-
81 κλεινός
κλεινός (κλέος), dor. auch κλεεννός, Pind. P. 5, 20 u. öfter, κλεεννότατος P. 4, 280, Simonds. 91 (VII, 514), Ἀρκαδία Scol. 8 Iac., im Or. Her. 5, 92, 52 End.; – berühmt, gepriesen, bekannt; Pind. oft, bes. von Städten; οἰκιστήρ P. 1, 59; κλεινότερος γάμος 9, 106; τόξοισι κλεινός Aesch. Prom. 874; τιμωρίαν κλεινῶν Ἀϑηνᾶν εὗρε Pers. 466, wie Soph. Ai. 848; ὁ πᾶσι κλεινὸς Οἰδίπους καλούμενος O. R. 8; ὁ κλεινὸς Αἴας Ai. 216; ὦ κλεινὰ Σαλαμίς 593; τὰ κλείν' αἰνίγματα O. R. 1525; Eur. oft; ὄνομα τῇ πόλει ϑέσϑαι τι μέγα καὶ κλεινόν Ar. Av. 810; κλεινοτάτην πόλιν 1277; seltener in Prosa, κλεινοῖς καὶ παλαιοῖς ἀνδράσιν Plat. Soph. 243 a; καὶ τοῦτο κλεινὸν αὐτοῦ, auch das ist von ihm wohlbekannt, Luc. Peregr. 18. – Bei den Kretern hieß so der geliebte Knabe, Ath. XI, 782 c u. Strab. X, 484.
-
82 κοναβίζω
-
83 κομητ-αμυνίας
κομητ-αμυνίας, ὁ, bei Ar. Vesp. 466 komische Verdrehung des Namens Amynias, »Zopfamynias, dessen Haartracht, der auf dem Scheitel zusammengebundene Schopf od. Zopf, ihn als einen lakonisirenden Mann bezeichnete«, Droysen.
-
84 κίων
κίων, ονος, bei Hom. gew. fem. (als ion. bezeichnet E. M. 514 f), aber auch masc., πρὸς κίονα μακοὸν ἐρείσας Od. 8, 66. 473, wie κίονες ὑψόσ' ἔχοντες 19, 38; auch bei den folgenden Dichtern häufig fem., doch herrscht das masc. in att. Prosa vor, Lys. frg. 121 Aesch. 1, 59 Plat. Euthyd. 303 b; Arist. Eth. 10, 4, 2; Plut.; – die Säule, der Pfeiler; bei Hom. bes. die Säulen, welche das Gebälk der Decke des großen Speisesaales tragen, Od. 19, 38, an denen die Speerbehälter sind, 1, 127. 17, 29; Od. 22, 466 ein Pfeiler im Hofe, von dem aus ein Tau nach der ϑόλος gezogen wird; Od. 1, 53 die Säulen, welche Erde u. Himmel aus einander halten, die Atlas hütet; vgl. Hes. Th. 729; κίον' οὐρανοῦ τε καὶ χϑονὸς ὤμοις ἐρείδων Aesch. Prom. 349; Her. 4, 184; οὐρανία Pind. P. 1, 19; Ἡρακλέος κίονες N. 3, 20, gewöhnlicher στῆλαι genannt; χρυσέας κίονας ὑποστήσαντες προϑύρῳ Ol. 6, 2; δεϑεὶς πρὸς κίον' ἑρκείου στέγης Soph. Ai. 108; λαΐνοις κίοσιν οἴκων Eur. Herc. Fur. 1038; τῶν κιόνων αἱ πολλαί Her. 1, 92; Plat. Euthyd. 303 b u. A.; ein Unterschied zwischen κίων u. στήλη scheint Andoc. 1, 38 zu sein: καϑέζεσϑαι μεταξὺ τοῦ κίονος καὶ τῆς στήλης, ἐφ' ᾗ ὁ στρατηγός ἐστιν ὁ χαλκοῦς. Doch auch = στήλη, der Leichenstein, Paus. 2, 7, 3; ὑπὸ κίονα κεῖσαι Leon. Tar. 71 (VII, 163). – Bei den Aerzten das geschwollene Zäpfchen im Munde, Arist. H. A. 1, 11 (vgl. κιονίς); auch die Scheidewand zwischen den Nasenlöchern, Poll. 2, 79. 80. – Bei Plut. placit. phil. 3, 2, neben δοκίς, πωγωνία u. ä., eine Lufterscheinung.
