-
1 παρ-οίχομαι
παρ-οίχομαι (s. οἴχομαι), vorbeigehen, Il. 4, 272; auch von der Zeit, νὺξ παρῴχηκε, 10, 252; δεῖμα παροιχόμενον, Pind. I. 7, 12; παροίχεται δὲ πόνος, παροίχεται δὲ τοῖσι μὲν τεϑνηκόσιν τὸ μήποτ' αὖϑις μηδ' ἀναστῆναι μέλειν, Aesch. Ag. 553; ἡ παροιχομένη νύξ, Her. 9, 58. 60; Ὀλύμπια παροιχώκεε, 8, 72; παρῳχημένου χρόνου, 2, 14; παροιχομένων κακῶν αἴτιος, Xen. Hell. 1, 4, 17; τὰ παροιχόμενα, das Vergangene, An. 2, 4, 1, wo freilich die v. l. παρῳχημένα, aber Krüger richtig auf das simplex οἴχομαι verweis't, welches auch im Präsens oft Perfectbdtg hat; so auch Her. τῶν παροιχομένων ἔχειν χάριν, 7, 120; ὁ ϑόρυβος ἤδη παρῳχήκει, Pol. 8, 29, 9; S0., παρῳχημένῃ νυκτί, Plut. Camill. 14. – Daher bei den Gramm. ὁ παρῳχημένος, sc. χρόνος, tempus praeteritum, od. παρῳχηκώς, S. Emp. adv. phys. 2, 119 u. oft. – Auch vorbeigehen, vernachlässigen, versäumen, πολυδρόμου φυγᾶς ὄφελος εἴ τί μοι, παροίχομαι δείματι, vor Furcht habe ich es nicht beachtet, Aesch. Suppl. 719; vgl. νείκους τοῦδ' ἐγὼ παροίχομαι, 447, Schol. ἐκτὸς ἔσομαι τοῦ νείκους, ich vermeide den Streit; aber Eur. Med. δύστανε, μοίρας ὅσον παροίχει ist = wie sehr gehst du fehl, irrst du in deinem Geschick.
-
2 συμ-παρ-οίχομαι
συμ-παρ-οίχομαι (s. οἴχομαι), mit vorübergehen, S. Emp. adv. phys. 2, 201 συμπαρῴχηκε τῷ παρῳχημένῳ.
-
3 οἴχομαι
A- ήσομαι Ar.V.51
, Fr. 150, Pl.Tht. 203d, etc.: [tense] pf. , Id.Fr. 241 codd. (ᾤχωκε A.Pers.13
) ; [tense] pf. part. οἰχωκώς, υῖα, ός Hdt.9.98,8.108 ; also ᾤχηκα ([etym.] παρ-) Il.10.252 (v.l.), D.H.11.5, etc.: [tense] plpf.οἰχώκεε Hdt.1.189
, etc. ;ᾠχήκει Plb.8.27.9
:—[voice] Med., [tense] pf. ᾤχημαι, [dialect] Ion.οἴχημαι Hdt.4.136
([etym.] δι-), Plu.Cam.14 (παρ-, but in Hp. de Arte9, X.An.2.4.1, παροιχόμενος is now restored):—[voice] Act., imper. οἶχε (but perh. οἴχε ([etym.] ο ) with elision) Plu.Pyrrh.28 : [tense] pres. [full] οἰχέομαι, [var] contr. οἰχεῦμαι, dub. l. in AP7.273 (Leon.):I rarely in a general sense, go or come, without the idea of departure, and without a perfect sense, , cf. 5.495 ; more freq. go, go away, go off, Il.1.380, 13.38, 23.564, Od. 17.104, al.: but usu. οἴχεται in [tense] pf. sense, he has gone, departed, and ᾤχετο in [tense] plpf. sense, he had gone,ἤδη.. οἴχεται Il.15.223
