-
1 amarum
[st1]1 [-] ămārum, i, n.: amertume. - amara (curarum), Hor.: les chagrins, les soucis cuisants. [st1]2 [-] ămārum, adv.: amèrement. - amarum subridens, Apul.: souriant avec amertume. -
2 amarum
-
3 amarum
ămārus, a, um, adj. [cf. ômos; Sanscr. āmas = raw, amlas = sour; Germ. Ampfer = sorrel, Curtius; cf. Heb., mar = bitter], bitter (syn. acerbus).I.Lit., of tasto (opp. dulcis):B.absinthi latex,
Lucr. 1, 941; 4, [p. 101] 15:amara atque aspera,
id. 2, 404:sensusjudicat dulce, amarum,
Cic. Fin. 2, 12; so id. N. D. 3, 13:salices,
pungent, Verg. E. 1, 79: Doris amara, brackish, i. e. the sea, id. ib. 10, 5:os,
bitter taste in the mouth, Cels. 1, 3:calices amariores,
i. e. harsh wine, Cat. 27, 2:aquae amarissimae,
Vulg. Num. 5, 18.—Transf.1. 2. II.Trop.A.Calamitous, unpleasant, sad (mostly poet.):B.amara dies et nectis amarior umbra,
Tib. 2, 4, 11:casus,
Ov. Tr. 5, 4, 15; so,amara mors,
Vulg. 1 Reg. 15, 32:amores dulces aut amari,
Verg. E. 3, 110:amarissimae leges necessitatis,
Val. Max. 7, 6:amaritudo mea amarissima,
Vulg. Isa. 38, 17.— Subst. plur., bitterness, bitter things:et amara laeto Temperet risu,
Hor. C. 2, 16, 26:amara curarum,
id. ib. 4, 12, 19.—Of speech, bitter, biting, acrimonious, sarcastic, caustic, severe:C.dictis amaris,
Ov. Tr. 3, 11, 31; so,scriptis,
id. P. 4, 14, 37:hostis,
Verg. A. 10, 900:sales,
Quint. 10, 1, 117.—Of conduct, morose, ill - natured, sour, irritable: mulieres, * Ter. Hec. 4, 4, 88:a.amariorem me senectus facit,
Cic. Att. 14, 21.— Adv., bitterly, in three forms:ămārē, Plaut. Truc. 1, 2, 78; Sen. Ben. 5, 23; Vulg. Isa. 22, 4; ib. Matt. 26, 75.— Comp., Macr. Somn. Scip. 2, 1.— Sup., Suet. Tib. 54.—* b.ămā-rĭter, Hier. Ep. 23.—c.ămārum, App. M. 6, p. 178, 26; Amm. 21, 9 fin. -
4 amarum
Iwith bitterness, acidly, spitefully, bitterlyIIbitterness; unpleasantness; (often pl.) -
5 amarus
ămārus, a, um [st2]1 [-] amer (au goût). [st2]2 [-] aigre (à l'oreille). [st2]3 [-] désagréable, pénible, rude. [st2]4 [-] mordant, piquant, sarcastique. [st2]5 [-] morose, acariâtre, acerbe. - os amarum, Cels.: bouche amère. - calices amariores, Cat.: coupes remplies de vin vieux. - amari casus, Ov.: événements fâcheux. - amarus rumor, Virg.: nouvelle pénible. - amariorem me senectus facit, Cic.: l'âge me rend plus chagrin. - voir amarum.* * *ămārus, a, um [st2]1 [-] amer (au goût). [st2]2 [-] aigre (à l'oreille). [st2]3 [-] désagréable, pénible, rude. [st2]4 [-] mordant, piquant, sarcastique. [st2]5 [-] morose, acariâtre, acerbe. - os amarum, Cels.: bouche amère. - calices amariores, Cat.: coupes remplies de vin vieux. - amari casus, Ov.: événements fâcheux. - amarus rumor, Virg.: nouvelle pénible. - amariorem me senectus facit, Cic.: l'âge me rend plus chagrin. - voir amarum.* * *Amarus, Adiectiuum, pen. prod. Amer.\Casus amari. Ouid. Adversitez.\Dicta amara. Ouid. Parolles fascheuses.\Lingua amara. Ouid. Langue injurieuse.\Os amarum. Corn. Cels. Quand on sent quelque amertume en la bouche.\Sales amari. Quintil. Broquars, ou Lardons picquans ou cuisans.\Amara curarum eluere. Horat. Oster les soulcis et chagrins.\Amarus rumor. Virg. Dur et amer.\Amara mulier. Terent. Aigre et aspre.\Amariorem me facit senectus. Cic. Plus fascheux. -
6 amarus
amārus, a, um (wohl v. griech. ὠμός, roh, altind. amáh), Adi. m. Compar. u. Superl., bitter (Ggstz. dulcis), I) eig.: a) v. Geschmack, sapor, Plin.: amygdala, bittere Mandeln, Pallad.: salix, Verg.: fontes vehementer amari, Vitr.: murra gustu leniter amara, Plin.: os, Bitterkeit im Munde, Cels.: calices amariores, schärferer, älterer Wein, Catull.: tantam magnitudinem fluminis facit amaram (von einer Quelle), Vitr. – subst., amarum, Plur. amara, das Bittere, die Bitterkeit, quid iudicant sensus? dulce amarum, lene asperum, Cic.: sentit dulcia et amara, Cic. – b) v. Geruch, scharf, beißend, fructus amarus odore, Plin. 18, 122: fumus, Verg. Aen. 12, 588. – c) für das Gehör, rauh, widerlich, sonitus, Stat. Theb. 10, 553. – d) für das Gefühl übh., rauh, widerlich, gelu, Stat. Theb. 5, 393. – II) übtr.: a) widerlich, widerwärtig, lästig, herb, unangenehm, casus, Ov.: rumor, Verg.: historiae, lästige (langweilige), Hor.: tamquam amara aliqua sarcina, Val. Max.: amarior morte mulier, Vulg.: necessitatis amarissimae leges, Val. Max.: amarissimae calamitates, Oros. – amarum est m. folg. Infin., Plaut. cist. 68. – b) bitter für das Gemüt, curae, Ov.: luctus, Ov. – subst., amara, ōrum, n., das Herbe, Bittere (= bitterer Kummer usw., Ggstz. dulcia), Plaut. u. Hor.: u. so amara curarum, Hor. – Acc. neutr. adv., amarum, bitter, subridere, Apul. met. 6, 13. Amm. 21, 9, 8. – c) ( wie πικρός) von der Gemütsart u. dem Benehmen dessen, der seine gereizte Stimmung gern an andern ausläßt, bitter, empfindlich, reizbar, heftig, mulieres, Ter.: hostis, grausamer, Verg.: amariorem me senectus facit, Cic. – d) von der Rede, in der sich die Bitterkeit der Gesinnung ausspricht, bitter, beißend, scharf, verletzend, lingua, Ov.: sermo, Hor.: dicta, Ov.: dictum, Amm.: sales, Quint.: amarissima maledicta, Val. Max.
