Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

beautify

  • 1 decoro

    beautify, embellish, adorn.

    Latin-English dictionary of medieval > decoro

  • 2 decorō

        decorō āvī, ātus, āre    [decus], to adorn, embellish, grace, beautify, decorate: te, H.: quem decoratum vidistis, arrayed in spoils, L.: oppidum ex pecuniā suā monumentis: dissignatorem lictoribus, surrounds, H.: nostris decoratus insignibus, L.—Fig., to decorate, distinguish, honor: quam (rem p.): bene nummatum decorat Suadela Venusque, H.: me lacrumis: animas supremis Muneribus, V.: alquem honoribus: delubra pietate, S.: Nec prave factis decorari veribus opto, H.
    * * *
    decorare, decoravi, decoratus V
    adorn/grace, embellish/add beauty to; glorify, honor/add honor to; do credit to

    Latin-English dictionary > decorō

  • 3 ex-tollō

        ex-tollō —, —, ere,    to lift out, lift up, raise, elevate: iacentem: caput: pugionem, Ta.: in gremium liberorum ex te genus, Enn. ap. C.: gurgite palmas, Pr.—Fig., to raise, exalt: novos, S.: opibus et honoribus extolli, Ta. — To raise, excite, elevate: animos: irā promptum animum, Ta.: hominem oratione, S.: se, to grow proud.—To extol, laud, praise: fortunam: Planci meritum verbis: Hannibalis fortunam, L. — To adorn, beautify: hortos, Ta.: piscinas, Ta.

    Latin-English dictionary > ex-tollō

  • 4 per-colō

        per-colō coluī, —, ere,    to deck, beautify, adorn: quae priores eloquentiā percoluere, Ta.—To honor: coniugem, Ta.: multos praefecturis, Ta.

    Latin-English dictionary > per-colō

  • 5 venusto

    venustare, venustavi, venustatus V TRANS
    make lovely/attractive; beautify; adorn

    Latin-English dictionary > venusto

  • 6 decoratus

    dĕcŏro, āvi, ātum, 1, v. a. [decus], to decorate, adorn, embellish, grace, beautify (class, and freq.).
    I.
    Lit., with abl.:

    Larem corona nostrum decorari volo,

    Plaut. Trin. 1, 2, 1:

    oppidum ex pecunia sua locis communibus monumentisque,

    Cic. Verr. 2, 2, 46; Verg. A. 6, 217:

    templa novo saxo,

    Hor. Od. 2, 15, 20:

    dissignatorem lictoribus atris,

    surrounds, id. Ep. 1, 7, 6, etc.:

    quae tuos digitos decorat,

    Plaut. Mil. 4, 2, 58; cf. so without abl., Tib. 2, 2, 6:

    nescias an te generum beati Phyllidis flavae decorent parentes,

    Hor. Od. 2, 4, 14; Liv. 1, 26 et saep. —
    II.
    Trop., to decorate, distinguish, honor, with abl.: nemo me lacrumis decoret nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34; cf.:

    egregias animas... decorate supremis Muneribus,

    Verg. A. 11, 25:

    quem populus R. singularibus honoribus decorasset,

    Cic. Balb. 6 fin.; cf.:

    aliquem amplissimis honoribus et praemiis,

    id. de Or. 1, 54, 232:

    O clementiam admirabilem atque omni laude decorandam!

    id. Lig. 2 fin.:

    delubra deorum pietate, domos suas gloriā,

    Sall. C. 12, 4:

    nec prave factis decorari versibus opto,

    Hor. Ep. 2, 1, 266:

    inani vocis sono decoratum,

    Cic. Tusc. 5, 41, 119 et saep. —Without abl.:

    quam (remp.) ipse decorarat atque auxerat,

    id. Pis. 12, 27; id. Brut. 75, 265:

    bene nummatum decorat Suadela Venusque,

    Hor. Ep. 1, 6, 38.—Hence, dĕ-cŏrātus, a, um, P. a., adorned, beautiful.—In sup.: orationes, Boeth. Arist. Elench. Soph. 1, 12, p. 743.

