Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

angl

  • 1 angl

    Haitian-English dictionary > angl

  • 2 angl

    angle

    Kreyol-angle Diksyonè > angl

  • 3 Cantabrigiae Nou-Angl

    Latin place names > Cantabrigiae Nou-Angl

  • 4 कपाल


    kapā́la
    (as m. L.) n. ( kamp Uṇ. I, 117),

    a cup, jar, dish (used especially for the Puroḍāṡa offering) TS. ṠBr. Suṡr. etc.
    (cf. trikapāla, pañca-kapāla, etc.);
    the alms-bowl of a beggar Mn. VI, 44; VIII, 93 R. etc.. ;
    a fragment of brick (on which the oblation is placed) ṠBr. VI, XII KātyṠr. Suṡr. etc.. ;
    a cover, lid ĀṡvGṛ. IV, 5, 8 Bhāshāp. etc.. ;
    the skull, cranium, skull-bone AV. IX, 8, 22; X 2, 8 ṠBr. I Yājñ. etc.. ;
    the shell of an egg ṠBr. VI, 1, 3 Kathās. etc.. ;
    the shell of a tortoise ṠBr. VII, 5, 1, 2 ;
    the cotyla of the leg of an animal, any flat bone AitBr. Suṡr. ;
    a kind of leprosy Suṡr. I, 268, 1; 13 ;
    multitude, assemblage, collection L. ;
    m. a treaty of peace on equal terms Kām. IX, 2 ;
    (cf. kapāla-saṉdhi below);
    N. of an intermediate caste;
    N. of several men;
    (ās) m. pl. N. of a school;
    (ī) f. a beggar's bowl Bhartṛ. ;
    (am) n. N. of a Tantra;
    + Gk., κωπή « handle» ;
    Lat. capere;
    Hib. gabhaim;
    Goth. hafyan;
    Angl. Sax. haban, haefene, hafoc;
    Eng. haven, hawk;
    cf. Gk. κεφαλή
    Lat. caput;
    Goth. haubith;
    Angl. Sax. heafud
    - कपालकेतु
    - कपालखड्गिन्
    - कपालनालिका
    - कपालपाणित्व
    - कपालपाशिन्
    - कपालभाती
    - कपालभृत्
    - कपालमाला
    - कपालमालिन्
    - कपालमोचन
    - कपालवज्रिन्
    - कपालवत्
    - कपालशक्तिहस्त
    - कपालशिरस्
    - कपालशूलखट्वाङ्गिन्
    - कपालसंधि
    - कपालस्फोट
    - कपालेश्वरतीर्थ

    Sanskrit-English dictionary > कपाल

  • 5 ध्वन्


    dhvan
    1) (only aor. ádhvanīt), to be come covered orᅠ extinguished (as anger) RV.:

    Caus. ádhvǍnayat aor. dhvanayīt, to envelop, wrap up, darken ib. ;
    Cf. 2. dhvāntá;
    + Lith. dumju, dumti, to cover, wrap up;
    Angl. Sax. dvinan, dvan, to be extinguished, vanish;
    dun, dark-brown, dark
    2) cl. 1. P. dhvanati (perf. dadhvāna, dadhvanur Bhaṭṭ. ;
    fut. dhvanishyati, - nitā Gr.) to sound, roar, make a noise, echo, reverberate Kāv. etc.;
    to mean, imply, (esp. Pass. dhvanyate, it is meant, it is implied):
    Caus. dhvǍnayati Dhātup. (aor. adidhvanat orᅠ adadh- Gr.), to cause to sound, make resound (cf. - nayat below);
    dhvanayati, to allude to, hint at Mṛicch. Comm.:
    Intens. in dandhvana q.v.
    Cf. 1. dhvāntá:
    + Lith. dundéti, to sound, call;
    Angl. Sax. dynian, to thunder

    Sanskrit-English dictionary > ध्वन्

  • 6 नस्


    nas
    1) encl. form for acc. gen. dat. pl. of the 1st pers. pron. (Pāṇ. 7-l, I, 21),

    us, of us, to us;
    in Veda changeable into ṇas (4, 27; 28). ;
    + Cf. Zd. na, our;
    Gk. νῶι, νώ;
    Lat. nos-ter;
    Old Lat. dat. nis
    2) cl. 1. Ā. Dhātup. XVI, 26 ;
    násate (aor. Pot. nasīmahi RV. II, 16, 8 ;
    pf. nese;
    fut. nasitā Gr.) to approach, resort to, join, copulate (esp. as husband andᅠ wife) RV. ;
    to be crooked orᅠ fraudulent Dhātup. ;
    + Cf. Gk. μέσομαι, νασίω, νόστος;
    Goth. ga-niṡan, nas-jan;
    Angl. Sax. genësan;
    HGerm. ginësan, genesen
    nás
    3) orᅠ nās f. (the strong stem occurs only in du. nā́sā RV. II, 39, 6,

    the weak stem only in nasā́, nasí, nasós
    <cf. Pāṇ. 6-1, 63 > andᅠ in comp.)
    the nose RV. AV. VS. TS. BhP. ;
    + Cf. nāsā, nāsikā;
    Lat. nas-turciunm, nāres;
    Lith. nósis;
    Slav. nosû;
    Germ. ṇase;
    Angl. Sax. nosu;
    Eng. nose, nostril = nose-thrill, nose-hole

    Sanskrit-English dictionary > नस्

  • 7 वस्


    vas
    1) (encl.) acc. dat. gen. pl. of 2nd pers. pron. (cf. Pāṇ. 8-1, 21, 24 etc..) RV. etc. etc.

