-
1 θανατού
θανατάωdesire to die: pres imperat mp 2nd sg (attic epic ionic)θανατόωput to death: pres imperat mp 2nd sgθανατόωput to death: imperf ind mp 2nd sg (homeric ionic) -
2 θανατοῦ
θανατάωdesire to die: pres imperat mp 2nd sg (attic epic ionic)θανατόωput to death: pres imperat mp 2nd sgθανατόωput to death: imperf ind mp 2nd sg (homeric ionic) -
3 Θανάτου
Θάνατοςdeath: masc gen sg -
4 θανάτου
θάνατοςdeath: masc gen sgθανατόωput to death: pres imperat act 2nd sgθανατόωput to death: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
5 θανάτου
смертисмертьΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > θανάτου
-
6 αγωνία θανάτου
ηTodeskampf m -
7 θάνατος
θάνατος, ου, ὁ (Hom.+)① the termination of physical life, deathⓐ natural death J 11:4, 13; Hb 7:23; 9:15f; Rv 18:8 (s. also 1d); 1 Cl 9:3. Opp. ζωή (Mel., P. 49, 355; cp. 2a.) Ro 7:10; 8:38; 1 Cor 3:22; 2 Cor 1:9 (s. also 1bα); Phil 1:20. γεύεσθαι θανάτου taste death = die (γεύομαι 2) Mt 16:28; Mk 9:1; Lk 9:27; J 8:52; Hb 2:9b. Also ἰδεῖν θάνατον (Astrampsychus p. 26 Dec. 48, 2. Also θεάομαι θ. p. 6 ln. 53) Lk 2:26; Hb 11:5; ζητεῖν τὸν θ. Rv 9:6 (where follows φεύγει ὁ θ. ἀπʼ αὐτῶν). θανάτου καταφρονεῖν despise death ISm 3:2; Dg 10:7a (Just., A II, 10, 8 al.; Tat. 11, 1 al.). περίλυπος ἕως θανάτου sorrowful even to the point of death (Jon 4:9 σφόδρα λελύπημαι ἕως θανάτου; Sir 37:2) Mt 26:38; Mk 14:34; ἄχρι θ. to the point of death of a devotion that does not shrink even fr. the sacrifice of one’s life Rv 2:10; 12:11 (TestJob 5:1; cp. Just., D. 30, 2 μέχρι θ. al.); διώκειν ἄχρι θανάτου persecute even to death Ac 22:4. Also διώκειν ἐν θανάτῳ B 5:11. διώκειν εἰς θ. AcPl Ha 11, 20 (opp. εἰς ζωήν). εἰς θ. πορεύεσθαι go to one’s death Lk 22:33. [ἀναβῆναι] εἰς τὸν τοῦ θανάτου [τόπον] AcPl Ha 6, 30. ἀσθενεῖν παραπλήσιον θανάτῳ be nearly dead with illness Phil 2:27; ἐσφαγμένος εἰς θ. receive a fatal wound Rv 13:3a. ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου a fatal wound 13:3b, 12. φόβος θανάτου Hb 2:15.ⓑ of death as a penalty (Thu. et al.; Diod S 14, 66, 3: the tyrant is μυρίων θανάτων τυχεῖν δίκαιος=‘worthy of suffering countless deaths’; Just., A I, 45, 5 θανάτου ὁρισθέντος κατὰ … τῶν ὁμολογούντων τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ al.).α. as inflicted by secular courts ἔνοχος θανάτου ἐστίν he deserves death (ἔνοχος 2bα) Mt 26:66; Mk 14:64; παραδιδόναι εἰς θ. betray, give over to death Mt 10:21; Mk 13:12 (ApcEsdr 3:12 p. 27, 23 Tdf.). θανάτῳ τελευτᾶν die the death = be punished w. death Mt 15:4; Mk 7:10 (both Ex 21:17). ἄξιον θανάτου, deserving death (the entire clause οὐδὲν … αὐτῷ=he is not guilty of any capital crime; cp. Jos., Ant. 11, 144) Lk 23:15 (s. αἴτιος 2); Ac 23:29; 25:11, 25. αἴτιον θανάτου Lk 23:22 (s. αἴτιος 2). Also αἰτία θανάτου (Lucian, Tyrannic. 11) Ac 13:28; 28:18; κρίμα θ. sentence of death: παραδιδόναι εἰς κρίμα θ. sentence to death Lk 24:20; fig. ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θ. ἐσχήκαμεν 2 Cor 1:9. κατακρίνειν τινὰ θανάτῳ (εἰς θάνατον v.l.) condemn someone to death Mt 20:18.—Several of the pass. just quoted refer to the death sentence passed against Christ; sim., θάνατος is freq. usedβ. of the death of Christ gener. (Just., D. 52, 4 al.; ἀνθρώπου θ. ἀποθανεῖν Orig., C. Cels. 1, 61, 40): Ro 5:10; 6:3–5; 1 Cor 11:26; Phil 2:8a; 3:10; Col 1:22; Hb 2:14a; IEph 7:2; 19:1; IMg 9:1; ITr 2:1. τὸ πάθημα τ. θανάτου the suffering of death Hb 2:9. ἕως θανάτου καταντῆσαι even to meet death Pol 1:2.—GWiencke, Pls über Jesu Tod ’39.—The expr. ὠδῖνες τοῦ θανάτου, used Ac 2:24 in a passage referring to Christ, comes fr. the LXX, where in Ps 17:5 and 114:3 it renders חֶבְלֵי־מָוֶת (cp. 1QH 3, 7–12). This would lit. be ‘bonds of death’. But an interchange of חֶבֶל ‘bond’ and חֵבֶל ‘pain’, specif. ‘birth-pangs’, has made of it pangs of death (cp. a sim. interchange in 2 Km 22:6 al. LXX, and the expr. in Pol 1:2 λύσας τ. ὠδῖνας τοῦ ᾅδου after Ac 2:24 v.l.). This results in a remarkably complex metaphor (s. BGildersleeve, Pindar 1885, 355 on ‘telescoped’ metaphor) Ac 2:24, where death is regarded as being in labor, and unable to hold back its child, the Messiah (s. Beginn. IV ad loc.; Field, Notes 112).γ. of natural death as divine punishment (Did., Gen. 148, 25; 171, 9) Ro 5:12ab; 21; 1 Cor 15:21; B 12:2, 5.ⓒ of the danger of death (2 Ch 32:11) σῴζειν τινὰ ἐκ θανάτου save someone fr. death (PsSol 13:2 [ἀπὸ … θ.]; Ael. Aristid. 45 p. 120 D.; Just., D. 98, 1 σωθῆναι ἀπὸ τοῦ θ.) Hb 5:7. Also ῥύεσθαι ἐκ θ. 2 Cor 1:10 (Just., D. 111, 3). θάνατοι danger(s)/perils of death (Epict. 4, 6, 2; Ptolem., Apotel. 2, 9, 5; Ael. Aristid. 46 p. 307 D.: ὥσπερ Ὀδυσσεὺς θ.; Maximus Tyr. 15, 8a; Philo, In Flacc. 175 προαποθνῄσκω πολλοὺς θανάτους) 11:23. μέχρι θανάτου ἐγγίζειν come close to dying Phil 2:30. 2 Cor 4:11, cp. vs. 12, is reminiscent of the constant danger of death which faced the apostle as he followed his calling.ⓓ of the manner of death (Artem. 1, 31 p. 33, 10; 4, 83 p. 251, 16 μυρίοι θ.=‘countless kinds of death’; TestAbr A 20 p. 102, 25 [Stone p. 52] ἑβδομήκοντα δύο εἰσὶν θ.; ParJer 9:22; Ps.-Hecataeus: 264 Fgm. 21, 191 Jac. [in Jos., C. Ap. 1, 191]) ποίῳ θ. by what kind of death J 12:33; 18:32; 21:19. θ. σταυροῦ Phil 2:8b.ⓔ death as personified Ro 5:14, 17; 6:9; 1 Cor 15:26 (cp. Plut., Mor. 370c τέλος ἀπολεῖσθαι [for ἀπολείπεσθαι] τὸν Ἅιδην); vss. 54–56 (s. on κέντρον 1); Rv 1:18; 6:8a; 20:13f; 21:4; B 5:6; 16:9 (this concept among Jews [Hos 13:14; Sir 14:12; 4 Esdr 8, 53; SyrBar 21, 23; TestAbr A 16ff; Bousset, Rel.3 253, 2] and Greeks [ERohde, Psyche1903, II 241; 249; CRobert, Thanatos 1879].—JKroll, Gott u. Hölle ’32; Dibelius, Geisterwelt 114ff; JUbbink, Paulus en de dood: NThSt 1, 1918, 3–10 and s. on ἁμαρτία 3a).② death viewed transcendently in contrast to a living relationship with God, death extension of mng. 1 (Philo)ⓐ of spiritual death, to which one is subject unless one lives out of the power of God’s grace. θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ J 8:51. Opp. ζωή 5:24; 1J 3:14; Ro 7:10; 8:6. This death stands in the closest relation to sin: Ro 7:13b; Js 1:15; 5:20; 2 Cl 1:6; Hv 2, 3, 1; also to the flesh: Paul thinks of the earthly body as σῶμα τ. θανάτου Ro 7:24. In contrast to the gospel the law of Moses engraved on stone διακονία τοῦ θανάτου service that leads to death 2 Cor 3:7 (cp. Tat. 14, 1 θανάτου … ἐπιτηδεύματα). The νόμος, which is τὸ ἀγαθόν, proves to be θάνατος death = deadly or cause of death Ro 7:13a. The unredeemed are ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου Mt 4:16; cp. Lk 1:79 (both Is 9:2). ἐν σκοτίᾳ θανάτου AcPl Ha 8, 32 (=BMM verso 4). This mng. of θάνατος cannot always be clearly distinguished fr. the foll., since spiritual death merges intoⓑ eternal death. θαν. αἰώνιος B 20:1. This kind of death is meant Ro 1:32; 6:16, 21, 23; 7:5; 2 Cor 7:10; 2 Ti 1:10; Hb 2:14b; B 10:5; 2 Cl 16:4; Dg 10:7b; Hv 1, 1, 8; m 4, 1, 2. ἁμαρτία πρὸς θάνατον 1J 5:16f (Polyaenus 8, 32 bravery πρὸς θ.=‘to the point of death’; s. ἁμαρτάνω e and TestIss 7:1 ἁμαρτία εἰς θάνατον). ὀσμὴ ἐκ θανάτου εἰς θάνατον a fragrance that comes from death and leads to death 2 Cor 2:16. In Rv this (final) death is called the second death (ὁ δεύτερος θ. also Plut., Mor. 942f) 2:11; 20:6, 14b; 21:8 (s. TZahn, comm. 604–8).—GQuell, Die Auffassung des Todes in Israel 1926; JLeipoldt, D. Tod bei Griechen u. Juden ’42; TBarrosse, Death and Sin in Ro: CBQ 15, ’53, 438–59; ELohse, Märtyrer u. Gottesknecht ’55 (lit.); SBrandon, The Personification of Death in Some Ancient Religions, BJRL 43, ’61, 317–35.③ a particular manner of death, fatal illness, pestilence and the like, as established by context (Job 27:15; Jer 15:2: θάνατος … μάχαιρα … λιμός) Rv 2:23. ἀποκτεῖναι ἐν ῥομφαίᾳ κ. ἐν λιμῷ κ. ἐν θανάτῳ 6:8b; 18:8 (cp. PsSol 13:2; 15:7; Orig., C. Cels. 5, 37, 10).—JToynbee, Death and Burial in the Roman World ’71; SHumphreys, The Family, Women, and Death ’83.—B. 287. DELG. BHHW III 1999–2001. 1609–13. M-M. TW. Sv. -
8 θάνατος
A death, whether natural or violent, Hom., etc.; τῶν ὑπαλευάμενος θάνατον the death threatened by them, Od.15.275;ὣς θάνον οἰκτίστῳ θανάτῳ 11.412
; θάνατόνδε to death, Il.16.693, 22.297; θανάτου τέλος, μοῖρα, A.Th. 906 (lyr.), Pers. 917 (anap.), etc.; θανάτου πέρι καὶ ζωᾶς for life and death, Pi.N.9.29;θ. ἢ βίον φέρει S. Aj. 802
;θάνατος μὲν τάδ' ἀκούειν Id.OC 529
;θανάτῳ ἴσον πάθος Id.Aj. 215
;ἐν ἀγχόναις θάνατον λαβεῖν E.Hel. 201
; πόλεώς ἐστι θ., ἀνάστατον γενέσθαι it is its death, Lycurg.61; γῆρας ζῶν θ. Secund.Sent.12; θάνατον ἀποθνῄσκειν, τελευτᾶν, Plu.Crass.25, D.H.4.76.2 in Law, death-penalty, θάνατον καταγνῶναί τινος to pass sentence of death on one, Th.3.81; θανάτου δίκῃ κρίνεσθαι ib.57;θανάτου κρίνειν X.Cyr.1.2.14
, Plb.6.14.6;περὶ θανάτου διώκειν X.HG7.3.6
; πρὸς τοὺς ἐχθροὺς.. ἀγωνίσασθαι περὶ θ. D.4.47; θ. τῆς ζημίας ἐπικειμένης the penalty is death, Isoc.8.50; ellipt., παιδίον κεκος μημένον τὴν ἐπὶ θανάτῳ (sc. στολήν) Hdt.1.109;τὴν ἐπὶ θ. προσαγαγεῖν τινα Luc.Alex.44
; but δῆσαί τινα τὴν ἐπὶ θανάτῳ (sc. δέσιν) Hdt.3.119; τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἔξοδον ποιεῖσθαι to go to execution, Id.7.223;ἐπὶ θάνατον ἄγεσθαι Id.3.14
; τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιτρέψαι περὶ σφῶν αὐτῶν πλὴν θανάτου for any penalty short of death, Th.4.54; ; εἰργόμενον θανάτου καὶ τοῦ ἀνάπηρον ποιῆσαι short of death or maiming, Aeschin.1.183.3 pl., θάνατοι kinds of death, Od.12.341; the deaths of several persons, S.OT 1200, E.Heracl. 628 (both lyr.); poet., of one person, A.Ch.53, S.OT 496, El. 206 (all lyr.);οὐχ ἑνός, οὐδὲ δυοῖν ἄξια θανάτοιν Pl.Lg. 908e
;πολλῶν θ., οὐχ ἑνὸς ἄξιος D.21.21
, cf.19.16, Ar.Pl. 483, D.H.4.24;δεύτερος θ.
