-
1 ῥίζα
ῥίζα, ης, ἡ (on the formation s. Schwyzer I 352, cp. Lat. radix; Hom.+; ins, pap, LXX; OdeSol 11:16b; TestJud 24:5; Philo; Jos., Ant. 3, 174 al.; Tat. 12, 3f).① the underground part of a plant, rootⓐ lit. Mt 3:10; Lk 3:9; Hs 9, 1, 6; 9, 21, 1. ἐκ ῥιζῶν to its roots, root and branch (Heraclid. Pont., Fgm. 50 W.; Plut., Pomp. 629 [21, 3]; Polyaenus 2, 1, 10; Job 31:12; Aesop, Fab. 70 P.=101 Ch./71 H-H.) Mk 11:20. ῥίζαν ἔχειν have (deep) root(s) Mt 13:6; Mk 4:6 (Theophr., HP 6, 6, 7 πολλὴν ἔχουσα ῥίζαν; Reader, Polemo p. 372).ⓑ in imagery and transferred sense (LXX; oft. Philo; SibOr 3, 396): in the parable οὐκ ἔχειν ῥίζαν (ἐν ἑαυτῷ) have no firm root and hence be easily inclined to fall away Mt 13:21; Mk 4:17; Lk 8:13.—In Paul’s figure of the olive tree, its root and branches Ro 11:16–18. On ῥίζας βάλλειν 1 Cl 39:8 (Job 5:3) s. βάλλω 3c.—Of the beginnings fr. which someth. grows (Socrat., Ep. 14, 2; Herm. Wr. 4, 10): a family or nation (Ael. Aristid. 30, 16 K.=10 p. 120 D.; OGI 383, 30f [I B.C.] ἐμοῦ γένους ῥίζα) ἐκκόπτειν ἐκ ῥιζῶν root out, destroy root and branch B 12:9 (cp. ἐκ ῥιζῶν ἐξαιρεῖν Jos, Ant. 9, 181). ῥίζα πικρίας Hb 12:15 (πικρία 1). ῥ. πάντων τῶν κακῶν 1 Ti 6:10 (cp. SibOr 3, 234; Constantin. Manasses 2, 9 H.: φθόνος ἡ ῥίζα τῶν κακῶν; Himerius, Ecl. 32, 5 W.: παιδεία ῥίζα τῶν ἀγαθῶν; Straub 31). τῆς πίστεως ῥ. Pol 1:2 (cp. Epicurus in Athen. 12, 67 p. 546f [HUsener, Epicurea 1887 p. 278, 10] ἀρχὴ καὶ ῥίζα παντὸς ἀγαθοῦ; Plut., Mor., 4b πηγὴ καὶ ῥίζα καλοκἀγαθίας; Sir 1:6, 20 ῥ. σοφίας; Wsd 15:3 ῥ. ἀθανασίας).② that which grows from a root, shoot, scion, in our lit. in imagery descendant (Diod S 26, 16a μηδὲ ῥίζαν ἀπολιπεῖν συγγενείας=not a single scion of the family should survive; Ps.-Apollod. 2, 1, 4, 2 ʼ Αγήνωρ τῆς μεγάλης ῥίζης ἐγένετο γενεάρχης=the progenitor of the strong offshoot; Sir 40:15; 1 Macc 1:10) of the Messiah ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαί the Scion from Jesse Ro 15:12 (Is 11:10); ἡ ῥίζα Δαυίδ (cp. Sir 47:22) Rv 5:5; cp. 22:16. ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ 1 Cl 16:3 (Is 53:2).③ Hs 9, 30, 1f speaks of the ῥίζαι τοῦ ὄρους (of a mountain, hill, etc. as its foot: Aeschyl., Prom. 365 [pl.]; Polyb. 2, 66, 10; Diod S 20, 41, 3; Plut., Sulla 461 [16, 1]; Jos., Bell. 5, 239).—B. 523. DELG. M-M. TW. -
2 ρίζα
ῥίζᾱ, ῥίζαroot: fem nom /voc /acc dualῥίζᾱ, ῥίζαroot: fem nom /voc sg (doric aeolic)——————ῥίζαι, ῥίζαroot: fem nom /voc plῥίζᾱͅ, ῥίζαroot: fem dat sg (doric aeolic) -
3 ῥίζα
Grammatical information: f.Meaning: `root', also metaph. `origin, stem, base' (Il.).Dialectal forms: Myc. wiriza \/wriza\/.Compounds: Several compp., a.g. ῥιζο-τόμος m. `root-cutter, -gatherer, herbalist', πολύ-ρριζος `having many roots, rich in roots' (Hp., Thphr.).Derivatives: 1. ῥιζίον n. `little root' (Ar., Thphr.), pl. - έα (Nic., - εῖα Al. 265), prob. after ὀστέα beside (Dor.) ὀστία. 2. ῥιζίας m. ( ὀπός) `root juice' (: καυλίας; Thphr.). 3. adj. ῥίζ-ώδης `rootlike' (Thphr., Hero), - ικός `belonging to roots' (Plu.), - ινος `made of roots' ( PHolm.), - αῖος `serving as a base' (Sardes). 4. adv. ῥίζ-ηθεν (A. R.), - όθεν (Nic., Luc.) `out of the root'; - ηδόν `in a rootlike way' (Hld.). 