-
21 ἑτερό-στοιχος
ἑτερό-στοιχος, von der andern Reihe, Sp.
-
22 ἑξά-στοιχος
ἑξά-στοιχος, dasselbe; κριϑή, sechszeilige Gerste, Theophr.
-
23 ἰσό-στοιχος
ἰσό-στοιχος, gleich an Reihen, gleichzeitig, Sp., Erkl. von ἀντίστοιχος, Schol. Eur. Andr. 745.
-
24 στείχω
Grammatical information: v.Meaning: `to march in (in order), to march, to rise, to draw, to go' (ep. Ion. poet. Il., also Aeol. prose).Other forms: ( στίχω Hdt. 3, 14; coni. Dind. in S. Ant. 1129 ex H.), aor. 2. στιχεῖν (aor. 1. περί-στειξας δ 277).Compounds: Often w. prefix, e.g. ἀπο-, δια-, ἐπι-, προσ-. As 2. element e.g. in μονό-στιχος `consisting of one verse' (Plu.), e.g. τρί-στοιχος `consisting of three rows' (μ 91), - εί adv. `in three rows' ( 473), μετα-στοιχεί meaning unclear (Ψ 358 a. 757); σύ-στοιχος `belonging to the same row, coordinated, corresponding' (Arist. etc.).Derivatives: From it, prob. as deverbative, but also related to στίχες (Leumann Hom. Wörter 185 f.), στιχάομαι, also w. περι-, συν-, `id.' in 3. pl. ipf. ἐστιχόωντο (Il., Theoc., Nonn.), pres. στιχόωνται (Orph.), act. στιχόωσι, ptc. n. pl. - όωντα (hell. a. late ep.); ὁμοστιχάει 3. sg. pres. `escorted' (Ο 635: *ὁμό-στιχος or for ὁμοῦ στ.?). -- Nouns. A. στίχ-ες pl., gen. sg. στιχ-ός f. `rank(s), file(s)', esp. of soldiers, `battle-array, line of battle' (ep. poet. Il.). -- B. στίχος m. `file, rank', of soldiers, trees, etc., often of words `line' in verse and prose (Att. etc.). στιχ-άς f. `id.' only in dat. pl. στιχάδεσσι ( Epigr.). Dim. - ίδιον (Plu.); - άριον `coat, tightly fitting garment' (pap.). Adj. - ινος, - ικός, - ήρης, - ηρός, adv. - ηδόν (late). Vb - ίζω `to arrange in rows' (LXX; v. l. στοιχ-) with - ιστής. - ισμός (Tz.), περι- στείχω = περιστοιχίζω (s.bel.; A.). -- C. στοῖχος m. `file or column of soldiers, choir members, ships etc., layer of building stones, row of trees, poles etc.' (IA.). From this στοιχ-άς f. `arranged in rows' ( ἐλᾶαι, Sol. ap. Poll. a.o.), - άδες ( νῆσοι) name of a group of islands near Massilia (A. R. a.o.); from this the plantname στοιχάς (Orph., Dsc.) after Strömberg 127 (with Dsc.), with - αδίτης οἶνος `wine spiced with s.' (Dsc.). Cultnames of Zeus resp. Athena: - αῖος (Thera), - αδεύς (Sikyon), - εία (Epid.) referring to the arrangement in phylai. Further adj. - ιαῖος `measuring one row' (Att. inscr.), - ικός (late); adv. - ηδόν (Arist. etc.), - ηδίς (Theognost.) `line by line'. Verbs: 1. στοιχ-έω (because of the meaning hardly deverbative with Schwyzer 720), also w. περι-, συν- a. o., `to form a row, to stand in file and rank, to match, to agree, to be content, to follow' (X., Att. inscr., Arist. hell. a. late); - ούντως `matching, consequent' (Galatia, Aug. time). 