-
7 amarus
amārus, a, um (wohl v. griech. ὠμός, roh, altind. amáh), Adi. m. Compar. u. Superl., bitter (Ggstz. dulcis), I) eig.: a) v. Geschmack, sapor, Plin.: amygdala, bittere Mandeln, Pallad.: salix, Verg.: fontes vehementer amari, Vitr.: murra gustu leniter amara, Plin.: os, Bitterkeit im Munde, Cels.: calices amariores, schärferer, älterer Wein, Catull.: tantam magnitudinem fluminis facit amaram (von einer Quelle), Vitr. – subst., amarum, Plur. amara, das Bittere, die Bitterkeit, quid iudicant sensus? dulce amarum, lene asperum, Cic.: sentit dulcia et amara, Cic. – b) v. Geruch, scharf, beißend, fructus amarus odore, Plin. 18, 122: fumus, Verg. Aen. 12, 588. – c) für das Gehör, rauh, widerlich, sonitus, Stat. Theb. 10, 553. – d) für das Gefühl übh., rauh, widerlich, gelu, Stat. Theb. 5, 393. – II) übtr.: a) widerlich, widerwärtig, lästig, herb, unangenehm, casus, Ov.: rumor, Verg.: historiae, lästige (langweilige), Hor.: tamquam amara aliqua sarcina, Val. Max.: amarior morte mulier, Vulg.: necessitatis amarissimae leges, Val. Max.: amarissimae calamitates, Oros. – amarum est m. folg. Infin., Plaut. cist. 68. – b) bitter für das Gemüt, curae, Ov.: luctus, Ov. – subst., amara, ōrum, n., das Herbe, Bittere (= bitterer Kummer usw., Ggstz. dulcia), Plaut. u. Hor.: u. so amara curarum, Hor. – Acc. neutr. adv., amarum, bitter, subridere, Apul. met. 6, 13. Amm.————21, 9, 8. – c) ( wie πικρός) von der Gemütsart u. dem Benehmen dessen, der seine gereizte Stimmung gern an andern ausläßt, bitter, empfindlich, reizbar, heftig, mulieres, Ter.: hostis, grausamer, Verg.: amariorem me senectus facit, Cic. – d) von der Rede, in der sich die Bitterkeit der Gesinnung ausspricht, bitter, beißend, scharf, verletzend, lingua, Ov.: sermo, Hor.: dicta, Ov.: dictum, Amm.: sales, Quint.: amarissima maledicta, Val. Max. -
8 amarus
ămārus, a, um, adj. [cf. ômos; Sanscr. āmas = raw, amlas = sour; Germ. Ampfer = sorrel, Curtius; cf. Heb., mar = bitter], bitter (syn. acerbus).I.Lit., of tasto (opp. dulcis):B.absinthi latex,
Lucr. 1, 941; 4, [p. 101] 15:amara atque aspera,
id. 2, 404:sensusjudicat dulce, amarum,
Cic. Fin. 2, 12; so id. N. D. 3, 13:salices,
pungent, Verg. E. 1, 79: Doris amara, brackish, i. e. the sea, id. ib. 10, 5:os,
bitter taste in the mouth, Cels. 1, 3:calices amariores,
i. e. harsh wine, Cat. 27, 2:aquae amarissimae,
Vulg. Num. 5, 18.—Transf.1. 2. II.Trop.A.Calamitous, unpleasant, sad (mostly poet.):B.amara dies et nectis amarior umbra,
Tib. 2, 4, 11:casus,
Ov. Tr. 5, 4, 15; so,amara mors,
Vulg. 1 Reg. 15, 32:amores dulces aut amari,
Verg. E. 3, 110:amarissimae leges necessitatis,
Val. Max. 7, 6:amaritudo mea amarissima,
Vulg. Isa. 38, 17.— Subst. plur., bitterness, bitter things:et amara laeto Temperet risu,
Hor. C. 2, 16, 26:amara curarum,
id. ib. 4, 12, 19.—Of speech, bitter, biting, acrimonious, sarcastic, caustic, severe:C.dictis amaris,
Ov. Tr. 3, 11, 31; so,scriptis,
id. P. 4, 14, 37:hostis,
Verg. A. 10, 900:sales,
Quint. 10, 1, 117.—Of conduct, morose, ill - natured, sour, irritable: mulieres, * Ter. Hec. 4, 4, 88:a.amariorem me senectus facit,
Cic. Att. 14, 21.— Adv., bitterly, in three forms:ămārē, Plaut. Truc. 1, 2, 78; Sen. Ben. 5, 23; Vulg. Isa. 22, 4; ib. Matt. 26, 75.— Comp., Macr. Somn. Scip. 2, 1.— Sup., Suet. Tib. 54.—* b.ămā-rĭter, Hier. Ep. 23.—c.ămārum, App. M. 6, p. 178, 26; Amm. 21, 9 fin. -
9 amarus
amārus, a, um3) резкий ( sonītus St)5) неприятный, досадный (casus O; rumor V); тяжёлый, тягостный ( necessitas VM); тяжёлый, мучительный (luctus, cura O) -
10 suavis
suāvis, eа) приятный, привлекательный (odor C; vox AG; color PM)б) милый, любезный (homo C, Ter); вкусный (sc. cibus Pl, H); сладкий (quod suave est aliis, aliis fit amarum Lcr) -
11 asper
