Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

wasjan

  • 1 VERJA

    * * *
    I)
    (ver; varða; variðr, varðr), v.
    1) to defend (v. sik vel ok frœknliga); v. landit fyrir e-m, to defend the country against one; ek man þó engum hlífa, ef ek á hendr mínar at v., if I have to fight for my life;
    2) v. mál, to defend a cause, opp. to sœkja;
    3) v. e-t, or v. e-m e-t, to guard a place, hold it against a comer (at vísu ætla ek at v. þér ríki mitt); Egill varði dyrrnar, E. held the door; v. e-t laga lýriti, to forbid by a lawful protest;
    4) v. e-u, to keep away (Birkibeinar vörðu eldinum ok fengu sløkkt); v. e-m e-u, to withhold from one; meyjar ástum muna þér verða of varið, the maiden’s love shall not be denied thee;
    5) refl., verjast, to defend oneself (þeir vörðust með drengskap); v. e-u, to defend oneself against (þar mœtti hann finngálkni ok varðist því lengi).
    (ver; varða; variðr, varðr), v.
    1) to wrap, enclose; v. e-n armi, faðmi, to fold in one’s arms, embrace; mun ek vexa vel blæju at v. þitt líki, to shroud thy body; variðr, mounted, adorned (gulli, silfri, járni variðr);
    2) v. sverði, to swing, wield the sword;
    3) v. sér til, to exert oneself; en með því at hann varði sér mjök til, þá spruttu honum fœtr á jakanum, as he exerted himself greatly, his feet slipped on the ice;
    4) to invest money, lay out, expend (hann selr jarðir sínar ok verr fénu til útanferðar); vænta ek, at ek hafa þá vel varit, that I have made a good bargain;
    5) pp. n., varit; áttu svá til varit of menn, at, thou art so well provided with men that; þú átt til þess varit, it is thy nature; e-m er svá varit, at, one is so constituted that (honum var svá v., at hann var undirhyggjumaðr).
    f. outer garment, cloak (hann hafði yfir sér verju, saumaða saman af mörgum tötrum).
    * * *
    pres. ver, pl. verjum; pret. varði; subj. verði; part. variðr, varðr, varinn: [Ulf. warian = κωλύειν; A. S. werjan; Chaucer werye, were; Germ. wehren; Dan. værge]:—to defend; verja sik … hvárt þú verr þik lengr eðr skemr, … verja sik vel ok fræknliga, Nj. 116; verja sik eðr gefask upp, 124; verja sik eðr Helga, 136; verja hendr sínar, 47, 84 (hönd III. 2); verja land fyrir e-m, Fms. i. 23; at jarl verði landit fyrir víkingum, 192.
    2. in law; verja mál, to defend, opp. to sækja; var málit hvárki sótt né varit þaðan af, Nj. 37; ek skal svá mál þetta verja sem ek veit réttast …, 239; vera variðr, varðr sök, enda er hann varðr sökinni, Grág. i. 56; ok er hann variðr sökinni, ii. 36: the law phrase, verja e-t lyriti, to set a veto on, forbid, Grág. passim (see lyritr): also ‘verja’ absol., ‘lyriti’ being understood, Grág. (Kb.) ii. 81, Nj. 87, 240.
    3. verja e-t, or verja e-m e-t, to guard a place, hold it against a comer; Egill varði dyrrnar, held the door, Eg. 239; af vörn drengiligri er Ormrinn var variðr, Fms. x. 364; verja þeim bæinn, viii. 72; þeir ætluðu at verja konungi land, i. 306; at vísu ætla ek at verja þér ríki mitt, ix. 424; úvinir þeirra ætluðu at verja þeim vígi þingvöllinn, ii. 234; ok beiddi at þeir verði honum eigi vígi land sitt, vii. 180; fylkja þar liði mínu ok verja þeim vígit, Nj. 228; eða ætlar þú at verja mér skarðit, Ölk. 37; at hann skyldi eigi verja Rögnvaldi jarli þann hlut ríkis er hann átti, Orkn. 394.