    2) (a Vedic root connected with 1. ush q.v.;
    not in Dhātup.) cl. 6. P. uccháti (pf. uvā́sa, ūshúḥ RV. etc.;
    aor. avāt <?> AV. ;
    avasran RV. ;
    Cond. avatsyat ṠBr. ;
    Ved. Inf. vástave, - úshi), to shine, grow bright (esp. applied to the dawn) RV. ;
    to bestow by shining upon (dat.) ib. I, 113, 7 ;
    (with dūré) to drive away by shining ib. VII, 77, 4:
    Caus. vāsáyati, to cause to shine RV. ;
    Cf. vasar in vasar-han;
    + Gk. ἔαρ for γγεσαρ « wiling "";
    Lat. vēr etc.
    3) cl. 10. P. vāsayati (aor. avīvasat), to love;
    to cut off;
    to accept, take;
    to offer;
    to kill ( ni-vāsita, killed) Dhātup. XXXIII, 70 ;
    (only with prep.; seeᅠ pari-vas;
    but accord. toᅠ some the Impv. vasishva RV. VIII, 70, 10 andᅠ usha, « a lover» X, 95, 5, andᅠ vásishṭha ib. 17 belong alsoᅠ to this root, which has developed an obscene meaning
    + = Gk. κεντέω, (futuere)
    4) cl. 2. Ā. Dhātup. XXIV, 13 ;
    váste (Impv. vasishva RV. ;
    vaddhvam Kauṡ. ;
    p. vásāna, once usāná andᅠ usámāna RV. ;
    pf. vavase Ṡiṡ. ;
    vāvase, p. - sāná RV. ;
    aor. avasishṭa ib. ;
    fut. vasitā Gr.;
    vasishyate ib. ;
    vatsyati Hariv. 11206 ;
    inf. vasitum MBh. R. ;
    ind. p. vasitvā Mn. BhP. ;
    - vasya MBh.), to put on, invest, wear, (clothes etc.), assume (a form etc.), enter into RV. etc. etc.:
    Caus. vāsáyati, - te (Pass. vāsyate), to cause orᅠ allow to put on orᅠ wear (clothes), clothe (Ā. « one's self») with (instr.) RV. GṛṠrS. Mn.:
    Desid. vivasishate Gr.:
    Intens. vāvasyate, vāvasti ib. ;
    + cf. Gk. ἕννυμι for γγεσνυμι, εα;
    Lat. vestis;
    Goth. wasjan;
    Angl. Sax. werian;
    Eng. wear
    (ifc.), clothed in, wearing (e.g.. prêta-cūvara-vas, « wearing the garments of dead men»). Ragh. ;
    5) cl. 1. P. Dhātup. XXIII, 36 ;
    vásati (m. c. alsoᅠ - te;
    pf. uvāsa, ūshuḥ RV. etc. etc.;
    p. vāvasāna RV. I, 46, 13 ;
    - vāsāṉcakre Up. ;
    aor. avātsīt AV. ;
    avāksam AitBr. <where it is artificially connected with vāc>;
    avāstam Up. ;
    fut. vastā Gr.;
    vatsyati, - te Br. etc.;
    vasishyati MBh. ;
    inf. vastum, vasitum MBh. etc.;
    ind. p. ushitvā́ Br. ;
    ushṭvā MBh. ;
    - úshya Br. etc.), to dwell, live, stop (at a place), stay (esp. « overnight», with orᅠ without rātrim orᅠ rātrīs) RV. etc. etc.;
    to remain, abide with orᅠ in (with loc. of pers.;
    loc. orᅠ acc. of place, esp. with vāsam orᅠ vasatim) ṠBr. etc. etc.;
    to remain orᅠ keep on orᅠ continue in any condition (with a pp., e.g.. with channa, « to continue to be covered» KātyṠr. ;
    orᅠ with an acc., with brahmacaryam, « to practise chastity» AitBr. ;
    orᅠ with an adv. e.g.. with sukham, « to live pleasantly orᅠ at ease» ;
    with orᅠ without dūratas, « to keep aloof») TS. etc. etc.;
    to have sexual intercourse with (loc.) Hariv. ;
    to rest upon (loc.) Subh. ;
    to charge orᅠ entrust with (instr.) Hariv. ;
    cl. 10. P. vasayati, to dwell Dhātup. XXXV, 84:
    Pass. ushyate (aor. avāsi), to be dwelt etc. MBh. Kāv. etc.:
    Caus. vāsáyati, - te (cf. Pāṇ. 1-3, 89 ;
    aor. avīvasat MaitrS.:
    Pass. vāsyáte Br., - ti MBh.), to cause to halt orᅠ stay (overnight), lodge, receive hospitably orᅠ as a guest ṠBr. MBh. etc.;
    to cause to have sexual intercourse with (loc.) MatsyaP. ;
    to let anything stand overnight (with tisro, scil. ratrīs, « three nights») Kauṡ. ;
    to cause to wait, keep in suspense RV. ;
    to delay, retard Kām. ;
    to cause to exist, preserve ṠBr. ;
    to cause to be inhabited, populate (a country) Hit. ;
    to put in, place upon (loc.) MBh. Hariv. Kāv. ( anadhyāyammukhe, to put restraint on the mouth, refrain from speaking);
    to produce Sarvad.:
    Desid. vivatsati, to wish to dwell ṠBr.:
    Intens. vāvasyate, vāvasti, to remain, be in, be engaged in MW. ;
    + cf. Goth. wisan;
    Germ. waesan, ge-wesen, war etc.;
    Angl. Sax. waesan;
    Eng. was, were.>
    vás
    6) (only in gen. vásām), prob. either « an abode» orᅠ « a dweller» RV. V. 2, 6. ;

    7) (only vasishva, < anu>- vāvase, vāvasāná, andᅠ vástos), to rush orᅠ aim at, attack RV. VIII, 70, 10 (cf. under 3. vas);
    VIII, 4, 8; I, 51, 3; VI, 11, 6; I, 174, 3. ;
    8) (alao written bas) cl. 4. P. vasyati, to be orᅠ make firm Dhātup. XXXIII, 70.

    Sanskrit-English dictionary > वस्

  • 8 angle

    ['æŋg(ə)l]
    1) Abbreviation: ang
    2) Oil: ANGL

    Универсальный русско-английский словарь > angle

  • 9 angleichen

    v/t und v/refl (unreg., trennb., hat -ge-) adapt, adjust (Dat. oder an + Akk to); sich aneinander angleichen Personen: become like one another ( oder increasingly similar); Kulturen etc.: grow more similiar ( oder closer together), assimilate
    * * *
    to bring into line
    * * *
    an|glei|chen ['angl-] sep
    1. vt
    to bring into line, to align (+dat, an +acc with)
    2. vr
    (gegenseitig Kulturen, Geschlechter, Methoden) to grow closer together

    sich jdm/einer Sache angleichen (einseitig) — to become like sb/sth

    die beiden haben sich ( aneinander) angeglichen — the two of them have become more alike

    * * *
    an|glei·chen
    I. vt (anpassen)
    etw an etw akk \angleichen to bring sth into line with sth
    sein Verhalten an eine bestimmte Situation \angleichen to adapt one's behaviour [or AM -or] to a particular situation
    aneinander dat angeglichen werden to become alike
    II. vr (sich anpassen)
    sich akk [jdm/etw] [in etw dat] \angleichen to adapt oneself to [sb/sth] [in sth]
    sich akk [aneinander] \angleichen to become like [each another] [or similar], to move into line
    * * *
    1.
    unregelmäßiges transitives Verb

    etwas einer Sache (Dat.) od. an etwas (Akk.) angleichen — bring something into line with something

    2.

    sich jemandem/einer Sache od. an jemanden/etwas angleichen — become like somebody/something

    * * *
    angleichen v/t & v/r (irr, trennb, hat -ge-) adapt, adjust (+dat oder
    an +akk to);
    sich aneinander angleichen Personen: become like one another ( oder increasingly similar); Kulturen etc: grow more similiar ( oder closer together), assimilate
    * * *
    1.
    unregelmäßiges transitives Verb

    etwas einer Sache (Dat.) od. an etwas (Akk.) angleichen — bring something into line with something

    2.

    sich jemandem/einer Sache od. an jemanden/etwas angleichen — become like somebody/something

    * * *
    v.
    to adapt v.
    to equal v.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > angleichen

  • 10 angliedern

    v/t (trennb., hat -ge-) join, attach (+ Dat oder an + Akk to); (Organisation) affiliate (with), incorporate (into); (Gebiet, Staat) annex (to); (eingliedern) integrate (into)
    * * *
    to affiliate
    * * *
    an|glie|dern ['angl-]
    vt sep
    Verein, Partei to affiliate (+dat, an +acc to (Brit) or with (US)); Land to annexe (Brit) or annex (US) (+dat, an +acc to)
    * * *
    an|glie·dern
    vt
    etw etw dat \angliedern
    1. (anschließen) to incorporate sth into sth
    eine Firma \angliedern to affiliate a company [to]
    2. (annektieren) to annex sth to sth
    * * *
    angliedern v/t (trennb, hat -ge-) join, attach (+dat oder
    an +akk to); (Organisation) affiliate (with), incorporate (into); (Gebiet, Staat) annex (to); (eingliedern) integrate (into)

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > angliedern

  • 11 anglotzen

    v/t (trennb., hat -ge-) umg. gawk at allg.
    * * *
    to gawk; to gape
    * * *
    an|glot|zen ['angl-]
    vt sep (inf)
    to gawp or gape at (inf)
    * * *
    an|glot·zen
    vt (fam: anstarren)
    jdn \anglotzen to gape [or BRIT a. gawp] [or gawk] at sb
    * * *
    transitives Verb (ugs.) gawp at (coll.)
    * * *
    anglotzen v/t (trennb, hat -ge-) umg gawk at allg
    * * *
    transitives Verb (ugs.) gawp at (coll.)

