuer la bile, purger.    - purgari bilem, Hor.: se purger.    - bilis suffusa, Plin.: jaunisse.    - bile suffusus, Plin.: qui a la jaunisse.    - bilem alicui movere (commovere): émouvoir (échauffer) la bile à qqn.    - bilem in res effundere, Sen.: décharger sa bile sur les choses.    - commotâ bile fervere, Pers.: sentir sa bile s'échauffer.    - bilem movere (commovere): mettre la bile en mouvement, irriter.    - bilis atra (nigra): humeur noire, colère; mélancolie.
    * * *
        Bilis, huius bilis, dicitur a Graecis Cholera. Ci. Le fiel, L'amer.
    \
        Bilis atra, dicitur Melancholia. Plaut. Cholere.
    \
        Difficilis bilis. Horat. Cholere ou courroux implacable, et qu'on ne peult appaiser.
    \
        Libera bilis. Horat. Courroux ouvert, qui n'est point caché par aucune crainte.
    \
        Splendida bilis. Horat. Cholere qui fait dire et monstrer tout ce qu'on ha sur le coeur.
    \
        Vitrea bilis turgescit. Pers. Qui monstre tout ce qui est dedens le coeur de l'homme, ainsi qu'on voit ce qui est dedens une phiole de voirre.
    \
        Effundere bilem. Iuuen. Jecter sa cholere, Monstrer son courroux.
    \
        Intumuit mascula bilis. Pers. Grande cholere s'est esmeue.
    \
        Bilem alicui mouere. Martial. Courroucer aucun.
    \
        Percitus atra bili. Plaut. Fort courroucé et choleré.
    \
        Reddere bilem. Vomir. Celsus, Nonnunquam stomachus primum rufam bilem per os reddit, deinde viridem, quibusdam etiam nigram. Idem, Spumans bilis aluo cum rosione redditur.
    \
        Bile suffusi, et Felle suffusi, Id est, Icterici. Plin. Qui ont la jaunisse. Alibi bilem suffusam vocat.

    Dictionarium latinogallicum > bilis

  • 2 bilis

    bīlis, is (abl. bili, Plaut. Am. 2, 2, 95; Lucr. 4, 664; Cic. Tusc. 3, 5, 11;

    bile,

    Hor. C. 1, 13, 4; Petr. 124, 2; Plin. 22, 20, 23, § 49; Suet. Tib. 59; Pers. 2, 14; Juv. 13, 143; Inscr. Grut. 1040, 3), f. [kindr. with galbus, gilbus; Germ. gelb].
    I.
    Lit., bile (the bilious fluid secreted by the liver, jecur, while fel is the vessel in which the fluid is contained): rufa, viridis, nigra, Ceis. 7, 18; Lucr. 4, 664; Cato, R. R. 156, 4; Cic. [p. 238] N. D. 2, 55, 137; id. Tusc. 4, 10, 23:

    bilem pellere,

    Plin. 23, 8, 74, § 142:

    trahere,

    id. 27, 4, 10, § 27:

    detrahere,

    id. 27, 12, 93, § 119.— In plur. biles, the yellow and black bile, Plin. 20, 9, 34, § 84:

    purgare,

    Scrib. Comp. 136 (cf. poet.:

    purgor bilem,

    Hor. A. P. 302). —
    B.
    Esp.: bilis suffusa, the overflowing of bile, i.e. the jaundice, Plin. 22, 21, 26, § 54 (in Sen. Ep. 95, 16, called subfusio luridae bilis).—And so, bile suffusus, having the jaundice, jaundiced, Plin. 22, 20, 23, § 49.—
    II.
    Trop.
    A.
    Anger, wrath, choler, ire, displeasure, indignation (v. jecur):

    non placet mihi cena, quae bilem movet,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 8; so Hor. Ep. 1, 19, 20:

    bilem alicui commovere,

    to stir up, excite, Cic. Att. 2, 7, 2:

    bile tumet jecur,

    Hor. C. 1, 13, 4:

    meum jecur urere bilis,

    id. S. 1, 9, 66:

    bilis inaestuat praecordiis,

    id. Epod. 11, 16:

    jussit quod splendida bilis,

    id. S. 2, 3, 141:

    expulit bilem meraco,

    id. Ep. 2, 2, 137:

    bilem effundere,

    to vent, Juv. 5, 159:

    turgescit vitrea bilis,

    Pers. 3, 8:

    cui sententiae tantum bilis, tantum amaritudinis inest, ut, etc.,

    Plin. Ep. 4, 11, 2: videte metuendam inimici et hostis bilem et licentiam, Cic. Fragm. Clod. et Cur. 4, 4 B. and K.—
    B.
    Atra (or nigra) bilis, black bile, for melancholy, sadness, dejection, melancholia, Cic. Tusc. 3, 5, 11: bilem atram generantes, quos melancholikous vocant, Scrib. Comp. 104.—Also as in Gr., = furor, rage, fury, madness: Am. Delirat uxor. So. Atra bili percita est, Plaut. Am. 2, 2, 95; id. Capt. 3, 4, 64:

    bilis nigra curanda est, et ipsa furoris causa removenda,

    Sen. Ep. 94, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > bilis

  • 3 bilis

    bīlis, is, Abl. ī u. e, f. (vgl. corn. bistl, bret. bestl), die Galle (u. zwar als Flüssigkeit, während fel die Gallenblase mit der Galle), I) eig.: sanguis, bilis, pituita, Cic.: ab eo cibo cum est secreta bilis, Cic.: b. atra od. nigra, die schwarze Galle, Cels.: b. suffusa, Plin., od. suffusio luridae bilis, Sen., die Gallensucht, Gelbsucht: bile suffusus, gallensüchtig, gelbsüchtig, Plin.: Plur. biles, die gelbe u. schwarze Galle, Plin. u. Scrib. – II) übtr.: A) die Galle = Zorn, Unwille, Verdruß, bilem movere, Plaut., alci, Hor.: bilem commovere, Cic.: bilem habere, zornig sein, Sen.: non continere bilem, Sen. rhet.: expellere bilem meraco, Hor.: cui sententiae tantum bilis, tantum amaritudinis inest, ut etc., Plin. ep.: quas (facetias) ne in bilem et amaritudinem vertat iniuria, Plin. ep. – Plur., biles Venereae, Apul. met. 5, 31. – B) atra (od. nigra) bilis, 1) (wie das griech. μελαγχολία) die schwarze Galle für Melancholie, Schwermut, Tiefsinn, Cic. u. Scrib.: atrae bilis morbus, Cels. – 2) (wie χολή) = furor, Wut, Raserei, Wahnsinn (s. Ussing Plaut. Amph. 720), bilem atram agitare, Varr. fr.: atrā bili percita est, Plaut.: bilis nigra curanda est, et ipsa furoris causa removenda, Sen. – / Über Ablat. ī u. (seit Horaz) e s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 337.

    lateinisch-deutsches > bilis

  • 4 bilis

    bīlis, is, Abl. ī u. e, f. (vgl. corn. bistl, bret. bestl), die Galle (u. zwar als Flüssigkeit, während fel die Gallenblase mit der Galle), I) eig.: sanguis, bilis, pituita, Cic.: ab eo cibo cum est secreta bilis, Cic.: b. atra od. nigra, die schwarze Galle, Cels.: b. suffusa, Plin., od. suffusio luridae bilis, Sen., die Gallensucht, Gelbsucht: bile suffusus, gallensüchtig, gelbsüchtig, Plin.: Plur. biles, die gelbe u. schwarze Galle, Plin. u. Scrib. – II) übtr.: A) die Galle = Zorn, Unwille, Verdruß, bilem movere, Plaut., alci, Hor.: bilem commovere, Cic.: bilem habere, zornig sein, Sen.: non continere bilem, Sen. rhet.: expellere bilem meraco, Hor.: cui sententiae tantum bilis, tantum amaritudinis inest, ut etc., Plin. ep.: quas (facetias) ne in bilem et amaritudinem vertat iniuria, Plin. ep. – Plur., biles Venereae, Apul. met. 5, 31. – B) atra (od. nigra) bilis, 1) (wie das griech. μελαγχολία) die schwarze Galle für Melancholie, Schwermut, Tiefsinn, Cic. u. Scrib.: atrae bilis morbus, Cels. – 2) (wie χολή) = furor, Wut, Raserei, Wahnsinn (s. Ussing Plaut. Amph. 720), bilem atram agitare, Varr. fr.: atrā bili percita est, Plaut.: bilis nigra curanda est, et ipsa furoris causa removenda, Sen. – Über Ablat. ī u. (seit Horaz) e s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 337.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bilis