    II. reflex. to defend oneself; þeir vörðusk með drengskap, Fms. i. 104; hann varðisk vel, Nj. 122; svá varðisk hann vel, … varðisk hann þá með annarri hendi, 64; tók hann þá einn þeirra ok varðisk með, Fms. vi. 110; mun ek þér eigi vápuum verjask, ii. 257; hann varð upp at standa ok verjask þeim, xi. 279; mætti hann finn-gálkni ok varðisk því lengi, defended himself against it, braved, fought it a long time, Nj. 183; eitt lopt þat er þeim þótti sem lengst mundi verjask mega, Fms. xi. 117; þá versk hann sökinni, Grág. (Kb.) i. 43.
    B. Though similar in inflexion this word is etymologically distinct from the preceding, having had a radical s, which has since been changed into r; this is seen from the Goth.: [Ulf. wasjan = ἀμφι-εννύναι; A. S. werjan; Engl. wear ( clothes); akin are Lat. vestis, Gr. Ϝεσθής; perh. also the Icel. váð, cp. Hel. wadi = Lat. vestis and wadjan = vestire, a contracting of vast- or vasd- into vâd- instead of assimilating into dd: in vesl, a cloak, the s has been preserved]:—to clothe, wrap, enclose; verja e-n armi, to embrace, fold in one’s arms, Hm. 164, Hkv. Hjörv. 42; verja e-n faðmi ljósum, … varði hvítan háls Völundar, Vkv. 2; hann varði mey varmri blæju, Og. 7; ok léttliga líni verðit, Gkv. 3. 2 (both the latter phrases refer to a wedding); vexa vel blæju at verja þitt líki, to shroud thy body, Am. 101.
    2. to mount, of metalwork; skutla silfri varða, Rm. 29; af gulli vörðu altari, a gold-adorned altar, Geisli; sverð varið gulli, Hkv. Hjörv. 8.
    3. part. fagr-variðr, fair-dressed, Vkv. 37; brúðr baug-varið, a ring-wearing bride, Hkv. 2. 33; grætr þú, gull-varið, thou gold wearer, clad in gold, 43; málmr hring-variðr, gold-enamelled metal, Skv. 3. 64; dreki járni varðr, iron-mounted; jarn-varðr yllir, Darr.; örkin var gulli varið útan, Ver. 22.
    4. verja sverði, to wield the sword, Hðm. 8.
    II. metaph. to invest money, lay out; varði Ingólfr fé þeirra til Íslands-ferðar, Landn. 32; selr jarðir sínar ok verr fénu til útan-ferðar, Ld. 158; hann hafði varit þar til fé miklu, Eg. 79; verja varningi, Barl. 68; verja aurum sínum í gimsteina, 623. 19; hann verr sumt í gripi, O. H. L. ch. 56; verja fé sínu í lausa-eyri, Eg. 139; hann er sjálfs síns líf ok líkam (lífi ok líkama) varði, Magn. 468; fimtán hundruð varið í Norrænan eyri, Lv. 25; þeir vörðu varningi sínum í trausti Arinbjarnar, Eg. 465; fengu þeir fullendi fjár, allir þeir er nakkvat höfðu at verja, Fas. ii. 513; var enn tírætt hundrað úvart, not used up, D. N. ii. 154; þeir menn er vart hafa til Grænlands, who have invested money in coasting Greenland, Grág. (Kb.) ii. 197; nú leggja menn félag sitt ok verja ór einum sjóð, Jb. 406; vænti ek at ek hafa því vel varit, that I have made a good bargain, Ld. 284; veit ek at því mun öllu bezt varit er ek hefi gört til þakka yðvarra, Eg. 63; þykkir honum því ílla varit, er …, Fms. xi. 58.
    2. to exert oneself; en með því at hann varði sér mjök til, þá spruttu honum fætr á jakanum, but as he strained himself much, his feet slipped on the ice, Eb. 238.
    III. reflex., hann tók mikit kaup … honum varðisk þat svú, at hann hafði mat ok klæði, ok ekki um þat fram, Sturl. i. 146 C; hversu versk fénu, how does the money increase? Fms. vi. 238.
    2. part. varit; áttú svá til varit of menn, at …, than art so provided with men, that …, Nj. 55; þú átt til þess varit, that is thy nature, Ölk. 35 C; örorðr muntú, áttú ok lítt til þess varit, Fms. iv. 257; son Melkorku var sköruligr, enda átti hann til þess varit, Ld. 82; fullvel ætta ek til þess varit, Mkv., see fara A. VI. 2. β: the participles of the two verbs fara and verja having here been confused with one another.