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > anglotzen

  • 12 anglühen

    an|glü|hen ['angl-]
    vt sep (lit)
    to heat red-hot; (fig) to glow at

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > anglühen

  • 13 FARA

    go
    * * *
    (fer; fór, fórum; farinn), v.
    1) to move, pass along, go;
    gekk hann hvargi sem hann fór, he walked wherever he went;
    fara heim (heiman), to go home (from home);
    fara á fund e-s to visit one;
    fjöld ek fór, I travelled much;
    hann sagði, hversu orð fóru með þeim, what words passed between them;
    absol., to go begging (ómagar, er þar eigu at fara í því þingi);
    2) with ‘ferð, leið’ or the like added in acc., gen., or dat.;
    fara leiðar sinnar, to go one’s way, proceed on one’s journey (= fara ferðar sinnar or ferða sinna, fara ferð sina, fara för sina, förum sínum);
    fara þessa ferð, to make this journey;
    fara fullum dagleiðum, to travel a full days journeys;
    fara stefnuför, to go a-summoning;
    fara bónorðsför, to go a-wooing;
    fara sigrför, to go on the path of victory, to triumph;
    fara góða för, to make a lucky journey;
    fig., fara ósigr, to be defeated;
    fara mikinn skaða, to suffer great damage;
    fara hneykju, skömm, to incur disgrace;
    fara erendleysu, to fail in one’s errand;
    with the road in acc. (fara fjöll ok dala);
    3) fara búðum, bygðum, vistum, to move, change one’s abode;
    fara eldi ok arni, to move one’s hearth and fire;
    4) fara einn saman, to go alone;
    fara eigi ein saman, to go with child (= fara með barni);
    5) with infin.;
    fara sofa, to go to sleep (allir menn vóru sofa farnir);
    fara vega, to go to fight;
    fara leita, to go seeking (var leita farit);
    6) with an a., etc.;
    fara villr, to go astray;
    fara haltr, to walk lame;
    fara vanstiltr, to go out of one’s mind;
    fara duldr e-s, to be unaware of;
    fara andvígr e-m, to give battle;
    fara leyniliga (leynt), to be kept secret;
    eigi má þetta svá fara, this cannot go on in that way;
    fjarri ferr þat, far from it, by no means;
    fór þat fjarri, at ek vilda, I was far from desiring it;
    7) to turn out, end;
    fór þat sem líkligt var, it turned out as was likely (viz. ended ill);
    svá fór, at, the end was, that;
    ef svá ferr sem ek get til, if it turns out as I guess;
    á sómu leið fór um aðra sendimenn, it went the same way with the other messengers;
    8) to fare well, ill;
    biðja e-n vel fara, to bid one farewell;
    9) to suit, fit, esp. of clothes, hair (ekki þykkir mér kyrtill þinn fara betr en stakkr minn; hárit fór vel);
    impers., fór illa á hestinum, it sat ill on the horse;
    10) impers., e-m ferr vel, illa, one behaves or acts well, ill;
    honum hafa öll málin verst farit, he has behaved worst in the whole matter;
    e-m ferr vinveittliga, one behaves in a friendly way;
    11) fara e-t höndum, to touch with the hands, esp. of a healing touch, = fara höndum um e-t (bið hann fara höndum meinit);
    fara land herskildi, brandi, to visit a land with ‘warshield’, with fire, to ravage or devastate it (gekk síðan á land upp með liði sínu ok fór alit herskildi);
    12) to overtake (Án hrísmagi var þeirra skjótastr ok gat farit sveininn);
    tunglit ferr sólina, the moon overtakes the sun;
    áðr hana Fenrir fari, before F. overtakes her;
    13) to ill-treat, treat cruelly;
    menn sá ek þá, er mjök höfðu hungri farit hörund, that had chastened their flesh with much fasting;
    14) to put an end to, destroy;
    fara sér (sjálfr), to kill oneself;
    fara lífi (fjörvi) e-s, to deprive one of life;
    þú hefir sigr vegit ok Fáfni (dat.) um farit, killed F.;
    15) to forfeit (fara löndum ok lausafé);
    16) refl., farast;
    17) with preps. and advs.:
    fara af klæðum, to take off one’s clothes;
    fara at e-m, to make an attack upon, to assault (eigi mundi í annat sinn vænna at fara at jarlinum);
    fara at e-u, to mind, pay heed to;
    ekki fer ek at, þótt þú hafir svelt þik til fjár (it does not matter to me, I do not care, though);
    to deal with a thing, proceed in a certain way;
    fara at lögum, úlögum, to proceed lawfully, unlawfully;
    fara mjúkliga at, to proceed gently;
    hér skulu við fara at með ráðum, act with, deliberation;
    impers. with dat., to do, behave;
    illa hefir mér at farit, I have done my business badly; to go in pusuit (search) of (víkingar nökkurir þeir sem fóru at féföngum);
    fara at fuglaveiðum, to go a-fowling;
    fara at fé, to tend sheep;
    fara á e-n, to come upon one;
    sigu saman augu, þá er dauðinn fór á, when death seized him;
    fara á hæl or hæli, to step back, retreat;
    fara eptir e-m, to follow one;
    fara eptir e-u, to go for, go to fetch (Snorri goði fór eptir líkinu; fara eptir vatni); to accommodate oneself to, conform to (engi vildi eptir öðrum fara);
    þau orð er eptir fara, the following words;
    fara fram, to go on, take place;
    ef eigi ferr gjald fram, if no payment takes place;
    veizlan ferr vel fram, the feast went on well;
    spyrr, hvat þar fœri fram, he asked, what was going on there;
    fara fram ráðum e-s, to follow one’s advice;
    allt mun þat sínu fram fara, it will take its own course;
    kváðu þat engu gegna ok fóru sínu fram, took their own way;
    segir honum, hversu þeir fóru fram, how they acted;
    fara e-t fram, to do., perform a thing;
    spyrr hann, hvat nú sé fram faranda, what is to be done;
    fara fyrir e-t, to pass for, be taken for (fari sá fyrir níðing, er);
    fara hjá sér, to be beside oneself;
    fara í e-t, to go into (fara í tunnu);
    fara í sæng, rekkju, to go to bed;
    fara í sess sinn, sæti sitt, to take one’s seat;
    fara í klæði, to put on clothes, dress;
    fara í vápn, brynju, to put on armour;
    fara í lag, to go right or straight again (þá fóru brýnn hans í lag);
    fara í vöxt, to increase;
    fara í þurð, to wane;
    fara í hernað, víking, to go a-freebooting;
    nú ferr í úvænt efni, now matters look hopeless;
    to happen, occur (alit þat, er í hafði farit um nóttina);
    fara með e-t, to wield handle, manage;
    fór Hroptr með Gungni, H. wielded (the spear) Gungnir;
    fara með goðorð, to hold a goðorð;
    fara með sök, to manage a lawsuit;
    to practice, deal in;
    fara með rán, to deal in robbery;
    fara með spott ok háð, to go scoffing and mocking;
    fara með galdra ok fjölkyngi, to practice sorcery;
    to deal with, treat, handle (þú munt bezt ok hógligast með hann fara);
    fara af hljóði með e-t, to keep matters secret;
    fara með e-m, to go with one, follow one (ek skal með yðr fara með allan minn styrk);
    fara með e-u, to do (so and so) with a thing, to deal with, manage;
    hvernig þeir skyldu fara með vápnum sínum, what they were to do with their weapons;
    sá maðr, er með arfinum ferr, who manages the inheritance;
    fara með málum sínum, to manage one’s case;
    fara vel með sínum háttum, to bear oneself well;
    undarliga fara munkar þessir með sér, these monks behave strangely;
    fara með barni, to go with child;
    impers., ferr með þeim heldr fáliga, they are on indifferent terms;
    fara ór landi, to leave the country;
    fara ór klæðum, fötum, to take off one’s clothes, undress;
    fara saman, to go together; to shake, shudder;
    fór en forna fold öll saman, shivered all through;
    to concur, agree (hversu má þat saman f);
    fara til svefns, to go to sleep (= fara at sofa);
    fara um e-t, to travel over (fara um fjall);
    fara höndum um e-n, to stroke or touch one with the hands (hann fór höndum um þá, er sjúkir vóru);
    fara mörgum orðum um e-t, to dilate upon a subject;
    fara myrkt um e-t, to keep a matter dark;