2. - ίζω, often w. περι-, also δια-, κατα-, `to arrange in a line, to order' (A. Pr. 484 a. 232, X. a.o.) with - ισμός (Poll.); περι- στείχω `to fence in all around with nets (net-poles), to ensnare' (D., Plb. etc.). -- D. στοιχεῖον, often pl. - εῖα n. `letters in freestanding, alphabetical form' (beside γράμματα `character, script'), also (arisen from this?) `lines, (systematic) dogmas, principles, (physical) element' (Pl., Arist. etc.), `heavenly bodies, elementary spirits, nature demons, magic means' (late a. Byz.); also `shadow-line' as time-measure (Att. com.; cf. σκιὰ ἀντίστοιχος E. Andr. 745) a.o.; prop. "object related to a row, entering a row, forming a part of a whole, member of a row" (on the formation cf. σημεῖον, μνημεῖον, ἐλεγεῖον a.o.); on the development of the meaning which is in many ways unclear Burkert Phil. 103, 167 ff. w. further extensive lit., esp. Diels Elementum (1899). Diff. Lagercrantz (s. Bq); to be rejected. - From it στοιχει-ώδης `belonging to the στοιχεῖα, elementary' (Arist. etc.), of barley `in several rows' as opposed to ἄ-στοιχος πυρός (Thphr.), so either = στοιχ-ώδης or miswritten for it. Denom. verb. στοιχει-όω `to introduce to the principles' (Chrysipp. a.o.), `to equip with magical powers, to charm' (Byz.; cf. Blum Eranos 44, 315ff.) with - ωσις, - ωμα, - ωτής, - ωτικός (Epicur., Phld. a.o.), - ωματικός (Ps.-Ptol.); cf. on this Mugler Dict. géom. 380 f.Etymology: Old inherited group with several representatives also in other idg. languages. The full grade thematic present στείχω agrees exactly to Germ. and Celtic forms, e.g. Goth. steigan ` steigen', OIr. tiagu `stride, go', IE *stéighō. Beside it Skt. has a zero grade nasal present stigh-no-ti `rise'; similar, inmeaning deviant, OCS po-stignǫ `get in, reach, hit' (length of the stemvowel secondary). A deviant meaning is also shown by the full grade yot-present Lit. steig-iù, inf. steĩg-ti `found, raise', also (obsolete) `hurry'; on this Fraenkel s. v. -- Further several nouns, esp. in Germ.: OHG steg m. ` Steg, small bridge', OWNo. stig n. `step' from PGm. * stiga-z, -n, IE * stigh-o-s (= στίχος), - o-m; OE stige -n. `going up, down' (i-stem from older rootnoun = στίχ-ες?). With oi-ablaut Alb. shtek `transit, entrance, road, hair-parting' (= στοῖχος), thus Goth. staiga, OHG steiga f. `mountain-path, road', Latv. staiga f. `course', cf. Lith. adv. staigà `suddenly' (would be Gr. *στοιχή) etc., s. WP. 2, 614 f., Pok. 1017 f., also W.-Hofmann s. vestīgium w. further forms a. lit.Page in Frisk: 2,783-785Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στείχω
-
25 στοίχω
στοί̱χω, στοῖχοςrow in an ascending series: masc nom /voc /acc dualστοί̱χω, στοῖχοςrow in an ascending series: masc gen sg (doric aeolic)——————στοί̱χῳ, στοῖχοςrow in an ascending series: masc dat sg -
26 στίχος