  • 5 bīlis

        bīlis is, abl. lī or le, f    bile: aut pituita aut bilis: purgor bilem, H.—Fig., anger, wrath, choler, indignation: bilem commovere: mihi Bilem movere, H.: bile tumet iecur, H.: splendida, H.: bilem effundere, to vent, Iu. — Atra, black bile, i. e. melancholy, dejection: nigra.
    * * *
    gall, bile; wrath, anger, indignation; madness, melancholy, folly

    Latin-English dictionary > bīlis

  • 6 traho

    trăho, xi, ctum, 3 ( inf. perf. sync. traxe, Verg. A. 5, 786), v. a. [cf. Sanscr. trankh, trakh, to move; Gr. trechô, to run], to draw, drag, or haul, to drag along; to draw off, forth, or away, etc. (syn.: tracto, rapio, rapto, duco).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    Amphitruonem collo,

    Plaut. Am. 3, 2, 72:

    cum a custodibus in fugā trinis catenis vinctus traheretur,

    Caes. B. G. 1, 53:

    trahebatur passis Priameïa virgo Crinibus a templo Cassandra,

    Verg. A. 2, 403:

    corpus tractum et laniatum abjecit in mare,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    materiam (malagmata),

    Cels. 4, 7:

    bilem,

    Plin. 25, 5, 22, § 54:

    vapor porro trahit aëra secum,

    Lucr. 3, 233:

    limum harenamque et saxa ingentia fluctus trahunt,

    Sall. J. 78, 3: Charybdis naves ad litora trahit, id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 3, 425; cf.:

    Scyllam naves in saxa trahentem, Verg. l. l.: (haematiten) trahere in se argentum, aes, ferrum,

    Plin. 36, 20, 38, § 146: Gy. Amiculum hoc sustolle saltem. Si. Sine trahi, cum egomet trahor, let it drag or trail, Plaut. Cist. 1, 1, 117; cf.:

    tragula ab eo, quod trahitur per terram,

    Varr. L. L. 5, § 139 Müll.:

    sarcinas,

    Sen. Ep. 44, 6:

    vestem per pulpita,

    Hor. A. P. 215:

    plaustra per altos montes cervice (boves),

    Verg. G. 3, 536:

    siccas machinae carinas,

    Hor. C. 1, 4, 2:

    genua aegra,

    Verg. A. 5, 468:

    trahantur per me pedibus omnes rei,

    Cic. Fam. 7, 32, 2; cf.:

    aliquem ad praetorem,

    Plaut. Poen. 3, 5, 45:

    praecipitem in pistrinum,

    id. Ps. 1, 5, 79:

    Hectorem circum sua Pergama,

    to drag, trail, Ov. M. 12, 591. —

    Of a train of soldiers, attendants, etc.: Scipio gravem jam spoliis multarum urbium exercitum trahens,

    Liv. 30, 9, 10:

    ingentem secum occurrentium prosequentiumque trahentes turbam,

    id. 45, 2, 3; 6, 3, 4; cf.:

    sacra manu victosque deos parvumque nepotem Ipse trahit,

    Verg. A. 2, 321:

    secum legionem,

    Val. Max. 3, 2, 20:

    feminae pleraeque parvos trahentes liberos, ibant,

    Curt. 3, 13, 12; 5, 5, 15:

    uxor, quam comitem trahebat,

    id. 8, 3, 2:

    folium secum,

    Val. Max. 4, 3, 12:

    cum privato comitatu quem semper secum trahere moris fuit,

    Vell. 2, 40, 3:

    magnam manum Thracum secum,

    id. 2, 112, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    To draw out, pull out, extract, withdraw:

    trahens haerentia viscere tela,

    drawing out, extracting, Ov. M. 6, 290:

    ferrum e vulnere,

    id. ib. 4, 120:

    e corpore ferrum,

    id. F. 5, 399:

    de corpore telum,

    id. M. 5, 95; cf.:

    gladium de visceribus,

    Mart. 1, 14, 2:

    manu lignum,

    Ov. M. 12, 371; cf.:

    te quoque, Luna, traho (i. e. de caelo),

    draw down, id. ib. 7, 207:

    captum Jovem Caelo trahit,

    Sen. Oct. 810. —
    2.
    To draw together, bring together, contract, wrinkle:

    at coria et carnem trahit et conducit in unum,

    Lucr. 6, 968:

    in manibus vero nervi trahere,

    id. 6, 1190:

    vultum rugasque coëgit,

    Ov. Am. 2, 2, 33.—
    3.
    Of fluids, etc., to draw in, take in, quaff; draw, draw up: si pocula arente fauce traxerim, had drawn in, i. e. quaffed, Hor. Epod. 14, 4; cf. Ov. M. 15, 330:

    aquas,

    Luc. 7, 822:

    venena ore,

    id. 9, 934:

    ubera,

    id. 3, 351 al.:

    ex puteis jugibus aquam calidam trahi (videmus),

    Cic. N. D. 2, 9, 25: navigium aquam trahit, draws or lets in water, leaks, Sen. Ira, 2, 10, 5; cf.:

    sanguinem jumento de cervice,

    to draw, let, Veg. Vet. 3, 43.—Of smelling:

    odorem naribus,

    Phaedr. 3, 1, 4.—Of drawing in the breath, inhaling:

    auras ore,

    Ov. M. 2, 230:

    animam,

    Plin. 11, 3, 2, § 6; cf.:

    Servilius exiguā in spe trahebat animam,

    Liv. 3, 6, 8:

    spiritum,

    to draw breath, Col. 6, 9, 3; Sen. Ira, 3, 43, 4; Cels. 4, 4; Curt. 3, 6, 10: spiritum extremum, [p. 1886] Phaedr. 1, 21, 4:

    penitus suspiria,

    to heave sighs, to sigh, Ov. M. 2, 753:

    vocem imo a pectore,

    Verg. A. 1, 371.—
    4.
    To take on, assume, acquire, get:

    Iris Mille trahens varios adverso sole colores,

    Verg. A. 4, 701:

    squamam cutis durata trahebat,

    Ov. M. 3, 675:

    colorem,

    id. ib. 2, 236;

    14, 393: ruborem,

    id. ib. 3, 482;