    Íslensk-ensk orðabók > VERJA

  • 2 VESL

    * * *
    n. [from verja = Goth. wasjan; cp. Lat. vestis], a kind of cloak; vesl blátt yfir sér, Fms. vii. 20 (vetzl Cod. A); vesl gott eðr slagning, Fms. i. 78; hann hafði vesl yfir sér tvískipt, svart ok hvítt, Rd. 309 (Glúm. 361); vesl hafði einn yfir sér ok slæður, Fs. 51.

    Íslensk-ensk orðabók > VESL

  • 3 वस्


    vas
    1) (encl.) acc. dat. gen. pl. of 2nd pers. pron. (cf. Pāṇ. 8-1, 21, 24 etc..) RV. etc. etc.

    2) (a Vedic root connected with 1. ush q.v.;
    not in Dhātup.) cl. 6. P. uccháti (pf. uvā́sa, ūshúḥ RV. etc.;
    aor. avāt <?> AV. ;
    avasran RV. ;
    Cond. avatsyat ṠBr. ;
    Ved. Inf. vástave, - úshi), to shine, grow bright (esp. applied to the dawn) RV. ;
    to bestow by shining upon (dat.) ib. I, 113, 7 ;
    (with dūré) to drive away by shining ib. VII, 77, 4:
    Caus. vāsáyati, to cause to shine RV. ;
    Cf. vasar in vasar-han;
    + Gk. ἔαρ for γγεσαρ « wiling "";
    Lat. vēr etc.
    3) cl. 10. P. vāsayati (aor. avīvasat), to love;
    to cut off;
    to accept, take;
    to offer;
    to kill ( ni-vāsita, killed) Dhātup. XXXIII, 70 ;
    (only with prep.; seeᅠ pari-vas;
    but accord. toᅠ some the Impv. vasishva RV. VIII, 70, 10 andᅠ usha, « a lover» X, 95, 5, andᅠ vásishṭha ib. 17 belong alsoᅠ to this root, which has developed an obscene meaning
    + = Gk. κεντέω, (futuere)
    4) cl. 2. Ā. Dhātup. XXIV, 13 ;
    váste (Impv. vasishva RV. ;
    vaddhvam Kauṡ. ;
    p. vásāna, once usāná andᅠ usámāna RV. ;
    pf. vavase Ṡiṡ. ;
    vāvase, p. - sāná RV. ;
    aor. avasishṭa ib. ;
    fut. vasitā Gr.;
    vasishyate ib. ;
    vatsyati Hariv. 11206 ;
    inf. vasitum MBh. R. ;
    ind. p. vasitvā Mn. BhP. ;
    - vasya MBh.), to put on, invest, wear, (clothes etc.), assume (a form etc.), enter into RV. etc. etc.:
    Caus. vāsáyati, - te (Pass. vāsyate), to cause orᅠ allow to put on orᅠ wear (clothes), clothe (Ā. « one's self») with (instr.) RV. GṛṠrS. Mn.:
    Desid. vivasishate Gr.:
    Intens. vāvasyate, vāvasti ib. ;
    + cf. Gk. ἕννυμι for γγεσνυμι, εα;
    Lat. vestis;
    Goth. wasjan;
    Angl. Sax. werian;
    Eng. wear
    (ifc.), clothed in, wearing (e.g.. prêta-cūvara-vas, « wearing the garments of dead men»). Ragh. ;
    5) cl. 1. P. Dhātup. XXIII, 36 ;
    vásati (m. c. alsoᅠ - te;
    pf. uvāsa, ūshuḥ RV. etc. etc.;
    p. vāvasāna RV. I, 46, 13 ;
    - vāsāṉcakre Up. ;
    aor. avātsīt AV. ;
    avāksam AitBr. <where it is artificially connected with vāc>;
    avāstam Up. ;
    fut. vastā Gr.;
    vatsyati, - te Br. etc.;
    vasishyati MBh. ;
    inf. vastum, vasitum MBh. etc.;
    ind. p. ushitvā́ Br. ;
    ushṭvā MBh. ;
    - úshya Br. etc.), to dwell, live, stop (at a place), stay (esp. « overnight», with orᅠ without rātrim orᅠ rātrīs) RV. etc. etc.;
    to remain, abide with orᅠ in (with loc. of pers.;
    loc. orᅠ acc. of place, esp. with vāsam orᅠ vasatim) ṠBr. etc. etc.;
    to remain orᅠ keep on orᅠ continue in any condition (with a pp., e.g.. with channa, « to continue to be covered» KātyṠr. ;
    orᅠ with an acc., with brahmacaryam, « to practise chastity» AitBr. ;
    orᅠ with an adv. e.g.. with sukham, « to live pleasantly orᅠ at ease» ;
    with orᅠ without dūratas, « to keep aloof») TS. etc. etc.;
    to have sexual intercourse with (loc.) Hariv. ;
    to rest upon (loc.) Subh. ;
    to charge orᅠ entrust with (instr.) Hariv. ;
    cl. 10. P. vasayati, to dwell Dhātup. XXXV, 84:
    Pass. ushyate (aor. avāsi), to be dwelt etc. MBh. Kāv. etc.:
    Caus. vāsáyati, - te (cf. Pāṇ. 1-3, 89 ;
    aor. avīvasat MaitrS.:
    Pass. vāsyáte Br., - ti MBh.), to cause to halt orᅠ stay (overnight), lodge, receive hospitably orᅠ as a guest ṠBr. MBh. etc.;
    to cause to have sexual intercourse with (loc.) MatsyaP. ;
    to let anything stand overnight (with tisro, scil. ratrīs, « three nights») Kauṡ. ;
    to cause to wait, keep in suspense RV. ;
    to delay, retard Kām. ;
    to cause to exist, preserve ṠBr. ;
    to cause to be inhabited, populate (a country) Hit. ;
    to put in, place upon (loc.) MBh. Hariv. Kāv. ( anadhyāyammukhe, to put restraint on the mouth, refrain from speaking);
    to produce Sarvad.:
    Desid. vivatsati, to wish to dwell ṠBr.:
    Intens. vāvasyate, vāvasti, to remain, be in, be engaged in MW. ;
    + cf. Goth. wisan;
    Germ. waesan, ge-wesen, war etc.;
    Angl. Sax. waesan;
    Eng. was, were.>
    vás
    6) (only in gen. vásām), prob. either « an abode» orᅠ « a dweller» RV. V. 2, 6. ;

