-
1 κατα-κτείνω
κατα-κτείνω (s. κτείνω), fut. κατακτενῶ, ion. κατακτανῶ, ep. κατακτανέω; aor. vorherrschend I. κατέκτεινα, mehr poetisch II. κατέκτανον, doch Xen. hat κατακτανών An. 4, 8, 25, κατακτανεῖν 7, 6, 37, u. 1, 9, 6, wo Krüger κατέκανε lies't, haben viele mss. κατέκτανε, wie 1, 10, 7; Hom. auch κάκτανε, Il. 6, 164; ep. κατέκταν, 4, 319, κατέκτα, 2, 662, wie Aesch. Eum. 438; inf. κατα κτάμεναι, Hes. Sc. 453 κακτάμεναι, u. κατακτάμεν; κατακτάμενος, mit pass. Bdtg, Od. 16, 106; aor. pass. κατεκτάϑην, davon κατέκταϑεν, für κατεκτάϑησαν, Il. 5, 558 u. öfter; fut. med. κατακτανέεσϑε in pass. Bdtg 14, 481; – tödten, ermorden, im Kampf erlegen, erschlagen; Hom. u. Folgde überall; auch μῆλα, Od. 24, 66 u. sonst; perf. κατέκτονα Aesch. Eum. 557; in Prosa erst später recht gebräuchlich, wie bei Plut. u. A.
-
2 συγ-κατα-κτείνω
συγ-κατα-κτείνω (s. κτείνω), mit od. zugleich tödten; συγκατακτὰς βοτὰ καὶ βοτῆρας, Soph. Ai. 226, συγκατέκτανον, Eur. Or. 1089.
-
3 ἀντι-κατα-κτείνω
ἀντι-κατα-κτείνω, dagegen, gegenseitig tödten, s. ἀντικατακαίνω.
-
4 κτείνω
Grammatical information: v.Other forms: Att. also κτείνυμι, - ύω, Aeol. κτέννω (Hdn.), fut. κτενῶ, ep. also - έω, κτανέω, aor. κτεῖναι, Aeol. κτένναι (Alc.), and κτανεῖν, ep. also κτάμεν(αι) and midd. -pass. κτάσθαι, pass. 3. pl. ἔκταθεν (ep.), hell. κταν(θ)ῆναι, perf. ἀπ-, κατ-έκτονα (Hdt., Att.), hell. also ἀπ-εκτόνηκα, - έκτα(γ)κα, pass. - εκτάνθαι Il.Compounds: As 2. member - κτόνος, e.g. πατρο-κτόνος `who kills his father' (trag.) with - κτονέω, - ία; rarely passive: νεό-κτονος `recently killed' (Pi.); simplex κτόνος (Zonar.) prob. from the compp.; also - κτασία, e.g. ἀνδρο-κτασία, usu. pl. - ίαι f. `murther of men' (Il.), as if from *ἀνδρό-κτα-τος, cf. below and Schwyzer 469.Etymology: The present κτείνυμι (incorrect - εινν- and - ινν-) with sec. full grade after ἔκτεινα ( δείκνυμι: ἔδειξα a. o.) stands for zero grade *κτά-νυ-μι, which agrees exactly to Skt. kṣa-ṇó-mi `injure' ( κτείνω `kill' therefore euphemistical; Chantraine Sprache 1, 143). Other agreements with Indian (and Iranian) are the aorist ἔ-κτα-το (Il.) = Skt. a-kṣa-ta (gramm.) and the ptc. *-κτα-τος (in ἀνδρο-κτασίαι a.o.; s. above) = Skt. á-kṣa-ta-, OP. a-xša-ta- `uninjured'. The Greek system seems further to be based on an athematic root aorist: 1. sg. *ἔ-κτεν-α, 3. sg. - ἔ-κτεν (cf. Gortyn. conj. κατα-σκένε̄ [with σκ for κτ, Schwyzer 326]), 1. pl. ἔ-κτᾰ-μεν, 3. pl. ἔ-κτᾰν; to this the present -κτέν-ι̯ω \> κτείνω, the aorist ἔκτᾰν-ον, ἔκτεινα. Further details in Schwyzer 697 u. 740, Chantraine Gramm. hom. 1, 380f. a. 449f. - Cf. καίνω. - The root was prob. * tken-, Hardarsson, Stud. Wurzelaor. 186. - Against connection with Skt. akṣata Strunk, Nasalpräs. u. Aoriste 99 n. 265.Page in Frisk: 2,33Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κτείνω
-
5 κτείνω
Aκτείνωμι Od.19.490
; [dialect] Aeol. [full] κτέννω Hdn.Gr.2.303 (and [tense] aor. 1 part.κτένναις Alc.33.5
), butκταίνω Id.140
acc. to Eust.1648.5 (leg. Ἀλκμᾶνι); [dialect] Ep. Iterat.κτείνεσκε Il.24.393
