-
1 reverēns
reverēns entis, adj. with comp. [P. of revereor], respectful, reverent: sermo erga patrem, Ta.: reverentius visum credere, quam, etc., Ta.* * *reverentis (gen.), reverentior -or -us, reverentissimus -a -um ADJreverent; feeling /showing restraint before superiors; shy/apprehensive/uneasy -
2 reverens
rĕvĕrens, entis, Part. and P. a. of revereor. -
3 revereo
rĕ-vĕrĕor, ĭtus. 2, v. dep. a. ( act. collat. form rĕvĕrĕo, acc. to Prisc. p. 799 P.), to stand in awe or fear of; to regard, respect, honor; to fear, be afraid of; to reverence, revere (ante-class. and post-Aug.; syn. veneror): Ap. Quid est quod pudendum siet, genere natam bono pauperem Ducere uxorem? Pe. Revereor filium, Plaut. Ep. 2, 1, 5 (cf. infra, the passage, Ter. Phorm. 2, 1, 3): observantia, per quam aetate aut sapientiā aut honore... antecedentis reveremur et colimus, Cic. Inv. 2, 22, 66:A.hos (sc. oratores) ituri in provincias magistratus reverebantur, hos reversi colebant,
Tac. Or. 36:Nigidium Cicero summe reveritus est,
Gell. 11, 11, 1.—More freq. with inanim. or abstr. objects:quasi ejus opulentitatem reverearis,
stood in awe of, Plaut. Mil. 4, 4, 35:simultatem meam,
Ter. Phorm. 2, 1, 3 (also quoted in Cic. Att. 2, 19, 1):adventum tuom,
Ter. Hec. 3, 1, 10:fulgorem ab auro,
Lucr. 2, 51:dicam non reverens assentandi suspicionem,
Cic. de Or. 2, 28, 122:multa adversa reverens,
id. Tusc. 1, 30, 73:virtutes,
Auct. Her. 4, 17, 24:coetum virorum (Tullia),
Liv. 1, 48:fortunam captivae,
Curt. 6, 2, 8:auctoritatem illustrium scriptorum,
Col. 2, 1, 2:reverearis occursum, non reformides,
Plin. Ep. 1, 10, 7:ne revereatur, minus jam quo redeat domum,
Ter. Hec. 4, 4, 8:ne quaestus quidem suos reveritus illos opimos, etc.,
i. e. did not spare, Plin. 10, 51, 72, § 142.—( *b) Impers. in analogy with pudet: non te tui saltem pudet, si nihil mei revereatur, Varr. ap. Non. 497, 1; cf. vereor. — Hence,rĕvĕrens, entis, P. a., respectful, regardful, reverent:B.sermo erga patrem imperatoremque reverens, de se moderatus,
Tac. H. 1, 17; cf.: responsum parum reverens, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11:ora,
bashful, modest, Prop. 2, 30 (3, 28), 33:puella parentum suorum reverens,
App. M. 8, p. 204, 21. — Comp.:nihilo reverentior leniorve erga senatum,
Suet. Calig. 26:quis reverentior senatus candidatus?