, cf. 14.311 ;ἐπεὶ οἴχεο νηΐ Πύλονδε Od.16.24
, etc. ;οἱ πρέσβεις οἱ μετὰ Πλειστίου οἰχόμενοι IG12.57.51
;τῶν οἰ. Ἑλλάδ' ἐς αἶαν A.Pers. 1
(anap.);τὸν κήρυκα τὸν παρὰ τοὺς βροτοὺς οἰ. Ar.Av. 1270
: freq.c.part., εἴ πέρ κεν Ἄρης.. οἴχηται φεύγων shall be fled and gone, Od.8.356 ; ᾤχετ' ἀποπτάμενος he had taken flight and gone, Il.2.71 ;ὥς μ' ὄφελ'.. οἴχεσθαι προφέρουσα.. θύελλα 6.346
, cf. Od.20.64 ; soοἴχεται πλέων Hdt.4.145
; οἴχεται ἀπολιπών he has gone and left.., ib. 155 ; so in [dialect] Att., οἴχεται θανών (v. infr. II) ; ἢν δῃώσαντες οἴχωνται Foed. ap. Th.5.47 ;οἴ. φέρων Ar.Lys. 976
, etc. ;πρεσβεύων ᾤχετο X.Cyr.5.1.3
;ᾤχετ' εὐθέως ἀπιών D.18.65
, cf. Pl.Smp. 223b, etc.: with an Adj., he's clean gone,Ar.
Ach. 210 : rarely in the reverse usage,οἰχόμενοι κόμισαν δέπας Il. 23.699
, cf. 22.223 : c. acc. cogn.,οἴχεσθαι ὁδόν Od.4.393
.—The part. οἰχόμενος in Hom. sts. means absent, away,Ὀδυσσῆος πόθος αἴνυται οἰχομένοιο Od.14.144
; δὴν οἰ. ib. 376.II Special usages:1 of persons, euphem. for θνῄσκω, to have departed, be gone hence,εἰς Ἀΐδαο Il.22.213
;ψυχὴ κατὰ χθονὸς ᾤχετο 23.101
;οἴ. θανών S.Ph. 414
, cf. E.Hel. 134, etc. ;[τὸ γένος] οἴ. πᾶν πρόρριζον And.1.146
;οἰχήσομαι ἀπιὼν εἰς μακάρων δή τινας εὐδαιμονίας Pl.Phd. 115d
; part. οἰχόμενος for θανών, departed, dead, A.Pers. 546 (anap.), S.El. 146 (lyr.), etc.b to be undone, ruined, opp.σῴζομαι, ἢ σεσώσμεθα.. ἢ οἰχόμεσθ' ἅμα Id.Tr.85
, cf.Aj. 1128 ;τὸ μὲν ἐπ' ἐμοὶ οἴχομαι, τὸ δ' ἐπὶ σοὶ σέσωσμαι X.Cyr.5.4.11
; so οἴχωκα or to be gone, undone, ruined,A.
Pers.13 (anap.), S.Aj. 896, etc. ; soοἰχομένας πόλεως E.Tr. 596
(lyr.), cf. Heracl.14 ;τοῦ.. διαλυθεῖσαν οἴχεσθαι πολιτείαν Pl.Lg. 945c
.2 of things, to be gone, lost, vanished, πῇ δή τοι μένος οἴχεται; whither is thy spirit gone? Il.5.472, cf. 13.220, 24.201 ; is absent,Gal.