: [tense] fut. κτενῶ, [dialect] Ep.κτενέω Od.16.404
, - έεις Il.22.13, - έει ib. 124, al. (κτενεῖ 15.65
, 68), part. κτανέοντα only 18.309 (but in compos.κατα-κτανέουσιν 6.409
): [tense] aor. 1ἔκτεινα 19.296
, etc.: [tense] aor. 2ἔκτᾰνον 2.701
, etc.: [tense] pf.not found un compounded: [tense] plpf.ἀπ-εκτονήκειν Plu.Tim.16
:—[voice] Pass., [tense] fut. κτανθήσομαι Sch.T Il.14.481: [dialect] Ep. [ per.] 3pl. [tense] aor.ἔκτᾰθεν Il.11.691
, Od.4.537,κτάθεν Q.S.1.812
;ἐκτάνθην AP14.32
, (ἀπ-) LXX 1 Ma.2.9, Ev.Marc.8.31, D.C.65.4: [tense] aor. 2 ἀπ-εκτάνην [ᾰ] Gal.14.284: [tense] pf. ἐκτάνθαι ἀπ-) Plb.7.7.4:—Hom.also uses non-thematic forms, [ per.] 3sg., 1 and [ per.] 3pl. [tense] aor.ἔκτᾰ Od.11.410
, al. ( κατ- Il.15.432),ἔκτᾰμεν Od.12.375
,ἔκτᾰν 19.276
, Il.10.526 ( ἔκτα also in S.Tr.38, E.HF 423 (lyr., with [pron. full] ᾱ)); [ per.] 1pl. subj.κτέωμεν Od.22.216
; inf. κτάμεν ( κατα-) Il.9.458, κτάμεναι [ᾰ] 5.301, al.; part. κτάς ( κατα-) 22.323, also in Trag., A. Th. 965 (lyr.), E.IT 715: [tense] aor. [voice] Med. in pass. sense, [ per.] 3sg.ἀπ-έκτᾰτο Il.15.437
; inf. κτάσθαι ib. 558 (prob. in pass. sense); part.κτάμενος 22.75
, Hes.Op. 541, Pi.Fr. 203 codd., A.Pers. 923 (lyr.), Cratin.95:—kill, slay, freq. in Poets, also in early [dialect] Att., Lex Draconis in IG12.115.20; but in Prose and Com. ἀποκτείνω prevailed; usu. of men, less freq. of slayingan animal, as Il.15.587, Od.12.375, 19.543, Ar.Av. 1063 (lyr.); Οὖτίς με κτείνει δόλῳ seeks to kill me, Od.9.408, cf. S.OC 993; ὁ κτανών the slayer, murderer, A.Eu. 422;οἱ κτανόντες Id.Ch.41
(lyr.), 144, etc.2 put to death, Th.1.132, Arist.HA 625a16, al.; esp. in legal language,εἰ.. ἐν δίκῃ ἔκτεινεν ὁ κτείνας Pl.Euthphr.4b
, cf. Prt. 322d, Lg. 871e, al., Lys.10.11.3 of things, ὥστε καὶ κτείνειν so as to be fatal, of the plague, Th.2.51 (so in [voice] Pass., εὖτ' ἂν ὑπὸ τοῦ κακοῦ κτεινέωνται when the disease is proceeding towards a fatal termination, Aret.SD1.5);τὰ φύλλα [ἀποκύνου].. κτείνει κύνας Dsc.4.80
.4 put an end to,θέρος [νοῦσον] κτείνει Aret.SD1.16
. ([voice] Pass. in Hom. and [dialect] Ion. Prose, Il.11.668, 14.60, Od.11.413, Hdt.4.3, etc.; but Trag. almost always used θνῄσκω or καταθνῄσκω as the [voice] Pass., Com. Poets and Prose writers ἀποθνῄσκω.) (Cf. Skt. k[snull ]atás 'wounded'.) -
6 κατακτείνω
κατα - κτείνω, fut. κατακτενεἶ, 3 pl. - κτανέουσι, aor. 1 opt. κατακτείνειε, aor. 2 κατέκτανον, imp. κατάκτανε, κάκτανε, also κατέκταν, inf. - κτάμεν(αι), part. - κτάς, pass. aor. 3 pl. κατέκταθεν, mid. fut. κατακτανέεσθε, aor. part. κατακτάμενος: kill, slay; mid. w. pass. signif., Il. 14.481, Od. 16.106.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > κατακτείνω
-
7 κατακτείνω
κατα-κτείνω; töten, ermorden, im Kampf erlegen, erschlagen -
8 κατακτεινω
(aor. 1 κατέκτεινα, aor. 2 κατέκτανον, κάκτανον Soph. и κατέκτᾰν Hom., pf. κατέκτονα, эп. imper. κάκτανε, эп. inf. κατακτάμεν и κατακτάμεναι, тж. κακτάμεναι Hes.) убивать, умерщвлять(τινά Hom., Hes., Trag., Her., Xen., Plut.)