Plin. Pan. 69, 3; cf. id. Ep. 6, 17, 5:sanctius ac reverentius visum de actis deorum credere quam scire,
Tac. G. 34:illnd modestius ac fortasse reverentius,
Plin. Ep. 8, 21, 5; cf.:nomen Augusti,
Flor. 4, 12, 66.— Sup.:Gabium reverentissimum mei expertus,
Plin. Ep. 10, 86 (18), 1. — Adv.: rĕvĕrenter, respectfully:aliquem adire,
Plin. Ep. 3, 21, 5:amicos colere,
id. ib. 7, 31, 5. — Comp., Tac. H. 2, 27.— Sup., Suet. Aug. 93; id. Ner. 23; Plin. Ep. 10, 21 (32) init. —rĕvĕ-rendus, a, um, P. a., inspiring awe, venerable, reverend (mostly poet.; cf.:colen. dus, venerandus): nox,
Ov. Ib. 75:facies,
Juv. 6, 513:sacraria,
Claud. VI. Cons. Hon. 599:vetustas (libri),
Gell. 9, 14, 26; 18, 5, 11:vultu,
Spart. Sev. 19:epulae,
Amm. 30, 1, 22.— Sup.: Reverendissimus, most reverend, right reverend, a title of bishops, etc., Cod. Th 1, 55, 8; 1, 2, 6. -
4 revereor
rĕ-vĕrĕor, ĭtus. 2, v. dep. a. ( act. collat. form rĕvĕrĕo, acc. to Prisc. p. 799 P.), to stand in awe or fear of; to regard, respect, honor; to fear, be afraid of; to reverence, revere (ante-class. and post-Aug.; syn. veneror): Ap. Quid est quod pudendum siet, genere natam bono pauperem Ducere uxorem? Pe. Revereor filium, Plaut. Ep. 2, 1, 5 (cf. infra, the passage, Ter. Phorm. 2, 1, 3): observantia, per quam aetate aut sapientiā aut honore... antecedentis reveremur et colimus, Cic. Inv. 2, 22, 66:A.hos (sc. oratores) ituri in provincias magistratus reverebantur, hos reversi colebant,
Tac. Or. 36:Nigidium Cicero summe reveritus est,
Gell. 11, 11, 1.—More freq. with inanim. or abstr. objects:quasi ejus opulentitatem reverearis,
stood in awe of, Plaut. Mil. 4, 4, 35:simultatem meam,
Ter. Phorm. 2, 1, 3 (also quoted in Cic. Att. 2, 19, 1):adventum tuom,
Ter. Hec. 3, 1, 10:fulgorem ab auro,
Lucr. 2, 51:dicam non reverens assentandi suspicionem,
Cic. de Or. 2, 28, 122:multa adversa reverens,
id. Tusc. 1, 30, 73:virtutes,
Auct. Her. 4, 17, 24:coetum virorum (Tullia),
Liv. 1, 48:fortunam captivae,
Curt. 6, 2, 8:auctoritatem illustrium scriptorum,
Col. 2, 1, 2:reverearis occursum, non reformides,
Plin. Ep. 1, 10, 7:ne revereatur, minus jam quo redeat domum,
Ter. Hec. 4, 4, 8:ne quaestus quidem suos reveritus illos opimos, etc.,
i. e. did not spare, Plin. 10, 51, 72, § 142.—( *b) Impers. in analogy with pudet: non te tui saltem pudet, si nihil mei revereatur, Varr. ap. Non. 497, 1; cf. vereor. — Hence,rĕvĕrens, entis, P. a., respectful, regardful, reverent:B.sermo erga patrem imperatoremque reverens, de se moderatus,
Tac. H. 1, 17; cf.: responsum parum reverens, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11:ora,
bashful, modest, Prop. 2, 30 (3, 28), 33:puella parentum suorum reverens,
App. M. 8, p. 204, 21. — Comp.:nihilo reverentior leniorve erga senatum,
Suet. Calig. 26:quis reverentior senatus candidatus?