    fara undan, to excuse oneself (from doing a thing), to decline, refuse (hvat berr til, at þú ferr undan at gera mér veizluna);
    borð fara upp, the tables are removed;
    fara út, to go from Norway to Iceland; to come to a close, run out (fóru svá út þessir fimm vetr);
    fara útan, to go abroad (from Iceland);
    fara við e-n, to treat one, deal with one in a certain way;
    margs á, ek minnast, hve við mik fóruð, I have many things to remember of your dealings with me;
    fara yfir e-t, to go through;
    nú er yfir farit um landnám, now an account of the settlements has been given;
    skjótt yfir at fara, to be brief.
    * * *
    pret. fóra, 2nd pers. fórt, mod. fórst, pl. fóru; pres. ferr, 2nd pers. ferr, in mod. pronunciation ferð; pret. subj. færa; imperat. far and farðu (= far þú); sup. farit; part. farinn; with the suffixed neg. fór-a, Am. 45; farið-a ( depart not), Hkr. i. 115 MS. (in a verse). [In the Icel. scarcely any other verb is in so freq. use as fara, as it denotes any motion; not so in other Teut. idioms; in Ulf. faran is only used once, viz. Luke x. 7; Goth. farjan means to sail, and this seems to be the original sense of fara (vide far); A. S. faran; the Germ. fahren and Engl. fare are used in a limited sense; in the Engl. Bible this word never occurs (Cruden); Swed. fara; Dan. fare.]
    A. NEUT. to go, fare, travel, in the widest sense; gékk hann hvargi sem hann fór, he walked wherever he went, Hkr. i. 100; né ek flý þó ek ferr, I fly not though I fare, Edda (in a verse); létt er lauss at fara (a proverb), Sl. 37: the saying, verðr hverr með sjálfum sér lengst at fara, Gísl. 25; cp. ‘dass von sich selbst der Mensch nicht scheiden kann’ (Göthe’s Tasso), or the Lat. ‘patriae quis exul se quoque fugit?’ usually in the sense to go, to depart, heill þú farir, heill þú aptr komir, Vþm. 4; but also to come, far þú hingat til mín, come here, Nj. 2.
    2. to travel, go forth or through, pass, or the like; þú skalt fara í Kirkjubæ, Nj. 74; fara ór landi, to fare forth from one’s country, Fms. v. 24; kjóll ferr austan, Vsp. 51; Surtr ferr sunnan, 52; snjór var mikill, ok íllt at fara, and ill to pass, Fms. ix. 491; fóru þeir út eptir ánni, Eg. 81; siðan fór Egill fram með skóginum, 531; þeim sem hann vildi at færi … Njáll hét at fara, Nj. 49; fara munu vér, Eg. 579; Egill fór til þess er hann kom til Álfs. 577, Fms. xi. 122; fara þeir nú af melinum á sléttuna. Eg. 747; fara heiman, to fare forth from one’s home, K. Þ. K. 6; alls mik fara tíðir, Vþm. 1; fjölð ek fór, far I fared, i. e. travelled far, 3: the phrase, fara utan, to fare outwards, go abroad (from Iceland), passim; fara vestr um haf, to fare westward over the sea, i. e. to the British Isles, Hkr. i. 101; fara á fund e-s, to visit one, Ld. 62; fara at heimboði, to go to a feast, id.; fara fæti, to fare a-foot, go walking, Hkr.; absol. fara, to travel, beg, hence föru-maðr, a vagrant, beggar; in olden times the poor went their rounds from house to house within a certain district, cp. Grág. i. 85; ómagar er þar eigu at fara í því þingi eðr um þau þing, id.; ómagar skolu fara, 119; omegð þá er þar ferr, 296: in mod. usage, fara um and um-ferð, begging, going round.
    β. with prep.: fara at e-m, to make an inroad upon one, Nj. 93, 94, 102 (cp. at-för); fara á e-n, to mount, e. g. fara á bak, to mount on horseback; metaph., dauðinn fór á, death seized him, Fms. xi. 150; f. saman, to go together, Edda 121, Grág. ii. 256; f. saman also means to shudder. Germ. zusammenfahren, Hým. 24: metaph. to concur, agree, hversu má þat saman f., Nj. 192; þeim þótti þat mjök saman f., Fms. iv. 382; fara á hæl, or á hæli, to go a-heel, i. e. step back. retreat, xi. 278, Eg. 296; fara undan, metaph. to excuse oneself, refuse (v. undan), Nj. 23, Fms. x. 227; fara fyrir, to proceed; fara eptir, to follow.
    3. with ferð, leið or the like added, in acc. or gen. to go one’s way; fara leiðar sinnar, to proceed on one’s journey, Eg. 81, 477, Fms. i. 10, Grág. ii. 119; fara ferðar sinnar, or ferða sinna, id.. Eg. 180, Fms. iv. 125; fara derð sina, id.. Eg. 568; fara förum sínum, or för sinní, id., K. Þ. K. 80, 90; fara dagfari ok náttfari, to travel day and night, Fms. i. 203; fara fullum dagleiðum, to go full days-journeys, Grág. i. 91; or in a more special sense, fara þessa ferð, to make this journey, Fas. ii. 117; f. stefnu-för, to go a-summoning; f. bónorðs-för, to go a-courting, Nj. 148; f. sigr-för, to go on the way of victory, to triumph, Eg. 21; fara sendi-för, to go on a message, 540.
    β. in a metaph. sense; fara hneykju-för, to be shamefully beaten, Hrafn. 19 (MS.); fara ósigr, to be defeated, Eg. 287; fara mikinn skaða, to ‘fare’ (i. e. suffer) great damage, Karl. 43; fara því verrum förum, fara skömm, hneykju, erendleysu, úsæmð, to get the worst of it, Fms. viii. 125.
    4. with the road in acc.; hann fór Vánar-skarð, Landn. 226; f. sjó-veg, land-veg, K. Þ. K. 24; fór mörg lönd ok stórar merkr, Fas. ii. 540; fara sömu leið, Fms. i. 70; f. sama veg, Luke x. 31; f. fjöll ok dala, Barl. 104; fara út-leið, þjóð-leið, Fms. iv. 260; also, fara um veg, fara um fjall, to cross a fell, Hm. 3; fara liði, to march, Fms. i. 110.
    II. in a more indefinite sense, to go; fara búðum, bygðum, vistum, to move, change one’s abode, Ld. 56, Hkr. ii. 177, Nj. 151, Vigl. 30; fara búferla, to more one’s household, Grág. ii. 409; fara vöflunarförum, to go a-begging, i. 163, 294, ii. 482.
    2. the phrases, fara eldi ok arni, a law term, to move one’s hearth and fire. Grág. ii. 253; fara eldi um land, a heathen rite for taking possession of land, defined in Landn. 276. cp. Eb. 8, Landn. 189, 284.
    3. fara einn-saman, to be alone. Grág. ii. 9; the phrase, f. eigi einn-saman, to be not alone, i. e. with child, Fms. iii. 109; or, fór hón með svein þann, Bs. i. 437; cp. ganga með barni.
    4. adding an adj., to denote gait, pace, or the like; fara snúðigt, to stride haughtily, Nj. 100; fara mikinn, to rush on, 143; fara flatt, to fall flat, tumble, Bárð. 177; fara hægt, to walk slowly.
    β. fara til svefns, to go to sleep, Nj. 35; f. í sæti sitt, to go to one’s seat, 129; f. í sess, Vþm. 9; f. á bekk, 19; fara á sæng, to go to bed, N. G. L. i. 30; fara í rúmið, id. (mod.); fara í mannjöfnuð, Ísl. ii. 214; fara í lag, to be put straight, Eg. 306; fara í vöxt, to wax, increase, Fms. ix. 430, Al. 141; fara í þurð, to wane, Ld. 122, l. 1 (MS.); fara í úefni, to go to the wrong side, Sturl. iii. 210; fara at skakka, to be odd ( not even). Sturl. ii. 258; fara at sölum, to be put out for sale, Grág. ii. 204.
    5. fara at fuglum, to go a-fowling, Orkn. (in a verse); fara at fugla-veiðum, id., Bb. 3. 36; fara í hernað, í víking, to go a-freebooting, Fms. i. 33, Landn. 31; fara at fé, to watch sheep, Ld. 240; fara at fé-föngum, to go a-fetching booty, Fms. vii. 78.
    β. with infin., denoting one’s ‘doing’ or ‘being;’ fara sofa, to go to sleep, Eg. 377; fara vega, to go to fight, Vsp. 54, Gm. 23; fara at róa, Vígl. 22; fara leita, to go seeking, Fms. x. 240; fara að búa, to set up a household, Bb. 2. 6; fara að hátta, to go to bed.
    γ. akin to this is the mod. use of fara with an infin. following in the sense to begin, as in the East Angl. counties of Engl. it ‘fares’ to …, i. e. it begins, is likely to be or to do so and so; það fer að birta, það er farit að dimma, it ‘fares’ to grow dark; það fer að hvessa, it ‘fares’ to blow; fer að rigna, it ‘fares’ to rain. etc.:—no instance of this usage is recorded in old Icel., but the Engl. usage shews that it must be old.
    δ. with an adj. etc.; fara villr, to go astray, Sks. 565; fara haltr, to go lame, Fms. x. 420; fara vanstiltr, to go out of one’s mind, 264; fara hjá sér, to be beside oneself, Eb. 270; fara apr, to feel chilly, Fms. vi. 237 (in a verse); fara duldr e-s, to be unaware of, Skálda 187 (in a verse); fara andvígr e-m, to give battle, Stor. 8; fara leyniliga, to go secretly, be kept hidden, Nj. 49.