-
85 εὐ-ποίητος
εὐ-ποίητος, wohl gemacht, schön gearbeitet; vom Leder, βόες, Il. 16, 636, im fem. εὐποιητάων, wie πύλῃς εὐποιητῇσι [so zu accent. u. besser getrennt geschrieben] Il. 5, 466; ϑρόνος, εἵματα, Od. 20, 150. 13, 369; πυράγρη εὐποίητος 3, 434; 2 Endgn auch Ap. Rh. 3, 871.
-
86 εὐ-εστώ
εὐ-εστώ, οῦς, ἡ (εἰμί), das Wohlsein, Wohlbefinden, Glückseligkeit; πόλις χαίρουσα εὐεστοῖ Aesch. Ag. 633; βίον τελευτήσαντ' ἐν εὐεστοῖ φίλῃ 903, vgl. Spt. 169; Her. 1, 85 u. Sp.; VLL. εὐϑηνία, εὐδαιμονία; D. L. 9, 45 καλεῖ δὲ αὐτὴν (εὐϑυμίαν) καὶ εὐεστώ; s. Lob. zu Phryn. p. 466.
-
87 εὐ-κηλήτειρα
εὐ-κηλήτειρα, ἡ, die Besänftigerinn, παίδων Hes. O. 466. Vgl. Plut. Symp. 3, 9, 1.
-
88 εὐ-θηνέω
εὐ-θηνέω, bis Arist. bei den Attikern εὐϑενέω geschrieben, welche Form die VLL. für die einzig attische erklären ( τίϑημι, vgl. Lob. zu Phryn. p. 466 ff., oder wie τιϑήνη von ΘΑ, ϑηλή), im guten Zustande sein, sich wohl befinden, gedeihen; von lebenden Wesen, μῆλα εὐϑενοῦντα ἄγαν Aesch., der es allein von den Tragg. nur in den Eum. hat, 904; καὶ ἐνδέχεται τὸν μάλιστα εὐϑηνοῦντα μεγάλαις συμφοραῖς περιπεσεῖν ἐπὶ γήρως Arist. Eth. 1, 9, 11; von Pflanzen, καρπόν τε γαίας – εὐϑενοῦντα Aesch. Eum. 868; Theophr.; von der Erde, εὐϑενοῠσα γῆ, fruchtbar, Xen. Athen. 2, 6; von Trauben, Ael. V. H. 13, 1; εὐϑενεῖν τοῖς σώμασι Arist. gen. anim. 4, 6; übertr., vom Hause u. der Familie, μήτιν' οἶκον εὐϑενεῖν Aesch. Eum. 855; von ganzen Ländern, εὐϑηνέειν πᾶσαν Αἴγυπτον Her. 2, 91. 124; τοὺς στρατιώτας εὐϑενεῖν καὶ εὐδοξεῖν vrbdt Dem. 8, 20 (wie Poll. 5, 159 ἀκμάζειν δόξῃ u. εὐϑηνεῖν vrbdt); εὐϑενούντων τῶν πραγμάτων, im Ggstz von ἐν οἷς ἔπταισεν ἡ πόλις, 18, 286; 19, 231 hat Bekker τὴν πόλιν εὐϑηνεῖσϑαι, obwohl auch dort viele mss. εὐϑενεῖσϑαι schreiben; – gedeihen u. dah. in Menge, in Ueberfluß dasein, von Fischen, Arist. H. A. 8, 19; εὐϑηνεῖ καὶ ἁλίσκεται πλείστη id. – Auch = Ueberfluß woran haben, προβατείαις καὶ κτηνοτροφίαις εὐϑηνεῖν Plut. Poplic. 11; Theophr.; ὅταν εὐϑηνῇ ταῖς μελίτταις τὸ σμῆνος Ael. H. A. 5, 13, vgl. V. H. 13, 1; a. Sp., wie D. Sic. 4, 80. – Das med. εὐϑηνεῖσϑαι mit dem aor. pass., Her. 1, 66 ἀνά τε ἔδραμον αὐτίκα οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ εὐϑηνήϑησαν, in der Bdtg des act., wie in der oben angeführten Stelle des Dem. u. Ael. H. A. 5, 11 u. öfter. Uebrigens wird es in den mss. oft mit εὐσϑενέω verwechselt. Vgl. Lob. a. a. O.