-
9 ἀντικατακτείνω
ἀντι-κατα-κτείνω, dagegen, gegenseitig töten -
10 συγκατακτείνω
συγ-κατα-κτείνω, mit od. zugleich töten -
11 καίνω
Grammatical information: v.Meaning: `kill' (trag., Timocr. 1, 9, Theoc. l. c.);Compounds: also with κατα- `id.' (X.).Derivatives: - κοναί φόνοι H.Origin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: By-form to κτείνω (s. v.) with the same simplification of the anlaut as in χαμαί beside χθών (Schwyzer 326). The supposition, καίνω, κανεῖν would have arisen from κατα-κανεῖν with dissimilation for κατα-κτανεῖν (Kieckers IF 36, 233ff., Chantraine Sprache 1, 142 n. 3), is difficult to connect with the chronology of the attestations. S. Brugmann, Grundr.2 1, 792 n. 1, Kretschmer Glotta 10, 231, Deroy L'Ant. class. 23, 313. Cf. Lejeune, Phonét. 32.Page in Frisk: 1,755Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > καίνω
-
12 εἴρω 2
εἴρω 2.Grammatical information: v.Meaning: `say'.Other forms: only 1. sg. pres. (Od.) and 3. sg. εἶρεν as aorist (B. 16, 20; 74), but εἴρετο (Α 513), - οντο (λ 342) rather `asked' (cf. Chantr. Gramn. hom. 1, 341 n. 3), εἴρεται (Arat.) for εἴρηται as sometimes hell. εἴρεκα for εἴρηκα (to ἐρρέθην), fut. ep. Ion. ἐρέω, Att. ἐρῶ, perf. med. εἴρηται (Il.; Arg. ϜεϜρημένος, Cret. Ϝερημένος), with fut. pass. ει᾽ρήσομαι (ep. Ion. Il.), perf. act. εἴρηκα (A., Ar.), aor. pass. ptc. ῥηθείς (Od.), εἰρέθην (Hdt.; rather with Lejeune Traité de phon. 136 after εἴρηται than with Schwyzer 654 from *ἐϜρέθην), Att. ἐρρήθην, hell. innovation ἐρρέθην, fut. ῥηθήσομαι (Att.) - As aorist εἶπον is used, as present φημί, λέγω, hell. also ἐρῶ (Schwyzer 784 n. 4) with ipf. ἤρεον ( εἴ-) `said' (Hp.).Derivatives: Action nouns: ῥῆσις (Ion.-Att. φ 291), Arc. Ϝρῆσις `pronunciation, speech' (on the meaning Chantr. Form. 283, further Holt Les noms d'action en - σις 87f. w. n. 1), often to the prefixed verbs: ἀνά-, ἀπό-, διά-, ἐπί-, κατά-, παρά-, πρό-, πρόσ-ρησις (cf. Holt, s. index); ῥῆμα `statement, word, story', as grammatical terminus `verb' (Ion. Archil.), also ἀπό-, ἐπί-, πρό-, πρόσ-ρημα; ῥήτρα, -η (ξ 393, X., Dor.), El. Ϝράτρα *Schwyzer 679), Cypr. with dissim. Ϝρήτα (from where εὑϜρητάσατυ) `agreement, treaty, law, pronunciation' (Chantr. Form. 333), with ῥητρεύω `pronounce' (Lyc.); on τρᾱ-suffix cf. ῥητήρ, ῥήτωρ. - Agent nouns: ῥητήρ `speaker' (Ι 443), ῥήτωρ `speaker', esp. `orator' in state affairs (trag., Att.). - Verbal adj. ῥητός `agreed, settled' (Φ 445 \< *u̯rh₁-tos; cf. Ammann Μνήμης χάριν 1, 20), `pronounceable, what can be said, rational' (A., S.), often opposed to ἄρρητος (e. g. Hes. Op. 4), ἀπό-, ἐπί-, πρό-ρρητος; παρα-ρρητός `convincing' (Il.; to παρά-φημι, - ειπεῖν). - Adv. δια-ρρήδην `expressly' (h. Merc. etc.; Schwyzer-Debrunner 450), ἐπι-ρρήδην `open' (hell.), ῥήδην only A. D., EM (from