5. verb ῥιζόομαι ( ἐρρίζωται), - όω (- ῶσαι), also w. ἐν-, ἐκ-, κατα- a.o. `to strike root, to root, to provide with roots, to affirm, to consolidate' (Od.; cf. Schwyzer 731, Ure Class Quart. N. S. 5, 226f.) with ῥίζ-ωμα n. `original ground, origin, rootworks' (A., Emp., Thphr.; Porzig Satzinhalte 188f.), - ωσις f. `striking root' (Philol., Thphr. a.o.). -- On ῥίζα and compounds and derivv. extens. Strömberg Theophrastea 5 8 ff.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: From Aeol. βρίζα appears PGr. *Ϝρίδ-ι̯α, which differs in vocalism from Lat. rādīx = rād-ī-c-s (with enlarging -c- as e.g. in genetrī-x); in both cases we have a ι̯α-, resp. ī-deriv. of a noun, which is also found in Germ. and Celt.: ONorse rōt f. `root' from PGm. *u̯rōt-, IE *u̯rād-, which may be seen also in Lat. rād-īx (cf. below); beside it, with i-stem and zero grade Goth. waurts, OE wyrt, OHG MHG wurz `herb, root', PGm. *u̯urt-i-, IE *u̯r̥d(-i)-; Celt., e.g. Welsh gwraidd coll. `roots' with ī-suffix but the root vocalism has not been explained. The Germ. and Celt. forms and ῥίζα cannot represent a weak- or reduced grade; in spite of Schwyzer 352 who wants to assume a vowel i representing a reduced grade. (Lat. rādīx, but not ONorse rōt, can represent IE *u̯rHd-, but in other forms there is no laryngeal.) So the foms cannot be explained as yet, and we must reckon with loans. (Vine UCLA Indo-European Studies I 1999, 5-30 does not solve the problem.) -- Toch. B witsako `root' remains to be explained (hypothesis by v. Windekens Lex. étym. s.v.). Further forms w. lit. in WP. 1, 288 Pok. 1167, W.-Hofmann s. rādīx. Cf. ῥάδαμνος, ῥάδιξ. Cf. also NGr. (Rhodos) ῥόζος `root', a cross of ῥίζα and ὄζος `branch' (Hatzidakis Άθ. 29, 180ff.).Page in Frisk: 2,655-656Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ῥίζα
-
4 ῥίζα
1 root met.ὅθεν σπέρματος ἔχοντα ῥίζαν πρέπει τὸν Αἰνησιδάμου O. 2.46
“ φαμὶ γὰρ Ἐπάφοιο κόραν ἀστέων ῥίζαν φυτεύσεσθαι μελησίμβροτον” (v. Barrett, Hermes, 1954, 435̆{1}) P. 4.15 νιν (= Κυράναν) πολυμήλου καὶ πολυκαρποτάτας θῆκε δέσποιναν χθονὸς ῥίζαν ἀπείρου τρίταν εὐήρατον θάλλοισαν οἰκεῖν (τρίτην μοῖραν τῆς ἠπείρου γῆς, τουτέστι τὴν Λιβύην Σ.) P. 9.8 Ἀχιλεύς, οὖρος Αἰακιδᾶν, Αἴγιναν σφετέραν τε ῥίζαν πρόφαινεν (φησὶ τοὺς προγόνους Σ.) I. 8.56 ζᾳ τε[ Παρθ. 2. 58. -
5 ῥίζα
ῥίζα: root; fig., of the eye, Od. 9.390.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ῥίζα
-
6 ῥίζα
Βλ. λ. ρίζα -
7 ῥίζᾳ
Βλ. λ. ρίζα -
8 ῥίζα
-ης + ἡ N 1 1-1-18-23-19=62 Dt 29,17; 2 Kgs 19,30; Is 5,24; 11,1(bis)root Jb 30,4; id. (metaph.) Dt 29,17; root, stock, family Tob 5,14; root, basic source, point Jb 19,28; root, origin (metaph.) Sir 1,6; shoot, scion Is 11,1ἐκ ῥιζῶν to its roots, root and branch, utterly Jb 31,12; εἰς ῥίζας τῶν ποδῶν μου to the sole of my feet Jb 13,27; ἡ ῥίζα τοῦ ὄρους foot of the hill Jdt 6,13; ῥίζαν βάλλοντας taking root Jb 5,3; οὐ δώσει ῥίζαν εἰς βάθος it will not take deep root, it will not put down root very deeply Wis 4,3; οὐ διαδώσουσιν τὰ τέκνα αὐτῆς εἰς ῥίζαν her children shall not take root Sir 23,25→LSJ Suppl; MM; TWNT -
9 ῥίζα
Aῥίζη Hp.