*apoc.2.11
, cf. Plu.2.942f; esp. of violent death,θ. αὐθένται A.Ag. 1572
(lyr.), cf. Th. 879 (lyr.);εἰς θανάτους ἰέναι Pl.R. 399b
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θάνατος
-
9 τιμάω
Aτιμήσω 9.155
, etc., [dialect] Dor. [ per.] 3pl.τιμᾱσεῦντι Theoc.Ep.7.4
: [tense] aor.ἐτίμησα Hdt.8.124
, etc., [dialect] Ep. , Lyr.τίμᾱσα Pi.N.6.41
, B.12.194: [tense] pf.τετίμηκα Lys.26.17
, etc., [dialect] Dor.τετίμᾱκα Pi.I.4(3).37(55)
:—[voice] Med., [tense] fut. τιμήσομαι always in pass. sense, h.Ap. 485, A.Ag. 581, S.Ant. 210, E.Fr.360.49, Th.2.87, X.Cyr.8.7.15 (reading δι' ἄνδρα with codd. DF), Hier.9.9, exc. in Pl.Ap. 37b, where it is used in a technical sense (v. infr. 111.2): [tense] aor. ἐτιμησάμην in senses shared by [voice] Act., Od.19.280, 20.129, Il.22.235, Th.3.40; in sense 111.2, Pl.Cri. 52c:—[voice] Pass., [tense] fut.τιμηθήσομαι Th.6.80
, D.19.223, IG22.1182.9, etc.;τετιμήσομαι Lys.31.24
codd. ( τιμήσεται Cobet): [tense] aor.ἐτιμήθην Hdt.5.5
, etc.; Lyr. [ per.] 3pl.τίμᾱθεν Pi.Parth.2.41
: [tense] pf.τετίμημαι Il.12.310
, etc.; also [voice] Med. in technical sense, v. 111.2:—honour, revere, reverence (in this sense the [voice] Med. is used only by Hom.); of the honour rendered to superiors, as by men to gods, by men to their elders, rulers, or guests,περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσαντο Od.19.280
, etc.;τίμα τὸν πατέρα σου LXX Ex.20.12
, al.; conversely of the honour bestowed by gods upon a man, μερμήριζε (sc. Ζεὺς).., ὡς Ἀχιλῆα τιμήσῃ Il.2.4
, cf. 15.612, Od. 3.379; by a father on his son, 14.203, Hes.Th. 532; by an elder brother, Il.22.235 ([voice] Med.): also in Pi., Hdt., and [dialect] Att.,ἐξόχως τίμας εν Pi.O.9.69
;δαιμόνων τιμᾶν γένος A.Th. 236
;θεοὺς τιμῶντες S.OC 277
, cf. 1071 (lyr.), Hdt.2.29;σέβεσθαι καὶ τ. τοὺς θεούς X.Mem.4.3.13
;ἱλασκομένοις καὶ τιμῶσιν.. Δία Πατρώϊον SIG1044.6
(Halic., iv/iii B.C.); , cf. 516, E.Med. 660 (lyr.), Hdt.7.107, etc.;θεοὶ δ' ὅταν τιμῶσιν, οὐδὲν δεῖ φίλων E.HF 1338
: abs., οἱ τύραννοι μάλιστα δύνανται τιμᾶν bestow honours, D.20.15 ( τιμᾶν secl. Bake), cf. Pl.Lg. 631e: hence simply, reward, X.Cyr. 3.3.6, Isoc.9.42 (so in [voice] Pass., Hdt.7.213, Lys.12.64, 19.18); ἐπαινεῖν καὶ τ., τ. καὶ δωρεῖσθαι, δωρεῖσθαί τε καὶ τ., τ. καὶ χαρίζεσθαι, X.Cyr.1.2.12, 3.2.28, 8.2.10, 2.4.9: c. dat. modi, δωτίνῃσι θεὸν ὣς τιμήσουσι will honour him with gifts, Il.9.155;ξεῖνον ἐτιμήσασθ' ἐνὶ οἴκῳ εὐνῇ καὶ σίτῳ Od.20.129
; τιμᾶν τινα τάφῳ, γόοις, A.Th. 1051, Supp. 116 (lyr.);πόλιν τ. συμμάχῳ δορί Id.Eu. 773
;ἐσθήμασι Th.3.58
; ;δώροις X.An.1.9.14
, HG6.1.6;στρεπτοῖς καὶ ψελίοις τ. καὶ κοσμεῖν τινα Id.Cyr.1.3.3
:—[voice] Pass., mostly in [tense] pf. τετίμημαι, which alone is pass. in Hom., to be honoured, held in honour, Il.9.608, Od. 7.69;ἐτιμήθη παρὰ Ξέρξῃ Hdt.8.105
; , etc.;τετίμαται πρὸς ἀθανάτων Pi.I.4(3).59(77)
;σκήπτρῳ.. δῶκε τετιμῆσθαι περὶ πάντων Il.9.38
, cf. 12.310;τιμᾶσθαι προεδρίαις X.Vect.3.4
, cf. Cyr.8.4.2;ἐκ τοῦ πολεμεῖν Th.5.16
: c. acc. cogn. attracted to gen.,ὥς μευ ἀεὶ μέμνησαι ἐνηέος, οὐδέ σε λήθω, τιμῆς ἧς τέ μ' ἔοικε τετιμῆσθαι Il.23.649
(but c. gen., τετειμημένος ὑπὸ τῶν αὐτοκρατόρων τετάρτης στρατείας ( = Lat. quattuor militiis) Supp.Epigr.7.145 (Palmyra, ii A.D.)); οἱ τετιμηυένοι men of rank, men in office, X.Cyr.8.3.9; οἱ τιμώμενοι ib. 8.8.4, cf. E.Or.[913]; τῆς πόλεως τὸ τιμώμενον ἀπὸ τοῦ ἄρχειν the honour enjoyed by the city, Th.2.63.II of things, hold in honour or esteem, value, prize, h.Hom.25.6, Pi.O.6.72, etc.; τί τὴν τυραννίδα τιμᾷς ὑπέρφευ; E.Ph. 550; νόμους τ. Id.Tr. 1211; τὴν εὐσέβειαν, ἀγνωμοσύναν, Id. Ion 1046, Ba. 885 (lyr.); , cf. Pl.Tht. 149c;τὸ σωφρονεῖν τ. τοῦ βίου πλέον A.Supp. 1013
.2 c. gen. pretii, estimate or value at a certain price, Pl.Lg. 917c, 921b, PCair.Zen.269.13,15 (iii B.C.), UPZ67.3 (ii B.C.), etc.;πλοῖα τετιμημένα χρημάτων Th.4.26
: abs., τετιμῆσθαι ἕκαστον τὴν οὐσίαν χρεών that each man should have his property valued (for assessment), Pl.Lg. 955d, etc.;οἱ ὑπὲρ τὰς μυρίας τιμώμενοι δραχμάς Plb.6.23.15
; τὸ τιμηθέν the estimate, Pl. Lg. 954b:—freq. in [voice] Med., διακοσίων ταλάντων ἐτιμήσατο <τὰ> αὑτοῦ estimated his property at.., Lys.19.48, cf. PPetr.2 intr.p.33(iii B.C.); πρὸ παντὸς τιμᾶσθαί τι, like περὶ παντὸς ποιεῖσθαι (v.περί A.
IV), Th. 3.40, cf. 1.33; πλείονος, μείζονος τιμᾶσθαι, X.Mem.3.10.10, Cyr.2.1.13;τοσούτου τ. τὴν πολιτείαν D.22.45
; μίαν ἡδονὴν θανάτου τ. Plu. 2.5b: also with Preps., : without a gen.,ἐτιμήσαντο τήν τε χώραν καὶ τὰς οἰκίας Plb.2.62.7
: simply, value, estimate,ἐν προικί Is.3.35
, cf. D.47.57 ([voice] Pass.), 53.1; τινα LXX Le.27.8, Ev.Matt.27.9.3 rarely, award or give as an honour,Παιάν τέ σοι τιμᾷ φάος Pi.P.4.270
; ;ἐκείνῳ δυσσεβῆ τιμᾷς χάριν Id.Ant. 514
;πατρῴαν τιμῶν χάριν E.Or. 829
(lyr.): hence,1 in [voice] Act. (later in [voice] Med., PHal.1.201 (iii B.C.), D.L.2.41, etc.), of the court, estimate the amount of punishment due to the criminal, award the penalty,τιμάτω τὸ δικαστήριον, ὅ τι ἂν δέῃ πάσχειν.. τὸν ἡττηθέντα Pl.Lg. 843b
; τὴν ἀξίαν τῆς βλάβης ib. 879b; τ. τὰς βλάβας ib. 843d; τ. τὴν δίκην ib. 880d (cf. infr. 2c); ἅπασι τ. τὴν μακράν (sc. γραμμήν) award them the long line, i.e. sentence of death, Ar.V. 106, ubi v. Sch.: abs., ὡς ἐγὼ τιμᾶν βλέπω I carry penalty in my eyes, am itching for pains and penalties, ib. 847: the sentence or judgement awarded is added in the gen., τ. τινὶ θανάτου (sc. δίκην) give sentence of death against a man, condemn him to death, Lys.27.7 (cf. 8), Pl.Grg. 516a, D.24.103 ([voice] Pass.), 32.15; τ. τινὶ δέκα ταλάντων mulct him in ten talents, Id.58.31; τίνος τιμήσειν αὐτῷ προσδοκᾷς τὸ δικαστήριον; at what do you expect the court to fix his penalty? Id.21.151, cf. Pl.Ap. 37c; ἡ ἡλιαία τιμάτω περὶ αὐτοῦ ὅτου ἂν δόξῃ ἄξιος εἶναι παθεῖν Lexap.D.21.47: c. acc. pers.,τιμάτωσαν αὐτὸν καθ' ὅτι ἂν δοκῇ τῷ κοινῷ IG22.1275.16
:—[voice] Pass., τιμᾶσθαι ἀργυρίου to be condemned to a fine, τινος for a thing, Lys.6.22, Lex ap.D.21.47; ἐὰν.. ᾖ τῳ θανάτου τετιμημένον if sentence of death has been passed upon one, Pl.Lg. 946e, cf. Antipho 6.38.2 in [voice] Med., of the parties before the court,a of the accuser, τιμᾶταί μοι ὁ ἀνὴρ θανάτου (sc. τὴν δίκην ) he estimates the penalty at death (gen. pretii) for me, Pl.Ap. 36b;εἰ βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι Id.Grg. 486b
, cf. D. 25.74,83, etc.b of the person accused (cf. ἀντιτιμάω, ὑποτιμάω) , τιμήσεσθαι τοιούτου τινὸς ἐμαυτῷ estimate the penalty for myself at so high a rate, Pl.Ap. 37b, cf. 38b;ἐξῆν σοι φυγῆς τιμήσασθαι Id.Cri. 52c
;ἔδησεν ἑαυτὸν τιμησάμενος δεσμοῦ Lys.6.21
: [tense] pf. [voice] Pass.,θανάτου τετιμημένος ἑαυτῷ Din.1.1
:—Arist.Rh. 1375a1 uses the [voice] Act. in this sense.c the acc. of δίκη or of the offence is added,πέντε μυριάδων τιμησάμενος τὴν δίκην Plu.Cic.8
, cf. Lys.13, D.L.2.42;θανάτου τιμῶμαι τὰ πεπολιτευμένα ἐμαυτῷ Plu.Phoc.34
. -
10 ἄξιος