asper, era, erum, Adi. m. Compar. u. Superl., rauh, barsch (Ggstz. lēvis u. lenis), I) eig.: 1) rauh für den Gefühlssinn, a) übh., uneben, holperig, aspera saxa, Enn. fr. u. Pacuv. fr.: asperi Athones, Lucil. fr.: loca aspera et montuosa, Caes.: in locis autem et illa naturalia (spectantur) plani an montuosi, leves an asperi, Cic.: asperrimo atque arduissimo aditu, Cato fr.: asp. hiems, Vell.: arteria, die Luftröhre, Cic.: nummus, noch nicht durch den Gebrauch abgegriffen, neu geprägt, Suet.: mare, stürmisch, Liv.: equum tenacem asperioribus frenis castigare, Liv. – m. Abl. (durch), Athesis ille saxis asper, Pan. vet.: pocula aspera signis, mit halberhabener Arbeit, Verg.: aspera caelo (dem Klima nach) Germania, Tac.: m. 2. Sup., asper attactu, Varr. r. r. 2, 5, 8: asper tactu, Hor. carm. 3, 2, 10. – subst., asperum, ī, n., das Rauhe, Unebene, in aspero (ungeprägter Münze) accipere, Sen.: asperrimo hiemis, Tac.: im Plur., aspera maris, die Stürme des Meeres, Tac.: per aspera (rauhe Orte) et devia, Suet.: a tergo insulae per aspera (Klippen) erepo, Sen. – b) rauh, harsch u. dah. stechend, kratzend, sentes, Verg.: barba, Tibull.: tussis, im Halse kratzend, Mart. – u. spitz, scharf, mucro, Lucan. 6, 186; 7, 139. – 2) für den Geschmack od. Geruch, rauh, harsch, herb, beißend, victus (Kost), Plaut.: vinum, Ter.: allium asperi saporis, Plin.: piper asperrimum, Plin.: herba odoris asperi, Plin. – subst., quid iudicant sensus? dulce amarum, lene asperum, Cic. de fin. 2, 36. – 3) für das Gehör rauh, grob, derb (Ggstz. lenis), (plura vocum genera) lene, asperum, Cic.: vox, Quint.: aspera mutata est in lenem tempore longo littera, quae toto nomine prima fuit, R in L (Remuria in Lemuria), Ov. fast. 5, 481. – dah. in der Rhetor. von der Rede, holperig, unregelmäßig, uneben (Ggstz. lēvis), aspera, tristis et horrida oratio, Cic.: compositio praefracta et aspera, Sen. – u. in der Gramm., spiritus asper, der H-Laut, Prisc. – II) übtr.: 1) v. lebenden Wesen u. deren Benehmen gegen andere, rauh, barsch, trotzig, ungestüm, spröde, abhold (Ggstz. mitis, lenis, placidus et quietus), amica, aspera atque praecox, Lucil. fr.: homo asper et durus, Cic.: quos naturā putes asperos atque omnibus iniquos, Cic.: C. Fimbria (orator) asper, maledicus, Cic.: verbis asper, Ps. Quint. decl.: cladibus asper, erbittert, Ov.: aspera est illi Venus, abhold, Tibull.: Pholoë, spröde, Hor.: asperrimi ad condicionem pacis, Liv.: rebusque veni non asper egenis, nicht abhold schmaler Bewirtung = gern vorlieb nehmend mit usw., Verg.: monitoribus asper, voll Trotz gegen usw., Hor. – u. rauh, grämlich, streng in bezug auf Lebensansicht u. Lebensweise, (Stoici) horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus, Cic.: accessit istuc doctrina non moderata nec mitis, sed, ut mihi videtur, paulo asperior et durior, quam aut veritas aut natura patitur, Cic.: Cato asperi animi fuit, sed rigidae innocentiae, Liv. – u. wild, trotzig durch die Beschäftigung mit Waffen, Krieg u. Jagd, (Carthago) studiis asperrima belli, Verg.: gens laboribus et bellis aspera, Iustin.: virgo, Diana, Sen. poët.: in ludo ac rudibus cuivis satis asper, Trotz bietend, Lucil. sat. 4, 27. – v. Tieren, wild, graus, anguis asper siti, gereizt, Verg.: lupus dulcedine sanguinis asper, Ov.: bos aspera (drohend) cornu, Verg.: m. folg. Infin., (equus) asper frena pati, Sil. 3, 387. – 2) v. Zuständen, wie unser mühsam, schwierig, kitzlich, dornenvoll, mißlich, hart, bitter, rauh, empfindlich, unangenehm, niederschlagend, dolor (est) motus asper in corpore, Cic.: scilicet res ipsa aspera est, die Sache ist kitzlich, schlimm, Sall.: res asperae, schwierige Aufträge, Sall.: asperius opinione, schwieriger, als man sich's vorstellte, Sall.: mala res, spes multo asperior, noch weit trüber die Aussicht, Sall.: fata, Verg.: odia, Verg. – insbes. v. Krieg u. Kampf (s. oben no. II, 1), wild, bellum, Sall. u.a.: u. so pugna, Verg. – u. v. Verhältnissen usw., peinlich, schwer u. bedrängt, drückend, mißlich, res, tempora, Cic. u.a.: u. subst., aspera, ōrum, n., Widerwärtigkeiten, Ungemach, Bedrängnis, Hor., Liv. u.a. – v. Urteilen, Gesetzen, Strafen usw., hart, streng, streng u. sträflich, sententia, Liv.: censura, Vell.: lex, Quint.: custodia, Tac.: subst., asperiora suadere, zu härteren Maßregeln raten, Suet. – 3) von der Rede, stechend, bitter, kränkend u. beleidigend, facetiae, Cic.: verba, Ov. – / Synkop. Formen aspro, Scribon. 180. Pallad. de insit. 67: aspros, Stat. Theb. 1, 622: aspris, Verg. Aen. 2, 379.