-
89 εὑρίσκω
εὑρίσκω, fut. εὑρήσω, u. εὑρῶ, Polem. 2, 40 u. VLL.; aor. εὗρον (εὑρέ, εὑρεῖν, bei Sp. auch εὕρησα, Man. 5, 137; Nonn.), perf. εὕρηκα, εὕρημαι, aor. p. εὑρέϑην, fut. p. εὑρεϑήσομαι, z. B. Soph. O. R. 108; dafür auch εὑρήσομαι, Xen. An. 5, 8, 22, durch Suid. vertheidigt; εὑρητέος, Ar. Nub. 717; εὑρετέος, Thuc. 3, 45, wie εὑρετός, Xen. Mem. 4, 7, 6; aor. med. εὑρόμην, bei Sp. auch εὑράμην, Ep. ad. 208 ( App. 274); ηὕραο Antiphil. 24 (IX, 29); εὑράμενος Ep. Hebr. 9, 12; vgl. Lob. zu Phryn. p. 139 ff., wo er auch die Seltenheit des Augments nachweis't; – finden, – a) zufällig finden, antreffen, von Personen u. Sachen; εὗρεν δ' εὐρύοπα Κρονίωνα ἄτερ ἥμενον ἄλλων Il. 1, 498, öfter; μὴ ἐπίσπαστον κακὸν εὕρῃ, daß er nicht in ein selbstverschuldetes Unglück gerathe, Od. 24, 462, wie im med., κακὸν εὕρετο, er fand sich, zog sich ein Unglück unversehens zu, 21, 304 (vgl. αὐτὸς εὑρόμην πόνους Aesch. Prom. 267, μελέους ϑανάτους Spt. 861, s. unten); εὑρὼν ἐν Κιϑαιρῶνος πτυχαῖς Soph. O. R. 1026; εὕρημα οὐκ οἶσϑ' οἷον εὕρηκας τόδε Eur. Med. 716, u. sonst bei Dichtern u. in Prosa. – Mit doppeltem accus., τοὺς ϑεοὺς κακούς Soph. Phil. 452; bes. pass., ge-, erfunden werden, ἢν εὑρεϑῇς ἐς τήνδε μὴ δίκαιος ὤν Tr. 410, vgl. Ai. 750. 1114; ἀδικοῠσα εὑρέϑη Eur. Hec. 270, u. A., bes. bei Sp. oft Umschreibung für εἶναι; – im act. so, in Erfahrung bringen, auch = begreifen, einsehen, übergehend in die Bdtg – b) finden, was man sucht, ausfindigmachen, bes. auch geistig, ersinnen, entdecken, οὐδέ τι μῆχος εὑρέμεναι δυνάμεσϑα Od. 12, 392; eben so τέκμωρ, einen Ausweg auffinden, 4, 374; ὁδόν u. ä., Pind. u. die Tragg., wie ἐξ ἀμηχάνων πόρους Aesch. Prom. 59; λινόπτερ' εὗρε ναυτίλων ὀχήματα 466; μηχανὴν σωτηρίας Spt. 191; πόϑεν δ' ἂν εὕροις τῶν ἐμῶν σὺ πημάτων ἄρηξιν Soph. El. 863; τὰ κακῶς εὑρημέν' ἔργα O. C. 1190; εὑρέ τιν' ἀπόκινον Ar. Equ. 20; εὑρίσκουσι σφίσιν ἐοῦσαν τὴν ἀρχὴν τῆς ἔχϑρης, sie machen ausfindig, bringen heraus, daß, Her. 1, 5; ξυμμάχους Plat. Legg. VI, 754 b; φάρμακον Phaedr. 