A row or file of soldiers, X.Lac.11.5,8, Eq.Mag.3.9, v.l. for στοιχ- in Cyr.8.3.9; of trees, Id.Oec.4.21, PFay.111.24 (i A.D.); of numbers, Pl.Phd. 104b; of the cells in a honey-comb, Arist.HA 624a11; course of masonry, SIG247 ii 72 (Delph., iv B.C.).2 old name for λόχος, Ascl.Tact.2.2, cf. Ael.Tact.5.2, Arr.Tact.6.1.II line of poetry, verse, Ar.Ra. 1239, Arr.Epict. 2.23.42, BGU 1026xxii 18 (iv A.D.), etc.; ἡρωϊκοὶ ς. Pl.Lg. 959a; τὸν βίον ἔθηκας εἰς στίχον, i.e. have described life in one line, Nicostr. Com.28; but used of a couplet, BMus.Inscr. 1074 ([place name] Coptos); defined by Heph.Poëm.1, cf. Sch.Heph.p.262 C.b line of prose, of about the same length as the average hexameter verse, viz., about 15 or 16 syllables, used in reckoning the compass of a passage or work, D.H.Th.10,13,19,33, Gal.2.227, 5.656 (cf. 655), 10.781, 15.9, al., Anon. in Tht.3.32, Ath.13.585b, Men.Rh.p.434 S., PLond. in Zentralblatt für Bibliothekswesen Beiheft 61.88 (iii A.D.), PFlor.371.19, 23 (iv A.D.), Simp.in Cat.18.20; rarely used in citations, κατὰ τοὺς διακοσίους ς. D.L.7.33, cf. 187, 188; ὡς πρὸ σ' στίχων τοῦ τέλους Sch. Orib.4p.532, cf. p.534, al.III ἐκτὸς τοῦ ς.,= Lat. extra ordinem, OGI441.64 (Lagina, i B.C.).IV Philos.,=συστοιχία 11
, series, order, Plot.5.3.14 (v.l. στοῖχος); causal chain, Id.6.7.6 ( στοῖχος Volkmann). -
27 στοιχεῖον
στοιχεῖον, τό, eigtl. dim. von στοῖχος, eine kleine aufgerichtete Stange, bes. der Stift an der Sonnenuhr, der den Schatten wirst und dadurch die Stunden des Tages bestimmt, daher auch dieser Schatten selbst, δεκάπουν στοιχεῖον, von der Zeit des Abendessens, Ar. Eccl. 652; vgl. Eubul. bei Ath. I, 8 b u. Poll. 6, 44. – Der Buchstabe, als erster, einfachster Bestandtheil der Rede (στ. ἐστὶ φωνὴ ἀδιαίρετος, Arist. poet. 20), zunächst nur insofern er gesprochen wurde, γράμματα hießen die geschriebenen; τὸ ῥῶ τὸ στοιχεῖον, Plat. Crat. 426 d, u. öfter in diesem Gespräche; vgl. 434 b, ἔστι δὲ ἐξ ὧν συνϑετέον τὰ ὀνόματα, στοιχεῖα; auch γραμμάτων στοιχεῖα, Theaet. 202 e; κατὰ στοιχεῖον, nach der Buchstabenfolge, nach dem Alphabet. – Uebh. die ersten, einfachsten Bestandtheile, πυρὸς στοιχεῖόν τε καὶ σπέρμα, Plat. Tim. 56 b; λάβωμεν τοῦτο οἷον στοιχεῖον ἐπ' ἀμφότερα σώματός τε καὶ ψυχῆς, Legg VII, 790 c; πολιτείας, Isocr. 2, 16. – Bes. die ersten Bestandtheile körperlicher Dinge, die Grundstoffe, Elemente, deren Empedokles zuerst vier annahm und sie ῥιζώματα nannte; περὶ τὰ τῶν πάντων στοιχεῖα, Plat. Polit. 278 c; ἀμφότερα, Erde und Wasser, Polemo 1, 11; σκοπῶμεν ἀρξάμενοι ἀπὸ τῆς τρο φῆς ὥςπερ ἀπὸ τῶν στοιχείων, Xen. Mem. 2, 1, 1; Arist. partt. an. 2, 1. – Bes. auch die Anfangsgründe der Wissenschaften, Elemente, Sp.; στοιχεῖα ἐνϑυμημάτων, die Topik der Schlußarten, Arist. rhet. 2, 22; in der Geometrie die Punkte, Linien, Flächen. – Bei den Alexandrinern = Gestalt, Bild, bes. Bild des Thierkreises, D. L. 1, 102.
-
28 στοιχάριον
στοιχάριον, τό, dim. von στοῖχος, Sp.
-
29 στίχος
στίχος, ὁ, eine Reihe, Ordnung, ein Glied, bes. der Krreger; τάξαι νεῶν στῖφος μὲν ἐν στίχοις τρισίν, Aesch. Pers. 358; δένδρων, Xen. Oec. 4, 21 u. sonst; ἀριϑμοῠ, Plat. Phaed. 104 b; der Vers, μὴ πλείω τεε ιάρων ἡρωϊκῶν στίχων, Legg. XII, 958 e. – Vgl. στίξ u. στοῖχος.