ἄξιος, ία, ον (Hom.+; loanw. in rabb.) adj. for *ἄγ-τιος, cp. ἄγω in the sense ‘draw down’ in the scale, ‘weigh’, hence ἄξιος of someone or someth. that is evaluated. Whether the evaluation results in an advantage or a penalty depends on the context or use of a negative particle.① pert. to having a relatively high degree of comparable worth or value, corresponding, comparable, worthy, of things, in relation to other things,ⓐ of price equal in value (Eur., Alc. 300; Ps.-Demosth. 13, 10; Herodian 2, 3 [of the value of a thing]; Pr 3:15; 8:11; Sir 26:15; s. Nägeli 62) οὐκ ἄξια τὰ παθήματα πρὸς τ. μέλλουσαν δόξαν the sufferings are not to be compared w. the glory to come Ro 8:18 (Arrian, Anab. 6, 24, 1 οὐδὲ τὰ ξύμπαντα … ξυμβληθῆναι ἄξια εἶναι τοῖς … πόνοις=all [the trials] are not worthy to be compared with the miseries). οὐδενὸς ἄ. λόγου worthy of no consideration Dg 4:1 (λόγου ἄ. Hdt. 4, 28; Pla., Ep. 7, 334e; Diod S 13, 65, 3 οὐδὲν ἄξιον λόγου πράξας; Dionys. Hal. 1, 22, 5; Dio Chrys. 22 [39], 1; Vit. Hom. et Hes. 4); cp. vs. 4.ⓑ gener., of any other relation (Diod S 4, 11, 1 ἄξιον τῆς ἀρετῆς=worthy of his valor; Jos., Vi. 250 βοὴ εὐνοίας ἀξία; Just., A I, 4, 8 οὐδὲν ἄ. τῆς ὑποσχέσεως) καρποὶ ἄ. τῆς μετανοίας fruits in keeping with your repentance i.e. such as show that you have turned from your sinful ways Lk 3:8; Mt 3:8. For this ἄ. τῆς μετανοίας ἔργα Ac 26:20. καρπὸς ἄ. οὗ ἔδωκεν fruit that corresponds to what he gave us 2 Cl 1:3. ἄ. πρᾶγμα ISm 11:3 (cp. Just., A I, 19, 5 ἀ. θεοῦ δύναμιν). ἄκκεπτα IPol 6:2. ἔργα ἄ. τῶν ῥημάτων deeds corresponding to the words 2 Cl 13:3. πάσης ἀποδοχῆς ἄ. worthy of full acceptance 1 Ti 1:15; 4:9 (Heraclid. Crit. [III B.C.] Fgm. I 17 πάσης ἄξιος φιλίας; Just., D. 3, 3 ἀποδοχῆς ἄξια). οὐδὲν ἄ. θανάτου nothing deserving death (cp. ἄξιον … τι θανάτου Plut., Marcus Cato 349a [21]) Lk 23:15; Ac 25:11, 25. θανάτου ἢ δεσμῶν ἄ. nothing deserving death or imprisonment 23:29; 26:31 (cp. Hyperid. 3, 14; Appian, Iber. 31 §124 ἄξια θανάτου; Jos., Ant. 11, 144; Herm. Wr. 1, 20 ἄ. τοῦ θανάτου). Foll. by rel. clause ἄ. ὧν ἐπράξαμεν Lk 23:41.ⓒ impers. ἄξιόν ἐστι it is worthwhile, fitting, proper (Hyperid. 2, 3; 6, 3; 4 Macc 17:8; EpArist 4; 282; Just., A II, 3, 2) w. articular inf. foll. (B-D-F §400, 3; Rob. 1059) τοῦ πορεύεσθαι 1 Cor 16:4. καθὼς ἄ. ἐστιν 2 Th 1:3.② pert. to being correspondingly fitting or appropriate, worthy, fit, deserving of pers.ⓐ in a good sense, but one which is sometimes negated. The negative particle in such cases generates the equivalent of ἀνάξιος ‘unworthy’. W. gen. of the thing of which one is worthy τῆς τροφῆς entitled to his food Mt 10:10; D 13:1f. τῆς αἰωνίου ζωῆς Ac 13:46. τοῦ μισθοῦ Lk 10:7; 1 Ti 5:18. πάσης τιμῆς 6:1 (Dio Chrys. 14 [31], 93; Lucian, Tox. 3 τιμῆς ἄ. παρὰ πάντων). ἄ. μετανοίας Hs 8, 6, 1.—W. gen. of the pers. οὐκ ἔστιν μου ἄ. he is not worthy of me=does not deserve to belong to me (perh. ‘is not suited to me’, s. 1 above) Mt 10:37f; cp. PtK 3 p. 15, 17; D 15:1; ἄ. θεοῦ (Wsd 3:5; Just., D. 5, 3) IEph 2:1; 4:1; cp. 15:1; IRo 10:2; ὧν οὐκ ἦν ἄ. ὁ κόσμος of whom the world was not worthy=‘they were too good for this world’ (New Life version) Hb 11:38.—W. inf. foll. (M. Ant. 8, 42 οὔκ εἰμι ἄξιος with inf.; BGU 1141, 15 [13 B.C.]; Jos., Ant. 4, 179; Just., A I, 22, 1) οὐκέτι εἰμὶ ἄ. κληθῆναι υἱός σου I am no longer fit to be called your son Lk 15:19, 21; cp. Ac 13:25; Rv 4:11; 5:2, 4, 9, 12 (WvUnnik, BRigaux Festschr. ’70, 445–61); B 14:1; IEph 1:3; Mg 14; Tr 13:1; Sm 11:1; Hs 8, 2, 5.—W. gen. of the inf. (ParJer 4:5) MPol 10:2. Foll. by ἵνα (B-D-F §393, 4; Rob. 658) ἄ. ἵνα λύσω τὸν ἱμάντα good enough to untie the thong J 1:27 (ἱκανός P66, 75; s. ἱκανός end). Foll. by a rel. clause ἄ. ἐστιν ᾧ παρέξῃ τοῦτο Lk 7:4 (B-D-F §5, 3b; 379; Rob. 724). Abs. (PPetr II, 15 [3], 8 ἄ. γάρ ἐστιν ὁ ἄνθρωπος; 2 Macc 15:21; Just., D. 39, 2 ὡς ἀξιοί εἰσι) ἄ. εἰσιν they deserve to Rv 3:4; 16:6. Cp. Mt 10:11, 13; 22:8; IEph 2:2; Mg 12; Tr 4:2; IRo 9:2; ISm 9:2; IPol 8:1; B 9:9; 21:8; with a negative or negative implication in the context Hs 8, 11, 1; B 9:9; 14:4. ἄ. τινα ἡγεῖσθαι (Job 30:1) Hv 2, 1, 2; 3, 3, 4; 4, 1, 3; m 4, 2, 1; Hs 7:5; Hs 9, 28, 5 (w. ἵνα foll. in some of these pass. fr. Hermas). ὁ σωτὴρ ἀξίαν αὐτὴν ἡγήσατο the Savior considered her worthy GMary 463, 22. As an epithet of persons IMg 2. Subst. ἀκούει τῶν ἀξίων (God) heeds the deserving AcPt Ox 849, 28 (cp. Just., A I, 52, 3).—Comp. ἀξιώτερος (SIG 218, 25) Hv 3, 4, 3.—Ins: Larfeld I, 493f.ⓑ in a context in which the evaluation is qualified by unpleasant consequences to the one evaluated (Ael. Aristid. 34 p. 650 D. ἄ. ὀργῆς) ἄ. πληγῶν (Dt 25:2; cp. Jos., Ant. 13, 294) deserving blows Lk 12:48. ἄ. θανάτου (Nicol. Dam.: 90 Fgm. 4 p. 335, 12f Jac.; Appian, Bell. Civ. 2, 108 §452; Mel., HE 4, 26, 6) Ro 1:32. καθώς τις ἄξιός ἐστιν as each deserves Hs 6, 3, 3 of punishments.—JKleist, ‘Axios’ in the Gospels: CBQ 6, ’44, 342–46; KStendahl, Nuntius 7, ’52, 53f.—EDNT. M-M. TW. -
11 θανατος
(θᾰ) ὅ1) смерть(ἐν τῇ ζωῇ καὴ ἐν πᾶσι θανάτοις Plat.; γένεσις καὴ θ. Arst.; θ. αἰφνίδιος Plut.)
θανέειν οἰκτίστῳ θανάτῳ Hom. — умереть самой жалкой смертью;στρατηγοῦ θάνατον ἀποθνῄσκειν Plut. — умереть смертью полководца;θ. τάδ΄ ἀκούειν Soph. — слышать это - смерти подобно (ср. «горше смерти»);ἥ πληγέ τοῦ θανάτου NT. — смертельная рана;χώρα καὴ σκιὰ θανάτου NT. = ὅ ᾅδης2) умерщвление, убийство(δεσποτῶν Aesch.; οἱ ἐν τῷ φανερῷ θάνατοι Arst.)
ἐπίκουρος ἀδήλων θανάτων Soph. — мститель за неведомо кем совершенное убийство (Лаия);θάνατοι αὐθένται Aesch. — убийство близких3) смертный приговор, казньπολλῶν θανάτων ἄξιος Dem. — достойный тысячи казней;
περὴ θανάτου διώκειν Xen. — преследовать по обвинению, грозящему смертной казнью;θανάτου χρίνεσθαι Thuc. — быть под судом по делу, угрожающему смертным приговором;(κατα)δεῖν τέν ἐπὴ θανάτῳ (sc. δέσιν) Her. — связать для ведения на казнь;4) мертвец, труп -
12 θάνατος
θᾰνᾰτος (-ου, -οιο, -ῳ, -ον.)1 deathἤτοι βροτῶν γε κέκριται πεῖρας οὔ τι θανάτου O. 2.31
Κύκνον τε θανάτῳ πόρεν O. 2.82
θάνατον αἰπὺν οὐκ ἐξέφυγεν O. 10.42
ὥρᾳ ἅ ποτε ἀναιδέα Γανυμήδει θάνατον ἆλκε ( μόρον coni. Mommsen) O. 10.105ὀλέσσαι οἰκτροτάτῳ θανάτῳ P. 3.42
ἄνδρ' ἐκ θανάτου κομίσαι ἤδη ἁλωκότα P. 3.56
ἐπὶ καὶ θανάτῳ φάρμακον κάλλιστον ἑᾶς ἀρετᾶς ἅλιξιν εὑρέσθαι σὺν ἄλλοις P. 4.186
ὁ θεῖος ἀνὴρ πρίατο μὲν θανάτοιο κομιδὰν πατρός P. 6.39
νασιώταις λίθινον θάνατον φέρων (sc. Περσεύς) P. 10.48 μέλανος ἂν ἐσχατιὰν καλλίονα θανάτου λτ;στείχοι> (Er. Schmid, Wil.: θάνατον v. l.) P. 11.57τᾷ Δαιδάλου δὲ μαχαίρᾳ φύτευέ οἱ θάνατον Πελίαο παῖς N. 4.59
ἀφνεὸς πενιχρός τε θανάτου παρὰ σᾶμα νέονται N. 7.19
πεῖραν ταύταν θανάτου πέρι καὶ ζωᾶς ἀναβάλλομαι N. 9.29
“καὶ ἐμοὶ θάνατον σὺν τῷδ' ἐπίτειλον, ἄναξ” N. 10.77 “ θάνατόν τε φυγὼν καὶ γῆρας ἀπεχθόμενον” N. 10.83 ]τό οἱ ἔτει θανατο[ Pae. 22.10
]μαν θάνατον[ Δ. 1. 3. Ἀλαλά ᾇ θύεται ἄνδρες ὑπὲρ πόλιος τὸν ἱρόθυτον θάνατον (τὸν ἱρ. θα. secl. Sternbach) fr. 78. 3. θάνατον κεροέσσᾳ εὑρέμεν ματεῖσ' ἐλάφῳ (sc. κύων) fr. 107a. 4. σῶμα μὲν πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ fr. 131b. 1. -
13 κρινω
(ῑ) (pf. κέκρῐκα; med.: aor. ἐκρῑνάμην, pf. κέκρῐμαι; pass.: aor. ἐκρίθην с ῐ - дор. κρίθην, pf. κέκρῐμαι, эп. part. κρινθείς)1) отделять, разделять(καρπόν τε καὴ ἄχνας Hom.)
2) разделять, распределять или выстраивать(ἄνδρας κατὰ φῦλα Hom.)
3) различать(τούς τε ἀγαθοὺς καὴ τοὺς κακούς Xen.; τὸ ἀληθές τε καὴ μή Plat.)
4) выбирать, избирать(φῶτας ἀρίστους, τινὰ ἐκ πάντων Hom.)