-
12 dictum
dictum, ī, n. (dictus, a, um), das Gesagte, Ausgesprochene, die Äußerung, das Wort, I) im allg.: dictum amarum, Amm.: dictum sapienti sat est, Ter.: nullum meum dictum, non modo factum, intercessit, quod etc., Cic.: ob dictum capite et fortunā oppugnari, Metell. in Cic. ep.: dicta cum factis componere, Sall.: dicta testium, Aussagen der Zeugen, Cic.: dicto citius, s. 1. citō. – Plur. = verba, oratio, zB. breve aliquod dictum = ἀπόφθεγμα, Gedenkspruch, Cic.: u. so breviter et commode dicta = ἀποφθέγματα, Cic.: facete dictca = ἀποφθέγματα, Cic.: dicta tristia, Klagen, Ov.: dicta non falsa, nicht unwahre Gerüchte, Ov.: haec ubi dicta dedit, als er dies gesagt hatte, Verg. u. Liv. (s. Drak. Liv. 7, 33, 11): edidit talia dicta, ließ sich also vernehmen, Ov.: mutua dicta reddere, sich unterreden, Liv.: dictis alqm compellare, castigare, Verg.: dictis suis differre alqm, durch Schmähungen, Plaut.: iocosa dicta in adversarios iactare, Liv.: probrosis in se dictis arridere, Sen.: istaec dicta dicere, Plaut. trin. 77: multa ego possum docta dicta quamvis facunde loqui, ibid. 380 (dazu Brix): res dicta secuta est, gesagt, getan! Ov. met. 4, 549: u. so nec dicta res morata, Iustin. 2, 2, 13. – so auch dicta poet. = libri, Prop. 4, 1, 61. – II) insbes.: A) der Spruch, Ausspruch, die Sentenz, 1) übh.: dicta aurea, Lucr.: Catonis est dictum, Cic.: u. eines Orakels, dicta tristia, Verg. – 2) prägn., a) das Witzwort, der witzige Einfall, arcessitum, gesuchter Einfall, -Witz, Cic.: dicta dicere in alqm ( wie λόγον λέγειν), Cic.: dico unum ridiculum dictum de dictis melioribus, Plaut. – b) das Schimpfwort, quae sunt dicta in stulto, caudex, stipes etc., Ter. heaut. 877: dicta in alqm ingerere, Plaut. asin. 927. – B) das Wort, der Ausspruch = der Befehl, contra dictum suum, Liv.: dicto parēre, Liv.: dicto audientem esse, s. audiono. II, B, a, δ (Bd. I. s. 717): dicta peragere, Ov. – C) das gegebene Wort = die gegebene Versicherung, das Versprechen, Nep. Milt. 2, 5: confirmat dictis, Furius bei Macr. sat. 6, 1, 34. – D) das Wort = die Beredsamkeit, nec dicti studiosus quisquam erat ante hunc, Enn. ann. 216.
-
13 dulcis
dulcis, e, Adi. m. Compar. u. Superl. (verwandt mit γλυκύς), süß, lieblich von Geschmack (Ggstz. amarus), I) eig.: 1) im allg.: a) adi.: mel, Plaut.: vinum, merum, Hor.: aqua, Lucr. (Ggstz. salsae undae) u. Auct. b. Alex.: unda (Ggstz. unda marina), Ov.: olivum, frisches, noch nicht ranziges Öl, Hor.: res (Ggstz. amarae), Arnob.: cibi, süße, saftige (Ggstz. c. sicci), Plin.: dulcior uvā maturā, Ov.: dulcissimus panis, Plin.: sapor d., Hor. – b) subst.: α) dulce, is, n., etwas Süßes, eine Süßigkeit (Ggstz. amarum), v. Getränken, Plaut. u. Ov.: bes. süßer Wein, s. Sillig Plin. 28, 252. – β) dulcia, ium, n., Süßigkeiten (Ggstz. amara, acida), Cic. u.a. (versch. ist dulcia, Plur. v. dulcium, w.s.). – 2) prägn., piscina, in dem süßes Wasser ist (Ggstz. p. salsa), Varro: pisces d., Süßwasserfische (Ggstz. p. salsi), Varro. – II) übtr., A) süß = anziehend, angenehm, lieblich, nomen, orator, Cic.: Herodotus, Quint.: somnus, Verg. u. Apul.: sonus, Hor.: d. et alta quies, Verg.: lucrum, Ov. u. Phaedr.: nihil dulcius, Cic. – m. 2. Supin., dulce auditu (süßklingender) nomen, Liv. 24, 21, 3: dulcis visu, Stat. Ach. 1, 161. – B) insbes., liebreich, freundlich, gefällig, zärtlich, Ggstz. acerbus, Cic., Ggstz. amarus, Plaut.: d. amicus, freundlich gesinnter, liebevoller, Cic. u. Hor.: conviva, ein heiterer, Prop.: amicitia remissior esse debet et dulcior, Cic. – u., wie unser süß, in Anreden, dulcis amice, Hor.: dulcissime frater, Cic.: u. absol., dulcissime rerum, Hor. – / Abl. Sing. gew. dulci; doch dulce bei Apic. 4, 181. Ven. Fort. 2, 2, 24 u.ö.