230 c; σωτηρίαν τῷ ἀνϑρώπῳ Prot. 321 d, u. sonst, bes. oft in Vbdgn wie εἰ εὕρηκεν ἢ μεμάϑηκεν Lach. 186 c; ἢν τῷ σφενδονᾶν ἐϑέλοντι ἀτέλειαν εὑρίσκωμεν Xen. An. 3, 3, 18, u. sonst; – erwerben, erlangen, δόξαν Pind. P. 2, 64; πὺξ ἀρετὰν εὑρόντα Ol. 7, 89; οὐρανῷ στηρίζον εὑρήσεις κλέος Eur. Bacch. 972; häufiger im med., sich verschaffen, erwerben (s. auch oben a), εἴ τιν' ἑταίροισιν ϑανάτου λύσιν ἠδ' ἐμοὶ αὐτῷ εὑροίμην Od. 9, 422; εὑρίσκοντο ϑεῶν παλάμαις τιμάν Pind. P. 1, 48; κλέος εὑρέσϑαι 3, 114; αὐτὸς μοῖραν εὕρετ' ἀσφαλῆ Aesch. Ag. 1570; καὶ ταῦτα πάντα σοῦ ϑανόντος εὑρόμην Soph. Ai. 1002; εὕρετο πᾶν ἄν Ar. Ach. 640; oft in Prosa, τιμωρίην Her. 3, 148; παρὰ δέ σφι εὕροντο ἑστάναι, sie erlangten es von ihm, 9, 28; εὑρίσκεσϑαι, ἤν τι δύνωνται, ἀγαϑόν Xen. An. 2, 1, 8; 7, 1, 31; ὠφέλειαν ἀπό τινος Thuc. 1, 31; ἄδειαν εὑρόμενος, nachdem er Schutz für sich erlangt hatte, Andoc. 1, 15; ἀτέλειαν, δωρεάς, Dem. 20, 1. 15; οὔτε μακρὸν οὔτε μέγα εὑρημέναι 19, 17; μηδενὶ ἐξέστω ἔτι Ἀϑηναίῳ γίγνεσϑαι μὴ εὑρομένῳ παρὰ τοῠ δήμου τῶν Αϑ., wenn er sich nicht die Erlaubniß dazu vom Volke verschafft hat, 59, 104, im Psephisma; ὠφέλειαν Arr. An. 2, 15, 4. – c) von Waaren, einen Käufer finden, Geld einbringen, Her. ὅκως εὑροῠσα πολλὸν (ἀργύριον) πρηϑείη, d. i. für viel Geld, 1, 195; ἄλλα χρήματα ἃ εὗρε πλέον ἢ ἑβδομήκοντα τάλαντα Xen. Hell. 3, 4, 24, die mehr als 70 Talente einbrachten; οἰκία εὑρίσκουσα διςχιλίας Is. 8, 35; Pol. 31, 7, 12; ähnl. absolut, οὐδὲ τῆς ἀξίας ἕκαστον τῶν κτημάτων ἀπεδίδοτο, ἀλλὰ τοῦ ἤδη εὑρίσκοντος Aesch. 1, 96, wie Xen. ὅταν τις οἰκέτην ἀποδιδῶται τοῠ εὑρόντος Mem. 2, 2, 5, d. i. um jeden Preis; τὸ ἀργύριον εὑρόν das eingekommene Geld, Inscr. 93.