ap. Erot., acc.ῥίζην Marc.Sid.89
(before a vowel), butῥίζαν Il.11.846
(whence [dialect] Ion. nom. ῥίζα may be inferred):— root, Od.10.304, 23.196, etc.; used as a medicine, Il.11.846; ῥ. ἐλατήριος, of a purgative medicine, Hp.Epid.5.34: mostly in pl., roots, Il.12.134, Od.12.435, etc.;δένδρεα μακρὰ αὐτῇσιν ῥίζησι Il.9.542
: hence2 metaph., roots of the eye, Od.9.390 (but ῥίζας ἐν ὄσσοις αἱματῶπας in E.HF 933 prob. bloodshot streaks); the roots or foundations of the earth, Hes.Op.19;χθόνα.. αὐταῖς ῥ. πνεῦμα κραδαίνοι A.Pr. 1047
(anap.); ἰπούμενος ῥίζαισιν Αἰτναίαις ὕπο ib. 367; of feathers, hair, etc., Pl.Phdr. 251b, Arist.HA 518b14; of the teeth, Id.GA 789a13;γαστρὸς ῥ. ὀμφαλός Id.HA 493a18
, etc.3 τὸν πόλεμον ἐκ ῥιζῶν ἀνῄρηκε 'root and branch', Plu.Pomp.21, cf. Heraclid. Pont. ap. Ath.12.523f;ἐκ ῥιζῶν ἀπώλεσεν LXX Jb.31.12
; cf. ῥιζόθεν, πρόρριζος.II that from which anything springs as from a root, ῥίζαν ἀπείρου τρίταν a third continental foundation, of Libya, Pi.P.9.8; ἀστέων ῥ., of Cyrene, as the root or original of the Cyrenaic Pentapolis, ib.4.15; root or stock from which a family springs,ῥ. σπέρματος Id.O.2.46
, cf. I.8(7).61, A.Ag. 966, S.Aj. 1178, etc.; so, race, family, A.Th. 755 (lyr.), E.IT 610, OGI383.31 (Nemrud Dagh, i B.C.), etc.;συκοφάντου.. σπέρμα καὶ ῥ. D.25.48
; sect, party, Jul. Gal. 106e; alsoῥ. κακῶν E.Fr.912.11
(anap.);ἀρχὴ καὶ ῥ. παντὸς ἀγαθοῦ Epicur.Fr. 409
, cf. 1 Ep.Ti.6.10;πηγὴ καὶ ῥ. καλοκἀγαθίας Plu. 2.4c
;ἀρχαὶ καὶ ῥ. γῆς καὶ θαλάττης Arist.Mete. 353b1
, etc.; cf.ῥίζωμα 11
. -
10 ρίζα
rootΕλληνικά-Αγγλικά νέο λεξικό (Greek-English new dictionary) > ρίζα
-
11 ρίζας
-
12 ῥίζας
-
13 ρίζαι
-
14 ῥίζαι
-
15 ρίζαν
-
16 ῥίζαν
-
17 ρίζη
ῥίζαroot: fem nom /voc sg (attic epic ionic)——————ῥίζαroot: fem dat sg (attic epic ionic) -
18 ρίζης
-
19 κιρκαία
Grammatical information: f.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: From Κίρκη(?), after Dsc. 4, 75 " ἐπειδη δοκεῖ ἡ ῥίζα φίλτρων εἶναι ποιητική". Further s. διρκαία; also Güntert Götter und Geister 95ff. Prob. Pre-Greek.Page in Frisk: 1,857Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κιρκαία
-
20 Δαυίδ
Δαυίδ, ὁ indecl. (Δαυείδ is another spelling, in late mss. also Δαβίδ, s. B-D-F §38; 39, 1; Mlt-H. 110; on the abbrev. Δᾱδ s. LTraube, Nomina Sacra 1907) David (דָּוִד) (LXX; SibOr index; Eupolemus the Jew [II B.C.]: 723 Fgm. 2b, 3ff Jac., in Eus., PE 30, 5 and 7f [Δαβίδ]; Philo, Conf. Lingu. 149 [Δαβίδ]; Just.; Mel. [Δαυίδ B, Δαυείδ Ch].—In Joseph. Ant. 6, 199; also 7, 101 in a quot. fr. Nicol. Dam. Δαυίδης, ου or Δαβίδης), king of Israel, in genealogy of Jesus Mt 1:6, 17; Lk 3:31. Acc to Mt 1:20; Lk 1:27; 2:4 Joseph was of Davidic descent. Jesus is called υἱὸς Δ.. Mt 1:1; 9:27; 12:23; 15:22; 20:30f; 21:9, 15; Mk 10:47f; 12:35; Lk 18:38f; ἐκ σπέρματος Δ.. Ro 1:3; 2 Ti 2:8; IEph 18:2; IRo 7:3; AcPlCor 2:5; ἐκ γένους Δ.. IEph 20:2; ITr 9:1; ISm 1:1; cp. Rv 22:16.