-
1 θρασύχειρ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θρασύχειρ
-
2 προ-δωσ-έταιρος
προ-δωσ-έταιρος, = προδοσέταιρος; des Metrums wegen emendirt im Scol. bei Ath. XV, 695 e (Ilg. 24 Jac. 6), auch D. Cass. 68, 14, vgl. Lob. Phryn. 770.
-
3 πρέσβιστος
πρέσβιστος, superlat. zu πρέσβυς; H. h. 30, 2; Aesch. Spt. 372, der geehrteste; Scol. 23, Jac.; Tim. Locr. 97 e.
-
4 παλάμη
παλάμη, ἡ, eigtl. palma, die flache Hand, die Hand, insofern man mit ihr Etwas faßt oder sonst verrichtet; παλάμῃ δ' ἔχε χάλκεον ἔγχος, Od. 1, 104; ἔγχος, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει, Il. 3, 338; im plur., ἐν παλάμῃς φορέουσι, Il. 1, 238; τέκτονος ἐν παλάμῃσι δαήμονος, 15, 411; als Symbol der Kunstfertigkeit, künstlerische Hände, Hes. Th. 580. 866 Sc. 219. 320. Aber auch als Symbol der Starke, die Faust, Il. 3, 128. 5, 558; vgl. ὦ παλάμαι ϑνητῶν, Soph. Phil. 177; παλάμᾳ δονέων Pind. P. 1, 44, öfter; ὀλόμεναι παλάμαις, Aesch. Suppl. 845; auch das mit der Hand Verrichtete, die That, ὡς τίνα δὴ ῥέξῃς παλάμαν ποτέ; Soph. Phil. 1191; vgl. βέβακεν Ἁτρείδης ἀλόχου παλάμαις, Eur. Andr. 1027, wo man an die Hände und die Ränke denken kann; besonders von Kunstwerken des bildenden Künstlers. – Uebertr. Handgriff, Kunstgriff, geschicktes Mittel wozu, βιότου, zum Lebenserwerb, Theogn. 624, vgl. 1022; Ζηνὸς παλάμαι, Pind. P. 2, 40; πυκνότατον παλάμαις, vom Si syphus, Ol. 13, 50: vgl. Aesch. Prom, 165: δεῖ δέ σε παντοίας πλέκειν εἰς ἀπόφευξιν παλάμας, Ar. Vesp. 644; auch in Prosa, ἔλεγε ἔχειν τινὰ παλάμην, τῇ ἐλπίζοι ἀποστήσειν τοὺς ἀρίστους, Her. 8, 19; vgl. Scol. bei Ath. XV, 695 a, εἴ τις δύναιτο καὶ παλάμην ἔχοι. – Bei den Attikern scheint es aber erst sehr spät in Prosa vorzukommen.
-
5 συσ-σω-φρονέω
συσ-σω-φρονέω, mit, zugleich mäßig, bescheiden, verständig sein, handeln; Eur. I. A. 407; mit Einem, τινί, Scol. 18, 14 Jac., συσσωφρονήσω σώφρονι.
-
6 συ-στεφανη-φορέω
συ-στεφανη-φορέω, mit Andern Kränze tragen, Scol. 18 Jac.
-
7 συγ-κανη-φορέω
συγ-κανη-φορέω, den heiligen Korb mittragen, Scol. 18 Iac..
-
8 συν-εράω
-
9 συν-ηβάω
συν-ηβάω, die Jugendjahre zusammen verleben; Scol. 18 Jac.; δελφῖνι συνηβώοντος ἑταίρῳ, Opp. Hal. 5, 472; übertr., τοῖς Δελφοῖς ἡ Πυλαία συνηβᾷ καὶ συναναβόσκεται, Plut. de Pyth. orac. 29.