Plin. Pan. 69, 3; cf. id. Ep. 6, 17, 5:sanctius ac reverentius visum de actis deorum credere quam scire,
Tac. G. 34:illnd modestius ac fortasse reverentius,
Plin. Ep. 8, 21, 5; cf.:nomen Augusti,
Flor. 4, 12, 66.— Sup.:Gabium reverentissimum mei expertus,
Plin. Ep. 10, 86 (18), 1. — Adv.: rĕvĕrenter, respectfully:aliquem adire,
Plin. Ep. 3, 21, 5:amicos colere,
id. ib. 7, 31, 5. — Comp., Tac. H. 2, 27.— Sup., Suet. Aug. 93; id. Ner. 23; Plin. Ep. 10, 21 (32) init. —rĕvĕ-rendus, a, um, P. a., inspiring awe, venerable, reverend (mostly poet.; cf.:colen. dus, venerandus): nox,
Ov. Ib. 75:facies,
Juv. 6, 513:sacraria,
Claud. VI. Cons. Hon. 599:vetustas (libri),
Gell. 9, 14, 26; 18, 5, 11:vultu,
Spart. Sev. 19:epulae,
Amm. 30, 1, 22.— Sup.: Reverendissimus, most reverend, right reverend, a title of bishops, etc., Cod. Th 1, 55, 8; 1, 2, 6. -
5 reverenter
reverenter adv. [reverens], respectfully.— Comp.: reverentius duci parere, Ta.* * *reverentius, reverentissime ADVreverently, with religious awe; respectfully, with deference/consideration -
6 re-vereor
re-vereor itus, ērī, dep., to stand in awe of, regard, respect, honor, fear, be afraid of, reverence, revere: adventum tuom, T.: dicam non reverens adsentandi suspicionem: coetum virorum (Tullia), L.: fortunam captivae, Cu.: Ne revereatur, minus iam quo redeat domum, T.
См. также в других словарях:
Reverens — Ærbødighed, (ærbødigt) buk … Danske encyklopædi
reverens — re|ve|rens sb., en, er, erne (respekt) … Dansk ordbog
reverens — s ( en, er) vördnadsfull hälsning, djup bugning el. nigning, vördnadsbetygelse … Clue 9 Svensk Ordbok
reverente — ► adjetivo Que muestra reverencia o respeto: ■ fue un acto reverente inclinarte ante ella. ANTÓNIMO irreverente * * * reverente (del lat. «revĕrens, entis») adj. Que muestra reverencia (respeto). * * * reverente. (Del lat. revĕrens, entis). adj … Enciclopedia Universal
révérend — révérend, ende (ré vé ran, ran d ) adj. 1° Digne d être révéré (vieilli en cet emploi). • Qu Archiménide vienne, il aura son paquet, Fût il plus révérend cent fois qu il ne nous semble, LA FONT. l Eunuque, V, 2. 2° Titre d honneur qu on… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Reverenz — Sf Ehrerbietung per. Wortschatz fremd. Erkennbar fremd (15. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. reverentia, eigentlich Scheu , zu l. reverērī etwas scheuen, befürchten , zu l. verērī. Ebenso nndl. reverentie, ne. reverence, nfrz. revérence, nschw … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Reverent — Rev er*ent, a. [L. reverens, entis, p. pr. of revereri. See {Revere}.] 1. Disposed to revere; impressed with reverence; submissive; humble; respectful; as, reverent disciples. They . . . prostrate fell before him reverent. Milton. [1913 Webster]… … The Collaborative International Dictionary of English
irreverent — adjective Etymology: Middle English, from Latin irreverent , irreverens, from in + reverent , reverens reverent Date: 15th century lacking proper respect or seriousness; also satiric • irreverently adverb … New Collegiate Dictionary
reverent — adjective Etymology: Middle English, from Anglo French, from Latin reverent , reverens, present participle of revereri Date: 14th century expressing or characterized by reverence ; worshipful • reverently adverb … New Collegiate Dictionary
reverence — I. noun Etymology: Middle English, from Anglo French, from Latin reverentia, from reverent , reverens respectful, reverent Date: 14th century 1. honor or respect felt or shown ; deference; especially profound adoring awed respect 2. a gesture of… … New Collegiate Dictionary
reverent — reverently, adv. reverentness, n. /rev euhr euhnt, rev reuhnt/, adj. feeling, exhibiting, or characterized by reverence; deeply respectful: a reverent greeting. [1350 1400; ME < L reverent (s. of reverens), prp. of revereri to REVERE1; see ENT] * … Universalium