    6. to pass; fór sú skipan til Íslands, Fms. x. 23; fara þessi mál til þings, Nj. 100; hversu orð fóru með þeim, how words passed between them, 90; fóru þau orð um, the runner went abroad, Fms. i. 12; ferr orð er um munn líðr (a saying), iv. 279; þá fór ferligt úorðan, a bad report went abroad, Hom. 115.
    7. fara fram, to go on, take place; ferr þetta fram, Ld. 258; ef eigi ferr gjald fram, if no payment takes place, K. Þ. K. 64; ferr svá fram, and so things went on without a break, Nj. 11, Eg. 711; veizlan ferr vel fram, the feast went on well, Nj. 11, 51; spyrr hvat þar færi fram, he asked what there was going on. Band. 17; fór allt á sömu leið sem fyrr, it went on all the same as before, Fms. iv. 112; fara fram ráðum e-s, to follow one’s advice, Nj. 5, 66, Fms. vii. 318; allt mun þat sínu fram f., it will take its own course, Nj. 259; nú er því ferr fram um hríð, it went on so for a while, Fms. xi. 108; a law term, to be produced, gögn fara fram til varnar, Grág. i. 65; dómar fara út, the court is set (vide dómr), Grág., Nj., passim.
    8. borð fara upp brott, the tables are removed (vide borð), Eg. 247, 551; eigi má þetta svá f., this cannot go on in that way, Nj. 87; fjarri ferr þat, far from it, by no means, 134; fór þat fjarri at ek vilda, Ld. 12; fór þat ok svá til, and so if came to pass, Fms. x. 212.
    9. to turn out, end; hversu ætlar þú fara hesta-atið, Nj. 90; fór þat sem likligt var, it turned out as was likely (i. e. ended ill). Eg. 46; svá fór, at …, the end was, that …, Grett. 81 new Ed.; ef svá ferr sem ek get til, if it turns out as I guess, Dropl. 30, Vígl. 21; ef svá ferr sem mín orð horfa til, Fms. v. 24; ef svá ferr sem mik varir, if it comes to pass as it seems to me, vi. 350; svá fór um sjóferð þá, Bjarni 202; á sömu leið fór um aðra sendi-menn, Eg. 537; to depart, die, þar fór nýtr maðr, Fs. 39; fara danða-yrði, to pass the death-weird, to die, Ýt. 8.
    10. to fare well, ill, in addressing; fari þér vel, fare ye well, Nj. 7; biðja e-n vel fara, to bid one farewell, Eg. 22, Ld. 62; far heill ok sæll, Fms. vii. 197: in a bad sense, far þú nú þar, ill betide thee! Hbl. 60; far (impers.) manna armastr, Eg. 553; Jökull bað hann fara bræla armastan, Finnb. 306; fari þér í svá gramendr allir, Dropl. 23.
    11. fara í fat, í brynju (acc.), etc., to dress, undress; but fara ór fötum (dat.), to undress, Fms. x. 16, xi. 132, vii. 202, Nj. 143, Gh. 16, etc.
    III. metaph.,
    1. to suit, fit, esp. of clothes, hair, or the like; ekki þykkir mér kyrtill þinn fara betr en stakkr minn, Fas. ii. 343; hárið fór vel, Nj. 30; jarpr á hár ok fór vel hárit, Fms. ii. 7; gult hár sem silki ok fór fagrliga, vi. 438, Fs. 88; klæði sem bezt farandi, Eb. 256; var sú konan bezt f., the most graceful, lady-like, Ísl. ii. 438; fór ílla á hestinum, it sat ill on the horse, Bs. i. 712.
    2. impers. it goes so and so with one, i. e. one behaves so and so: e-m ferr vel, ílla, etc., one behaves well, ill, etc.; honum hafa öll málin verst farit, he has behaved worst in the whole matter, Nj. 210; bezta ferr þér, Fms. vii. 33; vel mun þér fara, Nj. 55; at honum fari vel, 64; þer hefir vel farit til mín, Finnb. 238; e-m ferr vinveittliga, one behaves in a friendly way, Nj. 217; ferr þér þá bezt jafnan ok höfðinglegast er mest liggr við, 228; mun honum nokkurn veg vel f., Hrafn. 10; údrengiliga hefir þér farit til vár, Ld. 48; ferr þér illa, Nj. 57; hversu Gunnari fór, how ( well) G. behaved, 119.
    3. fara at e-u, to deal with a thing (i. e. proceed) so and so; svá skal at sókn fara, thus is the pleading to be proceeded with, Grág. i. 323; svá skal at því f. at beiða …, 7; fara at lögum, or úlögum at e-u, to proceed lawfully or unlawfully, 126; hversu at skyldi f., how they were to proceed, Nj. 114; fara mjúklega at, to proceed gently, Fms. vii. 18; hér skulu vér f. at með ráðum, to act with deliberation, Eg. 582; Flosi fór at öngu óðara ( took matters calmly), en hann væri heima, Nj. 220.
    β. impers. with dat., to do, behave; ílla hefir mér at farit, I have done my business badly, Hrafn. 8; veit Guð hversu hverjum manni mun at f., Fms. x. 212: in mod. phrases, to become, ironically, þér ferr það, or þér ferst það, it becomes thee, i. e. ‘tis too bad of thee.
    γ. hví ferr konungrinn nú svá (viz. at), Fms. i. 35; er slíkt úsæmiliga farit, so shamefully done, Nj. 82; hér ferr vænt at, here things go merrily, 232; karlmannliga er farit, manfully done, 144.
    δ. to mind, care about; ekki ferr ek at, þótt þú hafir svelt þik til fjár, it does not matter to me, I do not care, though …, Nj. 18; ekki munu vit at því fara ( never mind that), segir Helgi, 133.
    ε. fara eptir, to be in proportion; hér eptir fór vöxtr ok afl, his strength and stature were in proportion, Clar.
    4. fara með e-t, to wield, handle, manage; fór Hroptr með Gungni, H. wielded Gungni ( the spear), Kormak; f. með Gríðar-völ, to wield the staff G., Þd. 9: as a law term, to wield, possess; fara með goðorð, to keep a goðorð, esp. during the session of parliament, Dropl. 8, Grág. and Nj. passim; fara með sök, to manage a lawsuit, Grág., Nj.; or, fara við sök, id., Nj. 86.
    β. metaph. to practise, deal in; fara með rán, to deal in robbing, Nj. 73; fara með spott ok háð, to go sporting and mocking, 66; f. með fals ok dár, Pass. 16. 5; fara með galdra ok fjölkyngi, K. Þ. K. 76; f. með hindr-vitni, Grett. 111; cp. the phrase, farðu ekki með það, don’t talk such nonsense.
    γ. to deal with, treat, handle; þú munt bezt ok hógligast með hann fara, thou wilt deal with him most kindly and most gently, Nj. 219; fara af hljóði með e-t, to keep matters secret, id.; Ingimundr fór vel með sögum (better than sögur, acc.), Ing. dealt well with stories, was a good historian. Sturl. i. 9.
    δ. with dat.; fara með e-u, to do so and so with a thing, manage it; hversu þeir skyldi fara með vápnum sínum, how they were to do with their weapons, Fms. ix. 509; sá maðr er með arfinum ferr, who manages the arfr, Grág. i. 217; ef þeir fara annan veg með því fé, 216; fara með málum sínum, to manage one’s case, 46; meðan hann ferr svá með sem mælt er, 93; Gunnarr fór með öllu ( acted in all) sem honum var ráð til kennt, Nj. 100; ef svá er með farit, Ld. 152; f. vel með sínum háttum, to bear oneself well, behave well, Eg. 65; Hrafn fór með sér vel, H. bore himself well, Fms. vi. 109; undarliga fara munkar þessir með sér, they behave strangely, 188; við förum kynlega með okkrum málum, Nj. 130; vant þyki mér með slíku at fara, difficult matters to have to do with, 75; f. málum á hendr e-m, to bring an action against one, Ld. 138; fara sókn ( to proceed) sem at þingadómi, Grág. i. 463; fara svá öllu máli um sem …, 40, ii. 348; fara með hlátri ok gapi, to go laughing and scoffing, Nj. 220; cp. β above.
    IV. fara um, yfir e-t, to pass over slightly; nú er yfir farit um landnám, shortly told, touched upon, Landn. 320; skjótt yfir at f., to be brief, 656 A. 12; fara myrkt um e-t, to mystify a thing, Ld. 322; fara mörgum orðum um e-t, to dilate upon a subject, Fbr. 124, Nj. 248, Fms. ix. 264.
    β. in the phrase, fara höndum um e-t, to go with the hands about a thing, to touch it, Germ. befühlen, esp. medic. of a healing touch; jafnan fengu menn heilsubót af handlögum hans, af því er hann fór höndum um þá er sjúkir vóru, Játv. 24; ok pá fór hann höndum um hann, Bs. i. 644; þá lét Arnoddr fara aðra höndina um hann, ok fann at hann var berfættr ok í línklæðum. Dropl. 30; cp. fóru hendr hvítar hennar um þessar görvar, Fas. i. 248 (in a verse): note the curious mod. phrase, það fer að fara um mig, I began to feel uneasy, as from a cold touch or the like.