    10, 595: calorem,

    id. ib. 11, 305:

    lapidis figuram,

    id. ib. 3, 399:

    maturitatem,

    Col. 1, 6, 20:

    sucum,

    id. 11, 3, 60:

    robiginem,

    Plin. 36, 18, 30, § 136. —
    5.
    To drag away violently, to carry off, plunder, = agein kai pherein:

    cetera rape, trahe,

    Plaut. Trin. 2, 2, 12:

    rapere omnes, trahere,

    Sall. C. 11, 4:

    quibus non humana ulla neque divina obstant, quin... in opes potentisque trahant exscindant,

    id. H. 4, 61, 17 Dietsch:

    sibi quisque ducere, trahere, rapere,

    id. J. 41, 5:

    de aliquo trahere spolia,

    Cic. Balb. 23, 54:

    praedam ex agris,

    Liv. 25, 14, 11:

    tantum jam praedae hostes trahere, ut, etc.,

    id. 10, 20, 3; cf.:

    pastor cum traheret per freta navibus Idaeis Helenen,

    Hor. C. 1, 15, 1.—
    6.
    Trahere pecuniam (for distrahere), to make away with, to dissipate, squander:

    omnibus modis pecuniam trahunt, vexant,

    Sall. C. 20, 12.—
    7.
    Of drugs, etc., to purge, rcmove, clear away:

    bilem ex alvo,

    Plin. 25, 5, 22, § 54; 26, 8, 42, § 69:

    pituitam,

    id. 21, 23, 94, § 166:

    cruditates, pituitas, bilem,

    id. 32, 9, 31, § 95.—
    8.
    Trahere lanam, vellera, etc., to draw out lengthwise, i. e. to spin, manufacture: manibus trahere lanam, Varr. ap. Non. 545, 12:

    lanam,

    Juv. 2, 54:

    vellera digitis,

    Ov. M. 14, 265:

    data pensa,

    id. ib. 13, 511; id. H. 3, 75:

    Laconicas purpuras,

    Hor. C. 2, 18, 8.—
    II.
    Trop.,
    A.
    In gen.
    1.
    To draw, draw along; to attract, allure, influence, etc.:

    trahimur omnes studio laudis et optimus quisque maxime gloriā ducitur,

    Cic. Arch. 11, 26; cf.:

    omnes trahimur et ducimur ad cognitionis et scientiae cupiditatem,

    id. Off. 1, 6, 18:

    allicere delectatione et viribus trahere,

    Quint. 5, 14, 29:

    trahit sua quemque voluptas,

    Verg. E. 2, 65: aliquem in aliam partem, to bring or gain over, Cic. Fam. 10, 4, 2; so,

    Drusum in partes,

    Tac. A. 4, 60:

    civitatem ad regem,

    Liv. 42, 44, 3:

    aliquem in suam sententiam,

    id. 5, 25, 1; cf.

    also: rem ad Poenos,

    id. 24, 2, 8; 23, 8, 2:

    res ad Philippum,

    id. 32, 19, 2:

    ni ea res longius nos ab incepto traheret,

    draw off, divert, Sall. C. 7, 7.—
    2.
    To drag, lead, bring:

    plures secum in eandem calamitatem,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 19:

    Lucanos ad defectionem,

    Liv. 25, 16, 6:

    quo fata trahunt retrahuntque, sequamur,

    Verg. A. 5, 709: ducunt volentem fata, nolentem trahunt, Cleanth. ap. Sen. Ep. 107, 11.—
    3.
    To draw to, i. e. appropriate, refer, ascribe, set down to, etc.:

    atque egomet me adeo cum illis una ibidem traho,

    Plaut. Trin. 1, 2, 166: St. Quid quod dedisti scortis? Le. Ibidem una traho, id. ib. 2, 4, 10:

    hi numero avium regnum trahebant,

    drew to their side, laid claim to, claimed, Liv. 1, 7, 1; cf.:

    qui captae decus Nolae ad consulem trahunt,

    id. 9, 28, 6:

    omnia non bene consulta in virtutem trahebantur,

    were set down to, referred, attributed, Sall. J. 92, 2:

    ornatum ipsius (ducis) in superbiam,

    Tac. H. 2, 20:

    cuncta Germanici in deterius,

    id. A. 1, 62 fin.:

    fortuita ad culpam,

    id. ib. 4, 64:

    id ad clementiam,

    id. ib. 12, 52; cf.:

    aliquid in religionem,

    Liv. 5, 23, 6:

    cur abstinuerit spectaculo ipse, varie trahebant,

    Tac. A. 1, 76 fin.:

    in se crimen,

    Ov. M. 10, 68:

    spinas Traxit in exemplum,

    adopted, id. ib. 8, 245. —
    4.
    To drag, distract, etc.:

    quae meum animum divorse trahunt,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    trahi in aliam partem mente atque animo,

    Caes. B. C. 1, 21:

    Vologeses diversas ad curas trahebatur,

    Tac. A. 15, 1.—
    5.
    To weigh, ponder, consider:

    belli atque pacis rationes trahere,

    Sall. J. 97, 2; cf. id. ib. 84, 4: trahere consilium, to form a decision or determination, id. ib. 98, 3.—
    6.
    To get, obtain, derive: qui majorem ex pernicie et peste rei publicae molestiam traxerit, who has derived, i. e. has received, suffered, Cic. Fam. 4, 3, 1:

    qui cognomen ex contumeliā traxerit,

    id. Phil. 3, 6, 16:

    nomen e causis,

    Plin. 15, 14, 15, § 51:

    inde nomen,

    id. 36, 20, 38, § 146:

    nomen ab illis,

    Ov. M. 4, 291:

    originem ab aliquo,

    to derive, deduce, Plin. 5, 24, 21, § 86; 6, 28, 32, § 157:

    scio ab isto initio tractum esse sermonem,

    i. e. has arisen, Cic. Brut. 6, 21: facetiae, quae multum ex vero traxere, drew, i. e. they were founded largely on truth, Tac. A. 15, 68; cf.:

    multum ex moribus (Sarmatarum) traxisse,

    id. G. 46, 2.—
    7.
    Of time, to protract, drag out, linger:

    afflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,

    Verg. A. 2, 92; so,

    vitam,

    Phaedr. 3, 7, 12; 4, 5, 37; Plin. 28, 1, 2, § 9:

    traherent cum sera crepuscula noctem,

    was bringing on the night, Ov. M. 1, 219: verba, to drag, i. e. to utter with difficulty, Sil. 8, 79.—
    8.
    To draw out, in respect of time; to extend, prolong, lengthen; to protract, put off, delay, retard (cf.:

    prolato, extendo): sin trahitur bellum,

    Cic. Att. 10, 8, 2; cf. Liv. 5, 10, 7; Sall. J. 23, 2:

    trahere omnia,

    to interpose delays of all kinds, id. ib. 36, 2; Ov. M. 12, 584:

    pugnam aliquamdiu,

    Liv. 25, 15, 14:

    dum hoc naturae Corpus... manebit incolume, comitem aevi sui laudem Ciceronis trahet,

    Vell. 2, 66, 5:

    obsidionem in longius,

    Quint. 1, 10, 48; cf.:

    rem de industriā in serum,

    Liv. 32, 35, 4:

    omnia,

    id. 32, 36, 2:

    jurgiis trahere tempus,

    id. 32, 27, 1:

    tempus, Auct. B. Alex. 38, 2: moram ficto languore,

    Ov. M. 9, 767:

    (legati) querentes, trahi se a Caesare,

    that they were put off, delayed, Suet. Tib. 31 fin.; so,

    aliquem sermone, quousque, etc.,

    Val. Max. 4, 4, 1:

    Marius multis diebus et laboribus consumptis anxius trahere cum animo suo, omitteretne inceptum,

    Sall. J. 93, 1.—
    9.
    Rarely neutr., to drag along, to last, endure. si quis etiam in eo morbo diutius traxit, Cels. 2, 8 med.:

    decem annos traxit ista dominatio,

    Flor. 4, 2, 12.—Hence, tractus, a, um, P. a., drawn on, i. e. proceeding continuously, flowing, fluent, of language:

    genus orationis fusum atque tractum,

    Cic. de Or. 2, 15, 64:

    in his (contione et hortatione) tracta quaedam et fluens expetitur,

    id. Or. 20, 66.—
    B.
    Subst.: tractum, i, n., any thing drawn out at length.
    1.
    A flock of wool drawn out for spinning:

    tracta de niveo vellere dente,

    Tib. 1, 6, 80.—
    2.
    A long piece of dough pulled out in making pastry, Cato, R. R. 76, 1; 76, 4; Apic. 2, 1; 4, 3; 5, 1 al.—Called also tracta, ae, f., Plin. 18, 11, 27, § 106.