18(2).48 ;δίψης οἰχομένης Id.15.564
, cf. Aret. CD<*>4.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οἴχομαι
-
4 οἴχομαι
Grammatical information: v.Meaning: `to go (away), to leave, to disappear, to die' (Il.), mostly to indicate an entered situation, where the accompanying or preceding action is expressed by a pres. ptc.: `gone away, vanished, be away, gone thither'; on the aspect Schwyzer-Debrunner 274 a. 392, Bloch Suppl. Verba 28ff.;Other forms: fut. οἰχήσομαι (Att.), perf. ᾤχωκα, οἴ- (Κ 252), ᾤχηκα (Κ 252 v. l., hell.), midd. ᾤχημαι, οἴ- (Ion.).Derivatives: Besides οἰχνέω `to go, to come, to walk, to approach', also with ἐξ-, εἰσ- a.o. (Hom., Pi., trag.), also = οἴχομαι (S.). -- No derivv. A hypothesis on the PlN Οἰχαλία in Ziehen Arch. f. Religionswiss. 24, 51 f.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: With οἴχ-ομαι: οἰχ-νέ-ω cf. ὑπ-ίσχ-ομαι: ὑπ-ισχ-νέ-ομαι and Schwyzer 696. The enlarging η of the fut. also came into the perfect; from some semant. close example ( μέμβλωκα?) came the early attested οἴχ-ω-κα (Schwyzer 774 w. n. 2 a. lit.; cf. Chantraine Gramm. hom. 1, 424 w. n. 3). -- The main problem with οἴχομαι concerns the curious meaning, which seems to have been foreign to the durative-infective οἰχνέω (so οἴχομαι orig. aoristpres.?). An acceptable connection provides Arm. iǰanem (nasal pres. like οἰχνέω), aor. 3. sg. ēǰ (\< * oigh-e-t; cf. ᾤχετο) `come down, alight' (Scheftelowitz BB 28, 311); further there are some isolated Celt. and Lith. nouns: OIr. óegi `guest' (\< * oigh-ēt-; as γόης, πένης; meaning like Arm. iǰ-awor); Lith. eigà f. `course' (Pedersen Vergl. Gramm. 1, 101, Prellwitz s.v.). Polyinterpretable are Hitt. igāi- `perish' and Toch. B yku `gone'; cf. Kronasser Studies Whatmough 125. If one separates the velar media asp. gh, we get ei- `go', so hat the etymological analysis ends in a bloodless abstraction. Details w. further lit. in WP. 1, 104 (Pok. 296). S. also ἴχνος.Page in Frisk: 2,371-372Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οἴχομαι
-
5 οἴχομαι
a abs., have gone, have disappeared οὐδὲ κομᾶν πλόκαμοι κερθέντες ᾤχοντ' ἀγλαοί (Boeckh: οἴχοντ codd.) P. 4.82 “ οἴχεται τιμὰ φίλων τατωμένῳ φωτί” N. 10.78ὁ δ' ἐχθρὰ νοήσαις ἤδη φθόνος οἴχεται τῶν πάλαι προθανόντων Pae. 2.55
ἁνίκ ἀνθρώπων καματώδεες οἴχονται μέριμναι στηθέων ἔξω fr. 124. 5. ὁ δὲ χλωραῖς ἐλάταισι τυπεὶς οἴχεται (v. l. ᾤχετο: sc. under the earth.) Θρ. 6. 8.b go ᾤχετο δὲ πρὸς θεόν, κτέατ' ἄγων Τροίαθεν ἀκροθινίων (sc. Νεοπτόλεμος) N. 7.40 < οἴχομαι> (supp. Snell e Σ.) Πα... μὴ νῦν [ ]παρ' ἁλμυρὸν οἴχεσθον (Π̆{s}: οιχεσχον Π: i. e. impv. dual. sc. θυγάτηρ v. 68, Ἀνδαισιστρότα v. 71) Παρθ. 2. 78. c. part.,ἀλλ' ὅ γε μὲν Πυθῶνάδ ᾤχετ ἰὼν O. 6.38
-
6 παροίχομαι
παρ - οίχομαι, ipf. παρῴχετο, perf. παρῴχηκε: pass by, Il. 4.272, Il. 10.252.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > παροίχομαι
-
7 παροίχομαι
παρ-οίχομαι, vorbeigehen; auch von der Zeit; τὰ παροιχόμενα, das Vergangene. Daher bei den Gramm. ὁ παρῳχημένος, sc. χρόνος, tempus praeteritum. Auch vorbeigehen, vernachlässigen, versäumen; πολυδρόμου φυγᾶς ὄφελος εἴ τί μοι, παροίχομαι δείματι, vor Furcht habe ich es nicht beachtet; ἐκτὸς ἔσομαι τοῦ νείκους, ich vermeide den Streit; δύστανε, μοίρας ὅσον παροίχει ist = wie sehr gehst du fehl, irrst du in deinem Geschick -
8 παροιχομαι
(fut. παροιχήσομαι; pf. παρῴχηκα и παροίχωκα, παρῴχημαι и παροίχημαι; ppf. παρῳχήκειν)1) уходить прочь, удаляться Hom.παροιχόμενοι ἄνδρες Pind. — люди, которых уже нет
2) ( о событиях) проходить, миновать(ὀλύμπια παροιχώκεε Her.)