    γ. impers. with dat.; eigi ferr þér nær Gunnari, en Merði mundi við þik, thou camest not nearer to G. than Mord would to thee, i. e. thou art just as far from being a match for G. as Mord is to thee, Nj. 37; þá ferr honum sem öðrum, it came to pass with him as with others, 172; þá mun mér first um fara, I shall fall much short of that, Fms. vi. 362; því betr er þeim ferr öllum verr at, the worse they fare the better I am pleased, Nj. 217.
    V. reflex., esp. of a journey, to fare well; fórsk þeim vel, they fared well, Eg. 392, Fms. xi. 22; honum fersk vel vegrinn, he proceeded well on his journey, ii. 81; hafði allt farizt vel at, all had fared well, they had had a prosperous journey, Íb. 10; fórsk þeim þá seint um daginn, they proceeded slowly, Eg. 544; mönnum fórsk eigi vel um fenit, Fms. vii. 149; hversu þeim hafði farizk, Nj. 90; at þeim færisk vel, Ísl. ii. 343, 208, v. l.: the phrase, hamri fórsk í hægri hönd, he grasped the hammer in his right hand, Bragi; farask lönd undir, to subdue lands, Hkr. i. 134, v. l. (in a verse).
    2. recipr., farask hjá, to go beside one another, miss one another, pass without meeting, Nj. 9; farask á mis, id., farask í móti, to march against one another, of two hosts; þat bar svá til at hvárigir vissu til annarra ok fórusk þó í móti, Fms. viii. 63, x. 46, Fas. ii. 515.
    VI. part.,
    1. act., koma farandi, to come of a sudden or by chance; þá kómu hjarðsveinar þar at farandi, some shepherds just came, Eg. 380; Moses kom farandi til fólksins, Sks. 574; koma inn farandi, 369, Fbr. 25.
    2. pass. farinn, in the phrase, á förnum vegi, on ‘wayfaring,’ i. e. in travelling, passing by; finna e-n á förnum vegi, Nj. 258, K. Þ. K. 6; kveðja fjárins á förnum vegi, Grág. i. 403; also, fara um farinn veg, to pass on one’s journey; of the sun. sól var skamt farin, the sun was little advanced, i. e. early in the morning, Fms. xi. 267, viii. 146; þá var dagr alljós ok sól farin, broad day and sun high in the sky, Eg. 219; also impers., sól (dat.) var skamt farit, Úlf. 4. 10: the phrase, aldri farinn, stricken in years, Sturl. i. 212; vel farinn í andliti, well-favoured, Ld. 274; vel at orði farinn, well spoken, eloquent, Fms. xi. 193; mod., vel orði, máli farinn, and so Ld. 122; gone, þar eru baugar farnir, Grág. ii. 172; þó fætrnir sé farnir, Fas. iii. 308.
    β. impers. in the phrase, e-m er þannig farit, one is so and so; veðri var þannig farit, at …, the winter was such, that …, Fms. xi. 34; veðri var svá farit at myrkt var um at litask, i. e. the weather was gloomy, Grett. 111; hversu landinu er farit, what is the condition of the country, Sks. 181; henni er þannig farit, at hón er mikil ey, löng …, ( the island) is so shapen, that it is large and long, Hkr. ii. 188; er eigi einn veg farit úgæfu okkari, our ill-luck is not of one piece, Nj. 183: metaph. of state, disposition, character, er hánum vel farit, he is a well-favoured man, 15; undarliga er yðr farit, ye are strange men, 154; honum var svá farit, at hann var vesal-menni, Boll. 352: adding the prepp. at, til, þeim var úlíkt farit at í mörgu, they were at variance in many respects, Hkr. iii. 97; nú er annan veg til farit, now matters are altered, Nj. 226; nú er svá til farit, at ek vil …, now the case is, that I wish …, Eg. 714; hér er þannig til farit, … at leiðin, 582; þar var þannig til farit, Fms. xi. 34. ☞ Hence comes the mod. form varið (v instead of f), which also occurs in MSS. of the 15th century—veðri var svá varit, Sd. 181; ér honum vel varið, Lv. 80, Ld. 266, v. l.; svá er til varið, Sks. 223, 224,—all of them paper MSS. The phrase, e-m er nær farit, one is pressed; svá var honum nær farit af öllu samt, vökum ok föstu, he was nearly overcome from want of sleep and fasting.
    B. TRANS.
    I. with acc.:
    1. to visit; fara land herskildi, brandi, etc., to visit a land with ‘war-shield,’ fire, etc., i. e. devastate it; gékk siðan á land upp með liði sínu, ok fór allt herskildi, Fms. i. 131; land þetta mundi herskildi farit, ok leggjask undir útlenda höfðingja, iv. 357; (hann) lét Halland farit brandi, vii. 4 (in a verse); hann fór lvist eldi, 41 (in a verse); hann hefir farit öll eylönd brandi, 46 (in a verse); fara hungri hörund, to emaciate the body, of an ascetic, Sl. 71.
    2. to overtake, with acc.; hann gat ekki farit hann, he could not overtake ( catch) him, 623. 17; tunglit ferr sólina, the moon overtakes the sun, Rb. 116; áðr hana Fenrir fari, before Fenrir overtakes her, Vþm. 46, 47; knegut oss fálur fara, ye witches cannot take us, Hkv. Hjörv. 13; hann gat farit fjóra menn af liði Steinólfs, ok drap þá alla, … hann gat farit þá hjá Steinólfsdal, Gullþ. 29; hann reið eptir þeim, ok gat farit þá út hjá Svelgsá, milli ok Hóla, Eb. 180; Án hrísmagi var þeirra skjótastr ok getr farit sveininn, Ld. 242; viku þeir þá enn undan sem skjótast svá at Danir gátu eigi farit þá, Fms. (Knytl. S.) xi. 377 (MS., in the Ed. wrongly altered to náð þeim); hérinn hljóp undan, ok gátu hundarnir ekki farit hann (Ed. fráit wrongly), Fas. iii. 374; ok renna allir eptir þeim manni er víg vakti, … ok verðr hann farinn, Gþl. 146: cp. the phrase, vera farinn, to dwell, live, to be found here and there; þótt hann sé firr um farinn, Hm. 33.
    II. with dat. to destroy, make to perish; f. sér, to make away with oneself; kona hans fór sér í dísar-sal, she killed herself, Fas. i. 527; hón varð stygg ok vildi fara sér, Landn. (Hb.) 55; ef þér gangit fyrir hamra ofan ok farit yðr sjálfir, Fms. viii. 53; hví ætla menn at hann mundi vilja f. sér sjálfr, iii. 59; fara lífi, fjörvi, öndu, id.; skal hann heldr eta, en fara öndu sinni, than starve oneself to death, K. Þ. K. 130; ok verðr þá þínu fjörvi um farit, Lv. 57, Ýt. 20, Fas. i. 426 (in a verse), cp. Hkv. Hjörv. 13; mínu fjörvi at fara, Fm. 5; þú hefir sigr vegit, ok Fáfni (dat.) um farit, 23; farit hafði hann allri ætt Geirmímis, Hkv. 1. 14; ok létu hans fjörvi farit, Sól. 22; hann hafði farit mörgum manni, O. H. L. 11.
    β. to forfeit; fara sýknu sinni, Grág. i. 98; fara löndum ok lausafé, ii. 167.
    2. reflex. to perish (but esp. freq. in the sense to be drowned, perish in the sea); farask af sulti, to die of hunger, Fms. ii. 226; fellr fjöldi manns í díkit ok farask þar, v. 281; fórusk sex hundruð Vinda skipa, xi. 369; alls fórusk níu menn, Ísl. ii. 385; mun heimr farask, Eluc. 43; þá er himin ok jörð hefir farisk, Edda 12; farask af hita, mæði, Fms. ix. 47; fórsk þar byrðingrinn, 307; hvar þess er menn farask, Grág. i. 219; heldr enn at fólk Guðs farisk af mínum völdum, Sks. 732: of cattle, ef fé hins hefir troðisk eðr farisk á þá lund sem nú var tínt, Grág. ii. 286.
    β. metaph., fersk nú vinátta ykkur, your friendship is done with, Band. 12.
    γ. the phrase, farask fyrir, to come to naught, Nj. 131; at síðr mun fyrir farask nokkut stórræði, Ísl. ii. 340; en fyrir fórusk málagjöldin af konungi, the payment never took place, Fms. v. 278; lét ek þetta verk fyrir farask, vii. 158; þá mun þat fyrir farask, Fs. 20; en fyrir fórsk þat þó þau misseri, Sd. 150: in mod. usage (N. T.), to perish.
    δ. in act. rarely, and perhaps only a misspelling: frá því er féit fór (fórsk better), K. Þ. K. 132; fóru (better fórusk, were drowned) margir Íslenzkir menn, Bs. i. 436.
    3. part. farinn, as adj. gone, undone; nú eru vér farnir, nema …, Lv. 83; hans tafl var mjök svá farit, his game was almost lost, Fas. i. 523; þá er farnir vóru forstöðumenn Tróju, when the defenders of Troy were dead and gone, Ver. 36; tungl farit, a ‘dead moon,’ i. e. new moon, Rb. 34; farinn af sulti ok mæði, Fms. viii. 53; farinn at e-u, ruined in a thing, having lost it; farnir at hamingju, luckless, iv. 73; f. at vistum, xi. 33; f. at lausa-fé;. iii. 117: in some cases uncertain whether the participle does not belong to A.

