συνΐειν

     συνίειν

    impf. к συνίημι См. συνιημι

συνίζω

sit together: fut inf act (attic epic doric)

συνίζω

sit together: fut inf act (attic epic doric)

συνΐειν, συνίημι

bring: imperf ind act 1st sg (epic)

συνίημι

bring: imperf ind act 1st sg (epic)

συνίημι, also [pref] ξυν-, [ per.] 2sg. ξυνίης [ῑ] S.El. 1347, Ar.Pl.45, ([etym.] συν-) Pl. Sph. 238e; [ per.] 3sg. and pl. συνίει, συνίουσι, LXX 1 Ki.18.15; imper.

A

ξυνίει Od.1.271

, etc. (

ξύνιε Thgn.1240

is prob. corrupt); [ per.] 3sg. subj.

συνιῇ Pl. Prt. 325c

; inf. συνιέναι, [dialect] Ep.

- ῑέμεν Hes.Th. 831

; also

συνιεῖν Thgn. 565

, later

συνίειν LXX 1 Ki.2.10

, al.; part.

ξυνῑείς Ar.Lys. 1016

(lyr.), ([etym.] συν-) Pl.Sph. 253b, etc.; later

συνίων LXX 1 Ki.18.14

: [tense] impf.

συνίην Ach.Tat.1.9

; συνίειν (s. v.l.) Luc.DDeor.6.2, Philops.39; [ per.] 3sg.

ξυνίει X.An.7.6.9

; [ per.] 3pl.

ξυνίεσαν Th.1.3

, [dialect] Ep.

ξύνιεν Il.1.273

: [tense] fut.

συνήσω Hdt.9.98

, Pl.Prt. 325e: [tense] aor. 1

συνῆκα A.Ag. 1112

, 1243, Hdt.5.92.γ, Ar.Ach. 101, etc.; [dialect] Ep.

ξυνέηκα Il.1.8

, al.;

ἐξυνῆκα Anacr.146

;

ἐσύνηκα Alc.131

; but [tense] aor. 2 imper. ξύνες, S.Tr. 868; pl. σύνετε v.l. in Ev.Marc.7.14; part.

συνείς A.Pers. 361

, Hdt.1.24, 5.92.γ and ή; [dialect] Aeol.

σύνεις Alc.Supp.4.10

; [dialect] Dor. inf.

συνέμεν Pi.P.3.80

: [tense] pf.

συνεῖκα Plb. 5.101.2

( συνηκέναι codd., corr. Schweigh.), etc.; [dialect] Dor. 1 pl

συνείκαμες Plu.2.232d

; [tense] pf. part. συνεικώς prob. l. in J.Vit.45.--In Hom. we find of [tense] pres., only imper.

ξυνίει Od.

l.c.; of[tense] impf., [ per.] 3pl. ξύνιεν for ξυνίεσαν, Il.1.273; of [tense] aor. 1, [dialect] Ep. [ per.] 3sg. ξυνέηκε; of [tense] aor. 2, imper.

ξύνες 2.26

, al.; of [tense] aor. 2 [voice] Med., [ per.] 3sg.

ξύνετο Od.4.76

; subj. [ per.] 1pl.

συνώμεθα Il.13.381

; all except the last form with ξυν-, though seldom required by the verse. [As in ἵημι, the [ per.] 1st syll. is short in [dialect] Ep., long in Trag. and Com.: Hes. however has συνῑέμεν (l.c., metri gr.); S. ξυνιημι in a dactylic verse, El. 131; and Ar. ξυνιημι in an iamb. trim., Av. 946, cf. Philem.123.3.]

I bring or set together, in hostile sense, τίς τ' ἄρ σφωε.. ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι; Il.1.8;

οὓς ἔριδος μένεϊ ξυνέηκε μάχεσθαι 7.210

; but ἀμφοτέρῃς.. ἕνα ξυνέηκεν ὀϊστόν shot one arrow at both together, Musae.18.

2 [voice] Med., come together, come to an agreement,

ὄφρα.. συνώμεθα.. ἀμφὶ γάμῳ Il.13.381

.

3 send herewith, PSI6.665.7 (iii B.C.).

II metaph., perceive, hear, freq. in Hom. (who also has [voice] Med. in this sense,

ἀγορεύοντος ξύνετο Od.4.76

);

ὣς φάθ', ὁ δὲ ξυνέηκε Il.15.442

;

εἰ δ' ἄγε νῦν ξυνίει Od.1.271

:—Constr., c. acc. rei,

ξυνέηκε θεᾶς ὄπα φωνησάσης Il.2.182

;

ἐμέθεν ξυνίει ἔπος Od.6.289

, cf. S.Ant. 1218, Ar. Pax 603: c. gen. pers.,

νῦν δ' ἐμέθεν ξύνες ὦκα Il.2.26

; καὶ κωφοῦ συνίημι Orac ap.Hdt.1.47: rarely c.gen.rei,

μευ βουλέων ξύνιεν Il.1.273

.