    Lewis & Short latin dictionary > traho

  • 7 bilis

    bīlis, is (abl. ī и e) f.
    1)
    b. suffusa PM — разлитие жёлчи, желтуха
    б) pl. biles PM чёрная и жёлтая жёлчь ( по гуморальной теории Гиппократа)
    2) жёлчное настроение, гнев, негодование, досада
    bilem habere Sen — сердиться, быть в гневе
    bilem movere Pl (commovere C) — приводить в гнев
    atra (nigra) b. C, тж. atrae bilis morbus CC — угнетённое состояние, мрачное настроение, меланхолия

    Латинско-русский словарь > bilis

  • 8 vomo

    vomo, uī, itum, ere (altind. vámati, speit, griech. εμέω = Ϝεμέω), I) intr. sich erbrechen, sich übergeben, speien, Cic. u.a.: vomunt ut edant, edunt ut vomant, Sen. – II) tr. durch Erbrechen von sich geben, auch übh. ausspeien, von sich geben, sanguinem, Cels. u. Plin.: bilem, bilem atram, Cels.: cibum, Cels.: vitam, Lucr.: animam, Verg.: flammas, Verg.: undam salutantum aedibus, Verg.: argentum, Plaut.: m. homogen. Acc., pulmoneum vomitum, die Lunge ausspeien, Plaut. rud. 511: absol., quā (Padus) largius vomit, sich ergießt, Plin. 3, 119. – Passiv unpers., ab hora tertia bibebatur, ludebatur, vomebatur, Cic. Phil. 2, 104: die noctuque ludatur bibatur, vomatur diffluatur, Augustin. de civ. dei 2, 20. p. 78, 26 D.2Partiz. subst., egestio vomitorum similis, dem Ausgespienen ähnlich, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 20, 195. – / Perf. vomī, wov. vomerit, Fronto de eloqu. p. 141, 9 N.

    lateinisch-deutsches > vomo

  • 9 vomo

    vŏmo, ĕre, vŏmŭi, vŏmĭtum - tr. - [st2]1 [-] vomir, rendre. [st2]2 [-] cracher, rejeter, lancer, exhaler.    - [gr]gr. ἐμέω-ῶ *Ϝἐμέω.    - vomunt ut edant, edunt ut vomant, Sen.: ils vomissent pour manger, ils mangent pour vomir.    - in mensam vomere, Cic.: vomir sur la table.    - sanguinem vomere, Plin. 26, 13, 84, 136: vomir du sang.    - bilem vomere, Plin.: rendre de la bile.    - ab hora tertia bibebatur, ludebatur, vomebatur, Cic. Phil. 2, 41, 104: à partir de la troisième heure, on buvait, on jouait, on vomissait.    - quā largius vomit (Padus), Plin. 3, 16, 20, 119: sur l'étendue où le Pô se décharge par la plus large embouchure.    - domus mane salutantum totis vomit aedibus undam, Virg. G. 2: la maison vomit de toutes ses pièces le flot des gens venus faire leurs salutations matinales.    - purpuream animam vomere, Virg. En. 9: rendre l'âme avec des flots de sang.    - argentum propere propera vomere, Plaut.: mon argent tout de suite, dépêche-toi de rendre gorge.
    * * *
    vŏmo, ĕre, vŏmŭi, vŏmĭtum - tr. - [st2]1 [-] vomir, rendre. [st2]2 [-] cracher, rejeter, lancer, exhaler.    - [gr]gr. ἐμέω-ῶ *Ϝἐμέω.    - vomunt ut edant, edunt ut vomant, Sen.: ils vomissent pour manger, ils mangent pour vomir.    - in mensam vomere, Cic.: vomir sur la table.    - sanguinem vomere, Plin. 26, 13, 84, 136: vomir du sang.    - bilem vomere, Plin.: rendre de la bile.    - ab hora tertia bibebatur, ludebatur, vomebatur, Cic. Phil. 2, 41, 104: à partir de la troisième heure, on buvait, on jouait, on vomissait.    - quā largius vomit (Padus), Plin. 3, 16, 20, 119: sur l'étendue où le Pô se décharge par la plus large embouchure.    - domus mane salutantum totis vomit aedibus undam, Virg. G. 2: la maison vomit de toutes ses pièces le flot des gens venus faire leurs salutations matinales.    - purpuream animam vomere, Virg. En. 9: rendre l'âme avec des flots de sang.    - argentum propere propera vomere, Plaut.: mon argent tout de suite, dépêche-toi de rendre gorge.
    * * *
        Vomo, vomis, vomui, vomitum, vomere. penult. corr. Cic. Vomir, Rendre sa gorge, Desgoziller.
    \
        Vomere in mensam. Cic. Vomir sur la table.
    \
        Flammas ore vomit Cacus. Ouid. Il jecte feu par la bouche.
    \
        Purpuream vomit ille animam. Virgil. Il jecte tout son sang où consiste la vie.
    \
        Vomor, vomeris, pen. corr. Passiuum. Plin. Estre vomi.
    \
        Vomitur, pen. corr. Impersonale. Cicero, Ab hora tertia bibebatur, ludebatur, vomebatur. On vomissoit.

    Dictionarium latinogallicum > vomo

  • 10 vomo

    vomo, uī, itum, ere (altind. vámati, speit, griech. εμέω = εμέω), I) intr. sich erbrechen, sich übergeben, speien, Cic. u.a.: vomunt ut edant, edunt ut vomant, Sen. – II) tr. durch Erbrechen von sich geben, auch übh. ausspeien, von sich geben, sanguinem, Cels. u. Plin.: bilem, bilem atram, Cels.: cibum, Cels.: vitam, Lucr.: animam, Verg.: flammas, Verg.: undam salutantum aedibus, Verg.: argentum, Plaut.: m. homogen. Acc., pulmoneum vomitum, die Lunge ausspeien, Plaut. rud. 511: absol., quā (Padus) largius vomit, sich ergießt, Plin. 3, 119. – Passiv unpers., ab hora tertia bibebatur, ludebatur, vomebatur, Cic. Phil. 2, 104: die noctuque ludatur bibatur, vomatur diffluatur, Augustin. de civ. dei 2, 20. p. 78, 26 D.2Partiz. subst., egestio vomitorum similis, dem Ausgespienen ähnlich, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 20, 195. – Perf. vomī, wov. vomerit, Fronto de eloqu. p. 141, 9 N.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vomo

  • 11 commoveo

    com-moveo, mōvī, mōtum, ēre
    1) приводить в движение, двигать, сдвигать (vectibus simulacrum C; saxa QC)
    alicui bilem c. C — волновать у кого-л. жёлчь (т. е. сердить)
    c. se — двигаться ( caelum se commovet Lcr), тж. быть деятельным, предпринимать C, L, Nep etc.
    c. castra ex eo loco Cсняться с этого лагеря (т. е. выступить в поход)
    2) травить, преследовать, гнать ( cervum V)
    3) разбудить, растормошить (sc. dormientem Ter)
    5) приводить, касаться, выдвигать, задевать
    6) потрясать (ex aliquā re commota civitas C)
    7) опровергать, поколебать ( quod commoveri non potest C)
    8) возбуждать, вызывать, причинять (dolorem, risum C; lacrimas QC; miserationem Q; odium in aliquem C)
    c. memoriam rei alicujus C — напомнить о чём-л.
    9) побуждать, волновать, смущать, раздражать, тревожить
    c. aliquem spe (gaudio) Ter — вызывать в ком-л. надежду (радость)
    commotus — движимый, побуждённый (his rebus Nep; amore fraterno Cs)
    irā commotus Sl — разгневанный, под влиянием гнева
    10) производить впечатление, воздействовать, заинтересовывать (aliquem Ter, C etc.)
    11) pass. commoveri быть расстроенным ( физически или душевно)
    perleviter commoveri C — быть не совсем здоровым, прихварывать
    mens commota H, PM — помешательство. — см. тж. commotus