-
14 misceo
mīsceo, mīscuī, mīxtum od. mīstum, ēre (μῑσγω, ahd. miskan), mischen, I) im allg., mischen, vermischen, vermengen (Dinge, die sich, wie gemischtes Getreide, wieder auseinander finden lassen, während temperare = Dinge »versetzen«, die durch die Vermischung, wie ein Arzneitrank, nicht wieder geschieden werden können), 1) eig.: dulce et amarum, Plaut.: zmaragdos virides inter caeruleum, Lucr.: vina faece Falernā, Hor.: pabula sale, Colum.: pix sulphure mixta, Sall.: balsamum non mixtum, unvermischter, Vulg.: elleborum ad amurcam, Colum.: salem in vino, Plin.: stannum et aes mixta, eine Mischung (ein Gemisch) von Bl. u. E., Plin.: vina cum Styge miscenda bibas, sarkastisch = du sollst sterben, Ov. met. 12, 321: pulvere campus miscetur, hüllt sich in St., Staub wirbelt vom Felde auf, Verg. – 2) übtr., a) vermischen, vermengen, verschmelzen, α) Lebl.: iram cum luctu, Ov.: mixta modestiā gravitas, Cic.: falsa veris, Cic. fr.: humanis divina, hereinziehen in usw., Liv.: sacra profanis, für gleich halten, Hor.: clamor oppidanorum mixtus muliebri ploratu, Liv.: gravitate mixtus lepos, Cic.: mixta metu spes, Liv.: mixtus gaudio et metu animus, Liv.: mixta dolore voluptas, Hirt. b. Alex.: esse mores eius vigore ac lenitate mixtissimos, in seinem Charakter seien Kraft u. Milde vollkommen gepaart, Vell. 2, 98, 3: nec vero finis bonorum, qui simplex esse debet, ex dissimillimis rebus misceri et temperari potest, gemischt u. zurechtgemacht werden, Cic.: dagegen haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo, so gemischt, daß sie auf keine Weise gehörig geordnet waren, Cic.: fors et virtus miscentur in unum, Verg.: iunxisti ac miscuisti res diversissimas, Plin. pan.: ex his causis non adducor, ut duo dissimilia et hoc ipso diversa, quod maxima, confundam misceamque, Plin. ep.; vgl. Keil de emend. Plin. epp. 2. p. 16. – β) lebl. Objj.: tres legiones in unam, Tac. ann. 1, 18: desertos ac rerum capitalium damnatos sibi, sich zugesellen, Tac. ann. 1, 21. – idem (Tiberius) inter bona malaque mixtus, ein Gemisch von Gutem u. Bösem, Tac. ann. 6, 51: u. m. griech. Akk., ioca seria mixti, ein Gemisch von Sch. u. E., Auson. parent. 7, 11. p. 45 Schenkl. – b) vermischen = vereinigen, sanguinem et genus cum alqo, sich verheiraten, Liv.: civitatem nobis, Liv.: fletum cruori, Ov.: u. mixto sonantem percutit ore lyram, mit Gesangbegleitung, Val. Flacc. 5, 99. – reflex. u. medial, se miscere viris, Verg.: u. so medial, circa regem miscentur, Verg.: undique conveniunt Teucri mixtique Sicani, Verg.: homo equo mixtus, halb Tier, halb Mensch = hippocentaurus, Hieron. – bildl., alcis animum cum suo, ut efficiat paene unum ex duobus, Cic.: curas cum alqo, teilen, Sen. – Insbes.: α) se miscere, sich einlassen, se partibus alcis, Vell.: se hereditati paternae, ICt. – β) corpus cum alqa, sich fleischlich vermischen, Cic.: so auch se alci, Ov. – γ) v. Kämpfenden, miscere certamina, Liv., oder proelia, Verg. u. Liv.: so auch manus, Prop.: vulnera, einander Wunden beibringen, Verg. – c) misceri alqo od. alqā re, verwandelt werden in jmd., in etwas, jmds. Gestalt annehmen, mixtus Enipeo Taenarius deus, Prop.: absol., fallit ubique mixta Venus, Stat. Vgl. Lachmann Prop. 1, 14, 21. – II) prägn.: 1) mischend zurechtmachen, a) eig.: alci mulsum, Cic.: pocula, Ov. – b) übtr., erregen, erzeugen, murmura, Verg.: incendia, Verg.: motus animorum, mala, Cic. – 2) verwirren, a) übh.: caelum terramque, Sturm erregen, Verg.: miscent se maria, Verg. – Sprichw., caelum ac terras miscere, Himmel und Erde erregen, d.i. großen Lärm machen, Liv. 4, 3, 6: ähnlich quis caelum terris non misceat et mare caelo, Iuven. 2, 25. – b) insbes., polit. u. moral. Zustände, omnia, alles durcheinander, über den Haufen werfen, Sall.: ferner, omnia armis tumultuque, Vell.: civitatem, Phaedr.: malis contionibus rem publicam, Cic.: anceps spes et metus miscebant animos, verwirrten, beunruhigten, Liv.: miscent turbant mores mali, die Schlechten werfen die Sitten ganz über den Haufen, Plaut.: ea miscet et turbat (er stiftet, macht solche Verwirrung u. Ränke), ut etc., Cic.: plura, mehr Unruhen erregen, Cic.: so auch plurima, Nep. – 3) erfüllen, domum gemitu, Verg.: omnia flammā ferroque, Liv. – / Nbf. misco, wov. miscunt, Sulp. Sev. chron. 2, 37, 5 cod. Pal.: miscite, Augustin. specul. 35 Mai: miscitur, Gloss. IV, 365, 28.
-
15 oggero
oggero (obgero), gessī, gestum, ere, darbringen, darbieten, osculum alci, Plaut. truc. 102: amor amarum oggerit, Plaut. cist. 70: oggeritur imperium alci resistenti, wird aufgedrungen, Aur. Vict. epit. 45, 3.
-
16 rumino
rūmino, āre, u. rūminor, ārī (rumen), wiederkäuen, I) eig. (Form rumino): 1) im allg.: a) intr.: α) v. Tieren, wie v. Rinde u. Schafe, Colum. 6, 6, 1. Plin. 11, 161. Vulg. Levit. 11, 3: v. Kamel, Vulg. Levit. 11, 4: v. Hirsch, Plin. 10, 200: v. Hasen u. Igel, Vulg. Levit. 11, 5 u. 6: v. Fische scarus, Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis modo refert, Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, servi sui recumbentes et ruminantes, Augustin. conf. 11, 2. – b) tr., v. Rinde, pallentes herbas, Verg. ecl. 6, 54: revocatas herbas, Ov. am. 3, 5, 17: reduces gutture herbas, Paul. Nol. carm. 18, 340: v. Fische scarus, epastas escas, Ov. hal. 119. – 2) prägn., essen, genießen, qui cum radicis amarum corticem ruminare cupiunt, poma spernunt, Anon. de solemn. 1 (Spicil. Solesm. tom. 1. p. 9 sq.). – bildl., quam sapida gaudia de pane tuo ruminaret, Augustin. conf. 6, 3. – II) übtr., wiederkäuen = sich od. jmdm. ins Gedächtnis zurückrufen, wiederholen (vgl. Augustin. in psalm. 46, 1 ut, quando audit, sit similis manducanti; cum autem audita in memoriam revocat, sit similis ruminanti), α) Form ruminor: Odyssian Homeri, Varro sat. Men. 60: antiquitates, ibid. 505: humanitatem, Varro logist. (Tanaquil I) p. 258 Riese: haece mulieri, Liv. Andr. tr. 8: figuras habitusque verborum nove aut insigniter dictorum in Laeviano illo carmine, Gell. 19, 7, 2. – β) Form rumino: dum carmina tua ruminas, Symm. epist. 3, 13: cuius edulio saturati ruminamus cotidie verba, Hieron. epist. 96, 17: ama ecclesiasticas legere litteras; legendo et rumidando omnia quae cognitione digna sunt aut certe plurima perdisces, Augustin. epist. 140, 85: qui autem est non oblitus cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. no. 5.