2 to be aware of, take notice of, observe,

τοῖιν Od.18.34

;

τῶν δὲ σὺ μὴ ξύνιε Thgn.1240

(sed leg. ξυνίει): c. acc., Hdt.1.24: folld. by a relat.,

ξύνες δὲ τήνδ', ὡς.. χωρεῖ S.Tr. 868

(lyr.): abs.,

πολλά με καὶ συνιέντα παρέρχεται Thgn.419

.

3 understand, ξ. ἀλλήλων understand one another's language, Hdt.4.114, Th.1.3; εὖ λέγοντος.. τοῦ Δελφικοῦ γράμματος οὐ ς. Pl.Alc.1.132c, cf. Lg. 791e: freq. c. acc. rei only, Pi.P.3.80, A.Pers. 361, Hdt.3.46, Ar.Pl.45, etc.;

ξυνῆκα τοὔπος ἐξ αἰνιγμάτων A.Ch. 887

, cf. Ag. 1243, S.El. 1479;

ξ. δὲ αὐτὸς Ἑλληνιστὶ τὰ πλεῖστα X.An.7.6.9

;

δι' ἑρμηνέων ξ. τι Id.Cyr.1.6.2

;

συνιέντες τὰ ναυτικά Id.HG1.6.4

: abs., τοῖς ξυνιεῖσιν to the intelligent, Thgn.904; in Com. dialogue, parenthetically, συνίης; like μανθάνεις; Lat. tenes? Alex.124.6, Diph.32.13; οὐχὶ ξυνίης; S.El. 1347;

οὔπω ξυνῆκα A.Ag. 1112

: also folld. by a clause,

οὐ ξυνιᾶσιν ὅκως.. Heraclit. 51

;

ξυνίημ' ὅτι βούλει Ar.Av. 946

( ξυνῆχ' cj. Brunck);

σ. τὸ γράμμα ὃ βούλεται Pl.Prm. 128a

, cf. Hdt.9.110: also, like other Verbs of perception, c. part.,

ξυνιᾶσι τιμώμενοι Democr.95

; οὐ συνίης καταναλίσκων; Plu.2.231d;

συνῆκα ἡδὺς γεγενημένος Luc.DDeor.2.1

, cf. Tim.8.