-
90 εἰς-άλλομαι
εἰς-άλλομαι (s. ἅλλομαι), hineinspringen; πυρὸς κρατῆρας εἰςήλατο, in den Krater, Ep. ad. (VII, 124); ἐς τὸ πῠρ Her. 2, 66; bei Hom, πύλας, τεῖχος εἰςᾶλτο, Il. 12, 466. 13, 679, εἰςήλατο τεῖχος 12, 438; dagegen anstürmen, πύργον Pind. Ol. 8, 38; εἰς τὰ τείχη εἰςήλατο Xen. Cyr. 7, 4, 4; Plut. Cleom. 21; ἐπὶ κρατί μοι πότμος δυςκόμιστος εἰςήλατο Soph. Ant. 1326, stürzte auf mich ein. Im aor. II., εἰς τὸν αὐχένα εἰςαλοίμην, Soph. frg. 695.
-
91 ιᾱτήρ
ιᾱτήρ, ῆρος, ὁ, ep. ἰητήρ, der Heilende, Arzt, Il. 2, 732 u. öfter; Pind. P. 3, 65. 4, 240; κακῶν Od. 17, 384; sp. D., πένϑεος εἴης ἰητήρ Leon. Tar. 99 (VII, 466).
-
92 μαστίω
μαστίω, poet. = μαστίζω, von μάστις abgeleitet; μάστιε, Il. 17, 622; Hes. Sc. 466; vom Löwen, οὐρῇ δὲ πλευρὰς μαστίεται, er peitscht sich die Seiten mit dem Schweif, Il. 20, 171.
-
93 δυς-κηδής
δυς-κηδής, ές, sorgenschwer, νύξ Od. 5, 466; ἅπαξ εἰρημέν.; vgl. ἀκηδής, λαϑικηδής, πολυκηδής, προςκηδής.
-
94 ναυτίλος
-
95 μετ-άρσιος
μετ-άρσιος, auch 3 Endgn, erhoben, hoch in der Luft u. in die Luft gehoben; ἐσπᾶτο γὰρ πέδονδε καὶ μετάρσιος, Soph. Trach. 783; μετάρσιοι χολαὶ διεσπείροντο, spritzten hoch in die Luft aus einander, Ant. 996; μετάρσιον πλευρὰν ἔπαιρε, Eur. Hec. 499; auch ἀγχόναι μετάρσιοι, Mel. 306. Ggstz von βέβαιος, Herc. Fur. 1093; κόμπος μ., Andr. 1221; πτερωϑεὶς βούλομαι μετάρσιος ἀναπτέσϑαι, Ar. Av. 1333; auf der hohen See, μετάρσιαι νῆες, Her. 7, 188; – ἀγλαΐῃσι μετ., Agath. 13 (V, 273), stolz, hochmüthig (vgl. auch μεταρσία); – τὰ μετάρσια = μετέωρα, Himmelserscheinungen, Plut. Per. 32; vgl. Schol. Plat. Sis. p. 466.
-
96 νευστάζω
νευστάζω (Verstärkung von νεύω), nicken; ἔβη νευστάζων κόρυϑι, Il. 20, 162, er schritt einher mit nickendem, vorn überwallendem Helmbusch; ὀφρύσι, wie νεύω, mit den Augen (brauen) winken, ein Zeichen geben, Od. 12, 194; anders κεφαλῇ, 18, 240, von Einem, der den Kopf nicht mehr aufrecht halten kann, ihn vornüber sinken lassen, u. ib. 154 als Zeichen des Unmuths; Theocr. 25, 260; die Augen senken, Bion 3, 3; κεφαλήν, Opp. Cyn. 2, 466.
-
97 μειρακι-ώδης
μειρακι-ώδης, ες, knabenhaft, muthwillig, thöricht, καὶ ἀνόητος δόξα, Plat. Rep. V, 466 b, öfter; ὑπερβολαί, Arist. rhet. 3, 11; στάσις, Pol. 10, 33, 6; oft bei Luc.