-
10 σκολιός
σκολιός (nach den Alten von σκέλλω, durch Trockenheit gekrümmt?), krumm, gebogen; σκίπων, Eur. Hec. 65; σίδηρος, Her. 2, 86; gewunden, geschlängelt, übh. ungrade, Ggstz v. ὀρϑός, ὄρϑιος; dah. auch schief, schräg, εἰς πλάγια καὶ σκολιὰ τυποῦσα, Plat. Theaet. 194 b; verdreht, u. bes. häufig übertr., unredlich, falsch, tückisch, hinterlistig, σκολιαὶ ϑέμιστες Il. 16, 387, μῠϑοι Hes. O. 194, δίκαι 221. 252; auch adv. σκολιῶς, 260. 264; im eigtl. Sinne, ὁδοί, Pind. P. 2, 85; ἀπάται, frg. 232; λαβύρινϑος, Callim. Del. 311; seltener von Menschen, Hes. O. 7; σκολιὰ φρονεῖν, Scol. 14 Jac.; σκολιὸν λέγειν, Ar. Vesp. 1240, Schol. κολακικόν; εὐϑύνει δὲ δίκας σκολιάς, Solon v. 36 bei Dem. 19, 255; πάντα σκολιὰ ὑπὸ ψεύδους καὶ ἀλαζονείας, Plat. Gorg. 525 a; πράττειν σκολιά, Theaet. 173 a. – Strab. XIV setzt ἔργα σκολιά den ξόανα ἀρχαῖα gegenüber, die man auf künstliche Bildsäulen gedeutet hat, es muß aber Σκοπάδια heißen, od. Σκόπα. – Dunkel ist σκολιῶν ὄρϑρων κνίσματα δακρυχαρῆ Mel. 102 (V, 166).
-
11 φρονέω
φρονέω, drückt ursprünglich alle Thätigkeiten des φρήν, der φρένες aus; – denken; Verstand od. Einsicht haben, richtig denken, klug sein; ἄριστοι μάχεσϑαί τε φρονέειν τε, die Tüchtigsten zum Kampf u. zu klugem Rathe, Il. 6, 79; oft so bei Tragg.: εὖ φρονῶν, ὀρϑῶς φρονεῖν, Aesch. Prom. 385. 1002; παῖδες, φρονεῖν χρή Suppl. 173; φρονούντως πρὸς φρονοῦντας ἐννέπεις 201; φρονεῖν γὰρ οἱ ταχεῖς οὐκ ἀσφαλεῖς Soph. O. R. 617; μῶρα φρονῶν Ai. 591; u. oft εὖ φρονῶν, wie Eur.; auch oft allein, vgl. Soph. O. C. 1662 Ant. 553. 703. 723; im Gegensatz zum Wahnsinn, seines Verstandes mächtig sein, Ai. 82. 337 u. oft; bei Eur. auch ἐγὼ νῠν φρονῶ, τότ' οὐ φρονῶν, Med. 1529; ὀρϑὰ φρονεῖς. 1129; πλάγια φρονεῖς I. A. 332; οἱ εὖ φρονοῦντες Her. 2, 16; Plat. sagt πότερον τὸ αἷμα ἐστιν ᾡ φρονοῦμεν, Phaed. 96 b; – in Prosa gew. seinen gesunden Verstand oder seine Besinnung haben, εὖ φρονεῖν, richtig denken, wie Hom.; so Arist. rhet. 1, 1 u. sonst; τὸ δὲ σωφρονεῖν λέγεις εὖ φρονεῖν Plat. Prot. 333 c; οἱ εὖ φρονοῦντες, die ihren guten, gefunden Verstand haben; ἐξιστάναι τινὰ τοῦ φρονεῖν, Einen des Verstandes u. der Besinnung berauben, wie ἔξω ἐλαύνειν τοῠ φρονεῖν Eur. Bacch. 