    Латинско-русский словарь > commoveo

  • 12 evomo

    ē-vomo, uī, itum, ere
    1) изрыгать, извергать, выплёвывать (bilem CC; venenum Su); выбрасывать ( multam arenam QC); перен. изливать (iram in aliquem Ter; virus acerbitatis apud aliquem C)
    se e. — изливаться, впадать ( Nilus in Aegyptium mare se evomit PM)
    3) выпускать из себя, рождать ( herbas Col)
    4) сочинять, создавать ( librum spirante deo Eccl)
    5) ирон. возвращать ( devoratam pecuniam C)

    Латинско-русский словарь > evomo

  • 13 exinanio

    ex-inānio, īvī (iī), ītum, īre [ inanis ]
    1) опоражнивать, разгружать (navem C; vehicula PM)
    2) разорять, (раз)грабить, опустошать (civitatem, agros C); истощать (ubertatem PM; patrimonium Dig)

    Латинско-русский словарь > exinanio

  • 14 moveo

    mōvī, mōtum, ēre
    1) двигать, приводить в движение, шевелить ( maria flatu Sen); потрясать (terram, sidĕra O); уносить ( fluctibus moveri O)
    m. aliquid loco C etc. — сдвинуть что-л. с места
    m. или se m. (реже pass. moveri) — приходить в движение, двигаться, трогаться, шевелиться, сотрясаться (terra movet L; gravitate et pondĕre moveri C) или шататься ( dentes moventur CC)
    res moventes или mobiles, тж. moventia, ium L, Dig и res, quae moveri possunt Nep — движимое имущество, пожитки, но тж. Dig, CJ = animalia
    2)
    а) встряхивать, качать (caput O или vultum Pt; urnam V)
    omne movet urna nomen погов. H — в (мировой) урне встряхиваются все имена, т. е. решаются все судьбы
    3) играть, бряцать (m. cithăram и nervos O); бить, ударять (tympăna m. O)
    4) рыть, взрыхлять, вспахивать (agros V; humum PJ); ворошить ( aliquid spathā Scr) или взбалтывать ( liquorem Scr); вздымать ( fluctus V)
    m. castra Cs, QC — снять лагерь (выступить, отправиться в поход)
    7) (тж. animo m. V) обдумывать, затевать, готовить ( funera Dardanae genti H)
    8) представлять, разыгрывать
    cantūs m. Vзапеть
    m. corpus ad numeros Sen или membra ad certos modos Tib, тж. se m. и pass. moveri C, H — плясать, танцевать
    9) выражать, объявлять ( dii numen movent L)
    10)
    а) изгонять, вытеснять (aliquem de или ex aliquā re C, O etc.; aliquem possessionibus C)
    б) удалять, исключать (aliquem de senatu C и senatu Sl, T; tribu aliquem C); вычёркивать ( verba loco H); выгонять ( armenta stabulis V); отводить, отвращать ( oculos ab aliquā re Q)
    11) разубеждать, отклонять (aliquem de sententiā L, a vero Sl)
    12) заканчивать ( bellum V — ср. 17.)
    13) возбуждать (suspicionem C; litem J; jucundiores affectūs Ap); порождать ( discordias L); внушать ( misericordiam C)
    14)
    а) причинять ( dolorem Cato); вызывать (nocturnos manes V; sudorem CC)
    , m. risum C, Sen (lacrimas Q, Sen, fletum C) alicui — заставить кого-л. смеяться (плакать)
    15) доставать, добывать ( vina O); взыскивать ( pecuniam ab aliquo C)
    17) возбуждать, начинать (по)вести (consultationem, actionem L; saeva bella O — ср. 12.)
    m. mentionem rei alicujus L — упомянуть о чём-л.
    18)
    а) производить впечатление, волновать, действовать (на кого-л.)
    lacrimis aliquem m. O — растрогать кого-л. слезами
    б) поражать, потрясать (pulchritudo movet oculos C; moverat plebem oratio L; m. animos judicum Q; moveri morte alicujus C)
    в) пугать, устрашать ( aliquem metu poenae C)
    quis enim est tam excors, quem ista moveant? C — кто же настолько безрассуден, чтобы бояться этого?
    19)
    а) побуждать, подстрекать, толкать (aliquem ad bellum L; illae causae me movent C; moveri aliquā re C); руководить, направлять (quem ratio, non ira movet Cld)
    nec tua te moveant, sed publica vota Cld — пусть движут тобой не твои (личные) интересы, а общественные
    б) возмущать, восстанавливать (aliquem C; Hispaniam adversus Romanos L)
    motus irā Sen (precibus L, PJ, Just) — побуждаемый гневом (просьбами)
    20) задевать, осквернять (triste bidental H); оскорблять, раздражать
    bilem (stomăchum C) m. alicui Pl, H — раздражать кого-л.
    21) менять, изменять (vultum V; fatum O; sententiam C)
    forma mota O — изменение, превращение
    22)
    se m. или pass. moveri — уходить, удаляться, отправляться, выступать в поход (se m. ex urbe Nep)
    23)
    se m. или pass. moveri — смещаться, (о костях) (тж. moveri loco или sedibus suis CC) быть вывихнутым CC
    24) pass. биться, пульсировать ( venae moventur O)

    Латинско-русский словарь > moveo

  • 15 substringo

    sub-stringo, strīnxī, strictum, ere
    1) подтягивать, стягивать ( caput equi loro Nep)
    2) подвязывать, подбирать ( comas auro Lcn); завязывать ( crimen nodo T)
    s. aurem H — насторожить уши. — см. тж. substrictus

    Латинско-русский словарь > substringo

  • 16 Ó imitátorés, servúm pecus!

    О подражатели, рабское стадо!
    Гораций, "Послания", I, 19, 17-20:
    Décipit éxemplár vitiís imitábile: quód si
    Pállerém casú, biberént exsángue cumínum.
    Ó imitátorés, servúm pecus, út mihi sáepe
    Bílem, sáepe jocúm vestrí movére tumúltus.
    Манит примером порок, легко подражаемый: стань я
    Бледен случайно, они б уже тмин все бескровящий пили.
    О подражатели, скот раболепный, как суетность ваша
    (Перевод Н. Гинцбурга)
    □ В парафразе см. O miratōres!
    Если такой герой музыкального дела, как Моцарт - этот полнейший тип "музыканта" - никак не свободен от очень серьезных упреков в отношении к идеалу музыкальной драмы, то где же искать сохранения этого идеала в раболепных подражателях Моцарту? Imitatorum servum pecus! (А. Н. Серов, Нибелунгов перстень.)
    Белинский пишет, что он устал, что он чувствует себя не в силах работать срочно и что он оставляет "Отечественные записки" - решительно... Критика "Отечественных записок" составляла их соль, резкий характер ее действовал сильно на читателей, она-то и постраждет, ибо imitatorum pecus Белинского - все-таки pecus. (А. И. Герцен - A. А. Краевскому.)
    Посмотрим и послушаем, что скажут другие и позабавят ли нас неловким употреблением слов: "художественность", "субъективность", "идея" и т. п. O imitatores! (В. Г. Белинский, Стихотворения А. Майкова.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ó imitátorés, servúm pecus!