-
17 subrideo
sub-rīdeo, rīsī, rīsum, ēre, lächeln, subridet Saturius, Cic.: Axius Appio subridens... inquit, sprach lächelnd zu App., Varro: subr. mixtā irā, Verg.: limis ocellis, Ov.: modice, Mart.: amarum (bitter), Apul. u. Amm.
-
18 perpoto
perpoto, āre - tr. et intr. - boire entièrement, boire sans cesse, boire avec excès, faire des orgies.* * *perpoto, āre - tr. et intr. - boire entièrement, boire sans cesse, boire avec excès, faire des orgies.* * *Perpoto, perpotas, pen. prod. perpotare. Cic. Ne faire autre chose que boire et yvrongner.\Laticem amarum perpotare. Lucret. Boire tout. -
19 votum
votum, i, n. [st2]1 [-] objet promis ou donné comme offrande. [st2]2 [-] vœu, promesse aux dieux. [st2]3 [-] prière accompagnant un voeu, prière; souhait, désir. [st2]4 [-] objet des voeux; chose souhaitée ou aimée. [st2]5 [-] voeux publics, prières pour le prince, prières pour l'Etat. [st2]6 [-] voeux nuptiaux; mariage. - votis incendimus aras, Virg. En. 3.279: pour nos voeux nous embrasons les victimes sur les autels. - Danai in voto (= in equo Trojano) latent, Petr. 89: les Grecs sont cachés dans leur offrande. - a - vota facere (suscipere, nuncupare, concipere, vovere): faire des voeux. - votum facere aliquid, Plin.: faire voeu d'offrir un objet. - votum solvere (persolvere, dissolvere, exsolvere, reddere): s'acquitter d'un voeu, accomplir un voeu. - voto fungi (liberari): accomplir un voeu. - votum debere, Cic.: être lié par un voeu. - voto teneri, Cic.: être lié par un voeu. - voti damnatus, Liv.: lié par un voeu. - vota exaudire, Virg.: exaucer les voeux. - votis annuere (adesse), Ov.: exaucer les voeux. - vota canere Junoni, Virg.: chanter des hymnes en l'honneur de Junon. - voto stare cum aliquo, Caes.: faire des voeux pour qqn. - ex voto: conformément à un voeu ou au gré de ses désirs, à souhait. - [abcl]b - vota facere (suscipere): adresser des prières. - deos votis (in vota) vocare, Virg.: invoquer les dieux, implorer les dieux. - voti compos (potens): qui a vu son voeu se réaliser. - ad votum, Sén, Ep. 2, 15, 3: à souhait. - contra votum: contrairement au voeu, à regret (formule d'épitaphe). - votum imperata faciendi, Plin.-jn.: le désir d'obéir. - voto fertilior tuo, Ov. A. A. 1, 90: plus fertile que tu ne pouvais le souhaiter. - vota arborum frugumque sunt + prop. inf., Plin.: les arbres et les céréales demandent que... - vota sua petit, Ov.: il demande l'objet de sa flamme. - votum et funus, Apul.: les noces et les funérailles. - ad tertia vota migrare,Cod. Just. 5, 9, 4: convoler en troisièmes noces.* * *votum, i, n. [st2]1 [-] objet promis ou donné comme offrande. [st2]2 [-] vœu, promesse aux dieux. [st2]3 [-] prière accompagnant un voeu, prière; souhait, désir. [st2]4 [-] objet des voeux; chose souhaitée ou aimée. [st2]5 [-] voeux publics, prières pour le prince, prières pour l'Etat. [st2]6 [-] voeux nuptiaux; mariage. - votis incendimus aras, Virg. En. 3.279: pour nos voeux nous embrasons les victimes sur les autels. - Danai in voto (= in equo Trojano) latent, Petr. 89: les Grecs sont cachés dans leur offrande. - a - vota facere (suscipere, nuncupare, concipere, vovere): faire des voeux. - votum facere aliquid, Plin.: faire voeu d'offrir un objet. - votum solvere (persolvere, dissolvere, exsolvere, reddere): s'acquitter d'un voeu, accomplir un voeu. - voto fungi (liberari): accomplir un voeu. - votum debere, Cic.: être lié par un voeu. - voto teneri, Cic.: être lié par un voeu. - voti damnatus, Liv.: lié par un voeu. - vota exaudire, Virg.: exaucer les voeux. - votis annuere (adesse), Ov.: exaucer les voeux. - vota canere Junoni, Virg.: chanter des hymnes en l'honneur de Junon. - voto stare cum aliquo, Caes.: faire des voeux pour qqn. - ex voto: conformément à un voeu ou au gré de ses désirs, à souhait. - [abcl]b - vota facere (suscipere): adresser des prières. - deos votis (in vota) vocare, Virg.: invoquer les dieux, implorer les dieux. - voti compos (potens): qui a vu son voeu se réaliser. - ad votum, Sén, Ep. 2, 15, 3: à souhait. - contra votum: contrairement au voeu, à regret (formule d'épitaphe). - votum imperata faciendi, Plin.-jn.: le désir d'obéir. - voto fertilior tuo, Ov. A. A. 1, 90: plus fertile que tu ne pouvais le souhaiter. - vota arborum frugumque sunt + prop. inf., Plin.: les arbres et les céréales demandent que... - vota sua petit, Ov.: il demande l'objet de sa flamme. - votum et funus, Apul.: les noces et les funérailles. - ad tertia vota migrare,Cod. Just. 5, 9, 4: convoler en troisièmes noces.* * *Votum, voti. Cic. Veu, Promesse faicte à Dieu.\Votum. Ouid. Chose obtenue et impetree de Dieu par prieres et supplications, Chose fort desiree.