    Íslensk-ensk orðabók > FARA

  • 14 FLAG

    n. [Engl. flaw], the spot where a turf has been cut out; mó-flag, moldar-flag, freq.:—so also flaga, n, f. a flag or slab of stone. Bs. i. 609, cp. Fms. viii. 320. In the East Angl. counties of Engl. flag is still used of turf as well as stone.

    Íslensk-ensk orðabók > FLAG

  • 15 lest

    * * *
    f.
    1) burden, cargo;
    * * *
    1.
    f. [cp. Engl. last, as in Orkneys and East Angl. ‘a last of herrings,’ and Old Engl. lastage = freight; Germ. last; Dan. læst], a last, burden, a measure of ship’s burden, reckoned at twelve ‘skippund,’ D. N. iv. 651, Bs. i. 545, Gþl. 371, B, K. 20, 89, MS. 732. 16 (where wrongly ten for twelve); lest gulls, Fms. xi. 351, where = talentum (?); lest járns, harðsteins, D. N.; lest síldar, N. G. L. passim: a cargo, Jb. 386. In mod. usage the tonnage of Dan. and Norse ships is counted by læster.
    II. in Icel. sense, a caravan of loaded pack-horses, Grett. 119: plur. lestir, the market season in June and July.
    COMPDS: lestamaðr, lestatal.
    2.
    f. reading, a lesson; meðan lestin verðr lesin, Stat. 299, N. G. L. i. 390.

    Íslensk-ensk orðabók > lest

  • 16 LJÁ

    I)
    (lé, léða, léðr), v.
    1) l. e-m e-s or e-m e-t, to lend one a thing (muntu mér, Freyja, fjaðrhams ljá?; bað hann ljá sér skip);
    2) to grant, give (vil ek, at þú ljáir mér tómstundar til at finna Gizur); l. sik til e-s, to lend oneself to a thing (ef hann vill sik til þess l. at gera yðr mein);
    3) impers., þat má vera, (at) þér ljái þess hugar at hverfa aptr, may be thou art minded to return; ef þér lér tveggja huga um þetta mál, if thou art in two minds in this matter.
    f. new-mown grass (kona hans rakaði ljá eptir honum).
    dat. and acc. from , scythe.
    * * *
    1.
    pres. lé, lér, mod. ljæ, ljær, pl. ljúm; pret. léði; pres. subj. lé (Blanda MS.), ljái, Nj. 77, Gg. 11, and mod.: the part. lénir (pl.), Fms. viii. (pref. xxv), is a relic of a lost strong inflexion; in mod. usage léðr; imperat. lé, 656 C. 35; mod. ljá or ljáðu: [Ulf. leiwan, a redupl. strong verb = δανείζειν, Matth. v. 42, Luke vi. 34; A. S. and O. H. G. lihan; Germ. leihen; cp. Icel. lán, lána, lén]:—to lend, with gen. of the thing, dat. of the person, but later with acc. of the thing; muntú mér, Freyja, fjaðrhams ljá? Þkv. 3; Óðinn léði Dag (dat.) geirs síns, Sæm. 114; ok ljái (subj., better lé) þér æ friðdrjúgrar farar, Gg. 11; nú hjálpi oss Guð, ok lé oss tóms at bæta syndir várar, Blanda (MS.); hón léði honum megin-gjarða ok járngreipa, Edda 60 (Cod. Worm.); þá léði hann Þórgesti setstokka (gen. pl.), Landn. 104; ef menn ljá göngu-mönnum fjár síns, Grág. i. 262.: ljá öðrum marks, ii. 304; ljá ambáttar, id.; ef maðr lér manni skips, 394; þeir léðu honum hesta (gen. pl.), Ld. 136; sá er skyldr at ljá skips er beðinn er, K. Þ. K. 8; lé þú mér höfuðdúks þíns, Post. 656, l. c.; at þú ljáir mér tómstundar, Nj. 77; Ingimundr lér þeim Stíganda (gen.?), Fs. 30.
    2. metaph. to grant, allow; þeir ljá honum lífs, en engrar annarrar miskunnar, Hom. 119; er nú lér hann vándum mönnum at ganga yfir oss, Fms. vii. 262; þeim var grunr á, at þó mundi hafðir, þótt eigi væri lénir, viii. (pref. xxv); en annarr hafi léð, Grág. i. 437; þeir báðu sér skips, þeim var léð þegar, Nj. 20; hann kvaðsk hafa léð honum en eigi gefit, Eb. 168.
    3. later, with acc. of the thing, and so in mod. usage; ef hann vill sik til þess ljá, Hkr. i. 212;. hann lér sitt góða á frest, H. E. i. 519; sem Guð læir (i. e. lér) honum framast vit til, Js. 5, Fms. vi. 144, viii. 71, Karl. 247, Gísl. 19; hann lér þeim hestana, id.
    II. impers., þat má vera þér ljái þess hugar at hverfa aptr, may be thou art minded to return, Þorst. Síðu H 176; ef þér lér tveggja huga um þetta mál, if you are of two minds in this matter, Odd. 112 new Ed.; ok lér mér þess hugar, I ween, Fms xi. 96 (emend, for hlær mér hugr).
    III. reflex. ljásk, to lend oneself to a thing, Gþl. 216.
    2.
    f. [lé; East Angl. lay], the mown grass in a field: kona hans rakaði ljá eptir honum, ok bar reifa-barn á baki sér, Bs. i. 666; Stórólfr sendi griðkonur sínar at raka ljána eptir Ormi, Fb. i. 522, freq. in mod. usage.
    II. Ljá, the name of a river in western Iceland, whence Ljár-skógar, m. pl., Landn., but this local name is prob. of Gaelic origin, cp. Engl. Lea, Lee.