παρῴχηκεν πλέων νὺξ τῶν δύο μοιράων Hom. — прошло больше двух третей ночи;ἥ παροιχομένη νύξ Her. — прошлая ночь;τὰ παροιχόμενα Her., Xen.; — минувшее;грам. ὅ παρῳχημένος (sc. χρόνος) Sext. или τὸ παρῳχηκός — прошедшее время3) отклоняться, отходитьπ. τοῦ νείκους Aesch. — уклоняться от борьбы;
μοίρας π. Eur. — лишиться (своей) судьбы, т.е. прежнего величия; -
9 συμπαροίχομαι
-
10 ὁράω
Grammatical information: v.Meaning: `to look, to perceive, to contemplate, to see' (Il.).Other forms: Ion. also ὀρέω (Hdt.), and besides ὅρηαι (ξ 343), ὁρητο (A 56 a. 198 after Zenodot, accent uncertain), ὀρῃ̃ς, -ῃ̃, - ῆν (Hp., Democr., Herod.), Aeol. ὄρημι (Sapph.), ὄρη (Theoc.); ipf. ἑώρων (Att.), ep. 3. sg. ὅρα, Ion. ὥρα (Hdt.) etc.; pres. also ὄρονται (ξ 104) with - ντο (γ 471), ὅρει φυλάσσει H.; innovated perf. act. ἑόρακα (Att., also ἑώρ-), Ion. ὀρώρηκα a. ὤρηκα (Herod.), Dor. ptc. ὡρακυῖα (Epid.), midd. ἑώραμαι (late Att.), aor. pass. ὁραθῆναι (Arist., D.S.), plqu. also ὀρώρει (Ψ 112).Derivatives: Few derivv., almost all hell. and late, as opposed to the older ones which derive from primary ὀπ- (s. ὄπωπα) and ἰδεῖν: 1. ὁρᾶ-τός `visible' (Hp., Pl.), προ-ορατός `who can be foreseen' (X. Cyr. 1, 6,23) as against πρό-οπτος ( προὖπ-τος) `foreseen, apparent' (IA.); 2. ὅραμα n. `sight, spectacle, apparition' (X., Arist., LXX), παρ- ὁράω (hell. a. late), m. ὁραματίζομαι (Aq.) against ὄμμα, εἶδος (s.vv.); 3. ὅρασις f., also with προ-, παρ-, ὑπερ- a.o., `sight, face, look, apparition', pl. also `eyes' (Demad., Arist., Men.) against ὄψις; ὑφόρα-σις `suspicion' (Plb.) for older ὑποψ-ία; 4. ὁρατής m. `viewer' (LXX, Plu.) against ὀπτήρ `scout'; ὁρατήρ H. as explanation of ὀπτήρ; 5. ὁρατικός `able to see, provided with sight' (Arist., Ph.), ἐφ- ὁράω `fit for oversight' (X.): ἐποπτ-ικός `belonging to ἐπόπτης' (Pl.). 6. ὁρατίζω `to catch sight of, to aim for' (medic. IVp). 7. οὖρος m. `watcher', ἐπίουρος s. v.Origin: IE [Indo-European] [1164] *u̯er- `observe, note'Etymology: From the ipf. ἑώρων (\< *ἠ-Ϝόρων; w. asp. after ὁρῶ) and the pf. ἑόρακα (\< *Ϝε-Ϝόρακα; ἑώρ- after the ipf.) we conclude to an orig. Ϝ-, which however neither in Homer nor epigraphically has left a trace, and also in Myc. oromeno is absent; whether the asper hangs together with the older Ϝ-, remains uncertain (Schwyzer 22 6 f. w. lit.). -- The above presentforms, from which come all non-present forms including the verbal nouns, seem to require three diff. stems: 1. Ϝορᾶ- in ὁρά-ω, from which perh. purely phonetically Ion. ὀρέω (Schwyzer 242); 2. Ϝορη- in Aeol. ὄρημι, ὄρη, ep. ὅρηαι