  • 17 Servum pecus imitatōrum

    Раболепное стадо подражателей.
    Гораций, Послания, I 19, 19-20:
    Ó imitátprés, servúm pecus, út mihi sáepe
    Bílem, sáepe jocúm vestrí movére tumúltus!
    О подражатели, скот раболепный, как суетность ваша
    В высшей степени странно, что Рикардо [ Рикардо, Давид (1772-1823) - английский экономист, крупнейший представитель классической буржуазной политической экономии. - авт. ] (который, конечно, строит свои рассуждения [ О взаимосвязи и взаимозависимости заработной платы и нормы прибавочной стоимости, а следовательно и нормы прибыли. - авт. ] не так, как сделано здесь, потому что процесс выравнивания стоимости в цену производства не был им понят) даже не касается этого случая и рассматривает лишь первый случай - повышение заработной платы и его влияние на цены производства товаров. А servum pecus imitatorum не додумалось даже до того, чтобы сделать это само собой разумеющееся, в сущности тавтологическое применение. (К. Маркс, Капитал.)
    Лондонская газета "Times" задала соответствующий тон, и servum pecus остальных враждебных Северу [ Речь идет об английской печати, настроенной против Севера во время гражданской войны в США между республиканским Севером и рабовладельческим Югом. - авт. ] органов, больших и малых, усердно ей вторит. (Он же, Американский вопрос в Англии.)
    Посмотрим, как этот идеальный вождь новой эпохи относится к своим собратьям и подвластным ему людям. Это выражено в форме монолога: "с полсотни было их только что здесь, и каждый из них после каждого моего слова кричал: "виват!" Но понял ли хоть один мысли мои? Постиг ли хоть один из них конец пути, начало которого он встречает с таким шумом? Ах! Servile imitatorum pecus". (Адам Мицкевич, Из лекций о славянских литературах.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Servum pecus imitatōrum

  • 18 agito

    agito, āvī, ātum, āre (Intens. v. ago), mit Hast, Eifer in Bewegung setzen, hastig-, eifrig treiben, I) eig.: 1) vom Treiben der Tiere = antreiben, in Lauf setzen, hin- u. her-, herumtreiben, u. (bes. bei Dichtern) übh. treiben, lenken, a) übh.: iumentorum gregem ibi, Varr.: per ampla spatia urbis equos velut publicos signatis, quod dicitur, calceis, wie mit Extrapost jagen, Amm.: calcari quadrupedem advorsum clivum, Plaut.: currus ad flumina, Verg.: spumantem equum, Verg.: quadrigas, Varr. LL. u. Suet.: u. spatium agitandi (verst. equos), zu tummeln, Nep.: lanigeros greges hirtasque capellas, poet. für »halten«, Verg. – b) vom Jagen des Wildes usw. = vor sich her-, umhertreiben, jagen, hetzen (s. Drak. Liv. 41, 9, 6. Heinsius u. Burm. Ov. met. 5, 605. Burm. Prop. 1, 1, 12), feras, Cic. u. Liv.: lupus etiam Romae interdiu agitatus, Liv.: asini feri venatibus agitantur, Amm.: aquila insectans alias aves et agitans, Cic. – totā urbe (die Feinde), Verg.: chelydros, verscheuchen, verjagen, Verg. – prägn. = eine Örtl. durchjagen, saltus venatu, Ps. Quint. decl. 3, 4: u. bl. Dictaeos saltus, Sil. 2, 94. – c) raubend forttreiben, hominum praedas et pecorum, Amm. 16, 9, 1.

    2) v. Treiben, Schütteln des Windes usw. = auftreiben, hin- u. hertreiben, schütteln, peitschen, mare ventorum vi agitari atque turbari, Cic.: arena magnā vi agitata, Sall.: humus arida vento agitatur, wird umhergewirbelt, Sall.: ventis agitatur pinus, Hor.: austro agitata Charybdis, Ov.: agitati ignes (amoris) fortius arserunt, durch die Bewegung im Fluge entbrennen (dem wirklichen Feuer gleich) um so stärker die Flammen der Liebe, Ov.

    3) v. Treiben des Wassers = treiben, umhertreiben, agitata fluctibus Helle, Prop.: defluit saxis agitatus umor, Hor.: (Peneus) deiectu gravi tenues agitantia fumos nubila conducit, einen zarten Rauch auftreibende Wasserwolken, Ov.

    4) v. der raschen u. unsteten Bewegung der Dinge übh. = in rasche Bewegung setzen, umhertreiben, agitari inter se concursu, von den Atomen, Cic.: respuit ab se atque per aes agitat, vom Magnet, Lucr.

    5) v. jeder Art von Bewegung im Ggstz. zur Ruhe, a) übh. in Bewegung setzen, bewegen, anregen, rege machen, ligna, Varr. fr.: bilem atram, Varr. fr.: quod ipsum agitatur aliunde, Cic.: quod pulsu agitatur externo, Cic.: mens agitat molem, regt, bewegt das All, Verg. – insbes. b) von schneller u. häufiger Bewegung = hin- u. herbewegen, treiben, schütteln, corpora huc illuc, Sall.: digitos (beim Rechnen), an den Fingern zählen, Plin. ep.: caput agitasse cacumen, hin- u. herneigen, Ov.: alas, Ov.: eam (navem triremem) in portu agitari iubet, einige Bewegungen machen, Nep. – hastam (= thyrsum). schütteln, Ov.: manu hunc pessulum, rütteln an usw., Lucil. fr.: habenas manibus, poet. für »lenken«, Ov. – iubebis rutabulo ligneo agitari quod decoxeris, wirst umrühren lassen, Col.: cum refrigeraverit, agitabis, umrühren, Apic. – u. c) von der körperl. Bewegung (durch Fahren, Laufen usw.), Bewegung machen, Bewegung verschaffen, corpus levi gestatione agitandum, man muß dem Körper od. sich Bewegung machen, Cels.: u. so nunc mari nunc terrā agitare corpus, Plin. ep.

    II) übtr.: 1) wie ein Tier, dem man die Sporen gegeben, antreiben, aufregen, anspornen, reizen zu etw., absol., quem gloria Turni obliquā invidiā stimulisque agitabat amaris, den des Turnus Ehre mit scheelem Neid aufregt u. stachelndem Ingrimm, Verg.: est deus in nobis, agitante calescimus illo, Ov.: agitatus cupidine regni, Flor. – m. in u. Akk., in furias agitantur equae, Ov.: in exitium urbis agitata gens, Flor.

    2) wie ein Wild auf- od. umhertreiben, -jagen, zusetzen, hetzen, verfolgen, beunruhigen, plagen, quälen (s. die Auslgg. zu Nep. Them. 9, 4. Duker Flor. 1, 8, 7. Drak. Sil. 16, 683), a) übh.: dii deaeque te agitant irati, Plaut.: qui utrosque error vos agitat, Pompon. com. fr.: atra bilis agitat hominem, Plaut.: quae res te agitat? welcher Alp drückt dich? Plaut.: ut eos agitent insectenturque furiae, Cic. (vgl. multis iniuriis iactata atque agitata aequitas, Cic.): amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Liv. (vgl. Müller Liv. 1, 48, 7): sceleris poenis agitatur, Cic.: scelerum furiis agitatus, Verg.: Agamemnonius scaenis (auf der Bühne) agitatus Orestes, Verg.: Tyrrhenam fidem aut gentes agitare quietas, bestürmen (um zu einem Bündnis zu bewegen), Verg. – dah. b) jmdm. od. einer Sache mit Worten zusetzen, ihn geißeln, verspotten (s. Sorof Cic. de or. 2, 229. Matthiä Cic. Mur. 21), vesanum poëtam agitant pueri, Hor.: facete agitavit in tribunatu Gracchum, Cic.: quas personas agitare solemus, non sustinere, Cic.: alcis saevis fastidia verbis, Hor.