-
98 διᾱκονέω
διᾱκονέω, ion. διηκονέω; ἐδιακόνουν, ἐδιακόνησα, δεδιακόνηκα, ἐδιακονήϑησαν Dem. 50, 2, δεδιακονημένοι 51, 7, nach Möris schlechtere Formen διηκόνουν, z. B. Matth. 411, auch Eur. Cycl. 406, δεδιηκόνηκα; dienen, bedienen, aufwarten; οὐδὲν διαφερόντως τῶν δούλων Plat. Legg. VII, 805 c; ὡς βλακικῶς δ. Ar. Av. 1323; δεσπότῃ Dem. 19, 69; τινὶ ὅτι ἂν δεηϑῇ, Her. 4, 154, d. i. einen Dienst leisten; τὰ τοιάδε ἡμῖν Plat. Polit. 290 a; αὐτῷ τοσαῦτα Anacr. 14, 17; μέϑυ ἐμοί 30, 6; καὶ ὑπηρετεῖν πάντα τὰ περὶ τὸν πόλεμον Plat. Rep. V, 466 e, verrichten; μηδὲν ἐπὶ δώροις Legg. XII, 955 d; – γάμους, ausrichten, anordnen, vom Koch, Posidipp. Ath. IX, 377 a; vgl. auch Men. Ath. VI, 245 c. – Med. sich selbst bedienen, ἑαυτῷ Soph. Phil. 287; vgl. Ar. Ach. 1017; Plat. Legg. VI, 763 a; auch = act., οἱ τὰ ἐρωτικὰ διακονούμενοι, Gehülfen in Liebessachen, Luc. merc. cond. 27; οἶνόν τινι χρυσίῳ, kredenzen, Asin. 53. διᾱκόνημα, τό, 1) Dienst; δουλικόν δ. Plat. Theaet. 175 e; Arist. Polit. 1, 7. – 2) = Hausgeräth; Ath. VI 274 b.
-
99 δαίω
δαίω, brennen, anzünden; entstanden entweder aus ΔΑ'FΩ (das Digamma in ι übergegangen), oder aus ΔΑFΊΩ (das Digamma ausgeworfen); Wurzel auf jeden Fall ΔΑF-; durchaus verschieden also von δαίομαι »theilen«, Wurzel ΔΑ –. Das Digamma in δαίω »brennen« bezeugt z. B. die Form δεδαυμένος, μηρίων δεδαυμένων Simonid. (Amorgin.?) in Etym. m. p. 250, 18 und Cram. An. Ox. 1 p. 106, 4 (Bergk L. G. ed. 2 fr 30 p. 587); durch conj. hergestellt δεδαυμένον Callimach. epigr. 53; vgl. Hesych. δεδαυμένον· περιπεφλεγμένον; δάβελος· δαλός, Λάκωνες; Sanskrit. davas, dâvas = calor, ignis, s. Curtius Grundzüge d. Gr. Etym. 1 S. 197; wahrscheinlich sind δαίω »brennen«, αὔω oder αὕω nebst αὐαίνω oder αὑαίνω, εὕω, καίω (καύσω, ΚΑF-), dem Ursprunge nach identisch; vgl. λείβω εἴβω, δείλη εἵλη, δαήμων δαίμων αἵμων, δνόφος νέφος γνόφος κνέφας, μέλας μέλαινα μελαινός κελαινός, δᾶ γᾶ γέα γῆ γαῖα αἶα, Verwandt mit δαίω »brennen« auf