\Amarum votum. Claud. Desir qui porte dommage à celuy qui l'a obtenu.\Furialia vota. Sil. Desir furieux, Convoitise ou affection desordonnee.\Furiosa. Ouid. Cupidité furieuse.\Futile votum. Sil. Desir vain et inutile.\Ignauum. Claud. Quand on souhaite quelque chose, et neantmoins on ne travaille point pour y parvenir.\Pia vota. Ouid. Prieres de gents de bien faictes à Dieu.\Publica. Ouid. Prieres publiques, comme l'eglise fait.\Tristia. Ouid. D'une personne triste.\Annuit votis nostris Deus. Clau. Dieu a exaulcé noz prieres.\Canere vota diuis. Virgil. Hymnes et prieres.\Concipere vota. Ouid. Prier Dieu.\Concepta vota. Sil. Veux ou prieres faictes par certaines formules de parolles.\Corrigere vota sua. Ouid. Corriger son appetit et fol desir.\Dissoluere vota. Cic. Accomplir son veu.\In vota effundi. Tacit. Prier et supplier de toute sa puissance.\Exequi annua vota. Virgil. Comme quand on fait dire tout les ans à certain jour un obit pour un trespassé.\Facere vota. Cic. Desirer et souhaiter, ou Faire supplication.\Inhibere vota alicuius rogando. Ouid. Engarder aucun par prieres de faire ce qu'il avoit affection de faire.\Liberari voti, pro voto. Liuius. Estre acquicté d'un veu faict à Dieu.\Votis vota nectere. Lucret. Faire veu sur veu.\Obligare votis caput. Horat. S'obliger à un veu et promesse.\Onerare votis aethera. Virgil. Faire beaucoup de veux et promesses à Dieu.\Poscere opem votis. Ouid. Par prieres.\Feralia vota sancire diis Stygiis contra aliquem. Stat. Faire que le diable l'emporte, Le donner au diable.\Fidem voti soluere. Ouid. Accomplir son veu et promesse.\Tacito suspendit vota labello. Catull. Elle fait des veux en parlant tout bas, ou sans parler.\Vocare aliquem in vota. Virgil. Luy dire qu'il prie Dieu pour nous.\Vocare diuos in vota. Virgil. Reclamer, Requerir à son aide.\Vocari votis. Virgil. Estre invoqué par prieres.\Votum. Plin. iunior. Desir, Souhait.\Compos voti. Senec. Qui fait ce qu'il veult, Qui ha son souhait.\Matura vota coloni. Ouid. Les bleds meurs fort desirez par le laboureur.\Deplorata vota colonorum. Ouid. Quand les laboureurs pleurent leurs bleds gastez, pour lesquels ils avoyent faict tant de prieres à Dieu.\Melior fingi ne voto quidem posset. Plin. iunior. On n'en pourroit souhaiter un meilleur.\Implere votum alicuius. Curt. Accomplir son desir.\Potiri voto. Ouid. Jouir de ce qu'on desiroit.\Respondere votis alicuius. Virgil. Satisfaire ou desir d'aucun.\Succedere in vota alicuius. Ouid. Convoiter ce qu'un autre avoit desja convoité.\Superant modum tua vota. Stat. Tes desirs sont excessifs.\Est in voto scire quid ferat, etc. Persius. Je desire fort et convoite de scavoir, etc. -
20 asper
asper, era, erum, Adi. m. Compar. u. Superl., rauh, barsch (Ggstz. lēvis u. lenis), I) eig.: 1) rauh für den Gefühlssinn, a) übh., uneben, holperig, aspera saxa, Enn. fr. u. Pacuv. fr.: asperi Athones, Lucil. fr.: loca aspera et montuosa, Caes.: in locis autem et illa naturalia (spectantur) plani an montuosi, leves an asperi, Cic.: asperrimo atque arduissimo aditu, Cato fr.: asp. hiems, Vell.: arteria, die Luftröhre, Cic.: nummus, noch nicht durch den Gebrauch abgegriffen, neu geprägt, Suet.: mare, stürmisch, Liv.: equum tenacem asperioribus frenis castigare, Liv. – m. Abl. (durch), Athesis ille saxis asper, Pan. vet.: pocula aspera signis, mit halberhabener Arbeit, Verg.: aspera caelo (dem Klima nach) Germania, Tac.: m. 2. Sup., asper attactu, Varr. r. r. 2, 5, 8: asper tactu, Hor. carm. 3, 2, 10. – subst., asperum, ī, n., das Rauhe, Unebene, in aspero (ungeprägter Münze) accipere, Sen.: asperrimo hiemis, Tac.: im Plur., aspera maris, die Stürme des Meeres, Tac.: per aspera (rauhe Orte) et devia, Suet.: a tergo insulae per aspera (Klippen) erepo, Sen. – b) rauh, harsch u. dah. stechend, kratzend, sentes, Verg.: barba, Tibull.: tussis, im Halse kratzend, Mart. – u. spitz, scharf, mucro, Lucan. 6, 186; 7, 139. – 2) für den Geschmack od. Geruch, rauh, harsch, herb, beißend, victus (Kost), Plaut.: vinum, Ter.: allium asperi saporis, Plin.: piper asperrimum,————Plin.: herba odoris asperi, Plin. – subst., quid iudicant sensus? dulce amarum, lene asperum, Cic. de fin. 2, 36. – 3) für das Gehör rauh, grob, derb (Ggstz. lenis), (plura vocum genera) lene, asperum, Cic.: vox, Quint.: aspera mutata est in lenem tempore longo littera, quae toto nomine prima fuit, R in L (Remuria in Lemuria), Ov. fast. 5, 481. – dah. in der Rhetor. von der Rede, holperig, unregelmäßig, uneben (Ggstz. lēvis), aspera, tristis et horrida oratio, Cic.: compositio praefracta et aspera, Sen. – u. in der Gramm., spiritus asper, der H-Laut, Prisc. – II) übtr.: 1) v. lebenden