; выбирать, оказывать предпочтение, предпочитать(ἄφθονον ὄλβον Aesch.; τὸν Ἀπόλλω πρὸ Μαρσύου Plat.)
τὰ ὑφ΄ ὑμῶν κριθέντα Isocr. — то, что вами одобрено5) разбирать(δίκην Her.; κρίσιν Plat.)
κ. τὰς θεάς Eur. — разбирать спор богинь6) (раз)решать, улаживать(νείκεα Hom.)
κρίνεσθαι δίκῃ Thuc. — разрешать свой спор в порядке арбитража7) выносить решение, постановлять(περί τινος Plat.)
κ. ψήφῳ Thuc. — решать на основании поданных голосов;σκολιὰς θέμιστας κ. Hom. — выносить неправильные решения;πράσσειν τὸ κριθέν Polyb. — выполнить решение (задуманное);τὰ κεκριμένα Arst., NT. — решения, постановления8) приходить к заключению, делать выводκρίνω σε νικᾶν Aesch. — я прихожу к заключению, что ты одержал верх
9) судить, обвинять(κ. τινὰ περὴ προδοσίας Isocr.)
κ. θανάτου Xen. — выносить смертный приговор;κρίνεσθαι κρίσιν θανάτου, κρίνεσθαι περὴ θανάτου Dem. и κρίνεσθαι θανάτου Thuc. — быть обвиняемым в тягчайшем преступлении (угрожающем смертной казнью);ὅ κρίνων Dem. — судья, обвинитель;ὅ κρινόμενος Aeschin. — обвиняемый, подсудимый;κριθῆναί τινι NT. — судиться с кем-л.10) осуждать, приговариватьὁκεκριμένος Aeschin. — осужденный
11) судить, полагать, считать(τινὰ θεοῖσι ἰσούμενον Soph.; κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον; Plat.)
Ἑλλήνων κριθεὴς ἄριστος Soph. — слывущий лучшим из греков12) испытывать, проверять(ἀσπὴς πολέμῳ κεκριμένη Anth.)
13) толковать, истолковывать, объяснять(ἐνύπνιον Her.; med. ὀνείρους Hom.)
14) определятьοὖρος κεκριμένος Hom. — ветер определенного направления, т.е. постоянный15) расспрашивать, выпытывать(μέ κρῖνε, μέ ἐξέταζε Soph.)
κ. καὴ ἐξελέγχειν (sc. τινά) Soph. — допрашивать и изобличать кого-л.16) med. состязаться, боротьсяκ. Ἄρηϊ Hom. — вести бой, сражаться;
κ. Τιτήνεσσι Hes. — сражаться с Титанами;κ. περὴ ἀρετῆς Her. — спорить о доблести;οὐ κρινοῦμαι τῶνδέ σοι τὰ πλείονα Eur. — об этом я не буду больше спорить с тобой17) физиол. выделять, выводить из организмаτὰ χρινόμενα κάτω Arst. — выделения
-
14 κρίνω
κρίνω [pron. full] [ῑ], [dialect] Ep. [ per.] 3sg. ind. κρίνησι ( δια-) f.l. in Theoc.25.46: [tense] fut. κρῐνῶ, [dialect] Ep., [dialect] Ion. κρῐνέω ( δια-) Il.2.387: [tense] aor.Aἔκρῑνα Od.18.264
, etc.: [tense] pf., etc.:—[voice] Med., [tense] fut. , but in pass. sense, Pl.Grg. 521e: [tense] aor.ἐκρῑνάμην Il.9.521
, etc.:—[voice] Pass., [tense] fut.κρῐθήσομαι A.Eu. 677
, Antipho 6.37, etc.: [tense] aor. ἐκρίθην [ῐ] Pi.N.7.7, etc.; [ per.] 3pl.κρίθεν Id.P.4.168
,ἔκριθεν A.R.4.1462
; [dialect] Ep.opt. κρινθεῖτε ( δια-) Il.3.102, part.κρινθείς 13.129
, Od.8.48, inf.κρινθήμεναι A.R.2.148
: [tense] pf.κέκρῐμαι Pi.O.2.30
, And.4.35, etc.; inf. κεκρίσθαι ( ἀπο-) Pl. Men. 75c:—[dialect] Aeol. [full] κρίννω dub.in IG12(2).278 (Mytil.): [tense] aor. ἔκριννε ib. 6.28(Mytil., [pref] ἐπ-); inf. κρίνναι ib.526b15:—Thess. [tense] pres. inf. [full] κρεννέμεν ib.9(2).517.14 ([place name] Larissa):—separate, put asunder, distinguish,ὅτε τε ξανθὴ Δημήτηρ κρίνῃ.. καρπόν τε καὶ ἄχνας Il.5.501
, etc.;κρῖν' ἄνδρας κατὰ φῦλα 2.362
. cf. 446;ἥλιος ἠὼ καὶ δύσιν ἔκρινεν Emp.154.1
;κ. τὸ ἀληθές τε καὶ μή Pl.Tht. 150b
;τούς τε ἀγαθοὺς καὶ τοὺς κακούς X. Mem.3.1.9
, etc.:—also [voice] Med.,ἀντία δ' ἐκρίναντο δέμας καὶ σήματ' ἔθεντο χωρὶς ἀπ' ἀλλήλων Parm.8.55
:—[voice] Pass.,κρινόμενον πῦρ Emp.62.2
.II pick out, choose,ἐν δ' ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν Il.1.309
;ἐκ Λυκίης.. φῶτας ἀρίστους 6.188
, cf. Od.4.666, 9.90, 195, 14.217, etc.;κ. τινὰ ἐκ πάντων Hdt.6.129
;κρίνασα δ' ἀστῶν.. τὰ βέλτατα A.Eu. 487
; , etc.:—[voice] Med., κρίνασθαι ἀρίστους to choose the best, Il.9.521, cf. 19.193, Od.4.408, 530, etc.:—[voice] Pass., to be chosen out, distinguished,ἵνα τε κρίνονται ἄριστοι 24.507
; esp.in partt., κεκριμένος picked out, chosen, Il.10.417, Od.13.182, al., Hdt.3.31;κρινθείς Il.13.129
, Od.8.48; ἀρετᾷ κριθείς distinguished for.., Pi.N.7.7; κριθέντων ἐν τοῖς ἱερέοις approved.., GDI2049.15 (Delph.); ἀσπίδα.. κεκριμένην ὕδατι καὶ πολέμῳ proved by sea and land, AP9.42 (Leon.); ἐν ζῶσι κεκριμένα numbered among.., cj. in E.Supp. 969 (lyr.);εἰς τοὺς ἐφήβους κριθείς Luc.Am.2
.2 decide disputes,κρίνων νείκεα πολλά Od.12.440
;ἔκριναν μέγα νεῖκος.. πολέμοιο 18.264
: c.acc. cogn., οἳ.. σκολιὰς κρίνωσι θέμιστας judge crooked judgements, Il.16.387;κ. δίκας Hdt. 2.129
;κρῖνε δ' εὐθεῖαν δίκην A.Eu. 433
, etc.; πρώτας δίκας κρίνοντες αἵματος ib. 682; κρινεῖ δὲ δὴ τίς ταῦτα; Ar.Ra. 805;κ. κρίσιν Pl.R. 36o
e;ἄριστα κ. Th.6.39
; κρίνουσι βοῇ καὶ οὐ ψήφῳ they decide the question.., Id.1.87;μίσει πλέον ἢ δίκῃ κ. Id.3.67
;τὸ δίκαιον κ. Isoc.14.10
; τῷ τοῦτο κρίνεις; by what do you form this judgement? Ar.Pl. 48;κ. περί τινος Pi.N.5.40
, Pl.Ap. 35d, Arist.Rh. 1391b9, etc.:— [voice] Pass.,ἀγὼν κριθήσεται A.Eu. 677
; κἂν ἰσόψηφος κριθῇ (sc. ἡ δίκη) ib. 741: impers., κριθησόμενον a decision being about to be taken, Arr.An. 3.9.6.b decide a contest, e.g. for a prize,ἀγῶνα κ. Ar.Ra. 873
; : c. acc. pers., κ. τὰς θεάς decide their contest, i.e. judge them, E.IA72:—[voice] Pass., Id.Supp. 601(lyr.);αἱ μάχαι κρίνονται ταῖς ψυχαῖς X.Cyr.3.3.19
:—[voice] Med. and [voice] Pass., of persons, have a contest decided, come to issue,κρινώμεθ' Ἄρηϊ Il.2.385
, cf.18.209;ὁπότε μνηστῆρσι καὶ ἡμῖν.. μένος κρίνηται Ἄρηος Od.16.269
;βίηφι κ. Hes.Th. 882
; dispute, contend, Ar.Nu.66;περὶ ἀρετῆς Hdt.3.120
;οὐ κρινοῦμαι.. σοι τὰ πλείονα E.Med. 609
;δίκῃ περί τινος κρίνεσθαι Th.4.122
; κρίνεσθαι μετά τινος v.l. in LXX Jd.8.1, Jb.9.3;πολλαῖς μάχαις κριθείς Nic.Dam.20
J.; compete in games, c. acc. cogn.,κριθέντα Πύθια JRS3.295
(Antioch. Pisid.): [tense] pf. part., decided, clear, strong,κεκριμένος οὖρος Il.14.19
; πόνοι κεκρ. decided, ended, Pi.N.4.1.3 adjudge,κράτος τινί S.Aj. 443
:—[voice] Pass.,τοῖς οὔτε νόστος.. κρίθη Pi.P.8.84
; the sum adjudged to be paid,PLips.
