-
1 λάρυγξ,-υγγος
+ ὁ N 3 0-0-0-14-1=15 Ps 5,10; 21(22),16; 68(69),4; 113,15 (115,7); 118(119),103throat Jb 6,30λάρυγξ γλυκύς sweet words, gentle speech Sir 6,5→ TWNT -
2 φάρυγξ,-υγγος
ὁ N 3 0-1-1-5-2=9 1 Sm 17,35; Jer 2,25; Prv 5,3; 8,7; 24,13 -
3 λάρυγξ
-
4 πῆλυξ
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πῆλυξ
-
5 spelunca
spēlunca, ae, f. (σπήλυγξ, υγγος), I) die Höhle, Grotte, spelunca alta vastoque immanis hiatu, Verg.: spelunca vasto submota recessu. Verg.: spelunca peropaca, Lact.: spelunca latronum. Vulg.: speluncae Bacchicae, Macr.: propter est spelunca quaedam, Cic.: iam decimum annum in spelunca iacet, Cic.: cum homines speluncas et antra pro domibus haberent, Lact. – II) als nom. propr., Spelunca, Name eines Landhauses des Tiberius bei Terraeina, Suet. Tib. 39. Tac. ann. 4, 59. Plin. 3, 59.
-
6 πτύγξ
-
7 πῶϋγξ
-
8 σπῆλυγξ
-
9 στόρθυγξ
στόρθυγξ, υγγος, ἡ, auch στόρθυξ, υγος, ἡ, die Spitze, Zinke, Zacke; κεραςφόρους στόρϑυγγας ἄρασα, vom Geweih des Hirsches, Soph. frg. 110 bei Ael. H. A. 7, 39; vgl. Jac. A. P. p. 128. 149; Antp. Sid. 27 (VI, 219).
-
10 φιλο-σπῆλυγξ
φιλο-σπῆλυγξ, υγγος, Grotten liebend, gern, gewöhnlich in Grotten wohnend, Pan, Lucill. 1 (XI, 194).
-
11 εὐρύς
εὐρύς, εῖα, ύ, ion. fem. εὐρέα, Her. 1, 178, mit kurzem α, Theocr. 7, 78; acc. sing. dei Hom. neben εὐρύν auch εὐρέα in der Vrbdg εὐρέα πόντον u. κόλπον, Il. 6, 291. 18, 140. 21, 125; zweier Endg., μεγάλαι τε καὶ εὐρέες νῆσοι, Antiphil. 28 (IX, 413), wie εὐρέος αἴης Opp. Cyn. 3, 321 u. χϑονὸς εὐρέος Asius bei Ath. XII, 525 f; weit, geräumig, bes. οὐρανός, πόντος, νῶτα ϑαλάσσης, Hom., u. von Ländern, wie Τροία, Λυκία u. ä., ἵζανεν εὐρὺν ἀγῶνα Il. 23, 258; ἄρουρα 18, 542; στρατός 4, 76, wie Hes. O. 244; εὐρύτερος δ' ὤμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν ἰδέσϑαι, breiter, Il. 3, 194; εὐρέες ὦμοι Od. 18, 68; εὐρεῖα σχεδίη 5, 163; τεῖχος Il. 12, 5; κλέος, weit verbreitetes Gerücht, Od. 23, 137, wie Pind. Ol. 11, 99, der auch das neutr. adv. braucht, εὐρὺ ἀνάσσων, weithin herrschend, Ol. 13, 23; ῥέων, s. das Vorige; εὐρείαις ἐν αὔραις Aesch. Suppl. 850; εὐρέϊ πόντῳ Soph. Tr. 114; εὐρείας φάρ υγγος, vom Kyklopen, Eur. Cycl. 355; κόϑορνοι εὐρέες Her. 6, 125; Ggstz στενός, Plat. Legg. V, 737 a; εὐρύτεραι φλέβες Tim. 66 d; Xen. An. 4, 5, 25, u. einzeln, doch selten, bei andern Prosaikern, wie Luc. Tim. 18; – εὐρυτέρως ἔχειν Ar. Lys. 419. – Bei Hom. schrieb Zenodot für οὐρανὸν εὐρύν mehrfach οὐρανὸν αἰπ ύν, s. Lehrz Aristarch. ed..2 p. 165.
-
12 εὐ-στόρθυγξ
εὐ-στόρθυγξ, υγγος, von einem guten Stamm gemacht; Priapus, Crinag. 6 (VI, 232); κορύνη Leon. Tar. 34 (VI, 35).
-
13 μονο-στόρθυγξ
μονο-στόρθυγξ, υγγος, aus einem Blocke geschnitzt, Priapus, Zon. 3 (VI, 22).
-
14 λύγξ [2]
λύγξ, υγγός, ἡ, der Schlucken; Thuc. 2, 49, παῠσαί με τῆς λυγγός Plat. Conv. 185 d, wo er auch sagt τυχεῖν αὐτῷ τινα λύγγα ἐπιπεπτωκυῖαν. – Auch das Schluchzen, Weinen, Sp.