    Lewis & Short latin dictionary > decoratus

  • 7 decoro

    dĕcŏro, āvi, ātum, 1, v. a. [decus], to decorate, adorn, embellish, grace, beautify (class, and freq.).
    I.
    Lit., with abl.:

    Larem corona nostrum decorari volo,

    Plaut. Trin. 1, 2, 1:

    oppidum ex pecunia sua locis communibus monumentisque,

    Cic. Verr. 2, 2, 46; Verg. A. 6, 217:

    templa novo saxo,

    Hor. Od. 2, 15, 20:

    dissignatorem lictoribus atris,

    surrounds, id. Ep. 1, 7, 6, etc.:

    quae tuos digitos decorat,

    Plaut. Mil. 4, 2, 58; cf. so without abl., Tib. 2, 2, 6:

    nescias an te generum beati Phyllidis flavae decorent parentes,

    Hor. Od. 2, 4, 14; Liv. 1, 26 et saep. —
    II.
    Trop., to decorate, distinguish, honor, with abl.: nemo me lacrumis decoret nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34; cf.:

    egregias animas... decorate supremis Muneribus,

    Verg. A. 11, 25:

    quem populus R. singularibus honoribus decorasset,

    Cic. Balb. 6 fin.; cf.:

    aliquem amplissimis honoribus et praemiis,

    id. de Or. 1, 54, 232:

    O clementiam admirabilem atque omni laude decorandam!

    id. Lig. 2 fin.:

    delubra deorum pietate, domos suas gloriā,

    Sall. C. 12, 4:

    nec prave factis decorari versibus opto,

    Hor. Ep. 2, 1, 266:

    inani vocis sono decoratum,

    Cic. Tusc. 5, 41, 119 et saep. —Without abl.:

    quam (remp.) ipse decorarat atque auxerat,

    id. Pis. 12, 27; id. Brut. 75, 265:

    bene nummatum decorat Suadela Venusque,

    Hor. Ep. 1, 6, 38.—Hence, dĕ-cŏrātus, a, um, P. a., adorned, beautiful.—In sup.: orationes, Boeth. Arist. Elench. Soph. 1, 12, p. 743.

    Lewis & Short latin dictionary > decoro

  • 8 extollo

    ex-tollo, ĕre ( pluperf. exsustulissent, Sen. Contr. 1, 6, 4), v. a., to lift out or up, to raise up, elevate (class.; esp. freq. in the trop. sense).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: (venti) fluctus extollere certant, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 425 ed. Vahl.): me in abietem, Att. ap. Non. 467, 19 (Rib. Trag. Rel. p. 188):

    onera in jumenta,

    Varr. R. R. 2, 10, 3:

    alte cruentum pugionem,

    Cic. Phil. 2, 12, 28: lumbos surgite atque extollite, Plaut. Ep. grex 2: neve tu umquam in gremium extollas liberorum ex te genus, Enn. ap. Cic. Or. 46, 155 (Trag. v. 347 ed. Vahl.).— Absol.:

    quae sit scientia atque ars agricolarum quae circumcidat, amputet, erigat, extollat, adminiculetur,

    Cic. Fin. 5, 14, 39. —
    2.
    In partic., to erect a building (anteand post-class.); without acc., to build, Dig. 8, 5, 5.—So trop.:

    parentes fabri liberūm sunt, ei fundamentum supstruont liberorum, extollunt, etc.,

    Plaut. Most. 1, 2, 41. —
    II.
    Trop., to raise, elevate, exalt:

    ubi illa antiqua libertas, quae extollere jam caput debebat?