    7) (only vasishva, < anu>- vāvase, vāvasāná, andᅠ vástos), to rush orᅠ aim at, attack RV. VIII, 70, 10 (cf. under 3. vas);
    VIII, 4, 8; I, 51, 3; VI, 11, 6; I, 174, 3. ;
    8) (alao written bas) cl. 4. P. vasyati, to be orᅠ make firm Dhātup. XXXIII, 70.

    Sanskrit-English dictionary > वस्

См. также в других словарях:

  • wasjan — *wasjan germ., schwach. Verb: Verweis: s. *wazjan s. wazjan; …   Germanisches Wörterbuch

  • wasjan — [akin to Eng wear] : wear, clothe. Deriv. wasti dress. Comp. andwasjan undress, gawasjan clothe, gawaseins clothing …   Gothic dictionary with etymologies

  • To wear away — Wear Wear, v. t. [imp. {Wore} (w[=o]r); p. p. {Worn} (w[=o]rn); p. pr. & vb. n. {Wearing}. Before the 15th century wear was a weak verb, the imp. & p. p. being {Weared}.] [OE. weren, werien, AS. werian to carry, to wear, as arms or clothes; akin… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To wear off — Wear Wear, v. t. [imp. {Wore} (w[=o]r); p. p. {Worn} (w[=o]rn); p. pr. & vb. n. {Wearing}. Before the 15th century wear was a weak verb, the imp. & p. p. being {Weared}.] [OE. weren, werien, AS. werian to carry, to wear, as arms or clothes; akin… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To wear on — Wear Wear, v. t. [imp. {Wore} (w[=o]r); p. p. {Worn} (w[=o]rn); p. pr. & vb. n. {Wearing}. Before the 15th century wear was a weak verb, the imp. & p. p. being {Weared}.] [OE. weren, werien, AS. werian to carry, to wear, as arms or clothes; akin… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To wear out — Wear Wear, v. t. [imp. {Wore} (w[=o]r); p. p. {Worn} (w[=o]rn); p. pr. & vb. n. {Wearing}. Before the 15th century wear was a weak verb, the imp. & p. p. being {Weared}.] [OE. weren, werien, AS. werian to carry, to wear, as arms or clothes; akin… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To wear the breeches — Wear Wear, v. t. [imp. {Wore} (w[=o]r); p. p. {Worn} (w[=o]rn); p. pr. & vb. n. {Wearing}. Before the 15th century wear was a weak verb, the imp. & p. p. being {Weared}.] [OE. weren, werien, AS. werian to carry, to wear, as arms or clothes; akin… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To wear upon — Wear Wear, v. t. [imp. {Wore} (w[=o]r); p. p. {Worn} (w[=o]rn); p. pr. & vb. n. {Wearing}. Before the 15th century wear was a weak verb, the imp. & p. p. being {Weared}.] [OE. weren, werien, AS. werian to carry, to wear, as arms or clothes; akin… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Wear — Wear, v. t. [imp. {Wore} (w[=o]r); p. p. {Worn} (w[=o]rn); p. pr. & vb. n. {Wearing}. Before the 15th century wear was a weak verb, the imp. & p. p. being {Weared}.] [OE. weren, werien, AS. werian to carry, to wear, as arms or clothes; akin to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Weared — Wear Wear, v. t. [imp. {Wore} (w[=o]r); p. p. {Worn} (w[=o]rn); p. pr. & vb. n. {Wearing}. Before the 15th century wear was a weak verb, the imp. & p. p. being {Weared}.] [OE. weren, werien, AS. werian to carry, to wear, as arms or clothes; akin… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Wearing — Wear Wear, v. t. [imp. {Wore} (w[=o]r); p. p. {Worn} (w[=o]rn); p. pr. & vb. n. {Wearing}. Before the 15th century wear was a weak verb, the imp. & p. p. being {Weared}.] [OE. weren, werien, AS. werian to carry, to wear, as arms or clothes; akin… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»