-
15 λάρυγξ
λάρυγξ, υγγος, nach E. M. auch -υγος, ὁ, u. nach den Gramm. auch ἡ, nach Arist. H. A. 1, 12 der Vordertheil des αὐχήν, die Kehle, Schlund, Speiseröhre, μῶν τὸν λάρυγγα διεκάναξέ σου καλῶς Eur. Cycl. 158; Ar. Ran. 575 Equ 1363; ἀνόσιοι λάρυγγες Eubul. bei Ath. III, 113 f. – Vgl. φάρυγξ.
-
16 ἀ-λάλυγξ
ἀ-λάλυγξ, υγγος, ἡ, bei Nic. Al. 18 Schlucken, = λυγμός, nach B. A. 374 Angst (πνιγμός, ἀπορία).
-
17 ὄρυξ
ὄρυξ, υγος, auch ὄρυγξ, υγγος, ὁ, 1) spitziges Eisen zum Graben od. Bohren, bes. Spitzeisen, Werkzeug des Steinmetzen zum Einhauen, Eingraben in Stein; neben Ackergeräthschaften nennt Phani. 4 (VI, 297) δαπέδων μουνορυχὰν ὄρυγα, Hesych.; vgl. Lob. Phryn. 231. – 2) eine Gazellenart in Aegypten od. Libyen, wegen ihrer graden spitzigen Hörner so benannt, Ath. V, 200 e, wo Schweigh. zu vergleichen; Opp. Cyn. 3, 3. – 3) eine Wallfischart, vielleicht das Seeeinhorn, Strab.
-
18 ὄρυγξ
-
19 ὄστρυγξ
-
20 ευστορθυγξ
См. также в других словарях:
στόρθυγξ — υγγος, ἡ, Α 1. μυτερή άκρη τής στεριάς 2. το άκρο τού κέρατος τού ελαφιού 3. ο χαυλιόδοντας τού αγριόχοιρου 4. κόσμημα τής κόμης, σαυρωτήρ*. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. στόρ θ υγξ, υγγος (< στόρθη με εκφραστικό επίθημα υγξ, υγγος, πρβλ. λάρ υγξ, φάρ υγξ)… … Dictionary of Greek
παντοφάρυγξ — υγγος, ὁ, ΜΑ γαστρίμαργος, λαίμαργος, αδηφάγος. [ΕΤΥΜΟΛ. < παντ(ο) * + φάρυγξ (πρβλ. μακρο φάρυγξ)] … Dictionary of Greek
Faringe — (Del gr. pharynx, yngos.) ► sustantivo femenino ANATOMÍA Parte del aparato digestivo situada en el fondo de la boca y unida al esófago. * * * faringe (del gr. «phárynx, yngos») f. Anat. Parte del aparato digestivo que va desde la boca al esófago … Enciclopedia Universal
Laringe — (Del gr. larynx, yngos, parte superior de la tráquea.) ► sustantivo femenino ANATOMÍA Órgano tubular del aparato respiratorio que comunica con la faringe y con la tráquea y en el que se forman los sonidos. * * * laringe (del gr. «lárynx,… … Enciclopedia Universal
otorrinolaringología — (Del gr. us, otos, oreja, + ris, nariz, + larynx, laringe.) ► sustantivo femenino MEDICINA Parte de la medicina que estudia las enfermedades de oído, nariz y laringe. * * * otorrinolaringología (de «oto », «rino » y «laringología») f. Parte de la … Enciclopedia Universal
laringología — (Del gr. larynx, yngos, parte superior de la tráquea + logos, ciencia.) ► sustantivo femenino MEDICINA Parte de la patología que estudia las enfermedades de la laringe. * * * laringología (del gr. «lárynx, láryngos», laringe, y « logía») f. Parte … Enciclopedia Universal
αλάλυγξ — ἀλάλυγξ ( υγγος), η (Α) λυγμός, πνιγμός. [ΕΤΥΜΟΛ. Εκφραστικός σχηματισμός με β΄ συνθ. τα ουσ. λύγξ «λόξυγγας». Το α’ συνθ. τής λ. είναι άγνωστο. Πιθανόν να συνδέεται με το ἀλαλὰ* ή να έχει σχέση με το ρ. ἀλῶμαι* «περιφέρομαι» ή ἀλύω* «είμαι… … Dictionary of Greek
ηδυφάρυγξ — ἡδυφάρυγξ, υγγος, ὁ, ἡ (Α) γλυκός στον φάρυγγα, κατά την κατάποση. [ΕΤΥΜΟΛ. < ηδυ * + φάρυγξ] … Dictionary of Greek
κυτταροφάρυγγας — ο ζωολ. εγκόλπωση τής μεμβράνης τών βλεφαριδοφόρων πρωτοζώων η οποία αρχίζει από το κυτταρόστομα και λειτουργεί ως φάρυγγας. [ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ελληνογενούς ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. cytopharynx < cyt(ο) (βλ. κυτταρο ) + pharynx <… … Dictionary of Greek
λάρυγγας — Κοίλο σωληνοειδές όργανο. Στα θηλαστικά παρεμβάλλεται μεταξύ φάρυγγα και τραχείας και, μεταξύ άλλων, είναι υπεύθυνο για την παραγωγή της φωνής. Ο λ. έχει σκελετό που αποτελείται από εννέα χόνδρους: ο μεγαλύτερος είναι ο θυρεοειδής χόνδρος, που… … Dictionary of Greek
λάρυγξ — λάρυγξ, υγγος, ὁ (ΑΜ) βλ. λάρυγγας … Dictionary of Greek