    Cic. Planc. 13, 33:

    fortunam (opp. deprimere),

    id. Pis. 18, 41 (v. deprimo):

    inferiores (opp. summittere se),

    id. Lael. 20, 72:

    aliquem ad caelum,

    to extol, id. Fam. 12, 25, 7:

    aliquem supra ceteros,

    Tac. A. 6, 8: summam famam sibi, Enn. ap. Isid. Differ. 218 (Trag. v. 28 ed. Vahl.):

    adolescentium animos praematuris honoribus ad superbiam,

    Tac. A. 4, 17:

    ne paterna nobilitas nepoti animos extolleret,

    Just. 1, 4, 4;

    Sen. de Ira, 1, 7: meritum alicujus verbis,

    Cic. Planc. 40, 95:

    nostram causam laudando,

    Auct. Her. 1, 5 fin.:

    aliquid in majus,

    Liv. 28, 31; Plin. Ep. 3, 11, 1:

    an mavis virtuperarier falso quam vero extolli?

    Plaut. Most. 1, 3, 21:

    Hannibalis fortunam,

    to praise, Liv. 23, 43, 10:

    hostem verbis,

    id. 22, 25, 12:

    orationem amplificationibus,

    Quint. 12, 10, 62; cf.:

    humilia (stilo),

    id. 10, 4, 1:

    animos,

    Cic. Part. Or. 23, 81; Luc. 8, 345:

    animus remissione sic urgetur, ut se nequeat extollere,

    Cic. Tusc. 3, 23, 54:

    se supra modum,

    Quint. 11, 1, 16:

    vocem,

    to begin to speak, Vulg. Luc. 11, 27.—
    B.
    To adorn, deck, beautify:

    (hortos) a Lucullo coeptos insigni magnificentia extollebat,

    Tac. A. 11, 1:

    Baiarum suarum piscinas,

    id. ib. 13, 21.—
    C.
    To put off, defer (only anteclass.):

    res serias ex hoc die in alium diem,

    Plaut. Poen. 2, 52:

    hoc malum in diem,

    id. Mil. 3, 2, 47: nuptias hodie, Caecil. ap. Non. 297, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > extollo

  • 9 percolo

    1.
    per-cōlo, āvi, ātum, 1, v. a., to strain through, to filter, percolate.
    I.
    Lit.:

    tum vinum percolato, polentam abicito,

    Cato, R. R. 108; Cels. 6, 9; Col. 12, 41, 2; Plin. 31, 6, 37, § 70.—
    II.
    Transf., in gen., to cause to pass through:

    umor per terras percolatur,

    passes through, Lucr. 2, 475: cibos et potiones, to pass through one, i. e. to swallow and digest, Sen. Q. N. praef. §

    3: terra bibula crebros imbros percolat atque transmittit,

    Plin. 18, 11, 29, § 110.
    2.
    per-cŏlo, cŏlŭi, cultum, 3, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To cultivate, of the soil; hence, to inhabit:

    Eleusiniam glebam,

    App. M. 11, 2, p. 257.—
    B.
    To perfect, finish:

    incohata percolui,

    Plin. Ep. 5, 6, 41.—
    II.
    Transf.
    A.
    To cleanse:

    os curā,

    App. Mag. 8.—
    B.
    To deck, beautify, adorn:

    aliquid eloquentiā,

    Tac. Agr. 10.—
    C.
    To honor greatly, to revere, reverence:

    si patrem percoles,

    Plaut. Trin. 2, 2, 4:

    conjugem liberosque,

    Tac. A. 4, 68:

    multos praefecturis et procurationibus, plerosque senatorii ordinis honore,

    id. H. 2, 82:

    deos,

    Sol. 22, 7:

    dei numen in uxoris laboribus percolens,

    App. M. 6, 15, p. 179:

    Aegyptii cerimoniis me propriis percolentes appellant Isidem,

    id. ib. 11. 5, p. 259:

    initia Cereris,

    celebrate, Aur. Vict. Caes. 14, 4:

    funus,

    id. ib. 20, 30.—
    D.
    To persecute, pursue, cultivate:

    vestras disciplinas studiosius,

    App. Flor. 4, 18, p. 361:

    cumulata habent quae sedulo percolunt,

    id. Deo Soc. 22, p. 54.—Hence, percultus, a, um, P. a.:

    femina perculta,

    highly adorned, Plaut. Poen. 1, 2, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > percolo

  • 10 platyophthalmus

    plătyophthalmus, i, m., = platuophthalmos (eye-dilator), a name for antimony, because it was supposed to enlarge and beautify the eye, Plin. 33, 6, 34, § 102.