Wesen u. deren Benehmen gegen andere, rauh, barsch, trotzig, ungestüm, spröde, abhold (Ggstz. mitis, lenis, placidus et quietus), amica, aspera atque praecox, Lucil. fr.: homo asper et durus, Cic.: quos naturā putes asperos atque omnibus iniquos, Cic.: C. Fimbria (orator) asper, maledicus, Cic.: verbis asper, Ps. Quint. decl.: cladibus asper, erbittert, Ov.: aspera est illi Venus, abhold, Tibull.: Pholoë, spröde, Hor.: asperrimi ad condicionem pacis, Liv.: rebusque veni non asper egenis, nicht abhold schmaler Bewirtung = gern vorlieb nehmend mit usw., Verg.: monitoribus asper, voll Trotz gegen usw., Hor. – u. rauh, grämlich, streng in bezug auf Lebensansicht u. Lebensweise, (Stoici) horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus, Cic.: accessit istuc doctrina non moderata nec mitis, sed, ut mihi videtur,————paulo asperior et durior, quam aut veritas aut natura patitur, Cic.: Cato asperi animi fuit, sed rigidae innocentiae, Liv. – u. wild, trotzig durch die Beschäftigung mit Waffen, Krieg u. Jagd, (Carthago) studiis asperrima belli, Verg.: gens laboribus et bellis aspera, Iustin.: virgo, Diana, Sen. poët.: in ludo ac rudibus cuivis satis asper, Trotz bietend, Lucil. sat. 4, 27. – v. Tieren, wild, graus, anguis asper siti, gereizt, Verg.: lupus dulcedine sanguinis asper, Ov.: bos aspera (drohend) cornu, Verg.: m. folg. Infin., (equus) asper frena pati, Sil. 3, 387. – 2) v. Zuständen, wie unser mühsam, schwierig, kitzlich, dornenvoll, mißlich, hart, bitter, rauh, empfindlich, unangenehm, niederschlagend, dolor (est) motus asper in corpore, Cic.: scilicet res ipsa aspera est, die Sache ist kitzlich, schlimm, Sall.: res asperae, schwierige Aufträge, Sall.: asperius opinione, schwieriger, als man sich's vorstellte, Sall.: mala res, spes multo asperior, noch weit trüber die Aussicht, Sall.: fata, Verg.: odia, Verg. – insbes. v. Krieg u. Kampf (s. oben no. II, 1), wild, bellum, Sall. u.a.: u. so pugna, Verg. – u. v. Verhältnissen usw., peinlich, schwer u. bedrängt, drückend, mißlich, res, tempora, Cic. u.a.: u. subst., aspera, ōrum, n., Widerwärtigkeiten, Ungemach, Bedrängnis, Hor., Liv. u.a. – v. Urteilen, Gesetzen, Strafen usw., hart, streng, streng u. sträflich, sententia, Liv.: censura, Vell.: lex, Quint.: custodia, Tac.:————subst., asperiora suadere, zu härteren Maßregeln raten, Suet. – 3) von der Rede, stechend, bitter, kränkend u. beleidigend, facetiae, Cic.: verba, Ov. – ⇒ Synkop. Formen aspro, Scribon. 180. Pallad. de insit. 67: aspros, Stat. Theb. 1, 622: aspris, Verg. Aen. 2, 379.
См. также в других словарях:
AMARUM — in coloribus, idem quod austerum, plenum, saturum, etc. Sic πικρὸν Graecis in tinctura vel colore, quod valde coloratum est. Epiphanius de Smaragdo, Καὶ ὁ μὲν Νερωνιανὸς πικρός ἐςτι τῶ εἴδει σφόδρα χλωρίζων, Et Neronianus quidem amarus, aspectu,… … Hofmann J. Lexicon universale
Amarum — In the mythology of the Quechua people of Ecuador, Amarum is a spirit in the shape of a water boa … Wikipedia
Amarum — Ama|rum das; s, ...ra (meist Plur.) <aus lat. amarum »das Bittere«> Bittermittel zur Steigerung der Magensaft u. Speichelabsonderung (Med.) … Das große Fremdwörterbuch
Amarum (cratère) — Cratère Amarum Le cratère Amarum, ici en haut à droite de Ruach Planitia, vu par Voyager 2 le 25 août 1989.[1 … Wikipédia en Français
amarum — One of a class of vegetable drugs of bitter taste, such as gentian and quassia, used as appetizers and tonics. [neut. of L. amarus, bitter] … Medical dictionary
Amarum — Ama|rum 〈n.; s, Ama|ra; meist Pl.〉 Bittermittel, das die Bildung von Speichel u. Magensaft fördert [<lat. amarus „bitter“] * * * A|ma|rum [lat. amarus = bitter], das; s, …ra: pflanzliche ↑ Bitterstoffe enthaltende, die Verdauung anregende… … Universal-Lexikon
Amarum — A|ma|rum 〈n.; Gen.: s, Pl.: ma|ra; meist Pl.〉 Bittermittel, das die Bildung von Speichel u. Magensaft fördert [Etym.: zu lat. amarus »bitter«] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
Amarum — Ama̱rum [zu lat. amarus = bitter] s; s, ...ra (meist Mehrz.): Bittermittel, pflanzliche Drogen, die Bitterstoffe enthalten und anregend auf die Magensaft und Speichelsekretion wirken … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
amarum — L. unpleasant. Foliage bitter to the taste … Etymological dictionary of grasses
Cichlasoma amarum — Cichlasoma amarum Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Helenium amarum — Taxobox color = lightgreen name = Helenium amarum image width = 270px regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Magnoliopsida ordo = Asterales familia = Asteraceae tribus = Helenieae genus = Helenium species = H. amarum binomial =… … Wikipedia