a.o. (s. above); 3. Ϝορ- in ὄρονται, - ντο, ὅρει. Orig. *Ϝορᾶ-ι̯ω can be either an iterative-intensive deverbative of the type ποτάομαι (s. Schwyzer 718 f.), with which the meaning fits well, or be explained as denominative from *Ϝορά̄ f., which is found in φρουρά from *προ-hορά (\< *προ-Ϝορά) and in German., e.g. OHG wara f. `attentiveness', wara neman ' wahrnehmen': IE *u̯orā́ f., beside which Toch. A war, B were `flavour', IE *u̯oro-s m. Difficult to judge however is (Ϝ)όρη-μι etc. It looks like a disyllabic athemat. formation, and ὀρῃ̃ς, -ῃ̃, - ῆν can have been tranformed from this by thematization (Schwyzer 680). One may compare Lat. verē-ri `observe scrupulously, venerate', though with ablauting stemvowel. Weakest attested is the primary monosyll. (orig. athematic?; Chantraine Gramm. hom. 1, 311) ὄρονται, - ντο (to which also ὅρει in H.?); it regards moreover the same formulaic expression: ἐπὶ δ' ἀνέρες ἐσθλοὶ ὄρονται (- ντο), thus in plqu. ἐπὶ δ' ἀνηρ ἐσθλὸς ὀρώρει. Here too the o-vowel is remarkable, though analogous cases can be found like ὄθομαι, οἴχομαι a.o. (Schwyzer 721, Chantraine l.c.). To the primry verb belong both *προ-Ϝορ-ά in φρουρά (s. above and s.v.) and the form which occurs only in compounds as 2. member, - (Ϝ)ορ-ός, `guardian', e.g. θυρ-, τιμ-ωρός, κηπουρός from θυρα-, τιμα-, κηπο-Ϝορ-ός; it agrees formally (but not functionally) with Germ., e.g. OS war `attentive, cautious', OHG giwar `id., gewahr'. The other word belonging to this group from diff. languages, e.g. Latv. veruôs, vērtiês `inspect, observe', Toch. A wär, B wär-sk- `smell', Hitt. u̯erite- `fear', give nothing for Greek. -- Further forms w. lit. in WP. 1, 284f., Pok. 1164, W.-Hofmann s. vereor. On the suppletive system ὁράω: ὄψομαι: εἶδον: ἑόρακα Gonda Lingua 9, 178 ff., Bloch Suppl. Verba 91 ff. ; on the expressions for `see, eye' in Greek Prévot Rev. de phil. 61, 133ff., 233ff. -- S. also 2. οὖρος, ὤρα.Page in Frisk: 2,409-410Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὁράω
См. также в других словарях:
ίχνος — το (AM ἴχνος) 1. το αποτύπωμα τού ποδιού στο έδαφος, πατημασιά, χνάρι 2. κάθε σημάδι, αποτύπωμα ή άλλη ένδειξη που αφήνει κάποιο αντικείμενο («ίχνη τροχών») 3. μτφ. για αφηρημένες έννοιες) υπόλειμμα, λείψανο, απομεινάρι (α. «ίχνη πανάρχαιου… … Dictionary of Greek
παροίχομαι — ΝΜΑ φρ. «παρωχημένοι χρόνοι» οι χρόνοι τού ρήματος που δηλώνουν ότι υπήρξε ή έγινε κάτι κατά το παρελθόν, δηλ. ο παρατατικός, ο αόριστος και ο υπερσυντέλικος, αλλ. παρελθοντικοί χρόνοι αρχ. 1. έχω περάσει, πέρασα, παρήλθα, αναχώρησα («ἡ… … Dictionary of Greek