-
30 στίξ
(στίξ, ἡ, im nom. ungebräuchlich, s. στίχος, kommt nur vor im gen.) στιχός, im nom. u. acc. plur. στίχες, στίχας, die Reihe, bes. von Kriegern, Schlachtreihe, das Glied in der Schlachtordnung; στιχὸς εἶμι διαμπερές, die Schlachtordnung, Il. 20, 362; singul. nur noch 16, 173; κρατεραὶ στίχες ἀσπ ιστάων, 4, 90; oft στίχες ἀνδρῶν, wie Hes. So. 170, gew. vom Fußvolk; doch auch στίχες ἡρώων τε καὶ ἵππων, Il. 20, 326; κατὰ στίχας, nach Reihen, reihenweise, 3, 326; auch ἐπὶ στίχας, 18, 602; Pind. ποτὶ δυςμενέων ἀνδρῶν στίχας, N. 9, 38; auch ἀνέμων, die Reihenfolge, Ordnung, P. 4, 210, wie ἐπέων ib. 57; τάσσοντα πολεμίων στίχας, Eur. Heracl. 676, u. öfter, wie Aesch. Spt. 907; στίχες λαῶν, Ar. Equitt. 163; sp. D., τὰ δ' ἐπὶ στίχας ἤγαγεν αἰών, in Ordnung bringen, Ap. Rh. 4, 680. Vgl. das in Prosa üblichere στίχος und στοῖχος. Es ist verwandt mit στείχω.
-
31 αντιστοιχος
-
32 διστοιχος
-
33 ομοστοιχος
-
34 περιστοιχος
-
35 πολυστοιχος
-
36 συστοιχος
-
37 τριστοιχος
-
38 στοίχοι
-
39 στοῖχοι
-
40 στοίχον
См. также в других словарях:
στοῖχος — row in an ascending series masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στοίχος — ο / στοῑχος, ΝΑ 1. ευθύγραμμη διάταξη ή παράταξη, σειρά, αράδα, γραμμή (α. «παρατάχθηκαν σε τρεις στοίχους» β. «νῆσοι κατὰ στοῑχον κείμεναι», Θουκ. γ. «ὁ πρῶτος στοῑχος τῶν ἀναβαθμῶν», Ηρόδ.) 2. (δομ.) καθεμιά από τις οριζόντιες σειρές από πέτρες … Dictionary of Greek
στοίχος — ο σειρά: Παρατάχτηκαν σε τρεις στοίχους … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
στοῖχοι — στοῖχος row in an ascending series masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στοῖχον — στοῖχος row in an ascending series masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σύστοιχος — η, ο / σύστοιχος, ον, ΝΜΑ αυτός που βρίσκεται στην ίδια σειρά ή στην ίδια τάξη με κάποιον άλλο, παράλληλος, ομοταγής («πῡρ καὶ γῆν καὶ τὰ σύστοιχα τούτων», Αριστοτ.) νεοελλ. φρ. α) «σύστοιχοι πόδες» ή «σύστοιχα μέλη» (σχετικά με τετράποδα ή… … Dictionary of Greek
ακία — Ο στοίχος στον βυζαντινό στρατό. Ονομαζόταν και λόχος ή κουντουβέρνιον. Το πεζικό παρατασσόταν σε όρδινα (ζυγούς), που συνήθως ήταν δεκαέξι. Τα όρδινα ήταν τοποθετημένα το ένα πίσω από το άλλο, σε διάταξη φάλαγγας, και ο αριθμός τους ήταν… … Dictionary of Greek
αντίστοιχος — η, ο (Α ἀντίστοιχος, ον) νεοελλ. αυτός που συνδέεται προς άλλον με σχέση ισότητας, ομοιότητας ή αναλογίας αρχ. 1. αυτός που βρίσκεται συμμετρικά τοποθετημένος απέναντι σε κάποιον 2. ίσος, όμοιος. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντι * + στοιχος < στοίχος… … Dictionary of Greek
λαφρόστοιχος — η, ο αυτός που παρασύρεται και ακολουθεί χωρίς σκέψη πότε τον έναν, πότε τον άλλο, αφελής. [ΕΤΥΜΟΛ. < λαφρός + στοιχος (< στείχω «πορεύομαι»), πρβλ. σύ στοιχος] … Dictionary of Greek
μονόστοιχος — μονόστοιχος, ον (Α) (για το κριθάρι) αυτός που έχει μία μόνο σειρά κόκκων στο στάχυ («μονόστοιχος κριθή», Αθην.). [ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο) * + στοῖχος (πρβλ. ισό στοιχος)] … Dictionary of Greek
νομαδόστοιχος — νομαδόστοιχος, ον (Α) αυτός που επιστρέφει από τη βοσκή κατά στοίχους, κατά σειρές. [ΕΤΥΜΟΛ. < νομάς, άδος + στοῖχος (< στείχω), πρβλ. ισό στοιχος] … Dictionary of Greek