38.13 (iv A. D.).b abs., judge, give judgement,ἄκουσον.. καὶ κρῖνον Ar.Fr. 473
;ἀδίκως κ. Pherecr.96
, cf. Men.Mon. 287, 576.c Medic., bring to a crisis,τὸ θερμὸν φίλιόν [ἐστι] καὶ κρῖνον Hp.Aph.5.22
;κ. τὰ νοσήματα Gal.Nat. Fac.1.13
, al.:—[voice] Pass., of a sick person, come to a crisis,ἐκρίθη εἰκοσταῖος Hp.Epid.1.15
(also impers. in [voice] Act., ἔκρινε τούτοισιν ἑνδεκαταίοισιν the crisis came.., ib.18);τοῦ πάθους κριθέντος D.S.19.24
.4 judge of, estimate, πρὸς ἐμαυτὸν κρίνων [αὐτόν] judging of him by myself, D.21.154;πρὸς ἀργύριον τὴν εὐδαιμονίαν κ. Isoc.4.76
:—[voice] Pass.,ἴσον παρ' ἐμοὶ κέκριται Hdt.7.16
.α'; εὔνοιακαιρῷ κρίνεται Men.691
.5 expound, interpret in a particular way,τὸ ἐνύπνιον ταύτῃ ἔκριναν Hdt. 1.120
, cf. 7.19, A.Pr. 485, etc.:—in [voice] Med.,ὁ γέρων ἐκρίνατ' ὀνείρους Il. 5.150
.6 c. acc. et inf., decide or judge that.., Hdt.1.30, 214, Pl. Tht. 17od, etc.;κρίνω σὲ νικᾶν A.Ch. 903
; so, with the inf. omitted,ἀνδρῶν πρῶτον κ. τινά S.OT34
; ; ;ἐκ τῶν λόγων μὴ κρῖνε.. σοφόν Philem.228
:—[voice] Pass., , cf. Th.2.40, etc.7 decide in favour of, prefer, choose,κρίνω δ' ἄφθονον ὄλβον A.Ag.47
<*>, cf. Supp. 396 (both lyr.); ;τινὰ πρό τινος Pl.R. 399e
, cf. Phlb. 57e;τι πρός τι Id.Phd. 110a
([voice] Pass.);εἴ σφε κρίνειεν Πάρις E.Tr. 928
, cf. Ar.Av. 1103, Ec. 1155; choose between,δύ' ἔσθ' ἃ κρῖναι τὸν γαμεῖν μέλλοντα δεῖ, ἤτοι προσηνῆ γ' ὄψιν ἢ χρηστὸν τρόπον Men.584
.8 c.inf.only, determine to do a thing, UPZ42.37(ii B. C.), Ep.Tit.3.12, 1 Ep.Cor.2.2, etc.; ζῆν μεθ' ὧν κρίνῃ τις ἄν (sc. ζῆν ) with whom he chooses to live, Men.506; butτὸ βιάζεσθαι οὐκ ἔκρινε D.S.15.32
.III in Trag., question,αὐτὸν.. ἅπας λεὼς κρίνει παραστάς S.Tr. 195
; εἴ νιν πρὸς βίαν κρίνειν θέλοις ib. 388; καὶ κρῖνε κἀξέλεγχ' Id.Ant. 399;μὴ κρῖνε, μὴ 'ξέταζε Id.Aj. 586
;σέ τοι, σὲ κρίνω Id.El. 1445
.2 bring to trial, accuse, D.2.29, 18.15, 19.233; κ. θανάτου judge (in matters) of life and death, X.Cyr.1.2.14;κ. τινὰ προδοσίας Lycurg.113
;περὶ προδοσίας Isoc.15.129
; κ. τινὰ κακώσεως ἐπαρχίας, Lat. repetundarum, Plu.Caes. 4:—[voice] Pass., to be brought to trial, Th.6.29; θανάτου ( δίκῃ add. cod. B) Id.3.57;Λεωκράτους τοῦ κρινομένου Lycurg.1
; κρίνομαι πρὸς Σωφρόνην; Men.Epit. 529; ; : c. gen. criminis,κρίνεσθαι δώρων Lys.27.3
:κ. ἐπ' ἀδικήματι Plu.2.241e
: abs.,ὁ κεκριμένος Aeschin.2.159
.3 pass sentence upon, condemn, D.19.232:— [voice] Pass., to be judged, condemned,κακούργου.. ἐστι κριθέντ' ἀποθανεῖν Id.4.47
;μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε Ev.Matt.7.1
; τὰ κεκριμένα the judgement of a court, PRyl.76.8 (ii A. D.). ( κρῐ-ν-y ω ἐ-κρῐ-ν-σα, cf. Lat. cerno (from *cr[icaron]-n-), crībrum (from * crei-dhrom).) -
15 μέχρι
μέχρι even before vowels as in Attic Lk 16:16; Job 32:12. In three places in the NT (Mk 13:30 and Gal 4:19 μέχρις οὗ, Hb 12:4 μέχρις αἵματος) as well as Hv 4, 1, 9 (μέχρις ὅτε), Hs 9, 11, 1 (μέχρις ὀψέ) the form used before vowels is μέχρις (Vett. Val. 357, 19; IG XII, 5, 647; SIG 888, 150 [before a conson.]; 958, 16; 1109, 41; Threatte II 669–71; pap [Mayser p. 244]. On the LXX s. Thackeray p. 136.—B-D-F §21; Mlt-H. 113; 331) gener. ‘until’: in our lit. as prep. w. gen. (Hom. +) and conj. (Thu., Pla., et al.)① marker of extension up to a point in an area, as far as, w. gen. μ. τοῦ οὐρανοῦ GPt 10:40. μ. τῆς Ἀσίας Ac 20:4 D. ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ…μ. τοῦ Ἰλλυρικοῦ Ro 15:19 (ἀπὸ…μ. as SIG 973, 6f). μ. τῶν ἔσω φλεβῶν MPol 2:2 (Jos., Bell. 6, 304 μ. ὀστέων).② marker of continuance in time up to a point, untilⓐ as prep. w. gen. μ. (τῆς) νῦν IMg 8:1; Papias (3:3) (Chion, Ep. 16, 4; Longus 4, 16, 2; Xenophon Eph. 1, 4, 1; Jos., Ant. 7, 386; 17, 114; Just., D. 82, 1 and 3 al.; cp. μ. τοῦ νῦν Χ., Cyr. 7, 3, 15; PTebt 50, 26 [112/11 B.C.]; BGU 256, 9; Just., D. 78, 8). μ. ὀψέ Hs 9, 11, 1. μέχρι τίνος; how long? (Just., A I, 32, 2; Alciphron 4, 17, 2; Achilles Tat. 2, 5, 1) v 3, 10, 9. μ. τῆς σήμερον until today (Jos., Ant. 9, 28) Mt 11:23; cp. 28:15; Hv 2, 2, 4. μ. μεσονυκτίου until midnight Ac 20:7. μ. Ἰωάννου until (the time of) John Lk 16:16. μ. τῆς ἐπιφανείας τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ 1 Ti 6:14 (Just., D. 120, 3 μ.…τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ). μ. καιροῦ διορθώσεως Hb 9:10. μ. τοῦ θερισμοῦ (for ἕως; another v.l. ἄχρι) until harvest time Mt 13:30 v.l. μ. τέλους Hb 3:6 v.l., 14 (cp. Ar. [Milne 76, 47f] μ. τελειώσεως χρόνων).—ἀπό…μ. (POxy 1647, 20 ἀπὸ ἀνατολῆς ἡλίου μέχρι δύσεως; EpArist 298): ἀπὸ τετάρτης ἡμέρας μ. ταύτης τῆς ὥρας from the fourth day to this hour Ac 10:30. ἀπὸ Ἀδὰμ μ. Μωϋσέως Ro 5:14 (cp. Just., D. 92, 2 ἀπὸ Ἀβραὰμ μ. Μωϋσέως).ⓑ as a conjunction until (B-D-F §383, 2; Rob. 975) μ. καταντήσωμεν Eph 4:13 (cp. Hdt. 4, 119, 4; SIG 976, 71 μέχρι ποιήσωσιν; PCairPreis 48, 7 μέχρι τὸ πλοιαρίδιον εὑρῶμεν; TestSol 9:8 P; SibOr 3, 570. On the omission of ἄν s. Mlt. 168f; Rydbeck, 144–53). μ. οὗ w. subjunctive (Herodas 2, 43; 8, 8 [Cunningham reads μέχρις εὖ in both]; POxy 293, 7 [27 A.D.] μέχρι οὗ ἀποστείλῃς Da 11:36 Theod.; EpArist 298) Mk 13:30 (μ. ὅτου v.l.); Gal 4:19. μ. ὅτε (ὅτου v.l.) Hv 4, 1, 9; GJs 10:2 (s. B-D-F §455, 3).③ marker of degree or measure, to the point of, w. gen. (Appian, Bell. Civ. 3, 69 §284 μ. τοῦ τέλους=to the end; Jos., Ant. 11, 81 μ. θρήνων; Ath. 12:3 μ. τοσούτου) κακοπαθεῖν μ. δεσμῶν suffer even to the point of being imprisoned 2 Ti 2:9. μ. αἵματος ἀντικαταστῆναι resist to the point of shedding one’s blood in being wounded or killed Hb 12:4 (μ. αἵμ. as Herodian 2, 6, 14). μ. θανάτου διωχθῆναι καὶ μ. δουλείας εἰσελθεῖν 1 Cl 4:9 (cp. 2 Macc 13:14; Jos., Bell. 2, 141). Of Christ ὑπήκοος μ. θανάτου obedient to the point of death Phil 2:8 (cp. PTor I, 1 VII, 28 [116 B.C.] μ. τελευτῆς βιοῦ). Of Epaphroditus διὰ τὸ ἔργον Χριστοῦ μ. θανάτου ἤγγισεν vs. 30 (μέχρι θανάτου to denote degree: Diod S 15, 27, 2; Cebes 26, 3; Appian, Bell. Civ. 2, 113 §471; 3, 77 §314; 3, 90 §372; 4, 135 §570 al.; Polyaenus 7, 30; 8, 49; Just., D. 11, 4 al.; schol. on Apollon. Rhod. 3, 427–31a; 2 Macc 13:14).—DELG. M-M. -
16 ἕως
ἕως (Hom.+)① to denote the end of a period of time, till, until.ⓐ as conjunctionα. w. the aor. ind. (Lysias 25, 26; Ps.-Demosth. 47, 58; Wsd 10:14; 1 Macc 10:50; Jdth 10:18; En 13:7; 102:10; PsSol 2:26; 4:10; SibOr 5, 528; Ar. 12, 2) ἕως ἐστάθη until it stood still Mt 2:9. ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμός until the flood came 24:39.—Ac 19:10 D.β. w. the aor. subj. and, as the rule requires (s. AFuchs, D. Temporalsätze mit d. Konj. ‘bis’ u. ‘so lange als.’ 1902), ἄν (X., An. 5, 1, 11; SIG 966, 11; 1207, 10; PPetr II, 40a, 28; POxy 1124, 7; Gen 24:14; 49:10; Ex 33:22; Lev 22:4 and oft. LXX; TestAbr B 7 p. 112, 2 [Stone p. 72]; TestJob 21:2; ParJer 2:3; ApcMos 26 p. 14, 7 Tdf.; Jos., Ant. 13, 400; Just., A I, 45, 1), to denote that the commencement of an event is dependent on circumstances: ἕως ἂν εἴπω σοι until I tell you Mt 2:13.—5:18 (AHoneyman, NTS 1, ’54/55, 141f), 26 (cp. SIG 731, 16ff ἕως ἂν ἀποδῷ); 10:23; 22:44 (Ps 109:1); Mk 6:10; 9:1; 12:36 (Ps 109:1); Lk 20:43 (Ps 109:1); 21:32; Ac 2:35 (Ps 109:1); 1 Cor 4:5; Hb 1:13; B 12:10 (the two last Ps 109:1).—Without ἄν (Soph., Aj. 555, Phil. 764; Polyb. 35, 2, 4; SIG 976, 79; UPZ 18, 10 [II B.C.]; PGrenf II, 38, 16 [I B.C.]; POxy 531, 6; 1125, 15; 1159, 21; Sir 35:17; Tob 14:5 BA; En 10:12, 17; TestSol 15:10; ParJer 5:14; GrBar 11:2; SibOr 5, 217; Just. D. 39, 6): Mt 10:23 v.l.; 18:30; Mk 14:32; Lk 15:4 and 22:34 (both v.l. ἕως οὗ); 2 Th 2:7; Js 5:7; Hb 10:13; Rv 6:11.γ. w. the pres. ind. (cp. Plut., Lycurg. 29, 3) ἕως ἔρχομαι until I come J 21:22f; 1 Ti 4:13; Hs 5, 2, 2; 9, 10, 5f; cp. 9, 11, 1.δ. w. the fut. ind. (cp. PHolm 26, 7; Jdth 10:15) in a text-critically doubtful pass. (B-D-F §382, 2; Rob. 971f; 976) ἕως ἥξει ὅτε εἴπητε (ἥξει ὅτε is lacking as v.l.) until (the time) comes when you say Lk 13:35.