jeden Fall δαΐς »die Fackel« und δαλός. – Transitiv. werden von δαίω gebraucht praes. und imperfect. activ.: Hom. πῠρ Il. 9, 211 Od. 7, 7; φλόγα Il. 18, 206, wie Aesch. Ag. 496; π ῠρ καὶ φῶς Ch. 864; übertr., δαῖε δ' ἐν όφϑαλμοῖς γλυκερὸν πόϑον, Verlangen aus den Augen leuchten lassen, Ap. Rh. 4, 1147. – In Prosa Dem. χώραν δαίοντος καὶ δενδροκοπέοντος in dem Psephisma der Byzantier 18, 90. – Intransitiv wird das medium gebraucht nebst perf. und plusquamperf. act. δέδηα ἐδεδήειν, = brennen, in Brand sein, in Flammen stehen, in Flammen gerathen, sich entzünden: Hom. Iliad. 18, 227 ἀκάματον πῠρ δεινὸν ὑπὲρ κεφαλῆς Πηλείωνος δαιόμενον· τὸ δὲ δαῖε ϑεὰ γλαυκῶπις Ἀϑήνη; vom Blitz Iliad. 8, 75 αὐτὸς δ' ἐξ Ἴδης μεγάλ' ἔκτυπε, δαιόμενον δὲ ἧκε σέλας; neben καίω Odyss. 5, 61 πῠρ μὲν ἐπ' ἐσχαρόφιν μέγα καίετο, τηλόϑι δ' ὀδμ ὴ κέδρου τ' εὐκεάτοιο ϑύου τ' ἀνὰ νῆσον ὀδώδει δαιομένων; Iliad. 21, 343 Ἥφαιστος δὲ τιτύσκετο ϑεσπιδαὲς πῦρ. πρῶτα μὲν ἐν πεδίῳ πῦρ δαίετο, καῖε δὲ νεκροὺς πολλούς: hier kann δαίετο Homerisch medium statt des activ. sein, Hephästos Subject zu δαίετο. – Soph. Tr. 762 ἐδαίετο φλόξ; λύχνοις ἅμα δαιομένοισιν Theocr. 24, 51. – Uebertr., δαίεται ὄσσε, die Augen funkeln, Od. 6, 132. – Δάηται. conjunct. aor. 2. med., in auffallender Verbindung, δάηται δαιομένη, zwei Mal dieselbe Stelle: μή ποτ' ἐπὶ Τρώεσσιν ἀλεξήσειν κακὸν ἦμαρ, μηδ ὁπότ' ἄν Τροίη μαλερῷ πυρὶ πᾶσα δάηται δαιομένη, δαίωσι δ' ἀρήιοι υἷες Ἀχαιῶν, Iliad. 20, 316. 21, 375. – Perf. u. plusqpft. act., intransitiv, übertr.: πυρὶ δ' ὄσσε δεδήει Iliad. 12, 466; μάχη πόλεμός τε δέδηεν Iliad. 20, 18, die Schlacht ist entbrannt; 35, wohl Tmesis; πάντῃ γάρ σε περὶ στέ φανος πολέμοιο δέδηεν Iliad. 13, 736, wohl Tmesis; τόσση γὰρ ἔρις πολέμοιο δἔδηεν Iliad. 17, 253; μετὰ δέ σφισιν ὄσσα δεδήει ότρύνουσ' ἰέναι, Διὸς ἄγγελος Iliad 2, 93, vergl. das Deutsche »ein Gerücht verbreitet sich wie ein Lauffeuer«; οἰμωγὴ δὲ δέδηε, hat sich erhoben, flammt auf, Odyss. 20, 853.