    3) wie ein Meer aufregen, in Unruhe-, in Verwirrung bringen (von politischen Stürmen usw.; vgl. Beier Cic. de off. 1, 82), seditionibus tribuniciis atrociter res publica agitabatur, Sall.: plebs agitari coepta tribuniciis procellis, Liv.: his rebus agitatis, Cic.

    4) etw. in Reden gleichs. hin- u. hertreiben = etw. (bes. stark, eifrig) besprechen, verhandeln, betreiben, verfechten, behaupten, has res, Caes.: rem ultro citroque, Liv.: versare in animo secum unam quamque rem, agitare deinde sermonibus, Liv.: omnibus conciliis eam rem agitari, Liv.: res agitata in contionibus, iactata in iudiciis, Cic.: agraria lex vehementer agitabatur, Cic.: quaestiunculae apud Taurum philosophum in convivio agitatae, Gell.: commentationes, in quibus philosophia remotior subtiliorque agitabatur, Gell.: cum de foedere victor agitaret, Liv.: Romae per omnes locos et conventus de facto consulis agitari, Sall.: agitatum in urbe ab tribunis plebis, ut tribuni militum crearentur, Liv. 4, 30, 1: omnium ore agitabatur m. folg. Akk. u. Infin., Dict. 5, 11: u. agitare coepit m. folg. Akk. u. Infin., Auct. b. Hisp. 25, 3.

    5) etw. im Geiste u. in Gedanken hin- u. herbewegen = sich mit etw. beschäftigen, es überdenken, überlegen, erwägen, zu Rate gehen, Rat pflegen, u. in bezug auf etw. Beabsichtigtes = etw. im Sinne haben, auf etw. sinnen, denken, ausgehen, Absichten haben, mit etw. od. mit dem Gedanken umgehen, m. folg. Acc. des Obj. (mit u. ohne in corde, in animo, in mente, od. bl. animo, mente, s. Weißenb. Liv. 21, 2, 2. Drak. Liv. 41, 18, 1. Heräus Tac. hist. 1, 12, 6), rem in corde, Plaut.: in animo bellum, Liv.: rem in mente, Varr. LL. u. Cic.: rem cum animo, Sall. fr.: rem animo (animis), Cic., Sall. u.a.: rem mente, Cic., Liv. u.a.: rem cum corde suo, Fronto: rem secum, Ter., Sall. u.a.: tuum est sic agitare animo, ut etc., dich in eine solche Stimmung zu versetzen, daß usw., Cic.: u. ohne den Zstz. in animo u. dgl., res multum agitata, Cic.: fugam, Sall. fr., Verg. u. Liv.: defectionem, Liv. epit.: moenia novae urbis, damit (mit dem Gedanken) umgehen, eine neue Stadt zu gründen, Flor.: quae cum multos dies noctesque aestuans agitaret, Sall. (vgl. Drak. Liv. 25, 36, 5). – m. folg. Infin., ut mente agitaret bellum renovare, Nep.: aliquid invadere magnum mens agitat mihi, Verg. – m. folg. de u. Abl. (s. Fabri Liv. 24, 18, 3. Weißenb. Liv. 31, 46, 6), de adoptione secum et cum proxumis, Tac.: de extremis secum, Flor., u. bl. de supremis, Tac., auf den Tod denken: de Rhodani transitu, Liv.: de regno, Liv.: de bello, Tac.: de inferendo bello, Liv.: de petenda civitate, Suet. – m. Acc.-Pron. u. folg. indir. Fragesatz, id ego semper mecum sic agito, quo pacto etc., Att. fr.: id plebes agitabat, quonam modo etc., Liv.: cum quidnam esset animo agitaret, Liv.: consules novi cum inter se agitarent, uti (daß) alter Samnites hostes alter Etruscos deligeret, quantaque in hanc aut in illam provinciam copiae satis esset, Liv.: agitavere, num Messalinam secretis minis depellerent amore Silii, Tac.: hoc agitabam, an cotem illam secare novaculā possem, Flor. – griech. mit Partic. (st. ut), Alexandrum... interempturi seditionibus agitastis (st. ut interimeretis), Iustin. 14, 4, 12. – absol., ipse longe aliter animo agitabat, er selbst hatte ganz andere Pläne in seinem Innern, Sall. Iug. 11, 1.

    6) den Geist in Bewegung, in Tätigkeit setzen, anregen, üben, beschäftigen, haud ferme armis atque equis corpus exercui, sed animum in litteris agitavi, Ps. Sall. de rep. 2, 10, 2: quibus (curis de salute rei publicae) agitatus et exercitatus animus, Cic.: geo metriā agitari animos et acui ingenia, Quint.: tempus idoneum agitandis per studium ingeniis et exercendis per opera corporibus, Sen.

    7) übh. (wie ago u. ἄγω), etwas in Bewegung setzen = a) Feste u. festliche Veranstaltungen feiern, begehen, halten, Dionysia, Ter.: dies festos, Cic.: diem meum natalem, Plaut.: festa gaudia, Sil. – convivium, Plaut., Ter. u. Suet.: convivium regium, Fronto: choros, Verg. – b) Handlungen u. Zustände aller Art eifrig treiben, betreiben, verrichten, tun, ausüben, vornehmen, ins Werk setzen, ihnen nachzukommen suchen, sie halten, beobachten u. dgl., custodiam, Plaut.: imperium, die Herrschaft handhaben, Sall.: iustitiam, Plin. ep.: gaudium atque laetitiam, laut seine Freude u. Lust äußern, Sall.: odium adversus alqm, auslassen, Tac.: pacem, den Fr. pflegen, Sall. u.a. (s. Deder. Dict. 5, 11): praesidia, bilden, Sall.: moras, Sall.: mutas artes, betreiben, Verg.: imaginem belli navalis, ein Seemanöver abhalten (v. der Flotte), Flor.: praecepta parentis mei, ihnen nachzukommen-, sie zu erfüllen suchen, Sall.: honorem per quinquennium, fünf Jahre lang den Beamten spielen, Tac.: inter pastores regnum, den König spielen, Iustin. – u. so im Pass. agitari, betrieben werden, walten, heerschen, im Schwange sein, pax agitatur, Sall.: indutiae agitabantur, Sall.: laetitiae, maeror, luctus atque gaudia agitabantur, Sall.: agitabantur pro ingenio ducis calidiora consilia, Liv.: crimen vetus agitatum iam et te praetore iactatum, Cic.: omnis Pompeianorum colonorumque dissensio cum iam inveterasset ac multos annos esset agitata, Cic. – u. im Pass. unpers., paucorum arbitrio belli domique agitabatur, man handelte, verfuhr, Sall.: u. so aequo iure et modesto agitatum, Sall. fr. – c) eine Zeit zubringen, verleben, tunc aevum, Enn. fr.: magnis sub legibus aevum, Verg.: vita hominum sine cupiditate agitabatur, Sall. – dah. absol. = leben, bestehen, agitandi inops (ohne Mittel), Sall. hist. fr. 1, 41 (45), 11: u. so (Gallia) nunc malis fructibus ipsa vix agitat, Sall. hist. fr. 2, 96 (3, 1), 9: Arionem bene agitare (εὖ πράττειν), befinde sich wohl, Gell. 16, 19, 20: tres per id tempus qui agitabant nobiles facillime, Porc. in Suet. vit. Ter. 1. p. 28, 5 R. – d) (sc. se) irgendwo sich umhertreiben, sein Wesen treiben, sich aufhalten, weilen, verweilen, vacuis porticibus secretus agitat, Tac.: laeti, neque procul, Germani agitabant, Tac. – bes. von Reiterei, equitatum omnem... pro castris agitare iubet, Sall.: Numidae pro muro dies noctesque agitare, Liv.: consul dum inter primores agitat, Liv. – dah. irgendwo leben, wohnen, hausen, bes. von Nomadenvölkern, Libyes propius mare agitabant, Sall: qui montium editis inculti atque eo ferocius agitabant, Tac. ann. 4, 46. – e) wie unser es treiben = sich benehmen, postremo ferocius agitare, quam solitus erat, trieb es frecher, als er es sonst getan hatte, Sall. Cat. 23, 3; u. so Sall. Iug. 63, 5. – u. f) als jmd. auf der Bühne auftreten, m. dopp. Nom., modo hic agitat leno (als K.), modo adulescens, modo senex, Plaut. Men. prol. 75 (Schöll liest ›habitat‹).