ⓑ used as prep. (appears first at the end of the IV cent. B.C. [Schwyzer II 550]) until, up to (Aristot. et al.; ins, pap, LXX; pseudepigr., also SibOr 5, 57; 118)α. w. gen. of a noun or an equivalent expr. (SIG 588, 64 [196 B.C.] ἕ. τοῦ τ. συνθήκης χρόνου; OGI 90, 16 ἕ. τοῦ πρώτου ἔτους; BGU 1128, 8 [14 B.C.]; oft. LXX; TestAbr A 20 p. 103, 23 [Stone p. 54]) ἕ. τῆς ἡμέρας (Jdth 12:14; 1 Esdr 4:55; 1 Macc 13:39) Mt 27:64; Lk 1:80. ἕ. τῆς ἡμέρας ἐκείνης (Jdth 1:15) Mt 26:29; Mk 14:25. ἕ. τ. ἡμ. ταύτης (4 Km 17:23; 1 Macc 8:10; 13:30; 1 Esdr 8:73; Bar 1:13; ApcMos 13 p. 7, 1 Tdf.) 1 Cl 11:2. ἕ. ὥρας ἐνάτης Mk 15:33; Lk 23:44. ἕ. τῆς πεντηκοστῆς 1 Cor 16:8. ἕ. τῆς σήμερον (sc. ἡμέρας) Mt 27:8 (Just., D. 134, 5). ἕ. τέλους until the end 1 Cor 1:8 (JosAs 12:3); ἕ. αἰῶνος forever (1 Ch 17:16; Sir 24:9; 44:13; Jdth 13:19; 1 Esdr 8:82; PsSol 18:11; TestJob 34:4) Hv 2, 3, 3. Of someone’s age or a period of life ἕ. ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων until the age of 84, prob.= until she was now 84 years old (so Goodsp., Probs. 79–81) Lk 2:37 (cp. Jos., Ant. 5, 181). Used w. proper names (Polyb. 2, 41, 5; Diod S 1, 50, 6) ἕ. Ἰωάννου up to the time of John Mt 11:13. ἕ. Σαμουήλ Ac 13:20. In such cases, as well as in others, ἕ. often looks back to a preceding ἀπό: from … to (Bar 1:19; 1 Esdr 8:73; Sir 40:1; 1 Macc 16:2; 3 Macc 6:38 al.; Demetr.: 722 Fgm. 1, 18 Jac.): ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕ. Δαυίδ Mt 1:17a. ἀπὸ τ. βαπτίσματος Ἰωάννου ἕ. τῆς ἡμέρας Ac 1:22. ἀπὸ τ. ἕκτης ὥρας ἕ. ὥρας ἐνάτης Mt 27:45 (cp. SIG 736, 109 [92 B.C.] ἀπὸ τετάρτας ὥρας ἕ. ἑβδόμας; 1 Esdr 9:41). ἀπὸ πρωὶ̈ ἕ. ἑσπέρας Ac 28:23 (cp. Jos., Ant. 6, 364).—ἕ. τοῦ νῦν until now (Ps.-Lucian, Halc. 4; SIG 705, 44f [112 B.C.]; UPZ 122 [157 B.C.]; Gen 15:16; 18:12; Num 14:19; 1 Macc 2:33) after ἀπʼ ἀρχῆς Mt 24:21; Mk 13:19 (cp. BGU 1197, 8 [4 B.C.] ἕως τ. νῦν ἀπὸ τοῦ ἐννεακαιδεκάτου ἔτους Καίσαρος; Ezk 4:14). ἀπὸ Δαυὶδ ἕ. τ. μετοικεσίας Βαβυλῶνος to the Babylonian exile Mt 1:17b.—As here, a historical event forms the boundary (cp. 1 Esdr 5:71; ParJer 3:11) in ἕ. τ. τελευτῆς Ἡρῴδου 2:15.—W. the articular inf. (on the acc. with it s. B-D-F §406, 3) ἕ. τοῦ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς Καισάρειαν until he came to Caesarea Ac 8:40 (s. SIG 588, 93f; Gen 24:33; 28:15; 1 Macc 3:33; 5:19; Polyb., Joseph. [B-D-F §403]); but s. also 3a below.β. w. gen. of the relative pron. (οὗ or ὅτου) in the neut.א. ἕ. οὗ until (Hdt. 2, 143; Plut. et al.; LXX; En; TestAbr; TestJob 24:4; in local mng. SIG 495, 101) w. aor. ind. (Judg 3:30; 4:24 B; 4 Km 17:20; Tob 1:21; 2:4, 10; Jdth 10:10; 15:5; JosAs 10:2, 19; Jos., Ant. 10, 134) Mt 1:25; 13:33; Lk 13:21; Ac 21:26. W. aor. subj. (BGU 1209, 8 [23 B.C.]; PRyl 229, 14 [38 A.D.]; Judg 5:7 B; Ps 71:7; Jdth 6:5, 8; TestAbr B 2 p. 107, 3 [Stone p. 62]; ParJer 9:3; GrBar 13:5; ApcMos 31 p. 17, 10 Tdf.) Mt 18:34; Lk 15:4 v.l., 8; 22:18; 24:49; Ac 25:21; 2 Pt 1:19. After neg.=until, before Mt 17:9; J 13:38; Ac 23:12, 14, 21.ב. ἕ. ὅτου until w. aor. ind. (Diod S 19, 108, 3; 3 Km 10:7; 11:16; Da 2:34; 7:4) J 9:18. W. aor. subj. (POxy 1061, 16 [22 B.C.]; 1 Km 22:3; 2 Esdr 14:5) Lk 12:50; 13:8; 15:8 v.l.; 22:16, 18 v.l.γ. w. adv. of time (JosAs 10:17 ἕ. πρωί̈; Ath. 22, 6 ἕ. νῦν) ἕ. ἄρτι until now (s. ἄρτι 3), Mt 11:12; J 2:10; 5:17; 16:24; 1J 2:9; 1 Cor 4:13; 8:7; 15:6. ἕ. σήμερον (Sir 47:7) 2 Cor 3:15. ἕ. πότε; how long? (Ps 12:2, 3; 2 Km 2:26; 1 Macc 6:22; ApcSed 12:1f) Mt 17:17ab; Mk 9:19ab; Lk 9:41; J 10:24; Rv 6:10.② to denote contemporaneousness, as long as, whileⓐ conj. w. ind. (Hom.+; Jdth 5:17) in our lit. only the pres. (Appian, Bell. Civ. 2, 53 §218 ἕως χειμάζουσιν and ibid. ἕως Πομπήιος ἡγεῖται=while Pompey imagines; Jos., Bell. 7, 347; Just., D. 4, 4 ἕ. ἐν τῷ σώματί ἐστιν ἡ ψυχή) ἕ. ἡμέρα ἐστίν while it is day J 9:4 (v.l. ὡς. On this interchange s. LRadermacher, Philol. 60, 1901, 495f; B-D-F §455, 3); 12:35f v.l.; ἕ. αὐτὸς ἀπολύει τ. ὄχλον while he himself dismissed the crowd Mk 6:45. ἕ. ὑπάγουσιν while they were on their way Mt 25:10 D; ἕ. ἔτι ἔχομεν while we still have 2 Cl 16:1 (cp. Pla., Phd. 89c ἕ. ἔτι φῶς ἐστιν, Parmen. 135d ἕ. ἔτι νέος εἶ; Appian, Bell. Civ. 3, 32 §127 ἕως ἔτι δύνασαι; PEleph 14, 24 [223 B.C.]; Sir 33:21 ἕως ἔτι ζῇς).ⓑ conj. w. subjunctive (PTebt 6, 42 [140 B.C.] ἕως … μένωσι; Dio Chrys. 27 [44], 5 ἕως ἂν … φέρῃ=‘as long as’; Appian, Numid. 4 §2) Mk 14:32; Lk 17:8.ⓒ in a few cases ἕως also has this sense when functioning as prep. with the gen. of the rel. pronoun in the neut. while ἕ. οὗ (Jos., Ant. 3, 279 [ἔχουσι]) w. subj. Mt 14:22; 26:36 (but s. Burton, MT §325 and Zwaan §314).—ἕ. ὅτου (SSol 1:12) w. ind. Mt 5:25.③ marker of limit reached, as far as, to, funct. as prep.ⓐ w. gen. of place as far as, to (Polyb. 3, 76, 2; Diod S 1, 27, 5; SIG 588, 32 [196 B.C.] ἕ. θαλάσσης; 1231, 12 ἀπὸ … ἕως; PTebt 33, 5 [112 B.C.]; LXX; En 21:1; 22:6; PsSol 15:10; TestAbr A 5 p. 82, 12f [Stone p. 12]; TestJob 20:6; GrBar 2:5; 11:8; JosAs 16:14; Jos., Bell. 1, 512; Mel., HE 4, 26, 14 ἕ. τοῦ τόπου …, ἔνθα) ἕ. Φοινίκης Ac 11:19. ἕ. Ἀντιοχείας vs. 22; ἕ. Βηθλεέμ Lk 2:15. ἕ. οὐρανοῦ, ᾅδου Mt 11:23; Lk 10:15 (ApcEsdr 4:32 p. 29, 8 Tdf.). ἕ. τῆς αὐλῆς Mt 26:58; cp. Lk 4:29. ἕ. ἐσχάτου τ. γῆς (Is 48:20; 62:11; 1 Macc 3:9; PsSol 1:4) Ac 1:8. ἕ. τρίτου οὐρανοῦ 2 Cor 12:2 (ApcSed 2:4). ἀπὸ … ἕ.: ἀπὸ ἀνατολῶν ἕ. δυσμῶν Mt 24:27. ἀπʼ ἄκρων οὐρανῶν ἕ. ἄκρων αὐτῶν vs. 31 (cp. Dt 30:4). ἀπʼ ἄκρου γῆς ἕ. ἄκρου οὐρανοῦ Mk 13:27 (cp. Jdth 11:21).—Also w. gen. of a pers., who is in a certain place (Aelian, VH 3, 18 ἕ. Ὑπερβορέων; 4 Km 4:22; 1 Macc 3:26) ἦλθον ἕ. αὐτοῦ Lk 4:42. διελθεῖν ἕ. ἡμῶν Ac 9:38. Prob. Ac 8:40 also belongs here (s. above 1bα end); then a pass. like Gen 10:19 would be comparable.ⓑ w. adv. of place (LXX) ἕ. ἄνω (2 Ch 26:8) to the brim J 2:7. ἕ. ἔσω right into Mk 14:54. ἕ. κάτω (Ezk 1:27; 8:2 looking back to ἀπό) ἀπʼ ἄνωθεν ἕ. κάτω fr. top to bottom Mt 27:51; Mk 15:38 (cp. ἀπὸ ἔσω ἕω ἔξω TestSol 18:15 P). ἕ. ὧδε (Gen 22:5; 2 Km 20:16; 3 Km 18:45; Ar. 17, 1) ἀρξάμενος ἀπὸ τ. Γαλιλαίας ἕ. ὧδε Lk 23:5.ⓒ w. a prep. or another adv. ἕ. πρός (Polyb. 3, 82, 6; 12, 17, 4; Gen 38:1; Ezk 48:1) ἕ. πρὸς Βηθανίαν as far as B. Lk 24:50 (for the v.l. ἕ. εἰς Β. cp. Polyb. 1, 11, 14; Diod S 1, 27, 5; Aelian, VH 12, 22; Dt 31:24; 4 Km 2:6; PsSol 2:5; Jos., Ant. 16, 90). ἕ. καὶ εἰς even into Ac 26:11. ἕ. ἔξω τῆς πόλεως 21:5. ἕ. ἐπὶ τὴν θάλασσαν Ac 17:14 (cp. 1 Macc 5:29; 3 Macc 7:18 A; PsSol 17:12; ἕ. ἐπὶ πολύ TestSol 7:2).④ marker of order in a series, up to ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕ. πρώτων Mt 20:8. ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος ἕ. τῶν ἑπτά 22:26. ἀπὸ μικροῦ ἕ. μεγάλου small and great (Bar 1:4; 1 Macc 5:45; Jdth 13:4) Ac 8:10; Hb 8:11 (Jer 38:34).—J 8:9 v.l.⑤ marker of degree and measure, denoting the upper limit, to the point of ἕ. ἑπτάκις (4 Km 4:35; cp. TestSol 5:8 ἕ. ἑπτά; ApcSed 16:4 ἕ. εἴκοσι) as many as seven times Mt 18:21f; cp. vs. 22. ἕ. ἡμίσους τῆς βασιλείας μου (Esth 5:3; 7:2) Mk 6:23. οὐκ ἔστιν ἕ. ἑνός (cp. PTebt 56, 7 [II B.C.] οὐκ ἔχομεν ἕ. τῆς τροφῆς τῶν κτηνῶν ἡμῶν=‘we do not even have enough to feed our cattle’; Leontios, Vi. Joh. [ed. HGelzer 1893] 66, 21ff οὐ … ἕως ἑνὸς νομίσματος=‘not even a single coin’; cp. PRossGeorg III, 3, 22 ἕως δραχμῶν ἕκατον) there is not even one Ro 3:12 (Ps 13:3). ἐᾶτε ἕ. τούτου stop! No more of this Lk 22:51 (ἕ. τούτου=‘to this point’ Aristot., HA 9, 46; Polyb. 9, 36, 1; cp. 2 Km 7:18). ἕ. θανάτου unto death (Antig. Car. 16; Sir 34:12; 51:6; 4 Macc 14:19; JosAs 29:3): contend (Sir 4:28; cp. OGI 266, 29 [III B.C.] μαχοῦμαι ἕως ζωῆς καὶ θανάτου) 1 Cl 5:2. περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕ. θανάτου Mt 26:38; Mk 14:34 (cp. Jon 4:9 σφόδρα λελύπημαι ἐγὼ ἕ. θανάτου).—DELG s.v. 2 ἕω. EDNT. New Docs 4, 154. M-M. -
17 τῑμάω