851; ἐξίστασϑαι τοῦ φρονεῖν, den Verstand, die Besinnung verlieren; dah. ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ' ἐλέησον Il. 22, 59, so viel wie ἔτι ζῶντα, so lange ich noch lebe; vgl. ϑανόντι δ' οὐ φρονοῦντι δειλαία χάρις ἐπέμπετο Aesch. Ch. 510, der Nichts mehr fühlte, merkte; Plat. μηδὲ ζῆν αὐτό, μηδὲ φρονεῖν, Soph. 249 a. – C. accus. erkennen, verstehen, begreifen; γιγνώσκω, φρονέω Od. 16, 136. 17, 193. 281; εἰ φρονέοιεν τὴν ἀληϑηΐην Her. 1, 46; ἐπὶ τοσοῠτο γε φρονέω, so Viel sehe ich ein, 6, 97; neben νοεῖν Plat. Phil. 11 b; und so auch Folgde. – Bes. aber eine Gesinnung, Meinung haben, im Sinne haben, zur Absicht haben, beabsichtigen, wollen; Hom. oft; mit dem Zusatz ἐνὶ ϑυμῷ Od. 6, 313. 7, 74. 10, 317; ἀνὰ ϑυμόν Il. 2, 36. 18, 4 Od. 2, 116 u. sonst;.auch ἐνὶ φρεσί, 14, 82; τὸν μ ῠϑον ἀποειπεῖν, ᾗπερ δὴ φρονέω Il. 9, 310, wie ich es denke, meine; φρονέω δὲ τετιμῆσϑαι Διὸς αἴσῃ, ich denke, trachte darnach, hoffe, Il. 9, 608; φρόνεον δὲ μάλιστα ἄστυ πότι σφέτερον ἐρύειν καὶ κῠδος ἀρέσϑαι 17, 286; u. mit acc. c. int., φρονέω δὲ διακρινϑήμεναι ἤδη Ἀργεί. ους καὶ Τρῶας Il. 3, 98. An οἱ δ' ἰϑὺς φρόνεον μάχεσϑαι ll. 13, 135 schließt sich Xen. τοξεύειν καὶ ἀκοντίζειν οὐκ ἐφρόνουν, sie dachten nicht daran zu schießen und zu werfen, Cyr. 3, 3, 66. – Mit dem bloßen acc., τὰ γὰρ φρονέεις, ἅ τ' ἐγώ περ Il. 4, 361; ἶσον ἐμοὶ φρονέουσα, mir gleich denkend, denkend wie ich, 15, 50; ϑεοῖσιν ἶσα φρονεῖν, sich den Göttern gleich dünken, 5, 441; ἀμφὶς φρονεῖν, getrennter, verschiedener Meinung sein, 13, 345; ἄλλῃ φρονεῖν, anders wohin denken, H. h. Ap. 469; αὔδα ὅ τι φρονέεις, sage, was du denkst, im Sinne hast, Il. 14, 195; bes. τινί τι, u. mit adv., Etwas für od. gegen Einen haben, Einem Etwas ansinnen od. anstiften, οἷσίν τ' εὖ φρονέῃσι καὶ ἀνδράσι νείκεα λύει Od. 7, 74; οἵ τ' εὖ μὲν βάζουσι, κακῶς δ' ὄπιϑεν φρονέουσιν 18, 168; φίλα, ἀγαϑά, Il. 4, 219. 5, 116. 23, 305 Od. 1, 43. 307, freundlich, gut gegen Einen gesinnt sein, ihm wohlwollen; ὀλοὰ φρονεῖν Il. 16, 701; selbst von Thieren, wie von Wölfen u. Schaafen, κακὰ φρονέουσι διαμπερὲς ἀλλήλοισιν 22, 264; aber ἀγαϑὰ φρονέων 6, 162 ist in sittlicher Beziehung der gut, edel Denkende; τὰ ἀμείνω φρονέειν, der bessern Meinung sein, auf der bessern Seite sein, Her. 7, 145. 