    lateinisch-deutsches > agito

  • 19 amaritudo

    amāritūdo, dinis, f. (amarus), I) die Bitterkeit als natürl. Beschaffenheit u. deshalb der bittere Geschmack, den etw. hat, Varr. r.r. 1, 66. Plin. 21, 160 u.ö.: Plur. b. Plin. 24, 105. Lact. 4, 26, 18: ciborum amaritudines, Ambr. de off. 3, 1, 61. – meton. = bitterer Stoff, circumlinunt papillas suas aliquā amaritudine, Augustin. serm. 311, 14. – II) übtr., von allem, was eine bittere, herbe Empfindung erregt, a) das Widerliche, Unangenehme, ne amaritudinem semel perceptam etiam ultra rudes annos reformidet, Quint. 1, 1, 20: dah. das Widrige, die Ohren Beleidigende eines Lautes, πικρία, Quint. 11, 3, 169. – b) die Bitterkeit des Gemüts, das bittere Gefühl, das aus Kummer usw. entspringt, cum illarum frons hilaris multis intus amaritudinibus sit referta, manchen bittern Kummer in sich verschließt, Val. Max. 4, 4 prooem. extr. – c) die Bitterkeit eines gekränkten, gereizten Gemüts, die Gereiztheit, Erbitterung, sine amaritudine pectoris, Lampr.: cui sententiae tantum bilis, quantum amaritudinis inest, Plin. ep.: quas (facetias) ne in bilem et amaritudinem vertat iniuria, Plin. ep.: amaritudine odii adversus alqm uti, jmd. mit bitterem Haß verfolgen, Val. Max.: Plur. amaritudines, bitteres Wesen, Vulg. Os. 12, 14. – d) die Bitterkeit der Rede, des Witzes, das Bittere, Kränkende, verborum, Sen. rhet: verborum maledictorumque, Sen.: carminum, Plin.: decretorum, Iustin.: iniuriae, Mam. Claud.: Plur., mendacia et amaritudines, Apul. apol. 8. – e) Plur., amaritudines, Bitterkeiten = ernste Beherzigungen, Vulg. Ier. 31, 21.

    lateinisch-deutsches > amaritudo

  • 20 clamito

    clāmito, āvī, ātum, āre (Intens. v. clamo), in einem fort-, heftig-, laut schreien, ausrufen, a) absol. od. m. Ang. was? α) absol. od. m. Acc.: quid clamitas? Ter.: cl. Cauneas (kaunische Feigen), Cic. – m. Ang. gegen wen? durch Dat., saeva et detestanda Quirino, laut gegen Q. ausstoßen, Tac. ann. 2, 23. – v. Tieren, passer questu vano clamitans, Phaedr. 1, 9, 7. – v. Lebl., nonne ipsum caput et supercilia illa penitus abrasa olere malitiam et clamitare calliditatem videntur, deutlich verraten, Cic. Rosc. com. 20. – β) m. folg. Ausruf in direkter Rede: ad arma! clamitans, Liv.: clamitans, Indignum facinus! Ter.: ut Tiberium in Tiberim! (mit T. in den T.!) clamitarent, Suet. – m. Ang. wem? durch Dat., quod cum imperatore milites redeuntes clamitant per urbem in Capitolium eunti: Io triumphe! Varr. LL. 6, 68: Claudius, quid ergo praecipiti cursu tam longum iter emensi sumus, clamitans militibus, den S. zurufend, Liv. 27, 48, 12. – γ) m. folg. Ausruf in indirekter Rede, im Acc. m. Infin., horrendum miserandum impium esse clamitant, Tragic. inc. fr.: qui omnes me bilem atram agitare clamitantes, Varr. fr.: saepe clamitans liberum se liberae que civitatis esse, Caes.: u. unpers., voce magnā sermone patrio frustra se interrogari clamitavit, Tac.: identidem, ne quis violaret, Talassio ferri clamitatum, Liv. 1, 9, 12. – od. (als Ermahnung) im Konjunkt. clamitabat audiret Octaviae et Britannici matrem, Tac. ann. 11, 34: u. so ibid. 11, 36. – b) mit Ang. wen? u. was? durch dopp. Acc., laut nennen, alqm sycophantam, Ter.: eum modo consulem modo dictatorem, Ascon.: cum se tanti exitii reum clamitarət, sich laut die Schuld eines so großen Unglücks beimaß, Tac. ann. 2, 24.

    lateinisch-deutsches > clamito

См. также в других словарях:

  • Bilem High Class Hotel — (Анталья,Турция) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: Eski Lara Yolu, Анталья, Тур …   Каталог отелей

  • Bilem High Class Hotel — (Анталья,Турция) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: Eski Lara Yolu Si …   Каталог отелей

  • Hana Zagorová discography — The following recordings are attributed to Hana Zagorová:1968 Hana Zagorová SPSupraphon, SU 430 489 # Svatej kluk # Jsem bláhová (Marie Rottrová only)1968 Hana Zagorová SPSupraphon, SU 430 488 # Prý jsem zhýralá # Dinda1968 Hana Zagorová… …   Wikipedia

  • Boite a Polpette — Boîte à Polpette Cet article fait partie de la série Jeu de rôle Jeux : Liste par genre • Catégories par genre • Liste alphabétique • Autres : Éditeurs • Magazines …   Wikipédia en Français

  • Boîte À Polpette — Cet article fait partie de la série Jeu de rôle Jeux : Liste par genre • Catégories par genre • Liste alphabétique • Autres : Éditeurs • Magazines …   Wikipédia en Français

  • Boîte à Polpette — La Boîte à Polpette (surnommée BAP) est une édition associative de jeux de rôles. Elle fut fondée en 2001 par François Bilem, en tant que société indépendante, dans le but d éditer et de promouvoir des jeux de rôles amateurs (comme Tsaliar,… …   Wikipédia en Français

  • Boîte à polpette — Cet article fait partie de la série Jeu de rôle Jeux : Liste par genre • Catégories par genre • Liste alphabétique • Autres : Éditeurs • Magazines …   Wikipédia en Français

  • Hungriger — 1. Beim Hungrigen muss man nicht Brot kaufen. Böhm.: U hladového nejdražší chléb. (Čelakovsky, 178.) Poln.: U głodnego najdrožszy chleb. (Čelakovsky, 178.) 2. Dem Hungrigen hilft keine Predigt. – Reinsberg III, 81; Lohrengel, I, 130. Böhm.: Hlad… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • -ble — var. of able (soluble); occurring first in words of Latin origin that came into English through French, later in words taken directly from Latin. [ME < OF < L bilem, acc. of bilis (masc. and fem.) or < bile (neut.) adj. suffix] * * * ble …   Useful english dictionary

  • St. Martin's Day — St. Martin s procession with children carrying paper lanterns in West Germany in 1949 St. Martin s Day, also known as the Feast of St. Martin, Martinstag or Martinmas, the Feast of St Martin of Tours or Martin le Miséricordieux, is a time for… …   Wikipedia

  • Лужицкая-Сербова — (Венцеслава Lužická Srbová) чешская писательница. Род. в 1835 г. Написала романы Nazříceninách (1878), Výś a výše (1881), Saloména (1887), Polednice (1891), V bilém dvorci (1896), U kamenného lomu . Рассказы Л. вышли под заглавиями: Povídky z… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»