τῑμάω, fut. pass. ist gew, τιμήσομαι, H. h. Apoll. 485 Soph. Ant. 210 Thuc. 2, 87 und sonst, vgl. Piers. Moer. 367, seltener ist τιμηϑήσομαι, Thuc. 6, 80 und Dem. 19, 223; Xen. Cyr. 8, 7, 15 ist das einzige Beispiel, wo τιμήσομαι akt. Bdtg hat, wenn da nicht zu ändern ist; – 1) werth achten, schätzen, ehren, ehrerbietig behandeln; Hom.; von der Ehrerbietung der Menschen gegen die Götter, Eltern, Vornehmen oder gegen Andere, gegen welche ein Pflichtverhältniß stattfindet: οἵ κέ ἑ δωτίνῃσι ϑεὸν ἃς τιμήσουσιν, Il. 9, 155; Od. 5, 36; oft auch med., οἳ δή μιν πέρι κῆρι ϑεὸν ἃς τιμήσαντο Od. 19, 280, τὸν ξεῖνον ἐτιμήσασϑ' ἐνὶ οἴκῳ 20, 129; u. pass., τίη δὴ νῶϊ τετιμήμεσϑα μάλιστα ἕδρῃ τε κρέασίν τε Il. 12, 310, warum sind wir durch einen Ehrenplatz u. s. w. geehrt, σκήπτρῳ μέν τοι δῶκε τετιμῆσϑαι περὶ πάντων 9, 38; – auch von dem Benehmen der Eltern gegen die Kinder, lieb u. werth halten, Od. 14, 203. 15, 365, Hes. Th. 532; und der Götter gegen die Menschen, welche sie ehren, oder denen sie Ehre bei andern Menschen verleihen: ἔτι καὶ νῦν ἀϑάνατοι τιμῶσι παλαιοτέρους ἀνϑρώπους, Il. 23, 788; Ζεύς μιν τίμα καὶ κύδαινε, 15, 612, vgl. 17, 99; Od. 3, 379; Hes. Th. 81 Sc. 104; – τιμῆς τετιμῆσϑαι, einer Ehre werth gehalten werden, Il. 23, 649. – So auch Pind. und Tragg.: ἐξόχως τίμασεν, Ol. 9, 69; τετίμαται φίλος, I. 3, 77; ἐν μάχαις τιμώμενος, Ol. 2, 45; δαιμόνων τιμᾶν γένος, Aesch. Spt. 218; ἀλλ' ὃν πόλις στυγεῖ, σὺ τιμήσεις τάφῳ, 1037; öfter pass., χάρις τιμήσεται Διός, Ag. 567; ἢ τοὺς κακοὺς τιμῶντας εἰςορᾷς ϑεούς; Soph. Ant. 288; τὸν φίλον τιμῶσιν ἐξ ἴσου πατρί; 640; ὦ γῆς μέγιστα τιμώμενοι, O. R. 1223; ὅςτις τιμᾷ μητέρα, Eur. Or. 1606; τί τὴν τυραννίδα τιμᾷς ὑπέρφευ; Phoen. 550, u. öfter; u. in Prosa überall: πᾶς τιμάτω τοὺς αὑτοῦ γεννήτορας, Plat. Legg. XI, 932 a; Ggstz ἀτιμάζω, Phaed. 64 d; τιμῶν καὶ σεβόμενος, Legg. V, 729 c; ὡς τιμήσων τε καὶ ὀργιάσων, Phaedr. 252 d. – Durch ein Ehrengeschenk auszeichnen oder belohnen. Dem. oft; vgl. Wolf Lpt. 233; δώροις καὶ τιμαῖς πρεπούσαις τιμηϑείς, Plat. Legg. XII, 933 d; τιμᾶν καὶ κοσμεῖν, Xen. Cyr. 1, 3, 3. – Von Sachen, schätzen, werth halten; H. h. 24, 6; τίμα ὕμνου τεϑμόν, Pind. Ol. 7, 88; u. in Prosa, μαϑήματα τιμῶν, Plat. Rep. IX, 591 c. – 2) schätzen, abschätzen, den Werth bestimmen, taxiren; ἐτιμήσαντο τὰς οἰκίας, Pol. 2, 62, 7; Dem. ὅτι αὐτῆς εἴη ἐντῇ προικὶ τετιμημένα, in der Mitgift anstatt baares Geldes angeschlagen, 47, 57; c. gen., wie hoch, D. Sic. 12, 28; πλοῖα τετιμημένα χρημάτων, Thuc. 4, 26; auch im med., πολλοῠ τιμᾶσϑαι, hoch schätzen, Her. 3, 154; πρὸ παντὸς ἂν ἐτιμήσασϑε, Thuc. 3, 40, πολλοῦ τιμῶμαι τὴν παρὰ σοὶ κατάκλισιν, Plat. Conv. 174 d; οὐ πρό γε τῆς ἀληϑείας τιμητέος ἀνήρ, Rep. X, 595 e. – Vom Census des Vermögens, τετιμῆσϑαι ἕκαστον τὴν οὐσίαν χρεών, Plat. Legg. XII, 955 d; ὑπὸ τὰς τετρακοσίας δραχμὰς τετιμημένοι, Pol. 6, 19, 2; μείζονος τιμᾶσϑαι, höher schätzen, Xen. Cyr. 2, 1, 13. – Vom Richter gebraucht, der den Angeklagten einer Buße werth schätzt und diese bestimmt, eine Geldstrafe bestimmen, dazu verurtheilen; τιμάτω τὸ δικαστήριον, ὅ τι ἂν δέῃ πάσχειν ἢ ἀποτίνειν τὸν ἡττηϑέντα, Plat. Legg. VIII, 843 b; τὴν ἀξίαν τῆς βλάβης, IX, 879 b; τινί τινος oder τινά τινος, εἰ μὴ τοσούτου βούλεσϑέ μοι τιμῆσαι, Plat. Apol. 38 b, vgl. 37 c; Legg. IX, 880 c; pass. mit doppeltem gen, ἀργυρίου τιμηϑῆναι τῆς ὕβρεως, an Geld gestraft werden wegen thätlicher Mißhandlungen, Dem. 21, 47; τιμηϑῆναι ϑανάτου, 24, 103, vgl. 63, u. sonst; καταψηφίσασϑαι καὶ τιμᾶν αὐτῷ τῶν ἐσχάτων, Dem. 21, 102; Sp., οὐκ ἀπέκτεινε μὲν αὐτοὺς καίπερ καὶ τούτου τινῶν αὐτοῖς τιμησάντων, D. Cass. 44, 10; τιμᾶν περί τινος, über Einen richterlich erkennen, Dem. 21, 47; τὴν μακρὰν τιμᾶν τινι, Einen durch den langen Strich auf der Stimmtafel verurtheilen, Ar. Vesp. 106. – Med. in Strafe antragen, τιμᾶσϑαί τινι τὴν δίκην δεσμοῠ, ἀργυρίου, ϑανάτου, τῶν ἐσχάτων, bei der Klage auf Gefängnißstrafe, Geldstrafe, Todesstrafe gegen den Beklagten antragen, Plat. Apol. 36 b Gorg. 486 b Crit. 52 c; auch mit dem bloßen gen., τετιμημένος ἑαυτῷ ϑανάτου, Din. 1, 1; ἐτιμήσατο ὁ πάππ ος διακοσίων ταλάντων, Lys. 19, 48; τιμᾶσϑαί τινα, gegen Einen einen Strafantrag stellen, Plat. Legg. XII, 954 b; auch vom Verklagten, τούτου τιμῶμαι, ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως, Apol. 37 a; Dem. συνεχώρουν ὅσουπερ αὐτοὶ ἐτιμῶντο, 53, 18; ἐγὼ πάσχειν ὁτιοῦν τιμῶμαι, 8, 24.
-
18 κρίνω
κρίνω, fut. κρινῶ, perf. κέκρικα, z. B. Plat. Legg. V, 734 c, pass. κέκριμαι, aor. pass. ἐκρίϑην, poetisch κρινϑείς, Il. 13, 129 Od. 8, 48 (vgl. cerno); – 1) scheiden, trennen, sondern, sichten; ἀνδρῶν λικμώντων, ὅτε τε ξανϑὴ Δημήτηρ κρίνει καρπόν τε καὶ ἄχνας Il. 5, 500; vgl. κρῖν' ἄνδρας κατὰ φῠλα 2, 363; auch = ordnen, βασιλῆες ϑῠνον κρίνοντες 2, 446. – Daher auswählen, die Besten aussondern; ἐς δ' ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν Il. 1, 309; ὁπότε κρίνοιμι λόχονδε ἄνδρας ἀριστῆας Od. 14, 217; auch im med., κρίνασθαι ἀρίστους, sich die Besten auslesen, Il. 9, 521; so öfter κεκριμένος, κρινϑείς; κρίνασα δ' ἀστῶν τὰ βέλτατα Aesch. Eum. 465; τούτων σοι δίδωμι κρίναντι χρῆσϑαι Soph. O. C. 647; κρίνειν τινὰ ἐκ πάντων Her. 6, 129; κατ' ἀνδραγαϑίην ἐκρίνετο ib. 128; τούς τε ἀγαϑοὺς καὶ τοὺς κακούς Xen. Mem. 3, 1, 9; τὸ ἀλ, ϑές τε καὶ μή, das Wahre vom Falschen unterscheiden, Plat. Theaet. 150 b. – Daher 2) Streitigkeiten entscheiden, schlichten, den Ausschlag geben; νείκεα κρίνειν, Händel schlichten, Od. 12, 440; νεῖκος πολέμου κρίνειν 18, 264; σκολιὰς ϑέμιστας κρίνειν, krunime, ungerechte Richtersprüche fallen, Il. 16, 387, wie κρῖνε δ' εὐϑεῖαν δίκην Aesch. Eum. 411; ἔργον δ' ἐν κύβοις Ἄρης κρινεῖ Spt. 396; öfter δίκην κρίνειν, einen Proceß aburtheilen, entscheiden; πῶς ἀγὼν κριϑήσεται Eum 647, wie κρίνειν ἀγῶνα Ar. Ran. 873; τοῠτο γὰρ τύχη κρινεῖ Soph. Ant. 328; auch in Peosa von Processen, τὸ δικαστήριον ὅπερ ἂν τ ὴν δίκην κρίνῃ Plat. Legg. IX, 877 b; auch τὴν κρίσιν αὐτοῖν τοῠ βίο υ κρῖναι ὀρϑῶς, Rep. II, 360 d. wie κρίσεις κρίνειν Dem. 24, 15l; – beurtheilen, τὰς ϑεάς, d. i. zwischen ihnen entscheiden, Eur. I. A. 72; προς ἀργύριον τὴν εὐδαιμονίαν, nach dem Gelde, Isocr. 4, 76; – urtheilen, κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνϑρώπ οις ἀγαϑὸν εἰναν πλοῠτον Plat. Gorg. 452 c; ὃν ἂν κρίνω ἐῤῥωμενέστατον εἶναι, nach meinem Urtheil jedesmal den stärksten, Phaed. 100 a, wie τὴν πόλιν τῶν πόλεων ἀϑλιωτάτην ἔκρινας, den Staat für den unglücklichsten erklären, Rep. IX, 578 b, öfter; vgl. Soph. ἀνδρῶν σε πρῶτον κρίνοντες, O. R. 34; pass., Ἑλλήνων ἕνα κριϑέντ' ἄριστον Phil. 1329; – κρίνω σε νικᾶν, ich erkläre dich für den Sieger, Aesch. Ch. 890; so besonders in den Wettkämpfen, entscheiden, wer Sieger ist, κρίνειν ἐμέ, κρίνειν τοὺς χοροὺς ὀρϑῶς ἀεί Ar. Eccl. 1155 ff. – Daher auch vorziehen, κρί. νω δ' ἄφϑονον ὄλβον Aesch. Ag. 458, eigtl. ich entscheide mich für ein solches Glück; vgl. κρῖνε σέβας τὸ πρὸς ϑεῶν Suppl. 39; mit πρό, κρίνοντες τὸν Ἀπόλλω πρὸ Μαρσύου Plat. Rep. III, 399 e, wie Soph. Phil. 57; τὰ ὑφ' ὑμῶν κριϑέν-τα, das von euch Gebilligte, wofür ihr euch entscheidet, Isocr. 4, 46; κεκριμένος, probatus, Leon. Al. (IX, 42); vgl. Her. 3, 31. – Pass. u. med. – 1) von den streitenden Parteien (vgl. Luc. Anach. 19 ἀποδίδοται λόγος ἑκατέρῳ τῶν κρινομένων), mit einander rechten, streiten, einen Streit unter sich ausmachen; ὥς κε πανημέριοι στυγερῷ κρινώμεϑ' Ἄρηϊ Il. 2, 385; ὁπότε μνηστῆρσι καὶ ἡμῖν μένος κρίνηται Ἄρηος Od. 16, 269; Τιτήνεσσι κρίναντο, sie kämpften mit den Titanen, Hes. Th. 882; οὐ κρινοῦμαι τῶνδέ σοι τὰ πλείονα, ich werde nicht mit dir mehr rechten, Eur. Med. 596; τέως μὲν οὖν ἐκρινόμεϑ', εἶτα τῷ χρόνῳ συνέβημεν Ar. Nubb. 66; δίκῃ κρίνεσϑαι Thuc. 4, 122; περὶ τῆς ἀρετῆς Her. 3, 120. – 2) ὀνεί. ρους κρίνασϑαι, Träume auslegen, deuten, Il. 5, 150. – 3) bei den Attikern geradezu = zur Verantwortung ziehen, anklagen; κατηγορεῖ μὲν ἐμοῦ, κρίνει δὲ τουτονί Dem. 18, 15, u. öfter, wie bei den andern Rednern; so heißen die Richter περὶ προδοσίας κρίνοντες Lycurg. 137, aber der Ankläger ὁ τὸν προδόντα κρίνων, ib. 1, wie ὁ κρινόμενος der Angeklagte, 13. 20, oft; so Plut. αὐτὸν ἔκρινε κακώσεως ἐπαρχίας, repetundarum accusavit, Caes. 4; pass., ἀπ' εἰςαγγελίας κρίνεσϑαι Aesch. 3, 52; κρίνεσϑαι τὴν ἐπὶ ϑανάτῳ, auf Tod u. Leben angeklagt werden, Ath. XIII, 590 d; κρίνεσϑαι ϑανάτου Thuc. 3, 57, wie Pol. ϑανάτου δὲ κρίνει μόνος ὁ δῆμος, 6, 4, 7; auch ὅτ' ἐκρίνετο τὴν περὶ Ὠρωποῦ κρίσιν ϑανάτου, Dem. 21, 64, als ihm der Capitalproceß gemacht wurde; ὁ κρινόμενος, der Angeklagte. – Auch = Strafe zuerkennen, verurtheilen, bes. Sp. – Allgem. = untersuchen, fragen; neben ἐξετάζω, Soph. Ai. 586 Ant. 349. – Das adj. verb. s. unten.