172; κρυπτάδια φρ., Heimliches sinnen, heimliche Anschläge machen, Il. 1, 542; ἀταλὰ φρ., jugendlich, heiter gesinnt sein, 13, 567; h. Cer. 24; Hes. Th. 989 (vgl. ἀταλάφρων); πυκνά und πυκινὰ φρ., kluge Gedanken haben, List im Sinne haben, Od. 9, 445; ἐφημέρια, nur für den gegenwärtigen Tag denken, 21, 85; φρονεῖν τὸ παρακείμενον Pind. N. 3, 72; πιστά, treu gesinnt sein, κακά, μαλακά, schlecht, mild gesinnt sein, Ol. 3, 18 P. 8, 86 N. 4, 05; σκολιὰ φρονεῖν Scol. 14 Jac.; εἰ γὰρ τύχοιεν ὧν φρονοῦσι Aesch. Spt. 352; εὖ φρονεῖν τινι, wohlgesinnt sein gegen Einen, Ag. 1411, vgl. 262; ἃ μὴ φρονῶ γὰρ οὐ φιλῶ λέγειν μάτην Soph. O. R. 1520; καλὸν δὲ καὶ ἀγαϑὸν μηδὲν φρονεῖν Plat. Rep. VI, 505 b; τὰ αὐτὰ φρονεῖν, od. τὸ αὐτό, dasselbe denken, einstimmig, einträchtig sein, Her. 1, 60. 5, 3. 72; ἄλλα φρονέειν καὶ ἂλλα λέγειν 9, 54; ξυνῳδά τινι φρονεῖν Ar. Av. 634. – Bes. häufig μέγα φρονεῖν, groß denken, hoch, stolz gesinnt sein, hohen Muth oder Uebermuth hegen, Il. 8, 553. 16, 258; womit man vgl. οὐ παρδάλιος τόσσον μένος, ὅσσον Πάνϑου υἉες φρονέουσιν, nicht des Panthers Muth ist so groß, wie ihn des Panthos Söhne hegen, Il. 17, 23; selbst von Thieren, μέγα φρονεῖν, voll trotziges Muthes sein, von Ebern 11, 325, von Löwen 17, 758, u. Folgde oft. Bei den Att. fast immer im tadelnden Sinne, eine hohe Meinung von sich haben, übertriebenes Selbstgefühl haben, φρονεῖ γὰρ ὡς γυνὴ μέγα Soph. O. R. 1078; Ant. 475; sich brüsten, großprahlen, ἐπί τινι, auf Etwas stolz sein, womit groß thun, Plat. Prot. 342 d; οἱ μέγιστον φρονοῠντες Phaedr. 257 e; auch wird μέγα zuweilen ausgelassen, ἐφ' ᾡ φρονεῖ μάλιστα Dem. 28, 2; μεῖζον φρονεῖν, höher denken, als es dem Sterblichen geziemt, mit seinen Anmaßungen Ziel und Gränze überschreiten, φρονείτω μεῖζον ἢ κατ' ἄνδρα Soph. Ant. 765 (aber πλέον φρονεῖν ist = einsichtsvoller sein, Plat. Hipp. mai. 371 a); Ggstz μικρόν od. μικρὰ φρονεῖν, kleinmüthig, zaghaft sein, ὁ τοξότης ἔοικεν οὐ σμικρὸν φρονεῖν Ai. 1099; Isocr. 4, 151; μεῖον φρ., kleinmüthiger od. allzu kleinmüthig sein, Xen. Apol. 24; οὐκ ἔλασσον Ἄρεος εἰς μάχην φρονεῖν Eur. Phoen. 