συνίημι (Hom. et al.; pap, LXX; pseudepigr.; Philo, Aet. M. 27; Jos., Ant. 7, 186 al.; apolog.); the NT has only one quite certain ex. of the conjugation in-μι: the inf. συνιέναι Ac 7:25a. In all the other cases the ms. tradition is divided: 3 pl. συνιᾶσιν 2 Cor 10:12 (s. Windisch ad loc.); impf. συνίειν LXX; inf. συνιέναι Lk 24:45; ptc. συνιείς,-έντος Mt 13:19, 23; Eph 5:17 v.l. Beside συνίημι may also be found συνίω Hm 4, 2, 1; 10, 1, 3; 3 pl. συνίουσιν Mt 13:13; 2 Cor 10:12 v.l.; Hm 10, 1, 6a (the accentuation συνιοῦσιν is incorrect; s. W-S. §14, 16; Mlt-H. 60). Impv. σύνιε Hm 6, 2, 3 lat. (for συνιεῖς); Hs 5, 5, 1; 9, 12, 1. Ptc. συνίων Mt 13:23 v.l.; Mk 4:9 D; Ro 3:11; B 12:10 (not συνιῶν or συνιών; s. W-S. loc. cit.). Inf. συνίειν LXX. Either the-μι form or the-ω form could supply the 2 pl. indic. or impv. συνίετε Mt 15:10; Mk 8:17, 21; Eph 5:17, the 3 sg. impv. συνιέτω Mk 4:9 D and, depending on the way the form is accented, the foll. subjunctive forms: 3 pl. συνιωσιν (συνιῶσιν or συνίωσιν) Mk 4:12; Lk 8:10; cp. συνιωμεν B 10:12b, συνιητε 6:5.—Fut. συνήσω, 2d sg. συνιεῖς (?) Hs 6, 2, 2; 1 aor. συνῆκα; 2 aor. subj. συνῶ Ps 72:17, συνῆτε, συνῶσιν, impv. 2 sg. σύνες (LXX; GrBar 1:3), 2 pl. σύνετε.; inf. συνεῖναι (Just.); ptc. συνείς (Just., A II, 3, 3.—B-D-F §94, 2; Mlt-H. 202–207; 325; Reinhold p. 94; Mayser 354, 2; Crönert 258; WSchmid, Der Attizismus II 1889, 26; Thackeray 250f; Rob. 314f) to have an intelligent grasp of someth. that challenges one’s thinking or practice, understand, comprehend τὶ someth. (Pind., Hdt. et al.; Jos., Ant. 1, 255 τὴν γνώμην τ. θεοῦ; Just., A I, 31, 5) Mt 13:51; Lk 2:50; 18:34; 24:45; Ac 13:27 D; 1 Cl 35:11 (Ps 49:22); B 10:12b; 12:10; Hm 4, 2, 1; 6, 2, 6; 10, 1, 3; 6a; 6b; Hs 5, 5, 1. W. ὅτι foll. (Herodian 4, 15, 6; TestLevi 8:18; TestJos 6:2; Jos., C. Ap. 1, 319; Ar. 3, 2; Just., D. 11, 4; Tat. 29, 1) Mt 16:12; 17:13; Ac 7:25a; B 14:3; Hm 4, 2, 2; Hs 2:10; 5, 4, 1. W. indir. quest. foll. Eph 5:17 (Just., D. 69, 4). ς. ἐπί τινι understand with regard to, gain an insight (into someth.) (revealed by the context) ἐπὶ τοῖς ἄρτοις in connection with the loaves i.e. to understand that in the person and work of Jesus the disciples have all they need to carry out their mission Mk 6:52. ἐπὶ τῷ πλούτῳ αὐτοῦ (the rich man) shows understanding in connection with his wealth what the Christian’s duty is Hs 2:7. Abs., but w. the obj. easily supplied fr. the context Mt 13:13f (Is 6:9), 19, 23; 15:10 (Eupolis Com. [V B.C.] 357, 1 κ. ἀκούετε κ. ξυνίετε; Iren. 1, 3, 1 [Harv. I 25, 11]); Mk 4:12 (Is 6:9); 7:14; 8:17, 21; Lk 8:10 (Is 6:9); Ac 7:25b; 28:26 (Is 6:9); Ro 3:11 (cp. Ps 13:2); 15:21 (Is 52:15); B 4:6, 8; 6:5; 10:12a; Hm 6, 2, 3; 10, 1, 6a; Hs 9, 12, 1. συνιέναι τῇ καρδίᾳ (dat. of instr.; cp. καρδία 1bβ) Mt 13:15; Ac 28:27 (both Is 6:10).—2 Cor 10:12 (and 13) the text is in doubt and the words οὐ συνιᾶσιν (συνιοῦσιν v.l.). ἡμεῖς δέ are omitted by some ancient witnesses and numerous scholars, among them Holsten, Schmiedel, Bousset, Windisch, Mft. (‘They belong to the class of self-praisers; while I limit myself to my own sphere’); JHennig, CBQ 8, ’46, 332–43; B-D-F §416, 2; EbNestle⁴-vDobschütz, Einführung in das Griechische NT 1923, 30. If the words are allowed to stand, since they occur in the best witnesses, incl. P⁴⁶ (w. numerous scholars, incl. Goodsp., NRSV), the two preceding participles indicate the ways in which the ignorance of those people is expressed.—B. 1207. M-M. EDNT. TW.

     ξυνίημι

     συν-ίημι

    (fut. συνήσω, impf. συνίην и συνίειν, aor. συνῆκα, aor. 2 σύνην, pf. συνεῖκα)

    1) сводить

    

(σ. τινας μάχεσθαι Hom.)

    2) редко med. слышать, воспринимать

    

(θεᾶς ὄπα Hom.; τὸν Αἵμονος φθόγγον ξ. Soph.)

    3) внимать, слушать

    

εἰ δ΄ ἄγε νῦν ξυνίει Hom. — ну слушай же;

    4) замечать

    

(τοῖϊν ξυνέηκε Hom.)

    5) понимать

    

(Hom., Arph.; σ. ἀλλήλων Her.)

     συνίημι

     συν-ίημι

    (fut. συνήσω, impf. συνίην и συνίειν, aor. συνῆκα, aor. 2 σύνην, pf. συνεῖκα)

    1) сводить

    

(σ. τινας μάχεσθαι Hom.)

    2) редко med. слышать, воспринимать

    

(θεᾶς ὄπα Hom.; τὸν Αἵμονος φθόγγον ξ. Soph.)

    3) внимать, слушать

    

εἰ δ΄ ἄγε νῦν ξυνίει Hom. — ну слушай же;

    4) замечать

    

(τοῖϊν ξυνέηκε Hom.)

    5) понимать

    

(Hom., Arph.; σ. ἀλλήλων Her.)