-
19 μοῖρα
μοῖρα, ἡ (μείρομαι, μέρος), 1) der Theil, im Ggstz des Ganzen; παρῴχηκεν δὲ πλέων νὺξ τῶν δύο μοιράων, τριτάτη δ' ἔτι μοῖρα λέλειπται, Il. 10, 253, vgl. 15, 195 Od. 4, 97, χώρης ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντες, Il. 16, 68; τὸ παϑεῖν εὖ, πρῶτον ἄϑλων, εὖ δ' ἀκούειν δευτέρα μοῖρα, Pind. P. 1, 99; μοῖραν πατρῴας γῆς ἐξαίρετον, Soph. Tr. 162; u. in Prosa, οὐκ ἐλαχίστη μοῖρα, Her. 1, 146, δυώδεκα μοίρας δασάμενοι Αἴγυπτον πᾶσαν, nachdem sie ganz Aegypten in zwölf Theile getheilt hatten, 2, 147, u. oft von Landtheilen; ἐστρατεύετο ἐς τὴν Περσέων μοῖραν, d. i. in das Gebiet der Perser, 1, 75; Πελοποννήσου τῶν πέντε τὰς δύο μοίρας νέμονται, Thuc. 1, 10, zwei Fünftel des Peloponnes; τὴν περὶ τὸ ἧπαρ ψυχῆς μοῖραν κατῳκισμένην, Plat. Tim. 71 d; διαιροῦντες ἀεὶ τὴν μοῖραν, Soph. 235 c. – Bei den Astronomen, der Grad, Ptol. – 2) der Antheil, so viel einem jeden zukommt; πὰρ δ' ἐτίϑει σπλάγχνων μοίρας, Od. 20, 260, ἤδη μοίρας τ' ἔνεμον, 8, 470, Antheil am Mahle, Portion, wie κρέα δαίετο καὶ νέμε μοίρας, 15, 140, μοῖραν μὲν δὴ ξεῖνος ἔχει πάλαι, ὡς ἐπέοικεν, ἴσην, 20, 293. Antheil an der Beute, 11, 534. – So auch Tragg.; ἔχουσι μοῖραν λαχόντες διοςδότων ἀχέων, Aesch. Spt. 928, μοῖραν δ' ἡδονῆς κἀμοὶ πόρε, Prom. 634; ἀνὴρ ὅδ' ὡς ἔοικεν οὐ νέμειν ἐμοὶ φϑίνοντι μοῖραν, das mir Gebührende, Soph. Tr. 1229; vgl. τάφου τε μοίρας καὶ κτερισμάτων λαχεῖν, Eur. Suppl. 309; ἔγχει δή μοι καὶ σπλάγχνων μοῖραν ὄρεξον, Ar. Pax 1071; μοίρας, ὅσας προςῆκε διένειμεν, Plat. Tim. 35 b; τὴν τοῦ πατρὸς μοῖραν λαγχάνειν, vom Erbe, Dem. 43, 51; auch Sp., ἀναπληροῠν ἔδει τὴν ἑκάστοις καϑήκουσαν μοῖραν ἐκ τῶν ἄλλων οἰκετῶν, Pol. 40, 2, 5. – Daher κατὰ μοῖραν ἔειπες, oft bei Hom., nach Gebühr, wie sich's ziemt, hast du gesprochen; auch ἐν μοίρᾳ, Plat. Legg. VI, 775 c; der Ggstz παρὰ μοῖραν, Od. 14, 509. – Bes. der Lebensantheil, das Lebensloos, was jedem Menschen vom Geschick bestimmt ist, das Schicksal, Verhängniß; οὐ γάρ πώ τοι μοῖρα ϑανεῖν, noch ist dir's nicht bestimmt zu sterben, Il. 7, 52, u. so öfter c. inf., 15, 117. 16, 434. 17, 421; ἀλλ' ἔτι οἱ μοῖρ' ἐστὶ φίλους ἰδέειν, Od. 5, 114, es ist ihm beschieden, die Freunde zu sehen; εἰ δή μοι ὁμοίη μοῖρα τέτυκται, wenn mir ein gleiches Loos bereitet ist, Il. 18, 120; αἴ κε ϑάνῃς καὶ μοῖραν ἀναπλήσῃς βιότοιο, das zugetheilte Maaß des Lebens, 4, 170; gew. von bösem Geschick, aber Od. 20, 76 sind μοῖρα u. ἀμμορία verbunden. So auch Tragg.; στυγερᾶς μοίρας τῆςδε κυρήσας, Aesch. Pers. 873; μηδὲν ϑανάτου μοῖραν ἐπεύχου, Ag. 1441, vgl. Pers. 881; geradezu Tod, σὲ μὲν πρὸ μοίρας τῆς ἐμῆς διαφϑερῶ, Ag. 1239, vgl. 1426; οὐ γάρ με μοῖρα πρός γε σοῦ πεσεῖν, Soph. O. R. 376, öfter; ἐπεὶ γὰρ ἔσχε μοῖρ' Ἀχιλλέα ϑανεῖν, Phil. 331; ἁ δ' ἐρχομένα μοῖρα, das nahende Geschick, Tr. 847; ϑανεῖν αὐτῷ μοῖρα Δελφικῷ ξίφει, Eur. Or. 1656; τίνι ὤλετο μοίρᾳ, auf welche Weise, welchen Tod starb er? Phoen. 1559; μοῖραν ϑανάτου προςλήψεται, Med. 981; ἐξέπλησε μοῖραν τὴν ἑωυτοῦ, er erfüllte sein Schicksal, Her. 4, 142, wie σεωυτοῦ μοίρῃ περίεις, 1, 121; ᾡπερ τίς ποτε καὶ ἄλλη ϑεία μοῖρα ἀνϑρώπῳ καὶ ὁτιοῦν προςέταξε πράττειν, eine göttliche Bestimmung, eine göttliche Schicksalsentscheidung, Plat. Apol. 33 c, vgl. Phaed. 58 c, öfter, wie auch Xen.; ϑείας τινὸς μοίρας φύσει μετέχον, Plat. Phaedr. 230 a; οὐδὲ τεύξεσϑε ϑανάτου μοίρας, Tim. 41 b; auch τῇ ἀγαϑῇ μοίρᾳ καὶ τύχῃ ἐπιτρέψαντες, Legg. XII, 946 b. – 3) Partei, τὸν Ἀϑηναῖον δῆμον πρὸς τὴν ἑωυτοῠ μοῖραν προςεϑήκατο, Her. 5, 69. – 4) die Einem gebührende Achtung oder Schätzung; ἐν οὐδεμιῇ μοίρῃ μεγάλῃ ἄγειν τινά, Einen nicht hochachten, Her. 2, 172; ἐν μοίρᾳ στρατιώτου τιμῶμαι, Archil. 78; vgl. Plat. μεγάλην μοῖραν καὶ τιμὴν ἔχει, Crat. 398 b; ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ, Crit. 51 b; so auch ἐν τῇ τοῦ ἀγαϑοῦ μοίρᾳ ἐκεῖνό ἐστι, Phil. 54 c, d. i. für ein Gut zu achten; vgl. ἐς ἄλλην μοῖραν ϑετέον, ibd.; κατατιϑεὶς ἐν μοίραις ἐλάττοσιν, Legg. XI, 923 b; zur Erweiterung u. Umschreibung eines Begriffes, ὡς ἐν παιδιᾶς μοίρᾳ, wie zum Scherz, II, 656 b, vgl. I, 641 d; μοῖραν φιλίας οὐδεμίαν παρέχ οντας, keine Freundschaft, nichts Freundschaftliches, Phaedr. 255 b.
Ursprünglich sah man die Μοῖρα als die Schicksalsgöttinn an, die jedem Menschen sein Geschick, gutes u. böses zutheilte, und so ist bei Hom. in den meisten Fällen an ein göttliches Wesen zu denken, obwohl in unseren Texten die Schreibung zwischen μοῖρα und Μοῖρα oft schwankt; Hom. hat nur Il. 24, 49 den plur., sonst immer den sing.; μοῖρα ϑεοῦ, Od. 11, 292; μοῖρα ϑεῶν, 3, 269; der Begriff des Schicksals noch ein unbestimmter, bald selbstständig, von den Göttern unabhängig gedacht, bald durch sie bestimmt, vgl. Naegelsbach Hom. Theologie. Als Todesgöttinn erscheint die Μοῖρα Il. 4, 517. 18, 119, übh. als Unglücksgöttinn, 5, 613. 19, 87. 21, 83, mit den besonderen Bestimmungen κραταιή, κακή, ὀλοή; auch verbunden ϑάνατος καὶ Μοῖρα κραταιή, 19, 410, vgl. 16, 849. – Erst Hes. hat Theog. 218 drei Mören, die er Klotho, Lachesis, Atropos nennt, Töchter der Nacht, oder, ib. 904, Töchter des Zeus u. der Themis. Sie entsprechen etwa den Parcen der Römer.
-
20 θάνατος
-ου + ὁ N 2 50-65-62-79-106=362 Gn 2,17; 3,4; 21,16; 26,11; Ex 5,3θάνατος νοσερός grievous death Jer 14,15; σκιὰ θανάτου shadow of death (popular etym. of מות/צל) Ps 22(23),4; ὠδῖνες θανάτου 2 Sm 22,6, see ὠδίν; θανάτῳ ἀποθανεῖσθε you shall die by death, you shall surely die (semit., rendering MT תמות מות) Gn 2,17*Is 9,7 θάνατον death, pestilence-ֶדֶבר for MT ָדָבר word, message; *Is 53,8 εἰς θάνατον to death-למות for MT למו to him; *Hab 3,13 θάνατον death-מות(ב)? for MT מבית from the house (metath.?); *Zech 5,3 ἕως θανάτου with death-במות for MT כמוה according to itCf. LARCHER 1969, 285-291; SILVA 1972 76; WEVERS 1990, 328; →NIDNTT; TWAT(sub צלמות); TWNT
См. также в других словарях:
Θανάτου, Κοιλάδα του- — (Death Valley). Βαθύ τεκτονικό ρήγμα στη νοτιοανατολική Καλιφόρνια των ΗΠΑ, κοντά στα σύνορα Καλιφόρνια και Νεβάδα. Εκτείνεται από τα Β προς τα Ν σε μήκος περίπου 225 χλμ., ενώ το πλάτος της κυμαίνεται από 6 έως 26 χλμ. Πλαισιώνεται από τις… … Dictionary of Greek
θανατοῦ — θανατάω desire to die pres imperat mp 2nd sg (attic epic ionic) θανατόω put to death pres imperat mp 2nd sg θανατόω put to death imperf ind mp 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Θανάτου — Θάνατος death masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θανάτου — θάνατος death masc gen sg θανατόω put to death pres imperat act 2nd sg θανατόω put to death imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Θανάτου, γραφέας — (5ος αι. π.Χ.). Συμβατικό όνομα αρχαίου αγγειογράφου, του οποίου το πραγματικό όνομα παραμένει άγνωστο. Φιλοτεχνούσε λευκές ληκύθους, που επειδή τις χρησιμοποιούσαν κυρίως σε νεκρικές τελετές, η θεματολογία τους ήταν εμπνευσμένη από αυτές. Έχουν… … Dictionary of Greek
Ὁ ὕπνος θανάτου ἀδελφός. — ὁ ὕπνος θανάτου ἀδελφός. См. Сон смерти брат … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Κοιλάδα του Θανάτου — Βλ. λ. Θανάτου, κοιλάδα … Dictionary of Greek
θάνατος — Αρχαιοελληνική θεότητα, προσωποποίηση του θανάτου. Σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν γιος του Ερέβους και της Νύχτας και αδελφός του Ύπνου. Ο ίδιος αναφέρει ότι ο Θ. κατοικούσε στον Τάρταρο, είχε σιδερένια καρδιά και ήταν ανελέητος και σκληρός με τους… … Dictionary of Greek
Γερμανία — Επίσημη ονομασία: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας Προηγούμενη ονομασία (1948 90): Γερμανική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία (ή Δυτική Γερμανία) & Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία) Έκταση: 357.021 τ.χλμ Πληθυσμός: 82.440.309 κάτ. (2000) Πρωτεύουσα:… … Dictionary of Greek
Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής — Επίσημη ονομασία: Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής Συντομευμένη ονομασία: ΗΠΑ (USA) Έκταση: 9.629.091 τ. χλμ Πληθυσμός: 278.058.881 κάτ. (2001) Πρωτεύουσα: Ουάσινγκτον (6.068.996 κάτ. το 2002)Κράτος της Βόρειας Αμερικής. Συνορεύει στα Β με τον… … Dictionary of Greek
Ινδία — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Ινδίας Έκταση: 3.287.590 τ. χλμ. Πληθυσμός: 1.029.991.145 (2001) Πρωτεύουσα: Νέο Δελχί (12.791.458 κάτ. το 2001)Κράτος της νότιας Ασίας. Συνορεύει Α με το Μπαγκλαντές και τη Μυανμάρ (Βιρμανία), Β με την Κίνα και… … Dictionary of Greek