1135; dagegen μέτριον od. μέτρια φρονεῖν, bescheiden denken, bescheidenes Sinnes, ohne Anmaßung sein. Man vgl. noch ὁ κόμπος δ' οὐ κατ' ἄνϑρωπον φρονεῖ Aesch. Spt. 407, nicht wie es sich für den Menschen ziemt; οὐχ ὑπέρφευ ϑνητὸν ὄντα χρὴ φρονεῖν Pers. 806; ἐπεί σε μανϑάνω ϑνητὴν φρονοῦσαν ϑνητά Soph. Tr. 473; φρονεῖν ἄμεινον Διός Eur. Suppl. 504; τυραννικά Ar. Vesp. 507; ἀϑάνατα καὶ ϑεῖα Plat. Tim. 90 c; νεώτερα φρονεῖν, wie νεωτερίζειν, Neuerungen im Sinne haben; ἀρχαϊκὰ φρονεῖν, altväterisch, altfränkisch denken, gesinnt sein, Ar. Nubb. 811; τά τινος φρονεῖν, Jemandes Gesinnungen, Meinungen theilen, von seiner Partei sein, es mit ihm halten, ihm anhangen, Thuc. 3, 68; auch τὰ πρός τινα φρονεῖν, Xen. An. 7, 7,30. – Auch = beachten, berücksichtigen, u. dah. sich wovor in Acht nehmen, scheuen, ὄπιδα Od. 14, 82; – εὖ φρονεῖν auch = sich freuen, ἀλλ' εὖ φρονεῖς εὖ τοῖσι νῦν ἠγγελμένοις Aesch. Ch. 763; Thuc. sagt auch τοῦτο φρονεῖ ἡ ἀγωγή, das bezweckt, 5, 85.
-
12 χηρόω
χηρόω, trans., leer od. öde machen, entblößen, χήρωσε δ' ἀγυιάς, er machte die Straßen leer, nämlich von Menschen, entvölkerte sie, Il. 5, 642; Ἄργος ἀνδρῶν ἐχηρώϑη Her. 6, 83; berauben, τινά τινος, χήρωσεν ἡλίου Antp. Sid. 105 (VII, 172); bes. des Gatten, der Eltern berauben, zur Wittwe, Waise machen, χήρωσας δὲ γυναῖκα Il. 17, 36; ἅλις Πριάμου γαῖ' ἐχήρωσ' Ἑλλάδα Eur. Cycl. 303; u. im med., χηρώσαντο πόληα Qu. Sm. 9, 351. – Auch intrans., wie χηρεύω, im Wittwenstande, als Waise leben, Plut. amat. 2; übh. entbehren, Mangel haben, τινός, Theogn. 950. – Im hymn. od. scol. des Aristot. (Ilg. 31; Jacobs Anth. I p. 110) Ἀταρνέος ἔντροφος ἠελίου χήρωσεν αὐγάς, d. i. ἑαυτὸν ἐστέρησε τοῦ βίου; od. wie Ath. XV, 696 d erkl., τετελευτηκέναι Ἑρμείαν.
-
13 βρόμιος
βρόμιος, lärmend, rauschend, φόρμιγξ Pind. N. 9, 8; bes. ὁ Βρόμιος, Beiname des Bacchus, Aesch. Eum. 24; Eur. Phoen. 625 u. öfter; Ar. Th. 991; adj., den Bacchus betreffend, bacchisch; κρόταλα Eur. Hel. 1324; ϑύρσος Herc. Fur. 890; χάρις βρομία Ar. Nubb. 310; Νυμφαί scol. 8 Iac.; βρομίου πῶμα Wein, Eur. Cycl. 122; ὄμμα βρομίῳ βεβαρημένος Ep. ad. 525 ( Plan. 309).