—ἕως τῶν ἡμερῶν Δ.. Ac 7:45. David called to be king 13:22 (conflation of Ps 88:21, 1 Km 13:14 and Is 44:28); beneficiary of divine promises 13:34 (Is 55:3). David eating showbread (1 Km 21:1–6) Mt 12:3; Mk 2:25; Lk 6:3. His fidelity to Saul and clemency to Nabal AcPl Ha 6, 21ff (1 Km 25). His wars 1 Cl 4:13. His death Ac 13:36 (3 Km 2:10). His grave Ac 2:29 (cp. Jos., Bell. 1, 61; Ant. 16, 179). As singer of psalms Mk 12:36f; Lk 20:42, 44; Ac 2:25; Ro 4:6; 11:9; Hb 4:7; B 10:10; AcPl Ha 7, 11; also inspired Mt 22:43, 45; Ac 1:16; 2:34; 4:25; prophesying B 12:10. Ancestor of the Messiah Mt 22:42; Mk 12:35; Lk 20:41; B 12:10. The messianic reign described as kgdm. of David Mk 11:10; the restoration of the ‘fallen tent of David’ Ac 15:16 (Am 9:11). David’s throne Lk 1:32 (Is 9:6). The Messiah has the key, i.e. sovereignty, of David Rv 3:7 (Is 22:22 v.l.). Bethlehem is the city of David Lk 2:4, 11; J 7:42. On ἡ ῥίζα Δ.. Rv 5:5; 22:16 s. ῥίζα 2. On λίμνη τοῦ Δ.. Ox 840, 25 s. λίμνη 1b.—D. is exemplar of faith Hb 11:32; described as μεμαρτυρημένος 1 Cl 18:1; ἐκλεκτός 52:2.—The mng. of ἄμπελος Δ.. in the eucharistic prayer D 9:2 is debated (s. ἄμπελος b).—EDNT. RAC III 594–603. TW.
См. также в других словарях:
ῥίζα — ῥίζᾱ , ῥίζα root fem nom/voc/acc dual ῥίζᾱ , ῥίζα root fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ρίζα — η / ῥίζα, ΝΑ, και ιων. τ. ῥίζη και αιολ. τ. βρίζα Α 1. βοτ. το κατά κανόνα υπόγειο τμήμα τού σώματος ενός φυτού, κύριες λειτουργίες τού οποίου είναι η στήριξη τού φυτού, η πρόσληψη από το έδαφος νερού και των διαλυμένων σ αυτό ανόργανων αλάτων,… … Dictionary of Greek
ρίζα — η 1. τομέσα στη γη τμήμα του βλαστού κάθε φυτού και με επέκταση ολόκληρο το φυτό: Πούλησε πενήντα ρίζες ελιές. 2. μτφ., βάση, θεμέλιο: Στη ρίζα του βουνού υπήρχε μια πηγή. 3. πρώτη αρχή, αιτία: Από την αρχή δε χτυπήθηκε το κακό στη ρίζα του. 4.… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ῥίζᾳ — ῥίζαι , ῥίζα root fem nom/voc pl ῥίζᾱͅ , ῥίζα root fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ριζά — τα, Ν πρόποδες βουνού. [ΕΤΥΜΟΛ. < ρίζα, κατά τα: χαμηλά, ψηλά] … Dictionary of Greek
Κάτω Ριζά — Οικισμός (57 κάτ.) του νομού Πρεβέζης. Τα Κ.Ρ. υπάγονται διοικητικά στον δήμο Ζαλόγγου … Dictionary of Greek
ῥίζας — ῥίζᾱς , ῥίζα root fem acc pl ῥίζᾱς , ῥίζα root fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥίζαι — ῥίζα root fem nom/voc pl ῥίζᾱͅ , ῥίζα root fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥίζαν — ῥίζᾱν , ῥίζα root fem acc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥιζᾶν — ῥίζα root fem gen pl (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥιζέων — ῥίζα root fem gen pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)