-
1 κτείνω
Grammatical information: v.Other forms: Att. also κτείνυμι, - ύω, Aeol. κτέννω (Hdn.), fut. κτενῶ, ep. also - έω, κτανέω, aor. κτεῖναι, Aeol. κτένναι (Alc.), and κτανεῖν, ep. also κτάμεν(αι) and midd. -pass. κτάσθαι, pass. 3. pl. ἔκταθεν (ep.), hell. κταν(θ)ῆναι, perf. ἀπ-, κατ-έκτονα (Hdt., Att.), hell. also ἀπ-εκτόνηκα, - έκτα(γ)κα, pass. - εκτάνθαι Il.Compounds: As 2. member - κτόνος, e.g. πατρο-κτόνος `who kills his father' (trag.) with - κτονέω, - ία; rarely passive: νεό-κτονος `recently killed' (Pi.); simplex κτόνος (Zonar.) prob. from the compp.; also - κτασία, e.g. ἀνδρο-κτασία, usu. pl. - ίαι f. `murther of men' (Il.), as if from *ἀνδρό-κτα-τος, cf. below and Schwyzer 469.Etymology: The present κτείνυμι (incorrect - εινν- and - ινν-) with sec. full grade after ἔκτεινα ( δείκνυμι: ἔδειξα a. o.) stands for zero grade *κτά-νυ-μι, which agrees exactly to Skt. kṣa-ṇó-mi `injure' ( κτείνω `kill' therefore euphemistical; Chantraine Sprache 1, 143). Other agreements with Indian (and Iranian) are the aorist ἔ-κτα-το (Il.) = Skt. a-kṣa-ta (gramm.) and the ptc. *-κτα-τος (in ἀνδρο-κτασίαι a.o.; s. above) = Skt. á-kṣa-ta-, OP. a-xša-ta- `uninjured'. The Greek system seems further to be based on an athematic root aorist: 1. sg. *ἔ-κτεν-α, 3. sg. - ἔ-κτεν (cf. Gortyn. conj. κατα-σκένε̄ [with σκ for κτ, Schwyzer 326]), 1. pl. ἔ-κτᾰ-μεν, 3. pl. ἔ-κτᾰν; to this the present -κτέν-ι̯ω \> κτείνω, the aorist ἔκτᾰν-ον, ἔκτεινα. Further details in Schwyzer 697 u. 740, Chantraine Gramm. hom. 1, 380f. a. 449f. - Cf. καίνω. - The root was prob. * tken-, Hardarsson, Stud. Wurzelaor. 186. - Against connection with Skt. akṣata Strunk, Nasalpräs. u. Aoriste 99 n. 265.Page in Frisk: 2,33Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κτείνω
См. также в других словарях:
κτείνυμι — (Α) κτείνω*. [ΕΤΥΜΟΛ. < *κτάνυμι, που εμφανίζει τη συνεσταλμένη βαθμίδα κτα και συνδέεται με αρχ. ινδ. ksa nό ti «τραυματίζω» το ει οφείλεται σε επίδραση τού κτείνω, ἔκτεινα] … Dictionary of Greek
αποκτείνω — (AM ἀποκτείνω κ. κτέννω, Α κ. κταίνω, κτείνυμι, κτίννυμι, κτιννύω) φονεύω, θανατώνω αρχ. 1. καταδικάζω σε θάνατο, επιβάλλω θανατική ποινή 2. (για τους ρήτορες) κάνω να καταδικαστεί σε θάνατο κάποιος 3. (για δήμιο) εκτελώ θανατική ποινή 4.… … Dictionary of Greek