-
14 κλεινός
κλεινός (κλέος), dor. auch κλεεννός, Pind. P. 5, 20 u. öfter, κλεεννότατος P. 4, 280, Simonds. 91 (VII, 514), Ἀρκαδία Scol. 8 Iac., im Or. Her. 5, 92, 52 End.; – berühmt, gepriesen, bekannt; Pind. oft, bes. von Städten; οἰκιστήρ P. 1, 59; κλεινότερος γάμος 9, 106; τόξοισι κλεινός Aesch. Prom. 874; τιμωρίαν κλεινῶν Ἀϑηνᾶν εὗρε Pers. 466, wie Soph. Ai. 848; ὁ πᾶσι κλεινὸς Οἰδίπους καλούμενος O. R. 8; ὁ κλεινὸς Αἴας Ai. 216; ὦ κλεινὰ Σαλαμίς 593; τὰ κλείν' αἰνίγματα O. R. 1525; Eur. oft; ὄνομα τῇ πόλει ϑέσϑαι τι μέγα καὶ κλεινόν Ar. Av. 810; κλεινοτάτην πόλιν 1277; seltener in Prosa, κλεινοῖς καὶ παλαιοῖς ἀνδράσιν Plat. Soph. 243 a; καὶ τοῦτο κλεινὸν αὐτοῦ, auch das ist von ihm wohlbekannt, Luc. Peregr. 18. – Bei den Kretern hieß so der geliebte Knabe, Ath. XI, 782 c u. Strab. X, 484.
-
15 κλάδος
κλάδος, ὁ, eigtl. ein junger Trieb od. Schößling, den man abbricht (κλάω, vgl. aber κραδαίνω). um ihn auf einen andern Baum zu pfropfen. nach Theophr. der jährige Trieb an den Baumästen; übh. Zweig; ἐλαίας Aesch. Eum. 43, öfter; auch von den Zweigen, welche die Schutzflehenden in den Händen hielten, Suppl. 22. 150 u. öfter, wie ἱκτηρίοις κλάδοισιν ἐξεστεμμένοι Soph. O. R. 3, vgl. 143; δάφνης κλάδοι Eur. Ion 80; einzeln in Prosa. – Der dat. sing. wurde oft (wie von κλάς, κλαδός) κλαδί gebildet; Ar. Lys. 632; Scol. 7 bei Ath. XV, 695 b; Ael. H. A. 4, 38 τῇ κλαδί, von Schneider in τῷ κλαδί geändert; den accus. κλάδα erwähnt Hesych.; κλάδας Nic. bei Ath. XV, 684 a. – Auch von τὸ κλάδος kommt der dat. plur. κλάδεσι vor, Ar. Av. 239. u. κλαδέεσσι, Nic. bei Ath. XV, 683 c.
-
16 εὐ-πατρίδης
εὐ-πατρίδης, ὁ, von gutem, edlem Vater, von edler Abstammung, adlig; Ὀρέστης Soph. El. 157, vgl. 848; bes. Theseus, Eur. Hipp. 551 u. öfter; οἶκοι Ion 1073; εὐπατρίδαι καὶ ἀπ' ἀμφοτέρων ὄντες ἀριστέων Alc. 920; μάχεσϑαι ἀγαϑούς τε καὶ εὐπατρίδας Scol. bei Ath. XV, 695 e; vornehm, im Ggstz der δοῠλοι, Xen. Oec. 1, 17 u. Sp. Bes. in Athen der erste der drei auf Theseus zurückgeführten Stände, Geburtsadel, neben den γεώμοροι u. δημιουργοί; in späterer Zeit hatten sie nur noch gewisse erbliche Priesterwürden, Plut. Thes. 25 D. Sic. 1, 28 Xen. Conv. 8, 40 u. sonst. – Spätere Schriftsteller, wie D. Hal. u. Plut., nennen die römischen Patricier so.
-
17 εὐ-φρόσυνος
εὐ-φρόσυνος, η, ον, froh, εὐφροσύναις ἀοιδαῖς scol. Ath. XV, 694 d; Ep. ad. 73 (aber Nicarch. Anth. Pal. V, 40 steht εἰς ποίην ἀκτὴν εὐφρόσυνον γέγονας, in der Bdtg fröhlich machend) u. Sp., s. Lob. path. 231; – adv., εὐφροσύνως διάγειν Theogn. 766.
-
18 διχό-μῡθος
διχό-μῡθος, doppelte Reden führend, zweizüngig; διχόμυϑον ἔχουσα (γλῶσσα) κραδίῃ νόημα Sol. Scol. Iac. 1 (Ilg. 39); ἔλεξε διχόμυϑα Eur. Or. 888; Sp., wie Anton. Lib. 23.