δια-ρρ.). - Note the juridical and official meaning of many of the nouns (cf. the non-Greek cognates below); see Porzig Satzinhalte 265f., Fournier Les verbes "dire" 5ff., 94ff., 224ff.Origin: IE [Indo-European] [1162] *u̯erh₁-, u̯r̥h₁- `speak (officially)'Etymology: With exception of isolated (Ϝ)είρω (on the digamma Chantr. Gramm. hom. 1, 136), which is an innovation to (Ϝ)ερέ-[σ]ω after κτεν-έ[σ]ω: κτείνω (cf. also Hitt. u̯erii̯a- below; aoristic εἶρεν [B.] after κτεῖνεν?), all forms are from disyllabic (Ϝ)ερε- and (Ϝ)ρη-; the first in the future, the latter in the perfect ( Ϝέ-Ϝρη-μαι etc.; Schwyzer 649), the passive aorist and the verbal nouns. - Cf. Hitt. Jotpresent u̯erii̯a- `call, name, order' (= (Ϝ)είρω, s. above), with the particle for the direct speech - wa(r)- prop. `said (he)'; also the Russ. deverbat. vrú, vrátь `lie, talk rot' (\< *vьrǫ, * vьrati) has been connected. Of the nouns compare Av. urvāta- n. `pronouncement, order', (IE *u̯reh₁-to-?). With (unexplained) short vowel Av. urvata- n. = Skt. vratá- n. `id.', IE *u̯re\/ o-to- (?), Russ. etc. rotá `oath', IE. *u̯ro-tā (?); monosyllabic with old dh-enlargement Lat. verbum, Lith. var̃das `name', Goth. waúrd `word'. Very doubtful is (on a wrong place, after ἔραχος, given ἔρθει φθέγγεται H. (not to verbum, which would give *ἐρεθ-) - S. also εἴρων.Page in Frisk: 1,470-471Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > εἴρω 2
См. также в других словарях:
καίνω — (Α) φονεύω, σφάζω. [ΕΤΥΜΟΛ. Κατά μια άποψη, το ρ. καίνω σχηματίστηκε υποχωρητικά και κατ απόσπασιν από το απρμφ. αορ. κατα κανεῑν, το οποίο προέκυψε ανομοιωματικά από το απρμφ. αορ. κατα κτανεῑν του ρ. κατακτείνω. Δεδομένης όμως τής παλαιότητας… … Dictionary of Greek
γενοκτονία — Ο όρος κατά λέξη σημαίνει εξόντωση μιας εθνικής ομάδας, ενός γένους, και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1946 στη δίκη της Νυρεμβέργης (αγγλ. genocide), για να χαρακτηρίσει ένα ειδικό έγκλημα που διαπράχθηκε εναντίον μιας φυλής ή εθνικών και… … Dictionary of Greek
είρω — (I) εἴρω (Α) 1. συναρμολογώ, συναρμόζω 2. παρεμβάλλω, εμπλέκω 3. (για λόγο) συνδέω 4. φρ. «εἰρομένη λέξις» χαλαρό ύφος τού λόγου. [ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για ενεστώτα (με επίθημα * ye / yo ) που σχηματίζεται από την απαθή βαθμίδα της ΙΕ ρίζας *ser… … Dictionary of Greek
παρασιτοκτόνος — ο 1. αυτός που έχει την ιδιότητα να σκοτώνει τα παράσιτα 2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα παρασιτοκτόνα (φαρμ.) προϊόντα, συνήθως συνθετικά, που εξοντώνουν τα παράσιτα είτε στα ελεύθερα τους στάδια, π.χ. προνυμφοκτόνα, ωαριοκτόνα κ.ά., είτε κατά την … Dictionary of Greek
φαβοκτόνος — ὁ, Α (κατά τον Ησύχ.) «ὁ περιστεράς φονεύων». [ΕΤΥΜΟΛ. < φάψ, φαβός «άγριο περιστέρι» + κτόνος (< κτείνω), πρβλ. ταυρο κτόνος] … Dictionary of Greek