    Íslensk-ensk orðabók > LJÁ

  • 17 आत्मन्


    ātmán
    ā m. (variously derived fr. an, to breathe;

    at, to move;
    , to blow;
    cf. tmán) the breath RV. ;
    the soul, principle of life andᅠ sensation RV. AV. etc.;
    the individual soul, self, abstract individual <e.g.. ātmán> (Ved. loc.) dhatte, orᅠ karoti, « he places in himself», makes his own TS. V ṠBr. ;
    ātmanāakarot, « he did it himself» Kād. ;
    ātmanāvi-yuj, « to lose one's life» Mn. VII, 46 ;
    ātman in the sg. is used as refleXIVe pronoun for all three persons andᅠ all three genders e.g.. ātmānaṉsāhanti, « she strikes herself» ;
    putramātmanaḥspṛishṭvānipetatuḥ, « they two having touched their son fell down» R. II, 64, 28 ;
    < seeᅠ alsoᅠ below s.v. ātmanā>;
    essence, nature, character, peculiarity (often ifc. e.g.. karmâ̱tman, etc.) RV. X, 97, 11, etc.. ;
    the person orᅠ whole body considered as one andᅠ opposed to the separate members of the body VS. ṠBr. ;
    the body Ragh. I, 14 RāmatUp. ;
    (ifc.) « the understanding, intellect, mind» seeᅠ nashṭâ̱tman, mandâ̱-;
    the highest personal principle of life, Brahma (cf. paramâ̱tman)
    AV. X, 8, 44 VS. XXXII, 11 ṠBr. XIV, etc.. ;
    effort L. ;
    (= dhṛiti) firmness L. ;
    the sun L. ;
    fire L. ;
    a son L. ;
    + Old Germ. ātum;
    Angl. Sax. oedhm;
    Mod. Germ. āthem, Odem;
    Gk. ἀυτμήν, ἀτμός
    - आत्मन्वत्
    - आत्मन्विन्

    Sanskrit-English dictionary > आत्मन्

  • 18 इष्


    ish
    1) cl. 1. P. eshati ( seeᅠ anu- 1. ish andᅠ pari- 1. ish) Ā. eshate, to seek, search BhP.:

    cl. 4. P. íshyati andᅠ 9. P. Ā. ishṇā́ti
    (p. ishṇát RV. I, 181, 6, andᅠ ishṇāná RV. I, 61, 13 ;
    pf. 3. pl. īshus RV., andᅠ īshiré AV. ;
    aishīt;
    inf. ishádhyai RV. VII, 43, 1)
    to cause to move quickly, let fly, throw, cast, swing RV. ;
    to send out orᅠ off, stream out, pour out, discharge;
    to deliver (a speech), announce, proclaim AV. ṠBr. ;
    to impel, incite, animate, promote RV. AV. VS. ṠBr. ;
    2) ifc. mfn. moving quickly, speedy. seeᅠ aram-ish
    3) cl. 6. P., ep. andᅠ Ved. alsoᅠ Ā. ic-cháti (Subj. icchāt RV. AV.), icchate AV. XI, 5, 17 ;
    impf. aicchat, iyesha andᅠ īshe, eshishyate, aishīt, eshitum orᅠ eshṭum), to endeavour to obtain, strive, seek for RV. AV. ṠBr. AitBr. ;
    to endeavour to make favourable;
    to desire, wish, long for, request;
    to wish orᅠ be about to do anything, intend RV. AV. ṠBr. R. Hit. Ṡak. etc.;
    to strive to obtain anything (acc.) from any one (abl. orᅠ loc.);
    to expect orᅠ ask anything from any one MBh. Mn. Ṡak. Ragh. Hit. etc.;
    to assent, be favourable, concede KātyṠr. Mn. Kathās. ;
    to choose Mn. ;
    to acknowledge, maintain, regard, think Pāṇ. Comm.:
    Pass. ishyate, to be wished orᅠ liked;
    to be wanted MBh. Hit. Ṡak. etc.;
    to be asked orᅠ requested;
    to be prescribed orᅠ ordered Mn. R. ;
    to be approved orᅠ acknowledged;
    to be accepted orᅠ regarded as MBh. Prab. Yājñ. Mn. etc.;
    to be worth;
    to be wanted as a desideratum seeᅠ 2. ishṭi:
    Caus. eshayati, (in surg.) to probe Suṡr. II, 7, 15:
    Desid. eshishishati;
    + with ish cf. Old Germ. eiscôm, « I ask» ;
    Mod. Germ. heische;
    Angl. Sax. ásciani;
    cf. alsoᅠ Gk. ἰότης, ἴμερος;
    Lith. jëskóti;
    Russ. iskate, « to seek»
    4) mfn. ifc. seeking for ( seeᅠ gav-ish, paṡv-ish, etc.);
    f. wish Hariv. <cf. iṭ-cara>
    5) f. anything drunk, a draught, refreshment, enjoyment;
    libation;
    the refreshing waters of the sky;
    sap, strength, freshness, comfort, increase;
    good condition, affluence RV. AV. VS. AitBr.

    Sanskrit-English dictionary > इष्

  • 19 उलूक


    úlūka
    m. ( val Uṇ. IV, 41),

    an owl RV. X, 165, 4 AV. VI, 29, 1 VS. TS. MBh. Mn. etc.. ;
    N. of Indra Vām. ;
    of a Muni (in the VāyuP. enumerated together with Kaṇāda, but perhaps identical with him, as the Vaiṡeshika system is called Aulūkya-darṡana in the Sarvad.);
    of a Nāga Suparṇ. ;
    of a king of the Ulūkas;
    (ās) m. pl. N. of a people MBh. Hariv. ;
    (ī) f. N. of the primeval owl Hariv. 222 VP. ;
    (am) n. a kind of grass (= ulapa) L. ;
    + cf. Lat. ulula;
    Gk. ὀλολυγαία;
    Old High Germ. ūla;
    Angl. Sax. ūle;
    Mod. Germ. Eule;
    Eng. owl;
    Fr. hulotte
    - उलूकचेटी
    - उलूकजित्
    - उलूकपक्ष
    - उलूकपाक
    - उलूकपुच्छ
    - उलूकयातु

    Sanskrit-English dictionary > उलूक

  • 20 ऊधस्


    ū́dhas
    (in Veda alsoᅠ) ū́dhan, ū́dhar ( seeᅠ Whitney's Gr. 430 b;

    in classical Sanskṛit the stem ūdhan appears only in the fem. of an adj. compound e.g.. kuṇḍôdhnī etc.), as, ar n. ( vah Comm. on Uṇ. IV, 192 ;
    ud T.) the udder of any female, breast, bosom RV. AV. ṠBr. MBh. etc.;
    figuratively applied to the clouds RV. ;
    the night Nir. ;
    N. of a passage in the Mahānāmnī (q.v.) verses Lāṭy. ;
    + cf. Gk. οὖθαρ;
    Lat. ūber;
    Angl. Sax. ūder;
    Old High Germ. ūtar;
    Mod. Germ. Euter;
    Mod. Eng. udder;
    Gaël. uth
    - ऊधस्वती

    Sanskrit-English dictionary > ऊधस्

См. также в других словарях:

  • Angl — ist der Ortsname von Angl (Irschenberg), Ortsteil der Gemeinde Irschenberg, Landkreis Miesbach, Bayern Angl (Salzweg), Ortsteil der Gemeinde Salzweg, Landkreis Passau, Bayern Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterschei …   Deutsch Wikipedia

  • Angl — was a district and a family of the old Armenia c. 300 ndash;800 in the province of Degig.ee also*List of regions of old Armenia …   Wikipedia

  • Angl... — Angl..., so v.w. Angio …   Pierer's Universal-Lexikon

  • AngL — Infobox Album | Name = angL Type = studio Artist = Ihsahn Released = May 26th, 2008 Recorded = 2007 08 Genre = Extreme Metal Progressive Metal Length = 47:19 Label = Mnemosyne / Candlelight Producer = Ihsahn Reviews = *Allmusic Rating|4|5… …   Wikipedia

  • Angl. — 1. Anglican. 2. Anglicized. * * * Angl., 1. Anglican. 2. Anglicized …   Useful english dictionary

  • Angl — abbreviation Anglican …   New Collegiate Dictionary

  • Angl. — 1. Anglican. 2. Anglicized. * * * …   Universalium

  • angl. — ► abreviatura anglicismo …   Enciclopedia Universal

  • Angl. — 1) Angliederung EN affiliation, incorporation 2) Angleich; Angleichung EN adjustment, adaptation …   Abkürzungen und Akronyme in der deutschsprachigen Presse Gebrauchtwagen

  • angl. — angleichen EN to adjust, to adapt …   Abkürzungen und Akronyme in der deutschsprachigen Presse Gebrauchtwagen

  • Angl. — rel Anglican …   From formal English to slang

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»