-
19 μαλερός
μαλερός ( μάλα), heftig, gewaltig; πῦρ, Il. 9, 242. 20, 316. 21, 375, wie Hes. Sc. 18 u. Or. bei Her. 7, 140; μαλεραὶ ἀοιδαί, kraftvolle, feurige Gesänge, Pind. Ol. 9, 24, λέοντες, Aesch. Ag. 139; auch nach Homer πυρὸς μαλερὰ γνάϑος, Ch. 322; übertr., πόϑος, heftige Sehnsucht, Pers. 62; Ἄρης, der gewaltige Ares, Soph. O. R. 190; μαλερὰ μέλαϑρα πυρὶ κατάδρομα sagt Eur. Troad. 1300, entweder die gewaltigen od. die in Flammen stehenden, von der Flamme überwältigten; μαλεροὶ πόνοι, gewaltige, erschöpfende Anstrengungen, Arist. scol. 1, 6; sp. D., ϑάλπος, Archi. 5 (VI, 207), ἠέλιοι, D. Per. 40. – Hesych. erkl. μαλεραὶ φρένες durch ἀσϑενεῖς, etwa der überwältigte, also schwache und erliegende Geist.
-
20 μαλακ-αυγητός
μαλακ-αυγητός, Beiwort des Schlafes, Arist. paean. in Herm. (Ilgen scol. 31; Ath. XV, 696 b), von αὐγή, sanft blickend oder weiches, gebrochenes Blickes; Andere schreiben μαλακαύχητος u. leiten es also von αὐχέω ab, etwa »sanft prahlend«, was keinen angemessenen Sinn giebt.
См. также в других словарях:
scol — scol·de·nore; scol·e·cite; scol·o·pa·ceous; scol·o·pac·i·dae; scol·o·pax; scol·o·pen·dra; scol·o·pen·drel·la; scol·o·pen·drel·li·dae; scol·o·pen·drel·loid; scol·o·pen·dri·dae; scol·o·pen·dri·form; scol·o·pen·dri·um; scol·o·pid·i·um; scol·y·mus;… … English syllables
Scol — Apparu en 1996 Auteur Sylvain Huet Développeurs communautaire Paradigmes … Wikipédia en Français
SCOL — Standard Cryo OnLine Language ou SCOL est un langage interprété initié par la société Cryo Interactive en 1995. Après la faillite de la société, il est devenu un projet libre (licence de type BSD) en mars 2003[1]. Son développement se poursuit… … Wikipédia en Français
scol — scol, age, ar etc.: see school n.1, skoal, schoolage, scholar, etc … Useful english dictionary
SCOL Sporthotel Großglockner — (Кальс ам Гросглокнер,Австрия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес … Каталог отелей
scol´lop|er — scol|lop «SKOL uhp», noun, transitive verb. = scallop. (Cf. ↑scallop) –scol´lop|er, noun … Useful english dictionary
scol|lop — «SKOL uhp», noun, transitive verb. = scallop. (Cf. ↑scallop) –scol´lop|er, noun … Useful english dictionary
scol|e|cite — «SKOL uh syt, SKOH luh », noun. a mineral, a hydrous silicate of calcium and aluminum, found in needle shaped crystals and fibrous or radiated masses. Formula: CaAl2Si3O10•3H2O ╂[< German Scolezit < Greek sk ēx, ēkos worm + German it ite1] … Useful english dictionary
scol|o|pen|drid — «SKOL uh PEHN drihd», noun, adjective. –n. any one of a group of chilopods including many large and poisonous centipedes. –adj. of or belonging to this group. ╂[< New Latin Scolopendridae the centipede family < Latin scolopendra a kind of… … Useful english dictionary
scol|o|pen|drine — «SKOL uh PEHN dryn, drihn», adjective. of or having to do with the scolopendrids … Useful english dictionary
scól — [sko:l] f ( e/ a) school … Old to modern English dictionary