-
100 δηλόω
δηλόω, fut. pass. δηλώσομαι, selten δηλωϑήσομαι, Thuc. 1, 144; 1) offenbaren, kund, klar machen; ἐδήλωσε οὐδέν Her. 1, 11; ὄμμα πατρί Soph. Ai. 457; τὰ δόξαντα El. 29; οἷα φρονῶ 326; ἡ σὴ προςφορὰ δηλώσεται O. C. 587; γνώμην, προϑυμίαν, Thuc. 3, 37. 6, 47, u. Folgde; τί τινι, oft; auch τὶ εἴς τινα, Thuc. 1, 90; τὶ πρός τινα, Xen. Cyr. 7, 3, 12; ὑπέρ τινος, sprechen, Pol. 2, 22. Es folgt häufig ὅτι, ὡς, Her. 2, 78. 149 u. Folgde; seltner acc. c. inf.; auch εἴτε – εἴτε, Xen. Mem. 2, 2, 21; – oder das partic., δηλώσω πατρί, μὴ – ἄσπλαγχνος γεγώς, ich werde zeigen, daß ich nicht feig geboren bin, Soph. Ai. 466; δηλοῖς ὥς τι σημανῶν νέον, du zeigst, daß du etwas Neues verkündigen willst, Ant. 242; Διβύη δηλοῖ ἑωυτὴν ἐοῦσα περίῤῥυτος Her. 4, 42; vgl. Thuc. 1, 21. 2, 53; anch so, daß ὤν ergänzt werden kann, ὡς σὲ δηλώσω κακόν, sc. ὄντα, Soph. O. C. 787; vgl. Ant. 467; u. mit pleonastisch hinzugefügtem inf., ὡς γένος ἄτλητον ἀνϑρώποισι δηλώσοιμ' ὁρᾶν O. R. 792. – 2) intrans., δηλοῖ, eszeigtsich, erhellt, istklar, wie schon Soph. Ant. 20, δηλοῖς γάρ τι καλχαίνουσ' ἔπος, gefaßt werden kann; δηλοῖ ἐμοί, ὅτι Her. 2, 117; 9, 68; τότε δηλώσει, ὅτι Plat. Rep. VI, 497 c; ἐδήλωσε δέ Xen. Mem. 1, 2, 32; Plut.
См. также в других словарях:
466 av. J.-C. — 466 Années : 469 468 467 466 465 464 463 Décennies : 490 480 470 460 450 440 430 Siècles : VIe siècle … Wikipédia en Français
466 — Années : 463 464 465 466 467 468 469 Décennies : 430 440 450 460 470 480 490 Siècles : IVe siècle Ve siècle … Wikipédia en Français
466 — Portal Geschichte | Portal Biografien | Aktuelle Ereignisse | Jahreskalender ◄ | 4. Jahrhundert | 5. Jahrhundert | 6. Jahrhundert | ► ◄ | 430er | 440er | 450er | 460er | 470er | 480er | 490er | ► ◄◄ | ◄ | 462 | 463 | 464 | … Deutsch Wikipedia
-466 — Années : 469 468 467 466 465 464 463 Décennies : 490 480 470 460 450 440 430 Siècles : VIe siècle av. J.‑C. … Wikipédia en Français
466 a. C. — Años: 469 a. C. 468 a. C. 467 a. C. – 466 a. C. – 465 a. C. 464 a. C. 463 a. C. Décadas: Años 490 a. C. Años 480 a. C. Años 470 a. C. – Años 460 a. C. – Años 450 a. C. Años 440 a. C. Años 430 a. C. Siglos … Wikipedia Español
466 — yearbox in?= cp=4th century c=5th century cf=6th century yp1=463 yp2=464 yp3=465 year=466 ya1=467 ya2=468 ya3=469 dp3=430s dp2=440s dp1=450s d=460s dn1=470s dn2=480s dn3=490s NOTOC EventsBy PlaceEastern Roman Empire* Emperor Leo I repels the Hun… … Wikipedia
466-99-9 — Hydromorphone Hydromorphone Général Nom IUPAC 4,5 alpha époxy 3 hydroxy 17 méthyl morphinan 6 one No … Wikipédia en Français
466 — Años: 463 464 465 – 466 – 467 468 469 Décadas: Años 430 Años 440 Años 450 – Años 460 – Años 470 Años 480 Años 490 Siglos: Siglo IV – … Wikipedia Español
(466) tisiphone — Pour les articles homonymes, voir Tisiphone (homonymie). 466 Tisiphone pas de photo Caractéristiques orbitales Époque 18 août … Wikipédia en Français
466 Tisiphone — (466) Tisiphone Pour les articles homonymes, voir Tisiphone (homonymie). 466 Tisiphone pas de photo Caractéristiques orbitales Époque 18 août … Wikipédia en Français
(466) Tisiphone — Descubrimiento Descubridor Max Wolf Luigi Carnera Fecha 17 de enero, 1901 Nombre Provisional 1901 FX … Wikipedia Español