    Lewis & Short latin dictionary > platyophthalmus

  • 11 purpuro

    purpŭro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [purpura].
    I.
    Act., to purple, i. e. to make purple-colored, to dye with purple: undas, i. e. to darken (cf. purpureus), Furius ap. Gell. 18, 11, 3:

    purpurati nimium ocelli,

    Mart. Cap. 9, § 918.—
    B.
    Transf., to beautify, adorn, App. M. 6, p. 427 Oud.—
    II.
    Neutr., to be purple or purple-colored:

    purpurantes violae,

    Arn. 5, 160; Prud. Cath. 6, 82: purpurantem pingit annum floribus, Auct. Pervig. [p. 1494] Ven. 12; App. M. 10, p. 149, 9.—
    * B.
    Transf., to be painted or adorned, to shine: quae frondens purpurat auro, Col. poët. 10, 101 dub. (al. quae frondent purpurā et auro).

    Lewis & Short latin dictionary > purpuro

  • 12 tero

    tĕro, trīvi, trītum, 3 ( perf. terii, acc. to Charis. p. 220 P.; perf. sync. tristi, Cat. 66, 30), v. a. [root ter; Gr. teirô, truô, tribô, to rub; cf. Lat. tribulare, triticum; akin to terên, tender, Lat. teres], to rub, rub to pieces; to bruise, grind, bray, triturate (syn.: frico, tundo, pinso).
    I.
    Lit. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    In gen.: num me illuc ducis, ubi lapis lapidem terit? (i. e. into a mill), Plaut. As. 1, 1, 16:

    lacrimulam oculos terendo vix vi exprimere,

    Ter. Eun. 1, 1, 23:

    teritur lignum ligno ignemque concipit attritu,

    Plin. 16, 40, 77. § 208: sed nihil hederā praestantius quae [p. 1860] teritur, lauro quae terat, id. ib.:

    aliquid in mortario,

    id. 34, 10, 22, § 104:

    aliquid in farinam,

    id. 34, 18, 50, § 170:

    bacam trapetis,

    Verg. G. 2, 519:

    unguibus herbas,

    Ov. M. 9, 655:

    dentes in stipite,

    id. ib. 8, 369:

    lumina manu,

    Cat. 66, 30:

    sucina trita redolent,

    Mart. 3, 64, 5:

    piper,

    Petr. 74:

    Appia trita rotis,

    Ov. P. 2, 7, 44:

    cibum in ventre,

    i. e. to digest, Cels. 1 praef. med. — Poet.: labellum calamo, i. e. to rub one ' s lip (in playing), Verg. E. 2, 34:

    calcemque terit jam calce Diores,

    treads upon, id. A. 5, 324:

    crystalla labris,

    Mart. 9, 23, 7.—
    B.
    In partic.
    1.
    To rub grain from the ears by treading, to tread out, thresh:

    frumentum,

    Varr. R. R. 1, 13, 5:

    milia frumenti tua triverit area centum,

    Hor. S. 1, 1, 45:

    area dum messes teret,

    Tib. 1, 5, 22:

    teret area culmos,

    Verg. G. 1, 192; cf.:

    ut patria careo, bis frugibus area trita est,

    i. e. it has twice been harvest-time, Ov. Tr. 4, 6, 19.—
    2.
    To cleanse or beautify by rubbing, to smooth, furbish, burnish, polish, sharpen (syn.:

    polio, acuo): oculos,

    Plaut. Poen. 1, 2, 103:

    crura mordaci pumice,

    Ov. A. A. 1, 506:

    hinc radios trivere rotis,

    smoothed, turned, Verg. G. 2, 444:

    vitrum torno,

    Plin. 36, 26, 66, § 193:

    catillum manibus,

    Hor. S. 1, 3, 90:

    tritus cimice lectus,

    Mart. 11, 33, 1.—
    3.
    To lessen by rubbing, to rub away; to wear away by use, wear out:

    (navem) ligneam, saepe tritam,

    Plaut. Men. 2, 3, 52:

    hoc (tempus) rigidas silices, hoc adamanta terit,

    Ov. Tr. 4, 6. 14:

    ferrum,

    to dull, id. M. 12, 167:

    mucronem rubigine silicem liquore,

    Prop. 2, 25 (3, 20), 15:

    trita labore colla,

    Ov. M. 15, 124:

    trita subucula,

    Hor. Ep. 1, 1, 96:

    trita vestis,

    id. ib. 1, 19, 38:

    librum,

    i. e. to read often, Mart. 8, 3, 4; 11, 3, 4; cf.:

    quid haberet, Quod legeret tereretque viritim publicus usus?

    Hor. Ep. 2, 1, 92:

    pocula labris patrum trita,

    Mart. 11, 12, 3: ut illum di terant, qui primum olitor caepam protulit, crush, annihilate, Naev. ap. Prisc. p. 681 P.—
    4.
    Of persons, pass., to be employed in. occupied with:

    nos qui in foro verisque litibus terimur,

    Plin. Ep. 2, 3, 5:

    litibus,

    id. ib. 10, 12, 3.—
    5.
    To tread often, to visit, frequent a way or place (cf.:

    calco, calcito): angustum formica terens iter,

    Verg. G. 1, 380:

    iter propositum,

    Prop. 2, 30 (3, 28), 14:

    Appiam mannis,

    Hor. Epod. 4, 14:

    viam,

    Ov. A. A. 1, 52; Lucr. 1, 927:

    via trita pede,

    Tib. 4, 13, 10:

    ambulator porticum terit,

    Mart. 2, 11, 2:

    limina,

    id. 10, 10, 2:

    mea nocturnis trita fenestra dolis,

    Prop. 4 (5), 7, 16:

    nec jam clarissimorum virorum receptacula habitatore servo teruntur,

    Plin. Pan. 50, 3: flavaeque terens querceta Maricae Liris, Claud. Cons. Prob. et Olybr 259. —
    6.
    In mal. part.:

    Bojus est, Bojam terit,

    Plaut. Capt. 4, 2, 108; so Prop. 3, 11 (4. 10), 30; Petr. 87. —
    II.
    Trop. (freq. in good prose).
    A.
    To wear away, use up, i. e. to pass, spend time; usu. to waste, spend in dissipation, etc. (syn.:

    absumo, consumo): teritur dies,

    Plaut. Truc. 5, 20:

    diem sermone terere segnities merast,

    id. Trin. 3, 3, 67:

    naves diem trivere,

    Liv. 37, 27, 8:

    tempus in convivio luxuque,

    id. 1, 57, 9:

    tempus ibi in secreto,

    id. 26, 19, 5:

    omnem aetatem in his discendis rebus,

    Cic. de Or. 3, 31, 123:

    teretur interea tempus,

    id. Phil. 5, 11, 30:

    jam alteram aetatem bellis civilibus,

    Hor. Epod. 16, 1:

    omne aevum ferro,

    Verg. A. 9, 609:

    spe otia,

    id. ib. 4, 271:

    otium conviviis comissationibusque inter se,

    Liv. 1, 57, 5. —
    B.
    To expend, employ (late Lat.):

    qui operam teri frustra,

    Amm. 27, 12, 12. —
    C.
    To exert greatly, exhaust:

    ne in opere longinquo sese tererent, Liv 6, 8, 10: ut in armis terant plebem,

    id. 6, 27, 7.—
    D.
    Of language, to wear out by use, i. e. to render common, commonplace, or trite (in verb finit. very rare, but freq. as a P. a.):

    jam hoc verbum satis hesterno sermone trivimus,

    Cic. Ac. 2, 6, 18:

    quae (nomina) nunc consuetudo diurna trivit,

    id. Fin. 3, 4, 15.—
    * E.
    To tread under foot, i. e. to injure, violate a thing:

    jurata deorum majestas teritur,

    Claud. in Rufin. 1, 228. — Hence, P. a.: trītus, a, um.
    A.
    Prop. of a road or way, oft-trodden, beaten, frequented, common:

    iter,

    Cic. Phil. 1, 3, 7:

    via,

    id. Brut. 81, 281:

    quadrijugi spatium,

    Ov. M. 2, 167. — Sup.:

    tritissima quaeque via,

    Sen. Vit. Beat. 1, 2. —
    B.
    Fig.
    1.
    Practised, expert:

    tritas aures habere,

    Cic. Fam. 9, 16, 4; so id. Brut. 32, 124.— Comp.:

    tritiores manūs ad aedificandum perficere,

    Vitr. 2, 1, 6. —
    2.
    Of language, used often or much, familiar, common, commonplace, trite:

    quid in Graeco sermone tam tritum atque celebratum est, quam, etc.,

    Cic. Fl. 27, 65:

    nomen minus tritum sermone nostro,

    id. Rep. 2, 29, 52:

    ex quo illud: summum jus summā injuriā factum est jam tritum sermone proverbium,

    id. Off. 1, 10, 33.— Comp.:

    faciamus tractando usitatius hoc verbum ac tritius,

    Cic. Ac. 1, 7, 27:

    compedes, quas induere aureas mos tritior vetat,

    Plin. 33, 12, 54, § 152.

    Lewis & Short latin dictionary > tero

  • 13 venusto

    vĕnusto, āre, v. a. [venustus], to make lovely, beautify: se unguentis, Naev. ap. Fulg. p. 565, 19:

    ideo primo fecit (fidem) deus, postea venustavit, Ambros. Hexaëm. 1, 7, 27: miracula,

    id. in Luc. 2, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > venusto

См. также в других словарях:

  • Beautify — Beau ti*fy (b[=u] t[i^]*f[imac]), v. t. [imp. & p. p. {Beautified} (b[=u] t[i^]*f[imac]); p. pr. & vb. n. {Beautifying}.] [Beauty + fy.] To make or render beautiful; to add beauty to; to adorn; to deck; to grace; to embellish. [1913 Webster] The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Beautify — Beau ti*fy, v. i. To become beautiful; to advance in beauty. Addison. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • beautify — index embellish, meliorate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • beautify — (v.) mid 15c., to make beautiful, from BEAUTY (Cf. beauty) + FY (Cf. fy). Intransitive sense, to become beautiful, is recorded from 1590s. Related: Beautified; beautifying …   Etymology dictionary

  • beautify — embellish, deck, bedeck, *adorn, ornament, decorate, garnish Analogous words: enhance, heighten (see INTENSIFY) Antonyms: uglify Contrasted words: *deface, disfigure: *deform, distort, contort: mar, spoil, *injure, damage …   New Dictionary of Synonyms

  • beautify — [v] make more physically attractive adorn, array, bedeck, deck, decorate, dress up, embellish, enhance, garnish, gild, glamorize, grace, improve, make up, ornament, prettify, set off, trim; concept 162 Ant. disfigure, harm, injure, mar, spoil …   New thesaurus

  • beautify — ► VERB (beautifies, beautified) ▪ make beautiful. DERIVATIVES beautification noun …   English terms dictionary

  • beautify — [byo͞ot′ə fī΄] vt. beautified, beautifying to make beautiful or more beautiful vi. to become beautiful SYN. ADORN beautification [byo͞ot′əfi kā′shən] n. beautifier n …   English World dictionary

  • beautify — [[t]bju͟ːtɪfaɪ[/t]] beautifies, beautifying, beautified VERB If you beautify something, you make it look more beautiful. [FORMAL] [V n] Claire worked to beautify the garden. Syn: smarten …   English dictionary

  • beautify — UK [ˈbjuːtɪˌfaɪ] / US [ˈbjutɪˌfaɪ] verb [transitive] Word forms beautify : present tense I/you/we/they beautify he/she/it beautifies present participle beautifying past tense beautified past participle beautified to make something look more… …   English dictionary

  • beautify — beau|ti|fy [ˈbju:tıfaı] v past tense and past participle beautified present participle beautifying third person singular beautifies [T] formal to make someone or something beautiful ▪ plants to beautify the garden …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»